Dilemma

Ik heb een dilemma(tje). Mijn beste vriendin heeft nu een jaar een relatie met op het eerste gezicht een aardige en intelligente jongen/man. Ik ken mijn vriendin vanaf de peuterklas en we zijn sindsdien onafscheidelijk geweest. Ik gun haar het geluk van de wereld en dat leek ze bij hem gevonden te hebben. Hij is moslim en probeert daar steeds serieuzer in te worden maar hij laat haar haar eigen keuzes maken. Hij verwacht niet dat ze een hoofddoek draagt of mee bid etc.

Voorheen dronk hij ontzettend veel en was hij ieder weekend helemaal bezopen. Dit in combinatie met zijn medicijnen was niet een heel goed idee en hij besloot om er helemaal mee te stoppen. Uit solidariteit besloot mijn vriendin om ook te stoppen met drinken, zij dronk toch al bijna niet, om hem te steunen. Ze is ook gestopt met roken voor hem. In de vakantie hebben ze mij en mijn vriend opgezocht in ons vakantiehuisje. Toen hij dacht dat ze wilde roken (er was echt geen aanleiding, snapte er niks van) werd hij echt woest. Hij beschuldigde haar van liegen en dat ze toch zou roken achter zijn rug om. Als ze contact heeft met een mannelijke vriend beschuldigd hij haar al gauw van vreemdgaan, een grote oorzaak van vele ruzies.

Nu had hij vrijdagavond rond een uur of 8 aangegeven moe te zijn en liever te willen gaan slapen, dus hij wilde niet dat ze nog langs zou komen. Zaterdag sprak ik mijn zus die vrijdag was uitgegaan in een kroeg hier in de buurt. Die had hem daar gezien, lekker aan het bier. Toen ik doorvroeg bleek dat ze hem haast elk weekend tegenkomt, meestal stomdronken. Ook heeft hij een paar maanden terug wat dingen tegen vriendinnen gezegd waaruit bleek dat hij wel meer zou willen met ze. Dat weet mijn vriendin, maar ze zegt gewoon dat die vriendinnen verliefd zijn op hem en die dingen verzinnen. Ik heb me daar verder buiten gehouden en bemoei me er niet mee. Nou weet ik dat hij regelmatig een avond voor zichzelf inlast, meestal in het weekend en dat mijn vriendin dan meestal tijd inroostert met mij. Dus dat zou best kunnen kloppen, bovendien weet ik dat mijn zus geen reden heeft om te liegen. Moet ik dit nu aankaarten bij mijn vriendin of laten gaan. Normaal gesproken bespreken we alles en ik ben nu gewoon geirriteerd als zij over hem praat alsof hij heilig is. Ik heb het tot nu toe niks gezegd of laten merken.

quote:Muis66 schreef op 16 maart 2008 @ 21:08:

Wat het zo moeilijk maakt is dat jij, Ambrosia, het met de allermeest goede bedoelingen zegt, maar wel de brenger van de vervelende boodschap bent. Dat maakt dat jij een soort van

'boeman' wordt.Ja dat is ook zo, al denk ik dat die stempel aan mijn zus wordt gegeven om het maar op te schuiven. Ze kwam net even snel binnen, had ze een heel schattig theepotje gekocht waarvan ik weken geleden had gezegd dat ik het zo leuk vond. Ik kon het nu echt niet zeggen, ze was hartstikke moe. Dus heb haar maar gewoon een knuffel gegeven en dinsdag met haar afgesproken.