Relaties
alle pijlers
Help....
dinsdag 4 december 2007 om 11:12
Ik heb sinds 11 jaar een relatie met mijn partner. We hebben 3 kinderen...huisje boompje beestje ! Wat wil een mens nog meer.
Mijn partner heeft PDD-nos, dat heeft er voor gezorgd dat onze relatie nooit verveeld !
Het afgelopen jaar is er veel onrust geweest, na een periode van bijna 3 rustige jaren.
Voor onze relatie heeft mijn man een relatie gehad, waar zijn ex opeens zwanger bleek te zijn.
Toen hij vroeg aan haar wie de vader was, zei zij dat hij dat niet was en dat hij haar met rust moest laten.
Toen wij elkaar daarna leerden kennen, wist ik van dit gegeven, maar het verdween naar de achtergrond.
Af en toe kwam het even boven water, dat hij zich afvroeg of het nou wel of niet zo was....
Enfin, 11 jaar later...heeft hij afgelopen februari contact gezocht met haar op een hele vreemde manier, hij heeft toen heel *grappig* gehoord, dat hij toch wel de vader zou zijn van het kind.
Daar bleef het bij op dat moment, maar het veroorzaakte veel onrust binnen onze relatie. Ik voelde me heel erg gekwetst, de manier waarop was onbegrijpelijk voor mij. Met name de houding van mijn schoonmoeder heb ik al heel erg pijnlijk ervaren !. Onze relatie was uberhaubt al lastig, maar nu door bijzondere bemoeienis van haar, heb ik ons contact voor de derde keer verbroken. Zij vond namelijk dat zij met zijn ex kon bellen, en dat alles achter mijn rug om bekokstoofd kon worden.
Ze vond ook dat het niet mijn probleem was, maar die van mijn partner, dat ik geen oude koeieen uit de sloot moest halen, omdat ik aangaf geen ruimte te hebben voor dit soort grote problematieken, aangezien er twee grote issues zijn geweest sinds februari. Mijn rek is er uit en ik kan weinig extra's hebben !
Dit is wel een grote extra...!
Ik vind het daarbij zo bizar dat zijn ex nu wel opeens vindt dat mijn man de vader zou zijn van haar kind. Zij zegt dat haar kind wil weten wie haar vader is en wil dus contact.
Het betreffende kind is 10 jaar.
Wat vinden jullie hier nou van ?
Ik ben zo benieuwd naar meningen, want ik vind het bizar...mijn man is door de war, zijn moeders mening, ik met mijn mening...hij weet het zelf niet, maar vindt wel dat hij wat moet doen in deze.
Mijn houding naar die ex van hem...ik vind het een K*T streek, hoe kan je iemand zoiets ontnemen en nar 11 jaar opeens iets anders verklaren en heel laconiek zijn !
Groeten Deesje
Mijn partner heeft PDD-nos, dat heeft er voor gezorgd dat onze relatie nooit verveeld !
Het afgelopen jaar is er veel onrust geweest, na een periode van bijna 3 rustige jaren.
Voor onze relatie heeft mijn man een relatie gehad, waar zijn ex opeens zwanger bleek te zijn.
Toen hij vroeg aan haar wie de vader was, zei zij dat hij dat niet was en dat hij haar met rust moest laten.
Toen wij elkaar daarna leerden kennen, wist ik van dit gegeven, maar het verdween naar de achtergrond.
Af en toe kwam het even boven water, dat hij zich afvroeg of het nou wel of niet zo was....
Enfin, 11 jaar later...heeft hij afgelopen februari contact gezocht met haar op een hele vreemde manier, hij heeft toen heel *grappig* gehoord, dat hij toch wel de vader zou zijn van het kind.
Daar bleef het bij op dat moment, maar het veroorzaakte veel onrust binnen onze relatie. Ik voelde me heel erg gekwetst, de manier waarop was onbegrijpelijk voor mij. Met name de houding van mijn schoonmoeder heb ik al heel erg pijnlijk ervaren !. Onze relatie was uberhaubt al lastig, maar nu door bijzondere bemoeienis van haar, heb ik ons contact voor de derde keer verbroken. Zij vond namelijk dat zij met zijn ex kon bellen, en dat alles achter mijn rug om bekokstoofd kon worden.
Ze vond ook dat het niet mijn probleem was, maar die van mijn partner, dat ik geen oude koeieen uit de sloot moest halen, omdat ik aangaf geen ruimte te hebben voor dit soort grote problematieken, aangezien er twee grote issues zijn geweest sinds februari. Mijn rek is er uit en ik kan weinig extra's hebben !
Dit is wel een grote extra...!
Ik vind het daarbij zo bizar dat zijn ex nu wel opeens vindt dat mijn man de vader zou zijn van haar kind. Zij zegt dat haar kind wil weten wie haar vader is en wil dus contact.
Het betreffende kind is 10 jaar.
Wat vinden jullie hier nou van ?
Ik ben zo benieuwd naar meningen, want ik vind het bizar...mijn man is door de war, zijn moeders mening, ik met mijn mening...hij weet het zelf niet, maar vindt wel dat hij wat moet doen in deze.
Mijn houding naar die ex van hem...ik vind het een K*T streek, hoe kan je iemand zoiets ontnemen en nar 11 jaar opeens iets anders verklaren en heel laconiek zijn !
Groeten Deesje
dinsdag 4 december 2007 om 11:20
Als je vriend echt wil weten of het zijn kind is, dan kan ie een DNA-test afdwingen. Wat die ex doet spoort niet helemaal, maar jekunt er weinig aan doen. het is een kutstreek van haar, maar het kind dat ze heeft kan daar weinig aan doen en als jouw vriend echt de vader is, dan kan ik me voorstellen dat ie contatc met zijn kind wil. is die ex zwanger geworden toen jij al een relatie had met je vriend? speelt het mee dat ie dus mss is vreemdgegaan met haar toen ie al met jou had?
En je kunt euk aangeven dat je "geen ruimet"hebt voor dit soort problematiek, maar daar gaat het niet mee weg. als je het niet kubnt handelen dan is er mar een oplossing. Want dat kind is er en gaat niet meer weg, omdat jij het ff niet kunt handelen.
Dat je schoonmoeder jou er zo buitenlaat vind ik onterecht, maar ik denk dat dat iets is wat je moet proberen met je vriend te bespreken. Wat erg lastig zal zijn met een PDD-NOS-er.
En je kunt euk aangeven dat je "geen ruimet"hebt voor dit soort problematiek, maar daar gaat het niet mee weg. als je het niet kubnt handelen dan is er mar een oplossing. Want dat kind is er en gaat niet meer weg, omdat jij het ff niet kunt handelen.
Dat je schoonmoeder jou er zo buitenlaat vind ik onterecht, maar ik denk dat dat iets is wat je moet proberen met je vriend te bespreken. Wat erg lastig zal zijn met een PDD-NOS-er.
dinsdag 4 december 2007 om 11:32
Je man moet een vaderschapstest eisen. Dan hebben jullie allebei, eigenlijk alle 4, ex en kind ook, zekerheid. Dan weet je ook zeker dat die ex niet een vuil spelletje speelt.
Als hij wel de vader is betekent dat misschien een hele verandering in jullie leven, maar dat kind heeft toch ook recht op zijn vader? Als ik het goed begrijp is dat kind verwekt voor jullie een relatie hadden? Je vriend is niet met haar vreemd gegaan toch?
Als hij wel de vader is betekent dat misschien een hele verandering in jullie leven, maar dat kind heeft toch ook recht op zijn vader? Als ik het goed begrijp is dat kind verwekt voor jullie een relatie hadden? Je vriend is niet met haar vreemd gegaan toch?
dinsdag 4 december 2007 om 11:34
Dit klinkt wrs nogal hard maar in essentie is het jouw probleem niet. Dus maak het dat ook niet. Ik kan me voorstellen dat het heel heftig is maar uiteindelijk is dit iets tussen jouw man en zijn ex wat ze samen moeten oplossen.
DNA test, nadenken over wat voor soort contact hij met zijn kind wil, al dat soort dingen liggen nu op het bord van je man. Misschien ook woede, onbegrip, verdriet, gemis. Ik zou je aanraden te proberen er voor je man onvoorwaardelijk en liefdevol te zijn, ik vermoed dat hij dat nu heel hard nodig heeft.
Hij heeft niets fout gedaan. Dat kind ook niet. Als het zijn kind is, is het belangrijk dat hij de ruimte krijgt om na te denken over hoe dat nou verder moet. Ik denk dat een risico is dat jij het gevoel hebt dat je de boel moet verdedigen tegen indringers (niet zo vreemd trouwens). Probeer een stap terug te doen, je er regelmatig even emotioneel van los te koppelen en zie dat dat niet nodig is. Dan is het ook een stuk minder zwaar
.
Iig heel veel sterkte gewenst.
DNA test, nadenken over wat voor soort contact hij met zijn kind wil, al dat soort dingen liggen nu op het bord van je man. Misschien ook woede, onbegrip, verdriet, gemis. Ik zou je aanraden te proberen er voor je man onvoorwaardelijk en liefdevol te zijn, ik vermoed dat hij dat nu heel hard nodig heeft.
Hij heeft niets fout gedaan. Dat kind ook niet. Als het zijn kind is, is het belangrijk dat hij de ruimte krijgt om na te denken over hoe dat nou verder moet. Ik denk dat een risico is dat jij het gevoel hebt dat je de boel moet verdedigen tegen indringers (niet zo vreemd trouwens). Probeer een stap terug te doen, je er regelmatig even emotioneel van los te koppelen en zie dat dat niet nodig is. Dan is het ook een stuk minder zwaar
.Iig heel veel sterkte gewenst.
dinsdag 4 december 2007 om 12:07
Hallo, bedankt voor jullie reacties alvast.
Het kind in kwestie is voor onze relatie ontstaan, de moeder werd zwanger en daarna gingen ze uit elkaar.
Dat is de issue dus ook niet.
Een vaderschapstest is voor mij ook de optie, dan heeft iedereen ook duidelijkheid.
Maar ruimte hebben in deze vind ik wel bijzonder essentieel, er zijn de afgelopen maanden heel wat pijnlijke acties geweest, die mijn vertrouwen heel erg geschaad hebben, dus ik vind dat toch wel van groot belang.
Daarbij ook de ruimte voor alle betrokkenen. Mijn partner: die hoort oppens na 11 jaar dat hij toch de verwekker is. Het kind in kwestie: een kind van 10, kan je die plotseling opzadelen met dit soort emoties ?
Onze kinderen...!
Ik vind het allemaal doodeng, omdat ik me zo gekwest voel, omdat ik geneigd ben alles stevig te omarmen en mijn partner zie worstelen.
Ik zal afstand moeten nemen, zoals Feliciaatje zegt, maar pffffft dat is wel een lastige, omdat alles wel bijzonder grote consequenties heeft.
Ik heb mijn bagage, mijn partner heeft dat ...ik vind het zo moeilijk !
Groeten Deesje
Het kind in kwestie is voor onze relatie ontstaan, de moeder werd zwanger en daarna gingen ze uit elkaar.
Dat is de issue dus ook niet.
Een vaderschapstest is voor mij ook de optie, dan heeft iedereen ook duidelijkheid.
Maar ruimte hebben in deze vind ik wel bijzonder essentieel, er zijn de afgelopen maanden heel wat pijnlijke acties geweest, die mijn vertrouwen heel erg geschaad hebben, dus ik vind dat toch wel van groot belang.
Daarbij ook de ruimte voor alle betrokkenen. Mijn partner: die hoort oppens na 11 jaar dat hij toch de verwekker is. Het kind in kwestie: een kind van 10, kan je die plotseling opzadelen met dit soort emoties ?
Onze kinderen...!
Ik vind het allemaal doodeng, omdat ik me zo gekwest voel, omdat ik geneigd ben alles stevig te omarmen en mijn partner zie worstelen.
Ik zal afstand moeten nemen, zoals Feliciaatje zegt, maar pffffft dat is wel een lastige, omdat alles wel bijzonder grote consequenties heeft.
Ik heb mijn bagage, mijn partner heeft dat ...ik vind het zo moeilijk !
Groeten Deesje
dinsdag 4 december 2007 om 12:15
Ik kan me voorstellen dat het een achtbaan aan emoties heeft opgeleverd in iedereen. En dat dat niet altijd de mooiste kanten in iedereen naar boven heeft gehaald 
.
Stel je voor dat je had geweten van het begin af aan dat het bekend was dat het zijn kind was. Dan was de situatie ook niet altijd even leuk geweest maar een kind is nou eenmaal een voldongen feit. Het heeft geen zin daar iemand de dupe van te laten zijn, dingen zijn zoals ze zijn.
Ik vind je reacties compleet begrijpelijk, vergeet niet om lief te zijn voor jezelf en ook ruimte te maken voor je emoties. Ze zijn er nou eenmaal. Wees alleen voorzichtig met je te laten leiden door ze, in dit geval is het belangrijk om de boel verstandig aan te pakken.
Het zou zonde zijn om misschien jullie relatie hierop stuk te zien lopen wat kan gebeuren als je angstig en boos bent en in de verdediging schiet. Wees er voor elkaar en praat veel met elkaar.
.Stel je voor dat je had geweten van het begin af aan dat het bekend was dat het zijn kind was. Dan was de situatie ook niet altijd even leuk geweest maar een kind is nou eenmaal een voldongen feit. Het heeft geen zin daar iemand de dupe van te laten zijn, dingen zijn zoals ze zijn.
Ik vind je reacties compleet begrijpelijk, vergeet niet om lief te zijn voor jezelf en ook ruimte te maken voor je emoties. Ze zijn er nou eenmaal. Wees alleen voorzichtig met je te laten leiden door ze, in dit geval is het belangrijk om de boel verstandig aan te pakken.
Het zou zonde zijn om misschien jullie relatie hierop stuk te zien lopen wat kan gebeuren als je angstig en boos bent en in de verdediging schiet. Wees er voor elkaar en praat veel met elkaar.
dinsdag 4 december 2007 om 17:46
Maar het feit dat er sinds februari dingen zijn gebeurd waardoor jouw vertrouwen geschaad is, staat toch volledig los van het feit dat jouw partner nu ineens te horen krijgt dat dit kind wellicht zijn dochter is? Dat laatste vind ik namelijk nogal erg voor zowel hem als voor het kind, en eigenlijk sta jij daarbuiten.
De problemen met je partner staat los van deze situatie, dus het lijkt mij het verstandigst om die ook gescheiden te houden.
De problemen met je partner staat los van deze situatie, dus het lijkt mij het verstandigst om die ook gescheiden te houden.
.
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Mariannanas, ik denk dat je gelijk hebt, maar ik denk ook dat dat niet gaat
Alles komt nu tegelijk tenminste zo zal TO zich voelen.
Ik weet ook niet of ik de zaken zo goed gescheiden zou kunnen houden
Tis nogal niet niks wat zomaar ineens je houshoudentje binnenwaait
Alles komt nu tegelijk tenminste zo zal TO zich voelen.
Ik weet ook niet of ik de zaken zo goed gescheiden zou kunnen houden
Tis nogal niet niks wat zomaar ineens je houshoudentje binnenwaait
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 4 december 2007 om 21:21
De situatie van februari had wel degelijk wat te maken met waar we nu beland zijn !
Via een site op internet kregen beide partijen contact met elkaar, via een soort Hyves site.
Mijn partner heeft toen op een hele ongepaste wijze contact gezocht met haar, enkel en alleen om het feit erachter te komen of het nu waar was of niet ?
Zij traptte er met beide benen in en zei opeens: wat ik je toen zei, tja je bent het toch wel hoor !
En of mijn vertrouwen op dat moment geschaad werd...!
De problemen van mijn partner staan zeer zeker niet los van hoe ik me nu voel, dat vind ik wat te kort door de bocht gesteld.
Het is eigenlijk ook stom van mij om een probleem als dit het forum te zetten, dan kan ik dit soort (hoe goed bedoeld ook ) reacties verwachten.
Ik ben de ondersteuner, begeleider, hulpverlener van mijn partner, dat ik geen middel ben, maar een PARTNER, is iets wat ik steeds sterker ga voelen...en mijzelf wegcijferen, steeds water bij de wijn doen, omwille van...is in deze niet mogelijk,
Groeten Deesje
Via een site op internet kregen beide partijen contact met elkaar, via een soort Hyves site.
Mijn partner heeft toen op een hele ongepaste wijze contact gezocht met haar, enkel en alleen om het feit erachter te komen of het nu waar was of niet ?
Zij traptte er met beide benen in en zei opeens: wat ik je toen zei, tja je bent het toch wel hoor !
En of mijn vertrouwen op dat moment geschaad werd...!
De problemen van mijn partner staan zeer zeker niet los van hoe ik me nu voel, dat vind ik wat te kort door de bocht gesteld.
Het is eigenlijk ook stom van mij om een probleem als dit het forum te zetten, dan kan ik dit soort (hoe goed bedoeld ook ) reacties verwachten.
Ik ben de ondersteuner, begeleider, hulpverlener van mijn partner, dat ik geen middel ben, maar een PARTNER, is iets wat ik steeds sterker ga voelen...en mijzelf wegcijferen, steeds water bij de wijn doen, omwille van...is in deze niet mogelijk,
Groeten Deesje
dinsdag 4 december 2007 om 23:20
't Was niet mijn bedoeling om je nog meer het gevoel te geven dat je je ei nergens kwijt kan. Als je behoefte hebt aan een plek waar je je frustraties, verdriet enz wil ventileren, laat je dan vooral niet tegenhouden .
Als ik het idee heb dat iemand om advies vraagt oid zal ik proberen mee te denken. Maar als het er om gaat om even ongenuanceerd je hart te luchten wat nu wrs thuis heel moeilijk is, hou ik mijn snufferd en krijg je gewoon een knuf want het lijkt me hoe dan ook een hele moeilijke situatie.
.Als ik het idee heb dat iemand om advies vraagt oid zal ik proberen mee te denken. Maar als het er om gaat om even ongenuanceerd je hart te luchten wat nu wrs thuis heel moeilijk is, hou ik mijn snufferd en krijg je gewoon een knuf want het lijkt me hoe dan ook een hele moeilijke situatie.
woensdag 5 december 2007 om 10:55
afstand?? die hoef je toch helemaal niet te nemen?
als blijkt dat het echt zijn kind is (na de test) dan ben jij toch de vrouw van zijn/haar vader?? jij hoort er toch bij? dan zal er hopelijk een bezoeksregeling komen waardoor jullie elkaar allemaal beter leren kennen.
het kind is nog jong, dus daar kan je best een leuke band mee opbouwen.
het enige rare aan dit alles vind ik hoe je schoonmoeder reageerd, maar dat doet ze misschien meer om jou een hak te zetten. (bedoel je bent zelf ook een vrouw je weet hoe wij kunnen zijn
)
begrijp uit je post dat jullie ook samen kids hebben?? vertel die nog ff nix voordat je de uitslag van de test hebt, anders gooi je hun leventje ook al helemaal overhoop.
kijk wat er verder speelt dat weten wij allemaal niet, maar als het alleen om het kind gaat dan moet daar toch wel uit te komen zijn. het is toch niet zo dat het is verwekt toen jullie al samen waren, maar voor jouw tijd. daar kan het kind sowieso geen klap aan doen. (ook niet als het daarna was, maar dat terzijde)
en met de moeder van het kind heb je helemaal geen fluit te maken. (wat een gek mens trouwens, heeft ze wel tegen het kind gezegt dat jouw man de vaders is... vreemd geval)
sterkte meid
als blijkt dat het echt zijn kind is (na de test) dan ben jij toch de vrouw van zijn/haar vader?? jij hoort er toch bij? dan zal er hopelijk een bezoeksregeling komen waardoor jullie elkaar allemaal beter leren kennen.
het kind is nog jong, dus daar kan je best een leuke band mee opbouwen.
het enige rare aan dit alles vind ik hoe je schoonmoeder reageerd, maar dat doet ze misschien meer om jou een hak te zetten. (bedoel je bent zelf ook een vrouw je weet hoe wij kunnen zijn
) begrijp uit je post dat jullie ook samen kids hebben?? vertel die nog ff nix voordat je de uitslag van de test hebt, anders gooi je hun leventje ook al helemaal overhoop.
kijk wat er verder speelt dat weten wij allemaal niet, maar als het alleen om het kind gaat dan moet daar toch wel uit te komen zijn. het is toch niet zo dat het is verwekt toen jullie al samen waren, maar voor jouw tijd. daar kan het kind sowieso geen klap aan doen. (ook niet als het daarna was, maar dat terzijde)
en met de moeder van het kind heb je helemaal geen fluit te maken. (wat een gek mens trouwens, heeft ze wel tegen het kind gezegt dat jouw man de vaders is... vreemd geval)
sterkte meid
