Gelukkig getrouwd en toch verliefd op een vrouw

Een nieuwe nick vanwege herkenbaarheid.

Ik zit al een tijdje met een situatie en ik merk dat ik het heel erg mis om het met iemand te bespreken. Ik vind het te gevoelig om met iemand in het echt te bespreken, zelfs mijn beste vriendinnen, want als iemand zich toch per ongeluk verspreekt kan het verstrekkende gevolgen hebben.
Ik ben gelukkig getrouwd met een hele lieve aantrekkelijke man. Ons huwelijk is heel goed. We hebben 3 kinderen.

Ongeveer 4 jaar geleden heb ik een vrouw ontmoet. Ik wil vanwege herkenbaarheid niet delen wat mijn connectie was met deze persoon. Het klikte meteen heel goed, maar enkel platonisch. We konden hele goede diepgaande gesprekken voeren. Echt met elkaar op een lijn wat betreft zo ongeveer alles. Een warme vertrouwensband en vriendschap is het geworden. Ongeveer een jaar a anderhalf jaar geleden kwam het opeens in mij op dat ik gevoelens voor haar had. Iets wat ik overigens nog nooit eerder heb gehad; ik ben altijd op mannen gevallen. Het overviel mij, want mijn huwelijk is altijd goed geweest, een goed seksleven, ik vind mijn man heel sexy. Ik had altijd het idee (vooroordeel?) dat je alleen gevoelens kon ontwikkelen voor iemand anders als je relatie niet goed zat, maar bij ons is dat dus niet zo. Ik besloot het gevoel maar wat te negeren en toen ebte het ook vanzelf weg, ondanks dat ik haar nog regelmatig zag.
Sinds een paar maanden is de verliefdheid echter terug. En best heftig ook. Door omstandigheden is het leven nu zo gelopen dat ik haar niet meer ga zien. Dat is het beste ook, gezien mijn gevoelens. We hebben toen een soort 'afrondende' ontmoeting gehad, we hebben daarin ook uitgesproken dat we 'een heel bijzondere band hebben gekregen die heel speciaal voelt'. We wisten allebei dat we elkaar niet meer zouden zien.
Ik heb, vanwege mijn man en gezin, nooit behoefte gehad aan iets seksueel ontdekken met haar. Als ik heel eerlijk ben denk ik wel dat er ook iets speelt van haar uit richting mij, ook al is zij zelf ook getrouwd (met een man) en heeft kinderen. Doet er verder ook niet toe. Ik kies voor mijn man, ik hou van hem, van onze kinderen en van ons leven. Ik zou niks doen wat dat in gevaar brengt en gek genoeg is mijn gevoel voor hem ook niet minder geworden, ondanks dat mijn gevoel voor haar gegroeid is. Het is meer alsof ik op 2 mensen tegelijk verliefd ben. Maar ik mis haar wel ontzettend nu, dat doet ook echt pijn. Zij heeft overigens zelf (uiteraard) geen idee van mijn gevoelens voor haar.

Ik wil dit niet delen met mijn man. Hij weet dat ik haar mis maar niet dat dat ook romantisch is. De reden daarvan is voornamelijk dat ik a) hem niet wil kwetsen terwijl ik er toch niks mee ga doen, b) ik niet wil dat hij gaat twijfelen aan mijn gevoelens voor hem en c) ik zelf helemaal geen behoefte heb aan 'uitzoeken wat ik nu ben' ofzo. Ik ben helemaal niet bezig met mogelijk bi zijn, dat voelt ook heel vreemd en niet passend na al die jaren hetero zijn. Ik ben gewoon nog steeds Theemok alleen nu toevallig verliefd op een vrouw. Ik heb ook geen zin om daar gesprekken over te gaan voeren of dat mijn man daar over gaat malen.

Tja, wat wil ik met dit topic. Van me afschrijven misschien. Ik ben er met vlagen best verdrietig over dat ik haar nooit meer zie. Ik kan dit met niemand delen en het lijkt me zo fijn om het hier even kwijt te kunnen.

.

Honingbij_ schreef: ↑

16-07-2024 09:42

Ik vraag me af in hoeverre er echt sprake is van een verliefdheid, als je je niet seksueel tot haar voelde aangetrokken? Verlangde je echt naar een relatie met haar? Of was het toch gewoon een hele innige vriendschap?

De seksuele aantrekkingskracht is er zeker wel, dat is niet hoe ik het bedoel. Maar ik heb niet de behoefte om het te ontdekken vanwege de gevolgen die het zou hebben. Ik denk dat het een combinatie is van dat ik het niet toe laat om erover te denken, die gevoelens, en daarnaast dat ik het doodeng zou vinden omdat het zo compleet nieuw voor me is. Zou niet weten wat ik zou moeten met een vrouw in bed, haha.

Daveotion schreef: ↑

16-07-2024 12:24

Ik lees nergens dat TO vindt dat ze deze gevoelens niet mag of hoort te hebben. Ze wil er alleen met iemand over kunnen praten. En daar rust best wel taboe op. Ikzelf bespreek dit ook met niemand in het echt.

Ik heb er zelf inderdaad geen moeite mee, met die gevoelens. Mijn inziens maak ik het ook niet zwaarder dan het is. Wel ken ik mijn man langer dan vandaag en ik gun hem niet dat hij er over gaat malen, want onnodig. Daarom wilde ik het hier graag delen, om hier mijn hart te kunnen luchten

Verbinder schreef: ↑

16-07-2024 12:12

Zo te horen maakt het voor jou niet eens echt uit dat je diepe gevoelens hebt voor een vrouw maar dat je een diepe band hebt ( gehad) met een ander mens. En dat dat persoon toevallig een vrouw is.
Bijzonder om zo diep geraakt te worden door een ander.
Ik vind het een mooi verhaal en ik begrijp je gemis.

Misschien ga je nog wel eens dromen over jullie band.
Dromen kunnen ook veel diepte en diepe gevoelens overbrengen en dat je het als het ware weer herbeleeft

Wat een lieve post. En past precies bij hoe ik het voel.

Wat een mooie en/of open posts hier van andere forummers. Fijn om te lezen dat ik niet alleen ben, voelt minder eenzaam.

Ik heb geen behoefte aan ontdekken, of om die ruimte te krijgen. Ik heb zeer zeker wel behoefte aan haar, maar rationeel niet voor de prijs die ik daar dan voor betaal. Het klinkt misschien gek maar ik hecht veel waarde aan onze monogamie, het kleine exclusieve eilandje dat we vormen, dat we daar met z'n 2en alleen op zitten geeft mij veel geborgenheid, vertrouwen en veiligheid. Ik ben niet bereid om voor haar een bruggetje te bouwen en ons leven open te gooien, ook vanwege de kinderen ga ik daar niet in rommelen. Ik ben bang dat er dan een soort Pandora's doos open gaat met dingen die ik niet wens of wil.

Dat is ook een van de redenen dat ik het haar niet verteld heb. Ik heb het wel kort overwogen, vlak voor onze laatste afspraak. Ik vond dat ze het verdiende om te weten hoe mega bijzonder, uniek en speciaal ze is, dat ze zo'n prachtig mooi mens is dat ze dit in mij heeft los gemaakt.
Ik heb het niet gedaan omdat ik het ten eerste niet fair vond tegenover mijn nietsvermoedende man, respectloos zelfs. Ten tweede was ik bang dat het opgevat zou worden als een soort uitnodiging, terwijl ik die situatie juist wil(de) vermijden. Het zou echt puur een mededeling zijn, niet een opening of inleiding tot iets anders. Dus toen dacht ik, laat die doos maar dicht.