Relaties
alle pijlers
Heimwee
zaterdag 8 december 2007 om 16:28
Ik weet niet of dit topic bij reizen of relaties hoort, bij allebei een beetje denk ik. Ik weet ook niet waarom ik dit hier schrijf, moest het denk ik alleen even kwijt...
Ik ben al een tijdje op reis. Alleen. En ik geniet er vreselijk van! Na vier maanden alleen reizen ontmoette ik een jongen, waarmee het goed klikte. Op vriendschappelijk gebied dan. We besloten een tijdje samen te reizen en dat tijdje is uiteindelijk twee maand geworden. We hebben zo'n ontzettend leuke tijd gehad, zoveel lol en goede gesprekken. Het lijkt alsof ik hem mijn hele leven al ken, het is mijn beste vriendinnetje geworden. Het voelde ook zo veilig, na al die tijd even iemand waar je op terug kan vallen en niet eerst alles weer moet uitleggen.
We hadden allebei een ander plan, dus onze wegen zijn gescheiden. Gister hebben we afscheid genomen. En om eerlijk te zijn doet het me meer dan ik wil toegeven. Ik heb de hele dag zin om in een hoekje te gaan zitten huilen, terwijl ik in zo'n prachtig land ben en omringd door waarschijnlijk erg leuk en lieve mensen. Maar ik kan me er niet toe zetten weer nieuwe mensen te ontmoeten, terwijl dat nooit een probleem voor me was, niet met maatje maar ook toen ik alleen reisde niet.
Morgen zal het waarschijnlijk allemaal minder pijn doen en ik weet het, het hoort bij het reizen. Maar ik baal er wel van. Ik wil dat iemand me troost, maar er is niemand...
Pfff, voor het eerst in een half jaar heb ik geloof ik een beetje heimwee.
Ik ben al een tijdje op reis. Alleen. En ik geniet er vreselijk van! Na vier maanden alleen reizen ontmoette ik een jongen, waarmee het goed klikte. Op vriendschappelijk gebied dan. We besloten een tijdje samen te reizen en dat tijdje is uiteindelijk twee maand geworden. We hebben zo'n ontzettend leuke tijd gehad, zoveel lol en goede gesprekken. Het lijkt alsof ik hem mijn hele leven al ken, het is mijn beste vriendinnetje geworden. Het voelde ook zo veilig, na al die tijd even iemand waar je op terug kan vallen en niet eerst alles weer moet uitleggen.
We hadden allebei een ander plan, dus onze wegen zijn gescheiden. Gister hebben we afscheid genomen. En om eerlijk te zijn doet het me meer dan ik wil toegeven. Ik heb de hele dag zin om in een hoekje te gaan zitten huilen, terwijl ik in zo'n prachtig land ben en omringd door waarschijnlijk erg leuk en lieve mensen. Maar ik kan me er niet toe zetten weer nieuwe mensen te ontmoeten, terwijl dat nooit een probleem voor me was, niet met maatje maar ook toen ik alleen reisde niet.
Morgen zal het waarschijnlijk allemaal minder pijn doen en ik weet het, het hoort bij het reizen. Maar ik baal er wel van. Ik wil dat iemand me troost, maar er is niemand...
Pfff, voor het eerst in een half jaar heb ik geloof ik een beetje heimwee.
zaterdag 8 december 2007 om 17:38
kan ik me iets bij voorstellen hoor,
ik had t zelfs al jaren geleden, eerst 2 dagen alleen in Athene,geen probleem overal gezellig rondgelopen. Toen groepsrondreis , waar ik veel opgetrokken ben met iemand uit de groep, na de rondreis weer 2 dagen alleen in athene (hij ook, maar had n ander hotel)
Ik heb m dus de 2de dag opgezocht om samen iets te doen, want toen was alleen helemaal niks . En nee ik was niet verliefd, en ben dat ook niet geworden,
Geen idee of je hier iets aan hebt (waarschijnlijk niet ) maar het is iig voor mij geen vreemde reactie van jou
wie weet kruisen jullie wegen weer, of is er contact via internetcafe?
groetjes
ik had t zelfs al jaren geleden, eerst 2 dagen alleen in Athene,geen probleem overal gezellig rondgelopen. Toen groepsrondreis , waar ik veel opgetrokken ben met iemand uit de groep, na de rondreis weer 2 dagen alleen in athene (hij ook, maar had n ander hotel)
Ik heb m dus de 2de dag opgezocht om samen iets te doen, want toen was alleen helemaal niks . En nee ik was niet verliefd, en ben dat ook niet geworden,
Geen idee of je hier iets aan hebt (waarschijnlijk niet ) maar het is iig voor mij geen vreemde reactie van jou
wie weet kruisen jullie wegen weer, of is er contact via internetcafe?
groetjes
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 9 december 2007 om 15:57
Tja, ik denk dat we elkaar nog wel weer tegenkomen. Maar dat gaat nog wel een tijd duren.
Ik moet weer zo wennen aan alleen reizen. Je bent nooit echt alleen hier, er zijn altijd mensen. Maar die leer je steeds weer voor het eerst kennen, kost zoveel energie. Ook erg leuk natuurlijk, het is één van die dingen die het reizen leuk maken, maar nu even niet.
Gister ben ik met een groepje wezen stappen en het was erg gezellig. En toch mis ik hem dan. Na een paar uur ben ik het oppervlakkige gewauwel over sex en stappen enz zo zat. Dan wil ik even iemand om me heen waarmee ik echt kan praten. En iemand die me opzoekt als ik even naar buiten ben om te checken of alles nog goed gaat.
Ach, het gaat vast wel weer goed komen, maar ik wou gewoon dat het nu al goed was. Ik zit in een geweldige stad in een prachtig land en daar zit ik dan te sippen. Haha, wat ben ik toch ook een muts af en toe...
Ik moet weer zo wennen aan alleen reizen. Je bent nooit echt alleen hier, er zijn altijd mensen. Maar die leer je steeds weer voor het eerst kennen, kost zoveel energie. Ook erg leuk natuurlijk, het is één van die dingen die het reizen leuk maken, maar nu even niet.
Gister ben ik met een groepje wezen stappen en het was erg gezellig. En toch mis ik hem dan. Na een paar uur ben ik het oppervlakkige gewauwel over sex en stappen enz zo zat. Dan wil ik even iemand om me heen waarmee ik echt kan praten. En iemand die me opzoekt als ik even naar buiten ben om te checken of alles nog goed gaat.
Ach, het gaat vast wel weer goed komen, maar ik wou gewoon dat het nu al goed was. Ik zit in een geweldige stad in een prachtig land en daar zit ik dan te sippen. Haha, wat ben ik toch ook een muts af en toe...
zondag 9 december 2007 om 16:16
Ik herken het helemaal! Ik heb ook een tijd in het buitenland gezeten en rondgereisd. Ik heb toen zoveel mensen ontmoet maar ook weer afscheid van genomen. Ik weet nu dat ik niet goed ben in afscheid nemen. Sommige mensen waar je maanden mee optrekt, ken je veel beter dan goede vrienden in NL. Dat komt ook omdat je zoveel met die mensen deelt bij gebrek aan je Nederlandse familie en vrienden. In korte tijd kun je dus met zo'n contact in het buitenland een hele hechte vriendschap opbouwen.
Ik ben ook erg verdrietig geweest toen ik afscheid nam van een hele goede vriendin die ik had leren kennen. Een week heel erg van slag geweest. Hetzelfde met nog een jongen.
Met anderen was het soms weer makkelijker.
Uiteindelijk komt het wel goed. Met sommigen heb ik veel contact via email. Ik ben zelfs al op reis geweest naar hun toe. Heb hen in hun thuisland opgezocht. Leuk om dan ook de familie te zien waar je zoveel over hebt gehoord. Ook zijn er al mensen bij mij langs geweest. En nu voor de kerst en sinterklaas zijn er weer pakketjes met lekkere Hollandse dingen opgestuurd naar hun. Waarschijnlijk krijg ik volgende week ook allemaal dingen bij de post. Dus leuk is het zeker.
Maar met andere mensen die ik ben tegen gekomen heb ik geen contact meer.
Geniet van je reis! Je komt zeker weer nieuwe leuke mensen tegen! Dit is ook echt het moeilijke van reizen! Steeds weer afscheid nemen!
En straks als je weer teruggaat naar Nederland heb je misschien hetzelfde. Ik zat huilend in het vliegtuig omdat ik het land miste waaruit ik vertrok. De eerste week in NL heb ik me ongelukkig gevoeld. Ik was heel blij om mijn familie en vrienden weer te zien, maar ik kon niet in het Nederlandse ritme komen, miste de sfeer van het land waar ik zat en ik vond de Nederlanders maar lomp, bot, gehaast, gestresst en onfatsoenlijk. Ik had zo'n heimwee naar het land waar ik vandaan kwam! Gelukkig is dat ook weer helemaal goed. Dus echt meid!! Geloof me, nu is het rot, maar ga door! Ontmoet nieuwe mensen en geniet ervan!
Ik ben ook erg verdrietig geweest toen ik afscheid nam van een hele goede vriendin die ik had leren kennen. Een week heel erg van slag geweest. Hetzelfde met nog een jongen.
Met anderen was het soms weer makkelijker.
Uiteindelijk komt het wel goed. Met sommigen heb ik veel contact via email. Ik ben zelfs al op reis geweest naar hun toe. Heb hen in hun thuisland opgezocht. Leuk om dan ook de familie te zien waar je zoveel over hebt gehoord. Ook zijn er al mensen bij mij langs geweest. En nu voor de kerst en sinterklaas zijn er weer pakketjes met lekkere Hollandse dingen opgestuurd naar hun. Waarschijnlijk krijg ik volgende week ook allemaal dingen bij de post. Dus leuk is het zeker.
Maar met andere mensen die ik ben tegen gekomen heb ik geen contact meer.
Geniet van je reis! Je komt zeker weer nieuwe leuke mensen tegen! Dit is ook echt het moeilijke van reizen! Steeds weer afscheid nemen!
En straks als je weer teruggaat naar Nederland heb je misschien hetzelfde. Ik zat huilend in het vliegtuig omdat ik het land miste waaruit ik vertrok. De eerste week in NL heb ik me ongelukkig gevoeld. Ik was heel blij om mijn familie en vrienden weer te zien, maar ik kon niet in het Nederlandse ritme komen, miste de sfeer van het land waar ik zat en ik vond de Nederlanders maar lomp, bot, gehaast, gestresst en onfatsoenlijk. Ik had zo'n heimwee naar het land waar ik vandaan kwam! Gelukkig is dat ook weer helemaal goed. Dus echt meid!! Geloof me, nu is het rot, maar ga door! Ontmoet nieuwe mensen en geniet ervan!
zaterdag 15 december 2007 om 00:57
Thanx Sunshine, je heb vast gelijk.
Maar ik ben inmiddels een week verder en voel me nog verdrietig. Niet constant, maar af en toe mis ik hem echt.
Vandaag is zo'n dag dat alles misgaat, afgezet door de taxichauffeur, mijn ketting is afgevallen en weg, m'n reservering in m'n hostal was misgegaan waardoor ik fijn 20 minuten extra kon lopen met mijn loeizware tas etc.
En tja, de afgelopen week erg leuke mensen ontmoet, die allemaal net de andere kant op gingen, haha.
Ik weet het, ik zou niet mogen klagen, ik zit in een fantastisch land en zie zoveel moois en ontmoet zoveel geweldige mensen.
En toch voel ik me nu even heel erg alleen.
Maar ik ben inmiddels een week verder en voel me nog verdrietig. Niet constant, maar af en toe mis ik hem echt.
Vandaag is zo'n dag dat alles misgaat, afgezet door de taxichauffeur, mijn ketting is afgevallen en weg, m'n reservering in m'n hostal was misgegaan waardoor ik fijn 20 minuten extra kon lopen met mijn loeizware tas etc.
En tja, de afgelopen week erg leuke mensen ontmoet, die allemaal net de andere kant op gingen, haha.
Ik weet het, ik zou niet mogen klagen, ik zit in een fantastisch land en zie zoveel moois en ontmoet zoveel geweldige mensen.
En toch voel ik me nu even heel erg alleen.
