Relaties
alle pijlers
Ga je na 20+ jr samen uit elkaar, omdat je verschillend bent
zaterdag 3 augustus 2024 om 23:13
Mijn man en ik zijn beiden 37 jaar, we hebben samen een dochtertje van 8 jaar. We zijn samen sinds ons 16e dus dit jaar alweer 21 jaar. Maar ik twijfel al een paar maanden aan onze relatie..
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
Het is namelijk niet zo dat ik ongelukkig ben. Maar heel gelukkig ben ik denk ook niet.. maar misschien ben ik gewoon aan het zeuren... Ik vind het gewoon heel lastig. Het zit n.l. zo, we zijn allebei echt super verschillend en dat is natuurlijk altijd al zo geweest, maar misschien naarmate ik ouder word, worden die verschillen toch wat groter en zoek ik gewoon meer 'verbinding'.. klinkt heel wazig.
Mijn man is nl. een introvert, rechtlijnig, alles is zwart of wit, binnenvetter (graag alles zelf op willen lossen), houdt vast aan routines, houdt niet van small talk, perfectionistisch, werkt onwijs veel (45-60 uur p.w), is soms een beetje ongevoelig, denkt heel erg aan de toekomst (sparen).
Ik ben daarintegen super sociaal, heb veel vrienden en vriendinnen, houd van uitgaan, spontane dingen doen, heb wel emoties haha, en vaar goed op mn intuïtie, ik zit altijd in het grijze gebied ipv zwart/wit denken, en wil dingen liever uitpraten of bespreken ipv binnenhouden. Ik doe wel aan small talk omdat ik mensen vaak gewoon interessant vind en ik spaar wel, maar leef vooral in het nu (want ja, misschien ben je er morgen niet meer).
Nu is het natuurlijk niet zo dat hij een heel ander mens is geworden sinds zn 16e maar ik misschien wel een beetje.. ik kan er gewoon minder goed mee omgaan en mis soms gewoon iets. Een maatje.. iemand met dezelfde interesses en die hetzelfde naar het leven kijken.. we zijn gewoon zo ontzettend anders.. iemand om lekker mee te ouwehoeren. Iemand die geen moeite heeft om het over zn emoties te hebben... Die durft te huilen als het gewoon even kut gaat..
We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. Hij houdt bijv. heel erg van gamen en ik van uitgaan. Sinds onze jonge jaren ga ik gewoon altijd uit en hij gaat lekker zn eigen hobby doen, gamen of poolen met vrienden. Prima, nooit gezeur. Alleen vind ik dit de laatste tijd moeilijk dat we zo weinig dezelfde interesses hebben. En dat we ook vaker kleine ruzie's hebben over niks-dingen. Hij is ontzettend perfectionistisch en heeft bijv het huis en onze auto altijd in nieuwstaat.. maar dat kan niet, want we hebben een kindje en er moet natuurlijk ook gewoon geleefd kunnen worden in een huis. Als er dan ergens en kras of vlek op zit, dan gaat hij weer met zn doekje in de weer terwijl ik denk jeetje man, doe normaal. Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.. ook met onze toekomst. Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin. Nouja zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij is oprecht en onwijs loyaal. Hij zorgt financieel goed voor ons, zorgt echt dat we niks tekort komen. Ook houd ik natuurlijk onwijs veel van hem, ik vind hem nog steeds super aantrekkelijk en de seks is ook nog steeds heel goed. We hebben een super lieve en gezonde dochter. Ik heb heel veel waar ik dankbaar voor ben.. maar we zijn zo ontzettend verschillend. Ga je daarvoor uit elkaar en gooi het leven van je dochter overhoop? Ik denk het niet.. maaar ik mis wel een maatje.. het voelt gewoon zo fucking eenzaam.
Net hadden we weer zo een lullig ruzie'tje en die wilde ik uitpraten nu de kleine op bed ligt. Maar hij draait zn rug naar me toe en zegt dat ie gewoon wil slapen want hij is moe.
Ik weet het gewoon niet meer.
zondag 4 augustus 2024 om 20:39
Soms is een relatie ook gewoon 'op'. Vergeet niet dat 20 jaar echt lang is. Hij is niet meer de man van 20 jaar geleden, en jij ook niet de vrouw. Jij zoekt verbinding, hij niet, is een binnenvetter. En dit gaat hij echt niet vandaag op morgen voor je veranderen.
Dus tja, wil je dit nog 10 jaar totdat je kind uit huis is? Of gun je jezelf een leuke, lieve partner?
Dus tja, wil je dit nog 10 jaar totdat je kind uit huis is? Of gun je jezelf een leuke, lieve partner?
zondag 4 augustus 2024 om 21:26
Een relatie is niet pas geslaagd als een van de twee overlijdt he? Je bent al heel lang samen, hebt samen vast mooie tijden gehad maar het is toch treurig dat je je leven in het algemeen omschrijft als ‘niet ongelukkig maar ook niet gelukkig’.
Kennelijk is er iets veranderd, want jullie hadden nooit ruzie en hebben nu de hele tijd kleine ruzies. Dus wellicht moet je er iets mee: zelf veranderen, of je verwachtingen bijstellen.
Of wellicht uit elkaar.
Maar als het samen eenzaam is, denk je niet dat het nog eenzamer is om alles alleen te moeten doen? Om bijvoorbeeld ook het dagelijkse leven met jullie dochter niet meer met hem te kunnen delen?
(Of zie je dit met iemand anders voor je? Moet eerlijk zeggen dat ik daar ook aan dacht, omdat zo vaak in dit soort topics blijkt dat iemand de negatieve kanten van een partner ineens gaat zien door een nieuwe verliefdheid die juist die negatieve kanten niet heeft).
Of zou hij ruimte zien om te veranderen? Want ook daar geldt: ieder jaar op vakantie is nog steeds een stuk goedkoper dan een scheiding.
En een keer wel over emoties praten is een heel stuk eenvoudiger dan een ouderschapsplan opstellen en je kind de helft van de tijd te moeten missen.
Kennelijk is er iets veranderd, want jullie hadden nooit ruzie en hebben nu de hele tijd kleine ruzies. Dus wellicht moet je er iets mee: zelf veranderen, of je verwachtingen bijstellen.
Of wellicht uit elkaar.
Maar als het samen eenzaam is, denk je niet dat het nog eenzamer is om alles alleen te moeten doen? Om bijvoorbeeld ook het dagelijkse leven met jullie dochter niet meer met hem te kunnen delen?
(Of zie je dit met iemand anders voor je? Moet eerlijk zeggen dat ik daar ook aan dacht, omdat zo vaak in dit soort topics blijkt dat iemand de negatieve kanten van een partner ineens gaat zien door een nieuwe verliefdheid die juist die negatieve kanten niet heeft).
Of zou hij ruimte zien om te veranderen? Want ook daar geldt: ieder jaar op vakantie is nog steeds een stuk goedkoper dan een scheiding.
En een keer wel over emoties praten is een heel stuk eenvoudiger dan een ouderschapsplan opstellen en je kind de helft van de tijd te moeten missen.
zondag 4 augustus 2024 om 22:56
Ik vind de op eerder als sleur en verveling klinken dan dat de koek op is. Het werkt al 20jaar tussen hun, er is stabiliteit en intimiteit. Volgens mij heeft ze een leuke en lieve partner. Een scheiding hakt erin, en de leuke lieve mannen zijn bezet of zijn hun wonden aan het likken na een pittige scheiding. Die leuke mannen hebben een ex, kinderen en een hoop shit.P80 schreef: ↑04-08-2024 20:39Soms is een relatie ook gewoon 'op'. Vergeet niet dat 20 jaar echt lang is. Hij is niet meer de man van 20 jaar geleden, en jij ook niet de vrouw. Jij zoekt verbinding, hij niet, is een binnenvetter. En dit gaat hij echt niet vandaag op morgen voor je veranderen.
Dus tja, wil je dit nog 10 jaar totdat je kind uit huis is? Of gun je jezelf een leuke, lieve partner?
Wat wil je je kind (later) uitleggen als reden voor de scheiding? Bedenk je dat eens. Wat zeg je als je kind verdrietig omdat ie papa zo mist, boos is op je vanwege de scheiding. In de ogen van een kind ben jij de schuldige. Wat doe je als je je geen raad weet met de emoties en gedrag van je kind? Wat doe/ zeg je dan?
Een man die rond de 60uur p/w werkt zal waarschijnlijk geen co-ouderschap willen, dus je staat er volop alleen voor.
Succes hoor! Ik deal al 6 jaar met dat bijltje, alleen ik ben zo'n beetje gevlucht voor m'n ex, m'n ex werdt echt gevaarlijk. Maar hee, een scheiding is altijd de oplossing
vollemaan wijzigde dit bericht op 04-08-2024 22:59
Reden: Edit
Reden: Edit
3.38% gewijzigd
Je richting is belangrijker dan je snelheid
maandag 5 augustus 2024 om 01:33
"Hij spaart omdat hij later eerder met pensioen wil, maar dat betekent ook dat we dus bijv dit jaar niet op vakantie gaan. Ik denk.. jeetje, je moet ook nu genieten van de tijd met je gezin."
Het allergekste hieraan vind ik dat jij jezelf blijkbaar niet ziet als net zo beslisbevoegd als hij, want hij bepaalt dit voor zichzelf én voor jou én voor jullie dochter.
Waarom mag hij in zijn eentje zulke grote beslissingen nemen voor drie personen? Jullie relatie is niet bepaald gelijkwaardig.
Het allergekste hieraan vind ik dat jij jezelf blijkbaar niet ziet als net zo beslisbevoegd als hij, want hij bepaalt dit voor zichzelf én voor jou én voor jullie dochter.
Waarom mag hij in zijn eentje zulke grote beslissingen nemen voor drie personen? Jullie relatie is niet bepaald gelijkwaardig.
maandag 5 augustus 2024 om 03:47
Ja, dit is precies wat het lastige is als je vanaf zo jong met iemand samen bent. Dan overzie je nog niet goed wat je uit het leven wil halen en wat je belangrijk vindt. Dat kan dan gelijk op blijven gaan, maar je kunt je ook anders ontwikkelen. Want op je 16e ben je nog kind, eigenlijk. Dan weet je niet of je het later erg vindt verschillende interesses te hebben.
Ik lees geen midlife crisis, ik lees iemand die zich realiseert dat ze eigenlijk niet het juiste type man naast zich heeft.
Ik lees geen midlife crisis, ik lees iemand die zich realiseert dat ze eigenlijk niet het juiste type man naast zich heeft.
maandag 5 augustus 2024 om 06:20
Huh? Hoezo?Zeemeermin84 schreef: ↑04-08-2024 17:38Natuurlijk ga je niet scheiden. Je hebt notabene een dochter! Maar ook zonder... kom op zeg.. Praat met elkaar! En dan echt MET elkaar en niet tegen elkaar.
Als jullie dat niet kunnen, ga je dat leren.
Als ik de OP lees is dat wat mij betreft de zoveelste bevestiging dat scheiden echt heel prima is.
En dan graag voordat men elkaar het licht in de ogen niet meer gunt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 5 augustus 2024 om 07:14
Ik zou uit elkaar gaan met iemand die niet met 8-jarig kind op vakantie wil met als suffe reden dat die eerder met pensioen wil. Klinkt verschrikkelijk benauwend, en dat gepoets ook.
Tussen 16 en midden 30 kan er zoveel veranderen in hoe je jezelf en de wereld ziet, ik vind het zo gek niet, dat je dan langzamerhand ontdekt dat je niet meer bij elkaar past.
Tussen 16 en midden 30 kan er zoveel veranderen in hoe je jezelf en de wereld ziet, ik vind het zo gek niet, dat je dan langzamerhand ontdekt dat je niet meer bij elkaar past.
maandag 5 augustus 2024 om 07:31
Als ik jouw verhaal lees, zie ik vooral dat Je zijn negatieve eigenschappen benoemt en je eigen negatieve eigenschappen niet.
Hij zal dat misschien heel anders zien.
Iedereen heeft minder leuke dingen. Jij ook. De eigenschappen die hij heeft, zouden voor mij geen reden zijn om de relatie te verbreken.
Je vindt hem nog steeds heel aantrekkelijk zeg je, de seks is goed, je houdt van hem.
Iemand die perfect is vind je nooit. Die bestaat namelijk niet. Als ik jou was, in jouw relatie zou zitten, dan zou ik zeker niet de relatie verbreken, zeker niet omdat je hem nog steeds aantrekkelijk vindt en van hem houdt, maar zou ik de verschillen proberen te accepteren. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar het alternatief is dat je het leven van je kind overhoop gooit. En dan? Voor jezelf? Je krijgt misschien een nieuwe relatie, maar ook hij zal niet perfect zijn en na een tijd komen er ook dan irritaties.
Ik zou, als ik jou was voor mijn kind kiezen en in deze, stabiele relatie blijven.
Hij zal dat misschien heel anders zien.
Iedereen heeft minder leuke dingen. Jij ook. De eigenschappen die hij heeft, zouden voor mij geen reden zijn om de relatie te verbreken.
Je vindt hem nog steeds heel aantrekkelijk zeg je, de seks is goed, je houdt van hem.
Iemand die perfect is vind je nooit. Die bestaat namelijk niet. Als ik jou was, in jouw relatie zou zitten, dan zou ik zeker niet de relatie verbreken, zeker niet omdat je hem nog steeds aantrekkelijk vindt en van hem houdt, maar zou ik de verschillen proberen te accepteren. Dat zal niet altijd makkelijk zijn, maar het alternatief is dat je het leven van je kind overhoop gooit. En dan? Voor jezelf? Je krijgt misschien een nieuwe relatie, maar ook hij zal niet perfect zijn en na een tijd komen er ook dan irritaties.
Ik zou, als ik jou was voor mijn kind kiezen en in deze, stabiele relatie blijven.
maandag 5 augustus 2024 om 07:48
maandag 5 augustus 2024 om 07:49
Eens. Zomaar weglopen lijkt me geen goed idee, maar ik lees eerlijk gezegd ook niet echt voldoende om perse voor te blijven. Als er niks verandert in deze situatie dan weet ik zeker dat die leuke man met wie TO wel verbinding voelt zich op een gegeven moment aan gaat dienen met alle gevolgen van dien. Ze heeft nu nog een kans om met relatietherapie uit te gaan zoeken wat er nog wel is, en als het niet genoeg is dan netjes uit elkaar te gaan.
maandag 5 augustus 2024 om 07:54
Al eens relatietherapie overwogen? Je voelt je eenzaam in je relatie, maar wil eigenlijk ook niet uit elkaar. Je voelt je niet gehoord door hem, wellicht dat er andersom ook irritatie is. Wellicht dat relatietherapie jullie helpt om de communicatie te verbeteren?
Heb jij je eigen inkomsten of ben je volledig afhankelijk van hem?
Heb jij je eigen inkomsten of ben je volledig afhankelijk van hem?
maandag 5 augustus 2024 om 08:02
maandag 5 augustus 2024 om 08:13
Nou ik geloof dat ik daar toch sowieso eerst ruzie om zou maken. Als ik wel op vakantie wil met kind (en manframbozentaartje schreef: ↑05-08-2024 07:14Ik zou uit elkaar gaan met iemand die niet met 8-jarig kind op vakantie wil met als suffe reden dat die eerder met pensioen wil. Klinkt verschrikkelijk benauwend, en dat gepoets ook.
Tussen 16 en midden 30 kan er zoveel veranderen in hoe je jezelf en de wereld ziet, ik vind het zo gek niet, dat je dan langzamerhand ontdekt dat je niet meer bij elkaar past.
) en het puur vanwege eerder met pensioen gaan is dat hij niet wil, dan boek ik uiteindelijk gewoon zelf, denk ik. Als het financieel een jaar echt niet kan, is het wel een ander verhaal natuurlijk.
maandag 5 augustus 2024 om 08:41
Inderdaad.P80 schreef: ↑04-08-2024 20:39Soms is een relatie ook gewoon 'op'. Vergeet niet dat 20 jaar echt lang is. Hij is niet meer de man van 20 jaar geleden, en jij ook niet de vrouw. Jij zoekt verbinding, hij niet, is een binnenvetter. En dit gaat hij echt niet vandaag op morgen voor je veranderen.
Dus tja, wil je dit nog 10 jaar totdat je kind uit huis is? Of gun je jezelf een leuke, lieve partner?
Jullie zijn vroeg bij elkaar gekomen, dan zijn er nog genoeg karaktereigenschappen of gewoonten, die nog niet helemaal uitgekristalliseerd zijn. Daarnaast ben je aan het begin van een relatie nog (relatief) jong, optimistisch en verliefd, minder passende zaken vallen gewoon niet zo op of je probeert je aan te passen aan elkaar.
Maar als je toch in de basis wel héél verschillend bent, dan is het niet raar dat die verschillen op een gegeven moment voor wrijving gaan zorgen. Dan blijkt dat jullie je toch niet genoeg aan kunnen passen om op één lijn te komen zitten, zonder dat je je eigen 'ik' geweld aan gaat doen. Je verandert ook en je partner ook. En soms niet op dezelfde manier of naar elkaar toe, maar juist verder uit elkaar omdat je anders bent. Dat alles bij elkaar zorgt gewoon voor irritatie die er ooit niet of bijna niet was.
De vraag is niet of je jezelf een leukere partner gunt, dat vind ik altijd zo'n rare opmerking, alsof je alleen maar wel mag voor een leukere partner. De vraag is of je denkt dat je een fijner leven hebt zonder hem dan met hem.
Mijn relatie is uitgegaan omdat we te verschillend waren. We hebben zeker geprobeerd om naar elkaar toe te groeien en rekening met elkaar te houden, maar op een gegeven moment gaat het niet verder. We hadden zeker nog 10 jaar samen kunnen blijven in goede/redelijke harmonie, maar die verschillen zouden steeds meer zijn gaan schuren en dan was de relatie zeker verzuurd. Daarom zijn we uit elkaar gegaan.
Voor de buitenwacht was het onbegrijpelijk want er was toch niets mis??!!! Want uit elkaar gaan omdat je te verschillend bent, dat mag wel, maar dan alleen als er altijd ruzie is en je echt op elkaar uitgekeken bent!! Wat natuurlijk onzin is, maar dan weet je het maar.
Wel zou ik het gesprek met hem aan gaan, zodat hij weet hoe je er in staat. Maar uit elkaar gaan omdat je toch te verschillend bent, is zeker een legitieme reden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 08:48
Zeker, maar deze TO heeft deze gevoelens pas sinds een paar maanden. Op een relatie van 21 jaar. Laten het 3 maanden zijn, dan is dat 1,2% van de hele relatieduur. Dat vind ik echt mega-kort om, zonder verder iets serieus te ondernemen om het te verbeteren of naar hem te communiceren, al gelijk de handdoek op in de ring te gooien.
Ten tweede is er een kind bij betrokken. Die verdient het dat mama en papa langer hun best doen dan een paar maanden om er weer iets leuks samen van te maken. Er zijn nog zó veel andere opties dan uit elkaar gaan. Om te beginnen is het misschien goed als TO haar eigen geld gaat verdienen. Dat geeft gelijk meer gelijkwaardigheid in de relatie en haar de mogelijkheid om zelf met kind op vakantie te gaan. En zo is er nog veel meer.
Mocht dat over 1,5 jaar ofzo allemaal niet hebben gewerkt, kan ze altijd nog uit elkaar. Maar dan heeft ze in elk geval een beetje haar best gedaan. Voor haar kind, maar ook voor zichzelf. Stellen die door dit soort transities heenkomen en elkaar daarna weer weten te vinden zijn over het algemeen gelukkiger. Dus TO: dat oprecht proberen doe je niet alleen voor je kind, maar ook voor je eigen geluk.
Uit elkaar kan altijd nog....
Ten tweede is er een kind bij betrokken. Die verdient het dat mama en papa langer hun best doen dan een paar maanden om er weer iets leuks samen van te maken. Er zijn nog zó veel andere opties dan uit elkaar gaan. Om te beginnen is het misschien goed als TO haar eigen geld gaat verdienen. Dat geeft gelijk meer gelijkwaardigheid in de relatie en haar de mogelijkheid om zelf met kind op vakantie te gaan. En zo is er nog veel meer.
Mocht dat over 1,5 jaar ofzo allemaal niet hebben gewerkt, kan ze altijd nog uit elkaar. Maar dan heeft ze in elk geval een beetje haar best gedaan. Voor haar kind, maar ook voor zichzelf. Stellen die door dit soort transities heenkomen en elkaar daarna weer weten te vinden zijn over het algemeen gelukkiger. Dus TO: dat oprecht proberen doe je niet alleen voor je kind, maar ook voor je eigen geluk.
Uit elkaar kan altijd nog....
maandag 5 augustus 2024 om 09:10
TO, heeft nu een paar maanden deze gevoelens, maar... ik denk wel dat die zich een hele tijd hebben opgebouwd. En heel lang was het misschien niet oké, maar wel behapbaar. En op een gegeven moment gaat een grens over.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 09:23
'We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. (.....) Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.'
Jij accepteert hem dus niet volledig. Jij bent in jullie relatie en als persoon aan het veranderen. Je maakt daar zijn probleem van. Alles ligt aan hem. Een relatietherapeut leert je ook naar jouw aandeel te kijken. Wat heb jij te bieden, wat heb je nodig, wat wil je veranderen etc.
Mocht het na relatietherapie nog steeds voor jou niet werken dan kun je altijd nog beslissen om hem te verlaten. Want dat is wat je doet, je gaat hem verlaten, het is niet zo dat jullie samen beslissen uit elkaar te gaan. Want hoe zit hij er in? Lost weggaan je ongelukkige gevoel op? Deels wel. Voor een ander deel zullen er problemen bijkomen. En jullie zullen alle drie de gevolgen van jouw keuze moeten dragen.
Jij accepteert hem dus niet volledig. Jij bent in jullie relatie en als persoon aan het veranderen. Je maakt daar zijn probleem van. Alles ligt aan hem. Een relatietherapeut leert je ook naar jouw aandeel te kijken. Wat heb jij te bieden, wat heb je nodig, wat wil je veranderen etc.
Mocht het na relatietherapie nog steeds voor jou niet werken dan kun je altijd nog beslissen om hem te verlaten. Want dat is wat je doet, je gaat hem verlaten, het is niet zo dat jullie samen beslissen uit elkaar te gaan. Want hoe zit hij er in? Lost weggaan je ongelukkige gevoel op? Deels wel. Voor een ander deel zullen er problemen bijkomen. En jullie zullen alle drie de gevolgen van jouw keuze moeten dragen.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
maandag 5 augustus 2024 om 10:15
Je kunt iemand volledig accepteren, maar toch niet blij zijn met die bepaalde zaken, omdat ze je wel irriteren. Iemand accepteren betekent dat je begrijpt dat iemand iets niet kan veranderen. Dat staat los van het al of niet een vervelende eigenschap vinden.SweetFirefly schreef: ↑05-08-2024 09:23'We accepteren elkaar volledig zoals we zijn en daarom hadden we bijna nooit ruzie, wat natuurlijk ook prettig is. (.....) Ik zeg er niks van, want zo is ie altijd al geweest. En dat is nou eenmaal wie die is. Maar ik begin me er wel aan te irriteren.'
Jij accepteert hem dus niet volledig. Jij bent in jullie relatie en als persoon aan het veranderen. Je maakt daar zijn probleem van. Alles ligt aan hem. Een relatietherapeut leert je ook naar jouw aandeel te kijken. Wat heb jij te bieden, wat heb je nodig, wat wil je veranderen etc.
Mocht het na relatietherapie nog steeds voor jou niet werken dan kun je altijd nog beslissen om hem te verlaten. Want dat is wat je doet, je gaat hem verlaten, het is niet zo dat jullie samen beslissen uit elkaar te gaan. Want hoe zit hij er in? Lost weggaan je ongelukkige gevoel op? Deels wel. Voor een ander deel zullen er problemen bijkomen. En jullie zullen alle drie de gevolgen van jouw keuze moeten dragen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 10:26
maandag 5 augustus 2024 om 10:50
Eens.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑05-08-2024 10:26Echt?
Saaiheid vind ik alleen draagbaar als er ook genoeg leuks tegenover staat.
Voorspelbaarheid is voor mij beter te handelen dan saai. Saai vind ik zeker een reden om dingen te veranderen, zelf een relatie. Want als het saai is, heb je elkaar vaak ook niet zoveel meer te melden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 5 augustus 2024 om 11:23
.
Om met elkaar te praten zijn er wel twee nodig. Wanneer ik TO goed begrijp ontbreekt hier één van de gesprekspartners.
Niet geschoten is altijd mis
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
