Relaties
alle pijlers
Geheimen ander doorvertellen aan partner
dinsdag 19 november 2024 om 14:39
Hoi,
Beetje vage titel misschien, maar ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken.
Vinden jullie het toegestaan om vertrouwelijke informatie van anderen (dus dingen waarbij de ander persoon heeft aangegeven niet wil dat jij deze doorvertelt) aan je partner te vertellen zonder toestemming?
Een vriendin van mij heeft sinds een paar maanden een relatie. Zij weet dingen van mij die veel mensen niet weten en van mij ook niet hoeven te weten. Veel onbenullige dingen, maar ook iets wat ik liever niet aan de grote klok wil hangen. Nu ben ik erachter gekomen dat ze alles over mij aan haar partner heeft verteld. Toen ik haar daarmee confronteerde zei ze dat ze geen geheimen heeft voor haar partner en dat als ik haar iets vertelde dat ik maar moest accepteren dat hij het ook krijgt te horen. Ik vond dit erg asociaal en ik heb haar sindsdien ook niet veel gesproken. Ze deed ook alsof dit de normaalste zaak van de wereld was en dat iedereen met een partner dit doet (ik ben zelf vrijgezel).
Maar ik vraag me nu af of dit normaal is? Ik snap dat je open wil zijn en geen geheimen wil voor je partner, maar geldt dit ook voor geheimen van anderen (vooral als ze voor je relatie al verteld zijn)?
Beetje vage titel misschien, maar ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken.
Vinden jullie het toegestaan om vertrouwelijke informatie van anderen (dus dingen waarbij de ander persoon heeft aangegeven niet wil dat jij deze doorvertelt) aan je partner te vertellen zonder toestemming?
Een vriendin van mij heeft sinds een paar maanden een relatie. Zij weet dingen van mij die veel mensen niet weten en van mij ook niet hoeven te weten. Veel onbenullige dingen, maar ook iets wat ik liever niet aan de grote klok wil hangen. Nu ben ik erachter gekomen dat ze alles over mij aan haar partner heeft verteld. Toen ik haar daarmee confronteerde zei ze dat ze geen geheimen heeft voor haar partner en dat als ik haar iets vertelde dat ik maar moest accepteren dat hij het ook krijgt te horen. Ik vond dit erg asociaal en ik heb haar sindsdien ook niet veel gesproken. Ze deed ook alsof dit de normaalste zaak van de wereld was en dat iedereen met een partner dit doet (ik ben zelf vrijgezel).
Maar ik vraag me nu af of dit normaal is? Ik snap dat je open wil zijn en geen geheimen wil voor je partner, maar geldt dit ook voor geheimen van anderen (vooral als ze voor je relatie al verteld zijn)?
nijlpaard wijzigde dit bericht op 19-11-2024 15:20
1.21% gewijzigd
dinsdag 19 november 2024 om 22:31
Ah oké, dan staan we daar gewoon anders in. Ik praat zo vaak met vriendinnen en familie over hoe het met ons allemaal gaat.OriginalHeleen schreef: ↑19-11-2024 22:30Zelden. Ik deel wel wat, maar laat veel details weg.
Zoals iemand hierboven ook al beschreef: niet de hele weg er naartoe, liever achteraf: ik was ziek, ik heb een nieuwe baan.
Mijn ervaring is dat mensen toch heel snel weer uitgebreid over zichzelf vertellen.
Mijn familie en vrienden zijn mijn partner en kinderen zelf regelmatig, dus kunnen ze hen dan gewoon zelf vragen wat ze willen weten. Dan kan partner/kind zelf bepalen wat wel/niet gedeeld wordt. Ik zie het niet als mijn taak om mijn familie en vrienden volledig bij te praten over mijn partner en kinderen en hen alle details te vertellen over wat ZIJ meemaken.
dinsdag 19 november 2024 om 22:36
Deze begrijp ik niet zo goed? Dus ik snap dat het voor jou een verwarrende manier van praten kan zijn.Valtifest schreef: ↑19-11-2024 22:20Ik vind het dan weer heel ingewikkeld dat de familie van mijn man alleen in algemeenheden praat.
Ze vragen mij niet meer hoe het gaat omdat ze alles oversharen vinden en vinden het heel raar als je vraagt hoe het in het ziekenhuis was afgelopen week bijvoorbeeld, als je dat even apart in de keuken vraagt alsnog reageren alsof je naar de kleur van de onderbroek informeert.
Ik ben inderdaad gewoon gewend om over wat je meemaakt te praten. Maar daar is het meer over spullen en het verkeer enzo.
En dan mag je niet iets vertellen waar je blij mee bent, het moet een tegenvaller of een miskoop zijn. Ik vind dat een verwarrende manier van met elkaar praten.
Dan is alles een 'geheim' en ik zal dan ook vast niet 'discreet' met info om zo in gegaan. Simpelweg omdat ik me niet kan voorstellen wat er erg is aan informeren naar dagelijkse dingen in een gezelschap van familie waar die dingen ook eerder ook zijn besproken.
Het zijn niet eens spannende dingen. Ze wilden voor een kat in het asiel kijken bijvoorbeeld, blijkbaar heel gênant en geheimzinnig om daarover te beginnen als hun eigen zus erbij is.
Overigens heb ik het een beetje andersom. Mensen verwachten bij een "'hoe gaat het" vaak helemaal geen eerlijk antwoord. Of dat je kut-nieuws in het ziekenhuis of op je werk hebt gekregen en dat je issues hebt in je relatie. Ik heb allang door dat mensen heel vaak gewoon uit zijn op: Jaaa, goed hier. Druk druk druk, je weet wel. Of: Rustig aan, z'n gangetje.
Zeker als er naar een dérde wordt gevraagd, die er op dat moment dus niet bij is, dan wil iemand vaak helemaal niet al dat wel en wee weten (zoals je hier ook leest: dat is veel te zwaar om te dragen) dat de relatie niet loopt, het kind een drop out op school is, je in financieel zwaar weer zit en met je ouders hebt gebroken.
dinsdag 19 november 2024 om 22:37
Over mijn eigen leven, dingen die ik gedaan of bezocht heb.
Wat ik op mijn vrijwilligerswerk heb meegemaakt/aan het organiseren ben, hoe het met een verbouwing/klus/project gaat. Hoe een uitstapje is geweest, boeken die we gelezen heb, films/series die we hebben gezien. Politiek, actualiteiten. Recepten, mode, allerlei praktische zaken, hoe het met diverse hobbies gaat. Etc. etc.
Er is echt meer dan genoeg te bespreken zonder details over iemands relatie, gezondheid, opvoedingsuitdagingen, problemen op het werk, etc. te delen.
'Every new beginning comes from some other beginning's end.'
dinsdag 19 november 2024 om 22:40
Is je familie Nederlands, of niet? Vragen stellen. Ik ben half niet-Nederlands en in het land van mijn moeder is vragen naar bijvoorbeeld ziekteverloop heel erg onbeleefd. Je doet het met de informatie die met je gedeeld wordt, je gaat niet doorvragen naar welke behandeling etc. Zo vaak gehad dat mijn Nederlandse vader veel te veel zat door te vragen en dat mijn moeder dan in de auto hem weer op het hart moest drukken dat niet te doen, want mensen voelden zich klem gezet.Valtifest schreef: ↑19-11-2024 22:20Ik vind het dan weer heel ingewikkeld dat de familie van mijn man alleen in algemeenheden praat.
Ze vragen mij niet meer hoe het gaat omdat ze alles oversharen vinden en vinden het heel raar als je vraagt hoe het in het ziekenhuis was afgelopen week bijvoorbeeld, als je dat even apart in de keuken vraagt alsnog reageren alsof je naar de kleur van de onderbroek informeert.
Ik ben inderdaad gewoon gewend om over wat je meemaakt te praten. Maar daar is het meer over spullen en het verkeer enzo.
En dan mag je niet iets vertellen waar je blij mee bent, het moet een tegenvaller of een miskoop zijn. Ik vind dat een verwarrende manier van met elkaar praten.
Dan is alles een 'geheim' en ik zal dan ook vast niet 'discreet' met info om zo in gegaan. Simpelweg omdat ik me niet kan voorstellen wat er erg is aan informeren naar dagelijkse dingen in een gezelschap van familie waar die dingen ook eerder ook zijn besproken.
Het zijn niet eens spannende dingen. Ze wilden voor een kat in het asiel kijken bijvoorbeeld, blijkbaar heel gênant en geheimzinnig om daarover te beginnen als hun eigen zus erbij is.
In Nederland zien we dat als oprechte interesse (en dat is het ook!), maar in mijn moeders land wordt dat als bemoeienis ervaren. De stelregel is: het onderwerp van gesprek (de zieke bijvoorbeeld) bepaalt de mate van detail. Wel spreek je natuurlijk de wens uit dat het beter mag gaan met iemand, of je vraagt wat je voor iemand kunt betekenen, etc.
Ik heb mezelf dat ook wel enigszins aan moeten leren om hier toch een beetje sociaal wenselijk gedrag te vertonen, want uit mezelf zou ik nooit naar sommige dingen vragen, al helemaal niet aan collega’s ofzo. Maar dat is hier toch best normaal.
Overigens hebben wij het thuis ook vaak over de actualiteit en dat soort onderwerpen.
Maar ik dwaal af.
dinsdag 19 november 2024 om 22:45
En zelfs als je deze wél bespreekt snap ik niet wat daar dan zo enorm ondraaglijk aan is dat je het per se met nog een ander moet bespreken. Gezondheid snap ik nog, als iemand echt een verschrikkelijke diagnose gehad heeft en jou net verteld heeft opgegeven te zijn door de artsen snap ik dat je na een avond bij je vriend(in) tegen je partner wil kunnen zeggen: Jasmijn gaat misschien dood...OriginalHeleen schreef: ↑19-11-2024 22:37Over mijn eigen leven, dingen die ik gedaan of bezocht heb.
Wat ik op mijn vrijwilligerswerk heb meegemaakt/aan het organiseren ben, hoe het met een verbouwing/klus/project gaat. Hoe een uitstapje is geweest, boeken die we gelezen heb, films/series die we hebben gezien. Politiek, actualiteiten. Recepten, mode, allerlei praktische zaken, hoe het met diverse hobbies gaat. Etc. etc.
Er is echt meer dan genoeg te bespreken zonder details over iemands relatie, gezondheid, opvoedingsuitdagingen, problemen op het werk, etc. te delen.
Maar dat ze ongelukkig is in haar relatie, een slechte band heeft met haar schoonfamilie, struggles heeft op het werk of in de opvoeding: dat hoeft toch niet zo gedetailleerd te worden doorgelicht. ALS er al naar gevraagd wordt dan volstaat: beetje moeilijkheden met haar werk/kind/schoonfamilie.
dinsdag 19 november 2024 om 23:05
Het gaat over geheimen doorvertellen. Struggles op het werk of zo vallen daar toch zeker niet onder? Die vallen bij mij onder wel en wee of zo.Olea schreef: ↑19-11-2024 22:45En zelfs als je deze wél bespreekt snap ik niet wat daar dan zo enorm ondraaglijk aan is dat je het per se met nog een ander moet bespreken. Gezondheid snap ik nog, als iemand echt een verschrikkelijke diagnose gehad heeft en jou net verteld heeft opgegeven te zijn door de artsen snap ik dat je na een avond bij je vriend(in) tegen je partner wil kunnen zeggen: Jasmijn gaat misschien dood...
Maar dat ze ongelukkig is in haar relatie, een slechte band heeft met haar schoonfamilie, struggles heeft op het werk of in de opvoeding: dat hoeft toch niet zo gedetailleerd te worden doorgelicht. ALS er al naar gevraagd wordt dan volstaat: beetje moeilijkheden met haar werk/kind/schoonfamilie.
dinsdag 19 november 2024 om 23:14
Ja, kun je nagaan. Maar ik ervaar dus al een soort weerzin om struggles op het werk te gaan vertellen aan mijn partner, als ik het daar doe avond met een vriendin over heb gehad. Dan noem ik dat wel "beetje lastig op het werk enzo" en dat is het dan. Terwijl ik misschien íets meer zou willen vertellen over een waanzinnig leuk aanbod, een uitdagende carrièreswitch, promotie, noem maar op. De dingen waarover met veel enthousiasme is verteld.
woensdag 20 november 2024 om 02:39
Ik vraag me af of de strikte "geheimhouders" dingen ook niet veel sneller als een taboe of negatief zien? Ik zie Lorem_Ipsum schrijven geen dingen te delen over het proces van daten of solliciteren omdat mensen zich daar dan aan "vastklampen", terwijl ik denk: wat een negatieve manier van omschrijven, mensen tonen toch waarschijnlijk gewoon interesse? Wat is er gek aan om daar een volgend gesprek nog eens naar te vragen? Ook de opmerking van bijtie over "blik van mededogen" en "verloren ziel" vind ik verwonderlijk; dat is toch ook gewoon je eigen negatieve interpretatie van iemand die meeleeft? Ik lees in dit topic meer van dat soort dingen. Ik vind het zo wantrouwend klinken allemaal. Net als dat een miskraam (als voorbeeld) voor sommigen kennelijk iets is dat alleen in zeer beperkte kring besproken kan worden en zelfs al stil gehouden moet worden voor de partner van iemand met wie het is besproken. Bijna alsof je je ervoor schaamt, dat je een miskraam hebt gehad, geen baan of partner hebt of iets ergs hebt meegemaakt. Eigenlijk gewoon: dat er dingen gebeuren die in een mensenleven nou eenmaal gebeuren.
woensdag 20 november 2024 om 04:29
Ik heb iets ergs meegemaakt: mijn vriend had in een groepstherapie iets heel persoonlijks over onze relatie verteld, (wat normaal is in een therapie, maar het was iets genants) en toen ik iemand uit die groep van hem ontmoette op een terras ging deze man dat heel hard vertellen (lachend) dat hij dat wist zodat iedereen op het terras het kon horen. Ik was zo kwaad. Hij schond de privacy van mijn vriend en mij. Achteraf bleek dat hij manisch was en is hij opgenomen, maar ik wil die man nooit meer zien.
woensdag 20 november 2024 om 07:06
Wat draagt dat moment dan bij aan het herstel van je vriend? Behalve dat hij de jullige Frans uthangt in de groep?Vivamensje schreef: ↑20-11-2024 04:29Ik heb iets ergs meegemaakt: mijn vriend had in een groepstherapie iets heel persoonlijks over onze relatie verteld, (wat normaal is in een therapie, maar het was iets genants) en toen ik iemand uit die groep van hem ontmoette op een terras ging deze man dat heel hard vertellen (lachend) dat hij dat wist zodat iedereen op het terras het kon horen. Ik was zo kwaad. Hij schond de privacy van mijn vriend en mij. Achteraf bleek dat hij manisch was en is hij opgenomen, maar ik wil die man nooit meer zien.
woensdag 20 november 2024 om 07:32
Het hoeft geen geheimhouding, taboe of schaamte te zijn.meisje85 schreef: ↑20-11-2024 02:39Ik vraag me af of de strikte "geheimhouders" dingen ook niet veel sneller als een taboe of negatief zien? Ik zie Lorem_Ipsum schrijven geen dingen te delen over het proces van daten of solliciteren omdat mensen zich daar dan aan "vastklampen", terwijl ik denk: wat een negatieve manier van omschrijven, mensen tonen toch waarschijnlijk gewoon interesse? Wat is er gek aan om daar een volgend gesprek nog eens naar te vragen? Ook de opmerking van bijtie over "blik van mededogen" en "verloren ziel" vind ik verwonderlijk; dat is toch ook gewoon je eigen negatieve interpretatie van iemand die meeleeft? Ik lees in dit topic meer van dat soort dingen. Ik vind het zo wantrouwend klinken allemaal. Net als dat een miskraam (als voorbeeld) voor sommigen kennelijk iets is dat alleen in zeer beperkte kring besproken kan worden en zelfs al stil gehouden moet worden voor de partner van iemand met wie het is besproken. Bijna alsof je je ervoor schaamt, dat je een miskraam hebt gehad, geen baan of partner hebt of iets ergs hebt meegemaakt. Eigenlijk gewoon: dat er dingen gebeuren die in een mensenleven nou eenmaal gebeuren.
Ik kreeg een heftige diagnose en iemand vertelde dat aan iedereen die het maar wilde horen, met als gevolg dat ik geen drie passen op straat kon doen zonder dat ernaar geïnformeerd werd, echt ook met een heftige diagnose wil je wel even "vrij" zijn en niet zelfs in de Lidl aangeklampt worden van: hoe is het nou? Welke onderzoeken krijg je nu ? En nog veel erger ...iedereen kent wel de neef van de nicht van de buren die dat ook had maar die vorige jaar overleden is .....Zo opbeurend ...
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 20 november 2024 om 07:41
Ja. Dat is wat ik zelf een beetje als richtlijn hanteer. Positief nieuws, leuke dingen, enthousiasme etc zou ik heel misschien wel kunnen delen maar verdrietige, genante of pijnlijke dingen niet.
Ook al denk je zelf ja maar dat hoort toch bij het leven, je hoeft je toch niet te schamen voor een miskraam, abortus, relatieproblemen, opa die fout was in de oorlog? Maar diegene ervaart die schaamte misschien wél. En dan hoeft ze er echt niet specifiek bij te zeggen: ik heb liever dat je hier heel discreet mee omgaat. Dat snap ik zo ook wel.
woensdag 20 november 2024 om 07:50
woensdag 20 november 2024 om 08:00
Ja, het is interesse. Maar bij een bepaalde groep mensen (ooms, tantes, schoonouders) is het ook gewoon meer om maar iets te hebben om over te praten. —Oh ja, Lorem was aan het daten/solliciteren, daar kunnen we naar vragen. En ik heb vaak helemaal geen behoefte om daarover uit te wijden, maar dan zit je toch weer in zo’n gesprek. Met boomeradviezen of psychologie van de koude grond. En vooral de vertraging, dan heb je iemand bij een verjaardag gezien en de volgende keer haken ze weer in op dingen die je toen verteld hebt. Zelf heb je intussen gewoon doorgeleefd en allerlei andere dingen meegemaakt, die ene sollicitatie of date allang weer vergeten. Toen ik zonder werk zat vond ik het echt schijtvervelend om het daar steeds over te hebben, zeker op wat een leuk iets moet zijn. Maar voor velen is het dan het grootste onderwerp dat ze op dat moment van je weten.meisje85 schreef: ↑20-11-2024 02:39Ik vraag me af of de strikte "geheimhouders" dingen ook niet veel sneller als een taboe of negatief zien? Ik zie Lorem_Ipsum schrijven geen dingen te delen over het proces van daten of solliciteren omdat mensen zich daar dan aan "vastklampen", terwijl ik denk: wat een negatieve manier van omschrijven, mensen tonen toch waarschijnlijk gewoon interesse? Wat is er gek aan om daar een volgend gesprek nog eens naar te vragen? Ook de opmerking van bijtie over "blik van mededogen" en "verloren ziel" vind ik verwonderlijk; dat is toch ook gewoon je eigen negatieve interpretatie van iemand die meeleeft? Ik lees in dit topic meer van dat soort dingen. Ik vind het zo wantrouwend klinken allemaal. Net als dat een miskraam (als voorbeeld) voor sommigen kennelijk iets is dat alleen in zeer beperkte kring besproken kan worden en zelfs al stil gehouden moet worden voor de partner van iemand met wie het is besproken. Bijna alsof je je ervoor schaamt, dat je een miskraam hebt gehad, geen baan of partner hebt of iets ergs hebt meegemaakt. Eigenlijk gewoon: dat er dingen gebeuren die in een mensenleven nou eenmaal gebeuren.
Gelukkig kan ik goed gesprekstennissen en dan draai ik het gesprek weer naar de ander toe.
Maar inmiddels heb ik dus al jaren een ander aanpak en loop ik daar niet meer tegenaan, mensen weten dat soort dingen niet van mij. Veel beter zo.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 20-11-2024 08:03
4.92% gewijzigd
woensdag 20 november 2024 om 08:03
Lorem_Ipsum schreef: ↑19-11-2024 20:42Mensen vinden dat normaal, maar ik niet. Dus ik neem dingen mee mijn graf in
Ik vertrouw zeker niet dat mensen, ook goede vriendinnen niet, dingen voor zich houden tegen hun partner.
Zo zie ik het ook. Er zijn weinig mensen die echt geheimen kunnen bewaren en dat zie je ook weer aan dit topic.
Waarom zou je aan je partner moeten vertellen dat je vriendin verkracht is? Ik respecteer haar privacy en ga dat niet doen.
woensdag 20 november 2024 om 08:06
Haha, ja oudere familie.Lorem_Ipsum schreef: ↑20-11-2024 08:00Ja, het is interesse. Maar bij een bepaalde groep mensen (ooms, tantes, schoonouders) is het ook gewoon meer om maar iets te hebben om over te praten. —Oh ja, Lorem was aan het daten/solliciteren, daar kunnen we naar vragen. En ik heb vaak helemaal geen behoefte om daarover uit te wijden, maar dan zit je toch weer in zo’n gesprek. Met boomeradviezen of psychologie van de koude grond. En vooral de vertraging, dan heb je iemand bij een verjaardag gezien en de volgende keer haken ze weer in op dingen die je toen verteld hebt. Zelf heb je intussen gewoon doorgeleefd en allerlei andere dingen meegemaakt, die ene sollicitatie of date allang weer vergeten. Gelukkig kan ik goed gesprekstennissen en dan draai ik het gesprek weer naar de ander toe.
Maar inmiddels heb ik dus al jaren een ander aanpak en loop ik daar niet meer tegenaan, mensen weten dat soort dingen niet van mij. Veel beter zo.
Maar op een gegeven moment weet je wel wie er wat mee gaat doen, toch? Mijn schoonouders interpreteerden informatie altijd verkeerd en dat is heel vermoeiend. Maar ik kan me zo slecht voorstellen dat iemands hele kring volzit met types als mijn schoonmoeder - en dat je dus omwille van 1 persoon een no-info policy hanteert voor de hele wereld, zeg maar.
Ik doe het meer andersom, info, tenzij. (info over mij) Al hou ik niet van aandacht, dus dat info valt ook wel mee.
woensdag 20 november 2024 om 08:13
Nee, mijn kring zit niet vol met zulke mensen, maar ik heb gewoon gemerkt dat het leven makkelijker is als je voldongen feiten vertelt. Niet het proces ervoor. Ik ervaar het leven zelf ook zo, ik wil dingen graag achter de rug hebben, niet gaan zitten bomen terwijl ik er middenin zit.Quincy2 schreef: ↑20-11-2024 08:06Haha, ja oudere familie.
Maar op een gegeven moment weet je wel wie er wat mee gaat doen, toch? Mijn schoonouders interpreteerden informatie altijd verkeerd en dat is heel vermoeiend. Maar ik kan me zo slecht voorstellen dat iemands hele kring volzit met types als mijn schoonmoeder - en dat je dus omwille van 1 persoon een no-info policy hanteert voor de hele wereld, zeg maar.
Ik doe het meer andersom, info, tenzij. (info over mij) Al hou ik niet van aandacht, dus dat info valt ook wel mee.
Het is een beetje als het vertellen van de naam die je in gedachten hebt voor je ongeboren kind. Vertelt iemand dat vooraf, dan deelt iedereen zijn mening, vertel je de naam na de geboorte, dan is het gewoon zo, en valt er niets meer over te zeggen.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 20-11-2024 08:16
8.83% gewijzigd
woensdag 20 november 2024 om 08:15
Muselet schreef: ↑20-11-2024 07:32Het hoeft geen geheimhouding, taboe of schaamte te zijn.
Ik kreeg een heftige diagnose en iemand vertelde dat aan iedereen die het maar wilde horen, met als gevolg dat ik geen drie passen op straat kon doen zonder dat ernaar geïnformeerd werd, echt ook met een heftige diagnose wil je wel even "vrij" zijn en niet zelfs in de Lidl aangeklampt worden van: hoe is het nou? Welke onderzoeken krijg je nu ? En nog veel erger ...iedereen kent wel de neef van de nicht van de buren die dat ook had maar die vorige jaar overleden is .....Zo opbeurend ...
Hier ook, hoor. Heftige diagnoses houd ik eerst voor mezelf, tot ik er aan toe ben om te delen.
Tactvol reageren is er vaak niet bij, en als je zelf niet op je best bent, komen die opmerkingen van de neef van de buurvrouw die is er aan overleden, erg hard binnen en zijn totaal niet steunend.
woensdag 20 november 2024 om 08:27
Niet doen. TO vindt het niet leuk dat dit is gebeurd en die vriendin had dat niet moeten doen. Zelf houd ik vertrouwelijke informatie altijd voor me, dat komt ook door mijn beroep en wellicht dat ik daardoor prive ook mijn mond houd. Man is geen nieuwsgierig aagje en zou het denk ik ongemakkelijk vinden vertrouwelijke informatie over iemand te horen, maar zoals gezegd ik vertel dat ook niet aan hem en anderen. Sterkte TO
woensdag 20 november 2024 om 08:36
Ik deel alles met hem dat mij bezighoudt. Hij moet er verder niets mee.Lorem_Ipsum schreef: ↑19-11-2024 22:05Wat moet hij dan überhaupt met die info?
Maar goed, ik ben weer bevestigd in wat ik al wist.
woensdag 20 november 2024 om 08:52
Mensen kunnen nu eenmaal heel slecht geheimen bewaren. Niet alleen jouw vriendin. Ik ga er eigenlijk maar vanuit dat vriendinnen mijn geheimen ook aan hun partner vertellen.Nijlpaard schreef: ↑19-11-2024 14:54Maar waarom zou je vertrouwelijke zaken van iemand anders aan je partner vertellen? Wat is daar het nut van?
Ik snap prima dat je je partner verteld over een gesprek die je hebt gehad, maar ik vind het niet zo netjes om vertrouwelijke zaken te bespreken. Vooral als iemand heeft aangegeven dat iets persoonlijk is.
Bovendien ben jij je partner niet en kan ik geen inschatting maken hoe betrouwbaar deze persoon is.
Zelf doe ik dat doorgaans niet, maar ik kan niet in alle eerlijkheid zeggen dat ik het nooit gedaan heb. Tegelijk heb ik ook dingen verzwegen waarvan ik nu vind dat ik ze niet had mogen verzwijgen. Zoals het stiekeme drugsgebruik van de man van een vroegere vriendin van mij. Hij snoof stiekem coke. Ik wist dat, want hij had het mij in vertrouwen verteld. (Ik was ook bevriend met hem. ) Eigenlijk vond ik dat heel vervelend.
Gelukkig zijn we niet zo belangrijk dat onze geheimen het gesprek van de dag zijn voor anderen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
woensdag 20 november 2024 om 09:08
Dit is denk ik ook wel de richtlijn waar ik mij aan houd.Olea schreef: ↑19-11-2024 17:54Voor mij is een beetje een richtlijn: is het iets waar de vriendin blij van werd én is het iets waarvan ik zelf ook zou willen dat het me overkwam.
Is het antwoord op beide vragen ja dan kan ik er met een gerust hart over praten.
Is het antwoord op een van beide vragen nee dan misschien liever niet.
Bij bijv zeer uitbundig seksuele uitspattingen kan een vriendin daar heel enthousiast over zijn maar alléén als ik weet dat ik het niet met een veroordelende toon erover zou hebben (wat een slettebak he) maar met een gevoel van wauw hoe lukt haar dat toch!
En anders houd ik het voor me want dan neigt het naar roddelen.
Dingen die een vriendin vertelt en haar zichtbaar pijn, verdriet, schaamte, boosheid etc hebben gebracht houd ik per definitie voor me.
En dit ook. Maar dat is ook omdat ik ook begrijp dat iemand het zelf ook heftig vind.apppie schreef: ↑19-11-2024 17:45Als ik net heb gehoord dat mijn vriendin iets afschuwelijks heeft meegemaakt waarbij ze mijn steun nodig heeft, vertel ik aan mijn man dat ik mijn vriendin wil steunen. En ook waarom.
Andersom heb ik wel eens iets afschuwelijks meegemaakt en gezegd "ik wil niet dat iedereen hier vanaf weet, maar ik begrijp wel dat jij het ook wil delen thuis. Kun je ervoor zorgen dat daar verder discreet mee wordt omgegaan?".
En soms wil je niet dat iets gelijk bij iedereen bekend is. Als bijvoorbeeld iemand zijn relatie uit is, dan kan ik mij voorstellen dat diegene eerst even de tijd wil hebben om het anderen te vertellen. Of dat je juist wilt dat iedereen het weet, maar niet teveel moeite wilt doen. Toen mijn relatie uitging, heb ik juist gebruik gemaakt van het feit dat een aantal mensen in mijn omgeving alles gelijk doorkletsten. Het was namelijk tijdens covid en dat scheelde mij heel veel berichtjes en telefoontjes.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
