Dochter accepteert nieuwe vriend niet

YAEL-X dinsdag 14 mei 2024 om 20:44

Hallo allemaal,

Ik zit ergens mee en weet niet meer wat ik eraan kan doen. 2 jaar geleden ben ik gescheiden. Dit is op een zo normaal mogelijke manier gegaan. Mijn dochter is toen wel naar een andere stad verhuist plus andere school. Ze was toen 4 jaar. Ik en mijn ex-man hebben co ouderschap. Dit verloopt vriendschapelijk. Nu heb ik al weer anderhalf jaar een nieuwe vriend. Mijn dochter, van nu 6. Ziet mijn nieuwe vriend 2x per week. Dan eet hij ook mee en blijft slapen. Dit is wel rustig opgebouwd, blijven slapen was het eerste jaar geen sprake van. Mijn dochter zegt elke keer dat ze niet wil dat hij komt, en ze hem nooit meer wil zien. Ze vertelt niet waarom. Wat ze wel eens vertelt is dat er dan minder met haar gepraat word. Maar hier letten wij extra goed op! Dagjes uit is met zijn 3en gewoon gezellig en gaat goed. Maar ik word hier zo verdrietig van. Wat zou ik hieraan kunnen doen?

Alvast bedankt!

moderatorviva wijzigde dit bericht op 16-05-2024 11:41
Reden: Titel aangepast

0.00% gewijzigd

granny71 woensdag 15 mei 2024 om 12:43

september schreef: ↑
15-05-2024 12:37
Misschien vind je dat je er recht op hebt omdat het jezelf als kind is aangedaan, die onveilige situaties die je als kind met partners van je ouders hebt meegemaakt. Misschien is er toen toch iets kapot gemaakt bij je.

Gevalletje van "Ik heb het overleefd en dus kan ieder kind het overleven"

Terwijl ik juist zou verwachten dat iemand die het als kind zelf meegemaakt heeft zou begrijpen hoe het kan zijn voor een kind om gedwongen te worden samen te leven met iemand alleen maar omdat de ouder er verliefd op geworden is.

noorderlicht76 woensdag 15 mei 2024 om 12:51

MaanZon schreef: ↑
15-05-2024 11:13
Werk en een relatie is natuurlijk heel wat anders.
Een relatie heb ik niet nodig om een dak boven mn hoofd te houden en in ons onderhoud te kunnen voorzien, werk wel, en zelfs een kind snapt dat.
En ik vind het raar dat jij het 'bizar' vindt om een relatie te beëindigen voor je eigen kind, dat nog erg jong is en allerlei veranderingen heeft meegemaakt.

dan zijn we het echt oneens. Ik vind dat je als gescheiden ouder zorgt voor een warm en veilig nest. maar dat je daarnaast ook een eigen leven hebt, zeker als co-ouder ben je groot deel van de tijd alleen. en in die tijd lijkt het me een goed voorbeeld voor je kinderen als je een fijn levem hebt. hoe dat dan ook is, ik heb echt niets met dit soort opofferingsgedrag, maar dat is ok. iedere moeder doet het op haar eigen manier. Ik ben er voor kids als ze hier zijn en sta klaar als ze niet hier zijn. maar ben er ook trots op dat ze mij als voobeeld van een zelfstandige moeder met een mooi eigen leven zien.

Anoniem_669679bf76515 woensdag 15 mei 2024 om 12:55

granny71 schreef: ↑
15-05-2024 12:43
Gevalletje van "Ik heb het overleefd en dus kan ieder kind het overleven"

Terwijl ik juist zou verwachten dat iemand die het als kind zelf meegemaakt heeft zou begrijpen hoe het kan zijn voor een kind om gedwongen te worden samen te leven met iemand alleen maar omdat de ouder er verliefd op geworden is.

Waar wordt hier gesproken over samenleven? To niet, ik niet.
Wat een nare valse manier van doen dit, ik deel iets persoonlijks om iemand te helpen, en er dan zo mee omgaan. Volgens mij is er inderdaad ergens iets misgegaan in de ontwikkeling maar niet bij mij.

Anoniem_665ef3d9c304c woensdag 15 mei 2024 om 12:55

Is er iets gebeurd waarom je dochter zo reageert?
Ik lees niet dat dit vanaf het begin zo is geweest. Als dit gedrag niet vanaf het begin zo is dan is het denk ik belangrijk om te achterhalen wat de oorzaak is of kan zijn.
Is haar gedrag verder veranderd? Gedragsveranderingen bij kinderen is een signaal om serieus te nemen.

Verder is de oplossing niet zo moeilijk lijkt me met co-ouderschap. Je kunt een liefdesleven hebben, doen wat je wil als je kind er niet is en daarnaast kun je op de dagen dat je dochter er is wat meer afstand nemen van je vriend en je wat meer richten op je dochter. Co-ouderschap lijkt me ideaal om je eigen leven te leiden doen wat je wil op de dagen dat dochter er niet is, en moeder te zijn.

anoniem_665ef3d9c304c wijzigde dit bericht op 15-05-2024 12:56

0.75% gewijzigd

granny71 woensdag 15 mei 2024 om 12:55

noorderlicht76 schreef: ↑
15-05-2024 12:51
zorgt voor een warm en veilig nest.

Maar wat nou als de aanwezigheid van een nieuwe relatie voor je kind(eren) zorgt dat dat nest niet warm en veilig voelt?

Anoniem_669679bf76515 woensdag 15 mei 2024 om 12:56

september schreef: ↑
15-05-2024 12:37
Misschien vind je dat je er recht op hebt omdat het jezelf als kind is aangedaan, die onveilige situaties die je als kind met partners van je ouders hebt meegemaakt. Misschien is er toen toch iets kapot gemaakt bij je.

Zo wat nasty en onnodig. Misschien moet je zelf eens kijken wat er bij jou stuk is. Laag.

Anoniem_669679bf76515 woensdag 15 mei 2024 om 12:56

granny71 schreef: ↑
15-05-2024 12:33
Maar je maakt het ook ongevraagd een groot onderdeel van het leven van een jong kind

Dat doet to niet en ik ben al helemaal geen partij in dit issue.

Anoniem_669679bf76515 woensdag 15 mei 2024 om 12:58

Lila-Linda schreef: ↑
15-05-2024 12:27
het gaat niet om, dat kind zich bemoeit met volwassen-leven of relatie
Het gaat erom, dat je als volwassene een veilige, betrouwbare omgeving voor je kind creëert.
En dat als kind aangeeft: Jooh, ik voel me onprettig, dat je dan luistert.
Achterhaalt, wat er misgaat, waarom kind zich onveilig voelt.
En dat je zorgt, dat kind weer vertrouwen krijgt in haar thuissituatie

Dat ben ik met je eens.

Lilly woensdag 15 mei 2024 om 12:59

Ik zou ook geen nieuwe kerel in huis halen met koters uit een vorige relatie.
Het meest waardevolle wat je een kind kunt bieden is een veilig haven om op te groeien. Niet dat je direct moet vrezen voor haar veiligheid, maar er komt nog wel meer bij kijken. Een wildvreemde kerel opeens in huis is gewoon ook weer een enorme aanpassing voor haar, terwijl zij het meest baat zou hebben bij een stabiele voorspelbare omgeving. Iets waar elk kind baat bij heeft maar vooral na een scheiding kan het voor een kind heel onveilig voelen. Als kind kies je er niet voor op te groeien in een gebroken gezin, de ontwrichting die daarbij komt kijken en vervolgens ook nog met de nieuwe liefdes van ouders geconfronteerd te moeten worden.
Daar zou je wel iets meer bewust van mogen zijn.

granny71 woensdag 15 mei 2024 om 12:59

Surebaby schreef: ↑
15-05-2024 12:55
Waar wordt hier gesproken over samenleven? To niet,

Het kind is 6 dagen bij To en van die 6 dagen is de vriend er 2 keer op zeer belangrijke momenten van de dag/nacht.

granny71 woensdag 15 mei 2024 om 13:01

Surebaby schreef: ↑
15-05-2024 12:56
Dat doet to niet en ik ben al helemaal geen partij in dit issue.

Ik vind wel dat de vriend een onderdeel van het leven van het kind is geworden.
Je maakt jezelf een partij in deze discussie door je mening te geven.

granny71 wijzigde dit bericht op 15-05-2024 13:03

16.06% gewijzigd

Anoniem_670e3ef0ebfff woensdag 15 mei 2024 om 13:01

Surebaby schreef: ↑
15-05-2024 12:56
Zo wat nasty en onnodig. Misschien moet je zelf eens kijken wat er bij jou stuk is. Laag.

Mijn excuses als dit te fel was. Maar ik denk oprecht dat het je kijk op de wereld heeft beïnvloed. Daarom raakt het je ook zo.

anoniem_670e3ef0ebfff wijzigde dit bericht op 15-05-2024 13:02

5.02% gewijzigd

Pekka123 woensdag 15 mei 2024 om 13:02

Misschien zijn het voor kind toch wel veel veranderingen in een korte tijd. Scheiden, pa en ma niet bij elkaar, verhuizen, andere school, nieuwe vriendjes, co-ouderschap heen en weer gaan, mama nieuwe relatie die 2x per week komt eten en slapen en dat allemaal in 2 jaar tijd dus tussen haar 2de en 4de levensjaar waarin zij zelf ook nog volop in ontwikkeling is.

De gemiddelde volwassene krijgt en een burnout van, laat staan een kind van 4 dat zelf niet kan beslissen en die zich misschien ook niet goed kan uitdrukken over haar emoties. En nogmaals dit kan voor jou allemaal rustig aan doen zijn, maar voor haar niet. Het is voor haar blijkbaar te veel en te snel en mogelijk hangt zij wat meer aan jou gezien wat er allemaal is veranderd.

Niet dat je je relatie moet stoppen, maar je kan je kind hierin wel serieus nemen ipv zij moet er maar aan wennen en zij is niet baas. Ik denk dat zij dat laatste inmiddels zelf ook wel weet want er zijn meerdere dingen gebeurd waarop zij geen enkele invloed heeft gehad. Ik zou het eten en slapen terugbrengen naar de tijd dat dochter er niet is en af en toe samen een kort uitstapje maken buiten het huis, een keer komen eten maar niet slapen en kijken of het dan naar een tijdje 1x per week lukt eten en slapen als dochter erbij is.

pekka123 wijzigde dit bericht op 15-05-2024 13:05

26.58% gewijzigd

merano woensdag 15 mei 2024 om 13:04

granny71 schreef: ↑
15-05-2024 11:43
Je kan ook prima in een relatie zitten zonder dat je daar je jonge kinderen bij betrekt.

Dat lijkt me pas echt een onveilig gevoel geven. Dat je moeder in een relatie zit, terwijl jij daarbuiten gehouden wordt.
En ook voor een nieuwe partner. Wat voor relatie heb je dan, waar het belangrijkste deel van het leven van de ander buiten beeld blijft?

If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Anoniem_670e3ef0ebfff woensdag 15 mei 2024 om 13:14

merano schreef: ↑
15-05-2024 13:04
Dat lijkt me pas echt een onveilig gevoel geven. Dat je moeder in een relatie zit, terwijl jij daarbuiten gehouden wordt.
En ook voor een nieuwe partner. Wat voor relatie heb je dan, waar het belangrijkste deel van het leven van de ander buiten beeld blijft?

Het hoeft toch geen geheim te zijn.

Copy-paste woensdag 15 mei 2024 om 13:16

Wat trekken veel mensen het zwart-wit. Wil je als gescheiden moeder alleen blijven: prima! Wil je een relatie en klikt het met de kinderen en doe je veel samen: prima! Nu klikt het (nog) niet met dochter en zij geeft dat aan. Dat kan je als moeder negeren en gewoon doen waar je zin in hebt of je kan ernaar luisteren en je relatie wat aanpassen. Het lijkt mij heel logisch om dat laatste te doen in plaats van wegredeneren (het is maar 2x een uurtje). En of die aanpassing zit in (tijdelijk) geen uitjes meer of minder blijven eten of minder blijven slapen of even helemaal geen contact tussen partner en dochter of helemaal geen relatie meer. Tja, dat moet je dan gaan bekijken wat werkt voor dochter, voor partner en voor moeder.

andnowwedance woensdag 15 mei 2024 om 13:28

merano schreef: ↑
15-05-2024 13:04
Dat lijkt me pas echt een onveilig gevoel geven. Dat je moeder in een relatie zit, terwijl jij daarbuiten gehouden wordt.
En ook voor een nieuwe partner. Wat voor relatie heb je dan, waar het belangrijkste deel van het leven van de ander buiten beeld blijft?

Minder onveilig dan dat je steeds op pad moet met iemand die je niet ziet zitten.
Echt, kinderen geven niet zoveel om de relaties van hun ouders. Ik lees ook vaak in dit soort topics dat gescheiden mensen met nieuwe partners denken dat hun liefdesgeluk goed is voor de kinderen maar dat geloof ik nooit zo.

Ik zat er zelf in elk geval niet op te wachten om mee te gaan in het plaatje dat mijn ouders voor zichzelf schetsten van een soort happy family met de nieuwe partners.

Anoniem_669679bf76515 woensdag 15 mei 2024 om 13:35

september schreef: ↑
15-05-2024 13:01
Mijn excuses als dit te fel was. Maar ik denk oprecht dat het je kijk op de wereld heeft beïnvloed. Daarom raakt het je ook zo.

Waarom doe je zo je best dit persoonlijk naar mij te maken? Wat zit jou dwars?
Ik reageer gewoon, dat je het niet met me eens bent prima maar om me nu 'stuk' te noemen en dan met dit lame ass 'excuus' met nog een sneer te komen is echt jouw keuze.

YAEL-X woensdag 15 mei 2024 om 13:42

Poe wat een boel reacties! Even voor de duidelijkheid. Ik wil het gewoon goed doen. Vooral voor mijn dochter, maar ook voor mijzelf en vriend. Het is trouwens niet zo dat mijn dochter mijn vriend niet mag. Het zijn fases dat ze zegt dat ze hem nooit meer wil zien. Een half jaar geleden zei ze dit een aantal keer, waarna we ook op de rem hebben getrapt en kwam mijn vriend een tijdje na het eten. Toen vroeg mijn dochter steeds, waarom komt hij niet? Of ik heb een tekening voor hem die moet hij ophalen. Toen zijn we weer begonnen met een tijdje 1x per week, daarna 2x wat een maand of 3 heel goed is gegaan. En nu zegt mijn dochter het dus weer. Ik luister echt wel naar haar want ik wil er ook meteen wat aan doen. Als mijn dochter bij haar vader is werk ik van 15 tot 23 uur. Dit is zodat ik haar nooit naar een oppas hoef te brengen. Mijn vriend werkt overdag. Daarom kan ik hem ook alleen maar savonds zien als mijn dochter ook bij mij is. De reden van slapen is omdat mijn vriend er om 4:30 weer uit moet om naar zijn werk te gaan. Mijn vriend woont een uur bij mij vandaan, en ik woon op de route naar zijn werk. Het is gewoon heel lastig. Ik schrik een beetje van sommige reacties. Ik wil natuurlijk jullie eerlijke mening, maar wil echt alleen het beste. Ik wil het mijn vriend ook niet nog moeilijker maken, voor hem zonder kind is dit ook echt niet makkelijk. Hij doet ook enorm zijn best voor mijn dochter. Is meer betrokken dan haar vader ooit is geweest. Haar vader heeft mij trouwens verlaten voor een jonge vrouw. Dit heeft maar 3 maand geduurd, hij is nu dus weer alleen. Ik wil absoluut niet dat mijn dochter zich niet fijn voelt thuis. Ik ga met mijn vriend praten en kijken hoe we dit anders aan kunnen pakken.

andnowwedance woensdag 15 mei 2024 om 13:50

YAEL-X schreef: ↑
15-05-2024 13:42
Poe wat een boel reacties! Even voor de duidelijkheid. Ik wil het gewoon goed doen. Vooral voor mijn dochter, maar ook voor mijzelf en vriend. Het is trouwens niet zo dat mijn dochter mijn vriend niet mag. Het zijn fases dat ze zegt dat ze hem nooit meer wil zien. Een half jaar geleden zei ze dit een aantal keer, waarna we ook op de rem hebben getrapt en kwam mijn vriend een tijdje na het eten. Toen vroeg mijn dochter steeds, waarom komt hij niet? Of ik heb een tekening voor hem die moet hij ophalen. Toen zijn we weer begonnen met een tijdje 1x per week, daarna 2x wat een maand of 3 heel goed is gegaan. En nu zegt mijn dochter het dus weer. Ik luister echt wel naar haar want ik wil er ook meteen wat aan doen. Als mijn dochter bij haar vader is werk ik van 15 tot 23 uur. Dit is zodat ik haar nooit naar een oppas hoef te brengen. Mijn vriend werkt overdag. Daarom kan ik hem ook alleen maar savonds zien als mijn dochter ook bij mij is. De reden van slapen is omdat mijn vriend er om 4:30 weer uit moet om naar zijn werk te gaan. Mijn vriend woont een uur bij mij vandaan, en ik woon op de route naar zijn werk. Het is gewoon heel lastig. Ik schrik een beetje van sommige reacties. Ik wil natuurlijk jullie eerlijke mening, maar wil echt alleen het beste. Ik wil het mijn vriend ook niet nog moeilijker maken, voor hem zonder kind is dit ook echt niet makkelijk. Hij doet ook enorm zijn best voor mijn dochter. Is meer betrokken dan haar vader ooit is geweest. Haar vader heeft mij trouwens verlaten voor een jonge vrouw. Dit heeft maar 3 maand geduurd, hij is nu dus weer alleen. Ik wil absoluut niet dat mijn dochter zich niet fijn voelt thuis. Ik ga met mijn vriend praten en kijken hoe we dit anders aan kunnen pakken.

Je noemt steeds dergelijke praktische redenen, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Dat dingen handiger zijn, maakt niet per se dat het zo moet. Ik neem aan dat je vriend voorheen ook vanuit huis naar zijn werk ging.

YAEL-X woensdag 15 mei 2024 om 13:52

andnowwedance schreef: ↑
15-05-2024 13:50
Je noemt steeds dergelijke praktische redenen, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Dat dingen handiger zijn, maakt niet per se dat het zo moet. Ik neem aan dat je vriend voorheen ook vanuit huis naar zijn werk ging.

Dat klopt! Ik leg ook alleen de reden uit en waarom we het op deze manier doen. Dit moet dus anders, ga ik bespreken.

Lilly woensdag 15 mei 2024 om 13:56

YAEL-X schreef: ↑
15-05-2024 13:42
Poe wat een boel reacties! Even voor de duidelijkheid. Ik wil het gewoon goed doen. Vooral voor mijn dochter, maar ook voor mijzelf en vriend. Het is trouwens niet zo dat mijn dochter mijn vriend niet mag. Het zijn fases dat ze zegt dat ze hem nooit meer wil zien. Een half jaar geleden zei ze dit een aantal keer, waarna we ook op de rem hebben getrapt en kwam mijn vriend een tijdje na het eten. Toen vroeg mijn dochter steeds, waarom komt hij niet? Of ik heb een tekening voor hem die moet hij ophalen. Toen zijn we weer begonnen met een tijdje 1x per week, daarna 2x wat een maand of 3 heel goed is gegaan. En nu zegt mijn dochter het dus weer. Ik luister echt wel naar haar want ik wil er ook meteen wat aan doen. Als mijn dochter bij haar vader is werk ik van 15 tot 23 uur. Dit is zodat ik haar nooit naar een oppas hoef te brengen. Mijn vriend werkt overdag. Daarom kan ik hem ook alleen maar savonds zien als mijn dochter ook bij mij is. De reden van slapen is omdat mijn vriend er om 4:30 weer uit moet om naar zijn werk te gaan. Mijn vriend woont een uur bij mij vandaan, en ik woon op de route naar zijn werk. Het is gewoon heel lastig. Ik schrik een beetje van sommige reacties. Ik wil natuurlijk jullie eerlijke mening, maar wil echt alleen het beste. Ik wil het mijn vriend ook niet nog moeilijker maken, voor hem zonder kind is dit ook echt niet makkelijk. Hij doet ook enorm zijn best voor mijn dochter. Is meer betrokken dan haar vader ooit is geweest. Haar vader heeft mij trouwens verlaten voor een jonge vrouw. Dit heeft maar 3 maand geduurd, hij is nu dus weer alleen. Ik wil absoluut niet dat mijn dochter zich niet fijn voelt thuis. Ik ga met mijn vriend praten en kijken hoe we dit anders aan kunnen pakken.

Heb je weleens een gesprek met dochter gehad over wat zij nu precies wil? Misschien is je dochter inderdaad een beetje aan hem gaan hechten, maar angstig dat hij ook weer vertrekt net als haar vader? Er kan dan een aantrekken en afstoten dynamiek ontstaan. Eén van de redenen dat ik er persoonlijk dus ook niet aan zou beginnen. Als het in een teleurstelling eindigt is het ook weer een extra klap voor kind.

Vriend is nu al in jullie leven, dus probeer er wat van te maken.
Door goed te communiceren met elkaar en dochter vooral ook serieus te nemen mbt haar grenzen en behoeftes.

noorderlicht76 woensdag 15 mei 2024 om 13:58

granny71 schreef: ↑
15-05-2024 12:55
Maar wat nou als de aanwezigheid van een nieuwe relatie voor je kind(eren) zorgt dat dat nest niet warm en veilig voelt?

ik bedoel dit als reactie op 'maak het uit'. dat hoeft echt niet nodig te zijn om het warm en veilig te maken. die koppeling vind ik niet ok

noorderlicht76 woensdag 15 mei 2024 om 14:01

september schreef: ↑
15-05-2024 12:37
Misschien vind je dat je er recht op hebt omdat het jezelf als kind is aangedaan, die onveilige situaties die je als kind met partners van je ouders hebt meegemaakt. Misschien is er toen toch iets kapot gemaakt bij je.

Oneens, ik ken juist veel stabiel gehechte mensen die vinden dat ze recht hebben op hun eigen geluk. en daarbij zeker ook oog hebben voor dat van hun kind. Doen alsof het een zero-sum game is, is echt niet gezond

Anoniem_670e3ef0ebfff woensdag 15 mei 2024 om 14:03

noorderlicht76 schreef: ↑
15-05-2024 14:01
Oneens, ik ken juist veel stabiel gehechte mensen die vinden dat ze recht hebben op hun eigen geluk. en daarbij zeker ook oog hebben voor dat van hun kind. Doen alsof het een zero-sum game is, is echt niet gezond

Ja, die zijn er ook. Het een sluit het ander niet uit.

Actieve topics