Duurtijd twijfelperiode huwelijk

Ik blijf bewust vaag over de details omwille de herkenbaarheid.

Ik heb al meer dan 20 jaar een relatie met een fantatastische vrouw. Waarvan meer dan 15 jaar getrouwd. Samen hebben we meerdere kinderen. Ons relatie is heel lang van beide kanten onvoorwaardelijk geweest. Maar de laatste jaren hebben we net zoals zo velen ons stress en tegenslagmomenten gehad bovenop de dagelijkse rush van jobs, hobbies, kids en verplichtingen. Nochtans er wel een zekere balans was van vrije tijd en werk. De taakverdeling huishouden is spontaan en oprecht in balans (50/50) We hebben geen finaciele problemen. We hebben beide genoeg me-time.
Ik heb op die stress en tegenslagmomenten vaak niet zo netjes (kwetsend) (af)gereageerd op mijn vrouw en heb hiervan de impact onderschat. Maar dit was nochtans niet mijn bedoeling maar voelde me soms ook niet altijd begrepen. We hebben te lang en te vaak er te weinig over gepraat achteraf gezien en ik ben er dan ten onrechte vanuit gegaan dat ze dit wel kon plaatsen. Mijn mindere kantjes kon aanvaarden dus...
De laatste maanden ging het opeens snel bergaf in ons huwelijk. Veel discussies, onbegrip, elkaar niet meer vinden, moeilijke communicatie. Ik heb toen het voorstel gedaan van relatietherapie. Toen is er precies een etterbuil gebarsten. Veel gepraat maar alles werd precies 100x erger. Ik heb me hierbij oprecht geexuseerd over mijn fouten maar dit alles heeft enkel meer? twijfels losgemaakt bij mijn vrouw over ons huwelijk. Ik wou dat ik de tijd kon terugdraaien en dat ik mijn fouten nooit had gemaakt.
Ik ben sindsdien in een soort paniek/angst. Ik wil mijn gezin niet kwijt.
Ik heb sindsdien wat afstand genomen om haar wat tijd en ruimte te geven. Ik zie echt af en het zijn heel moeilijke dagen maar ik wil er 100 procent voor gaan.
Ze zegt nog gevoelens te hebben voor mij, echter die hebben ergens een deuk gekregen. Begrijpbaar.
Ze vraagt nabijheid maar wil mij geen valse hoop geven. Het maakt me erg onzeker. Ze is duidelijk gekwetst. Of spelen er opeens andere zaken? Ze weet het niet goed, ze is op zoek...

Heeft er iemand tips? Ervaringen?
Hopelijk komt het goed, maar wanneer? Hoe lang kan dit duren? Hoeveel tijd moet ik geven of verwachten? Ik probeer lichtpuntjes te zoeken....

Bedankt om mijn verhaal te lezen en eventueel tips en ervaringen te delen.

S-Groot schreef: ↑

27-07-2023 08:24

Oef. Ik (persoonlijk dus) vind afreageren heel erg en zeker niet een 'minder kantje' als je dat langdurig doet. En dat ze het zou kunnen plaatsen (dus dat het door stress komt) maakt niet dat ze het dan maar zo van zich afschudt of überhaupt nog zin heeft om jou toe te laten.






Hoe oprecht kunnen je excuses zijn als je hier al allerlei vergoelijken erbij aandraagt?
- je hebt de impact onderschat
- je bedoelde het niet zo
- je voelde je niet altijd begrepen
- 'jullie' hebben er te weinig over gepraat
- je dacht dat ze het wel kon plaatsen want je had zoveel stress
- je vindt dit een 'minder kantje' dat de ander wel kan aanvaarden

Als dat jouw idee van een oprecht excuus is dan snap ik wel dat het nu nog een stuk erger is. Als ik naar mezelf kijk: als mijn man zich langdurig op mij zou afreageren dan zou ik afstand van hem nemen en mijn gevoel voor hem zou langzaam verdwijnen. Als hij dan ook nog aankomt met allerlei 'jamaars' dan zou ik daar heel boos over worden en het zou goed kunnen dat er bij mij dan (nog) iets knapt.

Ik weet niet of ze nog weer open kan staan om zich weer aan/met je te verbinden, maar ik denk wel dat jij heel wat werk te verzetten hebt. Ik raad je aan om zelf aan de slag te gaan ipv passief af te wachten. Jij moet anders leren omgaan met stress en leren dat het absoluut niet okee is om een ander als boksbal te ge-/misbruiken, dat gedeelte ligt 100% bij jou en relatietherapie is daar geen onderdeel van.

Relatietherapie kan later nog als blijkt dat jullie communicatie dan nog steeds ruk is, als ze er dan nog voor openstaat.

Bedankt voor je reactie. Nee, daar sla je de nagel op de kop. Ik ga daar mee aan de slag.

Poeszie schreef: ↑

26-07-2023 23:24

Kan het zijn dat je wat cruciale informatie achterwege laat omdat je die info lastig vindt om mee om te gaan? Het komt op mij over alsof je niet benoemt wat nu de echte angel in het probleem is. Hoe lelijk was je naar je partner bijvoorbeeld?

Het ging eerder over een mondelinge reactie die neerkwam dat ik het huwelijk op het frustratiemoment zelf niet meer zag zitten. Ik had op diat momoent eerder een vluchtgedrag. Het was iets dat bij hevige frustratie boven kwam. Er konden daar vele maanden tussenzitten. Maar het is wel ongeveer 10 keer voorgevallen.

Honingbij_ schreef: ↑

27-07-2023 08:36

Je geeft haar afstand, wil ze dat wel? Of wil ze dat je voor haar vecht?

Ze wil inderdaad nabijheid. Maar ik voel van haar op dit moment wel grote afstand.

sprankelend schreef: ↑

27-07-2023 17:14

Heb je je gerealiseerd dat wanneer jij heel lelijk tegen haar deed op momenten van grote stress dat niet alleen voor haar heel pijnlijk was maar dat zij ook de enige ouder was die veilig beschikbaar was voor jullie kinderen? Als je zoveel ruimte pakt als jij hebt gedaan dan gaan mensen op eieren lopen. Dan gaat je hele gezin proberen om niets meer te laten gebeuren dat tot zo'n explosie leidt. Ieder voor zijn eigen heil, maar je vrouw ook uit zorg voor jullie kinderen en jullie kinderen ook uit zorg voor hun moeder.

Niets in je bericht doet vermoeden dat je inzicht hebt in hoe destructief je bent geweest. Sterker nog, nu de boel aan diggelen ligt kom je hier vragen hoe lang het ongeveer zal gaan duren voordat je vrouw niet meer twijfelt. Als een jengelend kind.

Stop met dingen verwachten of verlangen van haar. Ga in therapie, breng je shit op orde in plaats van met mea culpas te strooien.

Je hebt gelijk dat ik tijd nodig heb om mijn shit op orde te brengen. En dat ik verantwoordelijkheid draag voor mijn eigen daden. Ik vraag geen medelijden of excuses. Ik ben dankbaar voor voorgaande tips en heb al eerste stappen gezet om concreet aan de slag te gaan (zoals therapie). Ik hoop dat ik een (misschien onverdiende) kans krijg om het enigzins beter te doen. En ik geef toe mijn titel had ik beter moeten kiezen. Bedankt voor je reactie.