Relaties
alle pijlers
Hechtingsstijlen en groeiende onzekerheid
dinsdag 3 september 2024 om 19:06
Hallo allemaal!
Ik zou graag jullie mening willen horen over een terugkerend patroon dat ik in mijn relatie tegenkom. Ik ben benieuwd naar jullie inzichten en hoe jullie hier tegenaan kijken.
Ik ben nu twee jaar samen met mijn vriend (ik 30, hij 37) en we zijn nog steeds erg gek op elkaar. Toch lopen we steeds vaker tegen verschillen aan als het gaat om onze behoeften aan contact en bevestiging. Om wat context te geven: mijn vorige relatie was behoorlijk ongezond, waarin ik mezelf vaak wegcijferde en niet altijd goed behandeld werd. Dankzij de inzichten die ik hier eerder op het forum heb gekregen, heb ik toen de stap kunnen zetten om voor mezelf te kiezen en die relatie te beëindigen. In de periode daarna, waarin ik ruim twee jaar single was, heb ik hard aan mezelf gewerkt en veel geleerd over mijn eigenwaarde en de patronen die me in die situatie hadden gebracht. Ik heb therapie gevolgd en echt de tijd genomen om een stabiel leven voor mezelf op te bouwen.
Momenteel latten mijn vriend en ik nog, maar waar ik graag wat meer samen zou willen zijn, heeft hij daar minder behoefte aan. Hij trekt zich soms graag terug of spendeert tijd met vrienden of familie. We zien elkaar nu ongeveer drie avonden per week, en hoewel ik dat prima vind —ik heb zelf ook een druk sociaal leven en geniet van mijn eigen tijd— zou ik het prettig vinden om wat meer in verbinding te staan op de dagen dat we elkaar niet zien. Overdag spreken we elkaar nauwelijks omdat we aan het werk zijn, en 's avonds wisselen we een paar berichten uit of bellen we kort. Dit werkte lange tijd goed, maar de laatste tijd zijn er wat spanningen ontstaan waardoor ik meer ben gaan nadenken over onze relatie. Ik wil hier niet te diep op ingaan, maar ik heb ontdekt dat mijn vriend niet eerlijk is geweest over bepaalde zaken, wat mijn vertrouwen heeft geschaad. Hij heeft hier spijt van, maar ik merk dat hij de laatste tijd ook prikkelbaarder is vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik probeer hem hierin te steunen, maar als ik dan op mijn beurt iets van hem nodig heb, zoals een beetje extra verbinding of een goed gesprek, dan krijg ik vaak niet de respons waar ik op hoop. Dit is lastig voor me, vooral omdat ik juist nu dat stapje extra van hem nodig heb na wat er is gebeurd.
Mijn vriend is vermijdend gehecht en komt uit een moeilijke gezinssituatie. Zelf ben ik veilig gehecht, maar door mijn vorige relatie kan ik soms angstige gedachten of gedragingen vertonen. Ik ben me hiervan bewust en probeer veel voor mezelf te relativeren, maar als mijn geduld opraakt, kan ik soms snauwerig reageren. Dit leidt vaak tot irritatie bij hem, waarna hij zich een paar dagen terugtrekt, waardoor ik me erg schuldig voel en boos op mezelf ben omdat ik dingen gewoon normaal moet brengen. We hebben hier vaak over gepraat, maar hij vindt het lastig om concreet iets te veranderen, omdat hij het gevoel heeft dat hij al genoeg aan zijn hoofd heeft en er soms ook gewoon geen zin in heeft om ermee bezig te zijn. Hoewel ik dat tot op zekere hoogte begrijp, merk ik dat zijn vermijdende gedrag mijn onzekerheid versterkt, zeker nu mijn vertrouwen een deuk heeft opgelopen.
Het is natuurlijk een bekende dynamiek: de vermijdende partner en de angstige partner. Hoewel ik al veel heb gedaan om dit patroon te doorbreken en meestal uit de dramadriehoek blijf, raakt mijn geduld op, waardoor ik soms wat feller reageer. Dit leidt dan weer tot nieuwe discussies. Het is vermoeiend en frustrerend. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik op eieren moet lopen, maar het is ook uitputtend om steeds degene te moeten zijn die de volwassen rol op zich neemt in onze conflicten.
Kortom: we verschillen in onze behoeften en dealen er allebei op een andere manier mee. Toch is er veel liefde tussen ons en er zijn ook heel veel leuke momenten, maar mijn onzekerheid is toegenomen in deze relatie terwijl ik eindelijk alles voor mezelf op de rit had en gewoon gelukkig en stabiel was met mezelf en mijn eigen leven. Hoe kijken jullie hier tegenaan? Hebben jullie nog tips om dit te doorbreken?
Bedankt alvast.
Ik zou graag jullie mening willen horen over een terugkerend patroon dat ik in mijn relatie tegenkom. Ik ben benieuwd naar jullie inzichten en hoe jullie hier tegenaan kijken.
Ik ben nu twee jaar samen met mijn vriend (ik 30, hij 37) en we zijn nog steeds erg gek op elkaar. Toch lopen we steeds vaker tegen verschillen aan als het gaat om onze behoeften aan contact en bevestiging. Om wat context te geven: mijn vorige relatie was behoorlijk ongezond, waarin ik mezelf vaak wegcijferde en niet altijd goed behandeld werd. Dankzij de inzichten die ik hier eerder op het forum heb gekregen, heb ik toen de stap kunnen zetten om voor mezelf te kiezen en die relatie te beëindigen. In de periode daarna, waarin ik ruim twee jaar single was, heb ik hard aan mezelf gewerkt en veel geleerd over mijn eigenwaarde en de patronen die me in die situatie hadden gebracht. Ik heb therapie gevolgd en echt de tijd genomen om een stabiel leven voor mezelf op te bouwen.
Momenteel latten mijn vriend en ik nog, maar waar ik graag wat meer samen zou willen zijn, heeft hij daar minder behoefte aan. Hij trekt zich soms graag terug of spendeert tijd met vrienden of familie. We zien elkaar nu ongeveer drie avonden per week, en hoewel ik dat prima vind —ik heb zelf ook een druk sociaal leven en geniet van mijn eigen tijd— zou ik het prettig vinden om wat meer in verbinding te staan op de dagen dat we elkaar niet zien. Overdag spreken we elkaar nauwelijks omdat we aan het werk zijn, en 's avonds wisselen we een paar berichten uit of bellen we kort. Dit werkte lange tijd goed, maar de laatste tijd zijn er wat spanningen ontstaan waardoor ik meer ben gaan nadenken over onze relatie. Ik wil hier niet te diep op ingaan, maar ik heb ontdekt dat mijn vriend niet eerlijk is geweest over bepaalde zaken, wat mijn vertrouwen heeft geschaad. Hij heeft hier spijt van, maar ik merk dat hij de laatste tijd ook prikkelbaarder is vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik probeer hem hierin te steunen, maar als ik dan op mijn beurt iets van hem nodig heb, zoals een beetje extra verbinding of een goed gesprek, dan krijg ik vaak niet de respons waar ik op hoop. Dit is lastig voor me, vooral omdat ik juist nu dat stapje extra van hem nodig heb na wat er is gebeurd.
Mijn vriend is vermijdend gehecht en komt uit een moeilijke gezinssituatie. Zelf ben ik veilig gehecht, maar door mijn vorige relatie kan ik soms angstige gedachten of gedragingen vertonen. Ik ben me hiervan bewust en probeer veel voor mezelf te relativeren, maar als mijn geduld opraakt, kan ik soms snauwerig reageren. Dit leidt vaak tot irritatie bij hem, waarna hij zich een paar dagen terugtrekt, waardoor ik me erg schuldig voel en boos op mezelf ben omdat ik dingen gewoon normaal moet brengen. We hebben hier vaak over gepraat, maar hij vindt het lastig om concreet iets te veranderen, omdat hij het gevoel heeft dat hij al genoeg aan zijn hoofd heeft en er soms ook gewoon geen zin in heeft om ermee bezig te zijn. Hoewel ik dat tot op zekere hoogte begrijp, merk ik dat zijn vermijdende gedrag mijn onzekerheid versterkt, zeker nu mijn vertrouwen een deuk heeft opgelopen.
Het is natuurlijk een bekende dynamiek: de vermijdende partner en de angstige partner. Hoewel ik al veel heb gedaan om dit patroon te doorbreken en meestal uit de dramadriehoek blijf, raakt mijn geduld op, waardoor ik soms wat feller reageer. Dit leidt dan weer tot nieuwe discussies. Het is vermoeiend en frustrerend. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik op eieren moet lopen, maar het is ook uitputtend om steeds degene te moeten zijn die de volwassen rol op zich neemt in onze conflicten.
Kortom: we verschillen in onze behoeften en dealen er allebei op een andere manier mee. Toch is er veel liefde tussen ons en er zijn ook heel veel leuke momenten, maar mijn onzekerheid is toegenomen in deze relatie terwijl ik eindelijk alles voor mezelf op de rit had en gewoon gelukkig en stabiel was met mezelf en mijn eigen leven. Hoe kijken jullie hier tegenaan? Hebben jullie nog tips om dit te doorbreken?
Bedankt alvast.
dinsdag 3 september 2024 om 20:01
dinsdag 3 september 2024 om 20:03
En wat als hij het wel expres doet? Als hij dondersgoed weet dat jij inbindt als hij je dagenlang doodzwijgt? Want dat is wat er gebeurd he? Hij schiet tekort, jij spreekt hem daarop aan, hij reageert niet of niet op de goede wijze, jij wordt bood, hij gaat mokkend zwijgen en jij doet weer poeslief. Ondertussen krijg jij niet wat je nodig hebt omdat jij ‘het allemaal wel begrijpt’.LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 19:59Ja, erg. Het gaat eigenlijk als vanzelf. Ik wil namelijk mezelf niets kwalijk nemen en probeer het daardoor altijd van alle kanten te bekijken en te verklaren. Omdat ik denk: hij doet het ook niet expres. Wat ook niet zo is, maar dat maakt het natuurlijk niet OK. Welk gevoel ik wil bedekken? Ik denk dat ik de waarheid niet onder ogen wil zien, maar wel moet gaan zien.
dinsdag 3 september 2024 om 20:04
Wil je daar wat mee? Zoja, dan zul je het moeten gaan uitzitten als hij weer eens uit contact gaat en gaan ervaren wat het allemaal in je oproept dat hij jou zo behandelt. Want dat rotgevoel ben jij aan het bestrijden met heel hard werken om het zogenaamd zo 'veilig mogelijk' voor hem te maken (met als beloning die high).
Misschien kom je er dan wel achter dat je eigenlijk hartstikke boos bent dat hij je zo (respectloos) behandelt. En heel verdrietig bent dat hij van die mooie praatjes heeft maar gewoon blijft doen wat ie altijd al deed. En misschien ook wel verdrietig dat je hem daar steeds mee weg laat komen. En dat je dit helemaal niet meer wil.
s-groot wijzigde dit bericht op 03-09-2024 20:05
1.28% gewijzigd
dinsdag 3 september 2024 om 20:05
Omdat je die onrust niet verdraagt? Wat gebeurt er dan? Ga je dood? Verlies je je verstand? Het moet wel heel erg zijn, lijkt me.LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:01Dan ben ik onrustig en zit ik met een knoop in mijn maag. Als ik maar lang genoeg volhoud, komt hij tot ommekeer, maar dat gat wil ik zo kort mogelijk houden.
dinsdag 3 september 2024 om 20:07
Ja, ik wil daar wat mee. Ik vind het echt heel fijn dat jullie reageren op mijn verhaal en dat ik jullie als klankbord mag gebruiken. Ik wil niet weer in een situatie belanden waarin ik ziek word of waarin ik een schim van mezelf word.S-Groot schreef: ↑03-09-2024 20:04Wil je daar wat mee? Zoja, dan zul je het moeten gaan uitzitten als hij weer eens uit contact gaat en gaan ervaren wat het allemaal in je oproept dat hij jou zo behandelt. Want dat rotgevoel ben jij aan het bestrijden met het zogenaamd zo 'veilig mogelijk' voor hem te maken (met als beloning die high).
Misschien kom je er dan wel achter dat je eigenlijk hartstikke boos bent dat hij je zo (respectloos) behandelt. En heel verdrietig bent dat hij van die mooie praatjes heeft maar gewoon blijft doen wat ie altijd al deed. En misschien ook wel verdrietig dat je hem daar steeds mee weg laat komen. En dat je dit helemaal niet meer wil.
Dat ik het moet gaan uitzitten de volgende keer, dat is een hele goede. Hoe moeilijk ook. Want in het verleden heb ik ook vaak zat een gevoel van onrecht en woede ervaren. Dan was ik zijn gedrag op een gegeven moment spuugzat, en dan dacht ik wel, zoek het lekker uit. En zo voelde ik het dan ook oprecht. Maar ja, dat is het moment dat alles weer kan natuurlijk...
dinsdag 3 september 2024 om 20:08
Nee, ik ga niet dood. Rationeel gezien weet ik dat allemaal best. Het is een angstspiraal die het op zo'n moment van je overneemt. En de beloning van het gat dichten is nou eenmaal fijner dan met de onrust zitten. Want het werkt verslavend. Dus ja, ik maak op dat moment zelf de keuze voor de makkelijke weg. Maar ik wil het anders doen.
dinsdag 3 september 2024 om 20:09
Het kan ook anders. Je hoeft niks uit te zitten. Je mag het ook niet accepteren dat iemand je de koude schouder geeft in een conflict. Negeren is een vorm van agressie, echt niet oke.LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:07Ja, ik wil daar wat mee. Ik vind het echt heel fijn dat jullie reageren op mijn verhaal en dat ik jullie als klankbord mag gebruiken. Ik wil niet weer in een situatie belanden waarin ik ziek word of waarin ik een schim van mezelf word.
Dat ik het moet gaan uitzitten de volgende keer, dat is een hele goede. Hoe moeilijk ook. Want in het verleden heb ik ook vaak zat een gevoel van onrecht en woede ervaren. Dan was ik zijn gedrag op een gegeven moment spuugzat, en dan dacht ik wel, zoek het lekker uit. En zo voelde ik het dan ook oprecht. Maar ja, dat is het moment dat alles weer kan natuurlijk...
dinsdag 3 september 2024 om 20:14
LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:07Ja, ik wil daar wat mee. Ik vind het echt heel fijn dat jullie reageren op mijn verhaal en dat ik jullie als klankbord mag gebruiken. Ik wil niet weer in een situatie belanden waarin ik ziek word of waarin ik een schim van mezelf word.
Dat ik het moet gaan uitzitten de volgende keer, dat is een hele goede. Hoe moeilijk ook. Want in het verleden heb ik ook vaak zat een gevoel van onrecht en woede ervaren. Dan was ik zijn gedrag op een gegeven moment spuugzat, en dan dacht ik wel, zoek het lekker uit. En zo voelde ik het dan ook oprecht. Maar ja, dat is het moment dat alles weer kan natuurlijk...
Misschien vind je het wel fijn om te blijven schrijven in dit topic, dus niet alleen nu/de komende dagen nu het actief is, maar ook later weer posten als je weer eens een rotgevoel hebt, of iets heel vervelend vindt aan zijn gedrag bijvoorbeeld. Of dat je heel onrustig ergens over bent.
Jullie dynamiek klinkt echt heel ongezond en echt vanuit beide kanten (jij angstig inderdaad, hij vermijdend). Je bent volgens mij in deze relatie en het najagen van die highs wel echt op weg om weer een schim te worden.
dinsdag 3 september 2024 om 20:15
Ja, dit vind ik dus ook een ingewikkelde. Het is namelijk niet per se negeren wat hij doet, het is gewoon een koude schouder geven inderdaad en het contact vooral erg praktisch en zakelijk houden. Dat ik verdrietig ben op zo'n moment of een knuffel nodig heb, daar heeft hij op zo'n moment geen oog voor. En dat vindt hij ook heel erg van zichzelf. Hij zegt dan ook dat hij zichzelf op zo'n moment helemaal niet herkent en dat hij juist heel veel geeft om mijn welzijn. En dat maakt het voor mij erg lastig om dit gedrag als agressie of emotionele verwaarlozing of hoe je het dan ook wilt noemen te bestempelen, want misschien stel ik me wel aan (dit zegt hij niet en dat gevoel geeft hij mij ook niet voor alle duidelijkheid, dit maak ik er zelf van).
dinsdag 3 september 2024 om 20:16
Was bij mij ook zo, hij was mijn beste maatje en steun en toeverlaat.LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:00Wat heftig dat je dat hebt meegemaakt. Knap van je dat je eruit bent gekomen en fijn dat je bent hersteld!
Wat je verder schrijft, begint bij mij ook steeds meer in te dalen. Toch vind ik het vaak moeilijk om dat helder te zien of om daarin voor mezelf te kiezen, omdat we ook echt wel gek op elkaar zijn en het niet alleen maar kommer en kwel is.
Hij was/leek heel anders en veel zelfbewuster en zorgzamer dan die daarvoor. Veel gelachen altijd samen. Tussen de buien door.
Daarom was het moeilijk te bevatten. Die "andere kant" kwam naar boven en wilde hij zelf ook niet. Hij walgde van zichzelf. Maar uiteindelijk na enkele jaren moest ik het bekopen. Hij ging in therapie maar toen sloeg hij door de verkeerde kant op.
Ik weet niet als je zo iemand aantrekt in de eerste plaats, of je zelf niet vaak ook iets vermijdends hebt. Bij mij was dat wel het geval. Een ander zou deze mannen nooit zien staan vanwege hoe kinderlijk ze eigenlijk zijn, voor 'ons' is dat vertrouwd en past het bij ons eigen niveau van emotionele ontwikkeling op dat moment. Dat op eieren lopen en hard werken voor de relatie heeft ook iets kinderlijks naiefs.
dinsdag 3 september 2024 om 20:18
Het blijven schrijven zou ik heel fijn vinden. Dat heeft mij in het verleden ook geholpen. Het helpt vaak om een klankbord te hebben. Ik heb ook veel lieve vriendinnen bij wie ik altijd mijn verhaal kwijt kan, maar het is ook goed om te toetsen bij mensen die er verder vanaf staan en ons niet kennen.S-Groot schreef: ↑03-09-2024 20:14Misschien vind je het wel fijn om te blijven schrijven in dit topic, dus niet alleen nu/de komende dagen nu het actief is, maar ook later weer posten als je weer eens een rotgevoel hebt, of iets heel vervelend vindt aan zijn gedrag bijvoorbeeld. Of dat je heel onrustig ergens over bent.
Jullie dynamiek klinkt echt heel ongezond en echt vanuit beide kanten (jij angstig inderdaad, hij vermijdend). Je bent volgens mij in deze relatie en het najagen van die highs wel echt op weg om weer een schim te worden.
Ik baal ervan dat ik weer de angstige ben in de relatie. Terwijl ik daar helemaal geen last van heb als het gewoon normaal gaat en zo was ik in het begin van de relatie ook helemaal niet. Dat maakt me ook weer bang voor eventuele volgende relaties, of zo. Dat ik gewoon geen normale relatie kan hebben.
dinsdag 3 september 2024 om 20:23
Ja, dat laatste kan heel goed het geval zijn. Ik zat namelijk helemaal niet te wachten op een relatie en vond het wel best. Hij was de jager. Tja, classic misschien wel... Mijn vriendinnen snappen inderdaad ook totaal niet wat ik in hem zie en vinden hem ook een grote kleuter. En ik snap helemaal dat ze dit zeggen. Maar als je er te diep in zit, zie je het zelf gewoon niet meer.bijtie schreef: ↑03-09-2024 20:16Was bij mij ook zo, hij was mijn beste maatje en steun en toeverlaat.
Hij was/leek heel anders en veel zelfbewuster en zorgzamer dan die daarvoor. Veel gelachen altijd samen. Tussen de buien door.
Daarom was het moeilijk te bevatten. Die "andere kant" kwam naar boven en wilde hij zelf ook niet. Hij walgde van zichzelf. Maar uiteindelijk na enkele jaren moest ik het bekopen. Hij ging in therapie maar toen sloeg hij door de verkeerde kant op.
Ik weet niet als je zo iemand aantrekt in de eerste plaats, of je zelf niet vaak ook iets vermijdends hebt. Bij mij was dat wel het geval. Een ander zou deze mannen nooit zien staan vanwege hoe kinderlijk ze eigenlijk zijn, voor 'ons' is dat vertrouwd en past het bij ons eigen niveau van emotionele ontwikkeling op dat moment. Dat op eieren lopen en hard werken voor de relatie heeft ook iets kinderlijks naiefs.
dinsdag 3 september 2024 om 20:25
LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:15Ja, dit vind ik dus ook een ingewikkelde. Het is namelijk niet per se negeren wat hij doet, het is gewoon een koude schouder geven inderdaad en het contact vooral erg praktisch en zakelijk houden. Dat ik verdrietig ben op zo'n moment of een knuffel nodig heb, daar heeft hij op zo'n moment geen oog voor. En dat vindt hij ook heel erg van zichzelf. Hij zegt dan ook dat hij zichzelf op zo'n moment helemaal niet herkent en dat hij juist heel veel geeft om mijn welzijn. En dat maakt het voor mij erg lastig om dit gedrag als agressie of emotionele verwaarlozing of hoe je het dan ook wilt noemen te bestempelen, want misschien stel ik me wel aan (dit zegt hij niet en dat gevoel geeft hij mij ook niet voor alle duidelijkheid, dit maak ik er zelf van).
Wat heb jij daaraan als hij het blijft doen? En hoe rijm je dit met dat hij er gewoon geen zin in heeft omdat hij zelf al genoeg aan zijn hoofd heeft?
Ik zou in elk geval heel kritisch gaan kijken naar wat jij als verbinding ziet. Die 'highmomenten' waarin hij excuses aanbiedt en zoveel 'inzichten' heeft. Wat is daar echt aan? Wat is daar gezond aan? Wat is daar blijvend aan? Ga dat eens onderzoeken bij jezelf waarom jij zo'n enorme waarde hecht aan die momenten.
En verder zou ik je eigen berichten nog eens nalezen (als het topic wat rustiger is misschien), want je schrijft van alles over hem maar als je al die uitspraken naast elkaar legt zul je zien dat het niet klopt en dat je telkens aan het vergoelijken bent. Dat jij interpretaties geeft aan zijn gedrag ipv echt kijkt naar zijn gedrag (en vooral de invloed op jou).
dinsdag 3 september 2024 om 20:28
LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 20:23Ja, dat laatste kan heel goed het geval zijn. Ik zat namelijk helemaal niet te wachten op een relatie en vond het wel best. Hij was de jager. Tja, classic misschien wel... Mijn vriendinnen snappen inderdaad ook totaal niet wat ik in hem zie en vinden hem ook een grote kleuter. En ik snap helemaal dat ze dit zeggen. Maar als je er te diep in zit, zie je het zelf gewoon niet meer.
Komt ook omdat je er zelf nog veel uithaalt. Hoe helderder je hebt wat dat is, hoe beter je verstandige keuzes kunt maken.
dinsdag 3 september 2024 om 20:37
Heb je tips, om dit meer helder te krijgen? Ik heb hier vaker over nagedacht en over gelezen. En op momenten kan ik die ook best verklaren en plaatsen. Een patroon uit het verleden dat je herhaalt en het gevoel hebben dat je ertoe doet, want je kunt iemand helpen en daarmee maak je jezelf toch onmisbaar? Het redderssyndroom. Maar ja, ik wil hem niet eens meer helpen, want ik zeg ook elke keer dat hij maar met een therapeut moet gaan praten en dat ik hem bijsta, maar niet zijn hulpverlener ben. Wat ik er dan nog wel uit haal? Toch op de fijne momenten het gevoel hebben dat hij de liefste en de beste is, ik kan goed met hem praten, ontzettend met hem lachen, onze interesses sluiten enorm op elkaar aan, fijn seksleven, etc etc. Ik kan inderdaad goed analyseren, maar als iemand me de vraag stelt wat ik er precies uit haal, loop ik toch een beetje vast.
dinsdag 3 september 2024 om 21:41
Je kan ook tot 54 tellen voor je snauwt. Je wil dat hij zijn reactie op jouw snauwen aanpast, want jij hebt al genoeg geprobeerd. Als je niet wil dat hij zich terugtrekt en even op zichzelf richt, omdat hij niets kan met jouw vorm diepgang: lelijk doen, dan is dat zijn goed recht.
Of je accepteert dat hij ruimte nodig heeft of je legt je frustraties op een andere manier toe dan door je af te reageren.
Ik verder zou ik zeggen: blijf weg van de therapie woordjes. Het is niet raar om iemand even te vermijden die lelijk doet.
Je kan ook voor jezelf kiezen met respect voor de ander.
Ik heb 2 familieleden met een vermijdende persoonlijkheidstoornis (vastgesteld door psychiaters). Het zijn mensen die extreem slecht tegen afwijzing kunnen, snauwen, oordelen en je hoort zo tijden niets. Het verandert ook niet, want zo loopt de bedrading. Ik heb de ervaring dat mensen met deze stoornis bij moeilijke dingen gaan fantaseren en in in hun hoofd een soort ideaal maken waarin de erge dingen niet meer echt bestaan of extreem zijn geminimaliseerd. Van uit die fantasie delen zij ook hun versie van de werkelijkheid. Bij aanspreken op liegen heb ik vaak gehoord dat zij zelf ook niet begrijpen of dachten dat het wel goed zou komen.
Ik zie in ieder geval in de vermijdende hoek weinig progressie. Problemen worden vooral vermeden.., contact daarover ook, tenzij het echt al te laat is en men iets moet.
Of je accepteert dat hij ruimte nodig heeft of je legt je frustraties op een andere manier toe dan door je af te reageren.
Ik verder zou ik zeggen: blijf weg van de therapie woordjes. Het is niet raar om iemand even te vermijden die lelijk doet.
Je kan ook voor jezelf kiezen met respect voor de ander.
Ik heb 2 familieleden met een vermijdende persoonlijkheidstoornis (vastgesteld door psychiaters). Het zijn mensen die extreem slecht tegen afwijzing kunnen, snauwen, oordelen en je hoort zo tijden niets. Het verandert ook niet, want zo loopt de bedrading. Ik heb de ervaring dat mensen met deze stoornis bij moeilijke dingen gaan fantaseren en in in hun hoofd een soort ideaal maken waarin de erge dingen niet meer echt bestaan of extreem zijn geminimaliseerd. Van uit die fantasie delen zij ook hun versie van de werkelijkheid. Bij aanspreken op liegen heb ik vaak gehoord dat zij zelf ook niet begrijpen of dachten dat het wel goed zou komen.
Ik zie in ieder geval in de vermijdende hoek weinig progressie. Problemen worden vooral vermeden.., contact daarover ook, tenzij het echt al te laat is en men iets moet.
faceofoz wijzigde dit bericht op 03-09-2024 21:56
40.94% gewijzigd
dinsdag 3 september 2024 om 21:50
Eerlijk gezegd vind ik het vrij ongezond om je relatie op deze manier te gaan psychologiseren.
Dat hele hechtingsverhaal is echt niet zo simpel.
Wat mij betreft is het bijna hetzelfde als wanneer je de problemen probeert te verklaren vanuit al dan niet matchende sterrenbeelden.
Als je na 2 jaar al zoveel gedoe hebt zou ik denk ik even verder zoeken.
Dat hele hechtingsverhaal is echt niet zo simpel.
Wat mij betreft is het bijna hetzelfde als wanneer je de problemen probeert te verklaren vanuit al dan niet matchende sterrenbeelden.
Als je na 2 jaar al zoveel gedoe hebt zou ik denk ik even verder zoeken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 3 september 2024 om 22:02
dinsdag 3 september 2024 om 22:03
Dit vind ik altijd een beetje een lastige. Je overgiet hiermee negatief gedrag (leugens en waarschijnlijk ook hetgeen waar hij over gelogen heeft?) met een positief sausje. Want hij is zo bang om je kwijt te raken, dat hij je liegt. Nee, als hij bang is om je kwijt te raken moet hij geen dingen doen waar hij over liegt en niet liegen.LotteLamae schreef: ↑03-09-2024 19:33Ja, daar benoem je wel iets. Hij is inderdaad erg met zichzelf bezig en dat is hij al twee jaar lang. En dat is prima, want ik hou van hem en ik gun hem oprecht de ruimte om dingen voor zichzelf te verwerken et cetera, maar het voelt niet altijd alsof dit in balans is.
Hij geeft zelf ook aan dat hij vaak handelt uit angst. Die leugens inderdaad, die zijn puur vanuit angst gebeurd, omdat hij bang was om mij kwijt te raken. Ook al heb ik hem al vaker verteld en ook laten merken dat ik een zeer redelijke gesprekspartner ben en begrip voor een hoop dingen heb, maar liegen vind ik niet OK.
Ook het terugtrekken is uit angst, geeft hij aan. Hij voelt zich dan erg slecht over zichzelf en wil het niet nog erger maken dan het is, want dat verdien ik naar zijn zeggen dan niet. Ook al geef ik aan dat ik dan juist behoefte heb om gewoon samen te zijn of een leuk/luchtig gesprek met elkaar te hebben, ik moet vaak afwachten totdat bij hem de boel weer gezakt is.
Probeer het niet te sugarcoaten en het gedrag te zien voor wat het is: destructief.
dinsdag 3 september 2024 om 22:07
Blij dat ik de enige niet ben die dit dacht... Al dat geanalyseer... Je kan ook gewoon 'not that into each other' zijn of niet helemaal bij elkaar passen.
Dat je daar dan allerlei verklaringen uit therapieboeken gaat aan kleven gaat niets helpen.
dinsdag 3 september 2024 om 22:09
dinsdag 3 september 2024 om 22:11
Jawel, ook een hele dag of een weekend samen. Maar niet elk weekend vanwege andere verplichtingen en sociale gelegenheden aan zijn kant.Attraverso schreef: ↑03-09-2024 22:02Dat jullie gek zijn op elkaar lees ik hier toch niet in...
Je zegt dat je elkaar 3 avonden per week zien. En dat is het? Nooit een hele dag laat staan een weekend samen?
Die dingen waarover hij heeft gelogen... Kan je daar iets meer over zeggen?
Waar hij over heeft gelogen is dat hij nog contact met zijn ex had toen wij serieus met elkaar aan het daten waren. Hij kwam uit een lange relatie en zei destijds dat de relatie helemaal voorbij was, maar dat bleek niet helemaal zo te zijn.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
