Relaties
alle pijlers
dubbel gevoel..
woensdag 19 december 2007 om 09:59
Ik zit met het volgende: ik zit midden in een verhuizing en moet het een en ander opknappen aan mijn nieuwe huis. Mijn vriend helpt mij hier ontzettend veel bij, ik kan niet anders zeggen dan dat ik in mijn handen mag knijpen met hoe veel hij voor me doet. Maar...ik vind hem behoorlijk perfectionistisch en grenzeloos. Zo komt het bv vaak voor dat we tot 's avonds laat in mijn nieuwe huis aan het klussen zijn, zonder dat we wat te eten halen (kost maar tijd, zegt hij dan, en het is zo klaar, volgens hem..). Op het moment dat ik het helemaal gehad heb (duizelig van honger en vermoeidheid) en weg wil om te gaan eten en slapen, wil hij bijna altijd nog doorgaan om iets verder te perfectioneren of af te maken! Het is mijn huis, en mijn eisen liggen veel lager dan die van hem! Maar nu komt het: ik reageer daar vaak heel geirriteerd op, omdat ik het niet uit kan staan als ik een grens aangeef dat hij daar dan min of meer overheen gaat. Alleen: wat hij doet, doet hij voor mij, dus mag ik niet boos of geirriteerd zijn! Ik moet dankbaar zijn, maar voel me feitelijk geirriteerd! Daar heb ik dan weer een schuldgevoel over. En ik wou dat ik op normale toon op zo'n moment kon zeggen waar ik mee zit en dat ik heus hartstikke waardeer wat hij doet, maar op die momenten voel ik me woedend van binnen omdat het zo dubbel is en ik het idee heb niet eens te mogen zeggen dat ik het zat ben (komt over als ondankbaar) terwijl hij, in mijn ogen, gewoon voorbij gaat aan wat mijn wensen en behoeften zijn!
Ik weet dat ik hier normaal met hem over moet praten en onder normale omstandigheden kan dat ook wel, maar wanneer we beiden onder stress staan schiet hij weer in zijn perfectionistische gedrag en schiet ik in een soort klagerig en boos gedrag (kan dat moeilijk omzetten als ik zelf doodmoe en gestresst ben).
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan, met name in de situatie zelf?
Ik weet dat ik hier normaal met hem over moet praten en onder normale omstandigheden kan dat ook wel, maar wanneer we beiden onder stress staan schiet hij weer in zijn perfectionistische gedrag en schiet ik in een soort klagerig en boos gedrag (kan dat moeilijk omzetten als ik zelf doodmoe en gestresst ben).
Hebben jullie tips hoe ik hiermee om kan gaan, met name in de situatie zelf?
woensdag 19 december 2007 om 10:06
woensdag 19 december 2007 om 10:31
Laat eten bezorgen of neem eten mee.....
of.......sla je armen om hem heen , stop je tong in zijn oor/ huig en bedank hem en doe de lichten uit..........
Meid, niets zo stressvol als een verhuizing of iets dergelijks , hoor . Altijd goed voor ruzies , irritaties en hoogoplopende emoties .
Vergeet je niet hem achteraf verschrikkelijk te bedanken ?
of.......sla je armen om hem heen , stop je tong in zijn oor/ huig en bedank hem en doe de lichten uit..........
Meid, niets zo stressvol als een verhuizing of iets dergelijks , hoor . Altijd goed voor ruzies , irritaties en hoogoplopende emoties .
Vergeet je niet hem achteraf verschrikkelijk te bedanken ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 19 december 2007 om 10:32
Op tijd -dus niet als je vergaat van de honger- aankondigen dat het etenstijd is, en dan ook daadwerkelijk iets gaan halen. Hem vertellen dat je dit wel móet doen, omdat je anders prikkelbaar wordt van de honger, en geen zin hebt in ruzie.
Als je op tijd deze confrontatie aangaat heb je ook meer kans dat je het rustig af kunt handelen.
Jij móet niets en hij móet ook niets. Voor schuldgevoel en verwijten is dan ook normaal gesproken geen plaats. Probeer verwijten van je af te laten glijden of probeer ze af te doen met een grapje.
Begin in elk geval met erkennen dat jij nu eenmaal niet zo lang door kunt buffelen als hij. Dat daar niets mis mee is. Dat hij best mag doorbuffelen -als hij wil- maar dat jij even voor jezelf moet zorgen.
Als je op tijd deze confrontatie aangaat heb je ook meer kans dat je het rustig af kunt handelen.
Jij móet niets en hij móet ook niets. Voor schuldgevoel en verwijten is dan ook normaal gesproken geen plaats. Probeer verwijten van je af te laten glijden of probeer ze af te doen met een grapje.
Begin in elk geval met erkennen dat jij nu eenmaal niet zo lang door kunt buffelen als hij. Dat daar niets mis mee is. Dat hij best mag doorbuffelen -als hij wil- maar dat jij even voor jezelf moet zorgen.
woensdag 19 december 2007 om 11:08
. Jij weet je grenzen, hou ze zelf in de gaten en neem de verantwoordelijkheid ervoor. Dan is het heel simpel.
woensdag 19 december 2007 om 11:23
Oh ja dit soort dingen zorgen voor veel stress ja haha. Haal van te voren al eten, kondig het inderdaad op tijd aan dat je eten ga halen en doe het ook, leg uit dat je moet eten en op tijd slapen anders wordt je erg vervelend. Wat niet gek is.
Mensen die zo bezig zijn met iets zoals hij blijkbaar ook kan hebben helemaal niet door hoe laat het al is of dat ze misschien wel eens honger of slaap zouden kunnen hebben. Dus dat moet je zelf regelen (en kijken of hij het nog wel volhoudt). Heb het zelf ook namelijk, toen we met ons huis bezig waren kon ik ook vooral 's avonds nog lang doorgaan zonder wat te eten of zo terwijl mijn vriend op een gegeven moment gewoon omvalt van de honger en de slaap. Dus hij zorgde voor het eten en voor het op de tijd letten. En hij is een ochtendmens dus hij ging op tijd slapen en ging 's ochtends aan de gang als hij vrij was en zo wisselen we vaker dingen af.
Ik deed dit niet om vriend te pesten natuurlijk, maar als ik eenmaal ergens mee bezig ben kom ik er moeilijk uit zeg maar en gaan er dingen langs me heen... Het is een kwestie van elkaar aanvullen met dit soort situaties.
Mensen die zo bezig zijn met iets zoals hij blijkbaar ook kan hebben helemaal niet door hoe laat het al is of dat ze misschien wel eens honger of slaap zouden kunnen hebben. Dus dat moet je zelf regelen (en kijken of hij het nog wel volhoudt). Heb het zelf ook namelijk, toen we met ons huis bezig waren kon ik ook vooral 's avonds nog lang doorgaan zonder wat te eten of zo terwijl mijn vriend op een gegeven moment gewoon omvalt van de honger en de slaap. Dus hij zorgde voor het eten en voor het op de tijd letten. En hij is een ochtendmens dus hij ging op tijd slapen en ging 's ochtends aan de gang als hij vrij was en zo wisselen we vaker dingen af.
Ik deed dit niet om vriend te pesten natuurlijk, maar als ik eenmaal ergens mee bezig ben kom ik er moeilijk uit zeg maar en gaan er dingen langs me heen... Het is een kwestie van elkaar aanvullen met dit soort situaties.
woensdag 19 december 2007 om 11:26
Mijn vader heeft het trouwens ook, die moet je met rust laten als ie aan de gang gaat, af en toe een broodje toewerpen en je merkt vanzelf of ie de klus afkrijgt (vaak uren later ja maar dan wel erg mooi afgewerkt enzo) of dat ie zelf maar besluit om dat een andere keer te doen. Mijn moeder is er ondertussen wel aan gewend geraakt haha.
woensdag 19 december 2007 om 11:27
mijn vriendje is net zo perfectionistisch. Wij kunnen binnenkort ook in ons nieuwe huis. Ik weet nu al dat hij gerust lange nachten kan doorwerken om net even de puntjes op de i te zetten. Ik weet ook dat ik een stuk minder handig ben en dus ben ik degene die de koffie maakt/haalt en voor het eten zorgt. Als ik moe ben ga ik slapen en dan doe ik de dag erna de dingen waar ik goed in ben
Ik kan wel gaan mopperen maar dat werkt toch niet en als een van ons geirriteerd is voelen we dat aan en gaan we elkaar gewoon even uit de weg
Ik kan wel gaan mopperen maar dat werkt toch niet en als een van ons geirriteerd is voelen we dat aan en gaan we elkaar gewoon even uit de weg
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
woensdag 19 december 2007 om 11:27
woensdag 19 december 2007 om 11:33
Niet teveel over praten, gewoon doen. Dit soort dingen zijn typisch zaken die je eindeloos "uit kunt praten", dodelijk en alleen maar vermoeiend.
Ik word een monster van chagrijn als ik niet eet, dus ik ken het probleem.
Stel gewoon als je honger hebt "zo, ik ga wat te eten halen, want zonder eten trek ik het niet meer". En dan ga je. Slapen idem dito. Zeg er eventueel bij dat je zonder eten of genoeg slaap een ontzettend vervelend chagrijnig wijf wordt, dus dat je in het belang van jullie beiden handelt.
Nog een paar praktische tips:
- wacht niet tot het chagrijn al toegeslagen heeft. Want dán krijg je ruzies. Wees er eerder bij.
- zeg niet "jij gaat over mijn grenzen" maar "ik ga nu over mijn eigen grenzen". Jij bent namelijk degene die moet bewaken of je genoeg rust en eten krijgt, en jij bent degene die actie moet ondernemen als dat nodig is. Als je te lang wacht met eten om de lieve vrede te bewaren, ben jíj degene die over jouw grenzen gaat. Dus dat zinnetje is bij mij al meerdere keren nuttig gebleken: "Ho, wacht, ik ben over mijn grenzen aan het gaan, ik moet nú wat gaan eten/even zitten/gaan slapen anders gaat het mis".
Ik word een monster van chagrijn als ik niet eet, dus ik ken het probleem.
Stel gewoon als je honger hebt "zo, ik ga wat te eten halen, want zonder eten trek ik het niet meer". En dan ga je. Slapen idem dito. Zeg er eventueel bij dat je zonder eten of genoeg slaap een ontzettend vervelend chagrijnig wijf wordt, dus dat je in het belang van jullie beiden handelt.
Nog een paar praktische tips:
- wacht niet tot het chagrijn al toegeslagen heeft. Want dán krijg je ruzies. Wees er eerder bij.
- zeg niet "jij gaat over mijn grenzen" maar "ik ga nu over mijn eigen grenzen". Jij bent namelijk degene die moet bewaken of je genoeg rust en eten krijgt, en jij bent degene die actie moet ondernemen als dat nodig is. Als je te lang wacht met eten om de lieve vrede te bewaren, ben jíj degene die over jouw grenzen gaat. Dus dat zinnetje is bij mij al meerdere keren nuttig gebleken: "Ho, wacht, ik ben over mijn grenzen aan het gaan, ik moet nú wat gaan eten/even zitten/gaan slapen anders gaat het mis".
anoniem_42666 wijzigde dit bericht op 19-12-2007 11:37
Reden: vergeet telkens wat....
Reden: vergeet telkens wat....
% gewijzigd
woensdag 19 december 2007 om 11:57
Hoi allemaal! Bedankt voor jullie reacties, hier kan ik echt wat mee. Met deze tips bewaak ik mijn eigen grenzen zonder dat ik hem tekort doe! Het doet me ook goed te lezen dat jullie het herkenbaar vinden (ik ben zelf geneigd meteen in rampscenario's te denken, zo van: 'o jee, we passen niet bij elkaar want hij is op dit vlak zo anders dan dit en dat geeft irritatie en we mogen elkaar niet willen veranderen..'). Als ik jullie commentaar lees, zijn er gewoon zat handzame oplossingen voor te bedenken.
@Ellen2: aan jouw tips heb ik helemaal veel! Vooral wat je zegt over dat ik over mijn eigen grenzen heen ga! Ik zat zo in dubio: durfde niet eten te gaan halen of weg te gaan, omdat ik dan dacht dat ik hem tekort doe en ondertussen word ik dan steeds woedender op hem dat hij mij dat aandoet, terwijl ik het zelf doe! En ik wil helemaal geen ruzie, maar ging in mijn woede steeds in de verwijt-sfeer waar hij dan weer geirriteerd op gereageerd etc etc. Door te zeggen dat ik over mijn eigen grenzen heenga, ipv hem te verwijten dat hij dat doet, kan ik dat allemaal voorkomen en ook meer mijn eigen plan trekken zonder hem aan te vallen! Super bedankt..je moet er maar opkomen (ik denk ook niet meer zo helder in de stress).
@Houvanjezelf: aan jouw tip heb ik ook veel. Het is namelijk zo, besef ik nu, dat ik ergens ook boos op hem ben omdat hij gaat bepalen wat belangrijk is in mijn huis! Wat ik belangrijk vind (en dat is dus veel minder op het gebied van klussen), daar lijkt hij aan voorbij te gaan en dat maakt me kwaad! Het raakt me vooral zo omdat ik heel beschermend ben opgevoed en iedereen altijd voor mij dacht. Ik was het hulpeloze en onhandige meisje en anderen kunnen beter bepalen wat ik nodig heb dan ik, even gechargeerd gezegd. Maar..klagen mocht ik van mezelf niet, want ik kreeg alle hulp vanuit liefde, dus hoe ondankbaar kun je zijn. Dat dubbele ervaar ik nu dus ook bij mijn vriend en ik heb blijkbaar de overtuiging dat als een ander je helpt, het dus ook op de manier moet gaan van die ander! Terwijl ik eigenlijk wil dat de ander me helpt op MIJN manier en met mijn maatstaven. Maar dat is misschien te veel om te verwachten? Volgens jou niet, geloof ik als ik het zo lees?
@Ellen2: aan jouw tips heb ik helemaal veel! Vooral wat je zegt over dat ik over mijn eigen grenzen heen ga! Ik zat zo in dubio: durfde niet eten te gaan halen of weg te gaan, omdat ik dan dacht dat ik hem tekort doe en ondertussen word ik dan steeds woedender op hem dat hij mij dat aandoet, terwijl ik het zelf doe! En ik wil helemaal geen ruzie, maar ging in mijn woede steeds in de verwijt-sfeer waar hij dan weer geirriteerd op gereageerd etc etc. Door te zeggen dat ik over mijn eigen grenzen heenga, ipv hem te verwijten dat hij dat doet, kan ik dat allemaal voorkomen en ook meer mijn eigen plan trekken zonder hem aan te vallen! Super bedankt..je moet er maar opkomen (ik denk ook niet meer zo helder in de stress).
@Houvanjezelf: aan jouw tip heb ik ook veel. Het is namelijk zo, besef ik nu, dat ik ergens ook boos op hem ben omdat hij gaat bepalen wat belangrijk is in mijn huis! Wat ik belangrijk vind (en dat is dus veel minder op het gebied van klussen), daar lijkt hij aan voorbij te gaan en dat maakt me kwaad! Het raakt me vooral zo omdat ik heel beschermend ben opgevoed en iedereen altijd voor mij dacht. Ik was het hulpeloze en onhandige meisje en anderen kunnen beter bepalen wat ik nodig heb dan ik, even gechargeerd gezegd. Maar..klagen mocht ik van mezelf niet, want ik kreeg alle hulp vanuit liefde, dus hoe ondankbaar kun je zijn. Dat dubbele ervaar ik nu dus ook bij mijn vriend en ik heb blijkbaar de overtuiging dat als een ander je helpt, het dus ook op de manier moet gaan van die ander! Terwijl ik eigenlijk wil dat de ander me helpt op MIJN manier en met mijn maatstaven. Maar dat is misschien te veel om te verwachten? Volgens jou niet, geloof ik als ik het zo lees?
woensdag 19 december 2007 om 16:52
