Relaties
alle pijlers
Hebben wij nog een toekomst, samen?
donderdag 27 maart 2008 om 18:28
Een paar weken geleden heb ik dit onderwerp bij 'Sex' gezet (onderwep: Wie helpt mij hieraan te wennen?). Daar kwamen interessante ideeen uit, die bijna allemaal in mijn straatje waren. Ik wil het hier nog een keer voorleggen, omdat ik denk dat op deze pijler met andere ogen naar relaties wordt gekeken dat op de sexpijler.
Na een relatie van 13 jaar is er van een normaal sexleven tussen mijn man en mij helemaal niets meer over en als ik terug kijk denk ik dat er nooit een normaal sexleven is geweest.
In het begin van onze relatie ging het allemaal nog wel, ik was totaal onervaren, hij iets minder en ik was er heilig van overtuigd dat het nog veel beter zou worden. Toen kwamen de smoesjes om het niet meer te hoeven doen: Ik vind je lekijk als je zwanger bent, een condoom gebruiken is niets, geen tijd, ziek, zwak misselijk, rommel in huis enz. enz. enz.
Nu zijn we dus een groot aantal jaren verder en hebben we nog wel sex waar hij tevreden mee is, maar ik helemaal niet (meer).
Ik neem altijd het initiatief, waarbij ik minstens 7 van de 10 keren wordt afgewezen. Hij zoent met zijn mond dicht en voor hem is goede sex een stijve hebben waar ik dan zonder bovenop mag zitten, hij komt binnen twee minuten klaar zonder mij aangeraakt te hebben en dan is het voor hem ook echt klaar. Als ik dan angeef dat ik er ook nog ben zegt hij: oke, zeg maar wat ik moet doen. In die 13 jaar heeft hij bijna nog nooit zelf iets van initiatief laten zien in die richting, ik moet hem alles voorkauwen, anders gebeurd er niets. Mijn borsten aanraken gaat nog net, maar mijn vagina strelen, laat staan likken, dat doet hij nooit, ook niet als ik in alle rust aangeef dat me dat heerlijk lijkt. Wij kunnen hier zonder verwijten over en weer uitstekend over praten. Ik heb aanwijzingen gegeven, zijn hand begeleid, lettelijk gezegd wat me lekker lijkt, voor mijn gevoel heb ik alles gedaan wat binnen mijn macht ligt om er wat van te maken, maar het is allemal zonder resultaat geweest want eigenlijk wil hij gewoon helemaal geen sex hebben, ook niet met een ander trouwens. Het is me zo tegen gaan staan dat ik eigenlijk helemaal niets meer van hem wil.
Zelf heeft hij heus wel het idee dat hij een probleem heeft, we zijn naar de sexuoloog geweest, daar beloofde hij gouden bergen waar hij welgeteld 0 keer iets van waar heeft gemaakt. Ik kan wel huilen.
Nu neem ik mijn huwelijksbelofte van destijds heel serieus, dus wil ik er alles alles alles aan doen om mijn huwelijk te redden. Mijn sexleven weer in de benen helpen heb ik opgegeven, na zoveel initiatief gevolgd door afwijzingen ben ik daarin helemaal murw geslagen. Maar hoe wen ik vredesnaam aan geen sex, of andere intimiteiten, hebben terwijl ik dat zelf wel heel graag wil?Hoe leer ik leven met en a-sexuele man? Ik ga aan mezelf twijfelen, ben ik nou echt zo veeleisend?
Behalve de sex is mijn man een hele toffe peer, hij ziet er goed uit, ik kan heel erg met hem lachen en we hebben een echt leuk gezinsleven, maar ik denk bijna iedere minuut van de dag aan datgene wat ik mis......
Het is toch eigenlijk van de zotte, lig ik elke avond met een hele leuke vent in bed, wil ie mij niet! Kan hij van mij eisen dat ik die gevoelens die hij blijkbaar niet heeft dan ook maar niet heb??? Knuffelen houdt hij ook niet van overigens, tongzoenen vindt hij vies, maar daar is wel mee te leven. Echter, als er ook geen fatsoenlijke sex meer is, wat hebben we dan eigenlijk nog met elkaar?
Na een relatie van 13 jaar is er van een normaal sexleven tussen mijn man en mij helemaal niets meer over en als ik terug kijk denk ik dat er nooit een normaal sexleven is geweest.
In het begin van onze relatie ging het allemaal nog wel, ik was totaal onervaren, hij iets minder en ik was er heilig van overtuigd dat het nog veel beter zou worden. Toen kwamen de smoesjes om het niet meer te hoeven doen: Ik vind je lekijk als je zwanger bent, een condoom gebruiken is niets, geen tijd, ziek, zwak misselijk, rommel in huis enz. enz. enz.
Nu zijn we dus een groot aantal jaren verder en hebben we nog wel sex waar hij tevreden mee is, maar ik helemaal niet (meer).
Ik neem altijd het initiatief, waarbij ik minstens 7 van de 10 keren wordt afgewezen. Hij zoent met zijn mond dicht en voor hem is goede sex een stijve hebben waar ik dan zonder bovenop mag zitten, hij komt binnen twee minuten klaar zonder mij aangeraakt te hebben en dan is het voor hem ook echt klaar. Als ik dan angeef dat ik er ook nog ben zegt hij: oke, zeg maar wat ik moet doen. In die 13 jaar heeft hij bijna nog nooit zelf iets van initiatief laten zien in die richting, ik moet hem alles voorkauwen, anders gebeurd er niets. Mijn borsten aanraken gaat nog net, maar mijn vagina strelen, laat staan likken, dat doet hij nooit, ook niet als ik in alle rust aangeef dat me dat heerlijk lijkt. Wij kunnen hier zonder verwijten over en weer uitstekend over praten. Ik heb aanwijzingen gegeven, zijn hand begeleid, lettelijk gezegd wat me lekker lijkt, voor mijn gevoel heb ik alles gedaan wat binnen mijn macht ligt om er wat van te maken, maar het is allemal zonder resultaat geweest want eigenlijk wil hij gewoon helemaal geen sex hebben, ook niet met een ander trouwens. Het is me zo tegen gaan staan dat ik eigenlijk helemaal niets meer van hem wil.
Zelf heeft hij heus wel het idee dat hij een probleem heeft, we zijn naar de sexuoloog geweest, daar beloofde hij gouden bergen waar hij welgeteld 0 keer iets van waar heeft gemaakt. Ik kan wel huilen.
Nu neem ik mijn huwelijksbelofte van destijds heel serieus, dus wil ik er alles alles alles aan doen om mijn huwelijk te redden. Mijn sexleven weer in de benen helpen heb ik opgegeven, na zoveel initiatief gevolgd door afwijzingen ben ik daarin helemaal murw geslagen. Maar hoe wen ik vredesnaam aan geen sex, of andere intimiteiten, hebben terwijl ik dat zelf wel heel graag wil?Hoe leer ik leven met en a-sexuele man? Ik ga aan mezelf twijfelen, ben ik nou echt zo veeleisend?
Behalve de sex is mijn man een hele toffe peer, hij ziet er goed uit, ik kan heel erg met hem lachen en we hebben een echt leuk gezinsleven, maar ik denk bijna iedere minuut van de dag aan datgene wat ik mis......
Het is toch eigenlijk van de zotte, lig ik elke avond met een hele leuke vent in bed, wil ie mij niet! Kan hij van mij eisen dat ik die gevoelens die hij blijkbaar niet heeft dan ook maar niet heb??? Knuffelen houdt hij ook niet van overigens, tongzoenen vindt hij vies, maar daar is wel mee te leven. Echter, als er ook geen fatsoenlijke sex meer is, wat hebben we dan eigenlijk nog met elkaar?
donderdag 27 maart 2008 om 18:59
Beukenootje, heb je hele andere topic gevolgd maar er (nog) niet gereageerd. Wist eigenlijk niet zo goed wat te zeggen. Eerst dacht ik dat wellicht LATten voor jullie een optie zou zijn waarbij jij wel wat vrijheid krijgt/neemt in de zin van minnaar (al druist dat in tegen je trouwgelofte). In die relatievorm zou het wellicht minder beladen zijn en hou je toch contact met je 'maatje'. Maar ik moet tot mijn spijt zeggen dat ik steeds minder heil zie in jullie relatie. Zeker omdat je aangeeft nog zo jong te zijn en niet seksloos oud te willen worden, terwijl je toch oh zo graag met hem verder wilt.
Ik moet zeggen, respect voor hoe je er tot nu toe mee omgegaan bent. Zowel richting jezelf als richting je partner.
Tuurlijk, afdwingen van seks/intimiteit kan niet, werkt niet. Maar jezelf in een ongewenst celibatair keurslijf proppen werkt ook niet
Ik wens je veel kracht en wijsheid toe, voor welke vorm JIJ ook uiteindelijk kiest (met of zonder huidige partner, met of zonder minnaar erbij...) maar ik denk wel dat het tijdstip is aangebroken dat JIJ (voor jezelf) kiest......
Ik moet zeggen, respect voor hoe je er tot nu toe mee omgegaan bent. Zowel richting jezelf als richting je partner.
Tuurlijk, afdwingen van seks/intimiteit kan niet, werkt niet. Maar jezelf in een ongewenst celibatair keurslijf proppen werkt ook niet
Ik wens je veel kracht en wijsheid toe, voor welke vorm JIJ ook uiteindelijk kiest (met of zonder huidige partner, met of zonder minnaar erbij...) maar ik denk wel dat het tijdstip is aangebroken dat JIJ (voor jezelf) kiest......
donderdag 27 maart 2008 om 19:08
Om even specifiek op je vraag "hebben wij nog een toekomst samen" in je gaan. Ik denk dat jij iets ontbreekt in deze relatie dat voor jou zo wezenlijk is dat er geen toekomst is. Zoals ik je stuk lees, kan ik me voorstellen dat het bij jou op een gegeven moment zo gaat wringen dat het beter is om voor jezelf te kiezen.
vrijdag 28 maart 2008 om 16:53
Hoi Beukenootje,
Ik heb je topic op "seks" ook gevolgd. Ook heb ik wel eens gereageerd op een soortgelijk topic van ene Lotte. Van haar hebben we helaas niets meer mogen vernemen dus of bij haar de tips en adviezen geholpen hebben, zullen we nooit weten.
Ik denk dat jij ook al veel adviezen gekregen hebt en die misschien al uitgeprobeerd hebt op je partner, maar helaas pindakaas, niets mocht baten. Nu sta jij dan ook voor die keuze: doorgaan en accepteren dat de seks nooit wat wordt, of stoppen en op zoek naar een meer passionelere man. De mooiste oplossing zou natuurlijk zijn dat hij jou toestaat om een minnaar te nemen maar ik heb begrepen dat je man daar niet voor open staat.
Ik kan je ook alleen maar vertellen dat ik het niet zou trekken in zo'n relatie. Ik (en veel vrouwen met mij) heb het gewoon nodig dat mijn man mij het gevoel geeft dat ik aantrekkelijk, sexy en lekker ben. Zeker nu ik wat ouder word en de fluitende bouwvakkers mij niet altijd meer opmerken, is het van "levensbelang" dat ik van mijn lief het gevoel krijg dat ik nog steeds de moeite waard ben. Natuurlijk zijn er ook andere manieren om dat te laten merken, maar seks is toch zeker een belangrijke graadmeter. En daarbij, seks met elkaar is toch datgene wat jouw relatie met hem onderscheidt van alle andere relaties die je hebt in je leven? Op deze manier word je een beetje gedegradeerd tot huishoudster, kinderoppas en gezelschapsdame.
Dus als je mij vraagt of jouw relatie nog toekomst heeft, moet ik helaas negatief antwoorden. Maar jij bent mij niet en ik weet niet wat dit met jouw gevoel doet. Ik zou me doodongelukkig gaan voelen, lelijk, onzeker etc. etc. Dat zou ik er dus niet voor over hebben want ik ben wel degelijk leuk, lief en lekker!!!!
Liefs,
Charlotte
Ik heb je topic op "seks" ook gevolgd. Ook heb ik wel eens gereageerd op een soortgelijk topic van ene Lotte. Van haar hebben we helaas niets meer mogen vernemen dus of bij haar de tips en adviezen geholpen hebben, zullen we nooit weten.
Ik denk dat jij ook al veel adviezen gekregen hebt en die misschien al uitgeprobeerd hebt op je partner, maar helaas pindakaas, niets mocht baten. Nu sta jij dan ook voor die keuze: doorgaan en accepteren dat de seks nooit wat wordt, of stoppen en op zoek naar een meer passionelere man. De mooiste oplossing zou natuurlijk zijn dat hij jou toestaat om een minnaar te nemen maar ik heb begrepen dat je man daar niet voor open staat.
Ik kan je ook alleen maar vertellen dat ik het niet zou trekken in zo'n relatie. Ik (en veel vrouwen met mij) heb het gewoon nodig dat mijn man mij het gevoel geeft dat ik aantrekkelijk, sexy en lekker ben. Zeker nu ik wat ouder word en de fluitende bouwvakkers mij niet altijd meer opmerken, is het van "levensbelang" dat ik van mijn lief het gevoel krijg dat ik nog steeds de moeite waard ben. Natuurlijk zijn er ook andere manieren om dat te laten merken, maar seks is toch zeker een belangrijke graadmeter. En daarbij, seks met elkaar is toch datgene wat jouw relatie met hem onderscheidt van alle andere relaties die je hebt in je leven? Op deze manier word je een beetje gedegradeerd tot huishoudster, kinderoppas en gezelschapsdame.
Dus als je mij vraagt of jouw relatie nog toekomst heeft, moet ik helaas negatief antwoorden. Maar jij bent mij niet en ik weet niet wat dit met jouw gevoel doet. Ik zou me doodongelukkig gaan voelen, lelijk, onzeker etc. etc. Dat zou ik er dus niet voor over hebben want ik ben wel degelijk leuk, lief en lekker!!!!
Liefs,
Charlotte
zaterdag 29 maart 2008 om 15:48
Ja Charlotte69, zo voel ik me regelmatig, een onaantrekkelijke dikzak, terwijl mijn spiegelbeeld eigenlijk iets anders laat zien.......
Ik ben onder geen beding van plan te gaan scheiden, maar op deze manier 80 jaar worden zie ik ook niet zitten. Twijfel, twijfel, het is thuis echt gezellig, maar nu voel ik me nogal de huishoudster en af en toe de opblaaspop en daar word ik niet altijd vrolijk van.
Ik ben onder geen beding van plan te gaan scheiden, maar op deze manier 80 jaar worden zie ik ook niet zitten. Twijfel, twijfel, het is thuis echt gezellig, maar nu voel ik me nogal de huishoudster en af en toe de opblaaspop en daar word ik niet altijd vrolijk van.
zondag 30 maart 2008 om 16:32
Hoi Beukenootje,
Je hebt jezelf nu wel in een pat-stelling gebracht. Want én je peinst er niet over je relatie te verbreken én je ziet jezelf niet op deze manier 80 jaar worden.
Dat het bij jou thuis toch echt gezellig is, is wel iets waar je echt blij mee mag zijn. Als wij een tijdje (bijv. een week) geen seks hebben vanwege factoren als zieke kinderen, werk of wat dan ook, worden we allebei onrustig en uiteindelijk chagrijnig. Bij ons wordt de sfeer er dan ook echt niet beter op.
Nu begrijp ik goed dat jouw man geen last heeft van frustraties als zijn (welke?) seksuele behoeften niet bevredigd worden maar geldt dus niet voor jou. Dus vind ik het alleen maar weer zeer bewonderenswaardig dat je jezelf dermate kunt wegcijferen en de sfeer in huis op peil blijft.
Je hebt jezelf nu wel in een pat-stelling gebracht. Want én je peinst er niet over je relatie te verbreken én je ziet jezelf niet op deze manier 80 jaar worden.
Dat het bij jou thuis toch echt gezellig is, is wel iets waar je echt blij mee mag zijn. Als wij een tijdje (bijv. een week) geen seks hebben vanwege factoren als zieke kinderen, werk of wat dan ook, worden we allebei onrustig en uiteindelijk chagrijnig. Bij ons wordt de sfeer er dan ook echt niet beter op.
Nu begrijp ik goed dat jouw man geen last heeft van frustraties als zijn (welke?) seksuele behoeften niet bevredigd worden maar geldt dus niet voor jou. Dus vind ik het alleen maar weer zeer bewonderenswaardig dat je jezelf dermate kunt wegcijferen en de sfeer in huis op peil blijft.
