Relaties
alle pijlers
Helpen of laten verdrinken?
zondag 4 november 2007 om 12:19
Waarom helpen of verzuipen? Misschien een goede middenweg. Praat met hem en kijk hoe hij hier naar kijkt wat er gister gebeurd is. Wilt hij wel hulp? Lijkt me niet verkeerd ipv alleen ronddobberen. Het hangt ervan af hoe hij dit voorval af doet. Als hij dit normaal vind, ja dan zou ik ook mijn conclusies trekken. Maar als hij openstaat voor therapie dan zoeken naar iemand die hem wel wilt helpen. Ik snap dat je na 4 jaar ook een keer voor jezelf wilt kiezen. Dus je stap om vannacht weg te gaan denk ik dat goed is geweest, dat hij ziet dat het zo niet meer kan. Je kan ook voor jezelf kiezen door (tijdelijk) alleen te gaan wonen en als hij aan zichzelf gaat werken en hij komt eruit dat jullie op langere termijn weer kijken om samen te gaan wonen. Maar het zal veel energie van jou kosten. Wil je dat wel? Sterkte!!!!!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 4 november 2007 om 12:19
Als je al zo lang bezig bent met hem op het goede pad te krijgen/houden kan ik me voorstellen dat je dat een keer gaat opbreken. Hij is een volwassen man die zijn eigen beslissingen neemt en als jij geen zin hebt om hem daar in te sturen moet je dat niet hoeven doen. Je bent niet zijn maatschappelijk werkster.
Klink ik erg hard als ik zeg dat het moment misschien daar is om hem lekker zielig te laten zijn en weer voor jezelf te kiezen ?!? Ik ben van mening dat mensen die in moeilijkheden zitten altijd de kans moeten krijgen om geholpen te worden, maar dat moeten zij wel willen en dat lijkt bij je partner niet helemaal het geval. Dat je 'verkeerde' familie hebt wil niet zeggen dat je dat zelf ook moet zijn en een stomme baan kun je opzeggen en een nieuwe zoeken, of eigenlijk in omgekeerde volgorde. Je partner kan zelf een andere opleiding gaan doen of voor mij part in een ander deel van Nederland gaan wonen om uit een negatieve spiraal te komen, maar dat moet hij wel zelf willen.
Klink ik erg hard als ik zeg dat het moment misschien daar is om hem lekker zielig te laten zijn en weer voor jezelf te kiezen ?!? Ik ben van mening dat mensen die in moeilijkheden zitten altijd de kans moeten krijgen om geholpen te worden, maar dat moeten zij wel willen en dat lijkt bij je partner niet helemaal het geval. Dat je 'verkeerde' familie hebt wil niet zeggen dat je dat zelf ook moet zijn en een stomme baan kun je opzeggen en een nieuwe zoeken, of eigenlijk in omgekeerde volgorde. Je partner kan zelf een andere opleiding gaan doen of voor mij part in een ander deel van Nederland gaan wonen om uit een negatieve spiraal te komen, maar dat moet hij wel zelf willen.
zondag 4 november 2007 om 12:33
Hij heeft al die jaren niet serieus hulp gezocht. Waarom zou hij dat nu dan ineens wel gaan doen? GGZ en verslavingszorg zijn laagdrempelig: alles wat hij hoeft te doen omdeze instanties te bereiken is een intakegesprek. Kan dat hij bij de ggz een flinke wachtlijst tegenkomt, voor de verslavingszorg weet ik dat niet zo.
Is het jouw probleem dan dat hij na jaren modderen tegen een wachtlijst aan loopt?
Tijd om te stoppen hem zielig te vinden. Het heeft hem niet mee gezeten in zijn leven, zit hem misschien nog steeds niet mee. Maar daar is hij wel zelf bij. 't Zit mij ook niet mee op dit moment en geen sniff, geen alcohol, die mijn lichaam inkomt. Bij jou toch ook niet ondanks al die dingen die je al met hem hebt meegemaakt?
Is het jouw probleem dan dat hij na jaren modderen tegen een wachtlijst aan loopt?
Tijd om te stoppen hem zielig te vinden. Het heeft hem niet mee gezeten in zijn leven, zit hem misschien nog steeds niet mee. Maar daar is hij wel zelf bij. 't Zit mij ook niet mee op dit moment en geen sniff, geen alcohol, die mijn lichaam inkomt. Bij jou toch ook niet ondanks al die dingen die je al met hem hebt meegemaakt?
zondag 4 november 2007 om 12:39
[quote]:
Mijn vriend en ik zijn ondertussen bijna 10 jaar bij elkaar. Ontzettend veel meegemaakt de afgelopen jaren (alcohol, gokken,drugs), maar de laatste tijd ging het ontzettend goed. Dacht ik!
Gisteravond kom ik thuis uit mn werk en hij was er nog niet, om half 2 een smsje "ik ben onderweg" en om 5 uur komt ie lazerus thuis. Ik dacht praat morgen wel met hem, maar terwijl ik het licht aan doe zie ik wit poeder onder zn neus zitten. Aangezien hij waarschijnlijk niet midden in de nacht naar de olibollenkraam is geweest viel het kwartje snel.
lol, met je gevoel voor humor is niets mis in elk geval
Vergis ik mij of zijn dit soort situaties eigenlijk altijd zo dat de man-in-kwestie zuipt/snuift en gokt, en de vrouw dat vaak en lang tolereert?
Of komt het evenveel voor de een vrouw verslaafd is aan eerdergenoemde dingen en de man eindeloos geduld heeft daarvoor?
Misschien wordt mijn indruk vertekend omdat dit forum voor 90% uit vrouwen(-verhalen) bestaat, of is het in de praktijk echt zo?
Ik zou dergelijk gedrag (langdurig verslaafd zijn dus) van een vrouw nooit accepteren en al heel snel de boel beeindigen.
Mijn vriend en ik zijn ondertussen bijna 10 jaar bij elkaar. Ontzettend veel meegemaakt de afgelopen jaren (alcohol, gokken,drugs), maar de laatste tijd ging het ontzettend goed. Dacht ik!
Gisteravond kom ik thuis uit mn werk en hij was er nog niet, om half 2 een smsje "ik ben onderweg" en om 5 uur komt ie lazerus thuis. Ik dacht praat morgen wel met hem, maar terwijl ik het licht aan doe zie ik wit poeder onder zn neus zitten. Aangezien hij waarschijnlijk niet midden in de nacht naar de olibollenkraam is geweest viel het kwartje snel.
lol, met je gevoel voor humor is niets mis in elk geval
Vergis ik mij of zijn dit soort situaties eigenlijk altijd zo dat de man-in-kwestie zuipt/snuift en gokt, en de vrouw dat vaak en lang tolereert?
Of komt het evenveel voor de een vrouw verslaafd is aan eerdergenoemde dingen en de man eindeloos geduld heeft daarvoor?
Misschien wordt mijn indruk vertekend omdat dit forum voor 90% uit vrouwen(-verhalen) bestaat, of is het in de praktijk echt zo?
Ik zou dergelijk gedrag (langdurig verslaafd zijn dus) van een vrouw nooit accepteren en al heel snel de boel beeindigen.
zondag 4 november 2007 om 12:40
Hoi Nes,
Zoals je schrijft heb je erg met hem te doen en dat siert je!.
Probleem is, er is er maar 1 die kan zorgen dat er dingen veranderen en dat is HIJ ZELF.
Het enige dat je kunt doen is jouw grenzen aangeven en hem duidelijk maken dat die heilig zijn.
Je hebt die grens nu gesteld en bent weg gegaan.
Nu is het zaak om hem te vragen of dit ook zijn bedoeling is. Of hij zo verder wil met ZIJN leven. Vertel hem ook wat jij met JOUW leven wilt.
Maak ook duidelijk dat er aan jouw geduld een einde komt.
Het is erg moeilijk om te doen met iemand waar je van houd, maar je zult, juist vanuit die liefde voor hem hem, hem niet steeds de mogelijkheid moeten blijven geven om de omgeving de schuld te (blijven) geven.
Dat is de weg van de minste weerstand en die zorgt ervoor dat er niets veranderd.
Dat betekent dat jij hem kunt helpen door konsekwenter te zijn en strikter te zijn en niet mee te gaan in zijn "verhaaltjes" waarom het niet gaat.
Hij moet door krijgen dat zijn gedrag niets (meer) opleverd en misschien kiest hij er dan voor om te veranderen.
Maar bottom line, jij kunt er niet voor zorgen dat hij veranderd. Die keuze is aan hem.
Heeeel veeeel sterkte!.
Zoals je schrijft heb je erg met hem te doen en dat siert je!.
Probleem is, er is er maar 1 die kan zorgen dat er dingen veranderen en dat is HIJ ZELF.
Het enige dat je kunt doen is jouw grenzen aangeven en hem duidelijk maken dat die heilig zijn.
Je hebt die grens nu gesteld en bent weg gegaan.
Nu is het zaak om hem te vragen of dit ook zijn bedoeling is. Of hij zo verder wil met ZIJN leven. Vertel hem ook wat jij met JOUW leven wilt.
Maak ook duidelijk dat er aan jouw geduld een einde komt.
Het is erg moeilijk om te doen met iemand waar je van houd, maar je zult, juist vanuit die liefde voor hem hem, hem niet steeds de mogelijkheid moeten blijven geven om de omgeving de schuld te (blijven) geven.
Dat is de weg van de minste weerstand en die zorgt ervoor dat er niets veranderd.
Dat betekent dat jij hem kunt helpen door konsekwenter te zijn en strikter te zijn en niet mee te gaan in zijn "verhaaltjes" waarom het niet gaat.
Hij moet door krijgen dat zijn gedrag niets (meer) opleverd en misschien kiest hij er dan voor om te veranderen.
Maar bottom line, jij kunt er niet voor zorgen dat hij veranderd. Die keuze is aan hem.
Heeeel veeeel sterkte!.
zondag 4 november 2007 om 12:42
Dat jij voor jezelf kiest, is misschien wel het beste wat je vriend kan overkomen.
Uit je bericht begrijp ik dat je het verschrikkelijk naar voor je vriend vindt dat hij een nare jeugd heeft gehad en dat je een - hoogst waarschijnlijk - verband vermoedt met zijn huidige (verslavings/ontsnappings)gedrag. Dat lijkt mij ook verschrikkelijk voor hem.
Echter, dat maakt zijn huidige gedrag niet minder negatief. Hij werkt nu aan het ontstaan van nieuwe problemen, neemt geen verantwoordelijkheid voor zichzelf en pleegt roofbouw op zijn fysieke en geestelijke gezondheid. Daarbij verliest hij zijn omgeving uit het oog en omringt zich met mensen die zijn gedrag bevestigen of aanmoedigen.
Dat jij het beste met hem voor hebt, kan hij nu niet zien. Dat wil hij misschien ook niet zien. Want dat kunnen zien, betekent voor hem dat hij moet veranderen. En veranderen is een angstige aangelegenheid voor mensen. Hij zal er zelf voor moeten kiezen. Door bij hem te blijven en lief geduld te hebben voor hem, krijgt hij geen enkel signaal dat hij niet gewoon zijn gedrag kan handhaven.
Voor jouzelf is het goed om voor jezelf te kiezen. Dat is het altijd. Voor jezelf kiezen kan betekenen dat je een relatie aangaat met een man. En voor jezelf kiezen kan ook als gevolg hebben dat je een relatie verbreekt.
Uit je bericht begrijp ik dat je het verschrikkelijk naar voor je vriend vindt dat hij een nare jeugd heeft gehad en dat je een - hoogst waarschijnlijk - verband vermoedt met zijn huidige (verslavings/ontsnappings)gedrag. Dat lijkt mij ook verschrikkelijk voor hem.
Echter, dat maakt zijn huidige gedrag niet minder negatief. Hij werkt nu aan het ontstaan van nieuwe problemen, neemt geen verantwoordelijkheid voor zichzelf en pleegt roofbouw op zijn fysieke en geestelijke gezondheid. Daarbij verliest hij zijn omgeving uit het oog en omringt zich met mensen die zijn gedrag bevestigen of aanmoedigen.
Dat jij het beste met hem voor hebt, kan hij nu niet zien. Dat wil hij misschien ook niet zien. Want dat kunnen zien, betekent voor hem dat hij moet veranderen. En veranderen is een angstige aangelegenheid voor mensen. Hij zal er zelf voor moeten kiezen. Door bij hem te blijven en lief geduld te hebben voor hem, krijgt hij geen enkel signaal dat hij niet gewoon zijn gedrag kan handhaven.
Voor jouzelf is het goed om voor jezelf te kiezen. Dat is het altijd. Voor jezelf kiezen kan betekenen dat je een relatie aangaat met een man. En voor jezelf kiezen kan ook als gevolg hebben dat je een relatie verbreekt.
zondag 4 november 2007 om 13:08
ik neem aan dat hij oud en wijs genoeg is om zijn eigen verantwoording te nemen ....
je kan natuurlijk niet met deze man blijven leven dat lijkt me niet gezond niet voor jou maar ook niet voor hem .
als jij dit allemaal goed vind is er voor hem geen reden om dit gedrag te veranderen .
hij zal ze best moeten doen jou te winnen en te houden , en als ie dat niet doet neem ik aan dat je dan genoeg weet en hij dus niet genoeg om je geeft , het verleden zal ie moeten laten rusten je kan er namelijk niks meer aan doen .... helaas moet ik zeggen dat ik vroeger ook heel erg ben gepest maar dat ik mezelf nooit op deze manier heb toegetakeld ,
ik heb mezelf moeten wijsmaken dat ik er niks aan kon doen en nu nog steeds niks aan kan doen , maar drugs en drank misbruik is wel heel hefftig om je daarmee af te reageren op de buiten wereld , het lullige is dat ie alleen zichzelf en zijn directe omgeving er mee heeft en niet zijn gewezen pesters , die leven nu hun leven en weten niet eens meer dat dit zo gebeurd is .
heel veel wijsheid en sterkte ermee meisie
je kan natuurlijk niet met deze man blijven leven dat lijkt me niet gezond niet voor jou maar ook niet voor hem .
als jij dit allemaal goed vind is er voor hem geen reden om dit gedrag te veranderen .
hij zal ze best moeten doen jou te winnen en te houden , en als ie dat niet doet neem ik aan dat je dan genoeg weet en hij dus niet genoeg om je geeft , het verleden zal ie moeten laten rusten je kan er namelijk niks meer aan doen .... helaas moet ik zeggen dat ik vroeger ook heel erg ben gepest maar dat ik mezelf nooit op deze manier heb toegetakeld ,
ik heb mezelf moeten wijsmaken dat ik er niks aan kon doen en nu nog steeds niks aan kan doen , maar drugs en drank misbruik is wel heel hefftig om je daarmee af te reageren op de buiten wereld , het lullige is dat ie alleen zichzelf en zijn directe omgeving er mee heeft en niet zijn gewezen pesters , die leven nu hun leven en weten niet eens meer dat dit zo gebeurd is .
heel veel wijsheid en sterkte ermee meisie
zondag 4 november 2007 om 13:12
Ik heb hem de verteld dat hij me mag bellen/langskomen als hij een oplossing voor dit probleem heeft. Tot die tijd kom ik niet terug en heb ik al helemaal geen zin om mijn tijd aan hem te besteden.
Ik zou het ontzettend jammer vinden dat onze goede relatie na zo'n lange tijd overgaat. Maar ik laat me niet mee slepen in de afgrond.
Hem helpen zou ik echt met alle liefde doen, maar de geschiedenis herhaalt zich constant weer. En vraag me dan nu ook echt af, zou hij echt ooit veranderen? Vorige keren stelde ik na zo'n voorval allemaal regeltjes op wat hij wel en niet mocht. Maar dat heeft dus duidelijk niet het juiste effect. Nu laat ik hem met een oplossing komen en heeft hij dat niet dan kan hij lekker zn leven gaan leven zoals hij het nu doet.
Na ons korte gesprek van vandaag gaf hij wel aan dat hij het zo niet wil. En bereid is zn vrienden/fam op te geven. Maar ik wil bewijzen zien, ik wil zien dat hij echt wat doet. Hulp zoeken, contacten verbreken. En toch ben ik bang dat ik weer energie in een bodemloze put stort.
Ik zou het ontzettend jammer vinden dat onze goede relatie na zo'n lange tijd overgaat. Maar ik laat me niet mee slepen in de afgrond.
Hem helpen zou ik echt met alle liefde doen, maar de geschiedenis herhaalt zich constant weer. En vraag me dan nu ook echt af, zou hij echt ooit veranderen? Vorige keren stelde ik na zo'n voorval allemaal regeltjes op wat hij wel en niet mocht. Maar dat heeft dus duidelijk niet het juiste effect. Nu laat ik hem met een oplossing komen en heeft hij dat niet dan kan hij lekker zn leven gaan leven zoals hij het nu doet.
Na ons korte gesprek van vandaag gaf hij wel aan dat hij het zo niet wil. En bereid is zn vrienden/fam op te geven. Maar ik wil bewijzen zien, ik wil zien dat hij echt wat doet. Hulp zoeken, contacten verbreken. En toch ben ik bang dat ik weer energie in een bodemloze put stort.
zondag 4 november 2007 om 13:22
Maar goed, het maakt natuurlijk niks uit wat wij zouden doen. Het gaat erom wat jij voelt. En ik denk dat je heel goed weet wat je moet doen. tenminste dat gevoel krijg ik. Als iedereen hier zou zeggen 'Ik zou helpen', zou je hem dan helpen? Als iedereen zou zeggen'Ik help hem niet meer', stop je er dan mee? Zoek je een soort van bevestiging?
Volgens mij voel je zelf het best wat je moet doen, ga daar dan ook op af.
Sterkte.
Volgens mij voel je zelf het best wat je moet doen, ga daar dan ook op af.
Sterkte.
zondag 4 november 2007 om 13:48
Jeetje meid want een K-situatie.
Je zegt dat jullie deze problemen eerder hebben gehad en dat het nu goed ging (dacht je). Ik zou er eerst eens achter komen of het inderdaad goed ging en dat deze actie een terugvalletje is geweest, of dat de problemen al die tijd nog gewoon door zijn gegaan zonder dat jij er weet van had.
Tien jaar is lang. Hij heeft kennelijk professionele begeleiding nodig. En dat moet hij voor zichzelf doen, niet voor jou en niet voor jullie (relatie). Ik zou me ook afvragen wat jij verder nog uit deze relatie haalt dat het voor jou nog de moeite waard maakt. En als er nog iets is wat het voor jou de moeite waard maakt, ben je dan eventueel bereid weer een heel (hulpverlenings-) traject met hem in te stappen?
Ik ben geneigd om te zeggen, stoppen! Mensen veranderen niet zo snel. Zeker als hij al 10 jaar met deze problemen kampt (en waarschijnlijk al langer, hij zal er niet mee begonnen zijn toen hij een relatie kreeg met jou!)
Ik heb ook in een relatie gezeten waarbij ik moeder/hulpverlener was. Als er iets is wat je sloopt is dat het wel. Maar misschien is dit nogmaals, echt een terugval geweest en ging het inderdaad wel beter. In dat geval kun je misschien nog samen een weg vinden om door te gaan. Ik vraag me af wat jullie beiden van de toekomst verwachten. Samen (gezond) oud worden? Kinderen? Op het gebied van werk en carriere? Daar moet je het denk ik nog eens over hebben.
Sterkte en succes! Maar houd wel altijd je eigen geluk en gezondheid als eerste prioriteit.
Je zegt dat jullie deze problemen eerder hebben gehad en dat het nu goed ging (dacht je). Ik zou er eerst eens achter komen of het inderdaad goed ging en dat deze actie een terugvalletje is geweest, of dat de problemen al die tijd nog gewoon door zijn gegaan zonder dat jij er weet van had.
Tien jaar is lang. Hij heeft kennelijk professionele begeleiding nodig. En dat moet hij voor zichzelf doen, niet voor jou en niet voor jullie (relatie). Ik zou me ook afvragen wat jij verder nog uit deze relatie haalt dat het voor jou nog de moeite waard maakt. En als er nog iets is wat het voor jou de moeite waard maakt, ben je dan eventueel bereid weer een heel (hulpverlenings-) traject met hem in te stappen?
Ik ben geneigd om te zeggen, stoppen! Mensen veranderen niet zo snel. Zeker als hij al 10 jaar met deze problemen kampt (en waarschijnlijk al langer, hij zal er niet mee begonnen zijn toen hij een relatie kreeg met jou!)
Ik heb ook in een relatie gezeten waarbij ik moeder/hulpverlener was. Als er iets is wat je sloopt is dat het wel. Maar misschien is dit nogmaals, echt een terugval geweest en ging het inderdaad wel beter. In dat geval kun je misschien nog samen een weg vinden om door te gaan. Ik vraag me af wat jullie beiden van de toekomst verwachten. Samen (gezond) oud worden? Kinderen? Op het gebied van werk en carriere? Daar moet je het denk ik nog eens over hebben.
Sterkte en succes! Maar houd wel altijd je eigen geluk en gezondheid als eerste prioriteit.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
zondag 4 november 2007 om 14:03
Beste Nesqik, ik lees nu dat forummers denken dat dit al 10 jaar speelt. Ik had het meer gelezen dat jullie een relatie van 10 jaar hebben en dat er een tijd geleden die problemen zijn gekomen maar de laatste tijd ging het goed. Wanneer gingen die drugs problemen spelen en hoelang ging het goed? Om even een beeld te vormen. Ik vind het zelf nogal een verschil of het bijv een jaar speelt of al 10 jaar. Verder ben ik het met je eens, eerst zien dan geloven. Maar opzich kan dat toch ook als je (tijdelijk) apart gaat wonen. Misschien kom je er zelf achter dat je jezelf tekort hebt gedaan en zonder hem door wilt. Maar anderzijds kan het ook zo zijn dat je die 10 jaar niet kwijt wilt en hem vreselijk mist en het nog een kans geeft.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 4 november 2007 om 14:13
Helpen kun je hem niet Hij zal zichzelf moeten helpen. En echt willen. Anders denk ik toch dat je aan het kortste eind trekt en hij je opslokt met alles wat jij te bieden hebt. Ik snap dat je veel om je vriend geeft maar bedenk wel dat dit een probleem is wat hij zelf moet oplossen en willen oplossen. Dit speelt al zo lang en vraag me af of hij wel echt wil. Een interventie kan alleen als hij daar zelf ook aan toe is .Anders is het tijd verspillen met wat jij wil voor hem.
Wat betreft een verleden vind ik een excuus maken voor. Kijk uit dat je niet gebruikt word. En goed van je bij vrienden hebt aangeklopt.
Wat betreft een verleden vind ik een excuus maken voor. Kijk uit dat je niet gebruikt word. En goed van je bij vrienden hebt aangeklopt.
zondag 4 november 2007 om 14:25
Impulsieve reactie van je om direct te vertrekken wanneer je vriend strontlazerus bezopen thuiskomt met poeder onder de neus.
Na 10 jaar is een gesprek hierover toch wel het minste wat je zou moeten doen.
Overigens wanneer je dronken bent en een lijntje snuift, dan is het dronken effect van alcohol weg.
Maar vraag eerst eens naar zijn relaas van over het verloop van de avond. Vooral omdat het de laatste tijd zo goed met jullie ging.
Na 10 jaar is een gesprek hierover toch wel het minste wat je zou moeten doen.
Overigens wanneer je dronken bent en een lijntje snuift, dan is het dronken effect van alcohol weg.
Maar vraag eerst eens naar zijn relaas van over het verloop van de avond. Vooral omdat het de laatste tijd zo goed met jullie ging.
zondag 4 november 2007 om 15:38
Aan het begin van de relatie waren er wat gok probleemen, daarna ging het over in de drank en nu dit. Hij valt van verslaving in verslaving. Ik weet trouwens niet precies hoevaak hij heeft "gebruikt" maar weet wel dat het niet sporadisch 1x per jaar is geweest. Daarnaast weet hij dat ik een schurft hekel aan drugs heb. Iedereen moet zelf weten wat ze doen, maar dan moet ik wel de keus krijgen ook voor mezelf te kiezen. Had ik trouwens de "poedesuiker" niet bij zn neus gezien dan had hij het gewoon glashard ontkent. Hij beweerde zelfs eerst dat het zalf was...!
Toen eindelijk het hoge woord eruit kwam vond hij het raar dat ik wegging ("voor de problemen weg lopen" noemde hij het)....
zondag 4 november 2007 om 20:48
Hi,
Wat vreselijk moeilijk! Jullie zijn al zo lang met elkaar verbonden. Dan voelt je losrukken van iemand alsof je je van jezelf moet losrukken...
Maar eigenlijk is hij de enige die zichzelf kan helpen.
Jij kunt hem wel een duwtje in de rug geven maar hij zal zelf moeten lopen. En juist door zijn handje niet meer vast te houden, zal hij misschien die stap gaan nemen om er écht wat te gaan doen..............
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid.
Knuffel,
D.
Wat vreselijk moeilijk! Jullie zijn al zo lang met elkaar verbonden. Dan voelt je losrukken van iemand alsof je je van jezelf moet losrukken...
Maar eigenlijk is hij de enige die zichzelf kan helpen.
Jij kunt hem wel een duwtje in de rug geven maar hij zal zelf moeten lopen. En juist door zijn handje niet meer vast te houden, zal hij misschien die stap gaan nemen om er écht wat te gaan doen..............
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid.
Knuffel,
D.
