Geen vriendschappen....

Vriendschappen sluiten en onderhouden is een vaardigheid. Niet iedereen is er even goed in. Het valt me op dat de meesten die hunkeren naar een vriendschap, vooral weten wat ze van die ander willen. Welke behoeften zij hebben waar de vriendin dan invulling aan zou moeten geven. Ik denk dat het daar vaak mis gaat. Het is mijn opvatting (en ervaring) dat vriendschap begint met geven. Je biedt vriendschap met belangstelling en aandacht voor de ander zonder iets terug te verwachten.

cocoincolorado schreef: ↑

28-04-2022 18:51

Ik reageer even op jouw berichtje want ik herken me heel erg in wat je beschrijft.
Ik heb dat ook als ik me bij een nieuwe groep aansluit. Erg dubbel inderdaad.

Ja, er zullen ook veel mensen zijn die dit zo ervaren. Het probleem is denk ik wel dat twee van zulke mensen elkaar niet echt verder zullen kunnen helpen.
Ik denk wel vaak: ik wil iemand die het snapt zodat ik niets uit hoef te leggen, dan komt het vanzelf goed.

Maar een aantal jaar geleden ging ik een keer naar een soort koor waar je geen lid van hoeft te zijn. Je kan per keer zelf beslissen of je komt. Daar vond ik al meteen totaal geen aansluiting omdat iedereen elkaar al leek te kennen en volop in gesprek ging in de pauze. Ik wist echt niet hoe ik me daar een houding moest geven en liep er maar een beetje rondjes. Totdat ik een vrouw zag die blijkbaar in hetzelfde schuitje zat, alleen kwam zij al wat langer naar dat koor. Dan zou je denken dat we samen wel een leuk gesprek konden beginnen maar dat zat er toch ook niet in. Want beide even introvert en een gesprekspartner nodig die de boel een beetje op gang houdt. Dus waren wij ook al snel uitgepraat...

Iemand op precies dezelfde golflengte is dus ook niet de oplossing begreep ik toen.

kindrebel schreef: ↑

29-04-2022 08:52

Vriendschappen sluiten en onderhouden is een vaardigheid. Niet iedereen is er even goed in. Het valt me op dat de meesten die hunkeren naar een vriendschap, vooral weten wat ze van die ander willen. Welke behoeften zij hebben waar de vriendin dan invulling aan zou moeten geven. Ik denk dat het daar vaak mis gaat. Het is mijn opvatting (en ervaring) dat vriendschap begint met geven. Je biedt vriendschap met belangstelling en aandacht voor de ander zonder iets terug te verwachten.

Daar heb je gelijk in. Ik denk wel dat er weinig mensen zijn die zich zo op kunnen stellen, dat ze niets terug verwachten.

Van dat koor vind ik ronduit onbeschoft. Er moet toch iemand zijn die dat coördineert en dus ook moet toezien of een nieuwkomer er niet verloren bij staat, die je introduceert bij mensen bijvoorbeeld! En al die mensen die jou rondjes zien lopen (of misschien niet eens, alleen met zichzelf bezig) en denken: die moet zelf maar wat bijdehanter zijn om zich te mengen. Maar bijzonder hoe dat werkt.. als ik als introvert een introvert iemand in z'n eentje zie staan, dan projecteer ik mijn eigen minderwaardigheidsgevoel daarop, ik ben me er dan van bewust dat de twee kneusjes van de groep elkaar hebben gevonden.

Ik gedij ook beter in gezelschappen waar (bijna) niemand elkaar nog kent. Iedereen heeft een hekel aan netwerken, maar juist daarom is het zo voorstelbaar dat het 'eng' is om daar binnen te stappen. Je wordt dus altijd wel benaderd want het is juist bedoeld om ándere mensen te leren kennen en niet in je eigen bubbel te blijven hangen.
Ik moet mezelf daar wel voor opladen en vooraf heb ik ook duizend excuses om in m'n comfortzone te blijven zitten... maar ik heb wel voorbeelden dat ik het toch doe en het gaat eigenlijk altijd wel goed. Zo ook op zo'n cursus, daar kent ook niemand elkaar nog en dan staan mensen wel open voor een praatje. Maar juist het vervolg, dat gaat mij niet goed af. Terwijl ik om me heen vriendschappen zie ontstaan, blijf ik in die eerste fase hangen. Ik zit dat vreselijk te analyseren en bedenk excuses: o, maar dat is logisch want die hebben allebei kinderen van dezelfde leeftijd, o, die wonen bij elkaar in de buurt dus fietsen met elkaar op, o, die doen hetzelfde qua beroep... en ja, dan schik ik me n mijn einzelgängerpositie.

Wat je schrijft, Kindrebel, is wel een mooi inzicht. Want wat heb ik te geven, ik ben vooral bezig met 'zie je wel, ik hoor er niet bij'-gedachten en het vinden van 'bewijzen' dat het juist is wat ik om me heen zie. Dan ben ik dus niet met de ander bezig, wel heel veel met mezelf. Ik denk dat ik best oprecht kan zijn, maar in die fase van een vriendschap komt het niet.

vivinnetje schreef: ↑

29-04-2022 12:13

Van dat koor vind ik ronduit onbeschoft. Er moet toch iemand zijn die dat coördineert en dus ook moet toezien of een nieuwkomer er niet verloren bij staat, die je introduceert bij mensen bijvoorbeeld! En al die mensen die jou rondjes zien lopen (of misschien niet eens, alleen met zichzelf bezig) en denken: die moet zelf maar wat bijdehanter zijn om zich te mengen. Maar bijzonder hoe dat werkt.. als ik als introvert een introvert iemand in z'n eentje zie staan, dan projecteer ik mijn eigen minderwaardigheidsgevoel daarop, ik ben me er dan van bewust dat de twee kneusjes van de groep elkaar hebben gevonden.

Oh maar die verwachting had ik niet, want het is echt opgezet als iets vrijblijvends. Juist niet als een vaste groep, alleen daar was het dus blijkbaar wel op uitgedraaid.
Maar "de twee kneusjes" kunnen elkaar dus niet altijd verder helpen is mijn ervaring. Ik heb zelf vaak iemand nodig die het gesprek een beetje gaande houdt en als de ander dat dan ook niet kan kom je niet zover.

ñuca schreef: ↑

29-04-2022 12:33

Oh maar die verwachting had ik niet, want het is echt opgezet als iets vrijblijvends. Juist niet als een vaste groep, alleen daar was het dus blijkbaar wel op uitgedraaid.
Maar "de twee kneusjes" kunnen elkaar dus niet altijd verder helpen is mijn ervaring. Ik heb zelf vaak iemand nodig die het gesprek een beetje gaande houdt en als de ander dat dan ook niet kan kom je niet zover.

Vrijblijvend is een rekbaar begrip... want hoeveel mensen gaan er nou eenmalig naar een koor? Als je eenmalig gaat, is het om te kijken of je het leuk vindt. Vind je het niet leuk, dan ga je niet meer. En als je het wel leuk vindt ga je vaker, dan zit het vrijblijvende in het flexibel zijn daarin (niet van: we rekenen op je want we werken toe naar een uitvoering)... maar dan is het dus wel degelijk een vaste kliek mensen die steeds komt.

En ja... dat is zo, het gesprek gaande houden is makkelijker met een extravert iemand, zeker in zo'n setting. Maar die mensen staan meestal in het middelpunt van een groep. Ik heb in het verleden wel vriendschappen gehad met dat soort 'types' en dat ging best goed, tot ik het niet meer trok dat er altijd van alles bij moest (afspreken en dan spontaan nog andere mensen uitnodigen) omdat het efficiënter zou zijn. Misschien is dat ook omdat er van ons introverten weinig energie komt?

vivinnetje schreef: ↑

29-04-2022 13:06

Vrijblijvend is een rekbaar begrip... want hoeveel mensen gaan er nou eenmalig naar een koor? Als je eenmalig gaat, is het om te kijken of je het leuk vindt. Vind je het niet leuk, dan ga je niet meer. En als je het wel leuk vindt ga je vaker, dan zit het vrijblijvende in het flexibel zijn daarin (niet van: we rekenen op je want we werken toe naar een uitvoering)... maar dan is het dus wel degelijk een vaste kliek mensen die steeds komt.

En ja... dat is zo, het gesprek gaande houden is makkelijker met een extravert iemand, zeker in zo'n setting. Maar die mensen staan meestal in het middelpunt van een groep. Ik heb in het verleden wel vriendschappen gehad met dat soort 'types' en dat ging best goed, tot ik het niet meer trok dat er altijd van alles bij moest (afspreken en dan spontaan nog andere mensen uitnodigen) omdat het efficiënter zou zijn. Misschien is dat ook omdat er van ons introverten weinig energie komt?

Ook dat herken ik: Een tijd geleden had ik een aantal jaren een extraverte vriendin. Zij liep uiteindelijk inderdaad aan tegen mijn introverte eigenschappen. Zij wilde veel meer samen ondernemen en praten dan waar ik zin en energie voor had. De vriendschap is uiteindelijk daarop stuk gelopen. Ik heb geprobeerd om haar bij te houden maar hield dat niet vol. Terwijl zij er uiteindelijk niet tegen kon dat ik niet alles meteen wilde bespreken en niet altijd wekelijks (of zelfs dagelijks) contact wilde. Ik verwerk nieuwe dingen graag eerst even alleen, dat was voor haar heel vreemd.
Het is lastig, de balans moet goed zijn.

vivinnetje schreef: ↑

29-04-2022 12:13

Wat je schrijft, Kindrebel, is wel een mooi inzicht. Want wat heb ik te geven, ik ben vooral bezig met 'zie je wel, ik hoor er niet bij'-gedachten en het vinden van 'bewijzen' dat het juist is wat ik om me heen zie. Dan ben ik dus niet met de ander bezig, wel heel veel met mezelf. Ik denk dat ik best oprecht kan zijn, maar in die fase van een vriendschap komt het niet.

Mensen die geen aandacht hebben voor anderen maken geen vrienden. Daar is geen bepaalde fase van een vriendschap voor nodig. Daar begint het mee.

Onverdeelde aandacht en belangstelling is het beste dat je anderen (en jezelf) kunt geven. Het verbindt, ook al is het met een willekeurige voorbijganger.

Blauwe trui en steenteen, ik heb jullie een prive bericht gestuurd!

Ik lees al een paar dagen mee en ik zit er steeds tegenaan te hikken om te reageren, want wat vind ik hier veel herkenning.

Inmiddels woon ik al 20 jaar in mijn huidige woonplaats en de enige vriendin die ik hier had, is inmiddels al weer ruim 5 jaar geleden verhuisd. We hebben nog wel contact, maar het even bij elkaar binnen lopen voor een kleinigheidje is natuurlijk niet meer mogelijk nu.

Ik heb ook van alles geprobeerd om contacten te krijgen: ben jarenlang bestuurslid geweest van een vereniging waar dochter op zat; dat doe ik inmiddels niet meer, maar heb nog wel zitting in een commissie binnen die vereniging. Het is echt alleen maar daar een praatje tijdens of na een vergadering en daar houdt het mee op.
Ook ben ik official bij een sport, vind ik heel leuk om te doen, maar ook daar is het alleen maar om een wedstrijd dat er contact is, maar daarbuiten niet. Nu zijn dat ook wel mensen die uit verschillende woonplaatsen komen, maar toch, anderen hebben buiten het wedstrijd gebeuren wel contact met elkaar.

Toen dochter nog op het BO zat ook wel eens koffie gedronken met deze en gene en dat was meestal best gezellig, maar het initiatief moest dan altijd weer van mijn kant komen. Wat iemand hier eerder schreef: op een gegeven moment ben je het beu om voor de zoveelste keer degene te zijn die een afspraak initieert. En toch bleef ik dat maar doen, omdat het anders sowieso klaar was.
Het was in de periode dat de film Gooische Vrouwen uitkwam en dat tijdens een 'schoolplein gesprek' aan de orde kwam. Ik was sowieso niet van de harde kern op het schoolplein, maar goed toen stond ik daar over te kletsen met een aantal andere moeders. Iemand opperde om te gaan en ik reageerde dat ik graag meewilde. Prima, we spreken nog een datum af. Twee weken later ofzo kwam ik er op terug bij iemand en toen was het 'oh, we zijn gisteravond geweest'. Ik voelde me echt heel zielig en lullig toen.

Het voelt gewoon zo eenzaam en leeg. Wat al in de OP stond zegt mijn man ook wel: dan spreek je toch af met iemand. Tja, zoveel opties heb ik niet. En ik spreek wel eens af voor een lunch ofzo, dat is dan 1,5 uur en dan is het ook weer klaar (voor maanden).
Komt ook nog bij dat wij maar een hele kleine familie hebben, mijn ouders zijn allebei jong overleden en mijn schoonouders leven ook al jaren niet meer. Dochter heeft vanaf haar 6e geen opa en/of oma meer. En ook dat voelt heel leeg. Zeker toen ze nog jonger was en klasgenootjes weekendjes, vakanties of andere dingen met oma en opa hadden, kwam dat hard aan voor haar. In die tijd merkte ik ook dat achtervang door opa en oma zo ontzettend gewoon was voor veel mensen. Er stond een keer iemand haast te hyper ventileren omdat haar ouders 4 weken op vakantie gingen in juni; hoe moest dat nou toch allemaal??

Ik denk ook wel eens dat ik een bepaald gen mis ofzo, dat het maar niet lukt om contacten op te doen en te houden. Wat hier ook al eerder geschreven werd: in het verleden ook meerdere keren met een cursus begonnen, toch ook wel met de stille hoop op de achtergrond om daar iemand te ontmoeten waar het wel mee lukt om iets op te bouwen. En inderdaad niet anders dan de conclusie kunnen trekken dat het aan mij ligt. Hier over wel eens gesproken met een therapeut en dan kreeg ik een reactie dat ik een hartstikke leuk vrouw ben die veel te bieden heeft.

Hier ook geen borrels, bbq's of wat dan ook met vrienden. Mijn man heeft wel een paar vrienden waar hij een paar keer per jaar mee afspreekt om een hapje te eten en 1 vriend (+ vrouw) waar we wel eens mee afspreken, maar dan houdt het ook wel op. Hij heeft heel veel sociale contacten op zijn werk; wel allemaal werk gerelateerd, en na het werk vindt hij het wel prima om af te schakelen en niks sociaals meer te 'moeten'.

Ik zou ook heel graag wat meer mensen om me heen hebben om eens iets mee te ondernemen.

Naomir schreef: ↑

27-04-2022 10:37

Ik heb mijn vriendinnen vanuit de middelbare school, studietijd, mijn traineeship toen ik ging werken. Oud collega's waar het goed mee klikte. Het valt en staat denk ik ook met investeren, en niet "even uitchecken" omdat je kinderen of een relatie krijgt.

Maar ik heb zelf geen verwatering van vriendschappen gezien als mijn vriendinnen kinderen kregen, juist omdat ze ook naast moeder nog leuke dingen wilden doen. Soms doen we iets met de kinderen erbij en soms gewoon als meiden onder elkaar.

Voornamelijk toen ik in mijn twintiger jaren zat, haakte er vaak opeens een "vriendin" af omdat ze een relatie kreeg en dan ineens alle tijd aan die vriend ging besteden, en dat is prima als dat je keuze is, maar als het dat uit ging, dan ging ze weer als een gek bellen wanneer we weer eens een keertje een wijntje gingen drinken. Dus heb toen wel redelijk een opruiming gemaakt tussen echte vrienden en "vrienden die er alleen zijn omdat het zo uitkomt"

Ik ben inmiddels 40 en kan zeggen dat ik gezegend ben met een echte vriendinnen. Ik ben vorig jaar 80 km verhuisd en ik merk in niks dat de vriendschap is verwaterd, natuurlijk zeg je dan niet zo snel, "vanmiddag kopje koffie" maar nu zijn het soms complete weekenden, met sleepover. Het ligt ook aan, waar ligt de prioriteit van mensen. Natuurlijk kan je zeggen, ik ben superdruk, maar als de vriendschap je echt wat waard is, dan is er altijd tijd.

Ik snap wel de opmerking van de expats, dat ze dan zeggen dat je geen tijd meer hebt voor nieuwe vrienden, zo voel ik het ook. Ben al zo druk met de vriendschappen die ik nu heb, dat ik geen behoefte heb om nog te investeren in een nieuwe vriendschap maar ik denk dat als er echt een leuk iemand langs komt dan is er wel tijd. Maar het ligt aan prioriteren.

Ik zou juist bij nieuwe contacten heel concreet zijn. van he, ik zie een voorstelling in de stad, ik wil daar heen, lijkt het je ook leuk? Dan is er meteen een activiteit.

Of ik noem maar een voorbeeld, stel de stagiaire is gek van bloemen dan zeg je bijvoorbeeld. Vind je het leuk om een keertje naar de keukenhof te gaan. En dan leer je elkaar tijdens zon dag beter kennen, misschien vindt ze het dan zo leuk dat ze de volgende keer zelf initiatief neemt.

Ja dit is ook wel mijn ervaring, kan ik me goed in vinden. In de loop der jaren vanaf puber tot nu bijna 40 diverse vriendengroepen en vriendschappen gehad, grotendeels is afgevloeid door ofwel verwateren, of uit elkaar groeien en niet meer in elkaar investeren. Nooit met ruzie eigenlijk maar natuurlijk verloop. Aantal mensen kom ik nog wel eens tegen op school, op een sportclub of gewoon in winkels en dan is het even hoi of een praatje en prima.

Daarnaast heb ik paar goede vriendinnen vanuit mijn jeugd overhouden maar 1 hele goede vriendin (die niet om de hoek woont helaas ) heb ik juist via dit forum hier ontmoet (en nog 2 andere ook, los van elkaar). Maar voordat ze een echt goede vriendin was en we afspreken bij elkaar inclusief mannen daar is wel een periode van investeren vooraf geweest.

Ook zijn er bv paar moeders van vriendjes van mijn kinderen waar ik goede klik mee heb en de mannen ook, maar echt afspreken of ergens heen gaan samen daar zijn we toch te druk voor en komt er niet van. Meestal gaat dat contact spontaan even gezellig wat drinken met mooi weer in de tuin een paar uurtjes na spelen bij het ophalen. Of in het zwembad elkaar tegen komen, en dan als ouders gezellig samen opletten en zitten.

En toch heb ik echt maar een handvol echt goede vriendinnen en een paar zussen waar ik hele goede band mee heb, maar is dat om te onderhouden ook tussen afspreken door druk genoeg, naast alle dagelijkse standaardzaken als werk/gezin etc.

Ik denk dat je via dit forum hier en via andere al genoemde opties echt goede kans maakt om te starten met vriendschappen en bij investeren echt goede vriendschappen worden.
Alleen al hier in jouw topic heb je meerdere die ook graag vriendschappen willen opbouwen

Is ook lastig steenteen, maar het ligt echt niet aan jouw hoor dat mensen uiteindelijk geen initiatief nemen als je beetje leuk contact hebt. Ik hoop voor je dat je via het forum nieuwe vriendschappen vind, ik heb er zelf goede ervaring mee
En kijk inderdaad of als je een hobby/sport weer oppakt (zwemmen geloof ik) of je dan nieuwe mensen leert kennen.

Kan je een hobby oppakken? Bijv zangkoor, naaiclub, boekenclub? Ergens waar je plezier uithaalt en waar je ook mensen treft die de gelegenheid niet als 'een verplichting' beschouwen. Ik denk dat de plekken waar jij mensen treft altijd situaties zijn waarin mensen 'door moeten' of 'verplicht aanwezig' moeten zijn. Daar heeft niemand tijd (hoe lullig ook) om aan vriendschappen te werken.

Je kan ook eens uit je comfortzone proberen te komen en allerlei 'hobby's' uitproberen. En evt via een app op zoek naar BFF's?

girasole3 schreef: ↑

30-04-2022 17:50

Ik lees al een paar dagen mee en ik zit er steeds tegenaan te hikken om te reageren, want wat vind ik hier veel herkenning.

Inmiddels woon ik al 20 jaar in mijn huidige woonplaats en de enige vriendin die ik hier had, is inmiddels al weer ruim 5 jaar geleden verhuisd. We hebben nog wel contact, maar het even bij elkaar binnen lopen voor een kleinigheidje is natuurlijk niet meer mogelijk nu.

Ik heb ook van alles geprobeerd om contacten te krijgen: ben jarenlang bestuurslid geweest van een vereniging waar dochter op zat; dat doe ik inmiddels niet meer, maar heb nog wel zitting in een commissie binnen die vereniging. Het is echt alleen maar daar een praatje tijdens of na een vergadering en daar houdt het mee op.
Ook ben ik official bij een sport, vind ik heel leuk om te doen, maar ook daar is het alleen maar om een wedstrijd dat er contact is, maar daarbuiten niet. Nu zijn dat ook wel mensen die uit verschillende woonplaatsen komen, maar toch, anderen hebben buiten het wedstrijd gebeuren wel contact met elkaar.

Toen dochter nog op het BO zat ook wel eens koffie gedronken met deze en gene en dat was meestal best gezellig, maar het initiatief moest dan altijd weer van mijn kant komen. Wat iemand hier eerder schreef: op een gegeven moment ben je het beu om voor de zoveelste keer degene te zijn die een afspraak initieert. En toch bleef ik dat maar doen, omdat het anders sowieso klaar was.
Het was in de periode dat de film Gooische Vrouwen uitkwam en dat tijdens een 'schoolplein gesprek' aan de orde kwam. Ik was sowieso niet van de harde kern op het schoolplein, maar goed toen stond ik daar over te kletsen met een aantal andere moeders. Iemand opperde om te gaan en ik reageerde dat ik graag meewilde. Prima, we spreken nog een datum af. Twee weken later ofzo kwam ik er op terug bij iemand en toen was het 'oh, we zijn gisteravond geweest'. Ik voelde me echt heel zielig en lullig toen.

Het voelt gewoon zo eenzaam en leeg. Wat al in de OP stond zegt mijn man ook wel: dan spreek je toch af met iemand. Tja, zoveel opties heb ik niet. En ik spreek wel eens af voor een lunch ofzo, dat is dan 1,5 uur en dan is het ook weer klaar (voor maanden).
Komt ook nog bij dat wij maar een hele kleine familie hebben, mijn ouders zijn allebei jong overleden en mijn schoonouders leven ook al jaren niet meer. Dochter heeft vanaf haar 6e geen opa en/of oma meer. En ook dat voelt heel leeg. Zeker toen ze nog jonger was en klasgenootjes weekendjes, vakanties of andere dingen met oma en opa hadden, kwam dat hard aan voor haar. In die tijd merkte ik ook dat achtervang door opa en oma zo ontzettend gewoon was voor veel mensen. Er stond een keer iemand haast te hyper ventileren omdat haar ouders 4 weken op vakantie gingen in juni; hoe moest dat nou toch allemaal??

Ik denk ook wel eens dat ik een bepaald gen mis ofzo, dat het maar niet lukt om contacten op te doen en te houden. Wat hier ook al eerder geschreven werd: in het verleden ook meerdere keren met een cursus begonnen, toch ook wel met de stille hoop op de achtergrond om daar iemand te ontmoeten waar het wel mee lukt om iets op te bouwen. En inderdaad niet anders dan de conclusie kunnen trekken dat het aan mij ligt. Hier over wel eens gesproken met een therapeut en dan kreeg ik een reactie dat ik een hartstikke leuk vrouw ben die veel te bieden heeft.

Hier ook geen borrels, bbq's of wat dan ook met vrienden. Mijn man heeft wel een paar vrienden waar hij een paar keer per jaar mee afspreekt om een hapje te eten en 1 vriend (+ vrouw) waar we wel eens mee afspreken, maar dan houdt het ook wel op. Hij heeft heel veel sociale contacten op zijn werk; wel allemaal werk gerelateerd, en na het werk vindt hij het wel prima om af te schakelen en niks sociaals meer te 'moeten'.

Ik zou ook heel graag wat meer mensen om me heen hebben om eens iets mee te ondernemen.

Wat verdrietig, girasole! En is het dan een idee om gericht op zoek te gaan naar vriendschappen? Er zijn Facebook groepen, websites en platform en voor. Dan weet je ieg dat je allebei echt wil investeren in het opbouwen van een vriendschap. Gewoon een soort datingsite maar dan voor vriendschap. Nmlk is ook een optie. Daar kun je je aansluiten bij activiteiten die bij je in de regio georganiseerd worden maar je kunt ook zelf wat organiseren. Ik ken wel mensen die daar veel baat bij hebben gehad.

Ik ben best trots op mezelf
Ik heb me aangemeld voor 2 proeflessen voor een popkoor! Ik kan absoluut niet zingen, maar dat is geen vereiste. Ik ben zo benieuwd!

Bella1971 schreef: ↑

01-05-2022 11:06

Ik ben best trots op mezelf
Ik heb me aangemeld voor 2 proeflessen voor een popkoor! Ik kan absoluut niet zingen, maar dat is geen vereiste. Ik ben zo benieuwd!

Wat leuk! In mijn stad zit een koor genaamd "geen gehoor", daar mag je ook zingen als je dat niet kunt, hilarische naam vind ik;) Alvast veel plezier, laat je weten hoe het beviel?

Bella1971 schreef: ↑

01-05-2022 11:06

Ik ben best trots op mezelf
Ik heb me aangemeld voor 2 proeflessen voor een popkoor! Ik kan absoluut niet zingen, maar dat is geen vereiste. Ik ben zo benieuwd!

Wat goed!

boannan schreef: ↑

01-05-2022 09:21

Wat verdrietig, girasole! En is het dan een idee om gericht op zoek te gaan naar vriendschappen? Er zijn Facebook groepen, websites en platform en voor. Dan weet je ieg dat je allebei echt wil investeren in het opbouwen van een vriendschap. Gewoon een soort datingsite maar dan voor vriendschap. Nmlk is ook een optie. Daar kun je je aansluiten bij activiteiten die bij je in de regio georganiseerd worden maar je kunt ook zelf wat organiseren. Ik ken wel mensen die daar veel baat bij hebben gehad.

Nmlk, wat is dat? Staan die letters ergens voor?

Lisa2022 schreef: ↑

01-05-2022 12:20

Nmlk, wat is dat? Staan die letters ergens voor?

Nieuwe Mensen Leren Kennen

Ik heb ooit op die site gekeken maar niks voor mij. Ik heb mbo-niveau en je moet blijkbaar hooggeleerd zijn ofzo.

Blauwetrui schreef: ↑

01-05-2022 12:26

Nieuwe Mensen Leren Kennen

Ik heb ooit op die site gekeken maar niks voor mij. Ik heb mbo-niveau en je moet blijkbaar hooggeleerd zijn ofzo.

klopt niet, dat staat er msischien maar het is in de praktijk GEEN thema.
Ben er lid van geweest en het heeft veel voordelen, veel leuke activiteiten waar je bij aan kan haken.
En je kunt ook zelf iets organiseren
Vond het heel leuk....

kers schreef: ↑

01-05-2022 12:43

klopt niet, dat staat er msischien maar het is in de praktijk GEEN thema.
Ben er lid van geweest en het heeft veel voordelen, veel leuke activiteiten waar je bij aan kan haken.
En je kunt ook zelf iets organiseren
Vond het heel leuk....

Ah oké.

NMLK hoeft niet iedereens kopje thee te zijn, maar het een kans geven kan geen kwaad....