Ex loslaten of kunnen we met elkaar om blijven gaan

Mijn ex hebben elkaar leren kennen via werk. Hij was mijn manager. Beide zaten we in een lange relatie (14 jaar) maar waren niet gelukkig en zijn verliefd op elkaar geworden. Hij was met de moeder van zijn 3 kinderen en ik met de vader van mijn zoon.

Mijn relatie met de vader van mijn zoon was slecht. Achteraf blijkt nu dat ik emotioneel verwaarloosd en vernederd ben. Ik ga daarvoor nu in gesprek met een psycholoog, want... zo blijkt, dit is de reden dat mijn relatie na 2,5 jaar mis is gelopen. Het is een lieve man met ook de nodige bagage, maar zo lief en dankbaar voor het leven. We zouden lekker gaan genieten samen en vonden veel bij elkaar wat we misten in onze eerdere relatie. Leegtes bij elkaar opgevuld. We hebben veel meegemaakt samen. Allebei tegelijk in de scheiding. Hij heeft anderhalf jaar moeten wachten op een woning, want corona. Hij is van vakantiepark naar vakantiepark gegaan omdat het thuis niet uit te houden was. Ik heb in die tijd wel onder 1 dak geleefd met mijn ex waarmee ik in scheiding lag die ook 9 maanden moest wachten op zijn woning.

Sinds vorig jaar kwam ik slecht in mijn vel te zitten. Ik was geswitcht van baan maar dit was geen succes. Ik miste echt mijn maatje op het werk en had hem ineens niet meer om me heen sinds 4 jaar dat ik met hem samenwerkte maar de functie was ook niet wat ik er van had verwacht. Ik raakte somber, onzeker en raakte mijn zelfvertrouwen kwijt. Ook in mijn relatie met hem. Ik ging hem uittesten, duwen, trekken en op zoek of hij me niet zou verlaten. Niet ok en ook ben ik mee aan de slag.

Ik had nooit geleerd dat emoties er mochten zijn. Niet aanstellen en door. Bij hem mocht ik mezelf zijn en stimuleerde me juist om lekker te uiten en te voelen wat ik voelde. Hij bleef toch wel van me houden.

Maar ik begon hem te verstikken. Eind april wilde hij afstand. Het ging niet meer. Het is van ons weggelopen...
Hij gaf aan dat hij me niet meer miste en dat vond hij geen goed teken
Ik was in paniek. Mijn steun en toeverlaat... het was voorbij. Hij is eerlijk geweest; een relatie zat er niet meer in. Maar we waren wel echt soulmates en konden elkaar niet helemaal loslaten. We zijn nog een paar keer intiem geweest want de aantrekkingskracht is enorm. Tot op de dag van vandaag... we hebben echt geprobeerd om soort van vrienden te blijven.et als verschil dat ik wel nog gevoelens heb voor hem
Hij heeft eerlijk gezegd dat hij wel openstond om weer te gaan daten. Ik dacht dat het een beetje grootspraak was.
Vorige week heeft hij inderdaad gezegd dat hij met iemand aan het daten is en is intiem geweest. Wij hadden net daarvoor nog het bed gedeeld. Ik was in shock. Ik hoopte zo dat het goed zou komen...

Hij is zoals hij zelf zegt, zijn energie aan het volgen en wil geen verplichtingen. Als wij elkaar zien, kunnen we niet van elkaar afblijven. Maar ja... nu ik weet dat hij aan klooien is met iemand anders verandert dat natuurlijk wel. Hij doet niks 'verkeerds' want in principe zijn we beiden vrijgezel
Alleen... ik voel nog zoveel voor hem. Ik ben mezelf hard tegengekomen de afgelopen periode en wil echt mezelf aan de slag. Ook met in de hoop dat ok weer aantrekkelijk voor hem wordt en het misschien meant to be is...

Ik ben echt kapot er van. Hoe nu verder want het is nog steeds mijn maatje. Voor hem kan het naast elkaar bestaan, want geen verplichtingen en toch een soort van vrijheid blijheid. Maar ik kan dat niet meer nu ik weet dat hij een soort nieuwe vriendin heeft. Het lijkt wel of hij een soort polygamie wil ofzo. We zeggen ook wel eens tegen elkaar; lekker ons hart volgen, ons gevoel volgen wat kan ons het schelen. Maar het knaagt continu.
Tuurlijk, rationeel weet ik heus wel dat ik hem het beste los kan laten...
Maar als je zoveel hebt gedeeld, hij heeft zoveel voor mij betekend... ik geef dan nirt alleen mijn partner op maar ook mijn beste vriend met wie ik echt alles deelde.
Ik heb niet zoveel mensen om me heen en daarin is hij echt belangrijk voor me, iemand die me door en door kent.

Ik vraag me ook een beetje af of hij niet lekker van het leven wil gaan genieten (ik was zijn 2e partner en nooit echt vriendinnetjes gehad) misschien soort van schade inhalen? Of een soort rebound? Omdat onze relatie niet is geworden wat we hoopten?

We zijn trouwens nog maar 1x intiem geweest nadat hij het had verteld maar hebben gezegd dat dat beter is om niet meer te doen omdat ik er verdrietig van wordt het idee dat hij dat ook nu met iemand anders deelt.

Ik zou hem zo graag in mn leven houden, nog steeds zijn we toch begaan met elkaar maar het is wel echt ingewikkeld als de gevoelens niet synchroon zijn...

En ik hoop dat ik als ik hard met mezelf aan de slag ga, hij misschien weer een beetje verliefd wordt als het inderdaad meant to be is... zo moeilijk!