Relaties
alle pijlers
gok verslaving
donderdag 14 juni 2007 om 11:06
Mijn man heeft een gokverslaving. We hebben methodes bedacht, zodat hij niet meer kan en gaat gokken. Het gaat ook aardig goed, zijn laatste keer is iets meer dan een jaar geleden. Het is alleen ongelooflijk zwaar, alleen al om hem te vertrouwen. Verder kan ik het met niemand delen die het werkelijk begrijpt, omdat ik niemand ken die in dezelfde situatie zit. Anderen kunnen heel makkelijk oordelen, maar weten niet hoe het is als je er in zit. Ik zou graag met andere vrouwen ervaringen willen delen. 
donderdag 14 juni 2007 om 19:41
hoi,
ik kan er over mee praten....
ik ben nu sinds een maand weg bij mn vriend, de relatie is nog wel aan... we woonden een jaar samen, hij was is ook gok/blowverslaafd hij heeft nu vakantie en heeft zijn vakantie alweer wat afgegokt en geblowd. Ik dacht dat hij nu na zou denken nu ik weg was, maar hij zegt nu zijn vakantie te willen gebruiken om te doen wat hij zelf wilt. Na zijn vakantie, over anderhalve week, wil hij er helemaal mee stoppen, dat wacht ik dan maar af, anders kap ik er helemaal mee..... of tenminste hij gaat het proberen. Met gemak gooit hij in een keer 100 a 150 euro in zo'n kast in een uur of 3 is dat gewoon weg......... soms loopt het op tot 200 euro per keer. Bij mij is het nog vrij recent allemaal. Ben ook bang dat als we bijvoorbeeld een huis willen gaan kopen, de hypotheek in een x verdwijnt ofzo, dit verhaal hoor ik namelijk vaak, dat als grote bedragen gokkers stimuleren, heeft iemand hier ervaring mee?
in ieder geval suc6 en we houden mekaar op de hoogte!
groetjes
ik kan er over mee praten....
ik ben nu sinds een maand weg bij mn vriend, de relatie is nog wel aan... we woonden een jaar samen, hij was is ook gok/blowverslaafd hij heeft nu vakantie en heeft zijn vakantie alweer wat afgegokt en geblowd. Ik dacht dat hij nu na zou denken nu ik weg was, maar hij zegt nu zijn vakantie te willen gebruiken om te doen wat hij zelf wilt. Na zijn vakantie, over anderhalve week, wil hij er helemaal mee stoppen, dat wacht ik dan maar af, anders kap ik er helemaal mee..... of tenminste hij gaat het proberen. Met gemak gooit hij in een keer 100 a 150 euro in zo'n kast in een uur of 3 is dat gewoon weg......... soms loopt het op tot 200 euro per keer. Bij mij is het nog vrij recent allemaal. Ben ook bang dat als we bijvoorbeeld een huis willen gaan kopen, de hypotheek in een x verdwijnt ofzo, dit verhaal hoor ik namelijk vaak, dat als grote bedragen gokkers stimuleren, heeft iemand hier ervaring mee?
in ieder geval suc6 en we houden mekaar op de hoogte!
groetjes
vrijdag 15 juni 2007 om 11:26
Hier ook herkenning.
Na een periode van samenwonen en zelfs getrouwd, ben ik er na zo'n 10 jaar mee opgehouden om zijn moeder te zijn ... Zo voelde het althans voor mij. Ik wilde die verantwoording niet meer van alles te moeten regelen. En dit natuurlijk na de bekende druppel van 1000x beloven niks meer te vergokken en dan toch ineens weer geconfronteerd worden met ....
In die 10 jaar heb ik (vooral) echt van alles geprobeerd om het voor hem weer "goed" te krijgen. Lief zijn, boos zijn, negeren, therapie ... alles is voorbij gekomen, maar uiteindelijk heeft zijn verslaving toch gewonnen.
Het was een heel groeiproces voor mij. Van een redelijk bleu en naief meisje, die dacht dat alles wel weer goed zou komen en haar koppie nog een stukje verder de grond in stopte, ben ik daar een stuk wakkerder in geworden ... en helaas kan ik hierin nu nog steeds ook doorslaan naar de andere kant, dat ik niks en niemand meer vertrouw.
Hij heeft mij vertrouwen dus nooit meer terug kunnen winnen en ik heb het in die jaren echt geprobeerd .. Heel af en toe zien we elkaar nog, geen idee of hij nog gokt ... het is zijn leven en niet meer dat van mij.
Na een periode van samenwonen en zelfs getrouwd, ben ik er na zo'n 10 jaar mee opgehouden om zijn moeder te zijn ... Zo voelde het althans voor mij. Ik wilde die verantwoording niet meer van alles te moeten regelen. En dit natuurlijk na de bekende druppel van 1000x beloven niks meer te vergokken en dan toch ineens weer geconfronteerd worden met ....
In die 10 jaar heb ik (vooral) echt van alles geprobeerd om het voor hem weer "goed" te krijgen. Lief zijn, boos zijn, negeren, therapie ... alles is voorbij gekomen, maar uiteindelijk heeft zijn verslaving toch gewonnen.
Het was een heel groeiproces voor mij. Van een redelijk bleu en naief meisje, die dacht dat alles wel weer goed zou komen en haar koppie nog een stukje verder de grond in stopte, ben ik daar een stuk wakkerder in geworden ... en helaas kan ik hierin nu nog steeds ook doorslaan naar de andere kant, dat ik niks en niemand meer vertrouw.
Hij heeft mij vertrouwen dus nooit meer terug kunnen winnen en ik heb het in die jaren echt geprobeerd .. Heel af en toe zien we elkaar nog, geen idee of hij nog gokt ... het is zijn leven en niet meer dat van mij.
dinsdag 19 juni 2007 om 04:36
Hoi, germi,Mijn man heeft een gokverslaving. We hebben methodes bedacht, zodat hij niet meer kan en gaat gokken. Het gaat ook aardig goed, zijn laatste keer is iets meer dan een jaar geleden. Het is alleen ongelooflijk zwaar, alleen al om hem te vertrouwen. Verder kan ik het met niemand delen die het werkelijk begrijpt, omdat ik niemand ken die in dezelfde situatie zit. Anderen kunnen heel makkelijk oordelen, maar weten niet hoe het is als je er in zit. Ik zou graag met andere vrouwen ervaringen willen delen.
Sheggie hier.
Heb vannacht mijn verhaal op geschreven. Ben bijna 25 jaar getrouwd. En ben nu 44 jaar. Heb 2 schatten van kinderen. Mijn man is een doodgoeie jongen.Ik begrijp je heel goed, meid. Het is ontzettend zwaar. Heb 3 a 4 keer vergeven en gehoopt dat het goedkomt. Tot alweer bijna 1half jaar geleden. Hij is naar therapie geweest en is ermee gestopt, omdat hij niet in een praatgroep mee wilde doen( dus ook niet voor ons gezin wilde knokken, toch?). Ook heb ik het geld beheert en hem zakgeld gegeven, maar daar kon hij toch niet meeomgaan, hij voelde zich net een klein kind. Alles draaide om hem, ik had niet 2 kinderen maar 3. En ik had zijn steun ook zo nodig, maar dat kreeg ik niet. Heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld in dit huwelijk. Mijn man was dan weer vrolijk, dan weer een periode erg down, depressie dus. Als je niet meer met elkaar kunt praten, voor de buitenwereld leuk en vrolijk moet doen, geen genegenheid kunt tonen naar elkaar toe, wat heb je dan nog. ? Ik heb de knoop dus doorgehakt, hoe moeilijk het ook is en nog wordt, want ik kan hem niet meer vertrouwen, en ik voel me zelf ook ongelukkig. ik ben blij dat ik hier wat lotgenoten tref, want soms weet je niet meer hoe er mee aan moet!!!
Ik kies nu voor mezelf en mijn kinderen, wetend dat ik door een diep dal moet, maar ik denk maar zo , ik ben al zolang sterk, dit lukt me ook wel. Al moet ik weer het heft in handen nemen, want mijn man zit dus als een zombie op de bank en onderneemt geen actie. Hij heeft wel toegegeven dat het allemaal zijn schuld is en de schulden op zich wil nemen, maar doet niets af aan de gevoelens die je doormaakt: toch twijfel, hoe moet het nu toch, hoe kom ik aan een huisje voor mij en de kids, een dochter die in september op kamers gaat en dit allemaal moet vertellen, wat mij heel, heel, veel verdriet doet. Mijn zoontje ( 11 ) weet het nog niet, dat trek ik op dit moment even niet. Heb voor dit moment al genoeg emoties moeten verwerken de laatste tijd. Nou, ik kan nog wel een boek schrijven ( ik heb nl. drie nachtdiensten, vandaar dit idiote tijdstip) maar houden contact en schrijven de gevoelens maar van ons af en hopen dat na een nare periode we kunnen zeggen: he, hoe is het ? Nou, goed joh, heb een leuk huisje en heb rust in mijn hoofd, het gaat goed met de kids.
Dus sterkte en veel liefs allemaal
woensdag 4 juli 2007 om 11:39
Nou, hier een (sorry) late reactie van mij. Jeetje, dat alle relaties toch ten einde gaan..... er moet toch een mogelijkheid zijn. Het valt mij dus erg op dat de hulpverlenende instanties je ook in de kou laten staan zeg!
Mijn man is dus naar een psygologencollectief geweest en ze hebben hem na zij eerste intakegesprek weggestuurd onder het mom van; "Je hebt al een jaar niet gegokt, dus ik zie het probleem niet en weet niet hoe ik je kan helpen".
Het enige wat ze konden bieden was relatieterapie, daar zie ik t nut niet van.
Ik vind dat hij zich eerst eens binnenstebuiten mag gaan keren, en dan kunnen we verder gaan kijken.
De enige reden dat hij niet kan gokken is omdat ik de bankpas beheer. Maar ik weet dat als hij met meer dan 50 euro en/of pas op zak de stad in gaat dat alles en zelfs meer dan alles op is.
Mijn man is dus naar een psygologencollectief geweest en ze hebben hem na zij eerste intakegesprek weggestuurd onder het mom van; "Je hebt al een jaar niet gegokt, dus ik zie het probleem niet en weet niet hoe ik je kan helpen".
Het enige wat ze konden bieden was relatieterapie, daar zie ik t nut niet van.
Ik vind dat hij zich eerst eens binnenstebuiten mag gaan keren, en dan kunnen we verder gaan kijken.
De enige reden dat hij niet kan gokken is omdat ik de bankpas beheer. Maar ik weet dat als hij met meer dan 50 euro en/of pas op zak de stad in gaat dat alles en zelfs meer dan alles op is.
woensdag 4 juli 2007 om 12:23
Hij is al bij verslavingszorg geweest. Hij kwam toen in een praatgroep terecht en daar werd dan verteld hoe de kasten in elkaar zit en hoe de winkansen zijn. Maar dat weet hij wel. Het gaat hem ook niet om het winnen. Hij is een jongen die heel impulsief is, makkelijk overtehalen is en tsja... ik weet t niet.
Hij is er mee opgegroeid. Ik ben eens een keer met hem en zijn ouders naar de kermis geweest en ik ben ongelooflijk geschrokken hoe zijn ouders met gokspelletjes zijn omgegaan, dat hij vervolgens zei:"snap je het nu?"
Hij is er mee opgegroeid. Ik ben eens een keer met hem en zijn ouders naar de kermis geweest en ik ben ongelooflijk geschrokken hoe zijn ouders met gokspelletjes zijn omgegaan, dat hij vervolgens zei:"snap je het nu?"
woensdag 4 juli 2007 om 12:45
Hallo,
Mijn vriend is/was ook gokverslaafd. Ik kwam er toevallig achter. we wonen samen en ik heb hem voor de keuze gezet of hulp zoeken of wegwezen. we zijn samen naar de AGOG gegaan. =Anonieme Gokkers & Omgeving Gokkers. Dat is zoiets als de AA voor alcoholisten. daar had ik ook wat aan. Hij kreeg zakgeld en het ging steeds iets beter. een week voordat hij zijn pasje terug kreeg, kwam ik erachter dat hij weer niet eerlijk was geweest. Het vertouwen is al weg en zakt bij elk nieuw ding onder het nulpunt. Maar we bleven knokken samen. Zijn familie weet het deels wel de mijne niet ivm zijn schaamte erover. hij gaat elke maandagavond praten bij de AGOG en loopt ook bij een psychiater om te acherhalen hoe dit nou al (zolang) komt. (12 jaar verslaving). In zijn cultuur gokt 3 kwart van de mannen, is normaal, al zijn vrienden ook. (Libanon)
Als we ruzie hebben dan maak ik me wel zorgen dat hij weer gaat gokken. Hij heeft sinds vorig jaar oktober naar mijn idee niet meer gegokt.Toen kwam ik erachter . Ik hoop dat het zo blijft en hij aan zichzelf blijft werken. onze relatie heeft er wel een klap door gehad, maar we klauwteren weer omhoog. ik doe alle financien en geldzaken. hij krijgt steeds meer de ruimte om te laten zien dat hij het kan. Hij wil wel heel snel alles, dat kan niet. hij heeft nu zijn pasje waar 100,- euro opstaat en zo leert hij de waarde van geld weer langzaam kennen.
het is een lange weg maar als je samen verder wilt moet je die bewandelen!
Succes! tamara
Mijn vriend is/was ook gokverslaafd. Ik kwam er toevallig achter. we wonen samen en ik heb hem voor de keuze gezet of hulp zoeken of wegwezen. we zijn samen naar de AGOG gegaan. =Anonieme Gokkers & Omgeving Gokkers. Dat is zoiets als de AA voor alcoholisten. daar had ik ook wat aan. Hij kreeg zakgeld en het ging steeds iets beter. een week voordat hij zijn pasje terug kreeg, kwam ik erachter dat hij weer niet eerlijk was geweest. Het vertouwen is al weg en zakt bij elk nieuw ding onder het nulpunt. Maar we bleven knokken samen. Zijn familie weet het deels wel de mijne niet ivm zijn schaamte erover. hij gaat elke maandagavond praten bij de AGOG en loopt ook bij een psychiater om te acherhalen hoe dit nou al (zolang) komt. (12 jaar verslaving). In zijn cultuur gokt 3 kwart van de mannen, is normaal, al zijn vrienden ook. (Libanon)
Als we ruzie hebben dan maak ik me wel zorgen dat hij weer gaat gokken. Hij heeft sinds vorig jaar oktober naar mijn idee niet meer gegokt.Toen kwam ik erachter . Ik hoop dat het zo blijft en hij aan zichzelf blijft werken. onze relatie heeft er wel een klap door gehad, maar we klauwteren weer omhoog. ik doe alle financien en geldzaken. hij krijgt steeds meer de ruimte om te laten zien dat hij het kan. Hij wil wel heel snel alles, dat kan niet. hij heeft nu zijn pasje waar 100,- euro opstaat en zo leert hij de waarde van geld weer langzaam kennen.
het is een lange weg maar als je samen verder wilt moet je die bewandelen!
Succes! tamara
