Relaties
alle pijlers
Er miste iets in m'n super relatie, maar weet niet wat :(
zaterdag 16 oktober 2021 om 10:09
Hoi allemaal,
Onlangs heb ik mijn relatie beëindigd, maar ik ben er totaal confused over.
Het zit zo: ik was 5 jaar samen met mijn vriend, waar ik ongelofelijk veel van hield. Onze relatie was zo fijn, ik voelde me altijd zo thuis en veilig bij hem: we pasten ontzetten goed bij elkaar, veel gezamenlijke interesses en dromen, hadden ontzettend goede chemie, ik voelde me ook fysiek tot hem aangetrokken, en we hadden eigenlijk nooit ruzie. Vanaf het begin voelde het alsof we 2 puzzelstukjes waren die bij elkaar hoorden te zijn. Ook zag ik mezelf dacht ik altijd wel oud met hem worden, we hadden het ook wel eens over kinderen samen, ergens ver in de toekomst. (beiden zijn we eind 20)
Wel heb ik vanaf het begin van onze relatie weleens gedacht dat ik 'iets' miste in mijn gevoel voor hem, omdat ik denk ik geen vlinders had. Dat begreep ik dan alleen niet echt omdat het verder zo fijn was en ik kon dat gevoel dan goed loslaten. Ik dacht 'misschien ben ik wel niet verliefd, maar alles gaat over op houden van en ik weet dat het verder goed zit en dat ik bij hem wil zijn'.
Dit jaar stonden we op het punt om samen te wonen. Iets wat ik al een tijdje super graag wilde. Maar toen het ineens realistisch begon te worden merkte ik dat er iets in mij ineens ontzettend begon te twijfelen. Iets wat heel diep zat en wat ik niet kon plaatsen. Ik raakte er helemaal in verwarring over omdat ik nog steeds zo graag met hem wilde zijn, hem aan wilde raken, plannen maken.. Maar iets in mij kwam terug bij die twijfel in mijn gevoel die ik eerder in onze relatie had, over dat ik misschien niet het juiste voelde. Dit keer kon ik het alleen niet meer wegduwen en ik begrijp zo ontzettend niet waarom...
Uiteindelijk wilde mijn vriend duidelijkheid en omdat ik hem op dat moment geen 100% ja kon geven werd het een nee en is het nu een maand uit. Maar ik mis hem en ons zo bizar erg en ben er nog steeds zo confused over... Voor mijn gevoel wil ik helemaal niemand anders, maar toch blijft iets in me (ik denk mijn intuïtie) tegelijkertijd zo erg knagen terwijl ik dat dus totaal niet kan plaatsen. Het stomme is dat dat gevoel er dus nog steeds is en ik gewoon niet weet of het nou angst is, of dat ik echt iets mis..
Mijn vraag is: zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Dat je onderbuik iets zegt maar dat je ook tegelijkertijd iets anders wil?
Ik dacht nog; misschien zou het kunnen dat mijn onderbewuste wil dat ik wél echt verliefd op iemand ben, maar aan de andere kant had ik nooit het idee dat dat zo'n groot issue was en was mijn vriend meer dan genoeg voor mij. Dat maakt het allemaal zo verwarrend..
Onlangs heb ik mijn relatie beëindigd, maar ik ben er totaal confused over.
Het zit zo: ik was 5 jaar samen met mijn vriend, waar ik ongelofelijk veel van hield. Onze relatie was zo fijn, ik voelde me altijd zo thuis en veilig bij hem: we pasten ontzetten goed bij elkaar, veel gezamenlijke interesses en dromen, hadden ontzettend goede chemie, ik voelde me ook fysiek tot hem aangetrokken, en we hadden eigenlijk nooit ruzie. Vanaf het begin voelde het alsof we 2 puzzelstukjes waren die bij elkaar hoorden te zijn. Ook zag ik mezelf dacht ik altijd wel oud met hem worden, we hadden het ook wel eens over kinderen samen, ergens ver in de toekomst. (beiden zijn we eind 20)
Wel heb ik vanaf het begin van onze relatie weleens gedacht dat ik 'iets' miste in mijn gevoel voor hem, omdat ik denk ik geen vlinders had. Dat begreep ik dan alleen niet echt omdat het verder zo fijn was en ik kon dat gevoel dan goed loslaten. Ik dacht 'misschien ben ik wel niet verliefd, maar alles gaat over op houden van en ik weet dat het verder goed zit en dat ik bij hem wil zijn'.
Dit jaar stonden we op het punt om samen te wonen. Iets wat ik al een tijdje super graag wilde. Maar toen het ineens realistisch begon te worden merkte ik dat er iets in mij ineens ontzettend begon te twijfelen. Iets wat heel diep zat en wat ik niet kon plaatsen. Ik raakte er helemaal in verwarring over omdat ik nog steeds zo graag met hem wilde zijn, hem aan wilde raken, plannen maken.. Maar iets in mij kwam terug bij die twijfel in mijn gevoel die ik eerder in onze relatie had, over dat ik misschien niet het juiste voelde. Dit keer kon ik het alleen niet meer wegduwen en ik begrijp zo ontzettend niet waarom...
Uiteindelijk wilde mijn vriend duidelijkheid en omdat ik hem op dat moment geen 100% ja kon geven werd het een nee en is het nu een maand uit. Maar ik mis hem en ons zo bizar erg en ben er nog steeds zo confused over... Voor mijn gevoel wil ik helemaal niemand anders, maar toch blijft iets in me (ik denk mijn intuïtie) tegelijkertijd zo erg knagen terwijl ik dat dus totaal niet kan plaatsen. Het stomme is dat dat gevoel er dus nog steeds is en ik gewoon niet weet of het nou angst is, of dat ik echt iets mis..
Mijn vraag is: zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Dat je onderbuik iets zegt maar dat je ook tegelijkertijd iets anders wil?
Ik dacht nog; misschien zou het kunnen dat mijn onderbewuste wil dat ik wél echt verliefd op iemand ben, maar aan de andere kant had ik nooit het idee dat dat zo'n groot issue was en was mijn vriend meer dan genoeg voor mij. Dat maakt het allemaal zo verwarrend..
lemon_chili wijzigde dit bericht op 03-01-2023 12:23
13.86% gewijzigd
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:25
in het begin dacht je dat het een Tien was, na een tijdjes merk je dat het een Acht is.lemon_chili schreef: ↑16-10-2021 12:14Jaa, dat wil ik even ontkrachten want ik vond onze relatie écht een tien, en snap dus vooral niet hoe ik dan tóch zo'n knagend gevoel kan hebben
Mijn(lange, prima relatie tikt zelf wel eens de Vijf aan
Ik vind mezelf niet eens altijd een Tien, laat staan een ander
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:27
Huh? Niet iedereen voelt “vlinders”. Verliefdheid en liefde komen in allerlei vormen en maten. Verliefdheid is trouwens geen indicator dat je een gelukkige relatie met iemand kan hebben.windring schreef: ↑16-10-2021 12:18Al heb je op het oog een perfecte relatie als er toch steeds iets blijft knagen is het goed om dat serieus te nemen. Het kan toch zijn dat jullie gewoon niet bij elkaar passen zonder dat duidelijk is waarom. Je hebt zelfs in het begin geen vlinders gevoeld dat is toch wel een teken dat er geen chemie was.
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:32
zeker na vijf jaar, zijn de vlinders wel uitgeflladderd, vooral als je elkaar veel ziet
Van samenwonen gaan vlinders sneller dood, dan van Latten
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:33
Doet me denken aan een liedje van Doe Maar, Leven met een 7
Onverwacht dan kijk je even niet
En alles wat je ziet
Kommer, kwel en zorgen
Ik denk aan jou en de nachten hoe het was
Samen met een glas
Tot in de vroege morgen
En dat was 't voor vandaag
Nu is alles wat ik vraag
Leven met 'n 7
Al dat streven naar een 10
Terwijl ik eigenlijk misschien
Wil leven met een 7
zaterdag 16 oktober 2021 om 12:35
Je mag in je handen knijpen met een ex die jou rustig je gevoel laat onderzoeken met de optie tot terugkeer als je er tegen die tijd genoeg moeite doet. Dat maakt het onderzoek een stuk relaxter natuurlijk.lemon_chili schreef: ↑16-10-2021 12:11En klopt, als ik dit nog zou willen herstellen kost dat heel veel tijd en moeite. Ik heb het er onlangs nog met mijn (ex)vriend erover gehad en we hebben besproken dat ik eerst - buiten de relatie - moet uitzoeken wat er aan de hand is met dat gevoel dat ik denk te missen.
Ik vind het super spannend dat ik daarmee het risico loop dat het nooit meer goed komt. Maar ik denk ook dat dit voor ons allebei het beste is om nu te doen. Vind het wel heel moeilijk
Als ik de ex in dit verhaal was dan was het wel klaar. Beter dan dit wordt het niet en aangezien dit zelfs niet goed genoeg is voor jou ga ik door. Aju. Dat was ongeveer mijn tekst geweest. En dan moest het onderzoek zonder het comfort van een optie tot terugkeer.
zaterdag 16 oktober 2021 om 13:06
Op je onderbuik leren vertrouwen is niet altijd raadzaam. De onderbuik kan ook vervuild zijn door trauma's en vreemde verwachtingspatronen. Relaties gaan bijna altijd stuk op verwachtingspatronen. Ik heb exen gehad die a) het idee hadden dat er geen ruzie mocht bestaan in een relatie b) die altijd op zoek waren naar iets beters c) koudwatervrees, bindingsangst of verlatingsangst (of andere angsten) hadden d) "is dit het nou" verwachting (ja, dit is het) etc...
Mijn problemen de afgelopen jaren was dat ik a) teveel een pleaser wilde zijn b) sloofgedrag vertoonde c) echt geloofde in "voor altijd en eeuwig" d) mijn partner er altijd voor mij moest zijn. Nu ik wat ouder ben weet ik dat van mijzelf.
Het is zeer verstandig dat je eerst jezelf beter leert kennen. Vaagheid doet jezelf en je partner verdrietig en onmachtig voelen. Troost je bij de gedachte dat Iedereen maar wat doet in relaties en iedereen leert door ervaring. Zo krijg je steeds meer kennis over jezelf, over anderen en uiteindelijk een beter getrainde onderbuik. Hopelijk komt het weer goed en anders zul ermee moeten leren leven.
Mijn problemen de afgelopen jaren was dat ik a) teveel een pleaser wilde zijn b) sloofgedrag vertoonde c) echt geloofde in "voor altijd en eeuwig" d) mijn partner er altijd voor mij moest zijn. Nu ik wat ouder ben weet ik dat van mijzelf.
Het is zeer verstandig dat je eerst jezelf beter leert kennen. Vaagheid doet jezelf en je partner verdrietig en onmachtig voelen. Troost je bij de gedachte dat Iedereen maar wat doet in relaties en iedereen leert door ervaring. Zo krijg je steeds meer kennis over jezelf, over anderen en uiteindelijk een beter getrainde onderbuik. Hopelijk komt het weer goed en anders zul ermee moeten leren leven.
"Wees gewoon jezelf....maar in jouw geval dringend een ander"
zaterdag 16 oktober 2021 om 13:09
En aan TO ja, maar zeker niet aan ons. Als zij het hierbij wil laten is dat haar keus, als zij toch weer met haar ex wil gaan praten ook. En dan is het aan haar ex wat hij daar weer mee wil.lolapaloeza schreef: ↑16-10-2021 12:15En aan TO. Vertrouwt TO zichzelf nu dan opeens wel?
Je kunt proberen terug te komen op wat je deed en wat je zei, en dan doormodderen om er achter te komen dat het eigenlijk niet werkt.
Kan wel, maar niet echt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 16 oktober 2021 om 13:10
Er is natuurlijk ook geen garantie dat ze daadwerkelijk terug kan komen, het zou goed kunnen dat als het te lang duurt, hij bij zichzelf tot de ontdekking is gekomen dat het eigenlijk wel klaar is. Dat weet je niet van tevoren. Die optie tot terugkeer is geen garantie.Marelyse schreef: ↑16-10-2021 12:35Je mag in je handen knijpen met een ex die jou rustig je gevoel laat onderzoeken met de optie tot terugkeer als je er tegen die tijd genoeg moeite doet. Dat maakt het onderzoek een stuk relaxter natuurlijk.
Als ik de ex in dit verhaal was dan was het wel klaar. Beter dan dit wordt het niet en aangezien dit zelfs niet goed genoeg is voor jou ga ik door. Aju. Dat was ongeveer mijn tekst geweest. En dan moest het onderzoek zonder het comfort van een optie tot terugkeer.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 16 oktober 2021 om 18:09
Heel mooi gezegd, mee eens, en ook over wat net gezegd werd dat er geen terugkeergarantie is. Het is namelijk geen zakelijke overeenkomst. Garanties in de liefde heb je overigens nooit.
TO, wat ik tegenstrijdig vind is dat je zegt dat er wel chemie was maar geen vlinders.
Volgens mij hoeven er voor een relatie ook geen horden vlinders te fladderen.
Misschien is er wel een dieper liggende oorzaak voor dat stemmetje (of is het een grote stem) dat jou aan het twijfelen gebracht heeft, kan, maar kan het ook zijn dat je koudwatervrees had voor het samenwonen?
zaterdag 16 oktober 2021 om 18:39
"Bij twijfel niet doen".
Niets mee mis toch?
Je hoeft niet perse een relatie te hebben om een goed en rijk leven te hebben.
Twijfels negeren kan een heleboel ellende -en een scheiding- opleveren.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald: je was niet helemaal voor 100 % overtuigd, dus dan niet doen. Wel zo eerlijk naar hem en naar jezelf.
Niets mee mis toch?
Je hoeft niet perse een relatie te hebben om een goed en rijk leven te hebben.
Twijfels negeren kan een heleboel ellende -en een scheiding- opleveren.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald: je was niet helemaal voor 100 % overtuigd, dus dan niet doen. Wel zo eerlijk naar hem en naar jezelf.
zaterdag 16 oktober 2021 om 20:21
Ik reageer misschien teveel uit eigen ervaring maar ik wil hem je toch meegeven.
Toen ik iets ouder was dan jij had ik ook de "perfecte" relatie en het heeft me heel wat jaren gekost om daar uit te durven stappen. Omdat ik precies dezelfde reacties kreeg die je hier leest: de twijfel zit in jezelf, rationeel gezien is er niks mis met jullie relatie dus je ontevredenheid zit bij jou, etc.
Mijn ex is een leuke vent, ziet er niet slecht uit, heeft een HBO opleiding en een baan waar hij heel blij mee is, hij is een leuke vader. Ik hield van hem en we hadden zelden ruzie. En toch was hij geen goede partner voor me. Uiteindelijk had ik een totaal ander toekomstbeeld voor ogen en daar heeft het altijd geschuurd. Maar omdat we nog jong waren konden we allebei niet goed onder woorden brengen wat we nu precies van het leven wilden. Dus het duurde heel lang voor we op dat punt kwamen dat het duidelijk werd dat onze toekomst niet gezamenlijk was.
Je bent nog hartstikke jong. Op jouw leeftijd draait het nog heel erg om je eigen weg te vinden in de wereld. Het is geweldig als je dat samen met iemand anders kunt doen maar soms werkt dat gewoon niet. Je bent nog geen 40-jarige moeder van drie die met een scheiding 4 levens overhoop gooit.
Toen ik iets ouder was dan jij had ik ook de "perfecte" relatie en het heeft me heel wat jaren gekost om daar uit te durven stappen. Omdat ik precies dezelfde reacties kreeg die je hier leest: de twijfel zit in jezelf, rationeel gezien is er niks mis met jullie relatie dus je ontevredenheid zit bij jou, etc.
Mijn ex is een leuke vent, ziet er niet slecht uit, heeft een HBO opleiding en een baan waar hij heel blij mee is, hij is een leuke vader. Ik hield van hem en we hadden zelden ruzie. En toch was hij geen goede partner voor me. Uiteindelijk had ik een totaal ander toekomstbeeld voor ogen en daar heeft het altijd geschuurd. Maar omdat we nog jong waren konden we allebei niet goed onder woorden brengen wat we nu precies van het leven wilden. Dus het duurde heel lang voor we op dat punt kwamen dat het duidelijk werd dat onze toekomst niet gezamenlijk was.
Je bent nog hartstikke jong. Op jouw leeftijd draait het nog heel erg om je eigen weg te vinden in de wereld. Het is geweldig als je dat samen met iemand anders kunt doen maar soms werkt dat gewoon niet. Je bent nog geen 40-jarige moeder van drie die met een scheiding 4 levens overhoop gooit.
zondag 17 oktober 2021 om 21:40
Dank voor alle tips en ervaringen allemaal, ik blijf het nog wel echt super moeilijk vinden.
Ik kan me op dit gewoon moment niet voorstellen dat ik ooit nog van iemand anders zoveel kan gaan houden als van mijn ex en bovenal kan ik ook gewoon totaal niet begrijpen hoe je zó'n fijne relatie kan hebben en dat er dan toch zo erg iets knaagt bij jezelf. Dan vraag ik me af of er echt iets in mijn intuïtie zit of dat ik iets zelf groter heb gemaakt dan het is. Dat is echt lastig te onderscheiden. Maar ja, misschien zit ik nog in de ontkenningsfase... ik weet het niet
Mochten er nog meer ervaringsverhalen zijn, sta er altijd voor open
Ik kan me op dit gewoon moment niet voorstellen dat ik ooit nog van iemand anders zoveel kan gaan houden als van mijn ex en bovenal kan ik ook gewoon totaal niet begrijpen hoe je zó'n fijne relatie kan hebben en dat er dan toch zo erg iets knaagt bij jezelf. Dan vraag ik me af of er echt iets in mijn intuïtie zit of dat ik iets zelf groter heb gemaakt dan het is. Dat is echt lastig te onderscheiden. Maar ja, misschien zit ik nog in de ontkenningsfase... ik weet het niet
Mochten er nog meer ervaringsverhalen zijn, sta er altijd voor open
zondag 17 oktober 2021 om 22:43
Dat je hier zo over in de war bent zegt ook wel iets.lemon_chili schreef: ↑17-10-2021 21:40Dank voor alle tips en ervaringen allemaal, ik blijf het nog wel echt super moeilijk vinden.
Ik kan me op dit gewoon moment niet voorstellen dat ik ooit nog van iemand anders zoveel kan gaan houden als van mijn ex en bovenal kan ik ook gewoon totaal niet begrijpen hoe je zó'n fijne relatie kan hebben en dat er dan toch zo erg iets knaagt bij jezelf. Dan vraag ik me af of er echt iets in mijn intuïtie zit of dat ik iets zelf groter heb gemaakt dan het is. Dat is echt lastig te onderscheiden. Maar ja, misschien zit ik nog in de ontkenningsfase... ik weet het niet
Mochten er nog meer ervaringsverhalen zijn, sta er altijd voor open
Iedere dag is gehaktdag
maandag 18 oktober 2021 om 10:21
Soms past iemand, op papier, perfect bij je maar mis je toch iets. Op VF is het hebben van een relatie soms het grootste goed, ook als je wat mist terwijl juist dat gevoel je relatie staande houdt of niet.
Ik heb zo'n relatie gehad en na 7 jaar de relatie verbroken. Mijn man past veel minder goed bij me dan mijn ex maar het is wel een gepassioneerde relatie (28 jaar samen) en het zijn juist onze verschillen die daar voor zorgen. Sommige mensen gedijen heel goed in een relatie die wat meer voorspelbaar is en geen hoogte en geen diepte punten kent. Mij verveelde het, ik heb iemand nodig die me uitdaagt, het beste uit me haalt en houdt van onverwachte wendingen. Ik ben competitief en blijkbaar gedij ik ook beter bij iemand die ook het maximale uit het leven wil halen.
Dat je hem enorm mist snap ik wel want je hebt het samen tenslotte heel gezellig gehad, het is nu even doorzetten om een nieuwe toekomst uit te zetten voor jezelf
Ik heb zo'n relatie gehad en na 7 jaar de relatie verbroken. Mijn man past veel minder goed bij me dan mijn ex maar het is wel een gepassioneerde relatie (28 jaar samen) en het zijn juist onze verschillen die daar voor zorgen. Sommige mensen gedijen heel goed in een relatie die wat meer voorspelbaar is en geen hoogte en geen diepte punten kent. Mij verveelde het, ik heb iemand nodig die me uitdaagt, het beste uit me haalt en houdt van onverwachte wendingen. Ik ben competitief en blijkbaar gedij ik ook beter bij iemand die ook het maximale uit het leven wil halen.
Dat je hem enorm mist snap ik wel want je hebt het samen tenslotte heel gezellig gehad, het is nu even doorzetten om een nieuwe toekomst uit te zetten voor jezelf
maandag 18 oktober 2021 om 10:30
Ik zou echt naar je gevoel luisteren. Ik heb het toendertijd (was 19) uitgemaakt met mijn ex terwijl we een huis gekocht hadden. Voelde me net zoals jij. Ben toch naar hem terug gegaan, Zijn later getrouwd (was 21 jaar) en hebben 2 kinderen mogen krijgen. En toch bleef dat gevoel altijd. Niet ten nadele van mij ex, want is een aardige vent met het hart op de goede plek, maar hij was toch niet de man voor mij. Ik werd hoe langer ik in die relatie zat ongelukkiger.
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en toch voor mijn eigen geluk gekozen met als gevolg dat onze 2 kinderen daar wel de dupe van zijn geworden en hij ook. We hebben goed contact en hebben een co-ouderschap, maar is natuurlijk niet de situatie die je voor je kids voor ogen hebt. Hij is ook gelukkig met een ander. En ziet nu hij met haar is ook in dat we gewoon niet bij elkaar pasten.
Ben later mijn huidige man tegen gekomen en bij hem had ik een totaal ander gevoel. Dat gevoel was echt als thuiskomen, Een gevoel wat ik nog nooit eerder gehad heb bij een man. Heel cliche, maar hij voelde gelijk aan als de ware voor mij.
Als ik de tijd terug kon draaien met de kennis die ik nu heb dan had ik dus nooit naar mijn ex terug gegaan toendertijd. Niet dat ik mijn kinderen zou willen missen, absoluut niet, Houdt ontzettend veel van ze, maar had wel op die manier meedere mensen verdriet kunnen besparen.
Dus luister naar je gevoel. Dat gevoel is er niet voor niets.
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en toch voor mijn eigen geluk gekozen met als gevolg dat onze 2 kinderen daar wel de dupe van zijn geworden en hij ook. We hebben goed contact en hebben een co-ouderschap, maar is natuurlijk niet de situatie die je voor je kids voor ogen hebt. Hij is ook gelukkig met een ander. En ziet nu hij met haar is ook in dat we gewoon niet bij elkaar pasten.
Ben later mijn huidige man tegen gekomen en bij hem had ik een totaal ander gevoel. Dat gevoel was echt als thuiskomen, Een gevoel wat ik nog nooit eerder gehad heb bij een man. Heel cliche, maar hij voelde gelijk aan als de ware voor mij.
Als ik de tijd terug kon draaien met de kennis die ik nu heb dan had ik dus nooit naar mijn ex terug gegaan toendertijd. Niet dat ik mijn kinderen zou willen missen, absoluut niet, Houdt ontzettend veel van ze, maar had wel op die manier meedere mensen verdriet kunnen besparen.
Dus luister naar je gevoel. Dat gevoel is er niet voor niets.
maandag 18 oktober 2021 om 19:53
Hey lemon_chili,
Ik zit in een soortgelijke situatie. Alleen was het bij ons al uit (hij had het uitgemaakt).. ik ging daten en besefte me dat ik hem terug wilde, toen hebben we een tijdje "gescharreld" en besloot ik toch nog niet de relatie terug te willen omdat ik voor mijn gevoel emotioneel nog niet daar was. Na een aantal maanden hakte hij de knoop door en wilde hij het ook weer proberen en zodoende. We zijn nu bijna een jaar verder en dezelfde twijfels bekruipen me weer. Het lastige is dat ik normaliter de knoop had doorgehakt en om afstand had gevraagd alleen is dit nu de 2e keer en weet ik dat als ik hem laat gaan dit ook voorgoed is. Maar ook daar ben ik nog niet zeker, terwijl ik ergens wel over een leven met en zonder hem kan fantaseren.
Enige tip die ik je kan geven is neem je tijd, als jullie bij elkaar komen zullen jullie je weg terug vinden naar elkaar. Maar nu zit je nog midden in je verdriet (zoals ik toen) en dan kan het aanlokelijk klinken om terug te gaan. Maar eigenlijk kan je die beslissing pas nemen als er geen/weinig verdriet meer is.
Verder lees ik gewoon mee, vind veel tips wel verhelderend
. Ik denk dat het gevoel van "alles willen hebben" ook gegrond zit in het jong zijn. Ik ben ook midden twintig en voor mij is momenteel een relatie niet alles wat ik ambieer. Voor mijn gevoel sta ik nog aan het begin van mijn leven en denk dan ook waarom zou ik moeten settelen omdat "er eigenlijk niks mis is". Ik zou niet over 10 jaar willen terugkijken en spijt hebben dat ik te laf was om gewoon voor mezelf en gevoel te kiezen en ipv een huwelijk en kinderen daarmee om zeep haal.
Al moet ik dus die stap wel gaan zetten, haha.
Ik zit in een soortgelijke situatie. Alleen was het bij ons al uit (hij had het uitgemaakt).. ik ging daten en besefte me dat ik hem terug wilde, toen hebben we een tijdje "gescharreld" en besloot ik toch nog niet de relatie terug te willen omdat ik voor mijn gevoel emotioneel nog niet daar was. Na een aantal maanden hakte hij de knoop door en wilde hij het ook weer proberen en zodoende. We zijn nu bijna een jaar verder en dezelfde twijfels bekruipen me weer. Het lastige is dat ik normaliter de knoop had doorgehakt en om afstand had gevraagd alleen is dit nu de 2e keer en weet ik dat als ik hem laat gaan dit ook voorgoed is. Maar ook daar ben ik nog niet zeker, terwijl ik ergens wel over een leven met en zonder hem kan fantaseren.
Enige tip die ik je kan geven is neem je tijd, als jullie bij elkaar komen zullen jullie je weg terug vinden naar elkaar. Maar nu zit je nog midden in je verdriet (zoals ik toen) en dan kan het aanlokelijk klinken om terug te gaan. Maar eigenlijk kan je die beslissing pas nemen als er geen/weinig verdriet meer is.
Verder lees ik gewoon mee, vind veel tips wel verhelderend
. Ik denk dat het gevoel van "alles willen hebben" ook gegrond zit in het jong zijn. Ik ben ook midden twintig en voor mij is momenteel een relatie niet alles wat ik ambieer. Voor mijn gevoel sta ik nog aan het begin van mijn leven en denk dan ook waarom zou ik moeten settelen omdat "er eigenlijk niks mis is". Ik zou niet over 10 jaar willen terugkijken en spijt hebben dat ik te laf was om gewoon voor mezelf en gevoel te kiezen en ipv een huwelijk en kinderen daarmee om zeep haal. Al moet ik dus die stap wel gaan zetten, haha.
vrijdag 22 oktober 2021 om 11:23
Heey MissHA,missHA schreef: ↑18-10-2021 19:53Hey lemon_chili,
Ik zit in een soortgelijke situatie. Alleen was het bij ons al uit (hij had het uitgemaakt).. ik ging daten en besefte me dat ik hem terug wilde, toen hebben we een tijdje "gescharreld" en besloot ik toch nog niet de relatie terug te willen omdat ik voor mijn gevoel emotioneel nog niet daar was. Na een aantal maanden hakte hij de knoop door en wilde hij het ook weer proberen en zodoende. We zijn nu bijna een jaar verder en dezelfde twijfels bekruipen me weer. Het lastige is dat ik normaliter de knoop had doorgehakt en om afstand had gevraagd alleen is dit nu de 2e keer en weet ik dat als ik hem laat gaan dit ook voorgoed is. Maar ook daar ben ik nog niet zeker, terwijl ik ergens wel over een leven met en zonder hem kan fantaseren.
Enige tip die ik je kan geven is neem je tijd, als jullie bij elkaar komen zullen jullie je weg terug vinden naar elkaar. Maar nu zit je nog midden in je verdriet (zoals ik toen) en dan kan het aanlokelijk klinken om terug te gaan. Maar eigenlijk kan je die beslissing pas nemen als er geen/weinig verdriet meer is.
Verder lees ik gewoon mee, vind veel tips wel verhelderend
Al moet ik dus die stap wel gaan zetten, haha.
Thanks voor je reactie! Het is inderdaad goed om eerst het verdriet eruit te laten komen. Het enige waar ik wel echt bang voor ben is dat hij dan al is doorgegaan met zijn leven en hij zei ook dat z'n vertrouwen wel een deuk heeft opgelopen. Dus hoe ik dat ooit nog ga goedmaken...
Had jij toen het uit was tussendoor nog contact met hem?
Succes met je twijfels!
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:03
Nou ja hij kan ondertussen natuurlijk ook iemand anders tegenkomen die wel helemaal voor hem gaat he. Hij zegt nu misschien te wachten maar dat kan zomaar ineens veranderen.Marelyse schreef: ↑16-10-2021 12:35Je mag in je handen knijpen met een ex die jou rustig je gevoel laat onderzoeken met de optie tot terugkeer als je er tegen die tijd genoeg moeite doet. Dat maakt het onderzoek een stuk relaxter natuurlijk.
Als ik de ex in dit verhaal was dan was het wel klaar. Beter dan dit wordt het niet en aangezien dit zelfs niet goed genoeg is voor jou ga ik door. Aju. Dat was ongeveer mijn tekst geweest. En dan moest het onderzoek zonder het comfort van een optie tot terugkeer.
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:20
Mijn ervaring... als het wringt dan klopt er voor jou iets niet, of dat nou rationeel is of niet.
Ik heb nooit vlinders in mijn buik gehad van mijn ex, nooit smoorverliefd geweest, maar dacht dat dat ook niet nodig was. Want dat gaat toch voorbij na de eerste maanden/jaren, toch? En houden van was veel belangrijker, hield ik mezelf voor.
Dat we voor de buitenwereld de perfecte relatie hadden zorgde er ook voor dat ik vond dat ik niet zo moest zeuren, in mijn handjes mocht knijpen met deze stabiele, rustige, betrouwbare en lieve man.
Na een huwelijk van 13 jaar heb ik alsnog de beslissing genomen om weg te gaan, want het gevoel dat ik iets miste ging niet weg, stak telkens weer de kop op.
Ik vind het een moeilijke beslissing omdat we ook een kind hebben samen en we geen 'slecht' huwelijk hadden.
Maar nu, na 4 jaar, kan ik oprecht zeggen dat het de beste beslissing in mijn leven was.
Ik leerde kort erna mijn huidige partner kennen, ik vond het te snel, maar het voelde zo ontzettend goed. En nog steeds... ik ben na bijna 4 jaar nog steeds smoorverliefd op hem, en heb eindelijk het gevoel dat alles klopt.
En nee, hij is niet perfect, ik ook niet, maar het 'klopt' gewoon.
Heb ik spijt van mijn huwelijk? Nee, want het heeft me veel geleerd en een prachtige dochter gegeven. Maar ik heb er wel mensen mee gekwetst... en dat had ik liever anders gezien.
Daarom mijn advies als je het gevoel hebt dat er iets mist: negeer jezelf niet, ook al kan je er de vinger niet op leggen, volg je gevoel. Het bespaart jou en je omgeving veel verdriet op lange termijn.
Succes!
Ik heb nooit vlinders in mijn buik gehad van mijn ex, nooit smoorverliefd geweest, maar dacht dat dat ook niet nodig was. Want dat gaat toch voorbij na de eerste maanden/jaren, toch? En houden van was veel belangrijker, hield ik mezelf voor.
Dat we voor de buitenwereld de perfecte relatie hadden zorgde er ook voor dat ik vond dat ik niet zo moest zeuren, in mijn handjes mocht knijpen met deze stabiele, rustige, betrouwbare en lieve man.
Na een huwelijk van 13 jaar heb ik alsnog de beslissing genomen om weg te gaan, want het gevoel dat ik iets miste ging niet weg, stak telkens weer de kop op.
Ik vind het een moeilijke beslissing omdat we ook een kind hebben samen en we geen 'slecht' huwelijk hadden.
Maar nu, na 4 jaar, kan ik oprecht zeggen dat het de beste beslissing in mijn leven was.
Ik leerde kort erna mijn huidige partner kennen, ik vond het te snel, maar het voelde zo ontzettend goed. En nog steeds... ik ben na bijna 4 jaar nog steeds smoorverliefd op hem, en heb eindelijk het gevoel dat alles klopt.
En nee, hij is niet perfect, ik ook niet, maar het 'klopt' gewoon.
Heb ik spijt van mijn huwelijk? Nee, want het heeft me veel geleerd en een prachtige dochter gegeven. Maar ik heb er wel mensen mee gekwetst... en dat had ik liever anders gezien.
Daarom mijn advies als je het gevoel hebt dat er iets mist: negeer jezelf niet, ook al kan je er de vinger niet op leggen, volg je gevoel. Het bespaart jou en je omgeving veel verdriet op lange termijn.
Succes!
vrijdag 22 oktober 2021 om 13:29
Het is geen fijne relatie als je steeds een knagend gevoel hebt, constant die onrust is echt vreselijk. Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan. Ik herken het vanuit mijn eerste relatie. Eindeloos doorgegaan want waarom toch dit eindeloze twijfel, die bleek uiteindelijk gewoon terecht te zijn maar ik wilde het niet zien. Bij mijn huidige vriend heb ik die twijfel niet en wat een rust, ik vond het een slopend gevoel dat alles verstoorde. Een relatie is bedoeld om je fijn te voelen en dat doe je niet.
vrijdag 22 oktober 2021 om 17:17
Ik heb ooit lang geleden getwijfeld met ook die onbestendigheid in het niet kunnen benoemen. Ik heb besloten om wel door te gaan. Sterker nog, ik ben er helemaal vol voor gegaan. Mijn alarmsignalen - die vrij helder destijds klonken - negerend. Gedacht dat mijn tomeloze inzet dat stukje missen kon compenseren, kwam ik een paar jaar later bedrogen uit, toen met twee kinderen onder de vier. Die ik never nooit in de wereld zou willen missen hoor dus het klinkt een beetje achteraf gezegd. Maar als er iemand nu in deze situatie een advies kan geven, ga met iemand praten want wat ik destijds als angst bestempelde, bindingsangst, was eigenlijk mijn intuïtie die duidelijk sprak.
vrijdag 22 oktober 2021 om 17:23
Twijfels zijn niet altijd een teken dat het niet goed zit ...
Ik heb de eerste avond dat we samen in ons eerste huurhuisje woonden ook opeens hevige twijfels gehad (en geuit, helaas). Na een paar jaar verkering met af en toe wel wat drama voelde dit als een anticlimax.
Inmiddels al dertig jaar gelukkig samen
Het helpt om dag per dag te bekijken, je zit niet meteen 'vast'.
Hij klinkt als een fijne man en het klinkt als een goede relatie. Soms kan het vreemd voelen dat je niet hoeft te 'vechten' voor iemand, dat er geen drama is ...
Terwijl: dan blijft er energie over voor al die andere dingen in het leven.
Ik heb de eerste avond dat we samen in ons eerste huurhuisje woonden ook opeens hevige twijfels gehad (en geuit, helaas). Na een paar jaar verkering met af en toe wel wat drama voelde dit als een anticlimax.
Inmiddels al dertig jaar gelukkig samen
Het helpt om dag per dag te bekijken, je zit niet meteen 'vast'.
Hij klinkt als een fijne man en het klinkt als een goede relatie. Soms kan het vreemd voelen dat je niet hoeft te 'vechten' voor iemand, dat er geen drama is ...
Terwijl: dan blijft er energie over voor al die andere dingen in het leven.
polly wijzigde dit bericht op 22-10-2021 17:29
5.59% gewijzigd
