Relaties
alle pijlers
Een pieken en dalen relatie, kan dat goedkomen?
dinsdag 20 februari 2024 om 12:17
Mijn vriend en ik zijn ongeveer een jaar samen. We latten, maar hebben plannen om deze zomer samen te gaan wonen. Ik woon al in het huurhuis waar we samen in gaan trekken (ik ben ook verhuisd). Ik had gehoopt dat dat vooruitzicht ons dichterbij elkaar zou brengen, maar ik voel zo’n afstand tussen ons nog steeds.. En ik vraag me af wat dat betekent voor de toekomst. Of ik teveel een roze bril op heb of juist te negatief ben. Ik weet ook gewoon niet echt wat normaal is om te verwachten. Misschien doe ik gewoon heel moeilijk.
Onze relatie is precies zoals die in de boeken beschreven wordt voor onveilige gehechte mensen: met enorme pieken en dalen. Als we samen zijn op een goed moment, dat voel het echt alsof we zo intens verbonden zijn, alsof ik nog nooit zoveel gedeeld heb met iemand. Dat wat wij hebben totaal uniek is. Dan wil ik alles met hem, en voor altijd samen blijven en samen kinderen krijgen.
Maar tijdens de dalen denk ik dat we nooit echt tot elkaar zullen doordringen. Dan is het een verstandshuwelijk, dan communiceren we oppervlakkig en weten eigenlijk niet van elkaar wat ons echt bezig houdt. Dat gaat dan een tijdje zo, tot bij mij de bom barst en ik hem verwijten ga maken dat hij zich gedraagt alsof de relatie hem niks interesseert, en dat hij mij vooral handig vindt om te hebben, omdat ik van alles voor ons regel en doe en hij dan niet alleen hoeft te zijn.
We hebben allebei eerder lange relaties gehad. Mijn vorige relatie was goed, hoewel ik achteraf wel zie dat mijn ex behoorlijk volgend was richting mij, en we allebei heel conflictmijdend waren. Mijn vriend zijn vorige twee relaties hadden allebei huiselijk geweld (van zijn partners naar hem).
Ik weet niet wat ik moet met mijn huidige relatie. We hebben fantastische momenten, maar ook zoveel koude momenten. En best vaak ruzie. Ik ben (over)gevoelig voor dat koude en ruzie, komt uit mijn jeugd waarschijnlijk. Ik trek me dan terug. Hij heeft een flinke tik gehad van zijn verleden, en is daardoor dan weer heel goed in de grey rock methode. En soms wordt hij dan ineens vanuit het niks heel boos.
Gaat dit goed komen? Is het mogelijk om van zo’n pieken en dalen, naar een fijne en veilige relatie te komen? Of is het proberen iets onmogelijks mogelijk te maken?
Onze relatie is precies zoals die in de boeken beschreven wordt voor onveilige gehechte mensen: met enorme pieken en dalen. Als we samen zijn op een goed moment, dat voel het echt alsof we zo intens verbonden zijn, alsof ik nog nooit zoveel gedeeld heb met iemand. Dat wat wij hebben totaal uniek is. Dan wil ik alles met hem, en voor altijd samen blijven en samen kinderen krijgen.
Maar tijdens de dalen denk ik dat we nooit echt tot elkaar zullen doordringen. Dan is het een verstandshuwelijk, dan communiceren we oppervlakkig en weten eigenlijk niet van elkaar wat ons echt bezig houdt. Dat gaat dan een tijdje zo, tot bij mij de bom barst en ik hem verwijten ga maken dat hij zich gedraagt alsof de relatie hem niks interesseert, en dat hij mij vooral handig vindt om te hebben, omdat ik van alles voor ons regel en doe en hij dan niet alleen hoeft te zijn.
We hebben allebei eerder lange relaties gehad. Mijn vorige relatie was goed, hoewel ik achteraf wel zie dat mijn ex behoorlijk volgend was richting mij, en we allebei heel conflictmijdend waren. Mijn vriend zijn vorige twee relaties hadden allebei huiselijk geweld (van zijn partners naar hem).
Ik weet niet wat ik moet met mijn huidige relatie. We hebben fantastische momenten, maar ook zoveel koude momenten. En best vaak ruzie. Ik ben (over)gevoelig voor dat koude en ruzie, komt uit mijn jeugd waarschijnlijk. Ik trek me dan terug. Hij heeft een flinke tik gehad van zijn verleden, en is daardoor dan weer heel goed in de grey rock methode. En soms wordt hij dan ineens vanuit het niks heel boos.
Gaat dit goed komen? Is het mogelijk om van zo’n pieken en dalen, naar een fijne en veilige relatie te komen? Of is het proberen iets onmogelijks mogelijk te maken?
woensdag 21 februari 2024 om 09:46
Jij moet voor jezelf zorgen. Dus zelf in therapie. Niet investeren in een relatie als je niet hebt geinvesteerd in jezelfPerenbooms schreef: ↑20-02-2024 21:30Wat denken jullie dat ik van mijn vriend zou moeten vragen? Als ik nog een poging wil doen dit te laten slagen?
Ik weet gewoon niet goed in welke hoek ik de oplossing moet zoeken. Zou er iets zijn dat we nu, terwijl we nog op afstand van elkaar wonen, samen kunnen doen om te kijken of er nog rek in zit?
Ik sta op de wachtlijst voor therapie. Ik heb volgende week een intake voor schematherapie, maar ik weet nog niet hoe snel daarna dat van start kan en of de plek me past.
Dankjewel voor jullie woorden en steun trouwens.
woensdag 21 februari 2024 om 09:47
nee, nee
TO gaat beter zelf in therapie
deze mensen zijn helemaal niet toe aan relatietherapie
woensdag 21 februari 2024 om 09:49
Lila-Linda schreef: ↑21-02-2024 09:47nee, nee
TO gaat beter zelf in therapie
deze mensen zijn helemaal niet toe aan relatietherapie
Zit wat in, but it takes 2 to tango. In haar eentje kan ze wel werken aan haar hechtingsproblemen, maar niet aan die van hem.
woensdag 21 februari 2024 om 09:51
woensdag 21 februari 2024 om 10:33
Ze heeft al therapie gehad schrijft ze. En ze kent haar eigen patronen en valkuilen. Dat lijkt me al heel wat. Niks mis mee om samen met een RT en partner de compatibiliteit van elkaars hechtingsstijlen te gaan onderzoeken.Lila-Linda schreef: ↑21-02-2024 09:47nee, nee
TO gaat beter zelf in therapie
deze mensen zijn helemaal niet toe aan relatietherapie
woensdag 21 februari 2024 om 11:06
Zijn die dalen als jullie niet samen zijn? Of ook als jullie wél bij elkaar zijn?
Therapie zou ik zeker aanraden overigens. Maar het kan zijn dat die dalen zo voelen wanneer jullie juist niet samen zijn.. Dat is namelijk wel enigszins herkenbaar, althans ik vond het ook lastig om me verbonden te blijven voelen wanneer we niet samen waren (LAT relatie van bijna 3jr). Nu heb ik ook schematherapie gehad, en ik kan er veel beter mee dealen. Heb dat gevoel nu ook totaal niet meer trouwens. Wij zijn écht een team geworden.
Therapie zou ik zeker aanraden overigens. Maar het kan zijn dat die dalen zo voelen wanneer jullie juist niet samen zijn.. Dat is namelijk wel enigszins herkenbaar, althans ik vond het ook lastig om me verbonden te blijven voelen wanneer we niet samen waren (LAT relatie van bijna 3jr). Nu heb ik ook schematherapie gehad, en ik kan er veel beter mee dealen. Heb dat gevoel nu ook totaal niet meer trouwens. Wij zijn écht een team geworden.
woensdag 21 februari 2024 om 11:23
Dit lijkt mij echt vreselijk ongezond juist.
Alles om maar bij elkaar te blijven? Een relatie hoort toch juist leuk te zijn? En als je écht aan jezelf hebt gewerkt dan heb je het echt niet nodig om jezelf zo te verweven met iemands stijlen.
Klinkt mij juist erg ongezond afhankelijk van elkaar worden in plaats van dat een relatie iets leuks biedt.
Misschien dat je zoiets doet als je jaren bij elkaar bent, omwille van de kinderen. Maar ook dan hoor je vaak nog dat het hard werken is en een relatie nooit meer hetzelfde was en gaan mensen alsnog uit elkaar
woensdag 21 februari 2024 om 11:42
als je MET therapie op het punt staat, waar TO staat
ben je nog niet klaar met therapie
woensdag 21 februari 2024 om 13:44
Natuurlijk is dat iets wat de voorkeur heeft, maar helaas geldt het gewoon voor een klein deel van de samenleving niet. Ik spreek uit ervaring. Ik heb jarenlang geworsteld met hechtingsschade uit het verleden. Heel wat individuele therapie gehad. Ook een paar turbulente verkerings helaas. Het is zo ingewikkeld om te doen als je nooit hebt geleerd dat je op iemand kunt bouwen. Op mijn 24ste ben ik getrouwd, maar dit ging (juist in het begin!) ook zeker niet van een leien dakje door de gekke kronkels in mijn hoofd (die dus bij me horen en nooit meer helemaal weg gaan). Thank god was mijn man een doorzetter en zijn we later in heerlijk en gelukkig vaarwater gekomen samen. Hij ging door relatietherapie beter snappen waar ik vandaan kwam en ik heb mijn valkuilen tov beter leren beheersen (dit is de korte samenvatting van bergen werk).Inbox3991 schreef: ↑21-02-2024 11:23Dit lijkt mij echt vreselijk ongezond juist.
Alles om maar bij elkaar te blijven? Een relatie hoort toch juist leuk te zijn? En als je écht aan jezelf hebt gewerkt dan heb je het echt niet nodig om jezelf zo te verweven met iemands stijlen.
Klinkt mij juist erg ongezond afhankelijk van elkaar worden in plaats van dat een relatie iets leuks biedt.
Misschien dat je zoiets doet als je jaren bij elkaar bent, omwille van de kinderen. Maar ook dan hoor je vaak nog dat het hard werken is en een relatie nooit meer hetzelfde was en gaan mensen alsnog uit elkaar
Vandaar dus dat ik net even een andere kijk op dit verhaal heb. Details van de situatie van TO ken ik natuurlijk niet. Samen erdoor willen worstelen vraagt wel wat van allebei.
woensdag 21 februari 2024 om 13:49
Hm, interessant dat jij daar in die context ook last van had. Het is vooral als we niet samen zijn, hoewel het ook wel soms optreed als we wel samen zijn, maar minder heftig. Bedoel je dat de schematherapie hielp om minder in die dalen te komen? Of dat het pas beter werd toen jullie geen LAT meer hadden? En zijn jullie van latten naar samenwonen gegaan, of eerst bij elkaar in de buurt niet samenwonen?Lovelylady89 schreef: ↑21-02-2024 11:06Zijn die dalen als jullie niet samen zijn? Of ook als jullie wél bij elkaar zijn?
Therapie zou ik zeker aanraden overigens. Maar het kan zijn dat die dalen zo voelen wanneer jullie juist niet samen zijn.. Dat is namelijk wel enigszins herkenbaar, althans ik vond het ook lastig om me verbonden te blijven voelen wanneer we niet samen waren (LAT relatie van bijna 3jr). Nu heb ik ook schematherapie gehad, en ik kan er veel beter mee dealen. Heb dat gevoel nu ook totaal niet meer trouwens. Wij zijn écht een team geworden.
woensdag 21 februari 2024 om 13:51
Ik heb eerder wat therapie gehad ivm burnout, maar dat was niet echt op de problemen qua hechting gericht. Daar kwam wel aan de orde dat ik onderliggende issues heb, het gevoel heb acceptatie te moeten verdienen door hard te werken etc. Maar de schematherapie waarvoor ik nu op een wachtlijst sta is bedoeld om echt naar de kern van het probleem te gaan.Lila-Linda schreef: ↑21-02-2024 11:42als je MET therapie op het punt staat, waar TO staat
ben je nog niet klaar met therapie
woensdag 21 februari 2024 om 14:10
klinkt goed!Perenbooms schreef: ↑21-02-2024 13:51Ik heb eerder wat therapie gehad ivm burnout, maar dat was niet echt op de problemen qua hechting gericht. Daar kwam wel aan de orde dat ik onderliggende issues heb, het gevoel heb acceptatie te moeten verdienen door hard te werken etc. Maar de schematherapie waarvoor ik nu op een wachtlijst sta is bedoeld om echt naar de kern van het probleem te gaan.
woensdag 21 februari 2024 om 18:51
Een goed voorbeeld van hoe belangrijke het is, dat als je onveilig gehecht bent , je een stabiele partner hebt . Dat heeft TO niet. Ze zijn namelijk allebei onveilig gehecht.Epicureo schreef: ↑21-02-2024 13:44Natuurlijk is dat iets wat de voorkeur heeft, maar helaas geldt het gewoon voor een klein deel van de samenleving niet. Ik spreek uit ervaring. Ik heb jarenlang geworsteld met hechtingsschade uit het verleden. Heel wat individuele therapie gehad. Ook een paar turbulente verkerings helaas. Het is zo ingewikkeld om te doen als je nooit hebt geleerd dat je op iemand kunt bouwen. Op mijn 24ste ben ik getrouwd, maar dit ging (juist in het begin!) ook zeker niet van een leien dakje door de gekke kronkels in mijn hoofd (die dus bij me horen en nooit meer helemaal weg gaan). Thank god was mijn man een doorzetter en zijn we later in heerlijk en gelukkig vaarwater gekomen samen. Hij ging door relatietherapie beter snappen waar ik vandaan kwam en ik heb mijn valkuilen tov beter leren beheersen (dit is de korte samenvatting van bergen werk).
Vandaar dus dat ik net even een andere kijk op dit verhaal heb. Details van de situatie van TO ken ik natuurlijk niet. Samen erdoor willen worstelen vraagt wel wat van allebei.
donderdag 22 februari 2024 om 13:00
Wij Latten nog steeds zelfs! Maar zien elkaar nu wel wat vaker.Perenbooms schreef: ↑21-02-2024 13:49Hm, interessant dat jij daar in die context ook last van had. Het is vooral als we niet samen zijn, hoewel het ook wel soms optreed als we wel samen zijn, maar minder heftig. Bedoel je dat de schematherapie hielp om minder in die dalen te komen? Of dat het pas beter werd toen jullie geen LAT meer hadden? En zijn jullie van latten naar samenwonen gegaan, of eerst bij elkaar in de buurt niet samenwonen?
Dat gevoel van mindere verbinding heb ik door schematherapie maar ook door AD bijna niet meer zelfs. Maar we bellen en appen overdag wat (meestal 's avonds) en ik heb ook wat meer afleiding gevonden. Ik vind het soms nog steeds lastig hoor, om een mindere verbinding te hebben op de dagen dat we niet samen zijn. Maar het is nu echt goed zoals het gaat.
Maar wij hebben ook echt bijna nooit geen ruzie of iets. Heel af en toe een woordenwisseling, maar kunnen goed praten.
Wij zijn echt een goed team geworden
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
