Relaties
alle pijlers
Geheimen ander doorvertellen aan partner
dinsdag 19 november 2024 om 14:39
Hoi,
Beetje vage titel misschien, maar ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken.
Vinden jullie het toegestaan om vertrouwelijke informatie van anderen (dus dingen waarbij de ander persoon heeft aangegeven niet wil dat jij deze doorvertelt) aan je partner te vertellen zonder toestemming?
Een vriendin van mij heeft sinds een paar maanden een relatie. Zij weet dingen van mij die veel mensen niet weten en van mij ook niet hoeven te weten. Veel onbenullige dingen, maar ook iets wat ik liever niet aan de grote klok wil hangen. Nu ben ik erachter gekomen dat ze alles over mij aan haar partner heeft verteld. Toen ik haar daarmee confronteerde zei ze dat ze geen geheimen heeft voor haar partner en dat als ik haar iets vertelde dat ik maar moest accepteren dat hij het ook krijgt te horen. Ik vond dit erg asociaal en ik heb haar sindsdien ook niet veel gesproken. Ze deed ook alsof dit de normaalste zaak van de wereld was en dat iedereen met een partner dit doet (ik ben zelf vrijgezel).
Maar ik vraag me nu af of dit normaal is? Ik snap dat je open wil zijn en geen geheimen wil voor je partner, maar geldt dit ook voor geheimen van anderen (vooral als ze voor je relatie al verteld zijn)?
Beetje vage titel misschien, maar ik vroeg me af hoe jullie hier tegenaan kijken.
Vinden jullie het toegestaan om vertrouwelijke informatie van anderen (dus dingen waarbij de ander persoon heeft aangegeven niet wil dat jij deze doorvertelt) aan je partner te vertellen zonder toestemming?
Een vriendin van mij heeft sinds een paar maanden een relatie. Zij weet dingen van mij die veel mensen niet weten en van mij ook niet hoeven te weten. Veel onbenullige dingen, maar ook iets wat ik liever niet aan de grote klok wil hangen. Nu ben ik erachter gekomen dat ze alles over mij aan haar partner heeft verteld. Toen ik haar daarmee confronteerde zei ze dat ze geen geheimen heeft voor haar partner en dat als ik haar iets vertelde dat ik maar moest accepteren dat hij het ook krijgt te horen. Ik vond dit erg asociaal en ik heb haar sindsdien ook niet veel gesproken. Ze deed ook alsof dit de normaalste zaak van de wereld was en dat iedereen met een partner dit doet (ik ben zelf vrijgezel).
Maar ik vraag me nu af of dit normaal is? Ik snap dat je open wil zijn en geen geheimen wil voor je partner, maar geldt dit ook voor geheimen van anderen (vooral als ze voor je relatie al verteld zijn)?
nijlpaard wijzigde dit bericht op 19-11-2024 15:20
1.21% gewijzigd
donderdag 21 november 2024 om 23:05
Ja klinkt een beetje denigrerend idd.
Het is een beetje gecompliceerd maar hij en ik hebben beiden een vergelijkbare ervaring gehad in onze jeugd waar we verschillend mee omgaan, ik zit in de verwerking en hij zit/zat in de ontkenning. Dat botst, waarbij hij harde uitspraken kan doen in de trant van therapie is aanstellerij, stop het gewoon weg en leef je leven. Wat ik ook nog best begrijp, want dat zeggen wel meer mensen maar het kwetst mij nogal.
Zijn vrouw/mijn vriendin begrijpt mij, ik kan met haar lachen, we hebben veel overeenkomsten, ze weet heel veel, kan met haar praten over therapie, relaties, ouders, denkpatronen etc. zonder dat ze oordeelt.
Zou voor mij niet goed voelen als ik onderwerpen moet ontwijken omdat alles met hem besproken wordt, en dan zou de vriendschap denk ik ook heel anders zijn, je houdt wat koetjes en kalfjes over.
Dus gif innemen nee, maar als je helemaal niemand kan vertrouwen, wat heb je dan. Op een gegeven moment ken je mensen jarenlang en bouw je samen iets op. Soms sneuvelt dat of wordt je vertrouwen beschaamd. Maar om dan maar helemaal niemand meer te vertrouwen lijkt me geen oplossing.
Hoe zouden anderen dit doen dan?
donderdag 21 november 2024 om 23:55
Ik deel vrij veel met mijn partner, ook als het voor iemand een geheim is. Mijn partner is mijn biecht.
Geheimen bewaren is hartstikke ongezond. Je moet het met iemand kunnen delen. Dat heeft die persoon immers ook gedaan.
Ik vind het net zo normaal dat mensen geheimen hebben en ze deze zelfs tot in hun graf meenemen.
Beide karakters kunnen schadelijk zijn voor het vertrouwen dat iemand in hen heeft (gehad).
Geheimen bewaren is hartstikke ongezond. Je moet het met iemand kunnen delen. Dat heeft die persoon immers ook gedaan.
Ik vind het net zo normaal dat mensen geheimen hebben en ze deze zelfs tot in hun graf meenemen.
Beide karakters kunnen schadelijk zijn voor het vertrouwen dat iemand in hen heeft (gehad).
vrijdag 22 november 2024 om 08:06
Ik heb je issue niet gequote maar in het specifieke geval dat jij omschrijft zou ik, als vriendin, stoppen met zaken delen over jouw issue richting mijn partner. Het fijne van zaken delen met mijn vriend is namelijk dat hij daar respectvol, geinteresseerd en genuanceerd op reageert. Het is hier al vaker geschreven, hoeveel je deelt hangt ook af van de aard van je relatie en de reacties van de toehoorder.
Als mijn lief elke keer wanneer ik iets vertel over Bijtie reageert met "aanstelleritis, flauwkul, doorrausen en niet zeiken" dan zou ik hem ook gewoon vertellen dat ik hier niets meer over deel omdat ik zijn reacties niet fijn vind. En dan over tot een ander onderwerp.
En al schrijvende bedenk ik me dus ook dat ik mijn partner juist heb uitgezocht op respectvol reageren, nuance en zelfinzicht. Een man zoals die van je vriendin zou mijn man al niet zijn omdat hij bv jouw therapie veroordeeld. En daar ga ik niet lekker op.
.
vrijdag 22 november 2024 om 08:20
Maar je weet precies niet wie van jouw vrienden dit wel of niet doen, want dat moet dan weer geheim blijven.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
vrijdag 22 november 2024 om 08:20
vrijdag 22 november 2024 om 08:28
vrijdag 22 november 2024 om 08:55
Maar is het vooral een principekwestie of zeg je dit ook uit ervaring? Ik denk namelijk zomaar eens dat ik zelf tot een compleet andere prater zou kunnen transformeren wanneer ik merk dat mijn toehoorder(s) geïnteresseerd is/zijn in wat ik met mijn vriendin heb besproken, of in het ziekenhuis te horen heb gekregen. Of die zelf mede hun enthousiasme of trots laten blijken als ik iets vertel wat "leuk nieuws" zou moeten zijn. Dat zoon voor B op mag, dochter eindelijk geen heimwee meer had op kamp, een positieve zwangerschap in de familie na tig IVF pogingen, een geplande vliegvakantie, het recept dat je in gedachten hebt voor kerstdiner. In plaats van alles ofwel apathisch aan te horen óf alles te voorzien van een bulk commentaar.Lorem_Ipsum schreef: ↑22-11-2024 08:12Voor mij maakt het niet uit of een partner respectvol is. Het gaat iemand geen bal aan als ik het je niet zelf vertel.
Ik weet het, zo denken mensen, dus daar heb ik het maar mee te doen.
vrijdag 22 november 2024 om 09:05
Die ervaring is meer uit het verleden, want ik ben al jaren niet zo scheutig met dingen delen. Geen moeite met wat voor reactie mijn gesprekspartner dan ook heeft, maar als ik merkte dat het thuis ook besproken was, was ik meteen klaar. Zelf kan ik overigens prima een goede en meelevende gesprekspartner zijn zonder alles ook thuis neer te leggen.Olea schreef: ↑22-11-2024 08:55Maar is het vooral een principekwestie of zeg je dit ook uit ervaring? Ik denk namelijk zomaar eens dat ik zelf tot een compleet andere prater zou kunnen transformeren wanneer ik merk dat mijn toehoorder(s) geïnteresseerd is/zijn in wat ik met mijn vriendin heb besproken, of in het ziekenhuis te horen heb gekregen. Of die zelf mede hun enthousiasme of trots laten blijken als ik iets vertel wat "leuk nieuws" zou moeten zijn. Dat zoon voor B op mag, dochter eindelijk geen heimwee meer had op kamp, een positieve zwangerschap in de familie na tig IVF pogingen, een geplande vliegvakantie, het recept dat je in gedachten hebt voor kerstdiner. In plaats van alles ofwel apathisch aan te horen óf alles te voorzien van een bulk commentaar.
vrijdag 22 november 2024 om 10:30
Ja, dit herken ik. Mijn ex had een hekel aan een goede vriendin van mij, daarom heb ik na een zoveelste irritante reactie van hem gezegd: ik vertel nooit meer iets over haar. Want dat voelde niet goed. Ik heb haar ook nooit meer thuis uitgenodigd en sprak gewoon buitenshuis met haar af. Dat is dan wel het voordeel van een scheiding: tegenwoordig komt ze weer langsRooss4.0 schreef: ↑22-11-2024 08:06Het is hier al vaker geschreven, hoeveel je deelt hangt ook af van de aard van je relatie en de reacties van de toehoorder.
Als mijn lief elke keer wanneer ik iets vertel over Bijtie reageert met "aanstelleritis, flauwkul, doorrausen en niet zeiken" dan zou ik hem ook gewoon vertellen dat ik hier niets meer over deel omdat ik zijn reacties niet fijn vind. En dan over tot een ander onderwerp.
vrijdag 22 november 2024 om 10:40
Toch te triest dat je door je partner niet meer met je beste vriendin in huis kan afspreken?Claire45 schreef: ↑22-11-2024 10:30Ja, dit herken ik. Mijn ex had een hekel aan een goede vriendin van mij, daarom heb ik na een zoveelste irritante reactie van hem gezegd: ik vertel nooit meer iets over haar. Want dat voelde niet goed. Ik heb haar ook nooit meer thuis uitgenodigd en sprak gewoon buitenshuis met haar af. Dat is dan wel het voordeel van een scheiding: tegenwoordig komt ze weer langs
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
vrijdag 22 november 2024 om 11:01
Dat bedoelde ik niet. Jij gaat nu uit van een situatie waarin de gesprekspartner thuis iets bespreekt. Ik bedoelde jouw eigen ervaringen. Heb jij de situatie gekend waarin een partner heel enthousiast en geïnteresseerd naar jou vraagt, of naar hoe je avond was, of hoe het bij de dokter ging. En dat er op jouw antwoord niet een heel mat "oké" komt, maar dat er wordt doorgevraagd.Lorem_Ipsum schreef: ↑22-11-2024 09:05Die ervaring is meer uit het verleden, want ik ben al jaren niet zo scheutig met dingen delen. Geen moeite met wat voor reactie mijn gesprekspartner dan ook heeft, maar als ik merkte dat het thuis ook besproken was, was ik meteen klaar. Zelf kan ik overigens prima een goede en meelevende gesprekspartner zijn zonder alles ook thuis neer te leggen.
Kijk, ik stel me zo voor dat het een beetje een kettingreactie-effect kan hebben. Jij komt enthousiast thuis en je partner ziet (?) merkt (?) aan je stemming dat het leuk was, of misschien juist heel emotioneel. En vraagt dan hoe je avond was. En dan vertel je iets en reageert daarop weer met een wedervraag. Naar jou, of over die vriendin.
Ik kan me zo vóórstellen dat het dan uitnodigend werkt om meer over zo'n etentje of artsenbezoek los te laten dan wanneer er niet of nauwelijks op gereageerd wordt. In het begin van deze discussie dacht ik ook steeds: nou zeg, moet alles thuis meteen gedeeld worden?! maar later dacht ik: misschien is zoiets juist wel heel positief omdat er interesse, medeleven, betrokkenheid uit blijkt. Niet eens zozeer over degene met wie de avond is doorgebracht, maar naar de partner zélf toe.
Net als met mensen die alleen maar negatief kunnen appen. Met een sneer, kritiek, belerende opmerking, nog erger: gelijk over een ander beginnen in plaats van door te gaan met wat je over jezelf of je kinderen schrijft.
olea wijzigde dit bericht op 22-11-2024 11:02
0.29% gewijzigd
vrijdag 22 november 2024 om 11:01
Dit blijft onbegrijpelijk voor jou omdat je je waarschijnlijk op een andere manier verbindt met mensen. Ik heb nodig van een partner dat hij dingen deelt met mij, zaken die bij hem spelen, simpele dingetjes, maar ook diepere persoonlijke zaken, omdat dat voor mij 1 van de belangrijke onderdelen is, van in verbinding met elkaar zijn (en blijven). Dat wil niet zeggen dat ik alles wil/hoef te weten, maar dat wijst zich eigenlijk wel vanzelf in een, communicatief fijne relatie.Lorem_Ipsum schreef: ↑21-11-2024 13:11Ik heb het niet over smeuïge dingen. Ook dingen als dat je bezig bent met het kopen van een huis ofzo, dat vertel ik tegenwoordig pas achteraf als iets rond is. Doe je het ervoor dan mag je elke keer dat je iemand ziet weer over huizenkoperij praten.
Maar ook dit soort dingen moeten mensen aan hun partner kwijt. Onbegrijpelijk voor mij. Maar zo gaan die dingen.
Ik had een ex die het net als jij onbegrijpelijk vond, en ook belangrijke/grote zaken als problemen op werk enzo, pas achteraf vertelde (of helemaal niet). Het was voor mij dus niet te doen om in deze relatie te blijven. Ik miste enorm die soort saamhorigheid met elkaar.
Edit: ik had het niet goed gelezen, ik dacht dat je het over je eigen partner had.
vrijdag 22 november 2024 om 11:06
Dus als ik jou vertel dat ik een abortus heb gehad, wat ik stil wil houden maar waar ik wel over wil praten met iemand, dan vertel jij dat aan je partner. Omdat je geen geheimen voor hem wil hebben?Abby83 schreef: ↑21-11-2024 23:55Ik deel vrij veel met mijn partner, ook als het voor iemand een geheim is. Mijn partner is mijn biecht.
Geheimen bewaren is hartstikke ongezond. Je moet het met iemand kunnen delen. Dat heeft die persoon immers ook gedaan.
Ik vind het net zo normaal dat mensen geheimen hebben en ze deze zelfs tot in hun graf meenemen.
Beide karakters kunnen schadelijk zijn voor het vertrouwen dat iemand in hen heeft (gehad).
vrijdag 22 november 2024 om 11:06
Ik vermoed eerlijk gezegd dat dat voor mij ook op die manier zou werken.Raver schreef: ↑22-11-2024 11:01Dit blijft onbegrijpelijk voor jou omdat je je waarschijnlijk op een andere manier verbindt met mensen. Ik heb nodig van een partner dat hij dingen deelt met mij, zaken die bij hem spelen, simpele dingetjes, maar ook diepere persoonlijke zaken, omdat dat voor mij 1 van de belangrijke onderdelen is, van in verbinding met elkaar zijn (en blijven). Dat wil niet zeggen dat ik alles wil/hoef te weten, maar dat wijst zich eigenlijk wel vanzelf in een, communicatief fijne relatie.
Ik had een ex die het net als jij onbegrijpelijk vond, en ook belangrijke/grote zaken als problemen op werk enzo, pas achteraf vertelde (of helemaal niet). Het was voor mij dus niet te doen om in deze relatie te blijven. Ik miste enorm die soort saamhorigheid met elkaar.
vrijdag 22 november 2024 om 11:10
Oh zo! Ja, al mijn partners zijn altijd enthousiaste en geïnteresseerde praters geweest, ook best wel doorvragend. Ik ben ook absoluut niet mat in mijn reacties of in wat ik over dingen vertel, ben eigenlijk best een enthousiaste verteller. Ik heb nog nooit een partner gehad die het geen fluit uitmaakte hoe mijn avond was geweest.Olea schreef: ↑22-11-2024 11:01Dat bedoelde ik niet. Jij gaat nu uit van een situatie waarin de gesprekspartner thuis iets bespreekt. Ik bedoelde jouw eigen ervaringen. Heb jij de situatie gekend waarin een partner heel enthousiast en geïnteresseerd naar jou vraagt, of naar hoe je avond was, of hoe het bij de dokter ging. En dat er op jouw antwoord niet een heel mat "oké" komt, maar dat er wordt doorgevraagd.
Kijk, ik stel me zo voor dat het een beetje een kettingreactie-effect kan hebben. Jij komt enthousiast thuis en je partner ziet (?) merkt (?) aan je stemming dat het leuk was, of misschien juist heel emotioneel. En vraagt dan hoe je avond was. En dan vertel je iets en reageert daarop weer met een wedervraag. Naar jou, of over die vriendin.
Ik kan me zo vóórstellen dat het dan uitnodigend werkt om meer over zo'n etentje of artsenbezoek los te laten dan wanneer er niet of nauwelijks op gereageerd wordt. In het begin van deze discussie dacht ik ook steeds: nou zeg, moet alles thuis meteen gedeeld worden?! maar later dacht ik: misschien is zoiets juist wel heel positief omdat er interesse, medeleven, betrokkenheid uit blijkt. Niet eens zozeer over degene met wie de avond is doorgebracht, maar naar de partner zélf toe.
Net als met mensen die alleen maar negatief kunnen appen. Met een sneer, kritiek, belerende opmerking, nog erger: gelijk over een ander beginnen in plaats van door te gaan met wat je over jezelf of je kinderen schrijft.
Juist daarom let ik altijd erg goed op wat ik zeg en gebruik mijn partner in die zin niet als klankbord. Ik kn uitgebreid over dingen praten zonder op de details in te gaan.
vrijdag 22 november 2024 om 11:11
Hoe moet ik dit rijmen met je eerdere post dat jullie allemaal vrienden waren, dat iedereen geaccepteerd werd met haar onhebbelijkheden en je gevleugelde uitspraak "dát is vriendschap"?Claire45 schreef: ↑22-11-2024 10:30Ja, dit herken ik. Mijn ex had een hekel aan een goede vriendin van mij, daarom heb ik na een zoveelste irritante reactie van hem gezegd: ik vertel nooit meer iets over haar. Want dat voelde niet goed. Ik heb haar ook nooit meer thuis uitgenodigd en sprak gewoon buitenshuis met haar af. Dat is dan wel het voordeel van een scheiding: tegenwoordig komt ze weer langs
vrijdag 22 november 2024 om 11:15
Ah kijk, dat zijn denk ik al andere uitgangspunten. Maar misschien dat het bij jou dan op die manier werkt dat er al zoveel leuks om over te praten is dat het niet over (de inhoud van die ander) hoeft?Lorem_Ipsum schreef: ↑22-11-2024 11:10Oh zo! Ja, al mijn partners zijn altijd enthousiaste en geïnteresseerde praters geweest, ook best wel doorvragend. Ik ben ook absoluut niet mat in mijn reacties of in wat ik over dingen vertel, ben eigenlijk best een enthousiaste verteller. Ik heb nog nooit een partner gehad die het geen fluit uitmaakte hoe mijn avond was geweest.
Juist daarom let ik altijd erg goed op wat ik zeg en gebruik mijn partner in die zin niet als klankbord. Ik kn uitgebreid over dingen praten zonder op de details in te gaan.
Ook dat is eigenlijk best mooi toch?
vrijdag 22 november 2024 om 11:17
Je hebt het al aangevuld, maar inderdaad, in een partner zoek ik die dingen ook allemaal.Raver schreef: ↑22-11-2024 11:01Dit blijft onbegrijpelijk voor jou omdat je je waarschijnlijk op een andere manier verbindt met mensen. Ik heb nodig van een partner dat hij dingen deelt met mij, zaken die bij hem spelen, simpele dingetjes, maar ook diepere persoonlijke zaken, omdat dat voor mij 1 van de belangrijke onderdelen is, van in verbinding met elkaar zijn (en blijven). Dat wil niet zeggen dat ik alles wil/hoef te weten, maar dat wijst zich eigenlijk wel vanzelf in een, communicatief fijne relatie.
Ik had een ex die het net als jij onbegrijpelijk vond, en ook belangrijke/grote zaken als problemen op werk enzo, pas achteraf vertelde (of helemaal niet). Het was voor mij dus niet te doen om in deze relatie te blijven. Ik miste enorm die soort saamhorigheid met elkaar.
Edit: ik had het niet goed gelezen, ik dacht dat je het over je eigen partner had.
Ik had het inderdaad over in hoeverre ik vrienden meeneem in het wel en wee van mijn leven en wanneer ik dingen deel. En daarin houd ik er dus rekening mee dat er bij veel stellen thuis verslag wordt gedaan en met of het een onderwerp is waar ik wel of niet over wil praten. Want sommige onderwerpen vinden mensen heerlijk om over te praten en ik niet (huizen, vakantieplannen, etc.), en dan maak ik het voor mezelf alleen maar lastiger.
vrijdag 22 november 2024 om 11:19
Je doet net alsof dat iets bijzonders is.
Als je thuiskomt van de bios vertel je dan de film na, of hoe jouw avond was?
vrijdag 22 november 2024 om 11:20
Nou, als ik naar mijn totale vriendenkring kijk, zitten er wel wat vertakkingen in. Het grootste deel bestaat uit bevriende stellen die elkaar kennen uit onze studietijd. Samen volwassen geworden, daarna getrouwd, kinderen gekregen en die kinderen zijn inmiddels ook weer met elkaar bevriend. Maar er zitten ook wat 'losse' vriendinnen bij.
vrijdag 22 november 2024 om 11:24
Daar heb je gelijk aan. Toen ik het plaatste dacht ik nog: moet ik het woordje 'hopelijk' toevoegen?
Ik schat het in, en die ene vriendin die vrij open is, en ik aanvoel dat het niet bij haar blijft, vertel ik minder. Zeker weten doe je het nooit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
