Relaties
alle pijlers
Goede dochter?
zondag 9 oktober 2022 om 21:40
Sinds een half jaar worstel ik met de vraag wat een goede dochter is, of wanneer je een goede dochter bent. Mijn moeder kreeg een aantal maanden geleden plotseling hartproblemen en veranderde van een actieve senior in een huilerig bang mensje. Ze belde meerdere malen met 112 omdat ze zich niet goed voelde en ik was vrijwel nooit ter plaatse want ik woon op anderhalf uur rijden bij haar vandaan. Vanaf dat moment kreeg ik sterke schuldgevoelens over het feit dat ik haar niet kon helpen of bij haar kon zijn op die momenten. Tegelijkertijd vond ik die afhankelijkheid van haar heel lastig en begon ik me af te vragen wat er in alle redelijkheid van mij verwacht kan worden wanneer mijn moeder meer zorg nodig heeft. Ik ben er nog steeds niet uit. Waneer doe ik het goed, daar komt mijn vraag op neer. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom dit me zo bezighoudt. Mijn jongere zus staat er veel laconieker in (ben de oudste). Misschien is mijn vraag ook wel: hoe voel ik me iets minder verantwoordelijk?
zondag 9 oktober 2022 om 22:36
Dat is wel heel lang, heen en teug 3 uur rijden.Muurbloempje115 schreef: ↑09-10-2022 21:59Misschien toch langsgaan, zo vreselijk lang is 1.5 uur rijden ook weer niet.
En dan nog het gevoel dat je tekort schiet.
Dat is de vraag van TO. Haar moeder doet een beroep op haar.
Natuurlijk ben je een goede dochter, al bel maar je iedere dag.
Moeder heeft hulp / ondersteuning nodig.
TO. is er Buurtzorg www.buurtzorgnederland.com/ in de plaats van je moeder.
Probeer het practisch te zien en te regelen dat er dagelijks iemand langs gaat.
De zorg voor je moeder bepaalt nu je leven, echt stel voor jezelf een limiet.
Nu even alles op de rails zetten qua zorg en ondersteuning.
En dan een goede dochter zijn die wat te vertellen heeft over haar eigen leven.
Alles sal reg kom
zondag 9 oktober 2022 om 22:36
Weet je, je hoeft niet te voldoen aan wat de buitenwereld van je verwacht, want je doet het toch nooit goed voor iedereen. Als je voldoet aan de normen van de een, voldoe je niet aan de normen van de ander. Het gaat er dus om wat jezelf wil en wat voor jou haalbaar is. Kan je het regelen om eens in de maand een dagje te gaan? Of ga je liever 1 x in de twee weken? Als dat is wat je wil en je kan het opbrengen met je andere verplichtingen, dan is het prima. Lijkt me ook een mooi moment om je rijangst aan te pakken. Hoe eerder je daarmee aan de slag gaat, hoe beter. Succes!
zondag 9 oktober 2022 om 22:39
Enkele reis naar mijn moeder is 2 uur. Ik blijf meestal een uur of 3 en dan dus weer 2 uur terug (of meer als de reis tegenzit). Soms moet er nog een gesprek met verpleging of zo (mijn moeder woont in een verpleegtehuis). Dat is gewoon een complete werkdag qua tijd en ook ik werk 4 dagen, maar met gezin en vrijwilligerswerk etc is mijn ambitie 1 keer per 3 weken te gaan en dat vind ik al best pittig. Maar voor mij is dat ok. En het helpt ook, zo’n duidelijk doel. Is dat iets voor jou, TO, een doel stellen binnen jouw mogelijkheden?
zondag 9 oktober 2022 om 22:51
zondag 9 oktober 2022 om 23:32
Als het moeder zich niet lekker voelt kan ze jou bellen, jij kunt het even aanhoren. Denk je dat hulp nodig is dan kan je samen net haar huisarts of huisartsenpost bellen.
Hulp kan je ook op afstand regelen. Heeft ze thuiszorg? Heb je kontakt met hun? Ik woon ook war verder bij mijn vader vandaan, maar heb bijvoorbeeld goede contacten met huisarts en thuiszorg. Laatste heb ik ook weleens midden in de nacht gebeld, omdat mijn vader een paniekaanval had.
Heb je telefoonnummers van contacten van jouw moeder, mensen die je eventueel in kunt schakelen?
Wat de buitenwereld denkt vind ik niet zo boeiend. Ik zorg op mijn manier voor de ouders, binnen de mogelijkheden die ik heb en binnen mijn eigen grenzen. Afstand hierin is een probleem, maar dat zij zo. Videobellen is in mijn situatie geen optie, WhatsApp ook niet, online kunnen de ouders helaas niets.
Kijk wat je wel kan ipv wat je niet kunt.
Hulp kan je ook op afstand regelen. Heeft ze thuiszorg? Heb je kontakt met hun? Ik woon ook war verder bij mijn vader vandaan, maar heb bijvoorbeeld goede contacten met huisarts en thuiszorg. Laatste heb ik ook weleens midden in de nacht gebeld, omdat mijn vader een paniekaanval had.
Heb je telefoonnummers van contacten van jouw moeder, mensen die je eventueel in kunt schakelen?
Wat de buitenwereld denkt vind ik niet zo boeiend. Ik zorg op mijn manier voor de ouders, binnen de mogelijkheden die ik heb en binnen mijn eigen grenzen. Afstand hierin is een probleem, maar dat zij zo. Videobellen is in mijn situatie geen optie, WhatsApp ook niet, online kunnen de ouders helaas niets.
Kijk wat je wel kan ipv wat je niet kunt.
maandag 10 oktober 2022 om 05:29
Ik denk dat jij ook bang zou zijn met een falend hart. Dus wat dat betreft maakt leeftijd niet uit: iedereen is bang voor de dood. Was dat niet zo dan stortte iedereen die het leven niet leuk meer vond zich van het allerhoogste gebouw. Als je jong bent is ziekte en ellende nog ver weg maar ben je oud dan is dat je toekomst waar je steeds meer met je neus op geduwd wordt.
Dus voor een groot deel is het een instinctieve angst voor iets onbekends wat komen gaat.
Ik zou antwoorden dat je veel van haar houdt, dat het akelig is om haar zo ongelukkig te zien en dat je af en toe best wil luisteren maar dat je ook je ontspanning nodig hebt om de volgende dag weer te kunnen functioneren. Of iets in die strekking. Dus hartelijk als je tijd hebt maar vastbesloten als het om je eigen leven gaat.
Dus voor een groot deel is het een instinctieve angst voor iets onbekends wat komen gaat.
Ik zou antwoorden dat je veel van haar houdt, dat het akelig is om haar zo ongelukkig te zien en dat je af en toe best wil luisteren maar dat je ook je ontspanning nodig hebt om de volgende dag weer te kunnen functioneren. Of iets in die strekking. Dus hartelijk als je tijd hebt maar vastbesloten als het om je eigen leven gaat.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 10 oktober 2022 om 06:46
Herkenbaar, als oudste kind van 4 voel ik me ook meer verantwoordelijk. En de rest vindt het eigenlijk wel makkelijk dat ik het voortouw neem/ Dat is de afgelopen 50 jaar zo gegroeid.
Mijn moeder is overleden, maar vader leeft nog. Ik woon op 200 km, oudste broer 200 km de andere kant op, de andere twee wonen op 3 kwartier en 5 kwartier rijden (zonder file).
We hebben de taken wat verdeeld. Maar ik ben toch de persoon die altijd als eerste contactpersoon staat en dingen regelt. Meer op afstand dan echt fysiek aanwezig zijn. Vooral ook zorgen dat er mensen zijn, in de woonplaats van mijn vader, die iets kunnen doen. En regelmatig "teams overleg" als kinderen.
Mijn moeder is overleden, maar vader leeft nog. Ik woon op 200 km, oudste broer 200 km de andere kant op, de andere twee wonen op 3 kwartier en 5 kwartier rijden (zonder file).
We hebben de taken wat verdeeld. Maar ik ben toch de persoon die altijd als eerste contactpersoon staat en dingen regelt. Meer op afstand dan echt fysiek aanwezig zijn. Vooral ook zorgen dat er mensen zijn, in de woonplaats van mijn vader, die iets kunnen doen. En regelmatig "teams overleg" als kinderen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 10 oktober 2022 om 06:46
Sinds een week is er iets aan de hand met mijn moeder, en zijn wij ook aan het mantelzorgen.Muurbloempje115 schreef: ↑09-10-2022 22:05Zo vaak als dat het wél goed voelt voor TO. Tuurlijk verstandig als er iemand in de buurt is die er sneller kan zijn. Maar dat neemt niet weg dat TO dan wat vaker kan langskomen? Ze is 3 dagen per week vrij en wat ik zei, 1.5 uur rijden is echt niet zo heel lang.
Ik zie op dit moment hoe lang het wel is. Hoeveel impact het heeft. Mijn zus woont ook zo ver van mijn ouders. Ze heeft een gezin, werkt drie dagen. Zij moet dat echt even plannen. Zorgen dat dingen thuis voor het gezin gewoon doorlopen.
Ikzelf woon op 300 meter van mijn ouders. En van de week ben ik er negen keer op stel en sprong naartoe gegaan. Moest gisteren medicijnen halen op twintig minuten rijden. Ik heb voor mijn ouders gekookt en zoon dat even laten brengen. Mijn hele week is ontregeld, sporten is er bij ingeschoten etc.
Inmiddels is er thuiszorg ingeschakeld dus hopelijk nu een rustigere week.
maandag 10 oktober 2022 om 06:52
hamerhaai schreef: ↑10-10-2022 06:46Herkenbaar, als oudste kind van 4 voel ik me ook meer verantwoordelijk. En de rest vindt het eigenlijk wel makkelijk dat ik het voortouw neem/ Dat is de afgelopen 50 jaar zo gegroeid.
Mijn moeder is overleden, maar vader leeft nog. Ik woon op 200 km, oudste broer 200 km de andere kant op, de andere twee wonen op 3 kwartier en 5 kwartier rijden (zonder file).
We hebben de taken wat verdeeld. Maar ik ben toch de persoon die altijd als eerste contactpersoon staat en dingen regelt. Meer op afstand dan echt fysiek aanwezig zijn. Vooral ook zorgen dat er mensen zijn, in de woonplaats van mijn vader, die iets kunnen doen. En regelmatig "teams overleg" als kinderen.
Ik ben de oudste van drie en woon het dichtst bij. Mijn zus (op minder dan tien minuten rijden) is iets minder belastbaar en ziet niet wat er nodig is. Voelt zich minder verantwoordelijk en roept regelmatig dat ze, omdat ze niet werkt, niet degene kan zijn waarop wij alles afschuiven. En ondertussen doet ze het minste en heeft ze er het drukste mee.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 10-10-2022 07:05
0.13% gewijzigd
maandag 10 oktober 2022 om 06:59
Off-topic, maar deze invuloefening duurde bij mij langer dan nodig, haha! Zat teveel in de hoek van top/tip.blijfgewoonbianca schreef: ↑09-10-2022 22:12Daar wordt je dag toch niet langer van ?
Het blijft een t*ph*s eind en je dag is zo om.
maandag 10 oktober 2022 om 08:32
Als er zo over me gesproken werd zou ik als zus helemaal niks meer doen.Andersom schreef: ↑10-10-2022 06:52Ik ben de oudste van drie en woon het dichtst bij. Mijn zus (op minder dan tien minuten rijden) is iets minder belastbaar en ziet niet wat er nodig is. Voelt zich minder verantwoordelijk en roept regelmatig dat ze, omdat ze niet werkt, niet degene kan zijn waarop wij alles afschuiven. En ondertussen doet ze het minste en heeft ze er het drukste mee.
maandag 10 oktober 2022 om 09:25
Prima hoor, ik zit er middenin en wil/kan niet het hele verhaal hier neerschrijven. Er is meer dan dit. Vooral zij roept dingen als niet alles willen doen omdat ze meer tijd heeft dan wij. En ondertussen is het gewoon totaal uit balans en vindt ze dat ik nog wel iets meer kan doen, want dat ik werk maakt het niet haar taak of zo.
maandag 10 oktober 2022 om 09:39
Dat klopt, en daarom proberen we wel dingen met zijn drieën af te spreken. Het is niet mijn of haar taak, maar als we afspreken het samen te doen is best vervelend dat eentje haar snor drukt en vervolgens laat voorkomen alsof ze het meeste doet.
maandag 10 oktober 2022 om 09:47
Hoe vaak ga je nu naar je moeder, TO? En heb je zelf een gezin? Zo ja, dan is het natuurlijk lastig om vaker langs te gaan, maar anders zou je misschien eens wat vaker in het weekend kunnen gaan en blijven slapen? Ik woonde op een gegeven moment ook verder bij mijn ouders vandaan en dan vond ik het zonde om even op en neer te rijden, dus dan logeerde ik daar. En verder gewoon regelmatig bellen, appen of wat zij ook maar fijn vindt, als je er fysiek niet elke keer kan zijn.
Probeer niet krampachtig een goede dochter te zijn en al helemaal niet om wat anderen van je vinden, maar laat je moeder merken dat je er voor haar bent, ook al woon je een eind uit de buurt.
Probeer niet krampachtig een goede dochter te zijn en al helemaal niet om wat anderen van je vinden, maar laat je moeder merken dat je er voor haar bent, ook al woon je een eind uit de buurt.
maandag 10 oktober 2022 om 10:00
Ik ben me wel aanzienlijk meer met mijn kwakkelende ouders gaan bemoeien. Ze hebben wel mensen om zich heen, maar velen zijn zelf ook ouder. Daarbij vind ik het geen prettig idee voor mijn ouders om allerlei privézaken rondom hun ziekte met vrienden en kennissen te bespreken. Daar kunnen soms ook heel ongemakkelijke zaken meespelen. En er zijn vaak ook veel gesprekken met artsen waar het toch handig is gebleken dat er iemand van ons er bij is, om te weten wat de bedoeling is. Financiën werden ook lastig om bij te houden, en ook dat vind ik niet prettig om bij omgeving neer te leggen.
Ik doe dit niet om een goede dochter te zijn. Ik wil dit zelf.
Ik doe dit niet om een goede dochter te zijn. Ik wil dit zelf.
maandag 10 oktober 2022 om 10:51
Even weer een korte reactie. Solomio, ik had niet je hele bericht gezien, dus mijn reactie klinkt gek inderdaad. Wat jij oppert is in de roos, ik denk er veel over na.
Verder ga ik bij mijn moeder na wie precies haar hulpverleners zijn zodat ik die kan contacten indien nodig. Ze heeft geen thuiszorg, doet alles nog zelf, ook het huishouden, en dat wil ze ook heel graag. Het probleem was vooral dat een falend hart en een bak medicijnen haar zelfvertrouwen volledig aantastten. Ze sliep niet meer en was doodmoe. Kon ook even heel weinig doen.
Ik heb een zus en een zwager, niet man van zus, die meedenken. Ik denk dat ik kan leren van mijn jongste zus, die het wat lichter opneemt. Die hoeft dat aureooltje niet van " kijk eens hoe goed ik het doe". Ik denk dat daar een deel van de oplossing zit. O ja en videobellen kan mijn moeder prima. Dat doet alleen erg aan die akelige coronatijd denken. Het is echter toch een goed idee om het weer op te pakken. Dank weer en sterkte aan iedereen die in dezelfde, of nog moeilijkere, situatie verkeert.
Verder ga ik bij mijn moeder na wie precies haar hulpverleners zijn zodat ik die kan contacten indien nodig. Ze heeft geen thuiszorg, doet alles nog zelf, ook het huishouden, en dat wil ze ook heel graag. Het probleem was vooral dat een falend hart en een bak medicijnen haar zelfvertrouwen volledig aantastten. Ze sliep niet meer en was doodmoe. Kon ook even heel weinig doen.
Ik heb een zus en een zwager, niet man van zus, die meedenken. Ik denk dat ik kan leren van mijn jongste zus, die het wat lichter opneemt. Die hoeft dat aureooltje niet van " kijk eens hoe goed ik het doe". Ik denk dat daar een deel van de oplossing zit. O ja en videobellen kan mijn moeder prima. Dat doet alleen erg aan die akelige coronatijd denken. Het is echter toch een goed idee om het weer op te pakken. Dank weer en sterkte aan iedereen die in dezelfde, of nog moeilijkere, situatie verkeert.
maandag 10 oktober 2022 om 11:19
Goed om te lezen.
In onze maatschappij krijgen we dat ook allemaal heel erg mee. Het moet allemaal moeilijk en zwaar.
Simpelweg zeggen dat anderen het maar moeten regelen is echt not done.
Ik hoop dat je een evenwicht kunt vinden hierin.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 10 oktober 2022 om 11:34
Herkenbaar TO. Mijn moeder kwakkelde jaren voor haar overlijden met haar gezondheid en ging dementeren. Ik werkte toen nog 4 dagen. En ik woonde op 5 kwartier rijden zonder files. Ik kon dus niet aanwezig zijn als er acuut iets aan de hand was.
Als ik naar mijn moeder ging zag mijn dag er zo uit: eigen was in wasmachine, vertrekken richting moeder rond 9.15 (want files), met mijn moeder en soms met de thuishulp koffie drinken, financiën afhandelen (en alle brieven opbergen, want anders paniek bij moeder), lunchen, boodschappen doen voor moeder, op tijd weer naar huis (want files, en die beginnen vroeg op vrijdagmiddag), was ophangen, eigen boodschappen doen, koken, uitgeput op de bank.
Er waren mensen die dit véél te weinig vonden. Er waren mensen die vonden dat ik zooo ver weg woonde en zooo vaak kwam, bewonderenswaardig gewoon. Beide reacties vond ik bloedirritant, al kan dat ook aan de stress van die tijd hebben gelegen.
Nee, ik woon niet heel ver weg, Canada, Australië, dat is ver weg. En helaas, een dag in de twee weken plus een aantal keer per week bellen is het hoogst haalbare. Ik heb dus besloten los te laten wat anderen er van vinden, al is dat op het moment dat je zelf al niet super in je vel zit best lastig. Maar het goed doen in ieders ogen zit er gewoon niet in.
Lastiger vond ik wat mijn moeder zelf verwachtte. Soms hoorde ik achteraf dat ze iets niet gevraagd had "want ik had het al zo druk en ik woonde zo ver weg" terwijl dat voor mij een kleine moeite was, en andersom ging ze er soms automatisch van uit dat ik dingen deed die wel heel veel moeite kosten.
Als ik naar mijn moeder ging zag mijn dag er zo uit: eigen was in wasmachine, vertrekken richting moeder rond 9.15 (want files), met mijn moeder en soms met de thuishulp koffie drinken, financiën afhandelen (en alle brieven opbergen, want anders paniek bij moeder), lunchen, boodschappen doen voor moeder, op tijd weer naar huis (want files, en die beginnen vroeg op vrijdagmiddag), was ophangen, eigen boodschappen doen, koken, uitgeput op de bank.
Er waren mensen die dit véél te weinig vonden. Er waren mensen die vonden dat ik zooo ver weg woonde en zooo vaak kwam, bewonderenswaardig gewoon. Beide reacties vond ik bloedirritant, al kan dat ook aan de stress van die tijd hebben gelegen.
Nee, ik woon niet heel ver weg, Canada, Australië, dat is ver weg. En helaas, een dag in de twee weken plus een aantal keer per week bellen is het hoogst haalbare. Ik heb dus besloten los te laten wat anderen er van vinden, al is dat op het moment dat je zelf al niet super in je vel zit best lastig. Maar het goed doen in ieders ogen zit er gewoon niet in.
Lastiger vond ik wat mijn moeder zelf verwachtte. Soms hoorde ik achteraf dat ze iets niet gevraagd had "want ik had het al zo druk en ik woonde zo ver weg" terwijl dat voor mij een kleine moeite was, en andersom ging ze er soms automatisch van uit dat ik dingen deed die wel heel veel moeite kosten.
The owls are not what they seem
maandag 10 oktober 2022 om 12:03
Vind ik een lastige. Vooral als je die anderen alvast aanwijst. Ik vind het dan gepaster om te zeggen dat je niet weet wie het wil kan of moet doen en dat je het zelf niet kunt of wilt doen.
maandag 10 oktober 2022 om 12:12
Ik ga niemand aanwijzen, maar toen mijn moeder ging dementeren hebben we zo goed mogelijk thuiszorg ingezet.
En ik voelde me daar geen moment schuldig over.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 10 oktober 2022 om 12:14
Oh dat snap ik helemaal. Is ook het eerste wat ik zou proberen in te schakelen.
Maar de ene zus die naar de andere wijst voor de dingen die ze zelf niet wil/kan doen daar gaan mijn haren van overeind staan.
maandag 10 oktober 2022 om 12:14
Aanvullend: ik doe trouwens absoluut geen huishouden. Daarvoor is er thuiszorg en nog een eigen schoonmaakster. Daar heb ik echt geen zin in en daar zie ik ook niet de toegevoegde waarde dat een dochter dat doet.navyblue schreef: ↑10-10-2022 10:00Ik ben me wel aanzienlijk meer met mijn kwakkelende ouders gaan bemoeien. Ze hebben wel mensen om zich heen, maar velen zijn zelf ook ouder. Daarbij vind ik het geen prettig idee voor mijn ouders om allerlei privézaken rondom hun ziekte met vrienden en kennissen te bespreken. Daar kunnen soms ook heel ongemakkelijke zaken meespelen. En er zijn vaak ook veel gesprekken met artsen waar het toch handig is gebleken dat er iemand van ons er bij is, om te weten wat de bedoeling is. Financiën werden ook lastig om bij te houden, en ook dat vind ik niet prettig om bij omgeving neer te leggen.
Ik doe dit niet om een goede dochter te zijn. Ik wil dit zelf.
Maar ik doe wel veel regelwerk, dus als er een tuinman moet komen, of het huis moet geschilderd, dan zoek ik daar de mensen voor. Mijn moeder kan dat allemaal niet meer. Online tandartsafspraken, bankieren, aangifte, coronavaccinaties, etc. doe ik ik allemaal.
Veel kan op afstand, maar er vaak ben ik er wel, want vooral werklui hebben voortdurend vragen, en dat wordt mijn moeder nu al snel teveel.
Ik doe ook boodschappen, vooral dingen die niet bij reguliere supermarkten te koop zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
