Relaties
alle pijlers
Grenzen aangeven als pleaser
dinsdag 4 februari 2025 om 19:36
Hoi allemaal,
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
woensdag 5 februari 2025 om 08:26
Niet helemaal mee eens, een normaal mens weet dat je dat niet kan maken , dat 1 iemand het altijd oplost, dus dat zit niet alleen in de pleaser zelfDoreia* schreef: ↑04-02-2025 20:17Je maakt een hele grote denkfout.
Je leert de mensen zelf hoe ze met je om mogen gaan.
Dus als jou overdonderen ervoor zorgt dat jij doet wat zij willen, dan is dat iets wat zij hebben geleerd hoe zij hun zin bij jou kunnen krijgen.
Tijd om te stoppen met direct ja zeggen. Eerst maar eens in de vertraging. Daar kom je nog op terug. Daar ga je even over nadenken.
En als je toch ja hebt gezegd, mag je ook zeggen dat je je bedacht hebt.
Gewoon omdat een ander je tijd, energie willen en hun taken aan jou willen geven, betekent niet dat jij daarin mee hoeft te gaan.
Was getekend,
Ook een pleaser.
De mensen die daar gebruik van maken missen zelf ook inlevingsvermogen
woensdag 5 februari 2025 om 09:21
Het forum doet raar, ik had dus al heel wat berichten gemist.
Overigens kwam mijn man vanmorgen naar mij toe om zijn excuses aan te bieden en te zeggen dat hij het begrijpt. Dat is al fijn.
Dat vertragen gaat natuurlijk niet altijd. Maar wel op vragen van fotoboeken, wie regelt het cadeau, organiseert het vrijgezellenfeest, fluit er bij sportdagen. En thuis is het dus ook een probleem. Vooral omdat ik vanaf ons eerste samenzijn mij heb aangepast aan mijn man en daar nu steeds meer hinder van heb. En dan zit er nog zijn gezondheidsprobleem bij waardoor ik heel vaak wel moet, en ik dus echt een stapje opzij moet zetten omwille van hem en waar hij niks aan kan doen.
Ik ga vriendin wat meer afhouden. Zij heeft een sterke persoonlijkheid en wil alles precies op haar manier. En vindt overal ook heel erg iets van. Doordat ik dat jaren een beetje heb gelaten is ook onze relatie wat scheef gegroeid. Zij is heel direct en ik denk zelfs dat zij het wel kan waarderen als ik wat eerlijker ben. Ga ik ook proberen.
Maar ik denk dat terug in therapie wel een goed idee is. Ik heb daar helemaal geen zin in, weeeeeer therapie. En ook daar voel ik me soms zo stom, hoeveel ik over me heen heb laten komen. Daardoor heb ik ook minder respect voor mezelf. Aan alle kanten word ik er dus zelf niet leuker op door dit niet te doen.
Probleem is gewoon dat ik het heel vaak pas doorheb wanneer het kwaad al geschied is. Dus misschien moet ik ook beter leren voelen. Wat voel en vind ik nou echt?
Dit opschrijven helpt al enorm om mij veel meer bewust te zijn van hoe processen lopen en wat ik anders kan doen.
Overigens kwam mijn man vanmorgen naar mij toe om zijn excuses aan te bieden en te zeggen dat hij het begrijpt. Dat is al fijn.
Dat vertragen gaat natuurlijk niet altijd. Maar wel op vragen van fotoboeken, wie regelt het cadeau, organiseert het vrijgezellenfeest, fluit er bij sportdagen. En thuis is het dus ook een probleem. Vooral omdat ik vanaf ons eerste samenzijn mij heb aangepast aan mijn man en daar nu steeds meer hinder van heb. En dan zit er nog zijn gezondheidsprobleem bij waardoor ik heel vaak wel moet, en ik dus echt een stapje opzij moet zetten omwille van hem en waar hij niks aan kan doen.
Ik ga vriendin wat meer afhouden. Zij heeft een sterke persoonlijkheid en wil alles precies op haar manier. En vindt overal ook heel erg iets van. Doordat ik dat jaren een beetje heb gelaten is ook onze relatie wat scheef gegroeid. Zij is heel direct en ik denk zelfs dat zij het wel kan waarderen als ik wat eerlijker ben. Ga ik ook proberen.
Maar ik denk dat terug in therapie wel een goed idee is. Ik heb daar helemaal geen zin in, weeeeeer therapie. En ook daar voel ik me soms zo stom, hoeveel ik over me heen heb laten komen. Daardoor heb ik ook minder respect voor mezelf. Aan alle kanten word ik er dus zelf niet leuker op door dit niet te doen.
Probleem is gewoon dat ik het heel vaak pas doorheb wanneer het kwaad al geschied is. Dus misschien moet ik ook beter leren voelen. Wat voel en vind ik nou echt?
Dit opschrijven helpt al enorm om mij veel meer bewust te zijn van hoe processen lopen en wat ik anders kan doen.
woensdag 5 februari 2025 om 09:54
Lieve TO, ik begrijp je helemaal en dank voor het openen van dit topic. Nee zeggen kunnen we wel maar dat schuldgevoel en verantwoordelijkheid apart zetten, uitschakelen is zo moeilijk.
Maar ook de reageerders bedankt, vooral het inzicht dat mensen die pleasers "irritant" vinden. In deze mensen lees ik vooral dat zij aanvoelen dat iemand het doet puur voor de ander zonder zich er zelf goed bij te voelen (ookal denkt de pleaser dit te verbergen).
Er is natuurlijk altijd een groep die graag neemt van de pleaser en hard roep "dan moet je maar nee zeggen". Als je weet dat iemand er moeite mee heeft waarom iemand perse voor het blok zetten? Is dat dan vriendschap inclusief assertiviteitscursus?
Maar ook de reageerders bedankt, vooral het inzicht dat mensen die pleasers "irritant" vinden. In deze mensen lees ik vooral dat zij aanvoelen dat iemand het doet puur voor de ander zonder zich er zelf goed bij te voelen (ookal denkt de pleaser dit te verbergen).
Er is natuurlijk altijd een groep die graag neemt van de pleaser en hard roep "dan moet je maar nee zeggen". Als je weet dat iemand er moeite mee heeft waarom iemand perse voor het blok zetten? Is dat dan vriendschap inclusief assertiviteitscursus?
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
woensdag 5 februari 2025 om 10:29
Ik vind dat Florence13 dit mooi beschreef: wat lastig is, is dat je verantwoordelijk gemaakt wordt voor de grenzen van de pleaser.Tafelkleed schreef: ↑05-02-2025 08:26Niet helemaal mee eens, een normaal mens weet dat je dat niet kan maken , dat 1 iemand het altijd oplost, dus dat zit niet alleen in de pleaser zelf
De mensen die daar gebruik van maken missen zelf ook inlevingsvermogen
Ik vind niet dat ik inlevingsvermogen mis. Ik vind het alleen erg lastig om inderdaad de verantwoordelijkheid in mijn schoot geworpen te krijgen voor de grenzen van iemand anders.
woensdag 5 februari 2025 om 10:34
Je zou haptotherapie kunnen overwegen.
Ik heb een therapeut die mij heel goed een spiegel voor kan houden, zonder dat we er veel woorden aan vuil hoeven te maken. Daardoor kan je in 5 sessies al ontzettend veel bereiken. Vooral als je al eerder therapie gehad hebt. Voor mij "klikte" er heel veel dankzij deze sessies.
De therapeut heeft mij laten voelen hoe het is om "de ander" te zijn in het contact met mij. Confronterend, maar dat gaf me de sleutel in handen om het anders te proberen te doen.
Ook het verwerken van het verdriet en de boosheid (op mezelf) omdat ik me zo vaak heb laten gebruiken en over me heen heb laten lopen, kon ik daar doen. Ik heb mezelf vergeven en dat heeft me sterker en een blijer mens gemaakt. Dat gun ik jou ook!
Ik heb een therapeut die mij heel goed een spiegel voor kan houden, zonder dat we er veel woorden aan vuil hoeven te maken. Daardoor kan je in 5 sessies al ontzettend veel bereiken. Vooral als je al eerder therapie gehad hebt. Voor mij "klikte" er heel veel dankzij deze sessies.
De therapeut heeft mij laten voelen hoe het is om "de ander" te zijn in het contact met mij. Confronterend, maar dat gaf me de sleutel in handen om het anders te proberen te doen.
Ook het verwerken van het verdriet en de boosheid (op mezelf) omdat ik me zo vaak heb laten gebruiken en over me heen heb laten lopen, kon ik daar doen. Ik heb mezelf vergeven en dat heeft me sterker en een blijer mens gemaakt. Dat gun ik jou ook!
woensdag 5 februari 2025 om 10:38
Een tip:
Bijna alles is om te draaien. Echt. Alles heeft twee kanten.
Je man 'kan niet naar zijn ouders'? Jawel hoor! Alleen niet tijdens die twee afspraken, want die neem je van mij over.
Voor de rest zijn er zeeën van tijd. Als hij het goed plant kan dat prima. Zijn brakke planning is niet jouw schuld en niet jouw verantwoordelijkheid om op te lossen. Omgedraaid!
Bijna alles is om te draaien. Echt. Alles heeft twee kanten.
Je man 'kan niet naar zijn ouders'? Jawel hoor! Alleen niet tijdens die twee afspraken, want die neem je van mij over.
Voor de rest zijn er zeeën van tijd. Als hij het goed plant kan dat prima. Zijn brakke planning is niet jouw schuld en niet jouw verantwoordelijkheid om op te lossen. Omgedraaid!
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 5 februari 2025 om 11:00
Wat extra vervelend is dat jij deze dynamiek ook bij je man ervaart. Wat mij onwijs heeft geholpen in mijn anti-please proces is dat ik een man heb die heel assertief is en heel empatisch. Door hem durfde ik te vertrouwen op onvoorwaardelijke liefde en het feit dat je grenzen aangeven niet maakt dat iemand minder van je houdt. Die basis is zoo waardevol. En daarnaast is hij mijn levende voorbeeld van grenzen aangeven en zien hoe goed dat kan uitpakken. Mensen waarderen duidelijkheid vaak veel meer dan je zou denken.
Ik kon bijvoorbeeld ook nooit “ruzie maken”. Veel te bang voor afwijzing daarna ofzo. Tegenwoordig begrijp ik dat mijn idee van ruzie eigenlijk gewoon grenzen aangeven was.
Ik kon bijvoorbeeld ook nooit “ruzie maken”. Veel te bang voor afwijzing daarna ofzo. Tegenwoordig begrijp ik dat mijn idee van ruzie eigenlijk gewoon grenzen aangeven was.
bbubbels wijzigde dit bericht op 05-02-2025 11:03
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
14.59% gewijzigd
woensdag 5 februari 2025 om 11:15
Prima idee. Zo ga je ook niet meteen in de oplossingsmodus. Als iemand anders een probleem heeft, is dat namelijk niet aan to (of algemeen: aan de pleaser) om dat op te lossen. In dit geval heel simpel, inderdaad: zeker kun je naar je ouders. Alleen niet dan. Wanneer dan wel is je eigen zaak/probleem. Het is niet onaardig of wat dan ook om niet elke keer de probleemoplosser te zijn. je hoeft niet voor iedereen oplossingen aan te dragen.KooktMetKnoflook schreef: ↑05-02-2025 10:38Een tip:
Bijna alles is om te draaien. Echt. Alles heeft twee kanten.
Je man 'kan niet naar zijn ouders'? Jawel hoor! Alleen niet tijdens die twee afspraken, want die neem je van mij over.
Voor de rest zijn er zeeën van tijd. Als hij het goed plant kan dat prima. Zijn brakke planning is niet jouw schuld en niet jouw verantwoordelijkheid om op te lossen. Omgedraaid!
woensdag 5 februari 2025 om 11:30
TO, wat wellicht beter werkt dan vertragen is gewoon eens op alles nee zeggen. Mijn levensregel is dat ik in principe nooit uitleg waarom ik nee zeg. Dus:
- kun jij boodschappen halen? ai nee lukt vandaag niet
- kun jij fotoboek voor ome henk maken? ah helaas, zal deze keer iemand anders moeten doen
Ook bij ouders man: kun jij kinderen naar drie afspraken brengen? sorry gaat niet lukken die dag. - ja maar dan kan ik niet naar ouders - ik kan ze die dag niet brengen.
Je hoeft helemaal niet uit te leggen waarom je niets niet doet, het interesseert mensen over het algemeen niet, ze willen weten of je het gaat doen of niet. Mensen die uitleg 'eisen' zijn over het algemeen ook gewoon vervelend.
Wellicht is dit ook gewoon een kwestie van oefenen, en dat je je dan even rot voelt zal vast, maar met oefenen kom je daar ook overheen denk ik. Ik zou het eens gewoon proberen, zeg een hele week op alles nee. Niet twijfelen, gewoon nee.
- kun jij boodschappen halen? ai nee lukt vandaag niet
- kun jij fotoboek voor ome henk maken? ah helaas, zal deze keer iemand anders moeten doen
Ook bij ouders man: kun jij kinderen naar drie afspraken brengen? sorry gaat niet lukken die dag. - ja maar dan kan ik niet naar ouders - ik kan ze die dag niet brengen.
Je hoeft helemaal niet uit te leggen waarom je niets niet doet, het interesseert mensen over het algemeen niet, ze willen weten of je het gaat doen of niet. Mensen die uitleg 'eisen' zijn over het algemeen ook gewoon vervelend.
Wellicht is dit ook gewoon een kwestie van oefenen, en dat je je dan even rot voelt zal vast, maar met oefenen kom je daar ook overheen denk ik. Ik zou het eens gewoon proberen, zeg een hele week op alles nee. Niet twijfelen, gewoon nee.
woensdag 5 februari 2025 om 11:39
Eens. Tegen mijn man doe ik dat niet, ik vind dat hij meer 'recht' heeft op een reden. Maar voor de rest eens. Je bent niemand een uitleg verschuldigd. Daar kan niemand iets mee, hooguit voor jou bepalen of je reden 'goed genoeg' is of niet, om je daar indien nee over te gaan veroordelen of proberen op andere gedachten te brengen. Dat wil je beide niet, dus geen uitleg geven is bijna altijd te prefereren. Ik doe dat ook op die manier.florence13 schreef: ↑05-02-2025 11:30TO, wat wellicht beter werkt dan vertragen is gewoon eens op alles nee zeggen. Mijn levensregel is dat ik in principe nooit uitleg waarom ik nee zeg. Dus:
- kun jij boodschappen halen? ai nee lukt vandaag niet
- kun jij fotoboek voor ome henk maken? ah helaas, zal deze keer iemand anders moeten doen
Ook bij ouders man: kun jij kinderen naar drie afspraken brengen? sorry gaat niet lukken die dag. - ja maar dan kan ik niet naar ouders - ik kan ze die dag niet brengen.
Je hoeft helemaal niet uit te leggen waarom je niets niet doet, het interesseert mensen over het algemeen niet, ze willen weten of je het gaat doen of niet. Mensen die uitleg 'eisen' zijn over het algemeen ook gewoon vervelend.
Wellicht is dit ook gewoon een kwestie van oefenen, en dat je je dan even rot voelt zal vast, maar met oefenen kom je daar ook overheen denk ik. Ik zou het eens gewoon proberen, zeg een hele week op alles nee. Niet twijfelen, gewoon nee.
iemand moet dan al best wel brutaal zijn om door te vragen 'oh hoezo, waarom niet?'. Dat zullen de meeste mensen niet doen. En als ze dat toch doen, dan ga je gewoon in een kringetje, bijvoorbeeld:
Het komt me helaas niet uit.
Oh, hoezo, waarom niet?
Omdat ik niet kan.
Iemand gaat dan echt niet doorvragen, het zal je echt reuze meevallen dat je gewoon prima wegkomt met nee zonder een reden te geven.
woensdag 5 februari 2025 om 12:04
Jij hebt vast inlevingsvermogen, maar er zijn er genoeg die dat niet hebben.Itsnojoke schreef: ↑05-02-2025 10:29Ik vind dat Florence13 dit mooi beschreef: wat lastig is, is dat je verantwoordelijk gemaakt wordt voor de grenzen van de pleaser.
Ik vind niet dat ik inlevingsvermogen mis. Ik vind het alleen erg lastig om inderdaad de verantwoordelijkheid in mijn schoot geworpen te krijgen voor de grenzen van iemand anders.
Wel eens dat het niet te ver moet doorslaan met je er verantwoordelijk voor moeten voelen. En inderdaad mensen moeten hun grenzen aangeven. Maar daar zit ook nog een heleboel tussen.
woensdag 5 februari 2025 om 12:04
ik doe dat ook niet perse bij mijn man, maar dat komt voornamelijk omdat ik getrouwd ben met iemand die (zoals jij ook benoemt) niet de noodzaak voelt om te gaan oordelen of mijn reden wel goed genoeg is.Itsnojoke schreef: ↑05-02-2025 11:39Eens. Tegen mijn man doe ik dat niet, ik vind dat hij meer 'recht' heeft op een reden. Maar voor de rest eens. Je bent niemand een uitleg verschuldigd. Daar kan niemand iets mee, hooguit voor jou bepalen of je reden 'goed genoeg' is of niet, om je daar indien nee over te gaan veroordelen of proberen op andere gedachten te brengen. Dat wil je beide niet, dus geen uitleg geven is bijna altijd te prefereren. Ik doe dat ook op die manier.
iemand moet dan al best wel brutaal zijn om door te vragen 'oh hoezo, waarom niet?'. Dat zullen de meeste mensen niet doen. En als ze dat toch doen, dan ga je gewoon in een kringetje, bijvoorbeeld:
Het komt me helaas niet uit.
Oh, hoezo, waarom niet?
Omdat ik niet kan.
Iemand gaat dan echt niet doorvragen, het zal je echt reuze meevallen dat je gewoon prima wegkomt met nee zonder een reden te geven.
woensdag 5 februari 2025 om 12:07
natuurlijk bestaan er onnoemelijke aso's die het wel handig vinden als iemand geen nee durft te zeggen en dus alle rotklusjes daarop afschuiven. Maar dat zijn zoals gezegd gewoon aso's.Tafelkleed schreef: ↑05-02-2025 12:04Jij hebt vast inlevingsvermogen, maar er zijn er genoeg die dat niet hebben.
Wel eens dat het niet te ver moet doorslaan met je er verantwoordelijk voor moeten voelen. En inderdaad mensen moeten hun grenzen aangeven. Maar daar zit ook nog een heleboel tussen.
Over het algemeen vinden mensen hun eigen familie/vrienden/collegas best leuk dus die willen ze ook niet misbruiken.
woensdag 5 februari 2025 om 12:12
Ik merk ook dat ik moeilijk respect kan opbrengen voor iemand die zichzelf niet respecteert.
Gaat meer op een onbewust niveau dan dat ik dat expres doe. Ik moet echt extra mijn best doen om een pleaser in zijn/haar waarde te laten en er niet per ongeluk overheen te denderen. Ik vergeet zulke mensen ook snel of zie ze over het hoofd.
Terwijl ik zelf totaal geen dominant of overheersend type ben, ik ben zelf ook eerder een pleaser. Mensen zijn nota bene vaak over mijn grenzen gegaan, dus ik weet dat dat niet ok is en wil dat een ander ook niet aandoen.
Ik merk ook dat zulke mensen vaak iets toezeggen wat ze eigenlijk niet willen, maar ze weten zelf nog niet dat ze het niet willen. Dus dan zeg je "weet je het zeker?" en dan zeggen ze "euh ja, natuurlijk!" maar als een boer met kiespijn.
Wat kan je daarmee, je gaat ook niet zeggen "nee je wil dit niet, zeg nou maar eerlijk"? Iemand ontzien terwijl ze zelf geen nee zeggen voelt ook niet goed. Het blijft toch hun eigen verantwoordelijkheid. Als jij niet goed voor jezelf zorgt is dat toch echt jouw probleem en niet het mijne.
Gaat meer op een onbewust niveau dan dat ik dat expres doe. Ik moet echt extra mijn best doen om een pleaser in zijn/haar waarde te laten en er niet per ongeluk overheen te denderen. Ik vergeet zulke mensen ook snel of zie ze over het hoofd.
Terwijl ik zelf totaal geen dominant of overheersend type ben, ik ben zelf ook eerder een pleaser. Mensen zijn nota bene vaak over mijn grenzen gegaan, dus ik weet dat dat niet ok is en wil dat een ander ook niet aandoen.
Ik merk ook dat zulke mensen vaak iets toezeggen wat ze eigenlijk niet willen, maar ze weten zelf nog niet dat ze het niet willen. Dus dan zeg je "weet je het zeker?" en dan zeggen ze "euh ja, natuurlijk!" maar als een boer met kiespijn.
Wat kan je daarmee, je gaat ook niet zeggen "nee je wil dit niet, zeg nou maar eerlijk"? Iemand ontzien terwijl ze zelf geen nee zeggen voelt ook niet goed. Het blijft toch hun eigen verantwoordelijkheid. Als jij niet goed voor jezelf zorgt is dat toch echt jouw probleem en niet het mijne.
woensdag 5 februari 2025 om 12:16
Dankjewel voor je lieve reactie, vervelend dat jij er ook last van hebt.Lolainthebigcity schreef: ↑05-02-2025 09:54Lieve TO, ik begrijp je helemaal en dank voor het openen van dit topic. Nee zeggen kunnen we wel maar dat schuldgevoel en verantwoordelijkheid apart zetten, uitschakelen is zo moeilijk.
Maar ook de reageerders bedankt, vooral het inzicht dat mensen die pleasers "irritant" vinden. In deze mensen lees ik vooral dat zij aanvoelen dat iemand het doet puur voor de ander zonder zich er zelf goed bij te voelen (ookal denkt de pleaser dit te verbergen).
Er is natuurlijk altijd een groep die graag neemt van de pleaser en hard roep "dan moet je maar nee zeggen". Als je weet dat iemand er moeite mee heeft waarom iemand perse voor het blok zetten? Is dat dan vriendschap inclusief assertiviteitscursus?
woensdag 5 februari 2025 om 12:18
Ja mijn man is wat minder empathisch, maar wel heel goed in grenzen aangeven! En dat probeer ik ook wel eens te kopiëren maar bij hem gaat het heel organisch, ik lijk dan wel een soort stuntelaar.Bbubbels schreef: ↑05-02-2025 11:00Wat extra vervelend is dat jij deze dynamiek ook bij je man ervaart. Wat mij onwijs heeft geholpen in mijn anti-please proces is dat ik een man heb die heel assertief is en heel empatisch. Door hem durfde ik te vertrouwen op onvoorwaardelijke liefde en het feit dat je grenzen aangeven niet maakt dat iemand minder van je houdt. Die basis is zoo waardevol. En daarnaast is hij mijn levende voorbeeld van grenzen aangeven en zien hoe goed dat kan uitpakken. Mensen waarderen duidelijkheid vaak veel meer dan je zou denken.
Ik kon bijvoorbeeld ook nooit “ruzie maken”. Veel te bang voor afwijzing daarna ofzo. Tegenwoordig begrijp ik dat mijn idee van ruzie eigenlijk gewoon grenzen aangeven was.
Mooi je laatste zin, dank je wel.
woensdag 5 februari 2025 om 12:21
@Florence ja dat kan ik ook gaan proberen. Gewoon nee zeggen.
Toevallig heb ik dat van de week gedaan en diegene vroeg dus wel drie keer door waarom iets niet kon. Wat was dat irritant zeg! Het voelde echt alsof ik mezelf moest verdedigen terwijl dat nergens op sloeg.
Dat wekte ook echt irritatie op waardoor ik steeds meer merk: ik ben hier wel klaar mee!
Toevallig heb ik dat van de week gedaan en diegene vroeg dus wel drie keer door waarom iets niet kon. Wat was dat irritant zeg! Het voelde echt alsof ik mezelf moest verdedigen terwijl dat nergens op sloeg.
Dat wekte ook echt irritatie op waardoor ik steeds meer merk: ik ben hier wel klaar mee!
woensdag 5 februari 2025 om 12:51
Hier ga jij de mist in! Want waarom mag dat niet een keer ten koste van een ander gaan? Want dat betekent dus rechtstreeks dat het weer ten koste van jou gaat!
Dat je geen factuur stuurt naar je vriendin aan wie je professionele hulp bood is een hele letterlijke. Het kost haar geen cent, maar jou dus wel!
En man kan met 2 afspraken niet naar z'n ouders. Waarom gaat hij niet een dag later naar zijn ouders dan?
Want nu kun jij je ding ook niet doen (geen idee waar je je vrije tijd mee vult, maar dat kan nu iig niet want je hebt die vrije tijd niet).
Daarnaast vind ik betrokkenheid van beide ouders (dus niet alleen steeds jij) ook belangrijk als je kinderen hebt!
Als je nou eens bij je man begint en het toezeggen een beetje om en om doet? En oefenen met nee zeggen. Man is waarschijnlijk het 'veiligst'.
Schrijf het anders voor jezelf eens op, waar je zelf toegaf en wanneer hij dat deed. Dan krijg je misschien wat meer zicht op de balans (en kun je het ook met hem bespreken als je dat lastig vindt).
Wat voor mij een eye opener was, was een tekstje ergens waarin iets stond in de geest van 'waarom mag jij mensen stom vinden, maar wil jij zelf dat alle mensen jou leuk vinden?'. Dat maakte het me makkelijker om te accepteren dat niet iedereen alles wat ik deed leuk vindt.
Daarnaast merkte ik dat ik nee zeggen lastig vond, waardoor dat er soms wat bot uitkomt. Ik heb nu dus op mijn werk aangegeven dat ik hier echt wat mee moet. Excuses dat het er dan lomp uitkomt, niet zo bedoeld maar ik moet nog oefenen hoe dit genuanceerder kan. Nog nooit gedaan nl. Kreeg ik waarderende/begripvolle reacties op.
woensdag 5 februari 2025 om 12:56
Ik geef ook nooit redenen. “Ik ben er niet bij, maar veel plezier!”. Klaar is kees.
Overigens heb ik als iets organiseer, werk danwel privé, ook een vreselijke hekel die met allerlei redenen aan komen zetten waarom ze iets niet kunnen doen. Ik ben gewoon aan het inventariseren wie wel en niet kan, of wie wat doet, leid lekker je leven, je hoeft van mij geen toestemming te krijgen hoor. Ik vind dat echt storend, maar dat is misschien een vorm van desinteresse aan mijn kant.
Overigens heb ik als iets organiseer, werk danwel privé, ook een vreselijke hekel die met allerlei redenen aan komen zetten waarom ze iets niet kunnen doen. Ik ben gewoon aan het inventariseren wie wel en niet kan, of wie wat doet, leid lekker je leven, je hoeft van mij geen toestemming te krijgen hoor. Ik vind dat echt storend, maar dat is misschien een vorm van desinteresse aan mijn kant.
woensdag 5 februari 2025 om 13:02
Ik lees mee want ik ben hier ook niet altijd goed in!
Wel goed is om te beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor het geluk van een ander, en als een ander teleurgesteld is als je nee zegt dat vaak helemaal geen teleurstelling is, maar dat iemand het vaak comfortabel vindt dat je er altijd bent / ja zegt.
Wel goed is om te beseffen dat jij niet verantwoordelijk bent voor het geluk van een ander, en als een ander teleurgesteld is als je nee zegt dat vaak helemaal geen teleurstelling is, maar dat iemand het vaak comfortabel vindt dat je er altijd bent / ja zegt.
woensdag 5 februari 2025 om 13:22
moizer schreef: ↑05-02-2025 12:51Hier ga jij de mist in! Want waarom mag dat niet een keer ten koste van een ander gaan? Want dat betekent dus rechtstreeks dat het weer ten koste van jou gaat!
Ik bedoelde juist dat mijn man heel erg zichzelf is waardoor het ten koste van mij gaat. En dat er voor mij geen ruimte overblijft om mezelf te zijn.
Ik herken ook dat als ik "nee" zeg het er gekkig uitkomt en misschien soms wel bot. Omdat ik inderdaad niet goed weet hoe het moet, maar het gewoon benoemen daar kan ik zeker wat mee!
woensdag 5 februari 2025 om 13:28
Betweenthewaves, dat moet ik mezelf ook realiseren en aanleren, maar ik voel me vaak wel verantwoordelijk voor hoe een ander zich voelt. Dat zit er zo diep in.
Iemand anders schreef ook al over een ouder die zeer sfeerbepalend was en dat had ik vroeger thuis ook. Altijd op mijn tenen. Altijd op mijn hoede.
Iemand anders schreef ook al over een ouder die zeer sfeerbepalend was en dat had ik vroeger thuis ook. Altijd op mijn tenen. Altijd op mijn hoede.
woensdag 5 februari 2025 om 13:30
kijk dat zijn dus mensen die ik gewoon ronduit vervelend vind. Ik hoef niet uit te leggen waarom ik iets niet wil/kan. Dat gedram over waarom dan??? heeft maar 1 doel en dat is proberen jouw reden onderuit te halen zodat je het alsnog doet. Ik krijg echt hele erge jeuk van dat soort mensen. Dit type mens wil gewoon over je heen lopen, dat is een onbewuste actie, of iemand die het niet in de gaten heeft, het is gewoon een drammer.Portinatx schreef: ↑05-02-2025 12:21@Florence ja dat kan ik ook gaan proberen. Gewoon nee zeggen.
Toevallig heb ik dat van de week gedaan en diegene vroeg dus wel drie keer door waarom iets niet kon. Wat was dat irritant zeg! Het voelde echt alsof ik mezelf moest verdedigen terwijl dat nergens op sloeg.
Dat wekte ook echt irritatie op waardoor ik steeds meer merk: ik ben hier wel klaar mee!
Dit is gevalletje: op de foute persoon geoefend. Als je een tijdje oefent op mensen die dat wel gewoon (zoals een normaal mens) accepteren, wordt het ook makkelijker om het te doen bij drammers
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
