Relaties
alle pijlers
Eigen keuzes durven maken
zondag 9 juli 2023 om 12:58
Ik dacht altijd zorgeloos opgegroeid te zijn. Sinds kort begin ik echter in te zien dat bepaalde patronen me gevormd hebben. M'n moeder is warm, m'n vader kon en kan echter geen echte liefde geven. Hij was dit vanuit zijn ouders niet gewend. Hij is dominant, standvastig. Als kind schreeuwde hij tegen me wanneer ik iets deed of zei waar hij het niet mee eens was. Ik weet dat hij van me houdt.
Helaas heb ik doemdenken en controle niet los kunnen laten van hem overgenomen. Gelukkig kan ik mijn kinderen veel liefde geven.
Mijn ouders doen veel voor ons, staan altijd voor ons klaar.
Ik deel ook (te?) veel met hen. Ik merk dat ik nog steeds de bevestiging zoek van mijn ouders in de keuzes die ik maak. Nu is er een situatie waarin mijn ouders zeggen dat ik A moet doen. Mijn man en ik kunnen hier niet achter staan en gaan voor B kiezen. Ik heb de neiging dit mijn ouders te moeten vertellen. Mijn man zegt dat ik hen niks hoef te vertellen, dat dit alleen maar voor een boze vader en gedoe gaat zorgen. Iemand ervaring met het vinden van een weg hierin? Dus enerzijds een goede band onderhouden, anderzijds eigen keuzes durven maken zonder hier last van te hebben.
Helaas heb ik doemdenken en controle niet los kunnen laten van hem overgenomen. Gelukkig kan ik mijn kinderen veel liefde geven.
Mijn ouders doen veel voor ons, staan altijd voor ons klaar.
Ik deel ook (te?) veel met hen. Ik merk dat ik nog steeds de bevestiging zoek van mijn ouders in de keuzes die ik maak. Nu is er een situatie waarin mijn ouders zeggen dat ik A moet doen. Mijn man en ik kunnen hier niet achter staan en gaan voor B kiezen. Ik heb de neiging dit mijn ouders te moeten vertellen. Mijn man zegt dat ik hen niks hoef te vertellen, dat dit alleen maar voor een boze vader en gedoe gaat zorgen. Iemand ervaring met het vinden van een weg hierin? Dus enerzijds een goede band onderhouden, anderzijds eigen keuzes durven maken zonder hier last van te hebben.
zondag 9 juli 2023 om 13:06
Mijn ouders zijn emotioneel onvolwassen mensen, opgevoed door ouders die op hun beurt ook emotioneel onvolwassen waren. De enige manier waarop ik een min of meer acceptabele relatie met mijn ouders kan hebben is door niets te vertellen, niets te vragen en niets te verwachten. Dat werkt vrij goed en kan ik je van harte aanbevelen. Verder kan ik je het boek 'Ongezien opgegroeid' aanraden.
En, misschien niet fijn maar ik zeg het toch: de kans dat je moeder wèl emotioneel volwassen is is niet zo groot. Doorgaans kiezen emotioneel onvolwassen mensen elkaar uit. Waar is je moeder als je vader weer eens boos wordt?
Sterkte.
En, misschien niet fijn maar ik zeg het toch: de kans dat je moeder wèl emotioneel volwassen is is niet zo groot. Doorgaans kiezen emotioneel onvolwassen mensen elkaar uit. Waar is je moeder als je vader weer eens boos wordt?
Sterkte.
zondag 9 juli 2023 om 13:12
Nee, die hebben hun kinderen helemaal vrij gelaten. Je werd aangemoedigd als je wou doorleren. Dus een mengeling van goede en minder sterke eigenschappen.
Je man heeft gelijk denk ik maar zeker weet ik het niet. Je kan ook zeggen dat je man anders heeft besloten. Of dat jullie anders hebben besloten.
Je man heeft gelijk denk ik maar zeker weet ik het niet. Je kan ook zeggen dat je man anders heeft besloten. Of dat jullie anders hebben besloten.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 9 juli 2023 om 13:22
De keuze raakt hen niet, alleen ons.ClumsyNinja schreef: ↑09-07-2023 13:09Weten je ouders al dat je voor de keuze staat? Raakt de keuze hen op een of andere manier?
zondag 9 juli 2023 om 13:27
Feitelijk: niet veel.Zeemeermin84 schreef: ↑09-07-2023 13:08Wat is trouwens het ergste dat kan gebeuren als je gaat voor plan B zonder het aan je ouders te verantwoorden?
Gevoelsmatig: mis ik het vertrouwen in mezelf dat we dit prima zonder medeweten van m'n ouders kunnen regelen. M'n man gaat het overigens regelen en heeft er gewoon vertrouwen in.
zondag 9 juli 2023 om 13:31
Als je ouders je in emotioneel opzicht niet tegemoet konden komen, niet in jou emotionele behoeftes kunnen voorzien, dan heb je misschien wat aan de artikelen (of het boek) van Jonice Webb over emotional neglect: https://drjonicewebb.com/
zondag 9 juli 2023 om 13:33
Ze zijn vermoedelijk altijd bij je leven betrokken geweest maar eens moet je zelf gaan beslissen. Je moeder zal dat beslist begrijpen. Doet ze dat niet dan ga je gewoon je gang ook zonder dat ze het eens is. Ik zou haar dan zeggen dat je een goede jeugd hebt gehad, maar dat je nu niet klein meer bent maar een volwassen vrouw. En het recht hebt om je eigen fouten te maken.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 9 juli 2023 om 14:22
Heeft jouw man dan niet het idee dat je geen vertrouwen in hem hebt? Want je zoekt bevestiging/steun om een beslissing die ook van hem is, alsof je ouders beter weten dan hij.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 9 juli 2023 om 15:24
Iemand ervaring met het vinden van een weg hierin? Dus enerzijds een goede band onderhouden, anderzijds eigen keuzes durven maken zonder hier last van te hebben.
Door te accepteren dat keuzes maken nou eenmaal consequenties met zich meebrengen en je die als volwassene op een volwassen manier moet leren dragen. En dus ook accepteren dat je er wel degelijk ook last van kunt hebben.
zondag 9 juli 2023 om 15:30
Is ook het eerste wat ik dacht. De "lieve" is meestal de emotionele verwaarlozer maar dat is onzichtbaar door de andere ouder die openlijk agressief is.
Het lijkt me heel moeilijk TO dat je ouders zo'n stempel op je leven drukken, ook voor je partner. Misschien helpt de simpele leefregel dat je eigen (nieuwe) gezin altijd eerst komt.
zondag 9 juli 2023 om 15:48
Ik zou je willen zeggen dat jij verantwoordelijk bent voor jouw keuzes. Ook als andere mensen anders zouden beslissen, of het er niet mee eens zijn.
Daarom moet jij vertrouwen hebben in jouw keuzes, zonder dat je een schouderklopje of goedkeuring verwacht.
Dat is volwassen worden, je realiseren dat jij in charge bent, dat jij de generatie bent op wie de toekomst gebouwd gaat worden.
Daarom moet jij vertrouwen hebben in jouw keuzes, zonder dat je een schouderklopje of goedkeuring verwacht.
Dat is volwassen worden, je realiseren dat jij in charge bent, dat jij de generatie bent op wie de toekomst gebouwd gaat worden.
zondag 9 juli 2023 om 15:59
Bedankt, ik zal me hier eens in verdiepen.Zeemeermin84 schreef: ↑09-07-2023 13:31Als je ouders je in emotioneel opzicht niet tegemoet konden komen, niet in jou emotionele behoeftes kunnen voorzien, dan heb je misschien wat aan de artikelen (of het boek) van Jonice Webb over emotional neglect: https://drjonicewebb.com/
zondag 9 juli 2023 om 16:13
Werk meer aan jezelf. Je bent ondanks je leeftijd en levensfase nog niet emotioneel losgekomen van je ouders. Je betrekt ze teveel bij jullie leven en laat zelfs beslissingen van hen afhangen. Je ouders weten dit ook en behouden hun positie en jij je afhankelijkheid.
Leer meer zelfstandig in het leven staan. Hou op met bevestiging zoeken en neem wat afstand. Professionele hulp hierbij is een aanrader. Anders blijf je altijd een klein meisje.
Leer meer zelfstandig in het leven staan. Hou op met bevestiging zoeken en neem wat afstand. Professionele hulp hierbij is een aanrader. Anders blijf je altijd een klein meisje.
zondag 9 juli 2023 om 16:49
Wat super goed dat je hiermee bezig bent en al nadenkt hoe je hieraan kan werken. Goed dat jullie B kiezen.
Ik denk dat voor veel (jonge) ouders het zoeken is hoe je je ouders betrekt bij (je keuzes omtrent) je gezin. Ik heb dit zelf ook gehad, en natuurlijk wil ik (en ik denk iedereen) graag het goede doen in de ogen van mijn ouders, maar de realiteit is dat ik een eigen gezin heb waarin we onze eigen normen en waarden hebben, die soms afwijken van mijn ouders.
Ik zou je als tip mee willen geven, mocht je je schuldig naar je ouders/slecht/zenuwachtig voelen dat je keuze B maakt ipv keuze A, onthoud dan dat dat gevoel erbij hoort als je je eigen keuzes maakt en dat je dat gevoel moet “dragen”. Dat is de prijs die je betaalt voor zelfstandig zijn.
En probeer ook het goede in je ouders te zien, waarschijnlijk hebben zij ook het beste met je voor (maar ik zou wel meer (emotionele) afstand nemen). Afstand nemen kan je bijvoorbeeld doen door minder te delen, minder advies te vragen, meer proberen zelf na te denken hoe je het contact zou willen zien en dat vorm proberen te geven, een cadeautje te geven als ze oppassen ipv het “voor lief nemen” (geen idee of jullie dit doen).
Ik denk dat voor veel (jonge) ouders het zoeken is hoe je je ouders betrekt bij (je keuzes omtrent) je gezin. Ik heb dit zelf ook gehad, en natuurlijk wil ik (en ik denk iedereen) graag het goede doen in de ogen van mijn ouders, maar de realiteit is dat ik een eigen gezin heb waarin we onze eigen normen en waarden hebben, die soms afwijken van mijn ouders.
Ik zou je als tip mee willen geven, mocht je je schuldig naar je ouders/slecht/zenuwachtig voelen dat je keuze B maakt ipv keuze A, onthoud dan dat dat gevoel erbij hoort als je je eigen keuzes maakt en dat je dat gevoel moet “dragen”. Dat is de prijs die je betaalt voor zelfstandig zijn.
En probeer ook het goede in je ouders te zien, waarschijnlijk hebben zij ook het beste met je voor (maar ik zou wel meer (emotionele) afstand nemen). Afstand nemen kan je bijvoorbeeld doen door minder te delen, minder advies te vragen, meer proberen zelf na te denken hoe je het contact zou willen zien en dat vorm proberen te geven, een cadeautje te geven als ze oppassen ipv het “voor lief nemen” (geen idee of jullie dit doen).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
