Gedicht overlijden

18-02-2021 19:45 13 berichten
Alle reacties Link kopieren
Gisteravond is mijn oudtante van 101 overleden. Zijzelf was al 22 jaar weduwe en had geen kinderen, mijn vader had de zorg voor haar op zich genomen.
Nu wil ik graag tijdens de dienst een (niet christelijk) gedicht voordragen.
Maar via Google kom ik niet echt een passend gedicht tegen.
Heeft iemand misschien een voorbeeld voor mij?
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Waarom niet zelf een persoonlijk gedicht maken?
Alle reacties Link kopieren
Even kijken bij de gedichten van Elles Tabak.
Laatst hebben wij het gedicht Iemand missen doet zo’n pijn gebruikt.
Als je lang genoeg op de weegschaal staat val je vanzelf af!
De bomen komen uit de grond en uit hun stam de twijgen en iedereen vindt het heel gewoon dat zij weer bladeren krijgen. We zien ze vallen naar de grond en dan opnieuw weer groeien. Zo heeft de aarde ons geleerd dat al wat sterft zal bloeien.
http://www.hhjj.nl/wp-content/uploads/2 ... ichten.pdf

Hier staan een heleboel gedichten.
Allereerst... mijn deelneming.
Moet het een gedicht zijn of mag het ook een tekst zijn?
Dichtbundel Doodgewoon van Bette Westera. Is voor kinderen, maar is niet kinderachtig. Won ze een zilveren griffel mee.
Alle reacties Link kopieren
http://www.jeanetbrinkman.nl/rouwgedichten.htm
Gewone tekst:

In de film loopt alles op het einde meestal goed af.
Ondanks alle tegenslagen vinden de hoofdrolspelers elkaar terug
en leven nog lang en gelukkig.
Eind goed, al goed.
Maar de film van ons leven eindigt steeds in mineur.
Het einde is pijnlijk, of het nu vroeg komt of laat, plots of na een lange strijd.
Laat ons daarom de film van ons leven zelf onthouden en niet enkel het einde.
Laat ons kracht vinden in de vele mooie herinneringen
en die momenten koesteren om nooit te vergeten.

Gedicht:

En wanneer de maan de zee verlaat
of als de zee de zon dooft
als de wind zijn lied zingt en de regen de bladeren laat huilen
dan… dan zullen we aan je denken.

En bij de warmte van de haard,
in het gezelschap van elkaar
Of als de zon ons lichaam verwarmt
en de bloemen naar ons wuiven
Ook dan, dan zullen we aan je denken.

Je weet toch dat wij altijd aan je blijven denken.
Ik wou, ik wou, ik wou nog zoveel.
Alles is veranderd, alles is gelijk gebleven…
Jij zal altijd bij ons zijn.

Tekst:

Ik haal even een torenhoog cliché aan.
Mensen sterven niet echt, wanneer ze blijven verder leven in verhalen.
Zo vertellen we ze verder en blijven ze deel uit maken van ons leven.
Daarom heet het tegenovergestelde van het leven verder vertellen ook dood zwijgen.
En dat gaan we niet doen.
Ik ben er zeker van dat er nog vaak verhalen over x zullen verteld worden
en dat zij op die manier nooit zal worden vergeten.
Alle reacties Link kopieren
MTilde82 schreef:
18-02-2021 20:16
Gewone tekst:

In de film loopt alles op het einde meestal goed af.
Ondanks alle tegenslagen vinden de hoofdrolspelers elkaar terug
en leven nog lang en gelukkig.
Eind goed, al goed.
Maar de film van ons leven eindigt steeds in mineur.
Het einde is pijnlijk, of het nu vroeg komt of laat, plots of na een lange strijd.
Laat ons daarom de film van ons leven zelf onthouden en niet enkel het einde.
Laat ons kracht vinden in de vele mooie herinneringen
en die momenten koesteren om nooit te vergeten.
Dit gaat hem worden!
Zo toepasselijk ook.
Ik schreef vandaag op Facebook:

"Wat een film"
Dat was uw uitspraak.
Nu, na ruim 101 jaar is het doek gevallen.
Rust zacht lieve tante

Ze zei echt altijd na een goed verhaal, van zichzelf of een ander, wat een film was dat! Wat een film!
:-)
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
Oh super!
Sterkte en veel succes!
Alle reacties Link kopieren
DE GOUDEN DRADEN BLIJVEN

Ieder mensenleven
is verweven met dat van anderen.
Een onweerlegbaar feit;
elke geboorte is daarvan een levend bewijs.

Toch, als de navelstreng wordt doorgeknipt,
worden niet alle banden verbroken.
Vooral onzichtbare draden
blijken sterk te zijn.

Zij lijken zich ook te vermenigvuldigen,
want heel het leven wordt er geweven;
hoe ouder een mens wordt,
hoe meer draden er zijn
en samen geven ze het leven kleur.

Hoop en twijfel, vertrouwen en jaloezie,
vreugde en verdriet,
ze laten immers allen hun sporen na.

En doorheen die veelkleurigheid,
lopen er heel voorzicht,
kwetsbaar en broos,
de gouden draden:
hoogtepunten in het leven, geluk geproefd!

Zij getuigen van zin en blijven ingeweven,
voor eeuwig en altijd.
Niemand, die ze door kan knippen,
geen mens die ze wegneemt.
Ook als het aardse werk is gedaan
en er hier wordt afgekant.
blijven die gouden draden.

Ze blijven en blijven schitteren,
je hoeft ze enkel tegen het licht te houden.
“Don’t look back – you’re not going that way.”
Alle reacties Link kopieren
Daar is geen einde,
daar is geen begin
het enige zijnde
is: wisseling;
het enig blijvende
is steeds het drijvende
stuwende ritme dat alles wendt,
dat bloei en verderven gaan,
leven en sterven gaan,
enkel als beelden kent,
als spiegelbeelden in ruimte en tijd
van zijn bewegende eeuwigheid.

Daar is geen einde
en geen begin
het enig zijnde
is: wisseling.


(Garmt Stuiveling, uit: Elementen, 1931)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven