Relaties
alle pijlers
Grenzen aangeven als pleaser
dinsdag 4 februari 2025 om 19:36
Hoi allemaal,
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
Ik heb geen leuke jeugd gehad en daardoor ben ik een pleaser type geworden. Ik wil het graag fijn en gezellig hebben voor anderen. Ik voel me verantwoordelijk voor hoe anderen zich voelen en ik heb ook altijd de neiging dingen voor anderen op te lossen of te helpen. Daarmee maak ik mezelf ondergeschikt.
Uiteindelijk merk ik nu steeds meer dat ik best wat mensen om mij heen verzameld heb die meer "nemers" zijn dan gevers.
Deze nemers nemen letterlijk meer ruimte in. Ze zijn wat overheersend, dominant en aanwezig en bepalend. Het is niet alleen maar negatief want het zijn vaak ook hele leuke mensen met ook een hele lieve kant. Maar door mijn pleaserige karakter ontstaat er dan een disbalans in de relatie. Omdat ik mij altijd aanpas aan de wensen van een ander, of omdat ik de belangen van de ander altijd voor die van mezelf plaats. Wat de ander natuurlijk helemaal niet weet want ik zeg dat niet of merk het meestal pas als het al gebeurd is. Maar het is dus niet de schuld van de ander, die gaat gewoon vrolijk mee met mijn "ja oké is goed." Als ik niks zeg kunnen anderen dat niet ruiken. Daar ben ik me bewust van.
Deze mensen zijn zich dus meestal van geen kwaad bewust, het gaat vaak ook om kleine dingen. Een vriendin met al 10 jaar dezelfde problemen die mij elke dag opbelt en gaat huilen met hetzelfde verhaal. Ik luister en geef advies, denk mee, troost. Maar het voelt als veel en soms wat grenzeloos. Maar ik kan dus niet op een gezonde manier zeggen: dit wordt me wat teveel. Dus ik luister soms wel een uur en ondertussen rol ik ook wel met mijn ogen. Wat ook niet erg aardig is van mij.
Mijn man heeft er nogal een handje van om de kinderen mijn pakkie an te maken. Morgen moet kind bv naar drie belangrijke afspraken en ik heb gevraagd of hij er ook twee wil doen want de afgelopen 5 weken heb ik dit gedaan. Maar man wilde langs zijn ouders gaan. Dus dan zeg ik: maar ik had het je afgelopen week al gevraagd toch? En dan zegt man: ok dus ik kan niet langs mijn ouders? Dan voel ik dus dat ik hem dat ontzeg. Puntje bij paaltje, ik doe nu toch twee afspraken en hij eentje.
Vriendin vraagt mijn professionele hulp en dat doe ik. Maar als ik al het werk gedaan heb blijkt het een vriendendienst te zijn en kan ik geen factuur sturen.
Zoiets moet ik natuurlijk van te voren bespreken maar dat lukt mij dus niet. Het lijkt wel of de mensen om mij heen dit wel goed kunnen waardoor ik vaker dan mij lief is het onderspit delf.
Ik wil dit dus graag anders, maar hoe neem ik meer ruimte in, hoe verander ik dat ik mij niet voor alles en iedereen altijd verantwoordelijk voel? Geen ouder die mee kan met een klassenuitje? Ik doe het. Iemand ziek, zwak of misselijk? Ik doe je boodschappen. Kinderen spelen nagenoeg altijd bij ons, logeer partijen idem dito. Ik breng ze zelfs thuis want anderen hebben het vast drukker dan ik. Zelfs als onze schoonmaker het met de Franse slag doet heb ik moeite om er wat van te zeggen. Sterker nog: ik maakte eerst zelfs best veel schoon voordat de schoonmaker kwam. Koekoek.
Hoe doen jullie dit en hebben jullie tips voor mij? Ik vind het met name lastig bij mijn partner en een paar hele goede vriendinnen. Maar loop er dus in het dagelijks leven ook heel veel tegenaan.
Ik las laatst deze quote op het forum en dit slaat precies op mij en heeft mij aan het denken gezet. Geen idee wie het geschreven heeft maar ik heb het toen opgeslagen:
"Veel mensen met een lage eigenwaarde die blijven hangen aan de meest rare of zelfs enge figuren, twijfelen aan hun eigen waarneming. Ze zien wel vreemd gedrag, maar denken dat ze het niet negatief mogen inkleuren. Want iedereen heeft wel eens wat. Of twijfelen aan zichzelf en of ze het wel goed hebben gehoord, gezien. Of dat ze het misschien te negatief opvatten, terwijl hij het vast anders bedoelt. Want dat hebben ze vaak geleerd of ergens aan overgehouden, dat hun eigen waarnemingen niet tellen, niet echt of belangrijk zijn. Er is regelmatig ook sprake van een stukje onthechting of vervreemde realiteit. Er zit een mindfuck in dat hoofd.
Kortom, die nemen hun eigen waarnemingen en onderbuikgevoelens gewoon niet serieus, omdat ze écht denken dat ze het vast verkeerd interpreteren of niet in de juiste proporties zien. Twijfelen gewoon enorm aan zichzelf en nemen hun eigen waarnemingen niet voor waar aan."
Hier herken ik mijzelf enorm in. Ook als ik terugkijk naar mijn vorige relaties. En ook in relaties met vriendinnen. Een paar heb ik wel afscheid van genomen maar ik hou er graag nog wat over en dan in een leuke en gezonde vorm.
donderdag 6 februari 2025 om 15:13
Mooi omschreven, want de valkuil van jezelf 'ontdeurmatten' is dat je tijdens een dipje in zelfverwijt vervalt: 'Waarom was ik ook zo'n deurmat toen mijn schoonzusje vroeg of haar vieze hond op mijn achterbank mocht zodat haar eigen auto schoon zou blijven?"florence13 schreef: ↑06-02-2025 07:41dat is wellicht wel waar, maar de volgorde waarin je dit soort dingen doet kan ook andersom werken.
Dus :
je zegt altijd ja, en je voelt je nog erger een deurmat, je gaat het onderzoeken, je bent 3 jaar verder waarin je je een deurmat voelde, en dan ga je oefenen met nee zeggen
of
je gaat gewoon nee zeggen, je voelt je rot omdat je nee zegt, na een maand of 3 heb je het onder de knie, je voelt je beter over jezelf en gaat dan eens kijken waarom je eigenlijk altijd ja zei
Met andere woorden, je hoeft het niet eerst te snappen om er iets aan te kunnen doen.
Ars longa, vita brevis
donderdag 6 februari 2025 om 20:22
Iemand schreef hier dat 'omdat ik geen zin heb' ook een antwoord is.
Ooit had ik een vriendin die een eetafspraak afzei omdat ze geen zin had. Ik vond het geniaal. Als ze een smoesje had bedacht, had ik dat gevoeld en aan mezelf getwijfeld. (Ben ik wel leuk genoeg etc etc). Nu was het helder. Ze was moe, ze had geen zin. Volgende keer vast weer. Klaar.
Ooit had ik een vriendin die een eetafspraak afzei omdat ze geen zin had. Ik vond het geniaal. Als ze een smoesje had bedacht, had ik dat gevoeld en aan mezelf getwijfeld. (Ben ik wel leuk genoeg etc etc). Nu was het helder. Ze was moe, ze had geen zin. Volgende keer vast weer. Klaar.
donderdag 6 februari 2025 om 20:58
Ik had het er laatst ook met een vriendin over hoe lomp je eigenlijk kan zijn met dit soort dingen.
Ik ben dat ook meer gaan doen. Vandaag zat ik met mensen te lunchen en die kregen het met elkaar aan de stok over politiek. Ik trek dat echt niet, lazer op met je politiek tijdens mijn lunch.
Dus ik zeg tegen de een "waarom begon jij hierover, wat een zwaar onderwerp tijdens een lunch" en tegen de ander "heb je al spijt dat je erop in ging?"
De een zei "ja weet ik niet, was niet handig" en de ander "ik wou de sfeer niet verzieken sorry." En toen moesten we allemaal lachen en was het weer gezellig.
Ik vond mezelf best agressief en verwijtend klinken maar blijkbaar kan je dingen gewoon zeggen.
Die vriendin van mij heeft laatst iemand weggestuurd omdat ze hem zat was. "Ik heb geen zin meer om met je te praten. Ik ga nu eten. Doei. " En daar ging hij, nog net zo vrolijk.
Ik ben dat ook meer gaan doen. Vandaag zat ik met mensen te lunchen en die kregen het met elkaar aan de stok over politiek. Ik trek dat echt niet, lazer op met je politiek tijdens mijn lunch.
Dus ik zeg tegen de een "waarom begon jij hierover, wat een zwaar onderwerp tijdens een lunch" en tegen de ander "heb je al spijt dat je erop in ging?"
De een zei "ja weet ik niet, was niet handig" en de ander "ik wou de sfeer niet verzieken sorry." En toen moesten we allemaal lachen en was het weer gezellig.
Ik vond mezelf best agressief en verwijtend klinken maar blijkbaar kan je dingen gewoon zeggen.
Die vriendin van mij heeft laatst iemand weggestuurd omdat ze hem zat was. "Ik heb geen zin meer om met je te praten. Ik ga nu eten. Doei. " En daar ging hij, nog net zo vrolijk.
donderdag 6 februari 2025 om 22:26
Dat fotoalbum - als je van tevoren niets hebt besproken kun je achteraf geen geld vragen. Kan écht niet .
Als je het graag en gratis voor iemand doet kan dat.
Als het te makkelijk wordt en je wilt het afremmen of een beetje waardering wilt moet je dat op een neutraal moment aansnijden, of vooraf.
Ik weet niet wat je inbreng is, ben je grafisch ontwerper bijvoorbeeld?
Als je het graag en gratis voor iemand doet kan dat.
Als het te makkelijk wordt en je wilt het afremmen of een beetje waardering wilt moet je dat op een neutraal moment aansnijden, of vooraf.
Ik weet niet wat je inbreng is, ben je grafisch ontwerper bijvoorbeeld?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
donderdag 6 februari 2025 om 23:29
Wat kan helpen is te bedenken dat jouw tijd even waardevol is als die van een ander.Portinatx schreef: ↑06-02-2025 14:34Dus doordat ik alles opvang kan man enorm carrière maken, doordat ik kinderen meeneem, dingen organiseer, of mij aanmeld als het oorverdovend stil blijft op de klassen groepsapp, dat geeft anderen juist de mogelijkheid hun dingen te doen en ik die van mij opzij moet zetten. Nou ja moet, ik weet, ik doe het zelf.
Dus waarom zou je jouw tijd opofferen zodat hun tijd vrij blijft?
vrijdag 7 februari 2025 om 08:55
Aliva klopt helemaal. Maar kennelijk zit er diep van binnen iets in mij waardoor ik mezelf altijd minder belangrijk maak of vind dan een ander.
Maar ik wil er echt voor waken dat ik dadelijk zo'n gefrustreerde ontevreden vrouw word die overal boos over is. Dus ik moet zelf iets veranderen en als dat niet lukt moet ik terug in therapie.
Maar ik wil er echt voor waken dat ik dadelijk zo'n gefrustreerde ontevreden vrouw word die overal boos over is. Dus ik moet zelf iets veranderen en als dat niet lukt moet ik terug in therapie.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:37
Wacht even! Dat is echt iets héél anders! Bedoel je iemand die dingen zoekt om boos over te zijn omdat boos zijn een fijn verongelijkt gevoel is, en je nog een extra bonus krijgt omdat andere mensen je gaan pleasen?Portinatx schreef: ↑07-02-2025 08:55Aliva klopt helemaal. Maar kennelijk zit er diep van binnen iets in mij waardoor ik mezelf altijd minder belangrijk maak of vind dan een ander.
Maar ik wil er echt voor waken dat ik dadelijk zo'n gefrustreerde ontevreden vrouw word die overal boos over is. Dus ik moet zelf iets veranderen en als dat niet lukt moet ik terug in therapie.
Dat is echt zó ver de andere kant op! Jij probeert nu van Groningen naar Nijmegen te gaan, je bent al blij als je tot Zwolle komt, en je bent bang dat je zometeen in zuid Afrika zit!
Jij zit bijna zelf voor een ander in te vullen dat zij boos zouden kunnen worden als jij een keertje niet meteen iets naar je toe trekt. Jij zit echt op een ander vlak hoor!
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:45
Boosheid ontstaat automatisch als je structureel over je grenzen laat gaan en jezelf tekort doet, denk dat TO dat bedoelt?
Deze boosheid wordt vaak onderdrukt door pleasers, maar bouwt zich onderhuids wel op. En uiteindelijk krijg je een bittere kijk op het leven en andere mensen, dat ligt wel op de loer ja.
Deze boosheid wordt vaak onderdrukt door pleasers, maar bouwt zich onderhuids wel op. En uiteindelijk krijg je een bittere kijk op het leven en andere mensen, dat ligt wel op de loer ja.
vrijdag 7 februari 2025 om 10:51
Dat zie ik gebeuren bij pleasers die ik ken. Altijd verongelijkt, voelen zich ondergewaardeerd, tekortgedaan, bozig en bitter. En de omgeving leeft verder in zalige onwetendheid van dit alles. De pleaser geeft die omgeving daar de schuld van.bijtie schreef: ↑07-02-2025 10:45Boosheid ontstaat automatisch als je structureel over je grenzen laat gaan en jezelf tekort doet, denk dat TO dat bedoelt?
Deze boosheid wordt vaak onderdrukt door pleasers, maar bouwt zich onderhuids wel op. En uiteindelijk krijg je een bittere kijk op het leven en andere mensen, dat ligt wel op de loer ja.
Word je al met al vaak geen leuker of gelukkiger mens van.
vrijdag 7 februari 2025 om 11:03
Het wordt een self fulfilling prophecy. Je hebt door een reeks teleurstellingen aan jezelf bewezen dat mensen toch geen rekening met je houden. Zeg je een keer nee, dan accepteert men het niet en worden ze vervelend.
Ondertussen heb je misschien een blinde vlek voor het type mensen dat je in je leven laat waardoor je denkt dat iedereen zo is. Pleasers zijn niet zelden omringd door parasieten en mensen met een laag zelfbewustzijn. Als je zelf een laag zelfbeeld hebt trek je mensen aan met een laag zelfbeeld.
Dus zo ziet je wereld eruit jarenlang. Hoe je ook probeert linksom of rechtsom word je teleurgesteld door mensen. Op den duur kan je niet anders meer dan verwachten dat je niet op mensen kan rekenen.
En zo wordt je zelfbeeld ook nooit beter want je krijgt nooit de liefde en validatie die je zo nodig hebt. Ook niet van jezelf, omdat je keer op keer bevestigd krijgt door anderen dat je dat niet waard bent.
Ondertussen heb je misschien een blinde vlek voor het type mensen dat je in je leven laat waardoor je denkt dat iedereen zo is. Pleasers zijn niet zelden omringd door parasieten en mensen met een laag zelfbewustzijn. Als je zelf een laag zelfbeeld hebt trek je mensen aan met een laag zelfbeeld.
Dus zo ziet je wereld eruit jarenlang. Hoe je ook probeert linksom of rechtsom word je teleurgesteld door mensen. Op den duur kan je niet anders meer dan verwachten dat je niet op mensen kan rekenen.
En zo wordt je zelfbeeld ook nooit beter want je krijgt nooit de liefde en validatie die je zo nodig hebt. Ook niet van jezelf, omdat je keer op keer bevestigd krijgt door anderen dat je dat niet waard bent.
vrijdag 7 februari 2025 om 11:44
Ik lees even mee, herken wel wat van mezelf in dit onderwerp (helaas).
Laatst ook meegemaakt dat ik een keer assertief was in een bepaald vriendinnengroepje en meteen de kous op m’n kop kreeg (omdat ze het niet van mij gewend zijn denk ik). Heel confronterend en vervelend vond / vind ik dat. Toch blijf ik doorgaan met me assertief gedragen (ik zie wel wie er over blijft..
).
Eens met wat je schrijft Bijtie. Maar de grote vraag… hoe doorbreek je dat ?
Laatst ook meegemaakt dat ik een keer assertief was in een bepaald vriendinnengroepje en meteen de kous op m’n kop kreeg (omdat ze het niet van mij gewend zijn denk ik). Heel confronterend en vervelend vond / vind ik dat. Toch blijf ik doorgaan met me assertief gedragen (ik zie wel wie er over blijft..
).bijtie schreef: ↑07-02-2025 11:03Het wordt een self fulfilling prophecy. Je hebt door een reeks teleurstellingen aan jezelf bewezen dat mensen toch geen rekening met je houden. Zeg je een keer nee, dan accepteert men het niet en worden ze vervelend.
Ondertussen heb je misschien een blinde vlek voor het type mensen dat je in je leven laat waardoor je denkt dat iedereen zo is. Pleasers zijn niet zelden omringd door parasieten en mensen met een laag zelfbewustzijn. Als je zelf een laag zelfbeeld hebt trek je mensen aan met een laag zelfbeeld.
Dus zo ziet je wereld eruit jarenlang. Hoe je ook probeert linksom of rechtsom word je teleurgesteld door mensen. Op den duur kan je niet anders meer dan verwachten dat je niet op mensen kan rekenen.
En zo wordt je zelfbeeld ook nooit beter want je krijgt nooit de liefde en validatie die je zo nodig hebt. Ook niet van jezelf, omdat je keer op keer bevestigd krijgt door anderen dat je dat niet waard bent.
Eens met wat je schrijft Bijtie. Maar de grote vraag… hoe doorbreek je dat ?
vrijdag 7 februari 2025 om 12:25
Nee zo bedoel ik het helemaal niet. Ik bedoel het zoals Bijtie het omschrijft.KooktMetKnoflook schreef: ↑07-02-2025 10:37Wacht even! Dat is echt iets héél anders! Bedoel je iemand die dingen zoekt om boos over te zijn omdat boos zijn een fijn verongelijkt gevoel is, en je nog een extra bonus krijgt omdat andere mensen je gaan pleasen?
Dat is echt zó ver de andere kant op! Jij probeert nu van Groningen naar Nijmegen te gaan, je bent al blij als je tot Zwolle komt, en je bent bang dat je zometeen in zuid Afrika zit!
Jij zit bijna zelf voor een ander in te vullen dat zij boos zouden kunnen worden als jij een keertje niet meteen iets naar je toe trekt. Jij zit echt op een ander vlak hoor!
Ik wil dus voorkomen dat ik door mijn eigen please gedrag en de moeite met het aangeven (aanvoelen zelfs) van mijn grenzen straks van binnen boos of teleurgesteld word. En dus moet ik zelf veranderen. Eerder grenzen aangeven, voelen wat ik echt voel. Even de tijd nemen. Assertiever worden op een normale manier. Het probleem zit in mij. En bij sommige mensen die ik om mij heen verzameld heb dus daar moet ik zelf iets mee.
Ik ben overigens over het algemeen erg vrolijk en optimistisch van aard. Dus ik heb er best vertrouwen in dat ik dit deels kan veranderen evt met hulp.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:26
Ja zo ken ik er ook een paar dat is dus precies hoe ik niet wil worden.Itsnojoke schreef: ↑07-02-2025 10:51Dat zie ik gebeuren bij pleasers die ik ken. Altijd verongelijkt, voelen zich ondergewaardeerd, tekortgedaan, bozig en bitter. En de omgeving leeft verder in zalige onwetendheid van dit alles. De pleaser geeft die omgeving daar de schuld van.
Word je al met al vaak geen leuker of gelukkiger mens van.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:26
Je verwoordt het precies zoals ik het bedoelde, dankjewelbijtie schreef: ↑07-02-2025 10:45Boosheid ontstaat automatisch als je structureel over je grenzen laat gaan en jezelf tekort doet, denk dat TO dat bedoelt?
Deze boosheid wordt vaak onderdrukt door pleasers, maar bouwt zich onderhuids wel op. En uiteindelijk krijg je een bittere kijk op het leven en andere mensen, dat ligt wel op de loer ja.
vrijdag 7 februari 2025 om 12:34
vrijdag 7 februari 2025 om 12:58
Ik ben ook optimistisch en sterk, maar heb me juist daardoor altijd dingen op de hals gehaald die niet realistisch waren. Relaties met beschadigde mensen.
Iedereen kan bedenken dat dat niet goed is, maar toen ik dat allemaal verwijderde en met alleen maar liefdevolle mensen om me heen, ontdekte ik dat het laatste wat ik wil is alleen met mezelf zijn en liefdevol behandeld worden.
Ik verdraag het niet. Nu werd wat mij vroeger is overkomen me dagelijks door de strot gedrukt vanwege de echte liefde en respect en de belangstelling van mensen, de nabijheid en beschikbaarheid van mensen, die mij willen kennen. Toen kwam ik erachter dat ik niet eens weet wat dat is, omdat mijn beide ouders dat ook niet hadden voor zichzelf of voor mij.
Dus nu verdraag ik de liefde en aanwezigheid van mijn eigen ouders ook niet meer. En voel ik in plaats daarvan woede over wat ik tekortgekomen ben.
Nu voel ik me een alien zonder thuis en zonder levensdoel want ik kan alleen maar pleasen en mezelf wegcijferen.
Nu raken liefdevolle mensen mijn pijn aan op onverwachte momenten en ben ik super onhandig zoals ik reageer, want ik weet niet dat kwetsbaarheid veilig of welkom is. De angst voor afwijzing zit zo diep.
Als ik alleen thuis ben en ik hoef niet te piekeren over wat anderen me aandoen, of hoe slecht ik ben, of wat ik beter zou moeten doen, en ik ben omringd door alles waar ik van hou en het is veilig. Wat moet ik dan doen met mijn leven, als ik nooit het zelfvertrouwen heb ontwikkeld om met onzekerheid om te gaan. Ik verveel me te pletter maar nieuwe dingen doen vind ik eng.
Je innerlijk kan best armoedig aanvoelen als je er al je hele leven niets in geïnvesteerd hebt. De verleiding is groot om op nieuwe destructieve avonturen te gaan, me weer iets op de hals te halen wat ik eigenlijk niet wil want dat kunstje kan ik wel. Houdt me weer ff van de straat.
Wat moet ik doen om daarmee te leren functioneren, geen idee. Daar is geen antwoord op.
Maar de moeilijkheid zit denk ik niet in het leren nee zeggen, maar wat daarna komt. Je gaat zeeën van tijd en aandacht voor jezelf hebben en als je dat niet gewend bent, en niet van jezelf houdt omdat dat vroeger iets slechts was, is dat verschrikkelijk.
Ik kan me voorstellen dat veel mensen daar bewust of onbewust heel ver van willen blijven en maar heel snel nieuwe relaties en problemen aangaan.
Iedereen kan bedenken dat dat niet goed is, maar toen ik dat allemaal verwijderde en met alleen maar liefdevolle mensen om me heen, ontdekte ik dat het laatste wat ik wil is alleen met mezelf zijn en liefdevol behandeld worden.
Ik verdraag het niet. Nu werd wat mij vroeger is overkomen me dagelijks door de strot gedrukt vanwege de echte liefde en respect en de belangstelling van mensen, de nabijheid en beschikbaarheid van mensen, die mij willen kennen. Toen kwam ik erachter dat ik niet eens weet wat dat is, omdat mijn beide ouders dat ook niet hadden voor zichzelf of voor mij.
Dus nu verdraag ik de liefde en aanwezigheid van mijn eigen ouders ook niet meer. En voel ik in plaats daarvan woede over wat ik tekortgekomen ben.
Nu voel ik me een alien zonder thuis en zonder levensdoel want ik kan alleen maar pleasen en mezelf wegcijferen.
Nu raken liefdevolle mensen mijn pijn aan op onverwachte momenten en ben ik super onhandig zoals ik reageer, want ik weet niet dat kwetsbaarheid veilig of welkom is. De angst voor afwijzing zit zo diep.
Als ik alleen thuis ben en ik hoef niet te piekeren over wat anderen me aandoen, of hoe slecht ik ben, of wat ik beter zou moeten doen, en ik ben omringd door alles waar ik van hou en het is veilig. Wat moet ik dan doen met mijn leven, als ik nooit het zelfvertrouwen heb ontwikkeld om met onzekerheid om te gaan. Ik verveel me te pletter maar nieuwe dingen doen vind ik eng.
Je innerlijk kan best armoedig aanvoelen als je er al je hele leven niets in geïnvesteerd hebt. De verleiding is groot om op nieuwe destructieve avonturen te gaan, me weer iets op de hals te halen wat ik eigenlijk niet wil want dat kunstje kan ik wel. Houdt me weer ff van de straat.
Wat moet ik doen om daarmee te leren functioneren, geen idee. Daar is geen antwoord op.
Maar de moeilijkheid zit denk ik niet in het leren nee zeggen, maar wat daarna komt. Je gaat zeeën van tijd en aandacht voor jezelf hebben en als je dat niet gewend bent, en niet van jezelf houdt omdat dat vroeger iets slechts was, is dat verschrikkelijk.
Ik kan me voorstellen dat veel mensen daar bewust of onbewust heel ver van willen blijven en maar heel snel nieuwe relaties en problemen aangaan.
bijtie wijzigde dit bericht op 07-02-2025 13:01
7.23% gewijzigd
vrijdag 7 februari 2025 om 13:00
To, misschien is dit wat voor je?
Hier bij mij hebben ze het in de bib, bij jou mss ook.
https://www.bol.com/nl/p/the-let-them-t ... androidapp
Hier bij mij hebben ze het in de bib, bij jou mss ook.
https://www.bol.com/nl/p/the-let-them-t ... androidapp
vrijdag 7 februari 2025 om 13:19
Bijtie dat klinkt eenzaam en erg verdrietig. Ik kan wel echt liefde ontvangen maar eigenlijk echt van maar een paar mensen écht. Mijn gezin, en een paar hele dierbare vrienden. Maar het slecht voelen van binnen herken ik, ook nooit echte liefde gekregen en als kind ga je dan geloven dat je het niet verdient of niet goed genoeg bent. Dat wordt dan je geloof over jezelf.
Ik heb ook geen contact meer met beide ouders.
Knuffel voor jou. Ik vind het oprecht erg naar voor je hoe je je voelt.
Ik heb ook geen contact meer met beide ouders.
Knuffel voor jou. Ik vind het oprecht erg naar voor je hoe je je voelt.
vrijdag 7 februari 2025 om 14:52
Het was niet bedoeld om zielig te zijn ofzo hoor, ik denk dat ik nu veel gelukkiger ben.
Het gaat goed met mij, ben gezond, ik slaap goed, heb energie, fijne mensen om me heen, ik heb allerlei slechte gewoontes afgeleerd.
Maar het duurt denk ik gewoon lang, om een gezond gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. En in de tussentijd zijn dat best lastige dingen waar je tegenaan loopt. Waarmee vergeleken een pleaser zijn (voor mij) veel makkelijker is. En ook het afleren van een pleaser zijn was eigenlijk heel makkelijk, gewoon een stuk egoistischer worden en afstand nemen van alles wat niet goed voor me is.
Ontdekken wie ik ben en wat ik echt leuk vind en de stappen zetten om dat te doen, dat is een hele zoektocht en vind ik veel moeilijker.
Het gaat goed met mij, ben gezond, ik slaap goed, heb energie, fijne mensen om me heen, ik heb allerlei slechte gewoontes afgeleerd.
Maar het duurt denk ik gewoon lang, om een gezond gevoel van eigenwaarde te ontwikkelen. En in de tussentijd zijn dat best lastige dingen waar je tegenaan loopt. Waarmee vergeleken een pleaser zijn (voor mij) veel makkelijker is. En ook het afleren van een pleaser zijn was eigenlijk heel makkelijk, gewoon een stuk egoistischer worden en afstand nemen van alles wat niet goed voor me is.
Ontdekken wie ik ben en wat ik echt leuk vind en de stappen zetten om dat te doen, dat is een hele zoektocht en vind ik veel moeilijker.
vrijdag 7 februari 2025 om 15:18
Knuffel voor jullie allebei en iedereen hier...
Nog even dit, heb ooit eens gelezen dat als je altijd nee zegt en 1 keer ja mensen daar veel meer waardering voor laten zien dan wanneer je altijd ja zegt maar een keertje niet (want dan hadden ze al zowat op je gerekend waarschijnlijk?)
Volgens mij werkt dat echt zo. Of los van de waardering misschien meer respect vooral.
Dus ik zei vrijwel altijd nee haha. Maar ik hoef ook niet zo nodig aardig gevonden te worden zelf. Nu ik kinderen heb vind ik het moeilijker want wat ik wel of niet doe straalt ook op hen af.
Nog even dit, heb ooit eens gelezen dat als je altijd nee zegt en 1 keer ja mensen daar veel meer waardering voor laten zien dan wanneer je altijd ja zegt maar een keertje niet (want dan hadden ze al zowat op je gerekend waarschijnlijk?)
Volgens mij werkt dat echt zo. Of los van de waardering misschien meer respect vooral.
Dus ik zei vrijwel altijd nee haha. Maar ik hoef ook niet zo nodig aardig gevonden te worden zelf. Nu ik kinderen heb vind ik het moeilijker want wat ik wel of niet doe straalt ook op hen af.
Lorem Ipsum
vrijdag 7 februari 2025 om 16:09
Ik zeg geen Ja of Nee om al dan niet waardering te krijgen, of afkeuring te voorkomen. Ik zeg Ja en Nee op basis van mijn eigen zin, motivatie en beschikbaarheid. Ik wil/kan of ik wil/kan niet. Meer smaken zijn er niet. Daar mag de ander het mee doen.
Ik geloof niet dat ik meer respect afdwing dan een ander, maar daar ben ik verder niet zo mee bezig.
Ik geloof niet dat ik meer respect afdwing dan een ander, maar daar ben ik verder niet zo mee bezig.
vrijdag 7 februari 2025 om 17:20
Ik zeg het omdat het anders de indruk wekt dat anderen dingen vaak niet doen omdat ze zo áls ze iets wel doen meer waardering/respect krijgen. Een soort strategisch zet ofzo. Dat hoeft bij velen helemaal geen rol te spelen. Die kijken gewoon naar het verzoek en dat doen ze wel of niet, meer niet.
vrijdag 7 februari 2025 om 17:28
Dat ik geen “pleaser” ben zegt ook niet dat ik niet vaak dingen voor mensen doe. Integendeel. Maar geen dingen tegen mijn zin, en ik laat me ook niks in mijn mik schuiven. Ook niet op werk. Toch ben ik best behulpzaam.
Maar ik voel me niet schuldig als een ander zich dan ongewild toch opoffert. Ben ik mijn broeders hoeder, denk ik dan.
Maar ik voel me niet schuldig als een ander zich dan ongewild toch opoffert. Ben ik mijn broeders hoeder, denk ik dan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
