Relaties
alle pijlers
Help!
vrijdag 6 juli 2007 om 10:18
Oktober vorig jaar ben ik verliefd geworden op een man terwijl ik zes jaar een relatie had. Hij bleek getrouwd te zijn, maar niet happy in de relatie die hij had. Hij werd ook verliefd op mij. We dachten de 'ware' in elkaar gevonden te hebben. We hebben heel veel gepraat over allerlei onderwerpen. We wisten één ding zeker. We wilden bij elkaar zijn, elke dag samen wakker worden en onze dromen in dit leven verwezelijken. Na drie maanden intensief kontakt besloten we dat we voor elkaar zouden gaan. Hij is bij zijn vrouw weggegaan en ik heb mijn relatie beeindigd. Ik werd ontslagen uit het familiebedrijf en was afhankelijk van mijn nieuwe vriend, maar dat was voorlopig geen probleem, we zouden voor elkaar zorgen. (Inmiddels heb ik weer een baan, maar het is niet genoeg om mezelf 100% te onderhouden) Veel onbegrip en verdriet in onze omgeving, maar samen waren we sterk en ons liefdesverhaal was uniek (we leerden elkaar op een bijzondere manier kennen) en men zou uiteindelijk inzien dat we voor elkaar gemaakt waren. (Wat klinkt dit nu allemaal hopeloos dwaas) Het voelde fantastisch. Twee maanden hebben we in een huisjes gezeten op een vakantiepark terwijl we op zoek gingen naar een plekje voor ons. Zo vonden we een fantastisch appartement waar we nu wonen.
Maar......
Het lijkt plotseling één grote leugen te zijn. Al zijn woorden over dat ik de ware ben en zijn droomvrouw. Twee lichamen, één ziel, wat hij altijd zei, is niet meer. Hij heeft het moeilijk met zijn scheiding (wat ik kan begrijpen) en laat mij aan mijn lot over. Hij flikt de meest rare dingen en de ene dag ben ik alles en de volgende ben ik niets meer. Hij wil zichzelf straffen voor wat hij gedaan heeften daarmee straft hij alles en iedereen om zich heen. Positiviteit is ver te zoeken en hij zegt dat het beter zou zijn als we uit elkaar zouden gaan, dan kan hij alles verwerken en wanneer hij daarmee klaar is mag ik weer terug komen. (Belachelijk in mijn ogen). Maar nu is het zo dat ik nergens naartoe kan en dat weet hij donders goed. Ik heb het financieel nog niet zo voor elkaar dat ik zelf een woning kan regelen. Dus ik vraag me af of dit hem een gevoel van macht geeft? Ik weet niet goed meer wat ik nou moet doen. Moet ik me aan mijn woord houden en hem steunen, ook in de moeilijke tijden (hij zegt zelf dat het wel over gaat) of moet ik hem verlaten en mijn trots en alles wat ik nog heb aan eigenwaarde overboord zetten en terug gaan naar mijn vader en onder zijn regime leven, wat betekent dat ik in een soort van dwangbuis terecht kom en al mijn vrijheid moet inleveren. Ik dacht dat ik voor de liefde koos, maar ik heb nu voornamelijk hartzeer en veel verdriet. Waarom kan hij toch niet van me houden zoals hij deed toen hij ervoor koos om samen een leven op te bouwen. Heeft iemand hier ervaring mee of kan iemand me misschien van raad voorzien, want momenteel knal ik elke keer met 300 km per uur tegen een muur en mijn energie raakt op.
Bedankt voor het lezen van mijn bericht en hopelijk kun je me helpen.
Liefs
Maar......
Het lijkt plotseling één grote leugen te zijn. Al zijn woorden over dat ik de ware ben en zijn droomvrouw. Twee lichamen, één ziel, wat hij altijd zei, is niet meer. Hij heeft het moeilijk met zijn scheiding (wat ik kan begrijpen) en laat mij aan mijn lot over. Hij flikt de meest rare dingen en de ene dag ben ik alles en de volgende ben ik niets meer. Hij wil zichzelf straffen voor wat hij gedaan heeften daarmee straft hij alles en iedereen om zich heen. Positiviteit is ver te zoeken en hij zegt dat het beter zou zijn als we uit elkaar zouden gaan, dan kan hij alles verwerken en wanneer hij daarmee klaar is mag ik weer terug komen. (Belachelijk in mijn ogen). Maar nu is het zo dat ik nergens naartoe kan en dat weet hij donders goed. Ik heb het financieel nog niet zo voor elkaar dat ik zelf een woning kan regelen. Dus ik vraag me af of dit hem een gevoel van macht geeft? Ik weet niet goed meer wat ik nou moet doen. Moet ik me aan mijn woord houden en hem steunen, ook in de moeilijke tijden (hij zegt zelf dat het wel over gaat) of moet ik hem verlaten en mijn trots en alles wat ik nog heb aan eigenwaarde overboord zetten en terug gaan naar mijn vader en onder zijn regime leven, wat betekent dat ik in een soort van dwangbuis terecht kom en al mijn vrijheid moet inleveren. Ik dacht dat ik voor de liefde koos, maar ik heb nu voornamelijk hartzeer en veel verdriet. Waarom kan hij toch niet van me houden zoals hij deed toen hij ervoor koos om samen een leven op te bouwen. Heeft iemand hier ervaring mee of kan iemand me misschien van raad voorzien, want momenteel knal ik elke keer met 300 km per uur tegen een muur en mijn energie raakt op.
Bedankt voor het lezen van mijn bericht en hopelijk kun je me helpen.
Liefs
vrijdag 6 juli 2007 om 10:25
Jeetje, dat zal niet makkelijk voor je zijn.. Kan wel met de standaard opmerking komen 'once a cheater, always a cheater' maar daar heb je op dit moment weinig aan lijkt mij zo..
Het lijkt wel alsof de roze wolken eindelijk zijn gedaald en jullie beide weer met beide voeten op de grond staan en nu pas inzien wat voor stof er allemaal is opgewaaid door jullie beslissing. Het lijkt me inderdaad niet meer dan logisch dat je vriend misschien een terugslag heeft ivm zijn scheiding en ja, wat jij zou moeten doen is hetgeen wat het dichst bij je hart ligt. Aan de ene kant zeg ik 'kijk het even aan, laat hem even wat losser en laat hem zijn eigen gevoel uitvinden maar laat hem weten dat je er voor hem bent wanneer hij je nodig heeft'.
Maar ja, aan de andere kant begrijp ik ook wel dat dit zo ontzettend verwarrend is voor je, juist door alles wat hij tegen je heeft gezegd en het nu soort van terugneemt..
Als je van hem houdt zou ik zeggen 'kijk het aan'. Maar blijf niet bij hem omdat je denkt dat je financieel het niet zou redden alleen. Geloof me, dat kan je wel!!!
Het lijkt wel alsof de roze wolken eindelijk zijn gedaald en jullie beide weer met beide voeten op de grond staan en nu pas inzien wat voor stof er allemaal is opgewaaid door jullie beslissing. Het lijkt me inderdaad niet meer dan logisch dat je vriend misschien een terugslag heeft ivm zijn scheiding en ja, wat jij zou moeten doen is hetgeen wat het dichst bij je hart ligt. Aan de ene kant zeg ik 'kijk het even aan, laat hem even wat losser en laat hem zijn eigen gevoel uitvinden maar laat hem weten dat je er voor hem bent wanneer hij je nodig heeft'.
Maar ja, aan de andere kant begrijp ik ook wel dat dit zo ontzettend verwarrend is voor je, juist door alles wat hij tegen je heeft gezegd en het nu soort van terugneemt..
Als je van hem houdt zou ik zeggen 'kijk het aan'. Maar blijf niet bij hem omdat je denkt dat je financieel het niet zou redden alleen. Geloof me, dat kan je wel!!!
vrijdag 6 juli 2007 om 10:28
Hoelang zijn jullie nu bij elkaar? Het klinkt alsof het allemaal snel gegaan is. Hij heeft tijd nodig om zijn scheiding te vewerken lijkt mij. Van die vrouw heeft hij lange tijd gehouden en met haar heeft hij zijn leven gedeeld, dat valt nu weg en jij bent niet direct de vervangster van wat hij mist.
Hij moet eerst het een goed afsluiten voordat hij zich voor 100% aan jullie relatie kan geven denk ik.
Misschien is zijn vreemde gedrag zo te verklaren? Ga eens een avondje samen zitten en over zijn gevoelens praten, want ik lees nu vooral over hoe jij je voelt. Weet je wel hoe hij zich voelt in deze moeilijke situatie?
Hij moet eerst het een goed afsluiten voordat hij zich voor 100% aan jullie relatie kan geven denk ik.
Misschien is zijn vreemde gedrag zo te verklaren? Ga eens een avondje samen zitten en over zijn gevoelens praten, want ik lees nu vooral over hoe jij je voelt. Weet je wel hoe hij zich voelt in deze moeilijke situatie?
