Relaties
alle pijlers
Geef ik mijn verlovingsring terug?
woensdag 19 maart 2008 om 12:06
Hallo allemaal,
Na 7 jaar een relatie te hebben gehad met de vader van mijn 3jarige dochter heeft hij onze relatie beeindigd.
Ik ben er kapot van maar, ik weet ook dat ik verder moet met mijn leven.
In november 07 heeft hij mij eindelijk ten huwlijk gevraagd en ik heb toen JA! gezegt.
Ik heb van hem een diamante verlovingsring gekregen en deze heb ik trots gedragen.
Wat moet ik nu doen is mijn vraag....Is het gebruikelijk om na een breuk de ring terug te geven of niet?
Ik wil graag correct handelen.
Als ik de ring niet terug geef dan ruil ik hem in of geef ik het aan mijn dochter als zij gaat trouwen.
Graag hoor ik jullie mening.
Alvast bedankt,
Geluk in 2008
Na 7 jaar een relatie te hebben gehad met de vader van mijn 3jarige dochter heeft hij onze relatie beeindigd.
Ik ben er kapot van maar, ik weet ook dat ik verder moet met mijn leven.
In november 07 heeft hij mij eindelijk ten huwlijk gevraagd en ik heb toen JA! gezegt.
Ik heb van hem een diamante verlovingsring gekregen en deze heb ik trots gedragen.
Wat moet ik nu doen is mijn vraag....Is het gebruikelijk om na een breuk de ring terug te geven of niet?
Ik wil graag correct handelen.
Als ik de ring niet terug geef dan ruil ik hem in of geef ik het aan mijn dochter als zij gaat trouwen.
Graag hoor ik jullie mening.
Alvast bedankt,
Geluk in 2008
woensdag 19 maart 2008 om 16:11
Mijn kinderen zijn zeker niet iets om bij de vuilnis te zetten. Dit vind ik wel erg ver gaan hoor. Vergelijk mijn kinderen trouwens nooit met een artikel of voorwerp.
Een kind is een levend, eigen persoontje. En al is mijn ex niet meer de liefde van mijn leven de liefde voor mijn kinderen blijft altijd bestaan!
Ik begrijp uit jullie berichten dat jullie dat als kinderen anders hebben ervaren en ben blij dat te lezen zodat ik mijn kinderen misschien beter begrijp.
Een kind is een levend, eigen persoontje. En al is mijn ex niet meer de liefde van mijn leven de liefde voor mijn kinderen blijft altijd bestaan!
Ik begrijp uit jullie berichten dat jullie dat als kinderen anders hebben ervaren en ben blij dat te lezen zodat ik mijn kinderen misschien beter begrijp.
woensdag 19 maart 2008 om 16:17
Marije, het was ook niet zo letterlijk bedoeld. Maar het was meer: pas op met wat je zegt, ook tegen (of in de buurt) van je kinderen. De ring staat voor een mislukking, het herinnert je aan een mislukking. Een kind kan dat heel verkeerd opvatten en dat naar zichzelf doortrekken.
Ik zou de ring (of sieraden) gewoon in een la stoppen, afsluiten en als de kinderen groot genoeg zijn, weer es te voorschijn halen.
Mijn moeder had veel sieraden van mijn vader, zaten ook in een la. Niet verstopt, en ik keek er wel es naar, maar ze had het er nooit over. Later bleek dat haar vriend (waar ze zeventien jaar een relatie mee had) zelfs niets van die sieraden wist. Het was zijn zaak natuurlijk ook niet...
Ik zou de ring (of sieraden) gewoon in een la stoppen, afsluiten en als de kinderen groot genoeg zijn, weer es te voorschijn halen.
Mijn moeder had veel sieraden van mijn vader, zaten ook in een la. Niet verstopt, en ik keek er wel es naar, maar ze had het er nooit over. Later bleek dat haar vriend (waar ze zeventien jaar een relatie mee had) zelfs niets van die sieraden wist. Het was zijn zaak natuurlijk ook niet...
woensdag 19 maart 2008 om 16:25
woensdag 19 maart 2008 om 16:29
Ik zie dat TO haar besluit al genomen heeft, maar wou nog iets kwijt over de opmerking dat als je je trouwring wegdoet, je dan wellicht ook je kinderen wil wegdoen.
Ik heb de trouw- en verlovingsring van mijn eerste huwelijk gewoon verkocht en het geld voor de kinderen bestemd.
Ik ontken daarmee niet dat dat huwelijk ooit bestaan heeft, ik ontken daarmee alleen dat dat huwelijk op dit moment nog bestaat. Door de ringen weg te doen, zeg ik eigenlijk: dat huwelijk bestaat NU niet meer.
Dat heeft helemaal niets met mijn kinderen te maken. Ik ben ontzettend blij met mijn kinderen, mijn kinderen zijn voor mij niet een soort symbool van een voorbije relatie, zij zijn intrinsiek waardevol voor mij. De relatie waarin ze ontstaan zijn was kut, iets anders beweren zou een leugen zijn, maar daarom hoeven zij zich niet ontkend te voelen.
Ik vond het huwelijk van mijn ouders destijds ook erbarmelijk, maar ik heb dat nooit op mezelf betrokken.
Ik heb de trouw- en verlovingsring van mijn eerste huwelijk gewoon verkocht en het geld voor de kinderen bestemd.
Ik ontken daarmee niet dat dat huwelijk ooit bestaan heeft, ik ontken daarmee alleen dat dat huwelijk op dit moment nog bestaat. Door de ringen weg te doen, zeg ik eigenlijk: dat huwelijk bestaat NU niet meer.
Dat heeft helemaal niets met mijn kinderen te maken. Ik ben ontzettend blij met mijn kinderen, mijn kinderen zijn voor mij niet een soort symbool van een voorbije relatie, zij zijn intrinsiek waardevol voor mij. De relatie waarin ze ontstaan zijn was kut, iets anders beweren zou een leugen zijn, maar daarom hoeven zij zich niet ontkend te voelen.
Ik vond het huwelijk van mijn ouders destijds ook erbarmelijk, maar ik heb dat nooit op mezelf betrokken.
woensdag 19 maart 2008 om 16:39
Overigens ben ik het met je eens Fleurtje, dat je met kinderen heel voorzichtig moet zijn in wat je doet en zegt over het mislukte huwelijk, en je moet er vooral de nadruk op leggen dat zowel hun vader als hun moeder erg blij met ze zijn.
(Mijn ex zei me vroeger bijna dagelijks dat hij er spijt van had dat hij kinderen had, omdat ze hem te veel 'last' bezorgden, maar heb ik mijn kinderen uiteraard nooit verteld hoe hun vader over hen dacht...)
(Mijn ex zei me vroeger bijna dagelijks dat hij er spijt van had dat hij kinderen had, omdat ze hem te veel 'last' bezorgden, maar heb ik mijn kinderen uiteraard nooit verteld hoe hun vader over hen dacht...)
