Relaties
alle pijlers
Durf ik het (ooit) nog aan?
dinsdag 12 december 2023 om 17:09
Lieve allemaal,
Iets meer dan 1,5 jaar geleden zijn mijn ex- partner en ik met een heleboel ellende uit elkaar gegaan. Het was echt een vechtscheiding tot de max. Ondertussen is alles rond, mijn dochter en ik hebben een fijne plek om te wonen en alles is wat rustiger. Communicatie tussen ex en mij blijft ingewikkeld en bijna wekelijks krijg ik verwijten naar mijn hoofd. Ik vind het lastig hiermee om te gaan en merk dat het mijn dagelijks leven blijft beïnvloeden. Ondertussen merk ik ook, dat ik het eigenlijk wel fijn zou vinden om weer een partner te hebben. Ik heb lieve familie en vrienden om me heen, maar leuke dingen doen met een partner is toch net wat anders.
Ik date zo nu en dan en er zijn echt wel mannen die interesse hebben, maar ik merk dat ik eigenlijk niemand echt zie zitten. De een is niet stabiel, de ander heeft geen baan, bij weer een ander voel ik geen aantrekkingskracht, met de ander kan ik niet lachen en zo is er altijd wel iets waarom ik het afkap met iemand. Daarnaast, vind ik het idee dat iemand dichtbij komt eng en ik misschien weer wel alles in het huishouden, de boodschappen, de administratie etc. moet gaan doen. Maakt me doodsbenauwd.
Ik ben bang dat er nooit meer iemand op mijn pad komt bij wie ik me zo fijn voelde als bij mijn ex- partner, in goede tijden waren we echt wee handen op een buik, maar goed, we zien ook hoe dat is afgelopen.
Wat ik hiermee wil weet ik eigenlijk niet, gewoon jullie advies of even een hart onder de riem.
Iets meer dan 1,5 jaar geleden zijn mijn ex- partner en ik met een heleboel ellende uit elkaar gegaan. Het was echt een vechtscheiding tot de max. Ondertussen is alles rond, mijn dochter en ik hebben een fijne plek om te wonen en alles is wat rustiger. Communicatie tussen ex en mij blijft ingewikkeld en bijna wekelijks krijg ik verwijten naar mijn hoofd. Ik vind het lastig hiermee om te gaan en merk dat het mijn dagelijks leven blijft beïnvloeden. Ondertussen merk ik ook, dat ik het eigenlijk wel fijn zou vinden om weer een partner te hebben. Ik heb lieve familie en vrienden om me heen, maar leuke dingen doen met een partner is toch net wat anders.
Ik date zo nu en dan en er zijn echt wel mannen die interesse hebben, maar ik merk dat ik eigenlijk niemand echt zie zitten. De een is niet stabiel, de ander heeft geen baan, bij weer een ander voel ik geen aantrekkingskracht, met de ander kan ik niet lachen en zo is er altijd wel iets waarom ik het afkap met iemand. Daarnaast, vind ik het idee dat iemand dichtbij komt eng en ik misschien weer wel alles in het huishouden, de boodschappen, de administratie etc. moet gaan doen. Maakt me doodsbenauwd.
Ik ben bang dat er nooit meer iemand op mijn pad komt bij wie ik me zo fijn voelde als bij mijn ex- partner, in goede tijden waren we echt wee handen op een buik, maar goed, we zien ook hoe dat is afgelopen.
Wat ik hiermee wil weet ik eigenlijk niet, gewoon jullie advies of even een hart onder de riem.
dinsdag 12 december 2023 om 17:21
Dikke knuffel TO!
Ik denk dat er wel een scheidingslijn is tussen 'leuke dingen doen met een partner' en 'alles in het huishouden doen'. Ik lees sowieso veel paradoxen: je wilt samen met iemand, maar je bent ook doodsbang.
Heb je in het verleden problemen gehad met het stellen van grenzen? Ik denk dat je pas kan daten als je je grenzen weet en ook genoeg van jezelf houdt om er oke mee te zijn als het geen match is. Mijn advies: ga eerst even heel hard werken aan jezelf. Wees lief voor jezelf, maak je mentaal sterk en ga vol zelfvertrouwen doen wat je leuk vindt. Die man komt heus ooit wel, maar je angsten moet je eerst overwinnen en leren om jezelf te zijn.
Ik hoop ook dat je dan het daten als lekker casual kan zien, want als je op iedere man met wie je date een toekomstbeeld projecteert wordt het wel meteen vol onrealistische verwachtingen.
Kan het zijn dat je ook last hebt van de december- en kerstblues? Dat je denkt dat iedereen samen met partner gezellig rond de kerstboom zit? Want geloof me, dat is niet zo. Natuurlijk heb je fijne herinneringen aan de goede tijd, en die zal je houden. Maar uit gemis en angst gaan daten lijkt me niet de way to go. En zeker niet als je nog zo'n last hebt van de communicatie met je ex. Leer daarin je grenzen te stellen, dan werk je ook aan zelfvertrouwen.
Ik bedoel dit niet te hard hoor, maar ik hoop dat je even met afstand kunt kijken naar wat er nu onderliggend is en hoe je daarmee aan de slag kan. Sterkte!
Ik denk dat er wel een scheidingslijn is tussen 'leuke dingen doen met een partner' en 'alles in het huishouden doen'. Ik lees sowieso veel paradoxen: je wilt samen met iemand, maar je bent ook doodsbang.
Heb je in het verleden problemen gehad met het stellen van grenzen? Ik denk dat je pas kan daten als je je grenzen weet en ook genoeg van jezelf houdt om er oke mee te zijn als het geen match is. Mijn advies: ga eerst even heel hard werken aan jezelf. Wees lief voor jezelf, maak je mentaal sterk en ga vol zelfvertrouwen doen wat je leuk vindt. Die man komt heus ooit wel, maar je angsten moet je eerst overwinnen en leren om jezelf te zijn.
Ik hoop ook dat je dan het daten als lekker casual kan zien, want als je op iedere man met wie je date een toekomstbeeld projecteert wordt het wel meteen vol onrealistische verwachtingen.
Kan het zijn dat je ook last hebt van de december- en kerstblues? Dat je denkt dat iedereen samen met partner gezellig rond de kerstboom zit? Want geloof me, dat is niet zo. Natuurlijk heb je fijne herinneringen aan de goede tijd, en die zal je houden. Maar uit gemis en angst gaan daten lijkt me niet de way to go. En zeker niet als je nog zo'n last hebt van de communicatie met je ex. Leer daarin je grenzen te stellen, dan werk je ook aan zelfvertrouwen.
Ik bedoel dit niet te hard hoor, maar ik hoop dat je even met afstand kunt kijken naar wat er nu onderliggend is en hoe je daarmee aan de slag kan. Sterkte!
dinsdag 12 december 2023 om 17:33
Ik denk dat je mooi kritisch bent. Wat je noemt zouden voor mij ook afknappers zijn. Heel gezond.
Ik denk dat als je de juiste tegenover je hebt, het anders wordt en het dan vanzelf gaat.
Hou vertrouwen in jezelf!
Ik denk dat als je de juiste tegenover je hebt, het anders wordt en het dan vanzelf gaat.
Hou vertrouwen in jezelf!
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 12 december 2023 om 18:05
dinsdag 12 december 2023 om 18:22
Ik vind de redenen die je noemt ook hele geldige redenen, ik zou daar ook op afknappen. Wel lees ik vooral angst voor wat als. Maar daar ben je zelf bij. Je hoeft ook niet samen te gaan wonen zolang je daar niets voor voelt. Ook als dat nooit meer is, is dat prima. Maar je kunt prima een relatie hebben en kiezen om apart te blijven wonen. Wel ben ik benieuwd wat het maakt dat je daar angstig voor bent. Is het omdat je bang bent weer iemand te treffen zoals je ex? Kan me voorstellen dat zo'n scheiding wel impact op je heeft (gehad). Zoals al geopperd is, mogelijk iets doen met grenzen aangeven en bewaken?
Blijf verder gewoon je gevoel volgen, de mannen tot nu toe waren het niet en dat is niet gek als ik het zo lees.
Blijf verder gewoon je gevoel volgen, de mannen tot nu toe waren het niet en dat is niet gek als ik het zo lees.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
dinsdag 12 december 2023 om 18:24
Grappig dat jullie, apart van elkaar, het stukje grenzen stellen aankaarten. Ik vind mezelf daar altijd een kei in, op werk, in sociale contacten, maar ten tijde dat ik met mijn ex samen was heb ik alles uit handen genomen. Daarnaast werkte ik gewoon fulltime en deed letterlijk alles in huis tot het maken van zijn tandarts afspraken. Waarin zou ik dan beter mijn grenzen kunnen aangeven? Ik merk dat ik mezelf snel een bitch vind.
Helemaal mijn eigen schuld dus, maar mijn angst is dat ik zo weer in dat oude patroon verval. Ik hou van zorgen en verzorgen maar hoe het met mijn ex was, wil ik gewoon nooit meer.
Ergens ben ik gewoon bang dat als er weer iemand in mijn huis komt, dat het weer zo wordt al eerst.
Ik neig ook naar wat jij, @Merys zegt, wil mijn kind ook niet met een andere persoon confronteren waar zij zelf niet voor gekozen heeft.
@Merys, wat bedoel je met een huisvriend?
Helemaal mijn eigen schuld dus, maar mijn angst is dat ik zo weer in dat oude patroon verval. Ik hou van zorgen en verzorgen maar hoe het met mijn ex was, wil ik gewoon nooit meer.
Ergens ben ik gewoon bang dat als er weer iemand in mijn huis komt, dat het weer zo wordt al eerst.
Ik neig ook naar wat jij, @Merys zegt, wil mijn kind ook niet met een andere persoon confronteren waar zij zelf niet voor gekozen heeft.
@Merys, wat bedoel je met een huisvriend?
dinsdag 12 december 2023 om 18:28
VivaDame89 schreef: ↑12-12-2023 18:24Grappig dat jullie, apart van elkaar, het stukje grenzen stellen aankaarten. Ik vind mezelf daar altijd een kei in, op werk, in sociale contacten, maar ten tijde dat ik met mijn ex samen was heb ik alles uit handen genomen. Daarnaast werkte ik gewoon fulltime en deed letterlijk alles in huis tot het maken van zijn tandarts afspraken. Waarin zou ik dan beter mijn grenzen kunnen aangeven, ik merk dat ik mezelf snel een bitch vind.
Helemaal mijn eigen schuld dus, maar mijn angst is dat ik zo weer in dat oude patroon verval. Ik hou van zorgen en verzorgen maar hoe het met mijn ex was, wil ik gewoon nooit meer.
Ergens ben ik gewoon bang dat als er weer iemand in mijn huis komt, dat het weer zo wordt al eerst.
Ik neig ook naar wat jij, @Merys zegt, wil mijn kind ook niet met een andere persoon confronteren waar zij zelf niet voor gekozen heeft.
@Merys, wat bedoel je met een huisvriend?
Huisvriend is een vaag begrip uit de jaren 70
Ik bedoel een scharrel waar je het leuk mee hebt. Die evt wellicht af en toe je kind eens ziet maar niet in een rol als partner van.
Ik hield het zelf bij de weekenden dat mijn kinderen er niet waren, maar ze kenden hem wel. Hij ging weleens mee als ik een extra paar handen nodig had, dagje pretpark oid.
dinsdag 12 december 2023 om 18:34
Op die manier! Ja, ik moet eerlijk zeggen dat dat wel goed klinkt! Gewoon een goede vriend mamaMerys schreef: ↑12-12-2023 18:28Huisvriend is een vaag begrip uit de jaren 70
Ik bedoel een scharrel waar je het leuk mee hebt. Die evt wellicht af en toe je kind eens ziet maar niet in een rol als partner van.
Ik hield het zelf bij de weekenden dat mijn kinderen er niet waren, maar ze kenden hem wel. Hij ging weleens mee als ik een extra paar handen nodig had, dagje pretpark oid.
dinsdag 12 december 2023 om 18:36
Murgatroyd schreef: ↑12-12-2023 18:031.5 jaar is toch ook nog best kort na een scheiding (waar je nu nog last van hebt ook). Zou juist bijzonder zijn als je nu je Grote Liefde alweer had gevonden.
Ja, dat dacht ik ook!
dinsdag 12 december 2023 om 18:37
dinsdag 12 december 2023 om 18:42
Ik denk dat er een verschil is tussen grenzen naar de buitenwereld stellen en grenzen naar jezelf. Het klinkt idd alsof buitenshuis dat prima kan, maar kennelijk zit er dus iets waardoor je grenzen thuis aangeven lastiger vindt. Waarom kon je ex niet zelf de tandarts bellen? En wat zou er zijn gebeurd als je had gezegd "wil jij dat even doen" of "doe jij dat zelf even"? Waarom zei je dat eigenlijk niet? Eigenlijk bedoel ik: je ging over je eigen grenzen thuis, alsof jij jezelf niet belangrijk genoeg vond. Was dat zo? (ik check even of deze aanname klopt he...).VivaDame89 schreef: ↑12-12-2023 18:24Grappig dat jullie, apart van elkaar, het stukje grenzen stellen aankaarten. Ik vind mezelf daar altijd een kei in, op werk, in sociale contacten, maar ten tijde dat ik met mijn ex samen was heb ik alles uit handen genomen. Daarnaast werkte ik gewoon fulltime en deed letterlijk alles in huis tot het maken van zijn tandarts afspraken. Waarin zou ik dan beter mijn grenzen kunnen aangeven? Ik merk dat ik mezelf snel een bitch vind.
Helemaal mijn eigen schuld dus, maar mijn angst is dat ik zo weer in dat oude patroon verval. Ik hou van zorgen en verzorgen maar hoe het met mijn ex was, wil ik gewoon nooit meer.
Ergens ben ik gewoon bang dat als er weer iemand in mijn huis komt, dat het weer zo wordt al eerst.
Ik neig ook naar wat jij, @Merys zegt, wil mijn kind ook niet met een andere persoon confronteren waar zij zelf niet voor gekozen heeft.
@Merys, wat bedoel je met een huisvriend?
Zorgen en verzorgen, dat snap ik. Misschien chargeer ik teveel, maar verzorgende types zorgen vaak pas als laatste voor zichzelf. Is dat bij jou ook zo? Ik denk dat je vooral moet leren om grenzen voor jezelf te stellen. Het bekende spreekwoord "je kan pas goed voor iemand anders zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt". Interessant om even na te denken; waarom wil je zo graag zorgen?
Waarom zou je jezelf een bitch vinden als je voor jezelf kiest so now and then? Waarschijnlijk deed je ex dat ook, en ken je vele mensen die ook eerst voor zichzelf kiezen. Zijn dat allemaal bitches? Ik denk dat je over het algemeen vooral respect en waardering kunt hebben voor mensen die uitspreken dat ze eerst even voor zichzelf moeten zorgen.
dinsdag 12 december 2023 om 18:42
Ik heb eerder boeken gelezen, zoals bijv. "Het oudste dochter effect" - veel dingen zijn herkenbaar, maar ik vind het altijd zo lastig. Mijn ouders waren namelijk wel heel lief, betrokken en behulpzaam. Ik heb niet het gevoel, dat er iets in mijn basis niet goed is gegaan.
dinsdag 12 december 2023 om 20:27
dinsdag 12 december 2023 om 20:58
Heel herkenbaar ik ben 8 jaar geleden gescheiden wat op het laatst een relatie was met lichamelijke mishandeling en waarbij ex vreemd ging
Na paar jaar “leuke” man tegen gekomen
Heel rustig aan gedaan omdat ik niet snel mijn kinderen wilde confronteren met een man in huis (bij ex hadden ze al de nodige vriendinnen ontmoet)
Echter bleek deze man niet zo leuk, hij had al die tijd een vaste relatie
Dit is nu ook al weer een tijd geleden maar “durf” niemand meer dichtbij te laten komen of mijn interesse aan iemand te uiten
Terwijl ik eigenlijk graag weer iemand zou willen hebben in mijn leven
Dus geen advies voor je maar begrijp je gevoel helemaal
Na paar jaar “leuke” man tegen gekomen
Heel rustig aan gedaan omdat ik niet snel mijn kinderen wilde confronteren met een man in huis (bij ex hadden ze al de nodige vriendinnen ontmoet)
Echter bleek deze man niet zo leuk, hij had al die tijd een vaste relatie
Dit is nu ook al weer een tijd geleden maar “durf” niemand meer dichtbij te laten komen of mijn interesse aan iemand te uiten
Terwijl ik eigenlijk graag weer iemand zou willen hebben in mijn leven
Dus geen advies voor je maar begrijp je gevoel helemaal
dinsdag 12 december 2023 om 23:10
Ach to.
Maak je niet zo druk.
Samenwonen hoeft helemaal niet!
Ik ben nu gelukkig getrouwd maar na deze man ga ik gewoon nooit meer samenwonen. Of we uit elkaar gaan of er iets anders gebeurd. Hoeveel ik ook van hem hou, ik maak deze keuE niet meer. Ik vind samenwonen gewoon best ingewikkeld.
Samenzijn kent vele vormen, kies gewoon voor dat wat bij jou past!
Maak je niet zo druk.
Samenwonen hoeft helemaal niet!
Ik ben nu gelukkig getrouwd maar na deze man ga ik gewoon nooit meer samenwonen. Of we uit elkaar gaan of er iets anders gebeurd. Hoeveel ik ook van hem hou, ik maak deze keuE niet meer. Ik vind samenwonen gewoon best ingewikkeld.
Samenzijn kent vele vormen, kies gewoon voor dat wat bij jou past!
dinsdag 12 december 2023 om 23:25
Er hoeft toch ook helemaal niemand in jouw huis te komen. Heel goed juist om niet nu al na 1,5 jaar een man te willen die in jouw en kinds leven komt als in samenwonen of alle weekenden bij elkaar.VivaDame89 schreef: ↑12-12-2023 18:24Grappig dat jullie, apart van elkaar, het stukje grenzen stellen aankaarten. Ik vind mezelf daar altijd een kei in, op werk, in sociale contacten, maar ten tijde dat ik met mijn ex samen was heb ik alles uit handen genomen. Daarnaast werkte ik gewoon fulltime en deed letterlijk alles in huis tot het maken van zijn tandarts afspraken. Waarin zou ik dan beter mijn grenzen kunnen aangeven? Ik merk dat ik mezelf snel een bitch vind.
Helemaal mijn eigen schuld dus, maar mijn angst is dat ik zo weer in dat oude patroon verval. Ik hou van zorgen en verzorgen maar hoe het met mijn ex was, wil ik gewoon nooit meer.
Ergens ben ik gewoon bang dat als er weer iemand in mijn huis komt, dat het weer zo wordt al eerst.
Ik neig ook naar wat jij, @Merys zegt, wil mijn kind ook niet met een andere persoon confronteren waar zij zelf niet voor gekozen heeft.
@Merys, wat bedoel je met een huisvriend?
Ga gewoon af en toe wat daten als je kind bij vader is.
Ik ben al jaren en jaren alleen na mijn scheiding. En zeker niet dateloos en manloos, maar wil gewoon echt geen man fulltime en continu in mijn gezinsleven en mijn kinderen zijn (bijna allemaal) volwassen nu en moet er nog steeds niet aan denken. Je kan ook leuk met een man omgaan zonder al die verplichtingen en verwachtingen.
dinsdag 12 december 2023 om 23:39
Herkenbaar TO! Ik ben nu ruim 6 jaar gescheiden (vechtscheiding met geweld in de relatie), en had ook alles uit handen genomen van mijn toenmalige partner, en zelfs nu stelt hij me nog vragen over hoe dingen werken. Ik word er doodmoe van.
Ik heb sinds 5 jaar een relatie. We latten (kinderen staan op 1), en hij is juist een persoon die ook zijn ex-partner alles uit handen heeft genomen. Wij leunen dus niet op elkaar, maar waarderen het heel erg als de ander uit zichzelf iets doet.
Het heeft ons allebei ten minste 4 jaar gekost om de ander echt dichtbij te laten komen en er op te vertrouwen dat je mag zijn wie je bent bij de ander.
En nog steeds zijn we ook heel blij dat we ieder ons eigen leven met onze eigen kinderen hebben.
Ik snap dat je graag een man dichtbij je wilt hebben, en dat gaat ook echt wel komen. Maar realiseer je dat anderhalf jaar niet lang is, en dat je tijd nodig hebt om jezelf opnieuw te vinden, én gelukkig te zijn met jezelf. Als je daar bent komt die man vanzelf, want dan trek je ineens een heel ander soort aan!
Ik heb sinds 5 jaar een relatie. We latten (kinderen staan op 1), en hij is juist een persoon die ook zijn ex-partner alles uit handen heeft genomen. Wij leunen dus niet op elkaar, maar waarderen het heel erg als de ander uit zichzelf iets doet.
Het heeft ons allebei ten minste 4 jaar gekost om de ander echt dichtbij te laten komen en er op te vertrouwen dat je mag zijn wie je bent bij de ander.
En nog steeds zijn we ook heel blij dat we ieder ons eigen leven met onze eigen kinderen hebben.
Ik snap dat je graag een man dichtbij je wilt hebben, en dat gaat ook echt wel komen. Maar realiseer je dat anderhalf jaar niet lang is, en dat je tijd nodig hebt om jezelf opnieuw te vinden, én gelukkig te zijn met jezelf. Als je daar bent komt die man vanzelf, want dan trek je ineens een heel ander soort aan!
woensdag 13 december 2023 om 18:49
Dankjewel voor je reactie! Klinkt heel erg herkenbaar, ook qua wat voor relatie we gehad hebben en tot op de dag van vandaag vraagt hij mij ook nog om hulp. Wat fijn om te horen dat je nu een goede modus gevonden hebt, ook al heeft dat wat tijd gekost. Dat stemt me gerust.Iamback71 schreef: ↑12-12-2023 23:39Herkenbaar TO! Ik ben nu ruim 6 jaar gescheiden (vechtscheiding met geweld in de relatie), en had ook alles uit handen genomen van mijn toenmalige partner, en zelfs nu stelt hij me nog vragen over hoe dingen werken. Ik word er doodmoe van.
Ik heb sinds 5 jaar een relatie. We latten (kinderen staan op 1), en hij is juist een persoon die ook zijn ex-partner alles uit handen heeft genomen. Wij leunen dus niet op elkaar, maar waarderen het heel erg als de ander uit zichzelf iets doet.
Het heeft ons allebei ten minste 4 jaar gekost om de ander echt dichtbij te laten komen en er op te vertrouwen dat je mag zijn wie je bent bij de ander.
En nog steeds zijn we ook heel blij dat we ieder ons eigen leven met onze eigen kinderen hebben.
Ik snap dat je graag een man dichtbij je wilt hebben, en dat gaat ook echt wel komen. Maar realiseer je dat anderhalf jaar niet lang is, en dat je tijd nodig hebt om jezelf opnieuw te vinden, én gelukkig te zijn met jezelf. Als je daar bent komt die man vanzelf, want dan trek je ineens een heel ander soort aan!
woensdag 13 december 2023 om 19:31
Oh nee, wat heftig zeg! Heel erg naarZonnetje80 schreef: ↑12-12-2023 20:58Heel herkenbaar ik ben 8 jaar geleden gescheiden wat op het laatst een relatie was met lichamelijke mishandeling en waarbij ex vreemd ging
Na paar jaar “leuke” man tegen gekomen
Heel rustig aan gedaan omdat ik niet snel mijn kinderen wilde confronteren met een man in huis (bij ex hadden ze al de nodige vriendinnen ontmoet)
Echter bleek deze man niet zo leuk, hij had al die tijd een vaste relatie
Dit is nu ook al weer een tijd geleden maar “durf” niemand meer dichtbij te laten komen of mijn interesse aan iemand te uiten
Terwijl ik eigenlijk graag weer iemand zou willen hebben in mijn leven
Dus geen advies voor je maar begrijp je gevoel helemaal
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
