even van me af kletsen

Tien jaar zijn mijn vriend en ik samen geweest. Het was geen perfecte relatie. Ik was zijn eerste vriendin, hij niet mijn eerste vriend. Ondanks dat ik heel veel van hem hield, ging ik wel eens vreemd. Ik miste de spanning en moest soms ontsnappen aan het feit dat hij me op een soort van voetstuk plaatste. Thuis moest ik altijd alles regelen, zoals toen hij een gokverslaving bleek te hebben en hij dus ineens niet meer de huur kon meebetalen, of hem overal naar toe rijden want hij had geen rijbewijs (maar wilde wel drie keer per week sporten in een plaatsje 15 km verderop). Ik wilde soms even niet zo serieus hoeven te zijn. Maar dat is geen excuus voor vreemdgaan, klopt. Uiteindelijk hebben we alles goed uit kunnen praten.. We waren beiden een stukje ouder en besloten volledig voor elkaar te gaan. Tot 24 december 2005.. Toen vertelde hij ineens dat hij niet meer verder wilde. Diezelfde avond is hij vertrokken. Daar zat ik dan tussen de kerstversiering.

 

We zijn nu twee jaar uit elkaar. In de tussentijd hebben we nog best veel contact gehad. We hebben het zelfs nog een keer een paar weken geprobeert, maar eindigden helaas weer met ruzie. Ik had geen zin meer om op de oude voet door te gaan en wilde een gelijkwaardige, eerlijke relatie. Helaas was zijn ambitie huisman te worden (we hebben geen kinderen alleen een hond) en daar kon ik niet goed mee omgaan.



Drie weken geleden kreeg ik van hem weer een sms. Dat hij me miste, dat de herinneringen door ons gemaakt, niet vervangen konden worden door nieuwe, aangezien ze zo goed waren. Of we het niet nog een keer konden proberen? Vandaag heb ik te horen gekregen dat deze sms verzonden is een dag na de geboorte van zijn zoon.......

Dank je wel voor de reactie. Het is ook niet dat ik weer wat met hem zou willen beginnen. Meer het gevoel dat het nu pas echt over en uit is. En ik word ook verdrietig van het feit dat nu iemand anders de moeder is van zijn kindje. Terwijl het eigenlijk nog steeds mijn man is.... En het feit dat het zo'n zak blijkt te zijn om mij te sms-en terwijl die vrouw nog niet eens uit het kraambed is... Ga heen en weer tussen heel verdrietig en enorm boos... Ondertussen baal ik er ook van dat het me zo raakt.