Relaties
alle pijlers
Help, ik zit er doorheen !!!!!
zaterdag 2 juni 2007 om 08:00
Hoi Allemaal,
Ik wil graag mijn verhaal kwijt en ook kijken wat jullie er van vinden en of het gezond is.
Want ik zit er heleemaaaaaaaaal doorheen !!!
Ik wil jullie even kort een beeld geven van de situatie.
Het zit namelijk zo dat ik sinds 2 jaar een relatie heb met een Nederlandse jongen.
Hij is opgegroeid in internaten/kindertehuizen omdat zijn moeder niet voor hem kon zorgen.
Hij heeft geen kontakt met zijn biologische vader en die kent hij ook niet.
Hij is zijn moeders enigste kind.
Hij heeft dan ook alleen maar kontakt met zijn eigen moeder voor de rest met geen enkel familie lid van zijn moeder.
Toen ik met hem een relatie kreeg, ben ik ook uit huis gegaan omdat het thuis gewoon niet meer ging.
Het kliktte al een lange tijd niet meer tussen mij en mijn moeder, en mijn moeder was het niet eens met mijn relatie.
Dus zijn we kort daarna samen gaan wonen.
In het begin kon ik het heel goed vinden met zijn moeder.
Ook omdat ik zelf geen kontakt meer met mijn moeder had vond ik bij haar min of meer steun.
Maar de situatie veranderde al gauw!
Ik begon te merken dat zij met kadootjes en geld het iedere keer weer probeerde bij te leggen met mijn vriend als ze weer eens ruzie hadden.
Ook had ze het constant over vroeger en dat ze het allemaal niet zo gewild heeft.
Ik denk zelf en dat weet ik denk ik eigenlijk wel zeker dat zij haar moeder rol probeert te verbeteren door aan hem geld te geven, zijn rekeningen soms voor te schieten, door kadootjes te kopen voor hem. Maar dat is niet de juiste manier om een kind op te voedden.
Zo leer je denk ik nooit om zelfstandig te zijn toch? Of zie ik dat verkeerd?
En daarbij is mijn vriend al 23 jaar en wordt hij dit jaar 24.
Maar nu komt het volgende; in die twee jaar tijd dat ik een relatie met hem heb is ze nog noooooooooooit bij ons normaal op bezoek geweest voor op de koffie of wat dan ook.
Kennelijk is dat heel normaal tussen mijn vriend en zijn moeder dat ze niet zo close met elkaar omgaan. Oke goed.
Maar nou komt het volgende, ik ben sinds een aantal weken zwanger, en ze belt zeker wel om de dag om baby spullen en dingen enzo heel leuk en aardig allemaal dat respecteer ik ook.
Maar wat mij het meeste stoort van alles is dat zij de internet bankieren code/wachtwoord heeft van mijn vriend.
Iedere keer als mijn vriend een groot bedrag ergens gepint heeft of er wordt weer wat op zijn rekening gestort dan belt ze gelijk ons op,het maakt dan niet uit of het smorgens half 8 is en als wij dan nog slapen in het weekend of dat we bij een afspraak zitten.
Nou is ze met haar man de laatste tijden best wel vaak hier over de vloer geweest onder andere om baby spullen te brengen om laminaat te leggen in de baby kamer enz.
Maar dan belt ze op en dan zegt ze: ja we komen er morgen aan hoor zorg dat je om 1 uur thuis bent, ZONDER dat ze eigenlijk vraagt of wij wel kunnen.
Als mijn vriend iets soms niet wilt, dan gaat ze achter mijn rug om hem zo erg pushen om toch maar uit zijn mond te krijgen waarom we bijvoorbeeld niet bij haar ehm ik zeg maar wat op bezoek kwamen.
En als ik hem soms vraag om een leugentje voor bestwil tegenover zijn moeder,dan verteld hij uiteindelijk aan haar toch nog de waarheid omdat ze hem zo onder druk zegt zodat hij het dan toch maar uit zijn mond floept.
Laatst had ik een afspraak bij de verloskundige, ze was pissig dat ik haar niet had meegenomen en wel een vriendin(een vreemde in haar ogen) omdat ZIJ MIJN SCHOONMOEDER IS had ik haar moeten meevragen. Dan denk ik, ik moet helemaal niks.
Ik heb al 18 jaar lang genoeg vaak een alibie af moeten leggen tegenover me moeder waar ik heen ging(omdat ik streng opgevoed ben) en waar ik was op elk moment.
En nu ik eindelijk uit huis ben al 2 jaar wil ik niet omdat ik ineens zwanger ben haar iedere keer een verklaring af leggen OMDAT ZIJ DE OMA VAN MIJN KLEINE IS ?
In de afgelopen 2 jaar heeft zij zich nooit bemoeit met wie ik waar naar toe ging, sinds ik zwanger ben doet ze dat wel en ben ik ineens degene die volgens haar geen inlevingsgevoel heeft en niet rekening met haar houd. Ze stuurde me kort daarop een mail van ; ik vind dat onze schoonmoeder-schoondochter relatie heel matig is dan denk ik HUH waarom kom je daar nu ineens mee nu net juist dat ik zwanger ben? Ik vind dat zo schijnheilig. Eerst toon je geen intresse in me en sinds ik zwanger ben vind je onze schoonmoeder schoondochter relatie matig?
En het ligt ook altijd aan een ander bij haar, ze wil je wel helpen maar ze blijft je dat wel je hele leven herinneren.
Ik denk dat als je iets voor iemand doet dan doe je dat uit liefdadigheid en niet om het iedere keer bij een woordenwisseling voor de voeten van diegene te gooien en om maar te showen en te pronken hoe goed je wel niet bent omdat je mij een keer geholpen hebt.
Als het om grote aankopen gaat dan belt mijn vriend altijd eerst gelijk zijn moeder om haar mening, want ja ze is al zo vaak verhuist getrouwd en gescheiden dat ze onderhand wel verstand van meubels heeft en dan pas komt mijn mening te pas.
En dan gaat het uiteindelijk toch zoals zij het aan hem geadviseerd heeft, tuurlijk het is zijn moeder hij mag het aan haar vragen maar om haar nou iedere mee te nemen als we nieuwe meubels of dergelijke gaan kopen komt mij nou zooooo erg de strot uit.
Ik heb mijn vriend ermee geconfronteerd, en ik zei dat hij eens een keer zelf moest bepalen wat hij wel of niet wil en naar zijn eigen gevoel moet luisteren, en dat ik het niet leuk vind dat zijn moeder zijn financiele inzicht beheert.
Hij begon te huilen hij barstte los en zei : ja mag ze ? ik heb haar al mijn hele leven door internaten/verpleeghuizen moeten missen, en als zij niet met ons bemoeit met onze financiele kosten dan gaat het helemaal mis.
Maar dan vraag ik me af moet dat dan zo gaan ten koste van onze relatie?
Het wordt me teveel en ik kan elk moment mijn spullen pakken en weg gaan bij hem ook al komt er een kleine dalijk, we vormen verdomme dalijk een gezin. Voor mijn kleine hou ik het zo lang mogelijk uit, omdat ik zelf ook zonder vader ben opgevoed ik weet hoe dat is.
Wat moet ik doen helpp ik zit met tranen in mijn ogen dit allemaal te typen, er zijn nog veel meer dingen maar anders ben ik morgen nog niet klaar. WAT MOET IK DOEN HELP :(
zaterdag 2 juni 2007 om 08:26
als ik je verhaal zo lees denk ik dat die vrouw gewoon haar schuldgevoel haar parten speel
in het verleden is om allerlei reden de opvoeding anders gegaan dan de bedoeling was
deze vrouw wil denk ik niets liever dan de tijd met haar kind inhalen
dat is ook niet erg toch ?
gun haar ook de gebaren naar jullie toe
ja en dat jij nu interessant bent omdat je zwanger bent dat klopt ook
jij word de moeder van haar kleinkind dus je bent voor haar heeel belangrijk
en dat ze graag meeging naar verloskundige ja dat kan ik me voorstellen
misschien had je later een keer die vriendin mee kunnen nemen
misschien moet je niet op alle slakken zout leggen en alles afwegen
beetje geven en nemen
dat ze inzagen heeft in jullie financieen is niet echt handig maar praat er eens over met je vriend
leg een financieel plan vast samen wat klopt voor jou situatie
en vertel je schoonmoeder dat je haar roept als het mis dreigt te gaan
dan houd je zelf de controle en geef je haar het gevoel dat ze toch belangrijk is
weet je het is een beetje laveren
beetje geven en nemen
en betrek haar af en toe bij je leven want ze is natuurlijk wel belangrijk voor jou kleinkind
je word zelf ook moeder en dan zul je straks zien dat je veel meer van haar begrijpt als je zelf dacht
alle moeders willen betrokken worden bij het leven van hun kind en het beste voor ze
en ja dat ze nu een beetje door kort de bocht scheurt is menselijk
maar misschien is een keer een goed gesprek niet verkeerd
val elkaar niet aan je moet zuinig op zijn moeder zijn hij heeft alleen maar haar
en als je overal een punt van maakt is dat voor jou vriend ook pijnlijk die staat tussen 2 lieve mensen in
weet je schoonmoedrs doen het toch nooit goed hahah
maar ze zijn wel belangrijk voor het gevoelsleven van je vriend
kop op niet alles wegen
nu je zwanger bent is het dan ook geen tijd om eens met je eigen familie de banden aan te halen
jou moeder word ook oma
misschien is dit de tijd om eens alles op de rit te zetten
stel je voor je bent bevallen en de deur swiept open en allerlei familieleden komen jullie fantastiche geluk product bewonderen!!!!!!!!!
en allemaal gaan ze verliefd naar huis
zo zou het moeten zijn toch?
ga ervoor
wijffie
in het verleden is om allerlei reden de opvoeding anders gegaan dan de bedoeling was
deze vrouw wil denk ik niets liever dan de tijd met haar kind inhalen
dat is ook niet erg toch ?
gun haar ook de gebaren naar jullie toe
ja en dat jij nu interessant bent omdat je zwanger bent dat klopt ook
jij word de moeder van haar kleinkind dus je bent voor haar heeel belangrijk
en dat ze graag meeging naar verloskundige ja dat kan ik me voorstellen
misschien had je later een keer die vriendin mee kunnen nemen
misschien moet je niet op alle slakken zout leggen en alles afwegen
beetje geven en nemen
dat ze inzagen heeft in jullie financieen is niet echt handig maar praat er eens over met je vriend
leg een financieel plan vast samen wat klopt voor jou situatie
en vertel je schoonmoeder dat je haar roept als het mis dreigt te gaan
dan houd je zelf de controle en geef je haar het gevoel dat ze toch belangrijk is
weet je het is een beetje laveren
beetje geven en nemen
en betrek haar af en toe bij je leven want ze is natuurlijk wel belangrijk voor jou kleinkind
je word zelf ook moeder en dan zul je straks zien dat je veel meer van haar begrijpt als je zelf dacht
alle moeders willen betrokken worden bij het leven van hun kind en het beste voor ze
en ja dat ze nu een beetje door kort de bocht scheurt is menselijk
maar misschien is een keer een goed gesprek niet verkeerd
val elkaar niet aan je moet zuinig op zijn moeder zijn hij heeft alleen maar haar
en als je overal een punt van maakt is dat voor jou vriend ook pijnlijk die staat tussen 2 lieve mensen in
weet je schoonmoedrs doen het toch nooit goed hahah
maar ze zijn wel belangrijk voor het gevoelsleven van je vriend
kop op niet alles wegen
nu je zwanger bent is het dan ook geen tijd om eens met je eigen familie de banden aan te halen
jou moeder word ook oma
misschien is dit de tijd om eens alles op de rit te zetten
stel je voor je bent bevallen en de deur swiept open en allerlei familieleden komen jullie fantastiche geluk product bewonderen!!!!!!!!!
en allemaal gaan ze verliefd naar huis
zo zou het moeten zijn toch?
ga ervoor
wijffie
zaterdag 2 juni 2007 om 08:45
Hoi M (editaraneo?),
Wat een verhaal. Ik krijg het er al benauwd van als ik het alleen maar lees! Als het echt zo is wat hier staat, vind ik het geen gezonde situatie.
Het is natuurlijk wel te verklaren vanuit wat er in het verleden is gebeurd, en ik denk dat wijffie gelijk heeft dat je schoonmoeder een enorm schuldgevoel heeft en alles wil goedmaken, ze bedoelt het ook alleen maar goed.
Het is jammer dat ze daarbij alleen haar eigen behoefte en verlangen ziet, en het feit dat jullie oud en wijs genoeg zijn om je zaakjes zelf te regelen, daar is ze blind voor.
Je vriend zit tussen twee vuren.
Omdat het zijn moeder is, is hij heel loyaal ten opzichte van haar, dat zijn mannen sowieso, en in deze situatie natuurlijk extra.
Is er niemand verder die jouw schoonmoeder er al eens op gewezen heeft dat ze jullie zo verstikt?
Het zal toch tot haar moeten gaan doordringen dat me met gepaste afstand veel meer respect als moeder zal krijgen, en ook de kans dat jij later met jullie kleine, wat haar kleinkind is, eens 'n keer spontaan bij haar langs zal gaan, veel groter zal zijn als ze jullie in je waarde laat, en je eigen leven laat leiden.
Er moet een manier zijn om haar dat duidelijk te maken.
Tactisch, dat wel.
Anders heb je straks geen leven meer, als je kind geboren is, want dat wordt dan waarschijnlijk nog erger.
Wijffie, ik kan dit niet zo positief benaderen als jij, zou jij dat niet zat worden, altijd maar die moeder ertussen, hoe goed bedoeld ook?
Ze heeft veel te veel invloed, bij alles wat ze in hun leven doen, dat wil je toch niet als stel. Er zijn grenzen.
M.: sterkte ermee hoor!
Perel.
Wat een verhaal. Ik krijg het er al benauwd van als ik het alleen maar lees! Als het echt zo is wat hier staat, vind ik het geen gezonde situatie.
Het is natuurlijk wel te verklaren vanuit wat er in het verleden is gebeurd, en ik denk dat wijffie gelijk heeft dat je schoonmoeder een enorm schuldgevoel heeft en alles wil goedmaken, ze bedoelt het ook alleen maar goed.
Het is jammer dat ze daarbij alleen haar eigen behoefte en verlangen ziet, en het feit dat jullie oud en wijs genoeg zijn om je zaakjes zelf te regelen, daar is ze blind voor.
Je vriend zit tussen twee vuren.
Omdat het zijn moeder is, is hij heel loyaal ten opzichte van haar, dat zijn mannen sowieso, en in deze situatie natuurlijk extra.
Is er niemand verder die jouw schoonmoeder er al eens op gewezen heeft dat ze jullie zo verstikt?
Het zal toch tot haar moeten gaan doordringen dat me met gepaste afstand veel meer respect als moeder zal krijgen, en ook de kans dat jij later met jullie kleine, wat haar kleinkind is, eens 'n keer spontaan bij haar langs zal gaan, veel groter zal zijn als ze jullie in je waarde laat, en je eigen leven laat leiden.
Er moet een manier zijn om haar dat duidelijk te maken.
Tactisch, dat wel.
Anders heb je straks geen leven meer, als je kind geboren is, want dat wordt dan waarschijnlijk nog erger.
Wijffie, ik kan dit niet zo positief benaderen als jij, zou jij dat niet zat worden, altijd maar die moeder ertussen, hoe goed bedoeld ook?
Ze heeft veel te veel invloed, bij alles wat ze in hun leven doen, dat wil je toch niet als stel. Er zijn grenzen.
M.: sterkte ermee hoor!
Perel.
zaterdag 2 juni 2007 om 09:14
Mediterraneo,
Wat volgens mij ook mee speelt, nadat ik een latere posting van jou las, is dat je schoonmoeder zich ook de hoofdpersoon voelt wat betreft het "omaschap". Omdat jij geen contact met je moeder hebt, is zij dus (mooi!) de enige. er is geen andere oma die ook haar rechten op een kleinkind doet gelden, en jij hebt geen moeder om je zwangerschap e.d. mee te bespreken.
Er zal ongetwijfeld ook het gevoel meespelen van dat ze meteen ook een soort moederrol kan spelen bij jou.
Als je al geprobeerd hebt om dingen duidelijk te maken, in wat je niet wilt, en dat wordt zo beantwoord, met schelden en dergelijke, kan ik me voorstellen dat dat heel frustrerend is.
Het is natuurlijk een uiting van onmacht, omdat ze diep in haar hart heel goed weet dat het niet klopt, en als ze er dan op aangesproken wordt kan ze dat niet hebben.
Ik zou proberen mijn vriend echt duidelijk te maken, dat je zo niet verder kan op deze manier, en dat je de toekomst met jullie kind je zorgen baart , en dat dat dus nu al een deel van je zwangerschap verziekt,dat je er zo mee bezig bent. Dat je dus de dingen echt anders wil.
Met kleine dingen beginnen.
Je schoonmoeder, net als een kind dat te veel aandacht vraagt, positief "belonen"op het moment dat ze zich eens niet opdringt.
Dat wordt dan ook geadviseerd aan ouders met aandachtvragende kinderen: wat doe je áls het kind eens een keer niet vervelend is, en rustig op zichzelf speelt? Zeggen de meeste moeders: rustig laten spelen, hopen dat het nog wat langer duurt....dat is dan juist het moment waarop je naar ze toe moet gaan, en hún aandacht vragen.....
Je zou het op zijn minst kunnen proberenm áls je de kans krijgt.
Zou je vriend het begrijpen, als je hem dit uitlegt?
Perel.
Wat volgens mij ook mee speelt, nadat ik een latere posting van jou las, is dat je schoonmoeder zich ook de hoofdpersoon voelt wat betreft het "omaschap". Omdat jij geen contact met je moeder hebt, is zij dus (mooi!) de enige. er is geen andere oma die ook haar rechten op een kleinkind doet gelden, en jij hebt geen moeder om je zwangerschap e.d. mee te bespreken.
Er zal ongetwijfeld ook het gevoel meespelen van dat ze meteen ook een soort moederrol kan spelen bij jou.
Als je al geprobeerd hebt om dingen duidelijk te maken, in wat je niet wilt, en dat wordt zo beantwoord, met schelden en dergelijke, kan ik me voorstellen dat dat heel frustrerend is.
Het is natuurlijk een uiting van onmacht, omdat ze diep in haar hart heel goed weet dat het niet klopt, en als ze er dan op aangesproken wordt kan ze dat niet hebben.
Ik zou proberen mijn vriend echt duidelijk te maken, dat je zo niet verder kan op deze manier, en dat je de toekomst met jullie kind je zorgen baart , en dat dat dus nu al een deel van je zwangerschap verziekt,dat je er zo mee bezig bent. Dat je dus de dingen echt anders wil.
Met kleine dingen beginnen.
Je schoonmoeder, net als een kind dat te veel aandacht vraagt, positief "belonen"op het moment dat ze zich eens niet opdringt.
Dat wordt dan ook geadviseerd aan ouders met aandachtvragende kinderen: wat doe je áls het kind eens een keer niet vervelend is, en rustig op zichzelf speelt? Zeggen de meeste moeders: rustig laten spelen, hopen dat het nog wat langer duurt....dat is dan juist het moment waarop je naar ze toe moet gaan, en hún aandacht vragen.....
Je zou het op zijn minst kunnen proberenm áls je de kans krijgt.
Zou je vriend het begrijpen, als je hem dit uitlegt?
Perel.
zaterdag 2 juni 2007 om 09:37
En weer heeft ze vanmorgen op het internet bankieren van mijn vriend gekeken pffff.
Ik ga proberen om het mijn vriend echt duidelijk te maken dat ik zo niet met hem verder kan gaan.
Mijn hele zwangerschap staat gewoon in het teken van mijn schoonmoeder, ik kan wel huilen nu, ik geniet helemaal niet van mijn zwangerschap. En omdat ik mijn moeder mis die ons laat zitten en omdat ik een schoonmoeder heb die weer te veel bemoeit.
En oke prima als hij er vrede mee heeft hoe zijn moeder zo tussen ons in zit en overal mee bemoeit, maar dan ben ik weg.
We zijn oud genoeg om zelf onze keuze's te kunnen maken, en als je soms iets niet weet is het heel logisch dat je je moeder op belt en aan haar advies vraagt.
Ik heb nu gewoon de neiging om de wachtwoord te veranderen van het internet bankieren van mijn vriend.
zaterdag 2 juni 2007 om 10:44
Hey Mediterraneo, dit is zeker geen makkelijke situatie waar jij in zit. Ik denk ook niet dat hier schrijven en lezen de situatie 1-2-3 op zal lossen; daar is meer voor nodig.
Jij, je vriend, je schoonmoeder en je moeder zitten allemaal met hun eigen pakketje verleden in deze situatie en iedereen reageert vanuit zijn/haar eigen sores die ze hebben meegemaakt. Jouw vriend is natuurlijk beschadigd uit zijn jeugd gekomen, jij ook - je schoonmoeder loopt rond met een enorm schuldgevoel over hoe het gegaan is en je moeder/ouders zijn duidelijk ook nog niet klaar met wat er gebeurd is.
Het vervelende is dat daardoor niemand rustig, rationeel en met gevoel voor de ander kan reageren. Want iedereen zit met zijn eigen gekwetstheid en roept om het hardst dat zijn/haar problemen het belangrijkst, het ergst etc. zijn (niet met die woorden misschien). Die situatie wàs er al, maar alles wordt nu sterker en intenser nu er een baby'tje onderweg is. Niet alleen komt alle gekwetstheid nu nog heviger naar boven, ook alle dingen van 'hoe het beter kan, of beter had gemoeten qua opvoeding' komen naar boven.
Ik denk dat alleen een professional daarbij kan helpen. Want die kan op een rustig moment alles op een rijtje zetten, je leren omgaan met emoties van frustratie en pijn. Het mooiste zou zijn als iedere speler in deze situatie gaat werken aan de gevoelens uit het verleden, maar dat is waarschijnlijk een illusie.
Je kan beginnen met jezelf. En je kan voorstellen aan je vriend om ook in therapie te gaan.
Wat je schoonmoeder ook doet, probeer te begrijpen dat je vriend niet anders kan reageren dan hoe hij doet. Hij heeft al die jaren zijn moeder moeten missen en hij kan het simpelweg niet verteren dat zij weer weg zou gaan, dus hij ligt in een spagaat.
Probeer in elk geval te voorkomen dat deze situatie een wig drijft tussen jou en je vriend. Want jullie zijn straks samen ouders, willen voor dit kindje zorgen én jullie zijn bovendien nog eens gek op elkaar. Dat wil je toch niet kwijt?
Doe eens een stap terug in je hoofd en kijk eens op een afstandje naar deze situatie. Dan begrijp je dat niemand de dingen doet om de ander expres te pesten, maar dat iedereen 'gewoon' vanuit zijn/haar primaire gevoel van gekwetstheid reageert.
Voor jou zou therapie zinvol kunnen zijn om om te kunnen gaan met hoe het tussen jouw ouders is, én om om te kunnen gaan met hoe het gaat tussen jou, je vriend en schoonmoeder. Ideaal zal het waarschijnlijk nooit worden, maar je kan jezelf wel sterker maken.
Jij, je vriend, je schoonmoeder en je moeder zitten allemaal met hun eigen pakketje verleden in deze situatie en iedereen reageert vanuit zijn/haar eigen sores die ze hebben meegemaakt. Jouw vriend is natuurlijk beschadigd uit zijn jeugd gekomen, jij ook - je schoonmoeder loopt rond met een enorm schuldgevoel over hoe het gegaan is en je moeder/ouders zijn duidelijk ook nog niet klaar met wat er gebeurd is.
Het vervelende is dat daardoor niemand rustig, rationeel en met gevoel voor de ander kan reageren. Want iedereen zit met zijn eigen gekwetstheid en roept om het hardst dat zijn/haar problemen het belangrijkst, het ergst etc. zijn (niet met die woorden misschien). Die situatie wàs er al, maar alles wordt nu sterker en intenser nu er een baby'tje onderweg is. Niet alleen komt alle gekwetstheid nu nog heviger naar boven, ook alle dingen van 'hoe het beter kan, of beter had gemoeten qua opvoeding' komen naar boven.
Ik denk dat alleen een professional daarbij kan helpen. Want die kan op een rustig moment alles op een rijtje zetten, je leren omgaan met emoties van frustratie en pijn. Het mooiste zou zijn als iedere speler in deze situatie gaat werken aan de gevoelens uit het verleden, maar dat is waarschijnlijk een illusie.
Je kan beginnen met jezelf. En je kan voorstellen aan je vriend om ook in therapie te gaan.
Wat je schoonmoeder ook doet, probeer te begrijpen dat je vriend niet anders kan reageren dan hoe hij doet. Hij heeft al die jaren zijn moeder moeten missen en hij kan het simpelweg niet verteren dat zij weer weg zou gaan, dus hij ligt in een spagaat.
Probeer in elk geval te voorkomen dat deze situatie een wig drijft tussen jou en je vriend. Want jullie zijn straks samen ouders, willen voor dit kindje zorgen én jullie zijn bovendien nog eens gek op elkaar. Dat wil je toch niet kwijt?
Doe eens een stap terug in je hoofd en kijk eens op een afstandje naar deze situatie. Dan begrijp je dat niemand de dingen doet om de ander expres te pesten, maar dat iedereen 'gewoon' vanuit zijn/haar primaire gevoel van gekwetstheid reageert.
Voor jou zou therapie zinvol kunnen zijn om om te kunnen gaan met hoe het tussen jouw ouders is, én om om te kunnen gaan met hoe het gaat tussen jou, je vriend en schoonmoeder. Ideaal zal het waarschijnlijk nooit worden, maar je kan jezelf wel sterker maken.
zaterdag 2 juni 2007 om 11:38
Zijn dat ook mensen die zonder hun moeder zijn opgegroeid?
Ik begrijp je weerstand tegen hulp van buitenaf. Jij geeft aan bang te zijn dat de relatie stukloopt en dat je dat niet wilt. Misschien wil je ook niet dat je kind opgroeit in een 'gebroken' gezin.
Wat is het alternatief om een break-up te voorkomen?
zaterdag 2 juni 2007 om 12:10
Ja dat zijn ook gewoon mensen die zonder moeder zijn opgegroeid, ik bedoel je moet toch wel tegen je moeder kunnen zeggen wat je vind, wat je voelt wat je denkt, waar je het mee eens bent en wat weer niet. Het verschil tussen mij en mijn vriend is, dat ik met moeder ben opgegroeid maar dat ik altijd voor mezelf heb moeten in staan ik leerde al vroeg zelfstandig zijn omdat ik altijd mijn moeder met veel dingen moest helpen, en niet verwend zijn. Mijn vriend ook die heeft voor zichzelf moeten in staan in internaten(je zou juist denken dat als je in internaten en verpleeghuizen opgroeit dat je dan juist leert voor jezelf te zorgen) van jongs af aan alleen hij is later verwend door zijn moeder en ja zoals al gezegd is omdat zijn moeder het verleden wil vebeteren. Het liefst wil ik niet dat mn kind in een gebroken gezin opgroeit, maar als ik alleen beter af ben en als het voor mn kind beter is dan zou ik het wel doen. Een alternatief zou ik zo echt niet kunnen weten.
zaterdag 2 juni 2007 om 12:15
Ik bedoelde natuurlijk een alternatief t.o.v. hulp buitenaf om deze situatie op te lossen. Niet alleen verder gaan als alternatief op het hebben van een relatie/gezin.
Zoals je het beschrijft, verwijt je hem dat hij niet 'flinker' is richting zijn moeder. Daarom schreef ik al eerder dat hij waarschijnlijk niet anders kan. Enerzijds heb je daar begrip voor, anderzijds vergelijk je hem met anderen en maak je hem verwijten.
Als je op een goede manier uit deze situatie wilt komen, zul je moeten stoppen met hem verwijten te maken. Anders zijn er alleen maar verliezers.
Zoals je het beschrijft, verwijt je hem dat hij niet 'flinker' is richting zijn moeder. Daarom schreef ik al eerder dat hij waarschijnlijk niet anders kan. Enerzijds heb je daar begrip voor, anderzijds vergelijk je hem met anderen en maak je hem verwijten.
Als je op een goede manier uit deze situatie wilt komen, zul je moeten stoppen met hem verwijten te maken. Anders zijn er alleen maar verliezers.
zaterdag 2 juni 2007 om 12:51
Ja onbewust verwijt ik hem daar denk ik ook wel mee ja, maarja niet zo gek eigenlijk als je ziet wat er allemaal gebeurt is. Ik vergelijk hem niet met anderen ik bedoelde daarmee een voorbeeld te geven van dat het moet kunnen om te zeggen tegen je moeder wat je voelt,denkt of vind.
Zoals ik helemaal ook heb aangegeven was het ook gewoon om mijn verhaal even kwijt te kunnen. Maar nu doe je net alsof ik hier de boosdoener ben terwijl ik eigenlijk alleen maar gewoon normaal advies vraag en mn verhaal eigenlijk kwijt wil en that's it. En misschien denkje dat wel door de manier hoe ik het over breng sorry dan, maar ik zit ook helemaal vol. En aangezien ik op dit topic alleen zit en niet samen met mijn vriend deze topic heb geopend zeg ik MIJN , maar je moet daar niet gelijk een ikke ikke ikke en de rest kan stikken achter zoeken. Voor de rest heel erg bedankt voor je tips ik zal ze zeker onthouden en kijken wat ik er mee kan doen.
