**deel 8 van Nederlandse vrouwen met een marokkaanse partner ( op naar deel 10 ) **

Shit, ik ben toch echt niet normaal. Toen ikd aarnet postte biepte m'n schoonbroer me, dus ik dacht ff bellen waarom hij m e vannacht biepte. Terwijl we spraken zei hij ook dat m'n mannetje daar zat. Daarn aheb ik nog ff teruggebeld om te weten of de telefoonrekening al was teogekomen en hij vroeg zo van: Wil je M. spreken?? En ik zo van: Nee niet echt. En toen was het al te laat, ik had hem aan de lijn. Heb hem ff heel droog hallo, alles goed, de gebruikelijk dingen dus gewisseld. Daarna ff pissed gedaan en toen zei hij dat hij vandaag niet online zou komen, omda thij moe is (komt er van van al dat gezuip) en dus voor morgen. Zeg ik: Ja ik ben ook moe. Wil zo graag goed slapen, maar zit elke avond dwaas op nieuws van je te wachten en heb daarna nachtmerrie's over je. En toen zei ik (ik moest toch iets zeggen :?): Weet je wat? Niet morgen, niet overmorgen, niet vanavond nietvolgende week, niet volgend jaar. Laat maar vallen. ... En toen heb ik toegelegd. En toen was ik zo pissed dat ik natuurlijk nog niet kon stoppen dus heb ik smsje naar z'n broer gestuurd: Zeg aan M van nu op MSN te komen. Komt hij niet, dan moet hij nooit meer komen.

Ik weet dat hij niet zal komen, want ja die arme sukkel (NOT) voelt zich moe door het vele zuipen.

Anyway, ik wil me weer niet in die neerwaartse spiraal laten meegaan. Ik ga zo meteen nog ff naar beneden sigaretje opsteken en m'n gedachten verzetten. Oh god, wat haat ik hem soms!!!!!!!

Owja, de voorstelling: Ik ben Jessie, 21jaar, 1 jaar samen met Mhamed, vandaag 36 jaar. Woon ietsje meer dan een jaar in Marokko, maar sinds een week ben ik dus ff weer in België. En ben nog getrouwd met m'n EX. Da's nog het rotste aan de hele situatie.

Endless, 25 (as zondag 26),sinds een kort jaar woonachtig in Belgie.

N en ik hebben elkaar in Rotterdam leren kennen en ivm MVV moeilijkheden e.d. verhuisd naar Belgie. Afgelopen december zijn wij getrouwd.



@Isiss: pfoeh wat een gedoe die legalisaties enzo zeg. Tjonge niet normaal meer, kan mij voorstellen dat het spannender is dan het trouwen opzich.

Er moeten heel wat hobbels overwonnen worden.

Ik hoop dat t als eenmaal alle papieren goed zijn, dat R. snel bij je is in Belgie.

Ben nemo, 27 jaar, in juli 2 jaar samen met mijn Habibi die een Belgische Marokkaan is en die nu in Marokko woont ivm een goede baan. Ik vertrek half mei daarheen. Heb een baan gevonden en we gaan samenwonen!

@Taromit: soms heb ik echt het gevoel dat je niet leest wat wij schrijven! Of er gewoon niet op 1 wil gaan kan ook natuurlijk.



@Issis: kan me voorstellen dat dit alles veel spannerder is dan trouwen, want pas als hij hier is kan het écht beginnen!



@Aischa: hoop ook dat je het niet goed had, maar je weet het natuurlijk nooit zeker! De tijd zal het leren. Ben nog niet echt klaar om te gaan. Wel dat ik zin heb, maar niet ivm mijn werk, Moet nog een hoop lezen voordat ik er heen kan, maar heb er nu niet echt de motivatie voor omdat het al druk genoeg is met mijn Franse lessen! Als ik half mei vertrek heb ik 2 weken om me helemaal voor te bereiden en dat lijkt me lang genoeg! Ik heb ook binnenkort een 4 daagse training van Sawadee waarop ik hopelijk nog genoeg ga bijleren!



@Miljas: hoe is het met jou? Tijdje niet gezien.... (of ja, gelezen)

had 't niet helemaal goed begrepen, en nu wel: was niet iemand van 't consulaat die zei dat ie misschien maandag al een visum krijgt. Vond ik al niet heel waarschijnlijk en R. ook niet. Tis nog steeds 't meest geweldige plan als ie in mei (oeh, over 5,5 week!) mee hierheen kan, maar we rekenen er allebei niet op.

We zullen zien. Heeft geen nut om hier de hele week over te gaan miepen, hij heeft gewoon a.s. maandag 'n afspraak en hopelijk weten we dan meer. En hopelijk beoordeelt het consulaat in Marokko de aanvraag en niet de vreemdelingendienst in Brussel want dan gaat er al 'n maand verloren in de post met papieren opsturen en terugsturen.



En ben me toch nuttig bezig geweest vandaag!

Foto's opgehangen (incl. boren met goedkoop boormachientje dat na 1 gat boren iedere keer opgeladen moet worden - 7 lijsten duren dan de hele dag), 'n zooi dozen leeggeruimd, andere rommel opgeruimd en nog wat andere dingetjes gedaan. Nu lam & lui. Geen zin in koken, maar ga ik toch maar effe doen. Vanavond filmpje kijken (of zal ik de zenders van m'n tv 'n keer gaan instellen? Neu, geen zin)



@ Nemo: gaat goedkomen in Marokko! Je kent 't land, hebt er zelf rondgereisd, kent de gewoontes en gebruiken, kan superveel leuke bijkomstige info geven en als je er zit komt het met het fransspreken ook goed. Tuurlijk wordt het megaspannend de 1e reis, maar dat zou het ook worden als je wel perfect frans zou spreken. Ze hebben je niet voor niks aangenomen, dat moet je niet vergeten. Als ze zouden denken dat 't niet gaat lukken nemen ze echt het risico niet.



@ Endless: leuk om te horen dat 't bij jullie allemaal zo lekker gaat! Man aan de baan (2 maar liefst), alles z'n gangetje, heel fijn!

@nemo: Op welke van jouw punten moet ik in gaan?? Je zegt het maar... Heb ff terug naar beneden gescrold, dus hier hebben we al punt 1:



Opleiding:



Ik was steeds de primus van de klas, de meest verstandigste, de grote rebel en schoot goed op met alle leerkrachten. Tot op een moment, ik was toen 16, dat ik niks meer kon leren op school wat voor mij van belang was en ben ik gestopt met school. Wil ik nog een opleiding doen, dan moet ik de helft van het middelbaar herdoen om eerst een diploma middelbaar te hebben. (is gymnasium bij jullie of heb ik het fout?) En een opleiding interesseert me niet zoveel, omdat ik 1. geen ganse dagen meer op de schoolbanken kan zitten. 2. Ik vind dat het niet een papiertje is dat kan bepalen of je al dan niet bekwaam bent in iets. 3. En wat me nu pas binnen schieten: dat ik er de zin niet voor heb en de middelen ook niet.



Ok, nu ff terugscrollen om te zien of ik nog ergens kan in gaan. Ik heb alles wel gelezen, maar aangezien ik niet specifiek een vraag heb gezien naar mij toe, heb ik niet geantwoord.

maar daar kan je 't pas leuk mee hebben als je blij bent met jezelf.

Hebben jullie dat ook soms dat je je de ene dag mooi en sexy voelt (als je in de spiegel kijkt) en dat je de volgende dag net een rotkop hebt? :?

ik zal me ook eff voorstellen, senna, 29 jaar, 4 jaar relatie gehad met NL Marokkaan, echter was ie ook nog (half uitgehuwelijkt) getrouwd met Marokkaanse, die wil niet scheiden..nu nog steeds niet..heeft veel gezeik met zijn eigen fam hierover..niemand wil hem helpen, aantal maanden def besloten te stoppen. zwaar geweest..maar nu weer lekker in mijn vel...marokkaanse jongens blijven leuk haha..we zien het wel..nu lekker vrijgezel....



@ issis: goed bezig geweest dus...wat lekker vooruitzicht zeg..nog maar paar weken of iets langer en dan komt ie ..........eindelijk!!



@ nemo: leuk dat je al bijna gaat..veel zin in zeker he..houd je ons wel beetje op de hoogte..hebben we meteen leuk vakantie adresje..in Marokko...

Ondanks dat marokkaanloos ben nu..blijft het een prachtig land, waar ik best nog eens naar toe zou willen..

En wanneer komt er weer eens een meeting..was leuk toch, de vorige?



Voor iedereen...werk ze morgen!

Taromit, zou graag iets anders willen zeggen, maar hier ben ik het helemaal mee eens! De feiten liegen er niet om: jijzelf bent heel erg onstabiel (dat zeg je zelf) en dan heb je ook nog eens een vriend die alcoholist is, niet echt een goed inkomen heeft, een stuk ouder is dan jij en dan ook nog eens aan de andere kant van de wereld woont! (nou ja, niet helemaal aan de andere kant van de wereld, maar ver weg)

JIJ moet eerst zorgen dat het goed gaat met JOU! En dit klinkt heel hard maar als je het aan mij vraagt moet je een punt achter jullie relatie zetten. Ga eerst aan jezelf werken. Laat hem aan zichzelf werken. Wie weet komt het dan wel weer goed en dan heb je tenminste een fatsoenlijke basis!

Zou graag rooskleurigere dingen willen schrijven... maar je moet hier ook eerlijk kunnen zijn toch? Je bent 21 jaar, je hebt nog een heeeel leven voor je! Als je nu aan een opleiding begint dan zou je bij wijze van spreken op je 25e kunnen zijn wat jij maar wilt! (en dan ben je nog steeds jonger dan ons allemaal die hier nu schrijven) De wereld ligt aan je voeten, wil je dat nu echt laten verpesten door een alcholische man die jou vrijwel niks te bieden heeft?

Het spijt me echt heel erg als ik je nu kwets, maar ik denk dat we allemaal het beste met je voor hebben...

Heel veel sterkte *;

Ik ben soms labiel klopt. Ik ben m'n hele leven door neergehaald geweest, op school, op werk, in relaties, zelfs door familie,... Met deze relatie was zoveel veranderd. Mhamed is iemand die me waardeert, me weet op te beuren als ik beetje verdrietig ben (de kleine verdrietjes dan), me vrouwelijk laat voelen, me goed laat voelen, me enorm aanvult, m'n soulmate, etc... Ik voelde me met hem steeds alsof ik de hele wereld aankon, tot wanneer ik de eerste keer lang in België was (eind vorig jaar, toen ik hier begon te schrijven). Zodra ik niks hoorde, begon ik weer aan mezelf te twijfelen, zoals ik al m'n hele leven doe. Ik verloor gewoon al m'n zelfvertrouwen. Ik weet dat hij van me houdt, maar ik ben zelf steeds op zoek naar bevestiging. Niet zozeer in z'n woorden, ook al zegt hij soms 100keer per dag dat hij van me houdt, maar meer in daden. (Sorry, ik doe er lang over, maar als ik m'n tekst lees, lopen de tranen gewoon over m'n wangen).

Ik wil zo graag dat alles "gewoon" loopt tussen ons, zonder die drank. Ik heb het 2 weken en een half meegemaakt en het was gewoon schitterend. Hij was zo anders, voelde zich beter, zag er beter uit, ook in de omgang was hij vriendelijjker naar anderen toe. Ik sloeg hem gade van op een afstand (zijn winkel en de winkel waar hij werkt, liggen amper 100m uit elkaar) en ik dacht: That's it. Zo heb ik het me steeds voorgesteld. Het voelde hemels. Dus... Ik weet dat hij ertoe in staat is om zonder alcohol te leven en ik hoop dat het hem lukt ermee te stoppen. We hebben al een lange weg afgelegd en hij is veel verbeterd (van 9l wijn per dag naar 9l per 20 dagen ongeveer), maar op dat vlak ben ik gewoon veeleisen: Ik wil dat hij geen druppel meer aanraakt.

Zolang ik hier ben is het net zoals een adempauze in onze relatie. We blijven wel trouw aan elkaar, maar ik ben hier, dus sta niet de hele tijd op z'n doen en laten te kijken. Ik hoop echt es dat hij hetzelfde hartzeer ervaart als ik. Ik weet dat hij ervan afziet, maar ik wil dat hij zich zo verscheurd voelt als ik me soms voel. (M'n moeder wenst hem een ernstige onstekking aan de pancreas toe ) Soms wens ik ook dat er iets met hem gebeurt (ziekte, ongeval ofzo,) dat hij beseft dat het leven kort is en dat hij niet moet wachten om z'n leven te beteren. Ik zei het vandaag nog tegen hem. Hij isn u al 36. Als hij nog 5 à 10 jaar wil wachten, dan heeft het gewoon geen zin meer. Ik wil niet zeggen dat mensen op 36 al zijn afgeschreven hoor, maar als je een beetje realistisch ben, kan je je wel voorstellen dat hij bv. aan de helft van z'n totale levensduur zit. Bovendien tast alcohol de vruchtbaarheid aan en aangezien hij zo graag kinderen wil, speel ik soms ook die bal. Echt waar, ik hoop incha'allah dat hij op een dag het licht ziet. Zoniet, dat heb ik hem al gezegd, is er geen huwelijk  met mij, dus geen kinderen en geen toekomst. Gaat me pijn doen, maar m'n eerste huwelij kwas al een flop, wil dit geen 2 keer meemaken.

Wat bedoel je met niks te bieden heeft??? Op welk vlak?? Financieel heeft hij me dingen te bieden. Ze zi jn een familie grootgrondbezitters, dus ze bezitten grond overal in de stad en in de regio van Tiznit.  Hij heeft z'n eigen zaak, die hij kan opbouwen. (Daarmee wil ik hem heel graag helpen) We zijn pas een jaartje openen en Rome was ook niet in 1 dag gebouwd, dus daar heb ik het vertrouwen in. Het is trouwens het financiële niet dat me interesseert. Toen ik nog in België woonde heb ik honger gekend, maar in Marokko nog nooit. Hun sociaal systeem is daar zo dat je eigenlijk nooit omkomt van de honger. Als er es minder geld is, brengen m'n schoonmoeders groente en fruit mee van de wekelijkse markt; Ze steken ons soms wat toe om vlees te kopen of om es een snack te gaan eten. Gebeurt niet vaak, maar als er echt geen werk was, gebeurd het soms. Emotioneel en intellectueel heeft hij veel te bieden. Hij is misschien een zuiplap, maar hij behoort zeker niet tot het klootjesvolk. We hebben dezelfde onderwijsloopbaan (of hoe je dat ook zegt) en delen dezelfde filosofie. Hij is best intelligent (Kan jij misschien ooit zelf nog beoordelen als we elkaar es ontmoeten). Qua hart, heb ik nog nooit iemand ontmoet die zo'n blank hart heeft. Het gezegde "Ruwe bolster, blanke pit" is echt voor hem geschreven. Hij is m'n soulmate, we verstaan elkaar zonder woorden, met een oogopslag, we zitten op dezelfde golflengte qua alles (grote dingen zoals toekomst, religie, etc... maar ook kleine dingen zoals muziek, kleding (om maar een paar domme voorbeelden te geven). Alleen is die drank er teveel aan. Ik wil de hoop niet opgeven. Hij is de man van m'n leven. Hij is de eerste man bij wie ik verlang om z'n kinderen te baren (en van wie ik ben zwanger geraakt) en hij wordt incha'allah de vader van m'n kinderen en m'n echtgenoot. Maar dan zonder druppel alcohol.



(Wow wat een stuk.)

Sorry voor de tikfoutjes... Ga ze er niet allemaal uit beginnen halen. Jullie snappen wel wat ik bedoel ;)

@ nemo: leuk dat je al bijna gaat..veel zin in zeker he..houd je ons wel beetje op de hoogte..hebben we meteen leuk vakantie adresje..in Marokko...

Ondanks dat marokkaanloos ben nu..blijft het een prachtig land, waar ik best nog eens naar toe zou willen..

Je bent welkom hoor! Iedereen is welkom! Graag zelfs, gezellig!!!







@Taromit: idd.. een heel verhaal. Tja, als jij denkt dat je wél gelukkig met hem kan zijn wie ben ik dan om te zeggen van niet. Ik wens je er sterkte mee.

Ik hoop idd dat alles goed komt tussen ons. En nu ga ik echt slapen. Morgen weer om 5u eruit en heb zo veel pijn in m'n rug en in m'n nek. See ya all tomorrow.

nou dan zal ik me ook nog maar even voorstellen. ;)

ik ben mellebel. 26 jaar. mijn vriend woont in Marokko. ik heb hem leren kennen via internet (skype), 2 jaar geleden. ik ga om de 4 a 5 maanden een paar weken naar hem toe op vakantie. momenteel zijn we bezig hem naar europa te krijgen. als dat niet lukt vertrek ik na de zomer naar Marokko.

en via msn hebben we elke dag contact.





@ Nemo: ben blij te horen dat alles toch nog o.k. is tussen jou en je habibi. en dat hij nog geen drastische beslissingen heeft gemaakt, of wil maken. nu vertrek je toch met een fijner gevoel naar Marokko denk ik!

@ Nemo: ben blij te horen dat alles toch nog o.k. is tussen jou en je habibi. en dat hij nog geen drastische beslissingen heeft gemaakt, of wil maken. nu vertrek je toch met een fijner gevoel naar Marokko denk ik!

Ja opzich wel.. maar aan de andere kant, soms denk ik weleens; wat voor donderwolk hangt er boven mn hoofd?! Maar omdat ik toch ook denkt dat de zon kan gaan schijnen ga ik toch! Nu we het er niet over hebben zijn de gesprekken ook weer super leuk! We hebben de grootste lol! Hoewel ik dan ook dagelijks denk: we steken gewoon ons kop in het zand.. zeggen we ook weleens tegen elkaar. On vera - heb ik net in het Frans geleerd. we zullen zien!



Issis, bedenkt me opeens wat.. hoe bel jij nu naar Marokko nu je de belgigant niet meer kan gebruiken??

ik heb trouwens gisteren ook die reportage gekeken van Moroccan women. ik vond het ook echt schokkerend om te zien hoe sommige vrouwen daar moeten leven. onder welke omstandigheden en hoe ze worden behandeld. ik wist natuurlijk wel dat er armoede was in Marokko. je ziet natuurlijk mensen bedelen op straat enzo. maar om echt de achterliggende verhalen te horen van die vrouwen. de pijn en problemen die ze elke dag moeten doorstaan... echt heavy. ik bedoel... zo'n vrouwtje op Djemaa el fna, met d'r koekjes. die heb ik misschien wel zien lopen. ik loop daar dan straal voorbij 'want ik hoef niet zo'n zelfgemaakt koekje, straks word ik nog ziek'. ik denk er niet eens aandat zo'n vrouw misschien wel heel arm kan zijn. met een paar dirham is zij zooo geholpen!

maar aan de andere kant. dan kan je bezig blijven met mensen helpen en geld of wat dan ook uitdelen, want heel veel mensen hebben hulp nodig.

ik vond het iig een hele goeie reportage, een eye-opener. mijn habibi gaat in ieder geval ook de film kijken als hij tijd heeft.



die aflevering van de tv show met Corinne Hoffman, van the white masai, heb ik ook gezien. mijn ouders hebben t voor me opgenomen. ik heb alle drie haar boeken gelezen en de film gezien. ik ben echt enorm onder de indruk van haar. haar vastbeslotenheid om te vechten voor de liefde. haar kracht om door te gaan in moeilijke tijden. en haar lef om keuzes te maken die voor anderen heel vreemd lijken, te doen wat ze wil doen spreken mij natuurlijk enorm aan. door die boeken en die film was ik echt benieuwd naar haar en het was leuk om haar nu op tv te zien.

en als laatste vertelde ze nog: als je voelt dat het echte liefde is, laat je dan niet tegenhouden en vecht voor je liefde!!

vond ik erg fijn om van haar te horen. ze weet niet eens dat ik besta :D, maar het voelde gewoon goed!

ik bel met m'n belgische vaste lijn, voor een paar euro per maand extra kan ik 50% korting krijgen naar 1 buitenlands land, dan kom ik geloof ik op 19 cent.

En ik koop wel ooit bij 'n belwinkel 'n africatel-kaart, kost 10 euro en kan je ongeveer 2 uur voor bellen. Die gebruik ik nu als ik ooit overdag met m'n NL-mobiele bel. Maar bereik is vaak slecht daarmee. Je belt eerst naar 'n nr. in A'dam of Utrecht en dan naar Marokko. Ik kan vanuit België vanaf 19u 's avonds gratis naar vaste nrs in NL bellen (voor 1000 min. per maand) dus dan kan ik goedkoop naar zo'n nr in A'dam bellen en die kaart opbellen. Maar ja, die werken maar de helft van de tijd goed. Dus ik gebruik nou meestal m'n vaste Belgische lijn. Heb nog geen rekening gehad, denk niet dat ik daar blij van wordt.

Mellebel: meningen zijn verdeeld over die Corine Hoffman. Ik heb nooit iets gelezen van haar of de film gezien, maar wel verhalen gehoord over dat ze dingen toch iets mooier bracht dan het echt was. Bij de longdistancerelaties staat nog 'n leuke discussie (als je tenminste interesse hebt in 'n andere kant).



Hoe staat het met jullie toekomstplannen intussen? Nog progressie?

Taromit: je gaat zo in de verdediging als iemand je iets vraagt! Terwijl je helemaal niet lijkt te lezen wat anderen schrijven. We vallen je niet aan, we stellen alleen vragen af en toe omdat 'n hele hoop dingen erg onduidelijk zijn, en je zelf ook helemaal niet op een rijtje lijkt te hebben wat je wil (behalve naar Marokko gaan). Je verhalen zijn vaak behoorlijk onsamenhangend en erg ongelooflijk, het is logisch als mensen dan vragen gaan stellen.

Jij maakt andere keuzes dan de meeste vrouwen die hier meeschrijven, en je staat op een andere manier in het leven. Daarin is niemand goed of fout, dat is nou eenmaal zo. Niemand heeft wat dat betreft de wijsheid in pacht, ook jij niet. Met uitspraken als dat je op je 16e stopt met school omdat je niks meer bij kan leren, vervolgens -naar jouw eigen zeggen- rotbaantjes aanneemt en het hele topic daar over vol klaagt, leg je nogal wat tegenstrijdigheden op tafel waar mensen op reageren.

quote: findingnemo reageerde



 Taromit, zou graag iets anders willen zeggen, maar hier ben ik het helemaal mee eens! De feiten liegen er niet om: jijzelf bent heel erg onstabiel (dat zeg je zelf) en dan heb je ook nog eens een vriend die alcoholist is, niet echt een goed inkomen heeft, een stuk ouder is dan jij en dan ook nog eens aan de andere kant van de wereld woont! (nou ja, niet helemaal aan de andere kant van de wereld, maar ver weg)

JIJ moet eerst zorgen dat het goed gaat met JOU! En dit klinkt heel hard maar als je het aan mij vraagt moet je een punt achter jullie relatie zetten. Ga eerst aan jezelf werken. Laat hem aan zichzelf werken. Wie weet komt het dan wel weer goed en dan heb je tenminste een fatsoenlijke basis!

Zou graag rooskleurigere dingen willen schrijven... maar je moet hier ook eerlijk kunnen zijn toch? Je bent 21 jaar, je hebt nog een heeeel leven voor je! Als je nu aan een opleiding begint dan zou je bij wijze van spreken op je 25e kunnen zijn wat jij maar wilt! (en dan ben je nog steeds jonger dan ons allemaal die hier nu schrijven) De wereld ligt aan je voeten, wil je dat nu echt laten verpesten door een alcholische man die jou vrijwel niks te bieden heeft?

Het spijt me echt heel erg als ik je nu kwets, maar ik denk dat we allemaal het beste met je voor hebben...

Heel veel sterkte *;



Hoi! Allereerst sorry dat ik zomaar "binnen" kom vallen...maar kan het niet laten om even te reageren op jou, Taromit. Ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, is in ieder geval niet zo bedoeld.

Ik ben soms labiel klopt. Ik ben m'n hele leven door neergehaald geweest, op school, op werk, in relaties, zelfs door familie,... Met deze relatie was zoveel veranderd. Ik vraag me dus af of je je daarom niet tot hem aangetrokken voelt, nu heb je misschien het gevoel dat iemand jou nodig heeft, vroeger was je blijkbaar altijd de zondebok. Mhamed is iemand die me waardeert, me weet op te beuren als ik beetje verdrietig ben (de kleine verdrietjes dan), me vrouwelijk laat voelen, me goed laat voelen, me enorm aanvult, m'n soulmate, etc... Ik voelde me met hem steeds alsof ik de hele wereld aankon, tot wanneer ik de eerste keer lang in België was (eind vorig jaar, toen ik hier begon te schrijven). Zodra ik niks hoorde, begon ik weer aan mezelf te twijfelen, zoals ik al m'n hele leven doe. Ik verloor gewoon al m'n zelfvertrouwen. Ik weet dat hij van me houdt, maar ik ben zelf steeds op zoek naar bevestiging. Niet zozeer in z'n woorden, ook al zegt hij soms 100keer per dag dat hij van me houdt, maar meer in daden. (Sorry, ik doe er lang over, maar als ik m'n tekst lees, lopen de tranen gewoon over m'n wangen).

Ik wil zo graag dat alles "gewoon" loopt tussen ons, zonder die drank. Ik heb het 2 weken en een half meegemaakt en het was gewoon schitterend. Hij was zo anders, voelde zich beter, zag er beter uit, ook in de omgang was hij vriendelijjker naar anderen toe. Ik sloeg hem gade van op een afstand (zijn winkel en de winkel waar hij werkt, liggen amper 100m uit elkaar) en ik dacht: That's it. Zo heb ik het me steeds voorgesteld. Het voelde hemels. Dus... Ik weet dat hij ertoe in staat is om zonder alcohol te leven en ik hoop dat het hem lukt ermee te stoppen. We hebben al een lange weg afgelegd en hij is veel verbeterd (van 9l wijn per dag naar 9l per 20 dagen ongeveer), maar op dat vlak ben ik gewoon veeleisen: Ik wil dat hij geen druppel meer aanraakt.

Zolang ik hier ben is het net zoals een adempauze in onze relatie. We blijven wel trouw aan elkaar, maar ik ben hier, dus sta niet de hele tijd op z'n doen en laten te kijken. Ik hoop echt es dat hij hetzelfde hartzeer ervaart als ik. Ik weet dat hij ervan afziet, maar ik wil dat hij zich zo verscheurd voelt als ik me soms voel. Hoe rot dit ook klinkt, maar je hoopt op iets wat er denk ik niet gauw zal komen, hij is denk ik veel te veel met zichzelf bezig. (lees: met de alcohol) (M'n moeder wenst hem een ernstige onstekking aan de pancreas toe ) Soms wens ik ook dat er iets met hem gebeurt (ziekte, ongeval ofzo,) dat hij beseft dat het leven kort is en dat hij niet moet wachten om z'n leven te beteren. Hij zal dit toch echt ooit zelf in moeten gaan zien, dat kan jij niet voor hem doen. Het kost jou alleen maar veel energie, en echt Taromit, het is verloren energie. Ik zei het vandaag nog tegen hem. Hij isn u al 36. Als hij nog 5 à 10 jaar wil wachten, dan heeft het gewoon geen zin meer. Ik wil niet zeggen dat mensen op 36 al zijn afgeschreven hoor, maar als je een beetje realistisch ben, kan je je wel voorstellen dat hij bv. aan de helft van z'n totale levensduur zit. Bovendien tast alcohol de vruchtbaarheid aan en aangezien hij zo graag kinderen wil, speel ik soms ook die bal. Echt waar, ik hoop incha'allah dat hij op een dag het licht ziet. Zoniet, dat heb ik hem al gezegd, is er geen huwelijk  met mij, dus geen kinderen en geen toekomst. Hij weet denk ik dat die toekomst er met jou wel in zit ondanks de drank, immers, je blijft nu toch ook bij hem? En je steunt hem toch waar je kan? Gaat me pijn doen, maar m'n eerste huwelij kwas al een flop, wil dit geen 2 keer meemaken.

Wat bedoel je met niks te bieden heeft??? Op welk vlak?? Ik denk dat Nemo bedoelt te zeggen dat hij je meer zorgen brengt dan dat hij je iets kan bieden en dan zal ze denk ik niet alleen financieel bedoelen. Je bent 21 jaar en je hebt nu al zoveel zorgen joh. Financieel heeft hij me dingen te bieden. Ze zi jn een familie grootgrondbezitters, dus ze bezitten grond overal in de stad en in de regio van Tiznit.  Hij heeft z'n eigen zaak, die hij kan opbouwen. (Daarmee wil ik hem heel graag helpen) We zijn pas een jaartje openen en Rome was ook niet in 1 dag gebouwd, dus daar heb ik het vertrouwen in. Het is trouwens het financiële niet dat me interesseert. Toen ik nog in België woonde heb ik honger gekend, maar in Marokko nog nooit. Hun sociaal systeem is daar zo dat je eigenlijk nooit omkomt van de honger. Als er es minder geld is, brengen m'n schoonmoeders groente en fruit mee van de wekelijkse markt; Ze steken ons soms wat toe om vlees te kopen of om es een snack te gaan eten. Gebeurt niet vaak, maar als er echt geen werk was, gebeurd het soms. Emotioneel en intellectueel heeft hij veel te bieden. Hij is misschien een zuiplap, maar hij behoort zeker niet tot het klootjesvolk. We hebben dezelfde onderwijsloopbaan (of hoe je dat ook zegt) en delen dezelfde filosofie. Hij is best intelligent (Kan jij misschien ooit zelf nog beoordelen als we elkaar es ontmoeten). Qua hart, heb ik nog nooit iemand ontmoet die zo'n blank hart heeft. Het gezegde "Ruwe bolster, blanke pit" is echt voor hem geschreven. Hij is m'n soulmate, we verstaan elkaar zonder woorden, met een oogopslag, we zitten op dezelfde golflengte qua alles (grote dingen zoals toekomst, religie, etc... maar ook kleine dingen zoals muziek, kleding (om maar een paar domme voorbeelden te geven). Alleen is die drank er teveel aan. Ik wil de hoop niet opgeven. Hij is de man van m'n leven. Hij is de eerste man bij wie ik verlang om z'n kinderen te baren (en van wie ik ben zwanger geraakt) en hij wordt incha'allah de vader van m'n kinderen en m'n echtgenoot. Maar dan zonder druppel alcohol.



(Wow wat een stuk.)



Nogmaals, ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar kon het niet laten te reageren. Ik hoop alleen voor jou dat je gaat inzien dat het zo zonde is dat je al zo jong zoveel zorgen met je mee moet dragen, dat terwijl het ook anders kan. En ook wil ik zeggen dat ik denk dat je vriend a) niet voor jou zal kunnen stoppen met de drank, daarvoor is het denk ik een te grote verslaving en b) jij zegt dat er geen toekomst voor jullie in zit met drank, ik denk eerlijk gezegd dat hij dit niet serieus kan nemen, je zegt dit en doet dat. Ik ziet toch ook dat je nu nog steeds trouw aan hem bent? Taromit, ik hoop dat het over een tijdje beter met je gaat en dat je emotioneel een beetje tot rust komt. *;

Ik zal mij trouwens ook even voorstellen: (ik lees hier altijd mee, maar weet vaak niet veel te melden, dus vandaar dat ik hier (bijna) nooit reageer)



Ik ben Joyce en heb een Marokkaanse vriend. Hij is al vanaf jongs af aan in NL.

Wij wonen al circa 11 jaar samen.

Nogmaals, ik hoop niet dat je het verkeerd opvat, maar kon het niet laten te reageren. Ik hoop alleen voor jou dat je gaat inzien dat het zo zonde is dat je al zo jong zoveel zorgen met je mee moet dragen, dat terwijl het ook anders kan. En ook wil ik zeggen dat ik denk dat je vriend a) niet voor jou zal kunnen stoppen met de drank, daarvoor is het denk ik een te grote verslaving en b) jij zegt dat er geen toekomst voor jullie in zit met drank, ik denk eerlijk gezegd dat hij dit niet serieus kan nemen, je zegt dit en doet dat. Ik ziet HIER BEDOEL IK DUS: HIJ ZIET :P toch ook dat je nu nog steeds trouw aan hem bent? Taromit, ik hoop dat het over een tijdje beter met je gaat en dat je emotioneel een beetje tot rust komt. *;





Ik zal mij trouwens ook even voorstellen: (ik lees hier altijd mee, maar weet vaak niet veel te melden, dus vandaar dat ik hier (bijna) nooit reageer)



Ik ben Joyce en heb een Marokkaanse vriend. Hij is al vanaf jongs af aan in NL.

Wij wonen al circa 11 jaar samen.

@Issis: ik heb op longdistance een paar pagina's gelezen en ik maak eruit op dat ze die Corinne Hoffman inderdaad niet echt mogen, om t maar zacht uit te drukken. ;)

t is me niet echt duidelijk waarom ze dit vinden, ( ja, iets van dat ze alleen maar geld wil slaan uit haar Kenia-avontuur) maar waarop ze dat baseren weet ik niet. tenminste ik kan t niet terughalen. ze kennen op LD wel weer Kenianen die haar dan weer kennen ofzo, maar persoonlijk kennen ze haar niet.

nou ja, ieder heeft zijn eigen visie. en ik als buitenstaander die alleen haar kant van het verhaal hoor. zij is voor mij iig wel een soort van steun, of voorbeeld van sterke vrouw. dus als ik dat uit haar verhaal kan halen doet ze iig iets goeds voor mij! :D



maar bedankt voor de tip van die discussie op LD.

Die voorstelrondjes blijven leuk! Zelfs van de mensen die ik al ken, heb je toch weer even alle feiten op een rij



En Mellebel: dat van die koekjes is zoooo herkenbaar!!! Dat dacht ik dus ook, ik loop er altijd straal voorbij. Ik had echt zoiets: volgende keer koop ik bij iedereen een koekje :D Al geef ik ze aan een straathond.. Maar ja, uiteindelij is dat ook geen oplossing, maar dat gevoel krijg je er wel bij! Ben heel benieuwd wat Habibi er van vindt, heb die documentaire + die van de NL moslima's naar hem gestuurd.

Ik heb er trouwes net nog 1 gekeken over vrouwen en Islam. Niet zo interessant als die andere, maar toch nog steeds leuk. En hij duurt maar een half uurtje: kom ie: vrouwen& Islam



En nu ga ik echt slapen! Zit klaar wakker in mn bed met mn laptop.. heb teveel uitgeslapen dit paasweekend waardoor ik nu niet moe ben maar moet er toch echt om 7u uit!

ik ben rary, 25 jaar, en ik lees nog steeds trouw ongeveer 1 keer in de week mee (en ben dan lang bezig met bijlezen), omdat ik maar geen afscheid kan nemen van de `soaps` die hier spelen

3 jaar geleden leerde ik mijn marok ex kennen, 1,5 jaar relatie mee gehad, toen een jaar niet, en toen 2 maanden wel, en het 2 maanden geleden uitgemaakt.

het blijft nog steeds moeilijk om over hem heen te komen. ik weet zeker dat ik niet oud met hem wil worden. heb het gevoel dat ik nog zo veel wil doen, zo veel wil meemaken in mijn leven, en dat wanneer ik een relatie zou hebben met me ex, hij me daarin belemmert.

 ook een stukje bindingsangst, dat ik het gevoel heb van `is dit het nou`. heb toch het idee dat ik meer voor iemand kan voelen, als ik voor me ex voel, en dat iemand me meer kan inspireren dan me ex deed.

voel me ook zeker goed als vrijgezel, maar mis hem nog steeds wel.

me ex blijft een geweldige jongen. het lukt hem ook niet over mij heen te komen, en daarin doen we mekaar steeds pijn. want we komen mekaar wel es tegen op stap ofzo, en dan blijkt maar weer dat er een aantrekkingskracht blijft bestaan, en dan wordt het weer extra moeilijk om mekaar los te laten.

beetje onsamenhangend verhaal misschien.  maar het komt vast allemaal goed. misschien kom ik er over een hele tijd achter dat we toch samen horen, misschien ook niet. de tijd zal het leren.

isiss... super hoe het gaat tussen jullie. smul mee van je verhalen, en zie jullie ook als `een voorbeeld` van hoe liefde hoort te zijn.

nemo: ik denk dat jullie er wel uit gaan komen. ergens voel ik dat heel sterk. en dat gevoel had ik ook bij isiss in de tijd dat het minder ging, dus komt vast allemaal goed.

aischa: alles gaat nog steeds zijn gangetje dus... goed om te horen.

senna, hoe gaat het met jou proces, om over je ex heen te komen

endless... lekker dat het goed gaat zeg en dat ie een baan heeft!!

en de rest... succes met alles



ik blijf verder lekker meelezen, en zal over een tijdje wel weer es reageren...

*inbreekalarm*



Taromit, alcoholisme is een verslaving, niet alleen geestelijk maar ook lichamelijk. Het is ontzettend moeilijk daar vanaf te komen, zeker wanneer je het in je eentje moet doen. Te zeggen 'doe 't voor mij' is eigenlijk een slappe poging iemand daadwerkelijk te helpen. Of dacht jij dat alle alcoholisten leven in een wereld zonder liefde? Dat alle alcoholisten niet houden van hun familieleden? Of beter nog, dat alle verslaafden niet houden van hun familie, partner, vrienden, gezin?

Als je niet stopt, ga ik bij je weg, is natuurlijk je goed recht. Maar als je het zegt omdat je denkt dat dat genoeg duw in de rug is voor de verslaafde om af te kicken, dan denk ik dat je verkeerd zit. Ik denk dat zo'n zinnetje (of vooral: zo'n actie), of een ziekte door de alcohol etc. een stimulans kan zijn mits hij op 't juiste moment komt. Namelijk, het moment dat de verslaafde er voor open staat.

Het gaat hier niet over iets als 'als jij niet meer gaat helpen in huis ga ik bij je weg', het gaat over een ziekte waartegen je man dagelijks (en waarschijnlijk levenslang) zal moeten blijven vechten, dat is niet zomaar eventjes met wilskracht te stoppen. Is er geen afkickkliniek in Marokko te vinden? Waar je onder medische begeleiding afkickt. Of is er een AA? Of in één van de omringende landen? (misschien in Ceuta of Melilla, of mag je daar zomaar niet in als Marokkaan zijnde?).

Als dat er allemaal niet is zou je kunnen overwegen samen met je man en liefst nog wat andere (sterkere) mensen een maand naar de middle of nowhere te gaan, waar hij zal afkicken. Om dan ook in 't dagelijks leven niet terug te vallen zou je kunnen overwegen de hulp van een psycholoog in te roepen met wie hij wekelijks contact heeft, en die hem ook kan helpen met het omgaan van gevoelens die er nu voor zorgen dat hij gaat drinken (verdriet, eenzaamheid, woede, machteloosheid - iedereen kent die gevoelens maar niet iedereen lost die gevoelens op door te drinken). En die hij kan bellen wanneer hij maar wil (ook 's nachts, in 't weekend, ed.). Dat is ook het buddy-systeem van de AA geloof ik.



Als je 't probleem écht wil oplossen (en hij wil dat ook) moet je ook échte actie ondernemen. Niet gaan zitten wachten tot hij weer de fout in gaat, omdat hij dat waarschijnlijk tot in den treure zal blijven doen wanneer je op deze manier doorsukkelt.