Geen vriendinnen hebben

Wat ik vooral merk in en rondom mijn omgeving dat je zelf veel initiatief moet nemen.

Ik merk dat ik zelf ook weinig initiatief neem, omdat ik altijd dacht: ja het moet van twee kanten komen! Of laat die persoon maar eerst moeite doen!
In het verleden gewoon te vaak negatieve ervaringen gehad op gebied van vriendschap dat ik het best lastig vind om mij kwetsbaar op te stellen en iemand te vragen of ze iets leuks willen doen.

Als ik bijvoorbeeld 3x heb gevraagd of iemand wil wandelen met me en 3x is het geen tijd (ik weet dat die persoon ook echt druk is), maar vervolgens niet komt met een andere datum dan wordt ik daar best onzeker van. En na de 3e keer laat je het wel om het nog een keer te vragen.

Dat zou ik ook niet meer durven, na driemaal vragen. Ik vermoed dat ik het na tweemaal al opgeef. Zeker niet handig. Het gaat dan bijna als zeer onbereikbaar voelen, een vriendschap. Ik las hier ergens op het forum laatst hoeveel moeite iemand stak in het socialiseren in een omgeving in de hoop vrienden te maken. Ik had enorm ontzag voor haar, zonder grap. Ik dacht tegelijkertijd ook dat ik dat zeker niet haalbaar zou vinden en dat is natuurlijk ook een keus. Dat betekent dat er minder gemakkelijk iets gaat veranderen aan mijn situatie.

Paars schreef: ↑

16-08-2023 08:59

Dat zou ik ook niet meer durven, na driemaal vragen. Ik vermoed dat ik het na tweemaal al opgeef. Zeker niet handig. Het gaat dan bijna als zeer onbereikbaar voelen, een vriendschap. Ik las hier ergens op het forum laatst hoeveel moeite iemand stak in het socialiseren in een omgeving in de hoop vrienden te maken. Ik had enorm ontzag voor haar, zonder grap. Ik dacht tegelijkertijd ook dat ik dat zeker niet haalbaar zou vinden en dat is natuurlijk ook een keus. Dat betekent dat er minder gemakkelijk iets gaat veranderen aan mijn situatie.

Welk topic was dat?

ñuca schreef: ↑

15-08-2023 17:35

Ooit als 20er zat ik een keer in de kroeg en ontmoette een voor mij totaal onbekend persoon. We raakten aan de praat en om een of andere reden waren we elkaar binnen een uur aan het vertellen wat we in ons leven allemaal al hadden meegemaakt. Dat was geen heel lichte kost in ons geval. Daarna kwam nog allerlei gefilosofeer over weet ik veel wat allemaal. Ik heb die persoon daarna nooit meer gezien.

Maar het kan dus wel, meteen de diepte in als je elkaar net hebt ontmoet. Als je allebei niet van de oppervlakkige praatjes bent gebeurt dat gewoon.

Natuurlijk kan het wel, maar dat betekent niet dat het dan ook tot een duurzame vriendschap leidt. Genoeg mensen die hele diepgaande gesprekken hebben met praktisch onbekenden, juist omdat het onbekenden zijn, dus je hoeft je niet beter voor te doen en het heeft geen gevolgen op lang termijn.

Ik snap het wel dat je iemand niet wilt blijven vragen. Ik had met een oud-collega afgesproken en tot 2x toe heeft ze afgezegd met een begrijpelijke reden. Als ze wel weer wil afspreken, dan hoor ik het wel, aangezien ik nu al 2x een voorzet heb gedaan.

Dit gaat afgezaagd klinken. Normaal heb ik het niet zo op quotes, maar deze vind ik zo toepasselijk en waar, dat ik het toch even wil delen:

Kies mensen die ook voor jou kiezen.

Wat zijn dan precies ‘diepgaande gesprekken’? Zit je dan op het niveau ‘zin van het bestaan?’ of kan het ook gewoon over de verkiezingen gaan?

KamilleT schreef: ↑

16-08-2023 09:38

Wat zijn dan precies ‘diepgaande gesprekken’? Zit je dan op het niveau ‘zin van het bestaan?’ of kan het ook gewoon over de verkiezingen gaan?

Diepgaande gesprekken zijn, voor mij (!!), gesprekken waarbij je jezelf kwetsbaar opstelt.
Ik vind een gesprek over politiek niet perse diepgaand, maar een gesprek over bv iemands relatie met de ouders waarbij veel persoonlijke zaken bij komen kijken, dat vind ik wel diepgaand.

suikerspinx schreef: ↑

16-08-2023 09:18

Dit gaat afgezaagd klinken. Normaal heb ik het niet zo op quotes, maar deze vind ik zo toepasselijk en waar, dat ik het toch even wil delen:

Kies mensen die ook voor jou kiezen.

Ik moest hier wel om lachen, want als dat waar is, dan kan ik alleen kiezen voor mijn moeder, mijn partner en de hond:)

Ik herken veel in de verhalen hier, ook wat TO zegt: ' ik begrijp eigenlijk ook niet zo waarom?'

Ik heb eigenlijk best veel vriendinnen, ook van vroeger, maar het contact is echt spaarzaam geworden. Ik ben vaak verhuisd, zij zijn verhuisd, hebben het druk met gezinnen.
Ik heb zelf geen kinderen en mijn partner en ik latten (wonen ver van elkaar) en ik mis vrienden om me heen, die ik regelmatig zie en spreek. Die mij bellen als ze me nodig hebben voor een klussie of het moeilijk hebben of wat dan ook. Ik heb het gevoel dat ze me helemaal niet nodig hebben, maar ik hen wel en dat vind ik wel pijnlijk.

Er gaan weekenden voorbij zonder dat iemand me uitnodigt, me belt, en feestje heeft (appen dan weer wel). Het initatief moet echt van mij komen. Ik doe dat ook regelmatig, maar ga ook niet lopen stalken, haha. Misschien heb ik gewoon meer behoefte aan contact met mensen?
Ik onderneem veel, ook in mijn eentje, maar ik mis echt nabijheid van mensen om wie ik geef.
Ik heb een lange tijd depressieve periodes gehad en hoewel ik volgens mij nog best wel goed fuctioneerde in de omgeving, vraag ik mij af of ik een tijd lang te zwaar op de hand ben geweest, er viel niet zo veel meer te lachen met mij:( En ik moet eerlijk zeggen, dat ik mij nog steeds nie zo op mijn gemak voel met vrienden en familie , alsof er een afstand tussen ons is (gekomen).

weet ook niet het antwoord TO, ik hoop voor jou en mij en de anderen dat we een paar leuke vrienden vinden waar het mee klikt!

dianaf schreef: ↑

16-08-2023 10:24

Diepgaande gesprekken zijn, voor mij (!!), gesprekken waarbij je jezelf kwetsbaar opstelt.
Ik vind een gesprek over politiek niet perse diepgaand, maar een gesprek over bv iemands relatie met de ouders waarbij veel persoonlijke zaken bij komen kijken, dat vind ik wel diepgaand.

Voor mij zijn diepgaande gesprekken, gesprekken waarin ook ruimte is voor reflectie.
Dus niet van "toen deed ik X en daarna Y".
Maar: "toen deed ik X en daar voelde ik dat en dat bij. Ik vroeg me af of bij Y ik daar ook toe in staat zou zijn".

Jezelf laten zien, zeg maar.

suikerspinx schreef: ↑

16-08-2023 08:10

Wat ik vooral merk in en rondom mijn omgeving dat je zelf veel initiatief moet nemen.

Ik merk dat ik zelf ook weinig initiatief neem, omdat ik altijd dacht: ja het moet van twee kanten komen! Of laat die persoon maar eerst moeite doen!
In het verleden gewoon te vaak negatieve ervaringen gehad op gebied van vriendschap dat ik het best lastig vind om mij kwetsbaar op te stellen en iemand te vragen of ze iets leuks willen doen.

Als ik bijvoorbeeld 3x heb gevraagd of iemand wil wandelen met me en 3x is het geen tijd (ik weet dat die persoon ook echt druk is), maar vervolgens niet komt met een andere datum dan wordt ik daar best onzeker van. En na de 3e keer laat je het wel om het nog een keer te vragen.

Oh dit is heel erg herkenbaar.
Ik heb zelfs al als ik merk dat er amper interesse is of goed geluisterd wordt dat ik al onzeker wordt alleen ben ik wel iemand dke dat open en eerlijk benoemd. Voel t ook goed aan of iemand t meent. Kost me soms wel een goede band want hee dan ben je weer te direct maar goed, ik ben liever open en eerlijk en hou echt van djepgang. Ben allergisch voor oppervlakkigheid en das misschien t ding want zijn veel zelf niet klaar voor. Heb een man die t tegenover gestelde js en met jan en alleman contact legt alsof t niets is haha en overal lichtjes over denkt. Leerzaam, inspirerend maar soms confronterend.

Regenboog schreef: ↑

17-08-2023 21:22

Voor mij zijn diepgaande gesprekken, gesprekken waarin ook ruimte is voor reflectie.
Dus niet van "toen deed ik X en daarna Y".
Maar: "toen deed ik X en daar voelde ik dat en dat bij. Ik vroeg me af of bij Y ik daar ook toe in staat zou zijn".

Jezelf laten zien, zeg maar.

O, dat hoef ik dus allemaal niet te weten, wat iemand erbij voelde. Dat vind ik zelden interessant. Wel hoe iets ging of zo, maar ik ben geen dagboek.

Gelukkig heb ik ook niet echt de behoefte om dat zelf te delen, dus dat komt goed uit.