De vriendschap van mijn man en mijn zus

‘Stel ik me aan’-topics vind ik altijd het leukst om te lezen, dus uiteraard draag ik daar zelf ook graag aan bij.

Sinds een paar jaar ben ik getrouwd met mijn man. We zijn begin 30, geen kinderen. En enorm blij met elkaar, alles gaat (meer dan) goed! We kennen elkaar via mijn iets oudere zus.

Nu is het zo dat hij, voordat hij mij kende, een tijd erg verliefd was op mijn zus (meer/langer dan hij ooit op mij is geweest). Ze wees hem af en is inmiddels samen met iemand anders. Hij heeft het daar moeilijk mee gehad, nu niet meer.

Mijn man en mijn zus zien elkaar geregeld. We spreken vaak af met zijn drieën/vieren of met de hele familie.
Daarnaast willen ze ook nog steeds met zijn tweeën blijven afspreken (hij vooral). Meestal eten/drinken ze dan een paar uur iets samen. En ik merk dat ik dat laatste heel moeilijk vind.

Rationeel gezien kan ik alleen maar toejuichen dat hun vriendschap samen altijd bewaard is gebleven. Ik zal nooit van ze vragen daarmee te stoppen. Ik vertrouw ze allebei 100% en gun hen beiden uiteraard een fijne vriendschap.

Gevoelsmatig vind ik het lastig. Soms tijdens onze afspraak met zijn drieën (of vlak erna) plannen ze alweer de volgende afspraak dat ze met zijn tweetjes zijn. Ik voel me buitengesloten dat er momenten zijn dat hij liever alleen met haar is dan met mij erbij. Hoewel ik weet dat hun jarenlange vriendschap niets met mij te maken heeft.

Zelf heb ik een keer in hun schoenen gestaan, er bloeide iets op tussen mijn beste vriendin en een goede vriend van mij met wie ik ooit wat heb gedate. Ik vond het toen vanzelfsprekend om niet meer 1-op-1 met hem af te spreken, omdat me dat ergens ongepast zou lijken.
Ik merk nu dat ik het eigenlijk logisch zou vinden als mijn man hier ook zo mee zou omgaan en dat hun 1-op-1 contact als vanzelf zou verwateren. Maar ik ben me ervan bewust dat iedereen dit anders ziet en ik vind vooral dat mensen elkaar nooit moeten willen beperken.

Alles triggert mij nu als het om hun vriendschap gaat.
Als hij zoiets zegt als ‘ik moet haar echt weer snel zien’ dan word ik totaal beroerd.
Of hij vraagt bijvoorbeeld aan haar wanneer ze weer gaan daten, een woord dat ik nooit zou gebruiken in zo’n situatie.
Zij vertelde mij in vertrouwen dat hij zich af en toe op een sexy-achtige, plagerige manier naar haar gedraagt, op een manier waarop hij ook met mij omgaat. Omdat ze liever heeft dat ik dat voor me hou, heb ik dit nooit met hem besproken.

Dit soort dingen steken me, terwijl ik eigenlijk vind dat iemands intenties belangrijker zijn dan hoe iemand (onbedoeld) overkomt. En ik geloof volledig dat zijn intentie niet is om haar alsnog voor zich te winnen. Hij geeft aan dat hij liever met mij is dan dat hij met haar zou zijn.
Ook al zijn hun privé-afspraken maar af en toe, ik ben er vaak continu mee bezig. Ik zou zelf nooit 1-op-1 afspreken met de broer van mijn man, of de man van mijn zus (maar misschien is dat logisch omdat dat geen vriendschappen zijn).

Ik ben bekend met verlatingsangst, wat maakt dat ik me afvraag of ik dit soort dingen realistisch zie.
En zowel mijn man als mijn zus horen bij de belangrijkste personen in mijn leven, dus het laatste wat ik wil is dat ik een van hen (of hen allebei) van me afstoot door mijn gebrek aan vertrouwen.

Ik weet dat ik dit in mezelf moet oplossen en dat wil ik ook zo graag. Een inzicht krijgen waardoor ik deze kwestie kan loslaten en zij gewoon kunnen doen wat ze willen. Ik wil niet zo zijn, ik wil leven vanuit vertrouwen, niet vanuit angst. En normaal kan ik dat ook goed, met andere vriendinnen van mijn man heb ik geen enkele moeite. Hoe zouden jullie deze situatie vinden? En hoe zouden jullie ermee omgaan?

Alvast erg bedankt voor het meedenken!

Daglichtjebijdag schreef: ↑

23-10-2023 08:42

Wat ongezond dit.

TO je weet zelf dat je man eerlijk en oprecht is. Dat er door jouw OP een verkeerd beeld is ontstaan.

Klopt!

Daglichtjebijdag schreef: ↑

23-10-2023 08:42

Maar je blijft hier maar lekker schrijven terwijl je man hier aan alle kanten wordt weggezet als een naar mens.

Zoek gewoon professionele hulp. Daar heb je veel meer aan.

Dat mijn man aan alle kanten wordt weggezet als een naar mens laat ik volledig links liggen en raakt me niet. Misschien is mijn man zo overgekomen omdat ik natuurlijk maar een fractie van een verhaal plaats, en dan ook nog een rottig deel van het verhaal. Ik weet wat er waar is en wat niet.

De reacties die aansluiten bij mijn gevoel hebben me enorm verder geholpen. Dat mijn rotgevoel t.o.v. het 1-op-1 contact met mijn zus logisch is en ik best mocht verwachten dat hij daar iets mee deed. Daar is hij in meegegaan, dus het is helemaal goed zo.

Professionele hulp voor mijn lage zelfbeeld heb ik al veel gehad. Maar er zijn duidelijk nog steeds leerpunten.

smorre schreef: ↑

23-10-2023 09:36

Ik kwam dit topic nu pas tegen. Heb vervolgens alleen de OP en de reacties van TO gelezen.

Hierdoor twijfel ik nogal aan de echtheid en ik vermoed dat dit een verzonnen verhaal is waar jullie allemaal in meegezogen zijn.

De manier van reageren is telkens nét een beetje gek. Té poeslief ofzo.

Ik denk dat TO zich hiermee leuk vermaakt heeft dit weekend….

Zeker, ik heb een topweekend gehad. Nee, het verhaal is (helaas) echt. Wel een spiegel voor mij om te zien dat ik gevoelens van anderen soms ongemerkt boven die van mezelf plaats, ook in situaties waarin dat helemaal niet hoeft/moet.

Rabarber schreef: ↑

23-10-2023 09:03

Dat antwoord weten we al: omdat zus en TO elkaar altijd alles vertellen.

TO heeft nog steeds niet door (of wél, maar ze houdt iedereen voor de gek) dat dit geen inhoudelijk antwoord is. Dieper durft ze niet.

Op heel veel andere vragen reageert ze ook niet. TO, is dat te confronterend? Omdat je wel weet hoe het eigenlijk zit? In je OP laat je ook al duidelijk zien dat je niet op zoek bent naar de waarheid, maar naar bevestiging van je eigen onzekerheid.

Dat iedereen zegt dat je angsten er niets mee te maken hebben, negeer je. Of je plaatst er een lach-smiley bij.

Of reageert met 'goed punt', 'klopt', 'daar zit wat in'. Om er vervolgens niets mee te doen.

Ja, misschien ben ik hierin naïef geweest en vertelde mijn zus dit met een reden. Jullie posts hierover hebben me wel aan het denken gezet en ik zie nu ook haar rol in het hele verhaal. Er klopt duidelijk iets niet helemaal in het contact tussen mij en mijn zus. Ik denk nog steeds niet dat ze mij bewust probeert pijn te doen, maar wel dat er misschien een ongezond patroon is tussen haar en mij waar waarschijnlijk bij ons beiden oud zeer aan ten grondslag ligt.

Baggal schreef: ↑

23-10-2023 09:29

Ja, precies. En jij en ik en een aantal anderen zien ook wel in dat dit een raar antwoord is. En zelfs als je elkaar alles vertelt, dan had het toch in de rede gelegen om het contact met die man van TO af te bouwen. Als een man van een vriendin van mij begint te flirten (niet dat me dat ooit overkomen is) dan ga ik daar ZEKER NIET samen EXCLUSIEF mee afspreken.

Je hebt gelijk, ik zou ook nooit 1-op-1 afspreken met een flirtende man van een vriendin. Misschien wilde mijn zus mij met die opmerking waarschuwen, zoals iemand hier schreef. Of mij inderdaad onbewust willen laten merken dat mijn man haar ook ergens nog wel ziet zitten.

Eve schreef: ↑

23-10-2023 09:25

Precies, elke keer dat ‘dank je wel’ of ‘lief van je’ vervolgd door een nietszeggende reactie. Nou ja, als ze zo is dan passen zij en man wellicht juist heel goed bij elkaar.

Omdat ik verlatingsangst heb vind ik het soms heel lastig te beoordelen of ik situaties helder zie. Ik weet soms gewoon niet wat 'normaal' is in een relatie, waar mijn grenzen liggen, of ik mijn angsten moet uitspreken en of ik mag verwachten dat de ander mij tegemoet komt.

Eleven schreef: ↑

23-10-2023 09:08

Misschien, Rabarber, komt dit omdat die reacties - hoe goed bedoeld ook- niet kloppen met de werkelijkheid. Wij zien 1 verhaal vanuit TO en weten niet wie haar man is, hoe hij in elkaar zit enzovoort. En tja, er bestaat een perfect beeld van hoe man zou moeten reageren maar in de realiteit is dit toch vaak anders.

Dit staat overigens los van mijn mening over hoe man en zus hiermee om gaat

Klopt, zoals mijn man en mijn zus hier worden neergezet, daar kan ik gewoon niet in meegaan. Ik geloof oprecht niet dat mijn man en zus mij bewust willen pijn doen. Maar ik zie nu wel dat mijn rotgevoel terecht was en ik mag verwachten dat daar iets mee gedaan wordt.

Het was heel fijn geweest als mijn man meteen vol achter mij was gaan staan, maar hij heeft precies dezelfde issues als ik als het gaat om grenzen. Ook hij vraagt zich altijd af of hij de dingen goed ziet, waar zijn grenzen liggen en of hij daarnaar 'mag' handelen.

Anaïs schreef: ↑

23-10-2023 10:12

En dat is precies waar jouw man/zus misbruik van maken

Niet bewust, dat geloof ik niet, maar misschien is dat wel onbewust zo gegaan.

Suniva schreef: ↑

23-10-2023 08:48

Ik kan me niet voorstellen dat die zus het wel aantrekkelijk vindt. Die vindt de aandacht leuk maar zij ziet blijkbaar wel dat er pudding zit waar ruggengraat hoort. To hoeft niet te vrezen voor een move van haar zus, dat is dan het positieve aan dit verhaal.

Pudding waar een ruggengraat hoort. Nee, mijn zus heeft nooit iets in mijn man gezien, het klopt dat ze hem te onzeker vindt.

Anaïs schreef: ↑

23-10-2023 08:52

Wellicht. Maar je moet er maar zin in hebben, een man die verliefd is op iemand anders, en dan ook nog je eigen zus. Mijn huwelijk zou 't niet zijn.

Verliefd geweest hè, nu niet meer, anders zou ik er nooit aan begonnen zijn.

Gebruna schreef: ↑

22-10-2023 15:45

TO, als ik je OP nog eens lees, dan denk ik dat jij het zelf goed en gezond ziet: zoals man en zus ermee omgaan, is gewoon niet goed.
Vooral niet ten opzichte van jou. Zowel man als zus zouden voor jou voor 100% goed, veilig en te vertrouwen moeten voelen en als de liefde wederzijds is, zou het zo moeten zijn dat zij jou allebei het allerbeste gunnen.

Dank je, dat vind ik ook.

Gebruna schreef: ↑

22-10-2023 15:45

Maar dan noem je het geen 'date'. En dan heb je niet na X tijd "zo ontzettend behoefte weer eens met zus op date te gaan" of zo.
Wat ze je ook wijs proberen te maken (of subtiel jouw beeld laten bestaan): dit lijkt niet te vallen onder het voortzetten van oude vriendschappen als je eenmaal een relatie krijgt.

En hoe staat de man van je zus in dit verhaal? Is hij blij dat hij af en toe van zus verlost is? Is dat een gezellige man? Waarom niet met zijn vieren op stap? Heb je weleens gewoon rechtstreeks aan die man gevraagd hoe hij e.e.a. ziet wat betreft het 'daten' van zijn vrouw met jouw man?

En waarom heeft je zus jouw man destijds eigenlijk afgewezen toen hij zo verliefd op haar was? Maar hem dan later (mentaal) wél steeds weer paaien met haar uitzonderlijke positie en hun 'vertrouwelijkheid exclusief onder elkaar' waar jij en haar man niet bij mogen zijn "want oude vriendschap"?

Jij hebt in het verleden (zie OP) toch ook afstand genomen toen je in een vergelijkbare situatie zat. Dan kan en mag je van anderen ook gewoon verwachten hoor. Zélfs als het twee héél verbaal vaardige mensen zijn die er een BS verhaal omheen draaien waarbij ze de bal/schuld bij jou proberen te leggen. En zéker als het twee van de meest naaste mensen zijn die zeggen (of doen alsof) dat ze het beste met je vóór hebben.

Nee, het woord 'date' vind ik prima bij neutrale vriendschappen, maar in deze situatie vind ik het pijnlijk.

De man van mijn zus is een goede. Zeker gezellig. Ik heb nooit de indruk gekregen dat hij moeite heeft met haar vriendschap met mijn man. Maar ik heb er ook nooit naar gevraagd. En aangezien zij nooit iets in hem heeft gezien heeft hij zich natuurlijk ook nooit zorgen hoeven maken. We gaan regelmatig met zijn vieren op stap, maar vaker zagen mijn zus en mijn man elkaar met zijn tweeën.

Mijn zus valt op hele andere types. Maar inderdaad zijn die vertrouwelijke, exclusieve onder-elkaar-dates niet nodig. Zowel mijn man als mijn zus zijn superloyaal in vriendschappen, dat heeft het denk ik ook allemaal in stand doen houden.