Geen vriendinnen hebben

12-08-2023 20:59 236 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er hier nog meer dames die geen of weinig vriendinnen hebben? Ik heb 1 vriendin welke ik al sinds mijn jeugd ken maar haar zie ik misschien 2 keer per jaar. Een ex buurvrouw zie ik op verjaardagen maar dat was het eigenlijk. In bepaalde situaties vind ik het best confronterend en ik weet ook niet goed waarom ik ze niet heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb 10 goede vriendinnen die ik regelmatig spreek en zie. Een hele reeks aan kennissen en een lieve familie. Ik voel me dus wel echt gezegend, en ze maken mijn leven echt leuker. Een paar van die vriendinnen ken ik sinds mijn tienerjaren. Hoewel we hele verschillende levens hebben, zijn we er voor elkaar. Sommige wonen aan de andere kant van het land, maar we hebben wel bijna wekelijks app contact.

De afgelopen jaren heb ik ook genoeg vrienden laten gaan en werd mijn kring steeds kleiner. Vooral degene die moeder werden en het veel te druk kregen. Dit zou niet moeten uitmaken, maar het begon langzaam dood te bloeden en ik voelde de connectie niet meer. Het ging daarom op een natuurlijke manier en dat is helemaal prima. Niet elke vriendschap is voor eeuwig.

Verder is mijn 'geheim' dat ik interesse blijf tonen en initiatief tot contact en afspreken blijf nemen. Als ik voel dat het eenrichtingsverkeer is neem ik m'n afstand, maar dan komt de ander bijna altijd wel weer over de brug. En zo niet, dan laat ik degene gaan of ga ik een gesprek aan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook niet veel vrienden (meer). Sinds ik moeder ben geworden. Het kost me veel energie momenteel.Werk,kind, huishouden en familie neemt zoveel ruimte in momenteel, zo voelt het. Maar gek genoeg mis ik het voor nu ook even niet daardoor.
Op Facebook heb je verschillende groepen om andere vrouwen te leren kennen, heb al een paar keer met een groepje afgesproken. Misschien kun je daar eens kijken of er ook zoiets is in je buurt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Fitgirl schreef:
13-08-2023 09:07
Ik heb 10 goede vriendinnen die ik regelmatig spreek en zie. Een hele reeks aan kennissen en een lieve familie. Ik voel me dus wel echt gezegend, en ze maken mijn leven echt leuker. Een paar van die vriendinnen ken ik sinds mijn tienerjaren. Hoewel we hele verschillende levens hebben, zijn we er voor elkaar. Sommige wonen aan de andere kant van het land, maar we hebben wel bijna wekelijks app contact.

De afgelopen jaren heb ik ook genoeg vrienden laten gaan en werd mijn kring steeds kleiner. Vooral degene die moeder werden en het veel te druk kregen. Dit zou niet moeten uitmaken, maar het begon langzaam dood te bloeden en ik voelde de connectie niet meer. Het ging daarom op een natuurlijke manier en dat is helemaal prima. Niet elke vriendschap is voor eeuwig.

Verder is mijn 'geheim' dat ik interesse blijf tonen en initiatief tot contact en afspreken blijf nemen. Als ik voel dat het eenrichtingsverkeer is neem ik m'n afstand, maar dan komt de ander bijna altijd wel weer over de brug. En zo niet, dan laat ik degene gaan of ga ik een gesprek aan.
Dat is de truc hè, investeren, en dat is juist wat zo moeilijk op te brengen is. Met 10 vrienden moet je eigenlijk elke week wel een keer afspreken om die mensen een aantal keren per jaar te kunnen zien. Of met een groepje afspreken. Dan nog je familie dus dan moet je haast wel doordeweeks ook nog mensen zien om ze allemaal voldoende aandacht te geven.
tv-icoon schreef:
13-08-2023 07:26
Ik zie het zo: meestal zijn mensen die lijden onder gebrek aan vrienden heel kieskeurig; ze willen eigenlijk een heel bijzondere kwaliteit (die niet bestaat).

Ik weet niet of ik kieskeurig ben, maar ik zoek natuurlijk wel naar een bepaalde wederzijdse klik. En die heb ik niet zo snel met mensen. Of dat dan aan mij ligt of aan de anderen weet ik niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zanahoria schreef:
12-08-2023 22:37
Ik heb ook wel een man, maar geen kinderwens. Ben wel bevriendd met twee vrouwen met kinderen.
Jammer dat jik er zo star instaat.
Hier reageren ook al moeders zonder kinderen.

Helaas is dat ook mijn ervaring: moeders die erg naar elkaar toe trekken. De kinderen spreken af, dus de moeders ook. Of moeders die altijd met de kinderen bezig zijn. Wat dat betreft is het makkelijker afspreken met vaders. Nu moet ik zeggen dat de moeders in mijn omgeving echte helikoptermoeders zijn. Er zullen best moeders zijn die daar anders mee omgaan, helaas niet in mijn omgeving ;-D
Merel90 schreef:
13-08-2023 09:22
Ik heb ook niet veel vrienden (meer). Sinds ik moeder ben geworden. Het kost me veel energie momenteel.Werk,kind, huishouden en familie neemt zoveel ruimte in momenteel, zo voelt het. Maar gek genoeg mis ik het voor nu ook even niet daardoor.
(...)
Dit herken ik heel erg, maar tegelijk vind ik het heerlijk om af en toe met een vriendin even wat te eten in de stad en juist afstand te nemen van de dagelijkse drukte. Dan ben ik er echt even uit, hoor ik hele andere verhalen en krijg ik er veel energie van.
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
13-08-2023 09:38
Dat is de truc hè, investeren, en dat is juist wat zo moeilijk op te brengen is. Met 10 vrienden moet je eigenlijk elke week wel een keer afspreken om die mensen een aantal keren per jaar te kunnen zien. Of met een groepje afspreken. Dan nog je familie dus dan moet je haast wel doordeweeks ook nog mensen zien om ze allemaal voldoende aandacht te geven.
Elke week? Welnee. Dat is echt niet nodig. Zelfs niet eens maandelijks. De basis van een goede vriendschap zit 'm niet in de frequentie van hoevaak je elkaar ziet. Wel of je er voor elkaar bent in goede en slechte tijden en de interesse wederkerig is.

Voor mij is investeren in vriendschappen niet moeilijk op te brengen. Puur omdat het investeren en onderhouden belangrijk is. Dat geldt voor mij dan.
Zanahoria schreef:
12-08-2023 22:37
Ik heb ook wel een man, maar geen kinderwens. Ben wel bevriendd met twee vrouwen met kinderen.
Jammer dat jik er zo star instaat.
Hier reageren ook al moeders zonder kinderen.

:huh:
Ik weet niet, maar ik vind het altijd maar raar om te spreken van investeren in vriendschappen. Alsof een vriend(in) hebben zich een keer moet gaan uitbetalen als het jou uitkomt.

Volgens mij ontstaan vriendschappen organisch. Omdat je een gedeelde interesse hebt, dezelfde humor hebt, hetzelfde levenspad bewandelt, in dezelfde bubbel rond hangt, op dezelfde moment zin hebt in borrels, concerten of wandelingen.

Je gaat met elkaar om (of stuurt elkaar flauwe memes) omdat je op dat moment zin hebt om dat te doen met die persoon. Niet omdat je een vacature voor vriendin te vervullen hebt en deze persoon mogelijk in aanmerking komt voor die functie.

Volgens mij is het ‘geheim’ van vrienden maken, de kunst om onbevangen zonder verwachtingen contact te maken.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 13-08-2023 10:01
8.08% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Premium schreef:
13-08-2023 09:45
Dit herken ik heel erg, maar tegelijk vind ik het heerlijk om af en toe met een vriendin even wat te eten in de stad en juist afstand te nemen van de dagelijkse drukte. Dan ben ik er echt even uit, hoor ik hele andere verhalen en krijg ik er veel energie van.
Ik ben zelf kinderloos en merk altijd dat de vriendinnen met kinderen juist graag met mij afspreken omdat ze dan juist eens hele andere verhalen horen. Vind ik altijd wel grappig. Blijkbaar gaan de gesprekken met andere moeders in de meeste gevallen over de kinderen.
Fitgirl schreef:
13-08-2023 09:46
Elke week? Welnee. Dat is echt niet nodig. Zelfs niet eens maandelijks. De basis van een goede vriendschap zit 'm niet in de frequentie van hoevaak je elkaar ziet. Wel of je er voor elkaar bent in goede en slechte tijden en de interesse wederkerig is.

......

Eens, ik heb zelf ook helemaal geen behoefte aan vriendschappen waarbij dagelijks of wekelijks contact is. Als het echt goed zit blijft het contact gewoon in stand, en kun je om de paar maanden gezellig bijkletsen en tijd met elkaar doorbrengen.
kindrebel schreef:
13-08-2023 09:59
Ik weet niet, maar ik vind het altijd maar raar om te spreken van investeren in vriendschappen. Alsof een vriend(in) hebben zich een keer moet gaan uitbetalen als het jou uitkomt.

Volgens mij ontstaan vriendschappen organisch. Omdat je een gedeelde interesse hebt, dezelfde humor hebt, hetzelfde levenspad bewandelt, in dezelfde bubbel rond hangt, op dezelfde moment zin hebt in borrels, concerten of wandelingen.

Je gaat met elkaar om (of stuurt elkaar flauwe memes) omdat je op dat moment zin hebt om dat te doen met die persoon. Niet omdat je een vacature voor vriendin te vervullen hebt en deze persoon mogelijk in aanmerking komt voor die functie.

Toch zijn er mensen die er zo instaan met vriendschappen. Als die het idee hebben dat je niet evenveel in de vriendschap investeert als zij, dan vinden ze het al snel niet goed genoeg meer. Maar dit soort mensen snapt ook nooit wat ik in mijn vorige post schreef, dat je elkaar helemaal niet zo vaak hoeft te zien/spreken om een goede band te hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach sommige vriendinnen ben je liever kwijt dan rijk. Soms ga ik met ''vriendinnen'' uiteten en dan denk ik bij mijzelf ''Wat is ze toch een trut".

Maar goed het is nooit te laat om vriendschappen te sluiten. En een vriendin die je 2 weken kent kan net zo waardevol zijn (of zelfs meer) dan een vriendin die je al 20 jaar kent.
nerdopviva schreef:
13-08-2023 09:43
Helaas is dat ook mijn ervaring: moeders die erg naar elkaar toe trekken. De kinderen spreken af, dus de moeders ook. Of moeders die altijd met de kinderen bezig zijn. Wat dat betreft is het makkelijker afspreken met vaders. Nu moet ik zeggen dat de moeders in mijn omgeving echte helikoptermoeders zijn. Er zullen best moeders zijn die daar anders mee omgaan, helaas niet in mijn omgeving ;-D
Ik herken dit ook niet. Ik ben vrijwel de enige van al mijn vriendinnen die geen kinderen heeft en ik herken dit totaal niet. Ik ben geen enkele vriendin of vriend kwijt geraakt door het ouderschap. En wie minder energie had toen de kinderen jong waren, is vanzelf weer boven komen drijven.

Moet wel zeggen dat ze allemaal ook graag dingen zonder hun kinderen doen.

Ook lees ik hier dat mensen vriendschappen kwijt zijn geraakt doordat ze verhuisden, of omdat hun levens een andere kant op gingen. Ook dat herken ik niet, wij hebben onderling allemaal totaal andere levens.
Alle reacties Link kopieren Quote
ñuca schreef:
13-08-2023 10:00
Eens, ik heb zelf ook helemaal geen behoefte aan vriendschappen waarbij dagelijks of wekelijks contact is. Als het echt goed zit blijft het contact gewoon in stand, en kun je om de paar maanden gezellig bijkletsen en tijd met elkaar doorbrengen.
Precies!

Investeren zit 'm in o.a er voor elkaar zijn in goede en slechte tijden. Respect en wederzijds vertrouwen. Elkaar een poos niet zien en daarna op dezelfde voet verder gaan.
nitflex schreef:
13-08-2023 10:07
Ik herken dit ook niet. Ik ben vrijwel de enige van al mijn vriendinnen die geen kinderen heeft en ik herken dit totaal niet. Ik ben geen enkele vriendin of vriend kwijt geraakt door het ouderschap. En wie minder energie had toen de kinderen jong waren, is vanzelf weer boven komen drijven.

Moet wel zeggen dat ze allemaal ook graag dingen zonder hun kinderen doen.

......

Ik ben destijds wel de vrienden van de middelbare school kwijtgeraakt doordat ik heel jong moeder werd en zij een heel andere kant opgingen met vervolgopleidingen etc. Ik heb geen studentenleven gehad en daardoor konden veel mensen zich niet met mij identificeren en ik niet met hen. De moeders die ik vervolgens tegenkwam toen mijn kind naar school ging waren een stuk ouder dan ik, dus dat werkte ook niet.
Ik investeer ook niet echt in vriendschappen, ik ben eerlijk gezegd ook zelden de initiatiefnemer… maar mensen lijken toch graag met me om te gaan. Ik weet niet waar dat ‘m in zit, ik heb zelfs een paar keer gehad dat ik iemand anders beste vriendin bleek te zijn, terwijl ik dat helemaal niet zo ervoer.

Ik ga op zich makkelijk met mensen om, maar ik heb toch ook wel zo mijn gebruiksaanwijzing en ben echt niet super sociaal. Dus ik denk niet dat dat er iets mee te maken heeft.

Vind het altijd heel verdrietig als ik hier lees dat mensen vriendschappen zo ingewikkeld vinden en er behoefte aan hebben, maar dat het niet lukt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Surebaby schreef:
12-08-2023 21:14
Ik zeg in principe nooit nee als ik ergens wordt meegevraagd en hou niet van een dichtgeplande agenda. Elke week dus wel wat te doen.
Maar geen 'bestie' in de buurt met wie ik lief en leed deel ofzo.
Echt een goed gesprek, dat gaat via videobellen en moet op afspraak, of moet wachten tot ik de weer eens zie en dan ook niet gelijk.

Ik word gewoon nooit gevraagd. Als ik iets wil doen, moet ik anderen vragen. Ik heb ook wel vaak het gevoel dat ik voor lief wordt genomen. Goed genoeg om hulp aan te vragen, maar leuke dingen doen ze dan weer met iemand anders. Klinkt negatiever dan ik het bedoel. Ik vind het niet erg om hulp te bieden en ik denk niet dat ik bewust niet wordt gevraagd. Ik sta niet bovenaan het lijstje van mensen om leuke dingen mee te doen.
ñuca schreef:
13-08-2023 10:14
Ik ben destijds wel de vrienden van de middelbare school kwijtgeraakt doordat ik heel jong moeder werd en zij een heel andere kant opgingen met vervolgopleidingen etc. Ik heb geen studentenleven gehad en daardoor konden veel mensen zich niet met mij identificeren en ik niet met hen. De moeders die ik vervolgens tegenkwam toen mijn kind naar school ging waren een stuk ouder dan ik, dus dat werkte ook niet.
Ja, dat is misschien wel ingewikkeld ja, op die leeftijd loopt dat dan wel erg uiteen. Dat heb ik inderdaad niet meegemaakt in mijn vriendenkring.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik herken het wel, door verhuizing en door moederschap.
Ik snap dat als ik verhuis niet iedereen maar naar jou toe komt. Op een gegeven moment werd het echter echt alleen vanuit mijn kant. Toen had ik er ook geen zin meer in. Degene die over is gebleven, doen we over en weer moeite om elkaar te zien (al is de frequentie niet heel hoog).
De meeste moeders die ik in m'n omgeving kreeg, gingen er helemaal in op. Leken geen persoon meer te zijn buiten moeder om. En sorry, maar ik ben echt niet geïnteresseerd in kinderen. Ik kan het echt voor iemand leuk vinden dat ze moeder zijn geworden en ik hoor ik echt even aan hoe het met je kind is etc., maar als er niets anders meer uitkomt, vind ik we ook niets meer aan.
TinyTiny schreef:
13-08-2023 10:18
Ik herken het wel, door verhuizing en door moederschap.
Ik snap dat als ik verhuis niet iedereen maar naar jou toe komt. Op een gegeven moment werd het echter echt alleen vanuit mijn kant. Toen had ik er ook geen zin meer in. Degene die over is gebleven, doen we over en weer moeite om elkaar te zien (al is de frequentie niet heel hoog).
De meeste moeders die ik in m'n omgeving kreeg, gingen er helemaal in op. Leken geen persoon meer te zijn buiten moeder om. En sorry, maar ik ben echt niet geïnteresseerd in kinderen. Ik kan het echt voor iemand leuk vinden dat ze moeder zijn geworden en ik hoor ik echt even aan hoe het met je kind is etc., maar als er niets anders meer uitkomt, vind ik we ook niets meer aan.
Grappig, ik ga liever naar anderen, dan dat mensen naar mij toe komen. Dus misschien is dat mijn gelukje. Hoewel ik juist nog in de stad woon, en iedereen altijd hierheen wil komen.

In kinderen ben ik enigszins geïnteresseerd, maar zeker niet tot in detail. Ik stuur nooit kaartjes en weet nauwelijks wanneer kinderen jarig zijn, bijvoorbeeld. Maar blijkbaar bespreken ze dat met anderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook hier herkenbaar.
Komt ook een beetje door mijn karakter. Ik ben heel rustig en introvert.
Alle reacties Link kopieren Quote
nerdopviva schreef:
13-08-2023 09:43
Helaas is dat ook mijn ervaring: moeders die erg naar elkaar toe trekken. De kinderen spreken af, dus de moeders ook. Of moeders die altijd met de kinderen bezig zijn. Wat dat betreft is het makkelijker afspreken met vaders. Nu moet ik zeggen dat de moeders in mijn omgeving echte helikoptermoeders zijn. Er zullen best moeders zijn die daar anders mee omgaan, helaas niet in mijn omgeving ;-D
Ik had juist een vriendin voordat we kinderen kregen, altijd leuke dingen doen samen, uit eten etc. Toen we allebei moeder werden, wilde zij graag steeds de kinderen samen laten spelen. Ik eigenlijk niet. Haar drang om de kinderen vriendjes te laten worden, werd steeds groter en onze vriendschap verdween geleidelijk. Uiteindelijk betekende het einde vriendschap voor mij.

Ik wilde juist graag samen dingen met haar blijven doen om af en toe even wat anders te zijn dan moeder en onderdeel van het gezin. Heb dat ook uitgesproken, maar zij bleef de focus houden op onze kinderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het ook heel herkenbaar. Ik weet niet wat het is de laatste jaren, maar het lijkt wel of niemand nog tijd en interesse heeft. Ik onthoud verjaardagen, vraag regelmatig naar iemands leven en hoe het gaat, probeer af te spreken, maar vanuit de andere kant blijft het stil.

Het is allemaal heel eenzijdig en na een tijdje verlies je de moed een beetje.

Dus breng ik tijd door met mijn gezin en familie, maar een of twee lieve vriendinnen die ik af en toe kan spreken/appen met een bakje koffie, die mis ik best wel.
Ik ben ook introvert en heb best een afwijkende levensstijl wat andere mensen waarschijnlijk laat afhaken. In hun ogen ben ik saai denk ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat verhuizen herken ik ook. Wij tuffen de provincies door, maar omgekeerd niet. Het houdt wel een keer op.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven