Relaties
alle pijlers
Die andere vrouw..
vrijdag 10 september 2021 om 14:31
Toch moet ik het even van me afschrijven. Het knaagt al zo lang aan me en ik kan het nergens kwijt.
Mijn vriend en ik, elfjarige relatie, verwachten binnen een paar maanden een kindje. Hele lieve en attente man, we kunnen erg goed praten met elkaar, veel gemeenschappelijke vrienden waar we regelmatig (altijd samen) mee afspreken, goede communicatie naar huishouden toe, dezelfde interesses, springt voor me wanneer ik het nodig heb. Kortom: mijn ideale man.
Maar.
Sinds een jaar of twee heeft hij (via Instagram) contact met een vrouw. Zowel hij als zij zijn beide geïnteresseerd in dezelfde sporten - zo hebben ze elkaar leren kennen - en zijn beide fan van dezelfde muziek, dezelfde soort tatoeages en dezelfde humor. Wat heb ik hierdoor opgemerkt: ik ben een jaloers type, ook al doe ik echt mijn best dit niet te zijn. In onze vriendenkring zitten veel vrouwen waar hij mee praat en ik heb daar nooit een probleem mee! Maar dus, hun gesprekken waren op zich heel banaal, zij heeft ook een vriend, maar toch voelde ik me er zo onzeker over. Ik heb een periode de berichtjes stiekem meegelezen. Telkens hij een melding op zijn gsm kreeg van haar, reageerde ik feller en feller. Het waren superzware weken, ik was zo wantrouwig. Ze wist soms dingen die ik niet wist, en dat kon ik niet verkroppen. Hij zei me altijd dat het om niets ging, legde altijd alles uit, luisterde naar mij en na eventjes discussie voelde ik me weer op mijn gemak.
Maar.
Instagram heeft die functie van foto's te sturen privé naar elkaar, waar je dan tekst en GIF's en zo kan inzetten. Zo gebeuren er sinds kort geen getypte gesprekken meer, maar gaat alles via van die als-je-de-foto-heb-aangeklikt-verdwijnt-hij-foto's. Doorheen de hele dag, dagen aan een stuk, van heel vroeg naar heel laat. Ik weet dit, omdat ik terug meekijk (maar de inhoud van de foto's kan ik dus niet zien). Aan zijn gedrag merk ik niets, hij is nog steeds lief en een grote steunpilaar tijdens de zwangerschap. Hét paniekpunt voor mij was een hele reeks van die fotogesprekken privé nadat ze een erg mooie instastory plaatste van zichzelf omdat ze "bad things" ging doen. Ook adopteerde ze "toevallig" hetzelfde soort ras hond als ons, wetende dat mijn vriend een enorm gekke fan is van dat unieke ras dat amper hier voorkomt.
Nu durf ik niet meer toegeven dat ik terug meekijk. Ik schaam me er zo voor, ik wil ermee stoppen. Ik durf er hem niet over aan spreken maar ik wil dat alles stopt. Met de kleine op komst, kan ik me zo'n stress niet permitteren. Voor hetzelfde geld is het allemaal vriendschappelijk, ik wil open-minded zijn, ik wil al die social-media shit toelaten, ik wil niet achterdochtig lijken. Hij heeft de laatste twee jaar ook veel tegenslagen gekend en ik wil niet de persoon zijn die zijn leven dan nog extra onstabiliteit brengt.
En toch kan ik het niet laten. De worst-case-scenario's komen elke nacht in mijn dromen voor. Het is vermoeiend. Ik kan haar naam niet zien of horen. Ik durf niet meer 's avonds vroeger dan hem in slaap vallen omdat ik niet wil dat hij naar haar zou sturen omdat ik me dan te saai voel om mee te praten. Ik haat het als hij te lang met zijn gsm bezig is, ook al is hij totaal niet met haar aan het praten (zie ik dan achteraf..) en ik vind het rot als ik besef dat ik al mijn tijd hiermee verdoe. Ik kan me in bed door zowel de zwangerschap als die continue gedachtegang niet meer met hem bezighouden en ik merk dat hij ook niet meer de behoefte heeft naar mij toe. Het is verschrikkelijk en ik weet niet wat te doen.
Het spijt me zo, maar ik moest dit echt eens kwijt!
Vele groetjes van een hormonale mama-to-be
Mijn vriend en ik, elfjarige relatie, verwachten binnen een paar maanden een kindje. Hele lieve en attente man, we kunnen erg goed praten met elkaar, veel gemeenschappelijke vrienden waar we regelmatig (altijd samen) mee afspreken, goede communicatie naar huishouden toe, dezelfde interesses, springt voor me wanneer ik het nodig heb. Kortom: mijn ideale man.
Maar.
Sinds een jaar of twee heeft hij (via Instagram) contact met een vrouw. Zowel hij als zij zijn beide geïnteresseerd in dezelfde sporten - zo hebben ze elkaar leren kennen - en zijn beide fan van dezelfde muziek, dezelfde soort tatoeages en dezelfde humor. Wat heb ik hierdoor opgemerkt: ik ben een jaloers type, ook al doe ik echt mijn best dit niet te zijn. In onze vriendenkring zitten veel vrouwen waar hij mee praat en ik heb daar nooit een probleem mee! Maar dus, hun gesprekken waren op zich heel banaal, zij heeft ook een vriend, maar toch voelde ik me er zo onzeker over. Ik heb een periode de berichtjes stiekem meegelezen. Telkens hij een melding op zijn gsm kreeg van haar, reageerde ik feller en feller. Het waren superzware weken, ik was zo wantrouwig. Ze wist soms dingen die ik niet wist, en dat kon ik niet verkroppen. Hij zei me altijd dat het om niets ging, legde altijd alles uit, luisterde naar mij en na eventjes discussie voelde ik me weer op mijn gemak.
Maar.
Instagram heeft die functie van foto's te sturen privé naar elkaar, waar je dan tekst en GIF's en zo kan inzetten. Zo gebeuren er sinds kort geen getypte gesprekken meer, maar gaat alles via van die als-je-de-foto-heb-aangeklikt-verdwijnt-hij-foto's. Doorheen de hele dag, dagen aan een stuk, van heel vroeg naar heel laat. Ik weet dit, omdat ik terug meekijk (maar de inhoud van de foto's kan ik dus niet zien). Aan zijn gedrag merk ik niets, hij is nog steeds lief en een grote steunpilaar tijdens de zwangerschap. Hét paniekpunt voor mij was een hele reeks van die fotogesprekken privé nadat ze een erg mooie instastory plaatste van zichzelf omdat ze "bad things" ging doen. Ook adopteerde ze "toevallig" hetzelfde soort ras hond als ons, wetende dat mijn vriend een enorm gekke fan is van dat unieke ras dat amper hier voorkomt.
Nu durf ik niet meer toegeven dat ik terug meekijk. Ik schaam me er zo voor, ik wil ermee stoppen. Ik durf er hem niet over aan spreken maar ik wil dat alles stopt. Met de kleine op komst, kan ik me zo'n stress niet permitteren. Voor hetzelfde geld is het allemaal vriendschappelijk, ik wil open-minded zijn, ik wil al die social-media shit toelaten, ik wil niet achterdochtig lijken. Hij heeft de laatste twee jaar ook veel tegenslagen gekend en ik wil niet de persoon zijn die zijn leven dan nog extra onstabiliteit brengt.
En toch kan ik het niet laten. De worst-case-scenario's komen elke nacht in mijn dromen voor. Het is vermoeiend. Ik kan haar naam niet zien of horen. Ik durf niet meer 's avonds vroeger dan hem in slaap vallen omdat ik niet wil dat hij naar haar zou sturen omdat ik me dan te saai voel om mee te praten. Ik haat het als hij te lang met zijn gsm bezig is, ook al is hij totaal niet met haar aan het praten (zie ik dan achteraf..) en ik vind het rot als ik besef dat ik al mijn tijd hiermee verdoe. Ik kan me in bed door zowel de zwangerschap als die continue gedachtegang niet meer met hem bezighouden en ik merk dat hij ook niet meer de behoefte heeft naar mij toe. Het is verschrikkelijk en ik weet niet wat te doen.
Het spijt me zo, maar ik moest dit echt eens kwijt!
Vele groetjes van een hormonale mama-to-be
vrijdag 10 september 2021 om 15:30
Je man zou jou niet dit gevoel moeten willen geven. Die angst en onzekerheid zijn nooit leuk, maar nu al helemaal niet.
Die andere vrouwen, die kennen jij en hij persoonlijk. Deze vrouw is puur via Instagram. Heeft hij haar weleens in het echt ontmoet? Hebben ze het daar wel eens over?
Je mag er best open over zijn:
Zeg man, ik wil met je praten over het gevoel wat ik heb over het contact wat je hebt met (naam). Kunnen we daar over praten? Wat zijn je intenties, ideeen, heb je gevoelens voor haar? Moet ik me bedreigd voelen? Ik voel me ellendig en ik wil weten waar ik aan toe ben.
En vanuit daar kijk je naar zijn reactie en ga je verder.
Sterkte hoor, nooit leuk dit.
Die andere vrouwen, die kennen jij en hij persoonlijk. Deze vrouw is puur via Instagram. Heeft hij haar weleens in het echt ontmoet? Hebben ze het daar wel eens over?
Je mag er best open over zijn:
Zeg man, ik wil met je praten over het gevoel wat ik heb over het contact wat je hebt met (naam). Kunnen we daar over praten? Wat zijn je intenties, ideeen, heb je gevoelens voor haar? Moet ik me bedreigd voelen? Ik voel me ellendig en ik wil weten waar ik aan toe ben.
En vanuit daar kijk je naar zijn reactie en ga je verder.
Sterkte hoor, nooit leuk dit.
vrijdag 10 september 2021 om 15:33
Hij heeft je knap laten geloven dat dit aan jou ligt.
Het is heel eenvoudig, dit stiekeme gedoe maakt jou, de moeder van zijn ongeboren kind, diep ongelukkig en hij is niet bereid dit te laten. Zijn prioriteiten zijn dus volledig op z'n kop. Terecht dat je niet blij bent.
Waarom wil je zo graag een "ik vind alles ok" moeder Theresa type vrouw zijn? Weet je dat van jezelf?
Het is heel eenvoudig, dit stiekeme gedoe maakt jou, de moeder van zijn ongeboren kind, diep ongelukkig en hij is niet bereid dit te laten. Zijn prioriteiten zijn dus volledig op z'n kop. Terecht dat je niet blij bent.
Waarom wil je zo graag een "ik vind alles ok" moeder Theresa type vrouw zijn? Weet je dat van jezelf?
vrijdag 10 september 2021 om 15:38
vrijdag 10 september 2021 om 15:38
Dit klinkt niet goed. En dan bedoel ik, niet goed voor jou. Dat dit jou zo doet voelen is niet raar. Ik vind je man niet leuk, zoals hij doet. Ik denk dat ik in jouw situatie dan ook zou vragen of hij het contact met die vrouw nu zou willen afkappen. En nee, ik vind dat geen rare vraag en niet te veel eisend.
vrijdag 10 september 2021 om 15:40
maar tja, de partner van TO, weet niet, dat ze meekijktlemoos2 schreef: ↑10-09-2021 15:38Ik zou het toch weer op tafel gooien voordat dit door gaat etteren. En wat minder vaak ‘het spijt mij/sorry’ zeggen.
Ik zou het hier ook van op mijn heupen krijgen (m.n. dat kinderachtige gedoe met die ‘klik op de foto en het verhaal verdwijnt daarna’) en ik ben niet eens zwanger.
vrijdag 10 september 2021 om 15:44
sprankelend schreef: ↑10-09-2021 15:33Hij heeft je knap laten geloven dat dit aan jou ligt.
Het is heel eenvoudig, dit stiekeme gedoe maakt jou, de moeder van zijn ongeboren kind, diep ongelukkig en hij is niet bereid dit te laten. Zijn prioriteiten zijn dus volledig op z'n kop. Terecht dat je niet blij bent.
Waarom wil je zo graag een "ik vind alles ok" moeder Theresa type vrouw zijn? Weet je dat van jezelf?
100% dit! Je hoeft niet alles maar te pikken.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
vrijdag 10 september 2021 om 15:44
goede post.Doreia* schreef: ↑10-09-2021 15:30Je man zou jou niet dit gevoel moeten willen geven. Die angst en onzekerheid zijn nooit leuk, maar nu al helemaal niet.
Die andere vrouwen, die kennen jij en hij persoonlijk. Deze vrouw is puur via Instagram. Heeft hij haar weleens in het echt ontmoet? Hebben ze het daar wel eens over?
Je mag er best open over zijn:
Zeg man, ik wil met je praten over het gevoel wat ik heb over het contact wat je hebt met (naam). Kunnen we daar over praten? Wat zijn je intenties, ideeen, heb je gevoelens voor haar? Moet ik me bedreigd voelen? Ik voel me ellendig en ik wil weten waar ik aan toe ben.
En vanuit daar kijk je naar zijn reactie en ga je verder.
Sterkte hoor, nooit leuk dit.
Misschien is het ook een goed idee om haar juist eens te ontmoeten?
vrijdag 10 september 2021 om 15:47
Dit.
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
vrijdag 10 september 2021 om 15:50
Daarover zat ik zelf tijdens het schrijven ook over na te denken. Maar het lijkt me niet een goed plan.
Ik hoop dat het een vlucht in de virtuele realiteit is en blijft en daarom lijkt mij ontmoeten niet een goed idee. Je wilt er juist eerder vanaf of het contact terug normaliseren, niet intensiveren.
vrijdag 10 september 2021 om 15:50
Ik vind het al niet normaal dat hij de hele dag, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, met een andere vrouw zit te appen. Je kunt prima appcontact hebben met mensen buiten je relatie, maar als het zo intensief is ben je bijna constant met die ander in gesprek en nooit echt met je hoofd bij je partner, dan heeft die persoon toch een veel te grote plek in je leven?
En nog meer onstabiliteit in zijn leven, omdat je het niet echt waardeert dat hij 24/7 met een andere vrouw bezig is, kom op zeg.
Ik zou gewoon open kaart spelen. En dan ook gewoon eerlijk zeggen dat je gekeken hebt. Het is gewoon een rare, onevenwichtige situatie, dus dat je een keer in die verleiding bent gekomen is in mijn ogen echt wel te rechtvaardigen. Als hij ook maar een beetje sympathiek is heeft hij wel begrip voor je.
En nog meer onstabiliteit in zijn leven, omdat je het niet echt waardeert dat hij 24/7 met een andere vrouw bezig is, kom op zeg.
Ik zou gewoon open kaart spelen. En dan ook gewoon eerlijk zeggen dat je gekeken hebt. Het is gewoon een rare, onevenwichtige situatie, dus dat je een keer in die verleiding bent gekomen is in mijn ogen echt wel te rechtvaardigen. Als hij ook maar een beetje sympathiek is heeft hij wel begrip voor je.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 10 september 2021 om 16:02
vrijdag 10 september 2021 om 16:03
Nou, inderdaad.
Het is niet des Viva's om een ultimatum te stellen, maar hier zou ik wel een nucleaire ruzie voor over hebben. Met ultimatum ja.
Dat ie de moord stikt met zijn driehoeksverhouding.
Huts!
vrijdag 10 september 2021 om 16:06
Praat hij ook over jou? Weet ze dat jij bestaat en dat hij vader wordt?
Ik vind dit allemaal echt niet ok en snap dat je je hierover opwindt.
Dit had ik ook niet geaccepteerd.
Praat met hem en zeg hem wat dit met je doet.
Als hij alles naar jou toe schuift, mag je er haast wel vanuit gaan dat er meer speelt of in ieder geval gevoelens zijn.
Misschien trek ik nu conclusies, maar spreek uit ervaring helaas...
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Hoe lang ben je zwanger?
Ik vind dit allemaal echt niet ok en snap dat je je hierover opwindt.
Dit had ik ook niet geaccepteerd.
Praat met hem en zeg hem wat dit met je doet.
Als hij alles naar jou toe schuift, mag je er haast wel vanuit gaan dat er meer speelt of in ieder geval gevoelens zijn.
Misschien trek ik nu conclusies, maar spreek uit ervaring helaas...
Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst.
Hoe lang ben je zwanger?
