Geen vriendinnen hebben

12-08-2023 20:59 236 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er hier nog meer dames die geen of weinig vriendinnen hebben? Ik heb 1 vriendin welke ik al sinds mijn jeugd ken maar haar zie ik misschien 2 keer per jaar. Een ex buurvrouw zie ik op verjaardagen maar dat was het eigenlijk. In bepaalde situaties vind ik het best confronterend en ik weet ook niet goed waarom ik ze niet heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
13-08-2023 11:17
Wat bedoel je met herinneringen maken? Leuke dingen doen samen? Wat mij betreft kan bijkletsen en iets ondernemen allemaal in 1 afspraak. Maar ik ben dan ook vaak van begin middag tot in de avond bij vriendin. Soms blijf ik ook logeren.
Ja dat is misschien het ding ook. Sommige vrienden blijven niet vaak zo super lang hangen en dan willen ze graag vaak liever bijpraten dan wat doen.

Herinneringen maken = indd wat leuks doen, ondernemen waardoor je plezier hebt en elkaar beter leert kennen
Ik kan met mijn vrienden en vriendinnen juist lol hebben, zonder dat we speciaal wat ondernemen, of “herinneringen aan het maken” zijn.

Dat kan leuk zijn, maar vrienden zijn in mijn optiek niet bedoeld als mensen die je nodig hebt voor de een activiteit. Misschien heb ik dus al een heel ander uitgangspunt bij een vriendschap.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar en soms ben ik wel eens jaloers op vrouwen die 1x per jaar een weekendje met een vriendin weg gaan of zo maar een middagje shoppen of....en ik ben best verlegen dus het is ook niet makkelijk om vriendschappen te maken dus blijft het maar bij een praatje met de buurvrouw
Alle reacties Link kopieren Quote
Lorem_Ipsum schreef:
13-08-2023 12:19
Ik kan met mijn vrienden en vriendinnen juist lol hebben, zonder dat we speciaal wat ondernemen, of “herinneringen aan het maken” zijn.

Dat kan leuk zijn, maar vrienden zijn in mijn optiek niet bedoeld als mensen die je nodig hebt voor de een activiteit. Misschien heb ik dus al een heel ander uitgangspunt bij een vriendschap.
Ik vind het algauw vriendinnen of vrienden als ik er goed mee op kan schieten, maar ik heb daarnaast niet de behoefte om veel met ze te doen, waardoor ik me ervan bewust ben dat zij het andersom misschien wel geen vriendschap noemen (gezien de 'voorwaarden' die ik hier af en toe lees).
Maar eerlijk gezegd maakt me dat niet veel uit. Ze zijn dan alsnog leuk om af en toe mee te kletsen of iets mee te doen.
TinyTiny schreef:
13-08-2023 10:18
Ik herken het wel, door verhuizing en door moederschap.
Ik snap dat als ik verhuis niet iedereen maar naar jou toe komt. Op een gegeven moment werd het echter echt alleen vanuit mijn kant. Toen had ik er ook geen zin meer in. Degene die over is gebleven, doen we over en weer moeite om elkaar te zien (al is de frequentie niet heel hoog).
De meeste moeders die ik in m'n omgeving kreeg, gingen er helemaal in op. Leken geen persoon meer te zijn buiten moeder om. En sorry, maar ik ben echt niet geïnteresseerd in kinderen. Ik kan het echt voor iemand leuk vinden dat ze moeder zijn geworden en ik hoor ik echt even aan hoe het met je kind is etc., maar als er niets anders meer uitkomt, vind ik we ook niets meer aan.
Het is ook een beetje geven en nemen soms. Ik weet niet zo goed of ik de juiste voorstelling heb bij het type moeder dat je beschrijft, maar in het algemeen zijn kinderen gewoon heel erg bepalend voor je leven/tijdsindeling. Je bent er nu eenmaal veel tijd aan kwijt. Als er dan iemand is, die je hier even uit kan trekken is dat heel wat waard. Een ander perspectief enzo. Ik heb een paar kinderloze vriendinnen met wie de gesprekken dus ook nauwelijks over kinderen gaan. Heel fijn juist, want ik had zeker eerder best de neiging helemaal op te gaan in het moederschap.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
13-08-2023 11:27
Bij mij was het ook geen ongelukje, maar wel een niet goed doordachte beslissing haha. Is allemaal goed gekomen hoor. Maar ik merkte dus vooral dat mensen zich niet konden identificeren met mij omdat ze met totaal andere dingen bezig waren. Ik zat in de levensfase waar zij nog lang niet aan toe waren. En degenen die wel kinderen hadden, waren een jaar of 15 ouder dan ik en begrepen mij ook niet goed. Want andere leeftijd en voordat zij die kinderen kregen hadden ze ook eerst andere dingen gedaan.
Ze zeggen dat je pas op je 25e echt volwassen bent qua denken en doen :-) dan zijn je hersenen uitgegroeid oid.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Premium schreef:
13-08-2023 12:40
Het is ook een beetje geven en nemen soms. Ik weet niet zo goed of ik de juiste voorstelling heb bij het type moeder dat je beschrijft, maar in het algemeen zijn kinderen gewoon heel erg bepalend voor je leven/tijdsindeling. Je bent er nu eenmaal veel tijd aan kwijt. Als er dan iemand is, die je hier even uit kan trekken is dat heel wat waard. Een ander perspectief enzo. Ik heb een paar kinderloze vriendinnen met wie de gesprekken dus ook nauwelijks over kinderen gaan. Heel fijn juist, want ik had zeker eerder best de neiging helemaal op te gaan in het moederschap.
Ik zeg dus juist dat het in mijn omgeving helaas wel zo was. Uitzonderingen daar gelaten. En wat ik al zei: ik luister echt wel even naar hoe het met je kind gaat etc. Dat gebeurt ook bij degenen die naast het moeder zijn nog wel een eigen leven leiden. Als het echter nog het enige is waar het over gaat, heb ik geen raakvlakken meer met je. Dan houdt het dus op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisselle schreef:
13-08-2023 11:16
Wat doen jullie dan als het een lekkere warme dag is en je hebt zin om naar het strand te gaan of om op een terrasje te zitten? Met wie ga je dan? Of ga je alleen of juist niet?
Ik ga altijd met mn gezin naar het strand. En daar zie ik dan ook vaak familie. Dus dat voelt nooit 'alleen', ondanks dat ik weinig vriendinnen heb.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 13-08-2023 14:41
9.44% gewijzigd
Tarabella schreef:
12-08-2023 22:05
Ik heb nog niet rechtstreeks de vraag gehad of ik vriendinnen heb. Ik zou anders niet weten wat ik zeggen moet. Toch een gevoel van schaamte.
Ik zeg het gewoon. Mijn kapster, beeldschoon en super gezellig, is er heel open over.
Dus toen durfde ik het ook. Maar ik vind het zelf al snel teveel of te claimerig of te onduidelijk met mensen. Daar heb ik dus met mijn kapster een paar keer per jaar een goed gesprek over 😁. Wellicht kan dit topic zoiets zijn voor sommigen. Het is gewoon niet zo dat iedereen veel mensen om zich heen heeft of kan hebben.
Quincy2 schreef:
13-08-2023 12:32
Ik vind het algauw vriendinnen of vrienden als ik er goed mee op kan schieten, maar ik heb daarnaast niet de behoefte om veel met ze te doen, waardoor ik me ervan bewust ben dat zij het andersom misschien wel geen vriendschap noemen (gezien de 'voorwaarden' die ik hier af en toe lees).
Maar eerlijk gezegd maakt me dat niet veel uit. Ze zijn dan alsnog leuk om af en toe mee te kletsen of iets mee te doen.
Ik heb juist ook veel vriendinnen die qua activiteiten juist helemaal niet overeen komen. Dus de vriendschap is dan sowieso al niet op gezamenlijke interesses gestoeld. Toch zijn het goede vriendinnen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wauw wat een reacties. Ik heb ze allemaal doorgenomen. Wat 'fijn' om herkenning te lezen. Het voelt soms of je de enige bent maar nee dus. Aan de ene kant vind ik het helemaal prima mijn situatie, ben zelf erg druk privé altijd en weinig tijd over maar soms is het dus wel een gemis en confronterend. Maar ik ben ook gewoon lekker op mezelf en een huismusje. Mocht iemand zich geroepen voelen en zou je contact met mij willen dan mag je altijd een privébericht sturen. Liefs!
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisselle schreef:
13-08-2023 11:16
Wat doen jullie dan als het een lekkere warme dag is en je hebt zin om naar het strand te gaan of om op een terrasje te zitten? Met wie ga je dan? Of ga je alleen of juist niet?
Meestal is er in mijn leven weinig tijd voor mij. Dat scheelt vast een hoop. Maar als ik alleen ben en dit overkomt mij dan baal ik wel eens. Ik ga wel, maar doe meestal iets anders.
Alle reacties Link kopieren Quote
-
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisselle schreef:
13-08-2023 11:16
Wat doen jullie dan als het een lekkere warme dag is en je hebt zin om naar het strand te gaan of om op een terrasje te zitten? Met wie ga je dan? Of ga je alleen of juist niet?
Naar het strand ga ik gerust zonder vriendinnen, neem wel mijn hondje mee. Vorige week ook nog samen met mijn hondje op het strand gezeten.
Vind het prima alleen, beetje voetballen met mijn hond, stukjes wandelen, de zee in met mijn hond. En daarna lekker op het bedje liggen. Heerlijk.
Maar vind het ook gezellig als er iemand mee gaat, alleen dan kan je toch minder je eigen ding doen en gaan en staan waar ja wilt.

Terrasjes doe ik niet alleen. Ik drink ook liever een wijntje thuis met een vriendin dan dat ik grof geld uit ga geven op een terras. Dus heb daar nooit zo'n behoefte aan.
#doeslief
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
13-08-2023 11:41
Zo'n type ben ik ook niet nee. Er zijn mensen die elke scheet met anderen willen delen en heel erg veel praten. Ik ben zelf best rustig en bedachtzaam en zoek dat eigenlijk ook in een vriendschap. Een druk pratend iemand, daar hou ik het niet heel lang achter elkaar mee uit. Dan ben ik na een uur of 2, 3 wel op.
Die mensen heb ik op mijn werk inderdaad. Alleen maar aan het praten. Vertellen alles, delen alles. Ik niet, en krijg dan ook vaak terug dat ik te gesloten ben. Terwijl de praktijk is dat áls ik iets deel die prater helemaal niet luistert en allang bezig is met zijn eigen verhaal weer.

Ik heb 1 goede vriendin die ik best vaak zie. Ben ook wel redelijk betrokken bij het leven van haar kinderen en partner. Verder wat goede en minder goede kennissen. Maar ik ben gewoon graag alleen. Dus voor mij is het helemaal goed zo. Waar ik wel moeite mee heb is het medelijden van anderen en de weekendpraatjes inderdaad.
Alle reacties Link kopieren Quote
TinyTiny schreef:
13-08-2023 10:18
Ik herken het wel, door verhuizing en door moederschap.
Ik snap dat als ik verhuis niet iedereen maar naar jou toe komt. Op een gegeven moment werd het echter echt alleen vanuit mijn kant. Toen had ik er ook geen zin meer in. Degene die over is gebleven, doen we over en weer moeite om elkaar te zien (al is de frequentie niet heel hoog).
De meeste moeders die ik in m'n omgeving kreeg, gingen er helemaal in op. Leken geen persoon meer te zijn buiten moeder om. En sorry, maar ik ben echt niet geïnteresseerd in kinderen. Ik kan het echt voor iemand leuk vinden dat ze moeder zijn geworden en ik hoor ik echt even aan hoe het met je kind is etc., maar als er niets anders meer uitkomt, vind ik we ook niets meer aan.
Ik heb sinds ik moeder ben juist meer dan daarvoor soms de drang om heerlijk met alleen volwassenen ergens naartoe te gaan. Bijvoorbeeld uiteten met een vriendin. Voor mij is dat ook vrije tijd, ff voor mezelf, geen kindzorg om handen, gesprekken over volwassen zaken die niet onderbroken worden. Heerlijk.

Ik ga nog geregeld uit met m’n kinderloze vriendinnen. Wel heb ik er eentje die er ook zo instaat als jij en ik ben daar gaandeweg toch iets gaan missen in die vriendschap. Waardoor ik meer naar m’n andere (soms ook kinderloze) vriendinnen toe trek. Hoewel ik haar nog steeds graag zie.

Omdat als iemand je kind zo afwijst negeer je dus een deel van mijn leven waar ik 80-90% van de tijd mee bezig ben. Hoe kun je mij dan tot steun zijn als ik het nodig heb? Als ik zorgen heb om m’n kind bel ik haar dus ook niet, ben dan altijd toch bezorgd dat ik haar daarmee tot last ben. Maar als t dan weer is opgelost delen we dan ook niet de vreugde. Nja, ik merk dus dat die vriendschap veel oppervlakkiger is geworden sinds ik moeder ben en om heel eerlijk te zijn vind ik dat dat meer aan haar ligt dan aan mij. Ze accepteert me niet meer zoals ik ben. Verder no hard feelings ofzo, iedereen kiest voor zichzelf waar je je mee omringt.

En misschien is het voor haar wel helemaal prima. Want ik trek er nog steeds op uit met haar, als volwassene en ik laat m’n kind dan thuis. Vind het zelf ook lekker om ff m’n handen vrij te hebben. Dus ze mist niets aan mij. Maar het is meer van mijn kant dat ik minder uit de vriendschap haal
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had weinig vrienden. Door emigratie nog minder. 1 goede overgehouden. Die zien ik met geluk 1x per jaar.
In nieuwe land nu 1 vriendin.
Soms mis ik het, maar meestal niet.
Vind het ingewikkeld met vriendschappen. Kan door pestverleden komen, weet het niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
MysteriousLight schreef:
13-08-2023 11:00
Dat klopt ook, maar waar ik dan soms meezit is dat als ik mensen een tijdje niet zie, dat je eigenlijk vaak alleen maar bijkletst. Terwijl ik dat niet de hele tijd wil. Ik las een artikel van iemand daarover die stelde dat je dan regelmatig op een niveau van bijkletsen blijft en minder nieuwe dingen van elkaar leert en herinneringen maakt.

Ja, herkenbaar, in vriendschappen waarvan ik de vriendin niet zo vaak zie! Ging dat artikel toevallig over iets als bijpraat-vriendschappen vs bankhang-vriendschappen, of zo? Daar heb ik laatst ook een artikel over gelezen wat bij mij wel resoneerde.

Ik had een paar vrienden die ik niet zo vaak zag en waarbij het op een gegeven moment met afspreken voelde alsof we elkaar vooral aan het bijpraten waren over wat we verder hadden meegemaakt in het leven, in plaats van dat we samen het leven beleefden - dat was nog steeds heel gezellig, maar ik miste wel wat. Ik ben daarom een paar jaar terug ook in die vriendschappen bewust meer dingen samen gaan doen als ik dan met een vriendin af sprak, ipv alleen maar een terrasje pakken of uit eten. Dat is toch meer een herinnering die er uit springt voor mij dan. En voor, tijdens of na dat mountainbiken, kanoën, museum / theater bezoek, etc pak je ook een drankje en kan je ook nog bijpraten. Het is natuurlijk altijd een beetje een balans.

Ik heb trouwens aan dit forum nog een goede IRL vriendin overgehouden :)
Gisselle schreef:
13-08-2023 11:16
Wat doen jullie dan als het een lekkere warme dag is en je hebt zin om naar het strand te gaan of om op een terrasje te zitten? Met wie ga je dan? Of ga je alleen of juist niet?
Niks, want ik heb een hekel aan buiten zijn en het strand helemaal haha. Ik heb nooit zin om erop uit te gaan eigenlijk, tenzij ik het thuis zitten echt even zat ben. Ik ben een binnenmens en geef niets om in de zon zitten of buiten dingen doen. Ik zit graag lekker thuis te schrijven, lezen of films te kijken. Soms ga ik wel eens de stad in om te shoppen, dat doe ik dan alleen als er niemand kan. Op een terras zitten in mijn eentje doe ik niet want daar heb ik geen zin in, met een vriendin wel. Naar de bios ga ik wel in mijn eentje ( al jaren ), uit eten dan weer niet. Ik ging vroeger ook alleen stappen, maar dat durf ik niet meer.
Alleen op vakantie gaan doe ik ook, maar ik moet zeggen dat daar de lol wel vanaf is voor me. Mijn buurvrouw is ook single en kindvrij net als ik maar die is altijd hele weekenden weg met vrienden, die is zelden thuis. Ieder diertje zijn pleziertje toch?
tripsie schreef:
13-08-2023 21:50
Ja, herkenbaar, in vriendschappen waarvan ik de vriendin niet zo vaak zie! Ging dat artikel toevallig over iets als bijpraat-vriendschappen vs bankhang-vriendschappen, of zo? Daar heb ik laatst ook een artikel over gelezen wat bij mij wel resoneerde.

Ik had een paar vrienden die ik niet zo vaak zag en waarbij het op een gegeven moment met afspreken voelde alsof we elkaar vooral aan het bijpraten waren over wat we verder hadden meegemaakt in het leven, in plaats van dat we samen het leven beleefden - dat was nog steeds heel gezellig, maar ik miste wel wat. Ik ben daarom een paar jaar terug ook in die vriendschappen bewust meer dingen samen gaan doen als ik dan met een vriendin af sprak, ipv alleen maar een terrasje pakken of uit eten. Dat is toch meer een herinnering die er uit springt voor mij dan. En voor, tijdens of na dat mountainbiken, kanoën, museum / theater bezoek, etc pak je ook een drankje en kan je ook nog bijpraten. Het is natuurlijk altijd een beetje een balans.

Ik heb trouwens aan dit forum nog een goede IRL vriendin overgehouden :)




Oh maar dat zoek ik helemaal niet. Bijpraten, koffie drinken, wandelen, terras en/of uit eten, daar blijft het meestal bij en vind ik voldoende in een vriendschap.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zelfs de poh van de huisarts waar ik vanmorgen weer een gesprek mee had gaat ervan uit dat je vriendinnen hebt😅
'Misschien kun je het ook eens met vriendinnen bespreken'..
Heb het voor nu maar even genegeerd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Alles gelezen en wat een herkenning, heel fijn om te lezen! Vroeger had ik een grote vrienden/vriendinnenkring. Dat is de afgelopen jaren wat verwaterd waardoor we elkaar nog maar heel af en toe treffen. Binnen de groep zijn ook 1 op 1 vriendschappen en afspraken maar op de een of andere manier nooit met mij....
Ik weet zelf niet goed waar dat aan ligt, ik ben ook echt wel kritisch naar mezelf en probeer altijd attent te zijn naar anderen. Maar toch sta ik niet bovenaan iemands lijstje als er wat afgesproken wordt merk ik.

Ik heb me al een paar keer ingespannen om nieuwe vriendinnen te maken, bijv. door me bij een sportclub aan te melden. Heel leuk, gezellige kletspraat na de training maar verder dan dat kom ik nooit. Ook heb ik recent een zelfontwikkelingsopleiding gedaan. Ook hier leuke contacten aan overgehouden en we gaan met een groepje nog af en toe eten, maar ook hier geen 1 op 1 een goede vriendin aan overgehouden, wat ik heel jammer vindt.

Ik merk dat ik het lastig vind. Aan de ene kant ben ik graag thuis met mijn man en hond en aan de andere kant mis ik het hebben van een paar goede vriendinnen.

Fijn om te lezen dat er meer in dezelfde situatie zitten, ik merk dat ik me soms echt een buitenbeentje voel hierdoor.
anniexx wijzigde dit bericht op 14-08-2023 11:14
10.50% gewijzigd
ñuca schreef:
14-08-2023 08:27
Oh maar dat zoek ik helemaal niet. Bijpraten, koffie drinken, wandelen, terras en/of uit eten, daar blijft het meestal bij en vind ik voldoende in een vriendschap.
Ik ook niet hoor. Echt geen zin om te gaan kanoën, mountainbiken, naar cabaret of wat dan ook. Kan soms leuk zijn, maar daar draait het bij mij in een vriendschap helemaal niet om.

Als ik een activiteit wil doen, dan doe ik dat gewoon lekker zelf. In een vriendschap zoek ik wat anders, kan er niet goed de vinger op leggen, maar de basis is voor mij in elk geval niet iemand zoeken om wat mee te doen. Want dat kan ik ook wel met kennissen of onbekenden.

Ik onderneem heus wel dingen met vrienden, maar in de eerste plaats gaat het mij om het contact. Ik ben geen activiteitenbegeleiding.
anoniem_677683ba4a1a0 wijzigde dit bericht op 14-08-2023 11:19
9.22% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
-April- schreef:
13-08-2023 21:33
Ik heb sinds ik moeder ben juist meer dan daarvoor soms de drang om heerlijk met alleen volwassenen ergens naartoe te gaan. Bijvoorbeeld uiteten met een vriendin. Voor mij is dat ook vrije tijd, ff voor mezelf, geen kindzorg om handen, gesprekken over volwassen zaken die niet onderbroken worden. Heerlijk.

Ik ga nog geregeld uit met m’n kinderloze vriendinnen. Wel heb ik er eentje die er ook zo instaat als jij en ik ben daar gaandeweg toch iets gaan missen in die vriendschap. Waardoor ik meer naar m’n andere (soms ook kinderloze) vriendinnen toe trek. Hoewel ik haar nog steeds graag zie.

Omdat als iemand je kind zo afwijst negeer je dus een deel van mijn leven waar ik 80-90% van de tijd mee bezig ben. Hoe kun je mij dan tot steun zijn als ik het nodig heb? Als ik zorgen heb om m’n kind bel ik haar dus ook niet, ben dan altijd toch bezorgd dat ik haar daarmee tot last ben. Maar als t dan weer is opgelost delen we dan ook niet de vreugde. Nja, ik merk dus dat die vriendschap veel oppervlakkiger is geworden sinds ik moeder ben en om heel eerlijk te zijn vind ik dat dat meer aan haar ligt dan aan mij. Ze accepteert me niet meer zoals ik ben. Verder no hard feelings ofzo, iedereen kiest voor zichzelf waar je je mee omringt.

En misschien is het voor haar wel helemaal prima. Want ik trek er nog steeds op uit met haar, als volwassene en ik laat m’n kind dan thuis. Vind het zelf ook lekker om ff m’n handen vrij te hebben. Dus ze mist niets aan mij. Maar het is meer van mijn kant dat ik minder uit de vriendschap haal
Dat hangt er dus heel erg vanaf of dat zo'n beetje het enige is waar het over gaat. Als er echt wat is met je kind zal ik er echt wel zijn en heel blij voor jou & kind zijn als het is opgelost. Als je om elk wissewasje gaat bellen (kind heeft een geschaafde knie, kind voelt zich niet zo lekker etc.) dan passen wij niet bij elkaar.
Je verandert als persoon en dat is niet iets slechts, maar kan er wel voor zorgen dat je uit elkaar groeit. Je interesses zijn gewoon anders.
Kinderen of niet, in elke vriendschap heb je wel iets waar de ander altijd maar druk mee is, maar waar je zelf niets mee hebt. Ik vind wel dat je daar een beetje veerkracht in moet hebben. Er zijn ook mensen die veel over hun werk praten, of familiesgedoe, of wat dan ook. Daar zit je nooit helemaal mee op één lijn. Ik probeer mee te leven met wat voor die persoon belangrijk is, ook al staat het ver van me af. Zij zullen bij mij ook weleens denken, daar gaat ze weer…

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven