Relaties
alle pijlers
Gevoelens versus gedachten..
maandag 18 juni 2007 om 19:06
Weer keer ik naar mensen die anoniem kunnen reageren op mijn verhaal, zonder mij te kennen. Wie kan mij misschien weer anders laten denken?
Het zit namelijk zo: ik heb een heel goede relatie van ruim 2 jaar. Sinds dat ik mijn vriend ken, ben ik positief heel erg veranderd en daar heb ik mijn vriend aan te danken. Na een relatie van drie maanden met een verkeerde jongen was ik er helemaal doorheen. Ik was echt gek op die jongen. Toch leerde ik mijn vriend kennen en ik kwam weer op het goede spoor. En iedere dag steeds meer, het gaat zeker goed met mij. Alleen het probleem is: ik ben nog nooit zo gek geweest op mijn huidige vriend zoals ik op mijn ex was. Ik zou hem nooit meer terugwillen, maar met mijn huidige vriend heb ik in het verleden de nodige twijfels gehad. En hoewel het nu echt anders voelt, nu weer..
Als ik bij mijn vriend ben, voelt het nu wel goed, maar niet zoals het ooit echt geweest is. Ja, ik hou van hem en ben graag bij hem. We hebben zelfs plannen om samen te wonen (daar voel ik me goed bij eigenlijk).
En toch weer die twijfels.. Ik weet niet wat het is, kan de vinger niet op de zere plek leggen. Wat ik wel weet, is dat het eigenlijk goed is en eigenlijk ook goed gaat. We hebben samen een heel leuk weekend achter de rug! Maar toch, iets vreet aan me. Ik ben van mezelf heel onzeker, ik heb soms zelf bedacht dat ik het niet durf uit te maken, maar ik weet uit het verleden dat het vaak ook goed is gekomen.. Ik weet dat ik mezelf er doorheen kan trekken, maar ik weet niet waardoor het komt dat ik me zo voel..
Herkent iemand dit?
Liefs, BA
Het zit namelijk zo: ik heb een heel goede relatie van ruim 2 jaar. Sinds dat ik mijn vriend ken, ben ik positief heel erg veranderd en daar heb ik mijn vriend aan te danken. Na een relatie van drie maanden met een verkeerde jongen was ik er helemaal doorheen. Ik was echt gek op die jongen. Toch leerde ik mijn vriend kennen en ik kwam weer op het goede spoor. En iedere dag steeds meer, het gaat zeker goed met mij. Alleen het probleem is: ik ben nog nooit zo gek geweest op mijn huidige vriend zoals ik op mijn ex was. Ik zou hem nooit meer terugwillen, maar met mijn huidige vriend heb ik in het verleden de nodige twijfels gehad. En hoewel het nu echt anders voelt, nu weer..
Als ik bij mijn vriend ben, voelt het nu wel goed, maar niet zoals het ooit echt geweest is. Ja, ik hou van hem en ben graag bij hem. We hebben zelfs plannen om samen te wonen (daar voel ik me goed bij eigenlijk).
En toch weer die twijfels.. Ik weet niet wat het is, kan de vinger niet op de zere plek leggen. Wat ik wel weet, is dat het eigenlijk goed is en eigenlijk ook goed gaat. We hebben samen een heel leuk weekend achter de rug! Maar toch, iets vreet aan me. Ik ben van mezelf heel onzeker, ik heb soms zelf bedacht dat ik het niet durf uit te maken, maar ik weet uit het verleden dat het vaak ook goed is gekomen.. Ik weet dat ik mezelf er doorheen kan trekken, maar ik weet niet waardoor het komt dat ik me zo voel..
Herkent iemand dit?
Liefs, BA
maandag 18 juni 2007 om 19:21
Ik herken dit niet maar ik kan me voorstellen dat het erg vervelende is....
maar is het niet zo dat je huidige vriend je "gered" heeft uit die vorige relatie? Daar kun je hem heel dankbaar voor zijn en je kunt best gek op m zijn. Maar het moet genoeg zijn om echt verder met hem te willen anders houd je jezelf en ook hem alleen maar voor de gek.
maar is het niet zo dat je huidige vriend je "gered" heeft uit die vorige relatie? Daar kun je hem heel dankbaar voor zijn en je kunt best gek op m zijn. Maar het moet genoeg zijn om echt verder met hem te willen anders houd je jezelf en ook hem alleen maar voor de gek.
maandag 18 juni 2007 om 19:28
Ja, dat herken ik zeker. Hoewel het voor jou natuurlijk niet dezelfde oorzaak hoeft te hebben als bij mij.
Jaren geleden had ik een vriend (na een verbroken relatie van ruim 10 jaar). En het was de liefste man die je je voor kan stellen. We hebben ruim 2 jaar wat met elkaar gehad, maar op het moment dat we plannen aan het maken waren om samen te gaan wonen kreeg ik het opeens heel erg benauwd en ging ik allemaal dingen zien die ik niet leuk vond aan hem. Dat hij te soft en te lief was bv. Het is langzaam aan doodgebloed tussen ons. Ik weet nu dat ik toen gewoon een hele lieve vriend nodig had, en dat was hij dan ook. Maar de liefde van mijn leven, waar ik nu mee getrouwd ben, kreeg ik pas jaren later, toen ik zelf veel lekkerder in mijn vel zat. Ik ben blij dat ik toen mijn gevoel heb gevolgd en niet met hem ben gaan samenwonen.
Het was een man uit duizenden, maar niet voor mij.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, maar nogmaals, misschien ligt het bij jou wel heel anders.
Jaren geleden had ik een vriend (na een verbroken relatie van ruim 10 jaar). En het was de liefste man die je je voor kan stellen. We hebben ruim 2 jaar wat met elkaar gehad, maar op het moment dat we plannen aan het maken waren om samen te gaan wonen kreeg ik het opeens heel erg benauwd en ging ik allemaal dingen zien die ik niet leuk vond aan hem. Dat hij te soft en te lief was bv. Het is langzaam aan doodgebloed tussen ons. Ik weet nu dat ik toen gewoon een hele lieve vriend nodig had, en dat was hij dan ook. Maar de liefde van mijn leven, waar ik nu mee getrouwd ben, kreeg ik pas jaren later, toen ik zelf veel lekkerder in mijn vel zat. Ik ben blij dat ik toen mijn gevoel heb gevolgd en niet met hem ben gaan samenwonen.
Het was een man uit duizenden, maar niet voor mij.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt, maar nogmaals, misschien ligt het bij jou wel heel anders.
maandag 18 juni 2007 om 19:31
Oh, nee, zo bedoelde ik het niet. Het is meer dat het eigenlijk heel goed gaat en echt een schoolvoorbeeld jongen is (hij heeft alle geduld gehad om met mij te praten en mijn problemen te overwinnen). Ik hou echt van hem, maar ik heb dus geen idee waar die twijfels vandaan komen. We hebben eigenlijk een heel leuke relatie, maar ergens klopt er gewoon niet. Mijn gevoelens twijfelen, maar zegt ook dat ik van hem hou, maar wil weg, maar mijn hoofd zegt: je weet niet wat je laat lopen. Ah, ik kan er echt mee janken! :(
dinsdag 19 juni 2007 om 05:58
Ik ben gisteren nog naar mijn vriend geweest en we hebben goed besproken wat we gaan doen.. Het is nu uit. Misschien tijdelijk, misschien voorgoed. Ik wil er eigenlijk nog niet eens over nadenken. Er is nog zoveel te doen voordat we van het "relatie" af zijn. En ja, dat doet echt zo vreselijk pijn.
Nu ben ik thuis, heb maar drie uurtjes geslapen en het voelt zó onwerkelijk. De koek is op. Het is over. Het gesprek ging zó goed en ik dacht me ergens ook bevrijd te voelen, maar dat voel ik dus écht nog niet. Ik heb nu gemengde gevoelens.. Ergens deed ik dit voor een reden, maar ergens had ik gewoon nooit gedacht dat we afscheid zouden nemen. Dat we samen oud zouden worden, een huisje stond in de planning.. Ik weet het gewoon even niet meer. We willen samen wel goed contact houden, en wie weet..
Ik ga gewoon NIKS doen vandaag. Ik wil geen foto's weggooien, zijn spullen bij elkaar zoeken. We hebben kaartjes voor het Arrow Rock Festival, daar wil ik met hem nog naartoe. We werken ieder jaar nauw samen op Bospop. Ik wil hem gewoon horen, ja misschien wil ik hem zó graag terug. Blijkbaar is het echt zo dat je pas achteraf beseft wat je mist.. Ik bel hem vanavond, we moeten elkaar toch de spullen afgeven, en nog eens goed praten. Ik wil het eigenlijk gewoon niet.. ;(
Nu ben ik thuis, heb maar drie uurtjes geslapen en het voelt zó onwerkelijk. De koek is op. Het is over. Het gesprek ging zó goed en ik dacht me ergens ook bevrijd te voelen, maar dat voel ik dus écht nog niet. Ik heb nu gemengde gevoelens.. Ergens deed ik dit voor een reden, maar ergens had ik gewoon nooit gedacht dat we afscheid zouden nemen. Dat we samen oud zouden worden, een huisje stond in de planning.. Ik weet het gewoon even niet meer. We willen samen wel goed contact houden, en wie weet..
Ik ga gewoon NIKS doen vandaag. Ik wil geen foto's weggooien, zijn spullen bij elkaar zoeken. We hebben kaartjes voor het Arrow Rock Festival, daar wil ik met hem nog naartoe. We werken ieder jaar nauw samen op Bospop. Ik wil hem gewoon horen, ja misschien wil ik hem zó graag terug. Blijkbaar is het echt zo dat je pas achteraf beseft wat je mist.. Ik bel hem vanavond, we moeten elkaar toch de spullen afgeven, en nog eens goed praten. Ik wil het eigenlijk gewoon niet.. ;(
dinsdag 19 juni 2007 om 10:00
Jezus B.A., die zag ik niet aankomen. Ik hoop wel dat je er zelf goed over hebt nagedacht en je niet te veel hebt laten beinvloeden door onze verhalen. Maar goed, als het wel goed zat tussen jullie komt het ook wel weer goed.......en anders niet. Je hebt in ieder geval niet alle contact verbroken. Zo ging het bij mij trouwens ook. Ik hoop dat het goed met je gaat, met of zonder vriend.
*;
*;
dinsdag 19 juni 2007 om 10:55
Met iemand die jou slecht behandelt en waar je meer verdriet van hebt daar zit altijd een soort passie in, de passie die de boel bij elkaar houdt, anders was je allang weg geweest. Of, is het misschien juist dat die passie ontstaat doordat je zo verlangt naar dat hij je wél goed behandelt? Dat je blijft hopen op een betere relatie tegen beter weten in.
Met een lieverd heb je gewoon wat minder vonken, maar wordt de relatie op een andere manier bevredigend. De veiligheid en het vertrouwen zijn dan belangrijker dan de passie.
Die passie dooft uiteindelijk toch wel en dan heb je met een slechte vent niks over.
Met een lieverd heb je gewoon wat minder vonken, maar wordt de relatie op een andere manier bevredigend. De veiligheid en het vertrouwen zijn dan belangrijker dan de passie.
Die passie dooft uiteindelijk toch wel en dan heb je met een slechte vent niks over.
dinsdag 19 juni 2007 om 10:57
Hoi BA, ik lees net je latere post, dat je het soort van hebt uitgemaakt. Nouja, misschien is een adempauze ook wel even goed om de dingen op een rijtje te zetten, ik bedoel, je bent van de ene in de andere relatie gestapt. Je moet misschien even de tijd hebben om na te denken en te voelen wat je wil.
Succes ermee..
Succes ermee..
dinsdag 19 juni 2007 om 14:22
Allemaal heel erg bedankt voor jullie steun! *;
Intussen heb ik mijn vriend (laten we het zo houden) een mail gestuurd over hoe ik me voel. Het blijkt gewoon dat ik me ergerde aan de situatie waarin we verkeerden, maar met mijn twijfels leek het gewoon dat ik daar gewoon blind voor was en het eigenlijk op hem deed afschuiven. We hebben eigenlijk wel vaak in een sleur gezeten (we zien elkaar ieder weekend, plus slapen). Maar ik heb nu gewoon het gevoel dat ik niet zonder hem kan (altijd achteraf hé?) en niets anders wil dan opnieuw beginnen.
We hebben het samen afgesloten maar ja, hij heeft nog niet gereageerd (hij is wel aan het werk, maar dan nog). Nu is hij nog op het werk maar heeft zijn MSN op afwezig staan (meestal reageert hij dan wel nog). Pff, moeilijk. Moet ik nu bellen, afwachten? Ik ben hier zóó slecht in! Ik hoop echt dat het goed komt, ik wil gewoon een nieuwe start maken.. :(
Intussen heb ik mijn vriend (laten we het zo houden) een mail gestuurd over hoe ik me voel. Het blijkt gewoon dat ik me ergerde aan de situatie waarin we verkeerden, maar met mijn twijfels leek het gewoon dat ik daar gewoon blind voor was en het eigenlijk op hem deed afschuiven. We hebben eigenlijk wel vaak in een sleur gezeten (we zien elkaar ieder weekend, plus slapen). Maar ik heb nu gewoon het gevoel dat ik niet zonder hem kan (altijd achteraf hé?) en niets anders wil dan opnieuw beginnen.
We hebben het samen afgesloten maar ja, hij heeft nog niet gereageerd (hij is wel aan het werk, maar dan nog). Nu is hij nog op het werk maar heeft zijn MSN op afwezig staan (meestal reageert hij dan wel nog). Pff, moeilijk. Moet ik nu bellen, afwachten? Ik ben hier zóó slecht in! Ik hoop echt dat het goed komt, ik wil gewoon een nieuwe start maken.. :(
dinsdag 19 juni 2007 om 15:45
Jeetje BA, waarom zo overhaast beslissingen nemen? Zodra de eerste twijfels zich aandienen, meteen de relatie verbreken (heel rigoreus vind ik persoonlijk) en nu alweer meteen terug willen naar hoe het was...En wat doe je als jullie besluiten de relatie weer op te pakken en je weer twijfels krijgt?
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is hoor, en dat wij vrouwen nou eenmaal rusteloze wezens zijn:?
Als ik jou was, zou ik nu rustig gebruik maken van de adempauize om uit te zoeken wat je wilt en waar de twijfels in de eerste instantie vandaan kwamen. Wellicht wordt een en ander dan duidelijker voor je. Sterkte!*;
Ik begrijp heel goed dat het moeilijk is hoor, en dat wij vrouwen nou eenmaal rusteloze wezens zijn:?
Als ik jou was, zou ik nu rustig gebruik maken van de adempauize om uit te zoeken wat je wilt en waar de twijfels in de eerste instantie vandaan kwamen. Wellicht wordt een en ander dan duidelijker voor je. Sterkte!*;
dinsdag 19 juni 2007 om 16:11
Hoi BA, ik schrik van je resolute beslissing. Het moet je wel heel hoog gezeten hebben dat je het uitmaakt. Maar waar ik mij dan nog meer zorgen over maak: dat jouw vriend er direct mee instemt. Was er geen smeken van zijn kant, was er geen 'ik ga me veranderen' van zijn kant?, was er geen 'ik wil je niet kwijt' van zijn kant?. Of had hij ook al een tijdje het gevoel van is-dit-alles? En heeft hij uiteindelijk er een punt achter gezet? Nou, ik kan me in ieder geval voorstellen dat je je k*t voelt. Veel sterkte.
dinsdag 19 juni 2007 om 17:51
Hallo meiden,
dit gevoel speelt al een tijdje, enkele weken, misschien wel al een paar maanden. Ik had een vreemd gevoel in mijn maag en dat ging maar niet over. Het ging over in steken in mijn maag en veel huilbuien. We zaten zó diep in de sleur dat er geen mogelijkheid was er uit te komen. Ik heb niet zomaar die beslissing genomen, dat heeft mij en mijn vriend veel moeite gekost, maar dit leek zeker de enige oplossing.
Als ik mezelf en mijn vriend zo bekijk, is een pauze niets voor ons. We houden toch te veel contact en gebeurt niks. Nu kunnen we tenminste nog zien of er mogelijkheid tot verandering is. Zo niet, dan laten we het hierbij. We kunnen het rustig opbouwen en ik denk ook echt een verandering maken.
dit gevoel speelt al een tijdje, enkele weken, misschien wel al een paar maanden. Ik had een vreemd gevoel in mijn maag en dat ging maar niet over. Het ging over in steken in mijn maag en veel huilbuien. We zaten zó diep in de sleur dat er geen mogelijkheid was er uit te komen. Ik heb niet zomaar die beslissing genomen, dat heeft mij en mijn vriend veel moeite gekost, maar dit leek zeker de enige oplossing.
Als ik mezelf en mijn vriend zo bekijk, is een pauze niets voor ons. We houden toch te veel contact en gebeurt niks. Nu kunnen we tenminste nog zien of er mogelijkheid tot verandering is. Zo niet, dan laten we het hierbij. We kunnen het rustig opbouwen en ik denk ook echt een verandering maken.
dinsdag 19 juni 2007 om 18:07
Hoi BA,
Ik denk dat jij je vooral heel erg veilig voelde bij je vriend. Het is altijd fijn om iemand tegen te komen die lief voor je is maar na een relatie die niet goed voor je is des te meer.
Nu een paar jaar verder ben je 'geheeld', je zelfvertrouwen is gegroeid en heb je de veilige haven minder nodig. Ik begrijp dat het erg verwarrend is: een veilig voorspelbare situatie voelt velen malen prettiger aan dan het grote onbekende.
Probeer te vertrouwen op jezelf! Sta open voor nieuwe belevenissen en ontdek jezelf. Leer het leuk te hebben met jezelf. Ik weet zeker dat je dan de liefde van je leven ontmoet met wie het nooit saai zal zijn!
Groeten,
Max
Ik denk dat jij je vooral heel erg veilig voelde bij je vriend. Het is altijd fijn om iemand tegen te komen die lief voor je is maar na een relatie die niet goed voor je is des te meer.
Nu een paar jaar verder ben je 'geheeld', je zelfvertrouwen is gegroeid en heb je de veilige haven minder nodig. Ik begrijp dat het erg verwarrend is: een veilig voorspelbare situatie voelt velen malen prettiger aan dan het grote onbekende.
Probeer te vertrouwen op jezelf! Sta open voor nieuwe belevenissen en ontdek jezelf. Leer het leuk te hebben met jezelf. Ik weet zeker dat je dan de liefde van je leven ontmoet met wie het nooit saai zal zijn!
Groeten,
Max
woensdag 20 juni 2007 om 12:15
jeetje meis...wat een twijfels...wel niet wel niet....is het nu aan,uit of half aan/uit?...wel moeilijk voor je hoor...kijkende naar mn eigen ding vraag ik me wel af of je niet misschien bang bent voor het onbekende,de eenzaamheid en het missen van een bepaald soort gevoel wat veilig is...ik herken je twijfels..je probeert iets open te breken en vervolgens is de conclusie over en uit.....en inderdaad vriend zei meteen jah...is goed en verdween ook meteen uit mn leven...dag vriendschap en leuke dingen doen....nu wat verder realiseer ik me dat ik blij ben dat ie weg is...dat ik zo wanhopig mn best deed om maar vriendjes te blijven was omdat ik dan mn veilige haven kwijt raakte....nou ik sta er midden in en soms voelt mn leven een zinkend schip maar ik ben blij dat ik mezelf wel weer terug heb....als ik je post lees dan zie ik dat je vriend een goede man is...die van mij was st(f)out....misschien maakt dat ook weer dat ik me sterker voel....misschien vul ik het wel allemaal in voor je...weet je wat ik soms deed....er zijn veel topics met dit soort gevoelens...ik ging lezen en als het me raakte dan zette ik een gedeelte even over op de pc en ging ik lezen en nadenken...en uit eindelijk kom je er wel uit....sterkte!
