Relaties
alle pijlers
Ervaringsdeskundige goede afloop
zaterdag 13 augustus 2022 om 09:07
Beste forummers,
Ik ben 8 jaar getrouwd en al vanaf het begin af aan zegt vooral mijn schoonvader hele nare dingen tegen me, maar van anderen hoor ik dan weer dat hij vol lof over me is terwijl hij mij face to face alleen maar de grond in heeft gepraat. Na een paar jaar was ik er heel depressief van geworden en ik begon echt te geloven wat hij over me zei. Toen ik op een gegeven moment echt in de put zat heb ik van het ene op het andere moment de knop omgezet en het contact zo veel als haalbaar verbroken en een nieuwe baan/uitdaging gezocht en eigenlijk gaat het nu best wel goed op mijn huwelijk na. Mijn man werkt 7 dagen per week van 6 ochtend tot 12. Tijdens het avond eten is hij thuis maar dat moment gebruik ik om te werken omdat we een kind hebben en het lukt me niet goed om te werken met haar er bij. We Slapen in aparte slaapkamers. Voor mij voelt het eigenlijk al alsof we niet meer getrouwd zijn maar mijn man wil niet scheiden. Ik zou eigenlijk wel willen scheiden, vooral omdat ik die angsten die ik in die tijd had nooit een echt plekje heb gegeven maar heb weggestopt door een andere weg in te slaan. Maar doordat we getrouwd zijn word ik toch nog geconfronteerd met mijn schoonouders en daardoor komen die nare gevoelens weer boven waardoor ik weer tijd nodig heb om dat weer te vergeten. En dan denk ik voor wie doe ik dit eigenlijk. Voor een man die toch altijd weg is. Sorry warrig verhaal maar ik vraag me echt af of dit nog een succes verhaal kan worden. Ik voel me echt ten einde raad. Schoonouders doen nu overigens wel normaal maar zodra ik ze zie klap ik helemaal dicht
Ik ben 8 jaar getrouwd en al vanaf het begin af aan zegt vooral mijn schoonvader hele nare dingen tegen me, maar van anderen hoor ik dan weer dat hij vol lof over me is terwijl hij mij face to face alleen maar de grond in heeft gepraat. Na een paar jaar was ik er heel depressief van geworden en ik begon echt te geloven wat hij over me zei. Toen ik op een gegeven moment echt in de put zat heb ik van het ene op het andere moment de knop omgezet en het contact zo veel als haalbaar verbroken en een nieuwe baan/uitdaging gezocht en eigenlijk gaat het nu best wel goed op mijn huwelijk na. Mijn man werkt 7 dagen per week van 6 ochtend tot 12. Tijdens het avond eten is hij thuis maar dat moment gebruik ik om te werken omdat we een kind hebben en het lukt me niet goed om te werken met haar er bij. We Slapen in aparte slaapkamers. Voor mij voelt het eigenlijk al alsof we niet meer getrouwd zijn maar mijn man wil niet scheiden. Ik zou eigenlijk wel willen scheiden, vooral omdat ik die angsten die ik in die tijd had nooit een echt plekje heb gegeven maar heb weggestopt door een andere weg in te slaan. Maar doordat we getrouwd zijn word ik toch nog geconfronteerd met mijn schoonouders en daardoor komen die nare gevoelens weer boven waardoor ik weer tijd nodig heb om dat weer te vergeten. En dan denk ik voor wie doe ik dit eigenlijk. Voor een man die toch altijd weg is. Sorry warrig verhaal maar ik vraag me echt af of dit nog een succes verhaal kan worden. Ik voel me echt ten einde raad. Schoonouders doen nu overigens wel normaal maar zodra ik ze zie klap ik helemaal dicht
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in