Relaties
alle pijlers
Geen vriendschappen....
dinsdag 26 april 2022 om 15:05
Hallo,
Ik lees al 100 jaar mee maar ben nu op een punt gekomen om een topic te openen... Ik loop er tegenaan dat ik eigenlijk geen vrienden/vriendinnen heb... Ook heb ik buiten mijn eigen gezin weinig familie.
In de loop der tijd zijn vriendschappen verwaterd door het krijgen van kinderen, verhuizingen, nieuwe relaties en dergelijke.
Ik merk dat het erg moeilijk is om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Ik ben best sociaal en kan een praatje maken met iemand die ik niet ken (smaltalk). Ook op mijn werk heb ik veel contacten. Ik heb kinderen en spreek daardoor ook andere ouders. Toch staan veel mensen er niet voor open om eens buiten de context waarin we elkaar zien af te spreken. Het voelt voor mij alsof ik er niet toe doe... Het is ook niet dat ik me enorm opdring aan mensen of ze probeer te claimen. Ik snap ook wel dat mensen druk zijn met hun eigen gezin, werk, etc. Dat heb ik zelf ook. Maar ik voel me echt een kneus als ik anderen hoor vertellen dat ze gaan BBQ-en met een stel vrienden of bij iemand op de koffie zijn geweest. Buiten mijn gezin heb ik niemand om dat mee te doen. Mijn man zei laatst ook: waarom spreek je niet wat vaker af buiten de deur? Ja, dat wil ik wel, maar met wie?
Vooral sinds corona en alle ellende met lockdowns en niet mogen afspreken merk ik dat minder mensen nog willen afspreken en daardoor afhaken. Ik probeer echt wel eens af te spreken met iemand, te bellen of te appen maar dan wordt er niet op gereageerd/men geeft aan het druk te hebben/liever een andere keer/of meld zich een uur voor de afspraak af omdat ze ziek is... Een nieuwe datum wordt dan niet genoemd en ik wil er ook niet steeds als een wanhopig iemand achteraan blijven gaan... Het lijkt wel of niemand zin heeft om tijd vrij te maken om wat leuks te doen met mij. Ik voel me daardoor echt af en toe onbelangrijk en er niet toe doen. Ik merk dat ik aan mezelf ga twijfelen, misschien ben ik gewoon niet leuk genoeg om mee om te gaan?
Is dit herkenbaar voor iemand of ben ik echt gewoon een soort van kneusje? Eventuele tips om het anders aan te pakken zijn ook welkom, uiteraard!
Ik lees al 100 jaar mee maar ben nu op een punt gekomen om een topic te openen... Ik loop er tegenaan dat ik eigenlijk geen vrienden/vriendinnen heb... Ook heb ik buiten mijn eigen gezin weinig familie.
In de loop der tijd zijn vriendschappen verwaterd door het krijgen van kinderen, verhuizingen, nieuwe relaties en dergelijke.
Ik merk dat het erg moeilijk is om nieuwe vriendschappen op te bouwen. Ik ben best sociaal en kan een praatje maken met iemand die ik niet ken (smaltalk). Ook op mijn werk heb ik veel contacten. Ik heb kinderen en spreek daardoor ook andere ouders. Toch staan veel mensen er niet voor open om eens buiten de context waarin we elkaar zien af te spreken. Het voelt voor mij alsof ik er niet toe doe... Het is ook niet dat ik me enorm opdring aan mensen of ze probeer te claimen. Ik snap ook wel dat mensen druk zijn met hun eigen gezin, werk, etc. Dat heb ik zelf ook. Maar ik voel me echt een kneus als ik anderen hoor vertellen dat ze gaan BBQ-en met een stel vrienden of bij iemand op de koffie zijn geweest. Buiten mijn gezin heb ik niemand om dat mee te doen. Mijn man zei laatst ook: waarom spreek je niet wat vaker af buiten de deur? Ja, dat wil ik wel, maar met wie?
Vooral sinds corona en alle ellende met lockdowns en niet mogen afspreken merk ik dat minder mensen nog willen afspreken en daardoor afhaken. Ik probeer echt wel eens af te spreken met iemand, te bellen of te appen maar dan wordt er niet op gereageerd/men geeft aan het druk te hebben/liever een andere keer/of meld zich een uur voor de afspraak af omdat ze ziek is... Een nieuwe datum wordt dan niet genoemd en ik wil er ook niet steeds als een wanhopig iemand achteraan blijven gaan... Het lijkt wel of niemand zin heeft om tijd vrij te maken om wat leuks te doen met mij. Ik voel me daardoor echt af en toe onbelangrijk en er niet toe doen. Ik merk dat ik aan mezelf ga twijfelen, misschien ben ik gewoon niet leuk genoeg om mee om te gaan?
Is dit herkenbaar voor iemand of ben ik echt gewoon een soort van kneusje? Eventuele tips om het anders aan te pakken zijn ook welkom, uiteraard!
woensdag 27 april 2022 om 17:45
Dankjewel! Klopt hoor wat je zegt! Snap ook wel dat mensen ook gewoon druk zijn. Maar het zou fijn zijn als ik eens 1 of 2 mensen ontmoet die daar nog ruimte voor hebben! En ik hoef ook zeker niet elk weekend de hort op! Maar af en toe zou leuk zijn!Theskyisred schreef: ↑27-04-2022 16:31Ik weet niet of dit al benoemd is door iemand. Ik heb zelf 2 vriendschappen erbij gekregen via de app bumble. Welke je op vriendschap kan zetten ipv daten.
Misschien is dat een idee. Dan connect je met iemand die er in ieder geval op zit te wachten.
Ik heb nu inmiddels meer mensen leren kennen waar ik bevriend mee ben geraakt. Waardoor ik ook echt geen energie hebben voor nog een extra persoon waar je tijd en aandacht aan moet besteden. Dus dat betekent niet dat ik iemand niet leuk genoeg zou vinden om mee om te gaan. Alleen dat ik t dus serieus echt te druk heb daarvoor. Ben ook meer geneigd naar t introverte dan extraverte. En ik vind t leuk om met mensen af te spreken. Maar om elk weekend vol te hebben gaat te ver voor mij. Heb nu al moeite om mijn tijd evenredig te verdelen over iedereen.
Hiermee wil ik zeggen dat t niet zo hoeft te zijn dat jij als persoon niet leuk genoeg bent. Misschien zijn deze mensen echt druk en vinden ze dat ze al genoeg mensen in hun sociale kring hebben. Het hoeft niet perse aan jou te liggen, waarschijnlijk heb je gewoon pech.
Heel veel succes verder!
woensdag 27 april 2022 om 20:15
Tuurlijk dag is logisch! Maar wees niet bang dat je niet leuk genoeg bent. T hoeft niets verkeerds over jou te zeggen.
Maar ik zou zeker die app een kans geven!
woensdag 27 april 2022 om 20:43
Ik woon in Zuid Holland! En jij?
woensdag 27 april 2022 om 20:44
Dankjewel! En ga ik doen!Theskyisred schreef: ↑27-04-2022 20:15Tuurlijk dag is logisch! Maar wees niet bang dat je niet leuk genoeg bent. T hoeft niets verkeerds over jou te zeggen.
Maar ik zou zeker die app een kans geven!
woensdag 27 april 2022 om 21:12
Dat klopt! Lijkt mij ook leuk!Blauwetrui schreef: ↑27-04-2022 21:03Noord-Brabant. Dan wonen wij in principe niet heel erg ver van elkaar vandaan. Lijkt me leuk om je wat beter te leren kennen
woensdag 27 april 2022 om 21:12
Nieuwe mensen leren kennen kost best wel energie... Ik ben vrij onzeker en het duurt wel even voor ik me ontspannen voel bij iemand. Als ik eerlijk ben is dat alleen bij mijn vriend en bij mijn kinderen. Vandaar dat ik ook het liefst bij hen ben.
Ik heb wel dingen geprobeerd, b.v. een cursus of sportvereniging en dan is het daar gezellig, kan ik ook best met mensen kletsen, maar verder komt het niet. Waar dat aan ligt weet ik niet. De sportvereniging ben ik samen met mijn vriend opgegaan dus heb ik iemand die mij kan vertellen wat er gebeurt. Volgens mijn vriend ben ik niet toegankelijk en mensen willen net als ikzelf niet het risico lopen om afgewezen te worden. Dus dan gaan ze liever het contact aan met mijn veel socialere vriend. Het steekt als ik merk dat hij met diezelfde mensen wel een ander contact heeft. Zo sociaal als hij is, daar moet ik niet aan denken, dat is best wel dubbel. Ik kan er ook niet achter komen bij mezelf, of ik geen behoefte heb aan vriendschappen, of dat ik mezelf dat heb wijsgemaakt omdat het pijn doet dat het me niet lukt om een vriendschap aan te gaan. Maar ik vind het wél zorgelijk dat mijn leven in feite alleen om mijn vriend en kinderen draait... niet gezond.
Iemand had het over een verhuizing, daar mijmer ik ook over... een nieuwe start zou me goed doen. Maar ik neem mezelf natuurlijk wel mee. Ik heb ook altijd gedacht het buurtje waar ik nu woon een leven-en-laten-leven buurtje is. Maar er zijn een paar nieuwe mensen komen wonen en die hebben met iedereen contact – dus het ligt toch echt aan mij., dat vind ik ook wel confronterend.
Ik heb wel dingen geprobeerd, b.v. een cursus of sportvereniging en dan is het daar gezellig, kan ik ook best met mensen kletsen, maar verder komt het niet. Waar dat aan ligt weet ik niet. De sportvereniging ben ik samen met mijn vriend opgegaan dus heb ik iemand die mij kan vertellen wat er gebeurt. Volgens mijn vriend ben ik niet toegankelijk en mensen willen net als ikzelf niet het risico lopen om afgewezen te worden. Dus dan gaan ze liever het contact aan met mijn veel socialere vriend. Het steekt als ik merk dat hij met diezelfde mensen wel een ander contact heeft. Zo sociaal als hij is, daar moet ik niet aan denken, dat is best wel dubbel. Ik kan er ook niet achter komen bij mezelf, of ik geen behoefte heb aan vriendschappen, of dat ik mezelf dat heb wijsgemaakt omdat het pijn doet dat het me niet lukt om een vriendschap aan te gaan. Maar ik vind het wél zorgelijk dat mijn leven in feite alleen om mijn vriend en kinderen draait... niet gezond.
Iemand had het over een verhuizing, daar mijmer ik ook over... een nieuwe start zou me goed doen. Maar ik neem mezelf natuurlijk wel mee. Ik heb ook altijd gedacht het buurtje waar ik nu woon een leven-en-laten-leven buurtje is. Maar er zijn een paar nieuwe mensen komen wonen en die hebben met iedereen contact – dus het ligt toch echt aan mij., dat vind ik ook wel confronterend.
woensdag 27 april 2022 om 22:35
Goed dat dat voor jou herkenbaar is. Uiteindelijk is het beter om echte contacten om je heen te hebbenBlauwetrui schreef: ↑27-04-2022 13:49Jeetje dit had ik zelf kunnen schrijven, ongelooflijk herkenbaar.
Ik ga verhuizen naar het midden van het land, ik woon nu nog in het zuiden.
Iemand had het over apps. Ik heb wel ervaring met wat sites.
Ik merk dat dat het voor mij vaak ook niet is. Veel mensen die mij niet aanspreken qua interesses en zo wel, dan loopt het vaak spaak na een tijdje mailen. Blijkbaar is de interesse er dan niet voldoende vanuit beide kanten.
Ik ben trouwens niet iemand die anderen de schuld geeft van het gebrek aan contacten. Ik ben zelf niet een heel toegankelijk persoon denk ik. Ik ben iemand van wie men achteraf vaak zegt ‘oh jij bent toch best aardig’.
donderdag 28 april 2022 om 07:13
Dat is prima, ik heb alleen geen idee hoe dat werkt maar daar kom ik vanzelf achter!
donderdag 28 april 2022 om 07:23
Dat laatste vind ik wel naar om te horen! Dat denk ik zelf dus ook vaak, dat het aan mij ligt… terwijl ik vroeger dus wel vriendschappen had.vivinnetje schreef: ↑27-04-2022 21:12Nieuwe mensen leren kennen kost best wel energie... Ik ben vrij onzeker en het duurt wel even voor ik me ontspannen voel bij iemand. Als ik eerlijk ben is dat alleen bij mijn vriend en bij mijn kinderen. Vandaar dat ik ook het liefst bij hen ben.
Ik heb wel dingen geprobeerd, b.v. een cursus of sportvereniging en dan is het daar gezellig, kan ik ook best met mensen kletsen, maar verder komt het niet. Waar dat aan ligt weet ik niet. De sportvereniging ben ik samen met mijn vriend opgegaan dus heb ik iemand die mij kan vertellen wat er gebeurt. Volgens mijn vriend ben ik niet toegankelijk en mensen willen net als ikzelf niet het risico lopen om afgewezen te worden. Dus dan gaan ze liever het contact aan met mijn veel socialere vriend. Het steekt als ik merk dat hij met diezelfde mensen wel een ander contact heeft. Zo sociaal als hij is, daar moet ik niet aan denken, dat is best wel dubbel. Ik kan er ook niet achter komen bij mezelf, of ik geen behoefte heb aan vriendschappen, of dat ik mezelf dat heb wijsgemaakt omdat het pijn doet dat het me niet lukt om een vriendschap aan te gaan. Maar ik vind het wél zorgelijk dat mijn leven in feite alleen om mijn vriend en kinderen draait... niet gezond.
Iemand had het over een verhuizing, daar mijmer ik ook over... een nieuwe start zou me goed doen. Maar ik neem mezelf natuurlijk wel mee. Ik heb ook altijd gedacht het buurtje waar ik nu woon een leven-en-laten-leven buurtje is. Maar er zijn een paar nieuwe mensen komen wonen en die hebben met iedereen contact – dus het ligt toch echt aan mij., dat vind ik ook wel confronterend.
Je zegt dat je ook vrij onzeker bent… misschien als je daar van af zou kunnen komen dat het dan wel makkelijker wordt om nieuwe mensen te leren kennen? Maar ja.. dat is makkelijker gezegd dat gedaan natuurlijk…
Maar wel heel herkenbaar hoor wat je zegt over die cursussen die je hebt ondernomen. Als ik ergens ben kan het ook best gezellig zijn op dat moment maar daar blijft het dan bij…
donderdag 28 april 2022 om 08:58
TO, ik las mee en vind het leuk om te zien dat je nu misschien een leuk nieuw contact hebt gevonden met een medeforummer
@Vivinnetje ik wilde even op jou reageren want ik herken mezelf in wat jij schrijft. Dat anderen om mij heen wel contact maken terwijl het mij niet lukt, vooral. Inmiddels is het voor mij duidelijk dat het inderdaad aan mij moet liggen want ik zie elke keer hetzelfde gebeuren. Ik merk ook dat ik dan zelf weer wegloop van de situatie.
Dus ik begin bijvoorbeeld aan een cursus, waar niemand elkaar kent. Dan staat iedereen nog open tegenover elkaar. Na een tijdje merk ik dan dat de meeste anderen het best gezellig met elkaar hebben en er wat meer contact gelegd wordt. Mij lukt dat dan niet om een of andere reden. Ik ben wel onzeker en kan daardoor lastig een gesprek gaande houden.
Misschien kom ik ook wel ontoegankelijk over, dat weet ik niet omdat ik geen spiegel heb zoals jouw vriend voor jou doet. Wat ik wel merk is dat ik vaak iets anders vind of denk dan "de groep", of dingen op een andere manier doe. Dus dan is het al lastiger van beide kanten.
In ieder geval beschouw ik dan na een half jaar ofzo de poging als "mislukt" en stop ik weer met die cursus. Dan besluit ik gewoon dat het te laat is omdat ik het blijkbaar vanaf het begin anders had moeten doen.
Ik vermaak me overigens prima in mijn eentje maar een deel van mij snakt naar verbinding en herkenning met andere mensen. Alleen krijg ik het ook heel snel benauwd van te hechte vriendschappen. Allemaal heel dubbel en daarom zo moeilijk!
@Vivinnetje ik wilde even op jou reageren want ik herken mezelf in wat jij schrijft. Dat anderen om mij heen wel contact maken terwijl het mij niet lukt, vooral. Inmiddels is het voor mij duidelijk dat het inderdaad aan mij moet liggen want ik zie elke keer hetzelfde gebeuren. Ik merk ook dat ik dan zelf weer wegloop van de situatie.
Dus ik begin bijvoorbeeld aan een cursus, waar niemand elkaar kent. Dan staat iedereen nog open tegenover elkaar. Na een tijdje merk ik dan dat de meeste anderen het best gezellig met elkaar hebben en er wat meer contact gelegd wordt. Mij lukt dat dan niet om een of andere reden. Ik ben wel onzeker en kan daardoor lastig een gesprek gaande houden.
Misschien kom ik ook wel ontoegankelijk over, dat weet ik niet omdat ik geen spiegel heb zoals jouw vriend voor jou doet. Wat ik wel merk is dat ik vaak iets anders vind of denk dan "de groep", of dingen op een andere manier doe. Dus dan is het al lastiger van beide kanten.
In ieder geval beschouw ik dan na een half jaar ofzo de poging als "mislukt" en stop ik weer met die cursus. Dan besluit ik gewoon dat het te laat is omdat ik het blijkbaar vanaf het begin anders had moeten doen.
Ik vermaak me overigens prima in mijn eentje maar een deel van mij snakt naar verbinding en herkenning met andere mensen. Alleen krijg ik het ook heel snel benauwd van te hechte vriendschappen. Allemaal heel dubbel en daarom zo moeilijk!
donderdag 28 april 2022 om 11:35
Ja inderdaad! De kracht van het forum, zo heb je die app ook niet nodig...
ñuca schreef: ↑28-04-2022 08:58@Vivinnetje ik wilde even op jou reageren want ik herken mezelf in wat jij schrijft. Dat anderen om mij heen wel contact maken terwijl het mij niet lukt, vooral. Inmiddels is het voor mij duidelijk dat het inderdaad aan mij moet liggen want ik zie elke keer hetzelfde gebeuren. Ik merk ook dat ik dan zelf weer wegloop van de situatie.
Dus ik begin bijvoorbeeld aan een cursus, waar niemand elkaar kent. Dan staat iedereen nog open tegenover elkaar. Na een tijdje merk ik dan dat de meeste anderen het best gezellig met elkaar hebben en er wat meer contact gelegd wordt. Mij lukt dat dan niet om een of andere reden. Ik ben wel onzeker en kan daardoor lastig een gesprek gaande houden.
Misschien kom ik ook wel ontoegankelijk over, dat weet ik niet omdat ik geen spiegel heb zoals jouw vriend voor jou doet. Wat ik wel merk is dat ik vaak iets anders vind of denk dan "de groep", of dingen op een andere manier doe. Dus dan is het al lastiger van beide kanten.
In ieder geval beschouw ik dan na een half jaar ofzo de poging als "mislukt" en stop ik weer met die cursus. Dan besluit ik gewoon dat het te laat is omdat ik het blijkbaar vanaf het begin anders had moeten doen.
Ik vermaak me overigens prima in mijn eentje maar een deel van mij snakt naar verbinding en herkenning met andere mensen. Alleen krijg ik het ook heel snel benauwd van te hechte vriendschappen. Allemaal heel dubbel en daarom zo moeilijk!
Ja, dit herken ik ook... Ergens toch steeds weer nieuwe mogelijkheden zoeken om mensen te leren kennen en daarna weer afstrepen als 'mislukt' omdat ik alleen maar de conclusie kan trekken dat ik het vanaf het begin verkeerd heb gedaan. Als ik eenmaal merk dat sommigen uit zo'n groep meer naar elkaar gaan toetrekken, trek ik mezelf juist terug. Dat is een beschermingsmechanisme en ik stel mezelf dan gerust dat ik na de cursus toch gewoon weer naar huis ga en niet per sé iets met die mensen hoef... Ik kan me herinneren dat ik mezelf als kind hier al mee voor de gek hield. Het is ook een stukje zelfmedelijden/zelfbevestiging: zie je wel, ik ben dus niet leuk genoeg.
Wat mijn vriend zegt, dat ik niet toegankelijk overkom is dan wel een spiegel maar hoe ik het kan ombuigen weet ik niet. Ja, wat zelfverzekerder worden zal zeker helpen maar ik herken het ook wel dat ik lastig in groepen pas, een gangmaker ben ik sowieso niet, maar heb ook niet altijd zin om me te schikken naar degenen die dat wel zijn. Dan ben ik ook wel blij dat ik mijn eigen plan kan trekken... heel dubbel ja, enerzijds snakken naar 'verbinding' (om dat jeukwoord maar te gebruiken) en anderzijds het al snel teveel vinden.
donderdag 28 april 2022 om 14:31
Helaas herkenbaar, al heb ik wel 2 mensen waar ik heel af en toe wat mee kan doen en ik ben getrouwd. Een van die mensen kost me heel veel energie, omdat zij heel veel problemen heeft, dus daar probeer ik niet te veel mee af te spreken.
Ik mis het om af en toe een bioscoopje te pakken of even te lunchen. Ik kan heel goed op mezelf zijn, maar het is leuk om af en toe wat met een ander te doen of met een groepje uit eten te gaan.
In mijn huidige woonplaats heb ik eigenlijk helemaal geen nieuwe vrienden kunnen maken, ondanks clubjes, hobby's, school, vrijwilligerswerk. Tijd geleden deed ik een cursus. Daar kwam wel een groep uit voort, maar al heel snel haakte de helft van het groepje af en de paar die overbleven dat is eigenlijk ook doodgebloed. Liep ook niet echt lekker meer.
Mijn man heeft hetzelfde, wel een vriendenclub, maar wonen allemaal te ver weg, dus die zien we heel weinig. Hij heeft er echter totaal geen problemen mee en heeft genoeg aan de contacten op z'n werk of een praatje met de buren.
Ik mis het om af en toe een bioscoopje te pakken of even te lunchen. Ik kan heel goed op mezelf zijn, maar het is leuk om af en toe wat met een ander te doen of met een groepje uit eten te gaan.
In mijn huidige woonplaats heb ik eigenlijk helemaal geen nieuwe vrienden kunnen maken, ondanks clubjes, hobby's, school, vrijwilligerswerk. Tijd geleden deed ik een cursus. Daar kwam wel een groep uit voort, maar al heel snel haakte de helft van het groepje af en de paar die overbleven dat is eigenlijk ook doodgebloed. Liep ook niet echt lekker meer.
Mijn man heeft hetzelfde, wel een vriendenclub, maar wonen allemaal te ver weg, dus die zien we heel weinig. Hij heeft er echter totaal geen problemen mee en heeft genoeg aan de contacten op z'n werk of een praatje met de buren.
donderdag 28 april 2022 om 15:45
vivinnetje schreef: ↑28-04-2022 11:35......
Ja, dit herken ik ook... Ergens toch steeds weer nieuwe mogelijkheden zoeken om mensen te leren kennen en daarna weer afstrepen als 'mislukt' omdat ik alleen maar de conclusie kan trekken dat ik het vanaf het begin verkeerd heb gedaan. Als ik eenmaal merk dat sommigen uit zo'n groep meer naar elkaar gaan toetrekken, trek ik mezelf juist terug. Dat is een beschermingsmechanisme en ik stel mezelf dan gerust dat ik na de cursus toch gewoon weer naar huis ga en niet per sé iets met die mensen hoef... Ik kan me herinneren dat ik mezelf als kind hier al mee voor de gek hield. Het is ook een stukje zelfmedelijden/zelfbevestiging: zie je wel, ik ben dus niet leuk genoeg.
Wat mijn vriend zegt, dat ik niet toegankelijk overkom is dan wel een spiegel maar hoe ik het kan ombuigen weet ik niet. Ja, wat zelfverzekerder worden zal zeker helpen maar ik herken het ook wel dat ik lastig in groepen pas, een gangmaker ben ik sowieso niet, maar heb ook niet altijd zin om me te schikken naar degenen die dat wel zijn. Dan ben ik ook wel blij dat ik mijn eigen plan kan trekken... heel dubbel ja, enerzijds snakken naar 'verbinding' (om dat jeukwoord maar te gebruiken) en anderzijds het al snel teveel vinden.
Oh haha jeukwoord, sorrie. Wat ik bedoel is contact hebben met iemand die hetzelfde denkt of voelt over bepaalde dingen, juist omdat het zo vaak lijkt alsof ik tegendraads ben en de enige die het zo nodig anders moet doen. Moeilijk uit te leggen.
Ik was als kind ook al zo, had toen nog de illusie dat het wel een keer goed ging komen. Inmiddels heb ik wel door dat het een patroon is wat ik zelf in stand houd.
Wel fijn om iemand te lezen die het ook zo ervaart.
donderdag 28 april 2022 om 18:51
Ik reageer even op jouw berichtje want ik herken me heel erg in wat je beschrijft.ñuca schreef: ↑28-04-2022 08:58
@Vivinnetje ik wilde even op jou reageren want ik herken mezelf in wat jij schrijft. Dat anderen om mij heen wel contact maken terwijl het mij niet lukt, vooral. Inmiddels is het voor mij duidelijk dat het inderdaad aan mij moet liggen want ik zie elke keer hetzelfde gebeuren. Ik merk ook dat ik dan zelf weer wegloop van de situatie.
Dus ik begin bijvoorbeeld aan een cursus, waar niemand elkaar kent. Dan staat iedereen nog open tegenover elkaar. Na een tijdje merk ik dan dat de meeste anderen het best gezellig met elkaar hebben en er wat meer contact gelegd wordt. Mij lukt dat dan niet om een of andere reden. Ik ben wel onzeker en kan daardoor lastig een gesprek gaande houden.
Misschien kom ik ook wel ontoegankelijk over, dat weet ik niet omdat ik geen spiegel heb zoals jouw vriend voor jou doet. Wat ik wel merk is dat ik vaak iets anders vind of denk dan "de groep", of dingen op een andere manier doe. Dus dan is het al lastiger van beide kanten.
In ieder geval beschouw ik dan na een half jaar ofzo de poging als "mislukt" en stop ik weer met die cursus. Dan besluit ik gewoon dat het te laat is omdat ik het blijkbaar vanaf het begin anders had moeten doen.
Ik vermaak me overigens prima in mijn eentje maar een deel van mij snakt naar verbinding en herkenning met andere mensen. Alleen krijg ik het ook heel snel benauwd van te hechte vriendschappen. Allemaal heel dubbel en daarom zo moeilijk!
Ik heb dat ook als ik me bij een nieuwe groep aansluit. Erg dubbel inderdaad.
donderdag 28 april 2022 om 18:53
Ook dit is heel erg herkenbaar. Ben jij mij?vivinnetje schreef: ↑28-04-2022 11:35Ja, dit herken ik ook... Ergens toch steeds weer nieuwe mogelijkheden zoeken om mensen te leren kennen en daarna weer afstrepen als 'mislukt' omdat ik alleen maar de conclusie kan trekken dat ik het vanaf het begin verkeerd heb gedaan. Als ik eenmaal merk dat sommigen uit zo'n groep meer naar elkaar gaan toetrekken, trek ik mezelf juist terug. Dat is een beschermingsmechanisme en ik stel mezelf dan gerust dat ik na de cursus toch gewoon weer naar huis ga en niet per sé iets met die mensen hoef... Ik kan me herinneren dat ik mezelf als kind hier al mee voor de gek hield. Het is ook een stukje zelfmedelijden/zelfbevestiging: zie je wel, ik ben dus niet leuk genoeg.
Wat mijn vriend zegt, dat ik niet toegankelijk overkom is dan wel een spiegel maar hoe ik het kan ombuigen weet ik niet. Ja, wat zelfverzekerder worden zal zeker helpen maar ik herken het ook wel dat ik lastig in groepen pas, een gangmaker ben ik sowieso niet, maar heb ook niet altijd zin om me te schikken naar degenen die dat wel zijn. Dan ben ik ook wel blij dat ik mijn eigen plan kan trekken... heel dubbel ja, enerzijds snakken naar 'verbinding' (om dat jeukwoord maar te gebruiken) en anderzijds het al snel teveel vinden.
donderdag 28 april 2022 om 21:04
Ik heb het gevonden en als het goed is heb je van mij nu ook een berichtje terug!Blauwetrui schreef: ↑28-04-2022 19:24SteenTeen, ik heb je net een berichtje gestuurd. als het goed is kun je rechts bovenin op een envelopje klikken, dan kom je in je inbox
donderdag 28 april 2022 om 21:04
Ik heb het gevonden en als het goed is heb je van mij nu ook een berichtje terug!Blauwetrui schreef: ↑28-04-2022 19:24SteenTeen, ik heb je net een berichtje gestuurd. als het goed is kun je rechts bovenin op een envelopje klikken, dan kom je in je inbox
donderdag 28 april 2022 om 22:09
Wij zijn 5,5 jaar geleden van grote stad naar klein dorp verhuisd. Er waren toen al best wat vriendschappen verwaterd door de geboorte van onze meervoudig gehandicapte zoon 10 jaar geleden.
Ik kende er niemand en heb gelijk in de eerste maand een oproepje gezet op de Facebook groep van ons dorp voor een wandelmaatje en daar werd massaal op gereageerd en zo kende ik opeens 10 dames met wie ik af en toe wandelde.
Daarnaast ben ik ook vrijwilligerswerk gaan doen (organisatie van evenementen/activiteiten) waardoor ik nog meer mensen heb leren kennen.
Aan die wandel oproep hield ik 1 vriendin over die me ook weer introduceerde bij haar vriendengroep en nu hebben we een hele fijne groep van 9 excl kids met wie we regelmatig leuke dingen doen.
Mijn ervaring is wel dat het goed werkt als je zelf initiatieven neemt en dingen organiseert.
Ik kende er niemand en heb gelijk in de eerste maand een oproepje gezet op de Facebook groep van ons dorp voor een wandelmaatje en daar werd massaal op gereageerd en zo kende ik opeens 10 dames met wie ik af en toe wandelde.
Daarnaast ben ik ook vrijwilligerswerk gaan doen (organisatie van evenementen/activiteiten) waardoor ik nog meer mensen heb leren kennen.
Aan die wandel oproep hield ik 1 vriendin over die me ook weer introduceerde bij haar vriendengroep en nu hebben we een hele fijne groep van 9 excl kids met wie we regelmatig leuke dingen doen.
Mijn ervaring is wel dat het goed werkt als je zelf initiatieven neemt en dingen organiseert.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
vrijdag 29 april 2022 om 07:50
Ik herken wel wat je schrijft.
Ik heb wel vriendinnen maar de momenten om af te spreken zijn schaars, bijna altijd ver van te voren gepland en het initiatief komt vaak van mijn kant.
Iedereen is druk, met werk, de kinderen, de sportclubjes van de kinderen enz.
Spontaan met een vriendin borrelen, bbq-en, shoppen of een avondje bios heb ik eigenlijk ook nooit.
Dat kan me dan ook het gevoel geven dat ik er niet bij hoor.
Ik heb wel vriendinnen maar de momenten om af te spreken zijn schaars, bijna altijd ver van te voren gepland en het initiatief komt vaak van mijn kant.
Iedereen is druk, met werk, de kinderen, de sportclubjes van de kinderen enz.
Spontaan met een vriendin borrelen, bbq-en, shoppen of een avondje bios heb ik eigenlijk ook nooit.
Dat kan me dan ook het gevoel geven dat ik er niet bij hoor.
susieflower wijzigde dit bericht op 30-04-2022 20:48
4.35% gewijzigd
C'est la vie
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
