Heel eenzaam en verdrietig na verbreken van relatie

28-05-2024 18:04 25 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Tijdje terug relatie beëindigd van 25 jaar en nu heel eenzaam en voel me verdrietig en verloren. Nog nooit alleen geweest, hoe ga ik dit aanpakken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kan het eenzaam gevoel toelaten , het moet slijten . Je kan ook direct in een andere relatie stappen, totdat het dan terug tijd is om afscheid te nemen als het toch geen match blijkt te zijn. Zo hou je jezelf wel wat bezig als je niet graag alleen bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Stapje voor stapje.
Heb je werk, kinderen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is normaal, dit is een heel ander leven… je gaat zelf dingen moeten ondernemen en er vertrouwen in hebben dat het verdriet met de tijd slijt.
Hoe lang is het geleden? Ben je in de mogelijkheid om er op uit te gaan? Wat doe je graag?
Waar ik woon heb ik het geluk dat er heel veel activiteiten worden georganiseerd die ik graag doe, waar regelmatig mensen alleen naartoe komen en waar ik makkelijk aanspraak heb. Bestaat er zoiets waar jij woont?
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank voor je reactie, ik ben helemaal niet toe aan een nieuwe relatie, wil eerst mijzelf leren kennen en mijn een veilige plek gaan vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
loesje* schreef:
28-05-2024 18:16
Stapje voor stapje.
Heb je werk, kinderen?
Nee geen werk , wel kinderen maar die zijn al een behoorlijke tijd uit huis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jomo schreef:
28-05-2024 18:18
Dank voor je reactie, ik ben helemaal niet toe aan een nieuwe relatie, wil eerst mijzelf leren kennen en mijn een veilige plek gaan vinden.


Heel verstandig van je.
Jammer, dat je geen werk hebt, doe je wel vrijwilligerswerk?
Gewoon om je zinnen te verzetten, uit huis weg te komen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wil zeker wel vrijwilligerswerk werk gaan doen , ik ben in trauma therapie en helaas nú nog niet in staat om te werken, voel me momenteel heel waardeloos en het lijkt alsof ik een toeschouwer ben in mijn eigen leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Attraverso schreef:
28-05-2024 18:16
Dat is normaal, dit is een heel ander leven… je gaat zelf dingen moeten ondernemen en er vertrouwen in hebben dat het verdriet met de tijd slijt.
Hoe lang is het geleden? Ben je in de mogelijkheid om er op uit te gaan? Wat doe je graag?
Waar ik woon heb ik het geluk dat er heel veel activiteiten worden georganiseerd die ik graag doe, waar regelmatig mensen alleen naartoe komen en waar ik makkelijk aanspraak heb. Bestaat er zoiets waar jij woont?
Dank je , waar ik woon is ook best veel te doen, maar ik maak heel moeilijk contact en ben met hulp van therapie aan mijn autonomie aan het werken, ben mijn hele leven codependent geweest en nu is het zoeken naar mijn eigen ik .
Alle reacties Link kopieren Quote
Stapje voor stapje en blijven ademen. Momenten van eenzaamheid en wanhoop gaan ook weer voorbij. Praat erover of schrijf en probeer wat nieuwe hobby's uit die rust geven. Zoek lotgenotencontact voor codependency en lees erover.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je wel, bijtje
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe je dit gaat aanpakken? Je gaat er dwars doorheen. Geef het tijd, onderga het. Het is rouw en rauw.

Je kan natuurlijk afleiding zoeken, en dat moet je ook zeker doen want 24/7 rouwen is ook niet goed. Maar "het even aanpakken en tackelen" is natuurlijk te kort door de bocht. Iemand heeft 25 jaar deel uitgemaakt van je leven en is je leven geweest. Dus laat je gevoel ook over je heen komen. Werk ermee. Schrijf, praat, teken, wandel, schreeuw, wat voor jou werkt. Een andere tip: ga dingen doen waar je gelukkig van werd voor je aan je relatie begon. En verder; creëer ritme, structuur is essentieel. Blijf naar je werk gaan, zoek familie op, regel dingen.

Ik denk dat je je vooral niet moet verzetten tegen je gevoel. Wat niet wegneemt dat eenzaamheid en verdriet ronduit klote is na zo'n lange relatie. Onderga het. Geef het tijd. Dit is niet in een halfjaar voorbij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je wel Pimpelmeesje , heel goed advies
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien heb je er nu niks aan maar het wordt echt beter, stapje bij stapje, eis niet teveel van jezelf, wees lief voor jezelf en kom eerst lekker tot rust, als je zin hebt in afleiding probeer dan wat al is het maar een klein wandelingetje of iets lekkers in huis halen, Probeer wel in een bepaald ritme te blijven maar forceer je niet om allerlei andere mensen te ontmoeten of om uit te gaan, dat komt wel. Ik heb de eerste maanden na een relatie van 28 jaar alleen maar in de survival stand gestaan (had nog wel 3 kinderen thuis dus moest ook in een ritme blijven) maar na een jaar ging het alweer veel beter en begon ik weer uit mijn schulp te kruipen en dingen te ondernemen en wat kon ik daar toen van genieten! Dat gun ik je ook, laat je verdriet toe, rust uit en geniet daarna van elke beetje geluk wat weer je op je pad komt, sterkte
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je wel Maeliran dat klinkt heel hoopvol.
Waren er in die 25 jaar geen dingen die je wel wilde maar voor de lieve vrede niet deed?
Ga om 11 uur in bed eten, zet die lelijke stoel bij het vuil, zet die muziek aan die hij niet leuk vond,.. ofzo.
Als je dan toch alleen bent, doe dan ook precies al die dingen waar je eerst iemand mee stoorde maar nu gewoon kan doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Leest alsof je een hele goede en dappere beslissing hebt genomen. Het kost tijd, maar je gaat je echt beter voelen :redrose:
Alle reacties Link kopieren Quote
heb je vrienden of familie met wie je kan praten naast therapie? Vooral erover praten en je hart luchten en dan doorgaan met jouw dag....misschien een groepsreis boeken voor de zomer om iets naar uit te kijken...maar moeilijk hoor
Alle reacties Link kopieren Quote
Jomo, je zit in een superlastig proces wat echt nog wel even gaat duren.
Het feit dat je zoveel tijd heb, maakt het ook lastig maar je kan nu gewoon niet veel. Ik heb ook traumatherapie en wat mij erg geholpen heeft is ademwerk. Door ademreizen laat je heel veel shit, pijn en verdriet los en het ruimt echt snel op. En het mooie is, je hoeft niet te praten! Ik zal dit iedereen aanraden, ook al heb je geen urgente, grote issues.
Zoals iemand eerder zei, verdiep je eventueel in codepency. Misschien heb je dat wel helemaal niet maar als je iemand bent die moeilijk alleen kan zijn en zich vooral op de ander richt, zijn de video´s van Lars Faber op You Tube. een echte aanrader.
Alle reacties Link kopieren Quote
'Wie zich eenzaam voelt is in slecht gezelschap' heb ik eens gehoord.

Dus ga met jezelf aan de slag, zodra je beter in je vel zit zal het gevoel van eenzaamheid ook minder worden. Alleen snap ik ook dat je door de eenzaamheid niet goed in je vel zit (beetje een cirkeltje).

En probeer jezelf uit te dagen door dingen in je eentje te doen die buiten je comfort-zone liggen. Neem jezelf eens mee op een weekendje weg bijvoorbeeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat mij hielp in mijn liefdesverdriet was om over briefjes op te hangen met kleine quotes. In het begin was "time moves in one direction" het meest helpend.
En ook een goede balans vinden tussen rouwen en afleiding zoeken werkte voor mij goed.

Sterkte met de trauma therapie!
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh wat naar.....Ik ben ook gescheiden na een lange relatie en was voelde me ook eenzaam en reddeloos. dat gaat over, gun jezelf ook dit gevoel. je weet niet hoe de toekomst zal zijn, maar wel dat de tijden weer beter gaan worden. leg geen druk op jezelf, laat het gevoel er zijn. ondertussen mss oude contacten weer eens oppakken? sporten? Online contact hebben? dikke knuffel voor jou
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt allemaal voor jullie reacties, ik heb er veel aan en het geeft me minder het gevoel er alleen voor te staan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent niet de eerste, niet de laatste en zeker niet de enige die hier doorheen gaat.

Scheiden is vreselijk. Maar je kan dit. Blijven ademen, goed eten en drinken en in beweging blijven. Veel naar buiten. Helen komt vanzelf, ook voor jou, ook al voelt het nu niet zo.

Langzaam ga je jezelf terugvinden. De pijn en het verdriet horen erbij, maar dat wordt minder. Echt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren Quote
Marcus1980 schreef:
30-05-2024 10:00
'Wie zich eenzaam voelt is in slecht gezelschap' heb ik eens gehoord.

Dus ga met jezelf aan de slag, zodra je beter in je vel zit zal het gevoel van eenzaamheid ook minder worden. Alleen snap ik ook dat je door de eenzaamheid niet goed in je vel zit (beetje een cirkeltje).

En probeer jezelf uit te dagen door dingen in je eentje te doen die buiten je comfort-zone liggen. Neem jezelf eens mee op een weekendje weg bijvoorbeeld.
Oh, ik zal dat vanaf morgen tegen al mijn eenzame patiënten zeggen die beweren eenzaam te zijn, alleen in hun huisje op hun oude dag... dat dat gevoel aan hun zelf ligt en ze met zichzelf aan de slag moeten.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven