Ex-man betrekt zoon in zijn strafbare feiten

Hopelijk is mijn verhaal duidelijk genoeg, wegens herkenbaarheid moet ik wat vaag blijven.

Mijn ex-man heeft een karaktertrek die heel subtiel naasten onder druk kan zetten, intimiderend om dingen naar zijn hand te zetten. Onze jongste zoon, 16, autisme met een licht verstandelijke beperking, is gevoelig voor groepsdruk en te loyaal richting bepaalde verkeerde ideeen van vrienden, en dus ook van zijn vader.

Ex-man is veroordeeld wegens stalking van een dame, voorwaardelijke gevangenisstraf, taakstraf en gebiedsverbod. Dit heeft na onze scheiding allemaal plaatsgevonden.
Nu vertelde zoon vanavond dat vader tijdens een rondje om, wat ze vaak doen samen, zoon vraagt om langs het huis van de gestalkte dame te lopen. Dit doet hij dan.
Ik heb hem gevraagd wat hij hier zelf bij voelde en hoe hij hier over denkt. Antwoord zoon was: “ Ik vindt het niet erg om te doen, papa is boos op haar en mag daar niet komen.” Op de vraag waarom hij daar dan langs moet, wat hij moet doen, is het antwoord: “ Eigenlijk niks, gewoon langslopen en als ze kijkt dan een boze kop trekken.”

Het schijnt dat afgelopen weekend ‘s ochtends heel vroeg de politie aanbelde bij ex. Oudste zoon wilde open doen maar werd door vader tegengehouden met de woorden:” Hier gaan we niet aan meewerken.” Oudste zoon is nu niet thuis dus ik heb hem nog niet kunnen spreken.
Ik ben woest!, Waar worden mijn kinderen in meegetrokken!! Is ie nou helemaal. Ik loop voor de jongste bij de hulpverlening voor ambulante begeleiding, dit is nog maar net opgestart en zit in de kennismakingsfase,

Wat kan ik als moeder nou doen? Ik wil niet dat A) mijn kinderen getuigen gaan zijn van een arrestatie of iets dergelijks. Ik werk keihard om de jongste met autisme te begeleiden om te voorkomen dat ie verkeerde keuzes maakt en leer hem omgaan met verantwoordelijkheid om stukje bij beetje zijn praktijkopleiding te laten slagen. En vader haalt dit soort fratsen uit. Waar blijf ik dan met mijn goede voorbeeld en energie die ik hierin steek?
Ex confronteren is link, hij kan enorm door het lint gaan, dreigen ( wie weet erger, hij schijnt een mes in zijn nachtkastje te hebben voor het geval er iemand binnenkomt, heeft zoon verteld).
Ik ben momenteel echt heel bezorgd.

Ik heb vrijdagmiddag mijn eigen hulpverlener in vertrouwen genomen en in grote lijnen verteld wat er speelt. We hadden een telefonische afspraak en ik brak volledig, ik kon niet anders meer dan vertellen dat het eigenlijk helemaal niet zo lekker gaat, helaas is zoon 3 maanden geleden uitbehandeld verklaard bij de specialistische ggz, de systeemtherapeut wist van de hoed en de rand over discutabel,gedrag van ex-man. er wordt nu een ambulante hulpverlening opgezet voor hem, ook voor de lange termijn. En ik heb voor mezelf een hulpverlener als ondersteuning. De grove casus wordt anoniem ingebracht als teamoverleg met als doel “ hoe kunnen we omgaan met….wat is het meest veilige en verstandige advies in zo’n situatie.”
Ik had drie nachten zeer slecht geslapen, alles maalt, en de continue draaimolen aan gedachten tussen verstand en gevoel… de conclusie blijft eigenlijk hetzelfde. Dit kan niet, mag niet, en het feit dat ik het weet geeft mij toch ook verantwoordelijkheid om te handelen…het gaat over mijn kinderen!! Die ikzelf met normen, waarden en verantwoordelijkheidsgevoel de wereld in wil sturen. Als ik mee zou zwijgen, doen of mijn neus bloedt, en de jongens maken wel een gewelddadige arrestatie van vader mee, of zoon wordt als medeplichtige meegenomen in de zaak, ben ik daar toch mede-schuldig aan? Ik heb het immers laten gebeuren, tegen beter weten in. Daarbij komt dat ik daarna de volle prijs betaal voor de begeleiding, opvang na een zeer traumatische ervaring, want ( gelukkig!) hebben mijn jongens bij mij een onderkomen en een thuis. Pfff in wat voor thrillerfilm ben ik in godsnaam belandt

“Een laatste vraag: is het mogelijk toch die oude hulpverlening weer te activeren? Deze situatie lijkt me zorgelijk genoeg voor het welzijn en de toekomst van jouw zoon om te vragen om te mogen teruggrijpen op de expertise die daar zit. “

Ik word dinsdag teruggebeld door mijn begeleidster om mij te laten weten wat het advies van haar collega’s is in een situatie als deze. En ik wil dan inderdaad opperen om contact te leggen met onze oude therapeut omdat zij alles wat hiervoor gespeeld heeft weet. Plus werkervaring heeft in forensische zorg. Het dossier daar is gesloten dus daar zal wel het een en ander voor nodig zijn om deze informatie te delen. Maar onmogelijk lijkt het me niet.