Relaties
alle pijlers
Gaat hij vreemd? En wat als het zo is? ( Lang verhaal ! )
zaterdag 2 juni 2007 om 17:48
Hallo allemaal,
ik ben hier nieuw en zou me best even officieel willen voorstellen, maar blijf gezien de situatie liever anoniem.
Ik probeer het even zo kort mogelijk samen te vatten (sorry, als er foutjes in staan, ik woon sinds enioge tijd in het buitenland en spreek niet meer dagelijks nederlands!).
2 jaar geleden leerde ik de man van mijn dromen kennen, ik verliet er zelfs na 4 jaar een andere relatie voor. Hij verbrak ook zijn 2-jarige relatie voor ons.
Na drie maanden besloten we te gaan trouwen, hij vroeg me met een mooie ring met diamant. Hij leek mij de ideaale partij, intelligent, verstandig, grappig, lief, romantisch, temperamentvol, respectvol, sexy, ik kan helemaal mezelf zijn bij hem en mezelf verder ontwikkelen. De sex ist en was ook altijd goed, alhoewel hij door een chronische ziekte niet altijd zo kan zoals hij graag zou willen. En ik wil vaker als hij wil...
We hadden het al vanaf onze eerste onmoeting over kinderen gehad en dat we beiden van een familie droomden. Dus besloten we, onder het motto "het duurt vaak wel een jaar voordat het lukt", zwanger te willen worden. het was natuurlijk gelijk raak. Vergeet niet, we waren tzt nog maar 3 maanden samen.
Na een half jaar gelukkig samen trouwden we, onze ouders waren natuurlijk lichtelijk geshockt maar wel overtuigd van ons geluk.
1 jaar en 2 weken nadat we elkaar voor het eerst leerden kennen kwam ons kindje op de wereld, met alles er op en er aan.
En daar begint het verhaal. Tijdens de zwangerschap wilde ik wel 5 keer per dag, maar hij liet het afweten, niet lichamelijk, maar hij vond mij met dikke buik niet sexy, hij had teveel respect voor het leven dat daar ontstond en kon niet "geil" zijn op zoiets opnschuldigs en moois. De dag voordat het kindje geboren werd, controleerde ik zijn werkkoffertje. Ik had geen direkte aanleiding daartoe maar een slecht gevoel. Ja, ok, het is hardstikke fout natuurlijk, maar een gefrusteerde zwangere doet veel rare dingen. Ik vond wat een paar condomen en viagra en vroeg mij af, waarom dat in zijn werkkoffer zit. Ik opende zijn emailadres, ook iets wat ik nog nooit had gedaan, en vond een boekingsemail voor een escortservice voor een afspraak 2 dagen voor diezelfde avond. Op die dag was hij inderdaad weg voor werk in een andere stad en inderdaad ook naar eigen zeggen "in meeting" op die avond. Ik deed nog wat "research" en vond waterdichte bewijzen, dat hij het echt gedaan had. Ik was tzt hooooooog zwanger en door de stress van de realiteit begonnen de weeen. Ik belde hem van zijn businessdinner met de woorden "he, h**renn**ker, je kind komt eraan". Niet echt netjes, maar wat wil je. Hij was in 3 minuten thuis, 5 uur later werd ik moeder en wist niet, of ik dit kind alleen zou moeten opvoeden of een familie kon bieden. Leuk he, na 6 maanden huwelijk?
Ik was natuurlijk woest maar vooral erg kapot en gebroken door de hormonen en het wennen aan een pas geboren babytje. Ook was ik erg verdrietig dat ik zulke omstandigheden mijn eerste kindje moest baren, dat kan niemand ooit nog goedmaken.
We gingen een paar keer in therapie en hij meende, dat hij "genezen" was en het nooit meer zou gebeuren. Het leven ging verder, maar ik controleerde hem natuurlijknog wel, want in die tijd dat hij een escort boekte, vertrouwde ik hem blind en heb daaruit geleerd hem eerst maar helemaal niet meer te vertrouwen.
Desondanks, en dat zullen niet veel mensen begrijpen, boekten we samen nog twee keer een escort (ik ben bi). Het waren echt erg leuke avonden, hoe gek het ook klinkt, en was zelfs positief voor het opbouwen van nieuw vertrouwen. Alles liep prima, langzaam raakte dat wat er gebeurt was in vergetenheid en ik voeldee me goed in onze relatie.
Oud en nieuw 2006/2007 dacht ik nog, zo, nu kan ik met de gebeurtenissen van 2006 makkelijker afsluiten. Om voor mezelf te bewijzen, dat hij niets meer deed las ik begin januari nog eens zijn (geheime!) emailadres en vond een email die op die dag(!) was geschreven, hij wilde een escort voor zichzelf boeken op dezlefde avond...! Dat meisje reageerde niet, ik keek er ongelovig de volgende dag nog eens naar, en voor mijn ogen gingen de emails de deur uit en kwamen binnen. Hij boekte een meisje voor de lunchtijd in onze eigen stad, in "ons" hotel waar we onze huwelijksnacht hadden en onze gasten tdt sliepen. Ik belde de babysitter en een privedetektief, en ging ook zelf langs. Inderdaad, hij reed voor, ging naar binnen, volstrekte de daad. Ik ging ook het hotel binnen, de detektief had opgevangen in welke kamer ze waren en ik boekte er eentje naast (hoe wil het toeval). Ik wachte heel even en probeerde aan de deur te luisteren, maar ik hoorde nauwelijks iets en hield het niet lang vol. Ik had overigens een videocamera mee! Ik klopte met de videocamera aan aan de deur en zei, "gefeliciteerd, je bent nu een gescheiden man en vader, je zoon is scheidingskind, is het niet geweldig!?" Hij deed de deur als een gebroken man open, de sn*l was er ook nog en begon nog zich te verdedigen. Die woordwisseling hoef ik nu niet te delen. Ik sloeg uit woede en onmacht mijn man met volle vuist en trapte wat ik kon. Aangezien hij nu toch zelfs 2 hotelkamers voor zichzelf had, zei ik tegen hem, dat hij gelijk kon blijven. Terug thuis aangekomen pakte ik zijn spullen en liet hem de troep ophalen.
Nu ja, na veel gesprekken en nadat hij nu echt in therapie is, besloot ik toch met hem door te gaan, per slot van rekening hebben we een kind, ook als is het een rottige reden. Een afgezien daarvan, dat hij 2 keer met escorts wat had, is onze relatie verder altijd nog erg goed. Klingt stom he?
Nu ik dus in de loop van de tijd weer iets meer vertrouwen gewonnen heb, maar nog altijd af en aan zijn spulletjes controleer, vond ik in zijn werkkoffertje alweer een condoom, viagra en een printout van een escort op een website, de stad en het land waar hij begin mei voor 2 nachtjes voor zijn werk was met zijn handschrift erop geschreven. Bewijzen kan ik niets daarmee, maar het lijkt me duidelijk.
Ik ben nu wel erg zakelijk en cool, maar van binnen KOOK ik. Hoe kan hij nou zo dom met alles omgaan? Hoe kan hij het mij aandoen, maar erger nog, ons kindje!? Hij weet dat ik terug zou gaan naar nederland als het met ons niets wordt, en hij dus zijn kindje, die echt alles voor hem betekend, haast niet meer zou zien. Hij weet ook, dat ik de eerste keer echt krap voor een suicid stond door de omstandigheden, hij weet ook dat ik hem zijn tweede fout alleen maar uit genade heb vergeven.
Zie ik nou spoken, waar ze niet zijn, of wil ik het gewoon niet waar hebben dat mijn man 2 gezichten heeft, een keer de lieve man en vader, aan de andere kant de man die uit principe altijd een ander bloemetje moet ruiken, tegen elke prijs?
Is er hier iemand, die iets soortgelijks heeft meegemaakt, zelf of in de direkte familie/vriendenkring? Wat moet ik nou? Ik wacht al ongeduldig de mobiele telefoonekening af om te kunnen zien, of hij dat nummer echt heeft gebeld...
Ben een beetje radeloos... ben erg blij met een paar helpende woorden. Zit er echt niet op te wachten, alleenstaande gescheiden moeder te zijn, maar nog minder dat iedereen er ooit eens achter komt en ik ook mooi voor l*l sta. Daarbij mag ik even zo arrogant zijn en erbij zeggen, dat ik groot, mooi genoeg en slank ben, nog daartoe zelfstandig, geliefd en grappig? Wat wil die l*lhannes nou nog meer dan!?
.....
kvb
ik ben hier nieuw en zou me best even officieel willen voorstellen, maar blijf gezien de situatie liever anoniem.
Ik probeer het even zo kort mogelijk samen te vatten (sorry, als er foutjes in staan, ik woon sinds enioge tijd in het buitenland en spreek niet meer dagelijks nederlands!).
2 jaar geleden leerde ik de man van mijn dromen kennen, ik verliet er zelfs na 4 jaar een andere relatie voor. Hij verbrak ook zijn 2-jarige relatie voor ons.
Na drie maanden besloten we te gaan trouwen, hij vroeg me met een mooie ring met diamant. Hij leek mij de ideaale partij, intelligent, verstandig, grappig, lief, romantisch, temperamentvol, respectvol, sexy, ik kan helemaal mezelf zijn bij hem en mezelf verder ontwikkelen. De sex ist en was ook altijd goed, alhoewel hij door een chronische ziekte niet altijd zo kan zoals hij graag zou willen. En ik wil vaker als hij wil...
We hadden het al vanaf onze eerste onmoeting over kinderen gehad en dat we beiden van een familie droomden. Dus besloten we, onder het motto "het duurt vaak wel een jaar voordat het lukt", zwanger te willen worden. het was natuurlijk gelijk raak. Vergeet niet, we waren tzt nog maar 3 maanden samen.
Na een half jaar gelukkig samen trouwden we, onze ouders waren natuurlijk lichtelijk geshockt maar wel overtuigd van ons geluk.
1 jaar en 2 weken nadat we elkaar voor het eerst leerden kennen kwam ons kindje op de wereld, met alles er op en er aan.
En daar begint het verhaal. Tijdens de zwangerschap wilde ik wel 5 keer per dag, maar hij liet het afweten, niet lichamelijk, maar hij vond mij met dikke buik niet sexy, hij had teveel respect voor het leven dat daar ontstond en kon niet "geil" zijn op zoiets opnschuldigs en moois. De dag voordat het kindje geboren werd, controleerde ik zijn werkkoffertje. Ik had geen direkte aanleiding daartoe maar een slecht gevoel. Ja, ok, het is hardstikke fout natuurlijk, maar een gefrusteerde zwangere doet veel rare dingen. Ik vond wat een paar condomen en viagra en vroeg mij af, waarom dat in zijn werkkoffer zit. Ik opende zijn emailadres, ook iets wat ik nog nooit had gedaan, en vond een boekingsemail voor een escortservice voor een afspraak 2 dagen voor diezelfde avond. Op die dag was hij inderdaad weg voor werk in een andere stad en inderdaad ook naar eigen zeggen "in meeting" op die avond. Ik deed nog wat "research" en vond waterdichte bewijzen, dat hij het echt gedaan had. Ik was tzt hooooooog zwanger en door de stress van de realiteit begonnen de weeen. Ik belde hem van zijn businessdinner met de woorden "he, h**renn**ker, je kind komt eraan". Niet echt netjes, maar wat wil je. Hij was in 3 minuten thuis, 5 uur later werd ik moeder en wist niet, of ik dit kind alleen zou moeten opvoeden of een familie kon bieden. Leuk he, na 6 maanden huwelijk?
Ik was natuurlijk woest maar vooral erg kapot en gebroken door de hormonen en het wennen aan een pas geboren babytje. Ook was ik erg verdrietig dat ik zulke omstandigheden mijn eerste kindje moest baren, dat kan niemand ooit nog goedmaken.
We gingen een paar keer in therapie en hij meende, dat hij "genezen" was en het nooit meer zou gebeuren. Het leven ging verder, maar ik controleerde hem natuurlijknog wel, want in die tijd dat hij een escort boekte, vertrouwde ik hem blind en heb daaruit geleerd hem eerst maar helemaal niet meer te vertrouwen.
Desondanks, en dat zullen niet veel mensen begrijpen, boekten we samen nog twee keer een escort (ik ben bi). Het waren echt erg leuke avonden, hoe gek het ook klinkt, en was zelfs positief voor het opbouwen van nieuw vertrouwen. Alles liep prima, langzaam raakte dat wat er gebeurt was in vergetenheid en ik voeldee me goed in onze relatie.
Oud en nieuw 2006/2007 dacht ik nog, zo, nu kan ik met de gebeurtenissen van 2006 makkelijker afsluiten. Om voor mezelf te bewijzen, dat hij niets meer deed las ik begin januari nog eens zijn (geheime!) emailadres en vond een email die op die dag(!) was geschreven, hij wilde een escort voor zichzelf boeken op dezlefde avond...! Dat meisje reageerde niet, ik keek er ongelovig de volgende dag nog eens naar, en voor mijn ogen gingen de emails de deur uit en kwamen binnen. Hij boekte een meisje voor de lunchtijd in onze eigen stad, in "ons" hotel waar we onze huwelijksnacht hadden en onze gasten tdt sliepen. Ik belde de babysitter en een privedetektief, en ging ook zelf langs. Inderdaad, hij reed voor, ging naar binnen, volstrekte de daad. Ik ging ook het hotel binnen, de detektief had opgevangen in welke kamer ze waren en ik boekte er eentje naast (hoe wil het toeval). Ik wachte heel even en probeerde aan de deur te luisteren, maar ik hoorde nauwelijks iets en hield het niet lang vol. Ik had overigens een videocamera mee! Ik klopte met de videocamera aan aan de deur en zei, "gefeliciteerd, je bent nu een gescheiden man en vader, je zoon is scheidingskind, is het niet geweldig!?" Hij deed de deur als een gebroken man open, de sn*l was er ook nog en begon nog zich te verdedigen. Die woordwisseling hoef ik nu niet te delen. Ik sloeg uit woede en onmacht mijn man met volle vuist en trapte wat ik kon. Aangezien hij nu toch zelfs 2 hotelkamers voor zichzelf had, zei ik tegen hem, dat hij gelijk kon blijven. Terug thuis aangekomen pakte ik zijn spullen en liet hem de troep ophalen.
Nu ja, na veel gesprekken en nadat hij nu echt in therapie is, besloot ik toch met hem door te gaan, per slot van rekening hebben we een kind, ook als is het een rottige reden. Een afgezien daarvan, dat hij 2 keer met escorts wat had, is onze relatie verder altijd nog erg goed. Klingt stom he?
Nu ik dus in de loop van de tijd weer iets meer vertrouwen gewonnen heb, maar nog altijd af en aan zijn spulletjes controleer, vond ik in zijn werkkoffertje alweer een condoom, viagra en een printout van een escort op een website, de stad en het land waar hij begin mei voor 2 nachtjes voor zijn werk was met zijn handschrift erop geschreven. Bewijzen kan ik niets daarmee, maar het lijkt me duidelijk.
Ik ben nu wel erg zakelijk en cool, maar van binnen KOOK ik. Hoe kan hij nou zo dom met alles omgaan? Hoe kan hij het mij aandoen, maar erger nog, ons kindje!? Hij weet dat ik terug zou gaan naar nederland als het met ons niets wordt, en hij dus zijn kindje, die echt alles voor hem betekend, haast niet meer zou zien. Hij weet ook, dat ik de eerste keer echt krap voor een suicid stond door de omstandigheden, hij weet ook dat ik hem zijn tweede fout alleen maar uit genade heb vergeven.
Zie ik nou spoken, waar ze niet zijn, of wil ik het gewoon niet waar hebben dat mijn man 2 gezichten heeft, een keer de lieve man en vader, aan de andere kant de man die uit principe altijd een ander bloemetje moet ruiken, tegen elke prijs?
Is er hier iemand, die iets soortgelijks heeft meegemaakt, zelf of in de direkte familie/vriendenkring? Wat moet ik nou? Ik wacht al ongeduldig de mobiele telefoonekening af om te kunnen zien, of hij dat nummer echt heeft gebeld...
Ben een beetje radeloos... ben erg blij met een paar helpende woorden. Zit er echt niet op te wachten, alleenstaande gescheiden moeder te zijn, maar nog minder dat iedereen er ooit eens achter komt en ik ook mooi voor l*l sta. Daarbij mag ik even zo arrogant zijn en erbij zeggen, dat ik groot, mooi genoeg en slank ben, nog daartoe zelfstandig, geliefd en grappig? Wat wil die l*lhannes nou nog meer dan!?
.....
kvb
zaterdag 2 juni 2007 om 18:06
Zie ik nou spoken, waar ze niet zijn, of wil ik het gewoon niet waar hebben dat mijn man 2 gezichten heeft, een keer de lieve man en vader, aan de andere kant de man die uit principe altijd een ander bloemetje moet ruiken, tegen elke prijs?
Is er hier iemand, die iets soortgelijks heeft meegemaakt, zelf of in de direkte familie/vriendenkring? Wat moet ik nou? Ik wacht al ongeduldig de mobiele telefoonekening af om te kunnen zien, of hij dat nummer echt heeft gebeld...
Allereerst heel veel sterkte met deze situatie.
Het lijkt me niet dat je spoken ziet. Je hebt genoeg bewijs verzameld dat dat hij daadwerkelijk vreemdgaat en het is aan jou om te beslissen of je verder wilt met deze man.
Twee weken geleden is een van mijn beste vriendinnen erachter gekomen dat haar vriend met wie ze een tweejarig kindje heeft weer in zijn oude patroon is vervallen. Vreemdgaan, liegen, bedriegen, etc.
Zij heeft hem zonder pardon de deur uitgetrapt en is tot nu toe heel standvastig in haar besluit, maar makkelijk is het zeker niet.
Ook jouw man lijkt geen afstand te kunnen doen van een oud patroon; het bezoeken van callgirls. Ik denk dat je er vergif op in kan nemen dat hij dat altijd zal blijven doen, ook al trekken jullie de situatie voor eventjes weer recht met een relatietherapeut oid.
Zelf heb ik het (gelukkig) nog nooit bij de hand gehad, maar ik heb er natuurlijk wel over na gedacht wat ik zou doen in zo'n situatie. Voor mij zijn er twee soorten vreemdgaan.
Een keertje zoenen met iemand in de kroeg in een dronken bui of iemand stelselmatig bedriegen en voorliegen.
Het eerste geval zou ik denk ik nog wel kunnen vergeven en vergeten, het tweede niet (ook niet als mijn vriend voor een keer met een ander naar bed is geweest). Als je iemand zo langdurig voorliegt denk ik dat, dat gewoon in je aard zit en je niet beter weet of niet beter wil.
Dat denk ik bij de ex van mijn vriendin ook en om eerlijk te zijn ben ik ervan overtuigd dat je dat soort figuren beter kwijt dan rijk kan zijn.
Nogmaals heel veel sterkte.
Is er hier iemand, die iets soortgelijks heeft meegemaakt, zelf of in de direkte familie/vriendenkring? Wat moet ik nou? Ik wacht al ongeduldig de mobiele telefoonekening af om te kunnen zien, of hij dat nummer echt heeft gebeld...
Allereerst heel veel sterkte met deze situatie.
Het lijkt me niet dat je spoken ziet. Je hebt genoeg bewijs verzameld dat dat hij daadwerkelijk vreemdgaat en het is aan jou om te beslissen of je verder wilt met deze man.
Twee weken geleden is een van mijn beste vriendinnen erachter gekomen dat haar vriend met wie ze een tweejarig kindje heeft weer in zijn oude patroon is vervallen. Vreemdgaan, liegen, bedriegen, etc.
Zij heeft hem zonder pardon de deur uitgetrapt en is tot nu toe heel standvastig in haar besluit, maar makkelijk is het zeker niet.
Ook jouw man lijkt geen afstand te kunnen doen van een oud patroon; het bezoeken van callgirls. Ik denk dat je er vergif op in kan nemen dat hij dat altijd zal blijven doen, ook al trekken jullie de situatie voor eventjes weer recht met een relatietherapeut oid.
Zelf heb ik het (gelukkig) nog nooit bij de hand gehad, maar ik heb er natuurlijk wel over na gedacht wat ik zou doen in zo'n situatie. Voor mij zijn er twee soorten vreemdgaan.
Een keertje zoenen met iemand in de kroeg in een dronken bui of iemand stelselmatig bedriegen en voorliegen.
Het eerste geval zou ik denk ik nog wel kunnen vergeven en vergeten, het tweede niet (ook niet als mijn vriend voor een keer met een ander naar bed is geweest). Als je iemand zo langdurig voorliegt denk ik dat, dat gewoon in je aard zit en je niet beter weet of niet beter wil.
Dat denk ik bij de ex van mijn vriendin ook en om eerlijk te zijn ben ik ervan overtuigd dat je dat soort figuren beter kwijt dan rijk kan zijn.
Nogmaals heel veel sterkte.
zaterdag 2 juni 2007 om 18:07
Meid, alleen al omdat je zo je best hebt gedaan het allemaal goed op te schrijven, wil ik reageren.
Ik heb misschien makkelijk praten van deze kant, maar als ik het zo allemaal lees, denk ik dat je weg moet bij hem. Jij wordt hier doodongelukkig van, Het vreet onbewust zoveel energie die relatie! Je blijft wantrouwig, hij blijft je teleurstellen....na de zoveelste keer en omdat hij ook in therapie is geweest, moet je gaan inzien dat dit niet gaat veranderen.
Dus je kunt best bij hem blijven hoor! Maar weet dan wel dat het zo doorgaat. HIJ VERANDERT DUS NIET. En als je bij hem blijft, moet je zijn gedrag maar accepteren. Anders als je dat niet kunt, moet je je koffers pakken.
By the way...ik vind het zielig voor jullie kind. Die is hier het meeste de dupe van. Jij bent volwassen en kan je eigen keuzes maken. Op dit moment heb je gekozen dat je weer bij hem wilde zijn. Je zoon moet dan maar weer wennen aan het idee dat jullie weer bij elkaar zijn. Hij moet aanzien dat zijn moeder nerveus, wantrouwend en boos is. En ook al is hij nog zo klein, een kind voelt het wel....
Sterkte, maar ik zou weggaan!
Ik heb misschien makkelijk praten van deze kant, maar als ik het zo allemaal lees, denk ik dat je weg moet bij hem. Jij wordt hier doodongelukkig van, Het vreet onbewust zoveel energie die relatie! Je blijft wantrouwig, hij blijft je teleurstellen....na de zoveelste keer en omdat hij ook in therapie is geweest, moet je gaan inzien dat dit niet gaat veranderen.
Dus je kunt best bij hem blijven hoor! Maar weet dan wel dat het zo doorgaat. HIJ VERANDERT DUS NIET. En als je bij hem blijft, moet je zijn gedrag maar accepteren. Anders als je dat niet kunt, moet je je koffers pakken.
By the way...ik vind het zielig voor jullie kind. Die is hier het meeste de dupe van. Jij bent volwassen en kan je eigen keuzes maken. Op dit moment heb je gekozen dat je weer bij hem wilde zijn. Je zoon moet dan maar weer wennen aan het idee dat jullie weer bij elkaar zijn. Hij moet aanzien dat zijn moeder nerveus, wantrouwend en boos is. En ook al is hij nog zo klein, een kind voelt het wel....
Sterkte, maar ik zou weggaan!
zaterdag 2 juni 2007 om 18:13
Ja ik. Vergelijkbaar in ieder geval. Niet met escorts maar chatten, datingsites, collega. Maar met name het liegen en bedriegen. Steeds weer beloven het niet weer te doen maar toch stiekem doen etc etc. Heb recent een punt achter de relatie, die bijna 10 jaar heeft geduurd, gezet. Ook wij hadden verder een goede relatie met uitzondering van het geflikflooi.
Kan je alleen maar veel wijsheid toewensen.
zaterdag 2 juni 2007 om 18:14
het klinkt vast super bot, maar ik vind het een ERG vreemd verhaal.deels heel geloofwaardig, andere delen totally not! misschien door de manier van schrijven..daarnaast.. ik heb 1 tip voor je, pak je spullen en ga, neem je kind mee en kwel jezelf niet langer met zo'n slapjanus van n vent. das in mijn ogen de enige manier waarop je niet/nooit meer voor lul zult staan. laat hem maar eens voor lul staan!
zaterdag 2 juni 2007 om 18:21
Kies voor jezelf en je kind (en ga weg). Je hebt hem al een paar keer betrapt met een ander. Hoelang wil je jezelf dit blijven aandoen? Vorige keer hielp de therapie ook niet. Hij doet niet eens moeite om het te verbergen. Hij weet dat je in zijn koffer kan kijken. Laat hem maar beseffen wat hij kapot heeft gemaakt. Mooie praatjes koop je niets voor.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 2 juni 2007 om 18:39
'Gaat hij vreemd?' Ja dus!
'En wat als het zo is?'
A Je gaat met hem verder, wetende dat hij dit vaker zal gaan doen
B Je kapt ermee
Het klinkt wat cru zo, maar ik denk dat je geen andere opties hebt dan deze.
Lijkt me zinvol om beide opties af te wegen en te kijken wat ze je te bieden hebben. Make your mind up!
Een tussenoptie (als in: controleren, ruzie, leugens, weer proberen enz.) lijkt me in elk geval nooit wenselijk!
Sterkte.
'En wat als het zo is?'
A Je gaat met hem verder, wetende dat hij dit vaker zal gaan doen
B Je kapt ermee
Het klinkt wat cru zo, maar ik denk dat je geen andere opties hebt dan deze.
Lijkt me zinvol om beide opties af te wegen en te kijken wat ze je te bieden hebben. Make your mind up!
Een tussenoptie (als in: controleren, ruzie, leugens, weer proberen enz.) lijkt me in elk geval nooit wenselijk!
Sterkte.
zondag 3 juni 2007 om 01:10
sorry, maar dit vind ik weer een typisch geval van plaat voor je hoofd!
Lieve kvb, het is zo overduidelijk: kappen met die man!
Heb ajb een beetje vertrouwens in jezelf en in de toekomst. Jij en je kindje gaan het echt wel redden hoor in Nederland! Heb je iemand bij wie je tijdelijk in zou kunnen wonen? Als je de stap naar Nederland maakt zul je merken dat je in een sociaal vangnet opgevangen zult worden. Echt waar!
Dit is totaal onacceptabel gedrag en dat moet je man ook weten.
Kappen en naar Nederland. Of nog beter naar Nederland onder het mom 'even een break' en mededelen dat je blijft.
Je man weet tenslotte dondersgoed waar hij mee bezig is!!! Besef dat goed!!!
Lieve kvb, het is zo overduidelijk: kappen met die man!
Heb ajb een beetje vertrouwens in jezelf en in de toekomst. Jij en je kindje gaan het echt wel redden hoor in Nederland! Heb je iemand bij wie je tijdelijk in zou kunnen wonen? Als je de stap naar Nederland maakt zul je merken dat je in een sociaal vangnet opgevangen zult worden. Echt waar!
Dit is totaal onacceptabel gedrag en dat moet je man ook weten.
Kappen en naar Nederland. Of nog beter naar Nederland onder het mom 'even een break' en mededelen dat je blijft.
Je man weet tenslotte dondersgoed waar hij mee bezig is!!! Besef dat goed!!!
zondag 3 juni 2007 om 11:32
Ik ben het met ReinaAzura eens, hij blijft dit gewoon doen, al belooft hij je honderd keer dat hij zal stoppen en zijn leven zal gaan beteren!
Je kunt er dus inderdaad voor kiezen bij hem te blijven in de wetenschap dat hij vreemd gaat, dat je zeg maar voor je kind bij hem blijft. Maar wat voor voorbeeld geef je je kind dan? 'Mama wordt bedrogen en dat weet ze, en ze laat het gewoon gebeuren', of je gaat bij hem weg, en gaat een nieuw leven opbouwen met je kind. Dat laatste is echt niet gemakkelijk (geloof me, ik lig momenteel in scheiding), maar misschien wel het allerbeste voor jou. Ik zeg misschien, omdat ik verder natuurlijk helemaal niet ken. Maar als je er niet tegen kunt bedrogen te worden en je je aangetast voelt in je eigenwaarde, dan kies je voor jezelf, en begin je ergens anders opnieuw.
If it doesn't kill you, it'll only make you stronger.
In ieder geval veel succes met je beslissing!
Je kunt er dus inderdaad voor kiezen bij hem te blijven in de wetenschap dat hij vreemd gaat, dat je zeg maar voor je kind bij hem blijft. Maar wat voor voorbeeld geef je je kind dan? 'Mama wordt bedrogen en dat weet ze, en ze laat het gewoon gebeuren', of je gaat bij hem weg, en gaat een nieuw leven opbouwen met je kind. Dat laatste is echt niet gemakkelijk (geloof me, ik lig momenteel in scheiding), maar misschien wel het allerbeste voor jou. Ik zeg misschien, omdat ik verder natuurlijk helemaal niet ken. Maar als je er niet tegen kunt bedrogen te worden en je je aangetast voelt in je eigenwaarde, dan kies je voor jezelf, en begin je ergens anders opnieuw.
If it doesn't kill you, it'll only make you stronger.
In ieder geval veel succes met je beslissing!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
zondag 3 juni 2007 om 13:30
Strakke actie van die hotelkamer :D, maar inderdaad, je had je toen aan je woorden moeten houden.
Mijn verhaal kan die van jouw zijn, dus ik weet waar ik over praat. Een break is erg moeilijk, maar wel SUPER voor je eigenwaarde en respect.
Mijn relatie is nu een half jaar geleden gestrand en iedere dag heb ik het verdomd moeilijk om die droom van het gezin op te geven. Niets liever had ik mijn dochter een warm en liefdevol gezin willen geven.
Maar uiteindelijk niet om mijn zelfrespect en eigenwaarde te verliezen.
Kap ermee, hij heeft op deze manier geen respect naar jou toe, want hij denkt toch wel dat je hem iedere keer vergeeft, want tot nu toe heb jij dat ook gedaan, dus waarom zou hij hem knijpen??? Je neemt hem toch wel terug.
Bovendien, als je eenmaal weer in Nederland bent, kun je jezelf ook trots in de spiegel aankijken en je kindje later vertellen wat voor dappere en sterke mama hij heeft. Dat zij niet met zich liet sollen. Dan pas geef je een goed voorbeeld!
Mijn verhaal kan die van jouw zijn, dus ik weet waar ik over praat. Een break is erg moeilijk, maar wel SUPER voor je eigenwaarde en respect.
Mijn relatie is nu een half jaar geleden gestrand en iedere dag heb ik het verdomd moeilijk om die droom van het gezin op te geven. Niets liever had ik mijn dochter een warm en liefdevol gezin willen geven.
Maar uiteindelijk niet om mijn zelfrespect en eigenwaarde te verliezen.
Kap ermee, hij heeft op deze manier geen respect naar jou toe, want hij denkt toch wel dat je hem iedere keer vergeeft, want tot nu toe heb jij dat ook gedaan, dus waarom zou hij hem knijpen??? Je neemt hem toch wel terug.
Bovendien, als je eenmaal weer in Nederland bent, kun je jezelf ook trots in de spiegel aankijken en je kindje later vertellen wat voor dappere en sterke mama hij heeft. Dat zij niet met zich liet sollen. Dan pas geef je een goed voorbeeld!
zondag 3 juni 2007 om 13:53
Sja ik vind het eerder een sneue actie, een privedetektive achter je man aansturen. Zeker als je m vervolgens doodleuk weer terugneemt.
Als je zover moet gaan om zijn trouw of ontrouw aan te tonen, wat voor relatie heb je dan? Hoe gelukkig word je nog van die man? denk je niet telkens als je bij m in bed ligt, "een paar uur geleden had ie m in een hoer zitten"?
Een escort doet gewoon haar werk en stelt geen vragen. Heeft misschien het hele videocamera verhaal als hilarisch hoogtepunt gedeeld met haar collega's.
Maarja die vent van je, ben het met Reiza Azura eens;
Je weet dat ie dit doet en waarschijnlijk zal blijven doen, dus of je accepteert het omdat het met die hoer maar sex is en jullie veel meer delen, of je accepteert het niet omdat jij een man wilt waarbij ook de sex iets exclusiefs is.
Controleren, beterschap beloven en weer betrappen, dat sloopt je en dat kost je je eigenwaarde. keuze is aan jou.
Als je zover moet gaan om zijn trouw of ontrouw aan te tonen, wat voor relatie heb je dan? Hoe gelukkig word je nog van die man? denk je niet telkens als je bij m in bed ligt, "een paar uur geleden had ie m in een hoer zitten"?
Een escort doet gewoon haar werk en stelt geen vragen. Heeft misschien het hele videocamera verhaal als hilarisch hoogtepunt gedeeld met haar collega's.
Maarja die vent van je, ben het met Reiza Azura eens;
Je weet dat ie dit doet en waarschijnlijk zal blijven doen, dus of je accepteert het omdat het met die hoer maar sex is en jullie veel meer delen, of je accepteert het niet omdat jij een man wilt waarbij ook de sex iets exclusiefs is.
Controleren, beterschap beloven en weer betrappen, dat sloopt je en dat kost je je eigenwaarde. keuze is aan jou.
maandag 4 juni 2007 om 01:06
Ik denk ook dat je man dit zal blijven doen. Maar jij bent zelf ook een paar keer mee geweest naar zo'n escort-service en bovendien vond je dat leuke avonden, dus op zich ben je daar niet zo op tegen. Je hebt er blijkbaar vooral moeite mee omdat hij het achter je rug doet.
Als je man nu verder de ideale partner is, waarom maak je geen afspraken met hem? Zoiets als hij een keer per maand alleen naar een escort en jullie met z'n tweeen ook een keer. Of twee keer per maand, maakt op zich niet uit.. Hoeft 'ie het in ieder geval niet meer stiekem te doen en kom jij ook aan je gerief. En dan verder praten.....en eerlijk tegenover elkaar blijven.
Geen conventionele oplossing misschien, maar wie weet kan het werken.... Sterkte ermee.
Als je man nu verder de ideale partner is, waarom maak je geen afspraken met hem? Zoiets als hij een keer per maand alleen naar een escort en jullie met z'n tweeen ook een keer. Of twee keer per maand, maakt op zich niet uit.. Hoeft 'ie het in ieder geval niet meer stiekem te doen en kom jij ook aan je gerief. En dan verder praten.....en eerlijk tegenover elkaar blijven.
Geen conventionele oplossing misschien, maar wie weet kan het werken.... Sterkte ermee.
maandag 4 juni 2007 om 01:22
maandag 4 juni 2007 om 01:31
Daarbij mag ik even zo arrogant zijn en erbij zeggen, dat ik groot, mooi genoeg en slank ben, nog daartoe zelfstandig, geliefd en grappig? Wat wil die l*lhannes nou nog meer dan!?
Blijkbaar wil hij wel meer of anders, anders zocht hij het niet ergens anders. Al die eigenschappen zijn dus niet genoeg om deze man aan je te binden.
Start opnieuw, en kijk naar de dingen die voor jou belangrijk zijn. Is het voor jou zo belangrijk mooi en slank en grappig te zijn, dan zul je ook altijd mensen aantrekken die dat ook belangrijk vinden. Vind jij andere dingen belangrijk? Kijk dan eerst naar jezelf, of jij die dingen ook hebt of kan ontwikkelen. En of jij die dingen ook kan waarderen in mensen. Dan zul je ook mensen aantrekken die diezelfde dingen waarderen.
Blijkbaar wil hij wel meer of anders, anders zocht hij het niet ergens anders. Al die eigenschappen zijn dus niet genoeg om deze man aan je te binden.
Start opnieuw, en kijk naar de dingen die voor jou belangrijk zijn. Is het voor jou zo belangrijk mooi en slank en grappig te zijn, dan zul je ook altijd mensen aantrekken die dat ook belangrijk vinden. Vind jij andere dingen belangrijk? Kijk dan eerst naar jezelf, of jij die dingen ook hebt of kan ontwikkelen. En of jij die dingen ook kan waarderen in mensen. Dan zul je ook mensen aantrekken die diezelfde dingen waarderen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 4 juni 2007 om 10:18
Allereerst wil ik zeggen dat ik het voor jou en je kindje een enorme klote situatie vind!! Maar daarnaast: wat heb jij een ONGELOOFLIJKE DOMME man zeg!!!! Na drie keer betrapt te zijn, maakt hij nog steeds dezelfde fouten??? Want een sukkel zeg dat ie keer op keer dingen laat slingeren waar jij makkelijk achter kan komen........Begin haast te twijfelen of het allemaal op waarheid berust..........
maandag 4 juni 2007 om 11:13
Ik denk niet dat het een kwestie is van fouten maken, maar van pure onverschilligheid. FF advocaat van de duivel: TO heeft haar man al twee keer vergeven, dus kennlijk vind ze het eigenlijk wel ok, want anders zo ze wel weggaan. Waarom zou hij nog uitgebried zijn best doen om zijn sporen te wissen? Eigenlijk weet ze toch dat ie het af en toe met een escort doet, en soms doet ze zelf mee, dus wat is nu het probeelm. Hij verbergt het niet, dus hij doet niks stiekem en zij weet t en blijft toch bij m.
donderdag 7 juni 2007 om 16:49
Hoi allemaal,
bedankt voor de vooral erg open en eerlijke reacties, ook voor die, die zegt, "kan het voor jezelf arrangeren dat je het duld?". Nou, ik denk op den duur niet, want je gaat er wel kapot aan. helemaal als je het alleen maar doet omdat hij het wil en je wel van die jaloerse gevoelens er bij hebt.
Ik weet dat het zwak klinkt, maar ik ben op het moment niet sterk genoeg om die ene stap te zetten. Jullie hebben allemaal gelijk, je zou hem een serialcheater kunnen noemen. Ik hoop nog steeds dat het bij die 2 keer blijft en de businessreis in mei dus echt alleen werk was. Als we geen kind hadden, was ik na de eerste keer al weggegaan, maar ben zelf scheidingskind en het blijft moeilijk, zo óf zo. Mijn kindje heeft ook een vader nodig, ook als ik me steeds vaker afvraag, wat voor voorbeeld hij dan zou zijn (ons kindje weet dat natuurlijk niet, alhoewel het op den duur ook wel door zal hebben dat mama vaak verdrietig is als papa op reis gaat).
Wat wel een lekker gevoel geeft, is het feit dat er in Nederland een groot saamhorigheidsgevoel heerst en er inderdaad een groter sociaalnetwerk is waar je in terecht komt. Hier in (...) zijn de mensen toch meer op zichzelf en een gescheiden vrouw met kind niet erg, maar toch wel een ander geval als in Nederland. Een jaartje of 20 terug in de tijd wat dat betreft.
In ieder geval erg bedankt voor de lieve en eerlijke reacties, het helpt sterker te worden...
KUS,
kvb
bedankt voor de vooral erg open en eerlijke reacties, ook voor die, die zegt, "kan het voor jezelf arrangeren dat je het duld?". Nou, ik denk op den duur niet, want je gaat er wel kapot aan. helemaal als je het alleen maar doet omdat hij het wil en je wel van die jaloerse gevoelens er bij hebt.
Ik weet dat het zwak klinkt, maar ik ben op het moment niet sterk genoeg om die ene stap te zetten. Jullie hebben allemaal gelijk, je zou hem een serialcheater kunnen noemen. Ik hoop nog steeds dat het bij die 2 keer blijft en de businessreis in mei dus echt alleen werk was. Als we geen kind hadden, was ik na de eerste keer al weggegaan, maar ben zelf scheidingskind en het blijft moeilijk, zo óf zo. Mijn kindje heeft ook een vader nodig, ook als ik me steeds vaker afvraag, wat voor voorbeeld hij dan zou zijn (ons kindje weet dat natuurlijk niet, alhoewel het op den duur ook wel door zal hebben dat mama vaak verdrietig is als papa op reis gaat).
Wat wel een lekker gevoel geeft, is het feit dat er in Nederland een groot saamhorigheidsgevoel heerst en er inderdaad een groter sociaalnetwerk is waar je in terecht komt. Hier in (...) zijn de mensen toch meer op zichzelf en een gescheiden vrouw met kind niet erg, maar toch wel een ander geval als in Nederland. Een jaartje of 20 terug in de tijd wat dat betreft.
In ieder geval erg bedankt voor de lieve en eerlijke reacties, het helpt sterker te worden...
KUS,
kvb
donderdag 7 juni 2007 om 18:52
PS
Mijn
man is niet dom-dom, maar wel onverschillig met zijn post enz., in zijn
werk een goed stel hersens (IQ van rond de 150), thuis vraag
je je af en toe, of hij zijn hersens op zijn werk in de kluis bewaard. Dus wel weer ergens dom ja.
Nou, lekkere situatie, je ex waar je 4 jaar mee heb gehad zal zich wel rotlachen!
Maargoed, vaak is het zo, dat mensen met een hoog IQ, een lager
(laag) EQ hebben. (emotionele intelligentie) misschien ligt het daar
aan!?
*zucht*
Ik lees wel eens meer van dit soort berichtjes maar ik kan nog steeds niet begrijpen dat mensen bij zulke kanslozen blijven!?
En voor je kind is het natuurlijk ook niet leuk en bevorderlijk voor
zijn ontwikkeling om bij een gestreste, radeloze moeder te zitten. Kies
verstandig en kies voor jezelf + kind!
Liefs..
