Geen vriendinnen hebben

12-08-2023 20:59 236 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er hier nog meer dames die geen of weinig vriendinnen hebben? Ik heb 1 vriendin welke ik al sinds mijn jeugd ken maar haar zie ik misschien 2 keer per jaar. Een ex buurvrouw zie ik op verjaardagen maar dat was het eigenlijk. In bepaalde situaties vind ik het best confronterend en ik weet ook niet goed waarom ik ze niet heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Amarante1985 schreef:
12-08-2023 21:29
Heel herkenbaar, ook de schaamte. Ik vind het vooral jammer. Het lijkt me zo leuk om met een vriendin/vriendinnen af te spreken. De meeste mensen verwachten van mij dat ik veel vriendinnen heb. Blijkbaar kom ik zo over. De realiteit is dat ik alles alleen doe.
zo herkenbaar je laatste stukje
Alle reacties Link kopieren Quote
Seetjeminee schreef:
12-08-2023 23:18
zo herkenbaar je laatste stukje
Jouw vorige post is ook herkenbaar. Ik ben loyaal en vind mezelf ook sociaal. Ik denk dat niemand het zou geloven als ze zouden horen dat ik alles alleen doe. En ik ben het helemaal met je eens. Een goede vriend/vriendin is goud waard
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb nu 2 vriendinnen, maar als ik met ze af wil spreken moet het eigenlijk altijd van mijn kant komen.

Daarnaast heb ik nog wat vriendinnen maar die wonen allemaal te ver weg om mee af te spreken, eigenlijk zijn het nu meer kennissen. Soms zie ik ze wel tijdens vakanties omdat we dan dezelfde hobby/sport doen, dan is het wel weer heel gezellig.

Ik heb ook geen man of vriend, dus dat is soms wel eenzaam. Maar ik kan mij nogal snel eenzaam voelen.

Ik heb wel een hechte familie, zie hun bijna elke week of om de week, alleen moet ik een uur rijden naar hun. Naar mij komen ze niet zo vaak, want ik woon klein, in de stad en hun allemaal ruim en vlak bij elkaar.

Sport wel 5x per week, en waar ik sport is het heel sociaal, vaak nog gezellig kletsen na het sporten, doen ook regelmatig andere activiteiten samen. Dat is wel heel leuk, zitten ook echt wel leuke meiden tussen, maar om daar nu 1 op 1 mee af te spreken is dan toch weer een hele grote drempel.

Nieuwe vriendinnen maken boven de 30+ vind ik gewoon echt lastig, want ik vind het wel leuk en gezellig om dingen samen te doen.

Morgen wil ik misschien naar het strand, heb niemand om mee te gaan, dan ga ik gewoon alleen met mijn hondje, dus ook weer niet helemaal alleen.
#doeslief
Alle reacties Link kopieren Quote
Iemand zei ooit tegen mijn moeder “ je mag al heel blij zijn met een handjevol goede vrienden in de stad”. En zo is het. En trouwens de meeste mensen die ik ken hebben niet heel veel goede vrienden. Het is gewoon best lastig om goede mensen om je heen te krijgen/ houden.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb toch echt wel na m’n dertigste nog zeker drie goede vriendinnen gemaakt. Zo onmogelijk is het allemaal niet. Collega’s of via via.

Maar goed. Ik ben naast introvert en graag op mezelf ook heel sociaal en heb behoefte aan contact. Daar doe ik ook hard m’n best voor. Niet mensen zomaar opgeven als ze even geen tijd voor je hebben. Actief mensen contacteren om leuke dingen mee te doen. Originele activiteiten bedenken. Of gewoon vriendinnen worden omdat je allebei een bepaald gerecht graag eet of allebei van fietsen houdt. Ik heb ook wel veel uiteenlopende interesses waardoor ik een variatie aan vriendinnen heb die zeker niet allemaal ook met elkaar bevriend zouden zijn.

Het komt denk ik echt wel van twee kanten. En het is beter om breed in te zetten ipv al je pijlen op 1 persoon te richten. En verder gewoon tijd maken, ook al heb je een man en kinderen.
Waarom is de drempel hoog om een keer een 1 op 1 activiteit voor te stellen? Nee heb je, ja kan je krijgen.
Een activiteit samen hebben is een binder, ook al is die maar 2x per jaar. Dat geeft ook voldoening en geeft kans op diepere binding en uitbreiding van het contact.

Bv inmiddels is een vrouw die ik oorspronkelijk oppervlakkig kende van de manage een vriendin geworden doordat we spontaan een keer ergens anders een buitenrit zijn gaan maken. Het contact groeit omdat je elkaar goed leert kennen en vaker dingen samen gaat doen. Het moet natuurlijk wel klikken, maar dat is niet te forceren.

Ook zijn er diverse vrouwelijke collegas uitgegroeid tot vriendin. Bv je hebt het leuk met elkaar op een bedrijfsfeest, en dan trekt 1 de stoute schoenen aan iets prives voor te stellen zoals een keer naar een feestje of keer die hele gave laarzen scoren of een keer naar de kerstmarkt in Düsseldorf. Stomme voorbeelden maar dat zijn wel de aanleidingen.

En leeftijd maakt in mijn ogen niet veel uit, ben zelf halverwege de 40.
Alle reacties Link kopieren Quote
Taskmaster schreef:
12-08-2023 23:39
Ik heb toch echt wel na m’n dertigste nog zeker drie goede vriendinnen gemaakt. Zo onmogelijk is het allemaal niet. Collega’s of via via.

Maar goed. Ik ben naast introvert en graag op mezelf ook heel sociaal en heb behoefte aan contact. Daar doe ik ook hard m’n best voor. Niet mensen zomaar opgeven als ze even geen tijd voor je hebben. Actief mensen contacteren om leuke dingen mee te doen. Originele activiteiten bedenken. Of gewoon vriendinnen worden omdat je allebei een bepaald gerecht graag eet of allebei van fietsen houdt. Ik heb ook wel veel uiteenlopende interesses waardoor ik een variatie aan vriendinnen heb die zeker niet allemaal ook met elkaar bevriend zouden zijn.

Het komt denk ik echt wel van twee kanten. En het is beter om breed in te zetten ipv al je pijlen op 1 persoon te richten. En verder gewoon tijd maken, ook al heb je een man en kinderen.
Hier ook meerdere vriendschappen na mijn 30e. Via school kinderen of cursussen.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan handig zijn hoor om te onderzoeken waar het spaak loopt op dit gebied. Ik weet van mezelf dat ik geen goede vriendin ben voor iemand die vaak wil bellen/appen/afspreken.Heb veel tijd voor mezelf nodig waardoor veel mensen al afvallen of afhaken.De vriendinnen die ik heb zijn om die reden ook ouder dan ik want die hoeven niet elk weekend naar een hip feest.
Blink ook niet uit in de sociale skills, dus trek ik meer naar mensen toe die ook een tikkeltje “anders” zijn en is de kans ook groter dat er een vriendschap ontstaat is mijn ervaring.

Zou wel nog graag een paar vriendinnen van rond mijn leeftijd willen voor af en toe naar de bios, uit eten..naar een concert. Ben laatst voor het eerst alleen naar de film geweest en tot mijn verbazing zag ik meerdere mensen die alleen waren. Leuk om te zien dat veel meer mensen alleen dingen durven te ondernemen. Heb mij geen moment ongemakkelijk gevoeld. :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Dingen alleen ondernemen heb ik altijd al gedaan :). In mijn jeugd als puber, in mijn studententijd, en nu nog steeds. Kan winkelen zijn of een musea. Geen enkel probleem mee. Uiteraard doe ik met mijn kinderen en partner ook veel dingen, maar alleen dingen doen, doe ik ook graag.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben slecht in vriendschappen onderhouden en sla ook vaak de plank mis qua sociaal gewenste reacties. Ik heb een partner, een zus die ik regelmatig zie en een kennis met wie ik 3 à 4 keer per jaar afspreek. Ik zou best nog wat vrienden willen maar ik kan het niet opbrengen daar dan ook echt energie in te steken, qua wat we van je verwacht wordt.
Alle reacties Link kopieren Quote
GroenTuintje schreef:
13-08-2023 00:17
Dingen alleen ondernemen heb ik altijd al gedaan :). In mijn jeugd als puber, in mijn studententijd, en nu nog steeds. Kan winkelen zijn of een musea. Geen enkel probleem mee. Uiteraard doe ik met mijn kinderen en partner ook veel dingen, maar alleen dingen doen, doe ik ook graag.
Doe je goed :D

Vond het eigenlijk ook een stuk leuker alleen naar de film. Niemand die door de film heen loopt te tetteren,geen rekening hoeven te houden met de ander bij het uitkiezen van een film.
Heerlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nour schreef:
13-08-2023 00:32
Doe je goed :D

Vond het eigenlijk ook een stuk leuker alleen naar de film. Niemand die door de film heen loopt te tetteren,geen rekening hoeven te houden met de ander bij het uitkiezen van een film.
Heerlijk.
Ja dat dus. Winkelen vind ik ook heerlijk in mijn eentje. Geen gezeur over welke winkel wel of niet het wordt. Lekker op mijn eigen tempo slenteren.
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
KamilleT schreef:
13-08-2023 00:24
Ik ben slecht in vriendschappen onderhouden en sla ook vaak de plank mis qua sociaal gewenste reacties. Ik heb een partner, een zus die ik regelmatig zie en een kennis met wie ik 3 à 4 keer per jaar afspreek. Ik zou best nog wat vrienden willen maar ik kan het niet opbrengen daar dan ook echt energie in te steken, qua wat we van je verwacht wordt.
Ja lastig hé. Ik wil ook niet ongeïnteresseerd overkomen of mensen het gevoel geven dat ik het initiatief niet wil nemen maar snap heel goed dat het wel zo overkomt.Tegenwoordig vertel ik het maar gelijk erbij wat mijn “gebreken” zijn als het richting een vriendschap gaat, dan weet je beiden waar je aan toe bent en creëer je begrip.
Hier ook niet veel vriendinnen, ook omdat ik niet goed ben in contacten onderhouden/bellen/vaak afspreken. Ik zie om me heen wel meer vrouwen die nieuwe vriendschappen proberen op te bouwen, maar dan stuk lopen op bijv. eenzijdig contact (één veel meer behoefte aan contact dan de ander) of ongelijkwaardig contact (iemand met problemen die daardoor meteen een claim op je legt en aan wie jij een luisterend oor moet bieden).
Zelf heb ik ook contact afgebroken met een dame die mij te vaak wilde afspreken en mij wat leek te claimen als vriendin en die maar bleef uitwijden over haar affaire. Daar heb ik dan ook geen zin in. In een vriendschap mogen best moeites besproken worden, maar dan wel ruimte voor allebei en ook gewoon gezelligheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zie het zo: meestal zijn mensen die lijden onder gebrek aan vrienden heel kieskeurig; ze willen eigenlijk een heel bijzondere kwaliteit (die niet bestaat).
Dan moet het maar zoals het kan
Amarante1985 schreef:
12-08-2023 23:04
Dit herken ik ook wel een beetje. Alleen zijn voelt heel veilig voor mij. Alleen werken vind ik ook prima. Wat ik jammer vind is dat ik geen keuze heb. De vrije tijd die ik heb, breng ik alleen door. Gezellig afspreken en wat gaan eten of drinken is geen optie. Ik hoef ook niet dagelijks met mensen af te spreken. Het zou fijn zijn als het wél een optie zou zijn.
Ja dit dus. Ik kan heel goed alleen zijn, echt waar. Ik vind het vaak ook fijn en heb mijn me-time heel hard nodig om te ontprikkelen ( ASS en long covid hier dus super weinig energie ), maar soms is het wel een beetje eenzaam ja. Ik heb nooit veel vriendinnen gehad en degene die ik wel had maakten misbruik van me ( en mijn familie ) en dumpten me toen het hun uitkwam.
Ik heb moeite met mensen toelaten en vertrouwen omdat ik veel meegemaakt heb, veel gepest ben vroeger en zelfs verlaten/verbannen ben door mijn vader's kant van de familie. Dus ja, ik laat niet zo makkelijk mijn muur neer zeg maar.

Vorig jaar heb ik het wel gedaan en een nieuwe vriendin gemaakt, dacht ik. Maar die bracht veelal eigen drama mee, het ene na het andere en voor mijn verhalen was nooit ruimte. Het was totaal uit balans. Ook waren er geldproblemen en wilde ze van mij lenen. Toen ze een vriend kreeg was ze ineens pleite. Nooit meer wat van gehoord. Op zich ook prima want al dat gedoe had ik al geen trek meer in.
Nu heb ik een leuk contact met een fijne meid van dit forum en gaan we af en toe samen uit en leuke dingen doen dus dat is heel leuk. Een oproepje bij contact kan dus ook een tip zijn als mensen hier meer vrienden willen vinden.
Verder ben ik goed bevriend geraakt met het baasje van mijn leenhondje, al is ze flink ouder dan ik. Ze snapt me beter dan mijn moeder dat doet en ik voel me fijn bij haar.
Ik heb ook een mannelijke vriend maar ook die relatie is niet helemaal in balans, het gaat vaak om hem en hij verdwijnt af en toe ook voor een aantal jaar uit mijn leven. Ik ken hem al sinds mijn 17e. Als er iets is kan ik hem wel altijd bellen, al doe ik dat niet zo snel. Ik los graag mijn shit zelf op.

Ik schaam me op zich niet dat ik weinig vrienden heb, maar heb wel moeite met het feit dat mijn moeder me wel zielig vind bijvoorbeeld. Dat ze me eenzaam vind en sneu omdat ik bijna altijd alleen zit. Ik ben ook al heel lang single en heb geen kinderen verder ( ook geen kinderwens ) dus ik ben wel gewend aan veel alleen zijn. Verder ben ik ook een huismus en beleef ik dus niet zoveel. Ik heb een jaar niet gewerkt vanwege de long covid en ben nu weer begonnen met een klein bijbaantje maar ook dat is werk waar ik amper collega's heb, dus ja ik ben veel alleen.
Hier een kleine familie ook, maar goed contact met moeder, broer, schoonzus en neefje. Ik zie ze niet dagelijks maar ze zijn er altijd voor me.

Op werk waren mensen ook altijd verbaasd te horen dat ik geen man en kinderen had en een grote vriendenkring want ik was toch zo sociaal en een leuke meid? Ja, ik kan op werk enorm extravert overkomen maar dat ben ik dus eigenlijk niet.
Ik heb zelf dus het meeste moeite met het medelijden van andere mensen om het feit dat ik een kleine sociale kring heb. Dat zal wel aan mijn trots liggen of zo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn man heeft ook geen vrienden en schaamde zich daar ook voor. Hij keek ook altijd met weemoed naar die kerstfilms en vroeg zich af wat hij miste met zo’n gezellige familie tafel. En hoe het is als je frequent aanspraak hebt en weleens gebeld wordt.

Toen leerde hij mij kennen en werd dit hem in de schoot geworpen. Want ik had/heb een leven met een grote hechte familie, vrienden. Feestje hier, feestje daar, veel 1 op 1 uitjes, familie is in staat de vakantie te verzetten als ik niet mee kan. Word ook soms uitgenodigd voor avondjes door vrienden als er iets gezelligs plaatsvindt.

En toen betroffen die uitnodigingen dus ook ineens man. Hij ging mee en werd met open armen ontvangen.

En hij werd in 1 klap genezen van zijn schaamte, hij werd gillend gek lol. Hij had zich nooit beseft dat er een reden is dat zijn leven zo is en dat hij het wel prima vond zo. Lekker rustig, lekker thuis, hij zocht het sociale contact ook gewoon niet zo op. Hij is blij om met kerst te netflixen. Waar hij zich vroeger eenzaam voelde is hij nu blij dat hij niet in die familie chaos zit. Hij is zelfs blij als ik erheen ga met ons kind, heeft hij lekker het huis voor zichzelf op een vrije dag zonder stuiterende peuter.

Hij heeft genoeg aan ons gezin. Ik ben blij voor hem dat hij er minder vervelende gevoelens bij heeft
-april- wijzigde dit bericht op 13-08-2023 07:53
1.93% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Premium schreef:
13-08-2023 07:17
Hier ook niet veel vriendinnen, ook omdat ik niet goed ben in contacten onderhouden/bellen/vaak afspreken. Ik zie om me heen wel meer vrouwen die nieuwe vriendschappen proberen op te bouwen, maar dan stuk lopen op bijv. eenzijdig contact (één veel meer behoefte aan contact dan de ander) of ongelijkwaardig contact (iemand met problemen die daardoor meteen een claim op je legt en aan wie jij een luisterend oor moet bieden).
In beide heb ik geen zin. Ik kan met iedereen heel goed opschieten en vind het ook erg leuk als we elkaar om andere redenen ergens tegenkomen, maar ik heb er absoluut geen behoefte aan om daarnaast ook nog contacten te onderhouden, Of ik mee ga wat drinken, of inderdaad luisteren naar een probleem. Geen energie voor, geen tijd voor, geen mentale ruimte voor. Over het algemeen. Om gezondheisdredenen red ik het nu met mijn energie, maar als er iets bij zou komen, zou er iets leuks afmoeten. Het valt ook niet mee dat ik zelf ook niet goed mensen durf te vragen of ze mee iets gaan doen, als ik daar zin in heb. Dan ga ik dus alleen.
tv-icoon schreef:
13-08-2023 07:26
Ik zie het zo: meestal zijn mensen die lijden onder gebrek aan vrienden heel kieskeurig; ze willen eigenlijk een heel bijzondere kwaliteit (die niet bestaat).
Nou als er iets is wat ik niet ben is het wel heel kieskeurig naar mensen. Juist niet. Ik laat mensen zijn wie ze zijn, of het nou met daten is of in vriendschappen. Dus daar ben ik het niet mee eens. Ik verwacht ook zo min mogelijk van mensen omdat ik anders teleurgesteld word.
Ik heb helemaal geen eisen aan een vriendschap, ik stel loyaliteit wel erg op prijs maar verder sta ik overal voor open, man, vrouw, iemand met kids, zonder, het maakt mij allemaal niet uit. Zolang ik mezelf kan zijn bij ze en zij dat ook zijn bij mij. Dat vind ik belangrijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook geen vriendinnen, nooit gehad ook. Ik heb een hele nare jeugd gehad, ik was altijd een buitenbeentje en rare vogel door de opvoeding van mijn ouders.

Nu ben ik hee introvert en ook wel verlegen en maak slecht contacten.

Heb heel lang schaamte gehad en verdriet want ik wilde er zo graag bij horen.

Op een gegeven moment heb ik het geaccepteerd en als mensen vroegen naar weekenden met vrienden zeg ik gewoon, ik ben erg op mijzelf, ik heb geen vrienden.

Dat was fijn te zeggen, kon iedereen weer door met zn werk.

Ik kom ook zelden iemand tegen waar ik een klik mee heb. Ik vind de meeste mensen ook gewoon helemaal niet leuk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Herkenbaar, hier ook geen vriendinnen of vrienden.
Soms wel een vriendschap gehad, maar die bleken altijd ongelijkwaardig te zijn. Vooral goed om hun te helpen en haar drama aan te horen. Andersom was er nauwelijks aandacht. Dan hoeft het voor mij niet.

Ik ben niet goed in ruimte claimen dus het wordt op die manier al snel ongelijkwaardig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb veel vrienden die ik op verschillende leeftijden heb leren kennen. Sommigen spreek ik zelden, anderen vaker. Bij de meesten ben ik degene die het contact initieert, maar ik heb ook hele goede vrienden waarbij dat meer in balans is.
Ik voel me niet afgewezen als iemand geen zin heeft om af te spreken. Na 3x hou ik wel op met initiatief nemen.
Ik praat wel makkelijk, ben open en kan ook goed luisteren. Bovendien doe ik ook veel alleen, ik heb er geen enkele moeite mee om alleen op het terras te zitten of uit eten te gaan. Dat maakt denk ik ook dat ik voor veel mensen leuk gezelschap ben.
Als ik een aantal reacties hier zo lees, dan lijken veel vriendschappen wel zwaarder qua verwachtingen dan veel van mijn vriendschappen. Ik kan me voorstellen dat het lastig is als je dat zoekt. Dat soort vriendschappen zijn bij mij pas ontstaan nadat je elkaar langer kent.
Ik denk trouwens dat dit een heel bekend probleem is tegenwoordig hoor, dat de wereld van veel mensen steeds kleiner wordt. Ik hoor dat best vaak om me heen, van mensen van alle leeftijden. Dat ze moeite hebben met connecties, dat ze bijna niemand spreken, geen vrienden hebben, etc. Mensen lijken meer op zichzelf te zijn, meer online contacten te hebben.
Die vriendin van het leenhondje heeft ook eigenlijk geen vriendinnen, terwijl ze een hele lieve vrouw is. En zo ken ik er wel meer. Ook mannen trouwens. Maar er bestaat veel schaamte over ja, alsof je sneu bent als je geen vrienden hebt.

Mijn broer had altijd een enorme vriendengroep ( alleen mannen ) maar daar spreekt hij nu ook nog amper iemand van. Sinds hij vader is geworden heeft hij daar gewoon minder energie voor, mijn neefje slaapt al jaren super slecht, hij werkt veel en hard dus ja dan heeft hij na een lange dag echt geen zin meer om ook nog de stad in te gaan. Hij zit in een hele andere fase dan zijn vrienden dus dat bloed dan een beetje dood. Zonde want hij kent ze al vanaf kleins af aan. Maar wel logisch. Ik denk dat vrienden komen en gaan, naarmate je leven verandert.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tvp, deels herkenbaar hoor. Heb wel twee steady vrienden die ik eens in de paar maanden zie en met wie ik app/close ben, er omheen 3/4 vrienden met wie ik weleens afspreek maar ik merk dat mensen het normaal lijken te vinden om soms 1,5 jaar tussen een afspraak te laten zitten want druk druk druk … ik heb zelf ook een jong gezin, baan, familie, sport etc maar is het dan zo raar dat je een beetje uitgeblust gevoel krijgt bij zo’n vriendschap ?! Ik probeer daar geen aanstoot aan te geven, heb het weleens subtiel uitgesproken; maar ben bang te dwingend te zijn en dan ongezellig uit elkaar te gaan …
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind vriendschappen best ingewikkeld . Ik zit nu in een situatie dat een bevriend stel uit elkaar is ( vechtscheiding). Ik kan met beide het goed vinden. Alleen trek ik nu toch naar de vrouwelijke kant. Mannelijke vriend begint toch rare opmerkingen te maken en heeft ondertussen een nieuwe partner ( aardig maar nogal schuchter). En die vrouwelijke vriendschap klaagt dat ik nu toch een partij moet kiezen want dit werkt niet echt blablablabla. En een andere vriendin zit in een huwelijkscrisis, ik hoor daar momenteel niks van, moet constant zelf contact opnemen en ze reageert niet of nauwelijks ( erg jammer)
Voor iedereen een groene tuin

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven