Relaties
alle pijlers
ex wordt papa...
woensdag 20 juni 2007 om 23:22
Ik hoorde vandaag van mijn ex-vriendje dat hij over een tijdje papa wordt.
Volgens mij doet dat best wel pijn... Ik zeg volgens mij omdat ik niet zo goed weet wat ik ermee aan moet... Het voelt alsof ik elk moment kan gaan janken, maar tegelijk voel ik niks, leeg, raar...
Het is inmiddels 2 jaar uit. De relatie was vrij kort ook al kenden we elkaar al veel langer. Na een periode van twijfelen van mijn kant heb ik het uitgemaakt. Na het uitmaken begon ik al snel te twijfelen of dat wel de juiste keuze was geweest. Omdat ik hem al een tijdje gek had gemaakt met mijn twijfels heb ik daar toen niks van gezegd... tot ik het zeker wist dat ik hem terug wilde.
Toen ik het hem vertelde voelde ik al dat het niet goed zat, en mijn gevoel was juist, hij had inmiddels iemand anders ontmoet...
Sindsdien heb ik hem niet meer gezien, hij doet er alles aan om me niet te hoeven zien. De enige manier waarop we contact hebben is via mail en sms.
Toch is onze band nog wel sterk. Als er "iets" is dan voel ik dat aan.. dan heb ik een raar gevoel in m'n maag en meestal krijg ik dezelfde dag nog een mail waarin hij verteld dat er iets gebeurd is of gaat gebeuren. Vandaag dus ook..
Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat het weer goed zou komen tussen ons. Er zijn meerdere situaties geweest waarbij we elkaar uit het oog verloren en elke keer vonden we elkaar terug.
Vlak voordat we een relatie kregen had hij een relatie en was zijn vriendin ook zwanger. Toen hij me dat vertelde had ik hetzelfde gevoel als nu "shit, nu ben ik hem echt kwijt!". Terwijl we daarvoor nooit iets gehad hebben en ik nooit bewust gek op hem ben geweest.
De zwangerschap was niet gepland en toen ze een miskraam kreeg was het met de relatie ook al snel over.
Een paar maanden later hebben wij een relatie gekregen.
Ik praat eigenlijk nooit meer over hem. Na een half jaar zeuren zijn de meesten er wel flauw van.. dus dan hou ik me maar stil
Toevallig begon een tijdje terug een vriendin van me ineens over hem... of we nog contact hadden? Zij en haar vriend hadden het laatst over ons gehad en ze vonden hem eigenlijk wel een hele leuk vent die goed bij me past. Ik heb toen voor t eerst weer toegegeven dat ik dat ook wel vond en nog steeds stiekum hoop heb dat het nog goed zal komen...
Maar dit lijkt me toch wel de reden om aan te nemen dat het NIET meer goed zal komen! Het samenwonen en samen een huis kopen was nog niet duidelijk genoeg. Hoe duidelijker wil ik het nu nog hebben :(
Zijn vriendin is wel heel anders dan ik... Ze is een jaar of 10 jonger (dan hem en mij), afhankelijk, niet zo slim (understatement?), totaal geen ambitie... Vast een hele lieve meid, maar ik heb er geen goed gevoel over.
Hij is te snel weer in een relatie gedoken en wilde zo snel mogelijk papa worden. Hij zal echt wel van haar houden, maar ik denk toch dat dat een hele grote rol heeft gespeeld. Van haar heb ik het vermoeden dat ze lesbisch is. (mijn gay-dar werkt meestal goed) Ze wil dit niet zijn en wil graag huis-boompje-beestje-kindje.. Nouja nu hebben ze in elk geval allebei hun zin ;)
Jeetje wat een verhaal... en in grote lijnen zit het allemaal in mijn hoofd... als ik dit van iemand anders zou lezen zou ik zeggen "doe ff normaal met die fantasieen van je!"
nouja, ik heb t maar weer eens van me af kunnen schrijven... niemand kent me hier, dus als jullie me voor gek verklaren is dat niet zo'n ramp :$
Ik denk dat het mij heel goed zou doen om ze samen te zien. Zodat ik met eigen ogen kan zien dat ze het goed hebben samen. Dat ik kan voelen dat het echt over is. Maar ja, hij doet nu al anderhalf jaar zijn uiterste best om dat te voorkomen en ik ga er ook niet om smeken....
Toch blijf ik het apart vinden dat hij me niet meer wil zien, maar dat we ondertussen elkaar wel ellenlange mails blijven sturen...
Het zou wel goed zijn om daar dan ook maar mee te stoppen... dat heb ik een aantal keren geprobeert maar het lukt me niet om het vol te houden ;)
Volgens mij doet dat best wel pijn... Ik zeg volgens mij omdat ik niet zo goed weet wat ik ermee aan moet... Het voelt alsof ik elk moment kan gaan janken, maar tegelijk voel ik niks, leeg, raar...
Het is inmiddels 2 jaar uit. De relatie was vrij kort ook al kenden we elkaar al veel langer. Na een periode van twijfelen van mijn kant heb ik het uitgemaakt. Na het uitmaken begon ik al snel te twijfelen of dat wel de juiste keuze was geweest. Omdat ik hem al een tijdje gek had gemaakt met mijn twijfels heb ik daar toen niks van gezegd... tot ik het zeker wist dat ik hem terug wilde.
Toen ik het hem vertelde voelde ik al dat het niet goed zat, en mijn gevoel was juist, hij had inmiddels iemand anders ontmoet...
Sindsdien heb ik hem niet meer gezien, hij doet er alles aan om me niet te hoeven zien. De enige manier waarop we contact hebben is via mail en sms.
Toch is onze band nog wel sterk. Als er "iets" is dan voel ik dat aan.. dan heb ik een raar gevoel in m'n maag en meestal krijg ik dezelfde dag nog een mail waarin hij verteld dat er iets gebeurd is of gaat gebeuren. Vandaag dus ook..
Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat het weer goed zou komen tussen ons. Er zijn meerdere situaties geweest waarbij we elkaar uit het oog verloren en elke keer vonden we elkaar terug.
Vlak voordat we een relatie kregen had hij een relatie en was zijn vriendin ook zwanger. Toen hij me dat vertelde had ik hetzelfde gevoel als nu "shit, nu ben ik hem echt kwijt!". Terwijl we daarvoor nooit iets gehad hebben en ik nooit bewust gek op hem ben geweest.
De zwangerschap was niet gepland en toen ze een miskraam kreeg was het met de relatie ook al snel over.
Een paar maanden later hebben wij een relatie gekregen.
Ik praat eigenlijk nooit meer over hem. Na een half jaar zeuren zijn de meesten er wel flauw van.. dus dan hou ik me maar stil
Toevallig begon een tijdje terug een vriendin van me ineens over hem... of we nog contact hadden? Zij en haar vriend hadden het laatst over ons gehad en ze vonden hem eigenlijk wel een hele leuk vent die goed bij me past. Ik heb toen voor t eerst weer toegegeven dat ik dat ook wel vond en nog steeds stiekum hoop heb dat het nog goed zal komen...
Maar dit lijkt me toch wel de reden om aan te nemen dat het NIET meer goed zal komen! Het samenwonen en samen een huis kopen was nog niet duidelijk genoeg. Hoe duidelijker wil ik het nu nog hebben :(
Zijn vriendin is wel heel anders dan ik... Ze is een jaar of 10 jonger (dan hem en mij), afhankelijk, niet zo slim (understatement?), totaal geen ambitie... Vast een hele lieve meid, maar ik heb er geen goed gevoel over.
Hij is te snel weer in een relatie gedoken en wilde zo snel mogelijk papa worden. Hij zal echt wel van haar houden, maar ik denk toch dat dat een hele grote rol heeft gespeeld. Van haar heb ik het vermoeden dat ze lesbisch is. (mijn gay-dar werkt meestal goed) Ze wil dit niet zijn en wil graag huis-boompje-beestje-kindje.. Nouja nu hebben ze in elk geval allebei hun zin ;)
Jeetje wat een verhaal... en in grote lijnen zit het allemaal in mijn hoofd... als ik dit van iemand anders zou lezen zou ik zeggen "doe ff normaal met die fantasieen van je!"
nouja, ik heb t maar weer eens van me af kunnen schrijven... niemand kent me hier, dus als jullie me voor gek verklaren is dat niet zo'n ramp :$
Ik denk dat het mij heel goed zou doen om ze samen te zien. Zodat ik met eigen ogen kan zien dat ze het goed hebben samen. Dat ik kan voelen dat het echt over is. Maar ja, hij doet nu al anderhalf jaar zijn uiterste best om dat te voorkomen en ik ga er ook niet om smeken....
Toch blijf ik het apart vinden dat hij me niet meer wil zien, maar dat we ondertussen elkaar wel ellenlange mails blijven sturen...
Het zou wel goed zijn om daar dan ook maar mee te stoppen... dat heb ik een aantal keren geprobeert maar het lukt me niet om het vol te houden ;)
woensdag 20 juni 2007 om 23:28
Ik krijg een beetje de indruk dat jij het idee hebt dat hij nog min of meer bij jou hoort en ik denk dat je echt moet accepteren dat dat gewoon niet meer zo is. Het heeft geen enkele zin om allerlei uitvoerige analyses los te laten op hun relatie en hun beweegredenen en hoe zij in elkaar zit en jullie contact. Feit is dat hij voor haar heeft gekozen en met haar een toekomst opbouwt. Meer dan dat is niet relevant nu. Dus ja, ik denk dat je hem inderdaad los moet laten en niet meer mailen lijkt me een goed begin.
donderdag 21 juni 2007 om 00:26
Jullie hebben helemaal gelijk!
Het loslaten lukt me steeds beter. Het stoppen met mailen heb ik een paar keer geprobeerd maar dat lukt me dus niet. Ik wil het eigenlijk ook niet.
Alles komt door dit nieuws weer naar boven. Maar ik denk dat het nu toch echt wel duidelijk is voor mij.
De timing van het nieuws is ook niet zo geweldig nu ik net ongesteld ben... dan hebben emoties nog al snel de overhand :$
Bepaalde keuzes die hij gemaakt heeft voelen zo oneerlijk en ondoordacht... dat ik erg lang ben blijven hangen in het "wat als?"
Hij heeft me ook lang aan het lijntje gehouden en hoop gegeven omdat hij zelf ook twijfelde.
Dat is eigenlijk ook een teken dat hij zijn eigen belang voor het mijne laat gaan. Hij heeft me nooit keihard willen zeggen dat hij geen gevoelens meer voor me heeft, dat er geen hoop meer is. Ondanks dat ik heb daar expliciet naar gevraagd heb onder het mom "zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus zeg me asjeblieft waar ik aan toe ben".
Ik ben er dus het bewijs van dat die uitspraak klopt :P
maar goed, dat is achteraf ge***.. hij is gelukkig, nu word het tijd dat ik ook op zoek ga naar mijn ultieme geluk :D
Het loslaten lukt me steeds beter. Het stoppen met mailen heb ik een paar keer geprobeerd maar dat lukt me dus niet. Ik wil het eigenlijk ook niet.
Alles komt door dit nieuws weer naar boven. Maar ik denk dat het nu toch echt wel duidelijk is voor mij.
De timing van het nieuws is ook niet zo geweldig nu ik net ongesteld ben... dan hebben emoties nog al snel de overhand :$
Bepaalde keuzes die hij gemaakt heeft voelen zo oneerlijk en ondoordacht... dat ik erg lang ben blijven hangen in het "wat als?"
Hij heeft me ook lang aan het lijntje gehouden en hoop gegeven omdat hij zelf ook twijfelde.
Dat is eigenlijk ook een teken dat hij zijn eigen belang voor het mijne laat gaan. Hij heeft me nooit keihard willen zeggen dat hij geen gevoelens meer voor me heeft, dat er geen hoop meer is. Ondanks dat ik heb daar expliciet naar gevraagd heb onder het mom "zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus zeg me asjeblieft waar ik aan toe ben".
Ik ben er dus het bewijs van dat die uitspraak klopt :P
maar goed, dat is achteraf ge***.. hij is gelukkig, nu word het tijd dat ik ook op zoek ga naar mijn ultieme geluk :D
donderdag 21 juni 2007 om 14:15
Goh, ik ken jouw ex en zijn vriendin niet, dus over deze situatie kan ik niet echt een oordeel geven. Maar ik weet wel dat je vaak dingen ziet (of aanvoelt) omdat je wil dat het zo is...
In mijn kenissenkring ken ik ongeveer dezelfde situatie. Meisje en jongen hebben vijf jaar een relatie gehad. Meisje maakt het uit omdat ze twijfelt aan hun relatie. Meisje krijgt hier na een tijd spijt van, maar ex heeft ondertussen al een nieuwe vriendin.
Met deze nieuwe vriendin is die jongen nu al 4 jaar samen, ze hebben samen een huis gekocht, wonen samen en hebben sinds enkele weken een zoontje. En toch blijft het meisje er nog steeds van overtuigd dat er nog steeds gevoelens tussen hen zijn en dat hij eigenlijk nog van haar houdt...
Tja... Als hij nog van haar hield, zou hij wel voor haar gekozen hebben...
Ik heb die jongen en zijn vriendin ook al vaak samen gezien en ik zie gewoon een dolgelukkig koppel die erg verliefd zijn op elkaar. Ik merk ook nergens aan (als hij met ex praat) dat hij nog gevoelens voor zijn ex zou hebben. Dus ik denk dat het in dit geval heel erg in haar hoofd zit...
Volgens mij is dat kans erg groot dat dat in jouw geval ook zo is.
In mijn kenissenkring ken ik ongeveer dezelfde situatie. Meisje en jongen hebben vijf jaar een relatie gehad. Meisje maakt het uit omdat ze twijfelt aan hun relatie. Meisje krijgt hier na een tijd spijt van, maar ex heeft ondertussen al een nieuwe vriendin.
Met deze nieuwe vriendin is die jongen nu al 4 jaar samen, ze hebben samen een huis gekocht, wonen samen en hebben sinds enkele weken een zoontje. En toch blijft het meisje er nog steeds van overtuigd dat er nog steeds gevoelens tussen hen zijn en dat hij eigenlijk nog van haar houdt...
Tja... Als hij nog van haar hield, zou hij wel voor haar gekozen hebben...
Ik heb die jongen en zijn vriendin ook al vaak samen gezien en ik zie gewoon een dolgelukkig koppel die erg verliefd zijn op elkaar. Ik merk ook nergens aan (als hij met ex praat) dat hij nog gevoelens voor zijn ex zou hebben. Dus ik denk dat het in dit geval heel erg in haar hoofd zit...
Volgens mij is dat kans erg groot dat dat in jouw geval ook zo is.
