Heropend: Partner geweld huidige partner in het verleden

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 00:42

Onze kinderen zijn inmiddels meerderjarig. Ik kan oprecht zeggen dat zij hier niets van weten. Allebei hebben we dat altijd buiten hen kunnen houden. Het zijn vrije, zelfstandige jong volwassenen die het prima doen in t leven. Ze willen allemaal graag thuis zijn bij ons, dat vinden ze fijn. Zelf hebben ze ook een goed sociaal netwerk. De huidige zaken waar we mee te maken hebben die veel aandacht vragen liggen op het gebied van gezondheid, werk en dagelijkse beslommeringen.

Het merendeel van de situaties van vroeger dateert nog van voor dat we kinderen hadden.

Waarom blijf je dan nog? En geloof me, je kinderen weten het wel. Dat ze graag thuis komen zegt niets. En ik ben ook een vrije, zelfstandige vrouw met sociaal netwerk, ik zie totaal niet in wat het een met het ander te maken heeft.

Maar goed je hebt dus geen kinderen om voor te blijven, dan snap ik het al helemaal niet. Blijkbaar heb je een baan, dus waar wacht je op? Het leven kan zo leuk zijn, echt waar. Of ben je soms bang dat de kinderen de kant van hun vader kiezen? En 'dagelijkse beslommeringen', wat betekend dat?

meisje toch, wat ben jij beschadigd.
Ga alsjeblieft met je huisarts praten

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 08:41

Ik zal binnenkort langsgaan bij de huisarts.

Verder ben ik er van overtuigd dat als we elkaar in het echte leven zouden kennen, jullie oordeel over mij, maar ook over hem, anders zou zijn. Hier wordt 1 kant overbelicht. Of is dit nou ook een gedachtenkronkel van mij?

Als ik zou weten dat die vreselijk leuke man die regelmatig met zijn vrouw komt borrelen haar slaat als zaken uit de klauwen dreigen te lopen dan nee, dan zou mijn mening geen ziertje anders over hem zijn.

Je kunt niet iets verwerken waar je nog middenin zit. Er komt namelijk constant trauma bij dus wat je hier probeert op te lossen knabbel je daar weer af.
Ik denk niet dat iemand iets voor je kan doen zolang je jezelf in de angstgreep houdt van degene die jou alleen maar zou mogen liefhebben.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 08:41

Ik zal binnenkort langsgaan bij de huisarts.

Verder ben ik er van overtuigd dat als we elkaar in het echte leven zouden kennen, jullie oordeel over mij, maar ook over hem, anders zou zijn. Hier wordt 1 kant overbelicht. Of is dit nou ook een gedachtenkronkel van mij?

als ik wist, dat die leuke man van mijn vriendin zo met haar om ging, als jouw man met jou...
Zou ik haar ophalen en samen aangifte doen

je leeft in een hele nare nachtmerrie, en niks is normaal, echt. Hoop dat iemand je dat kan laten begrijpen

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 08:41

Ik zal binnenkort langsgaan bij de huisarts.

Verder ben ik er van overtuigd dat als we elkaar in het echte leven zouden kennen, jullie oordeel over mij, maar ook over hem, anders zou zijn. Hier wordt 1 kant overbelicht. Of is dit nou ook een gedachtenkronkel van mij?

Voor iemand die ooit een net zo vertroebeld beeld had als jij van haar relatie en nu in een werkelijk goede, evenwichtige relatie zit kan ik volmondig zeggen: Dit is een mega gedachte kronkel van jezelf.

Zou jij blijven bij een werkgever die je om de paar weken slaat als je je werk niet goed doet? Of zou je ander werk zoeken?

Zou jij blijven bij een supermarkt waar je, als je niet snel genoeg afrekent, een forse duw krijgt zodat je hoofd tegen de muur slaat? Of zou je naar een andere supermarkt gaan voor je boodschappen?

Zou jij je auto naar een garage brengen waar je bij binnenkomst eerst moet blijven staan zodat de garagehouder je precies kan vertellen wat je allemaal verkeerd hebt gedaan aan de auto en dat hij het allemaal dan maar moet gaan fixen omdat JIJ zo stom was? Of zoek je dan een andere garagehouder?

Zou jij naar een tandarts gaan die je expres pijn doet, gewoon omdat het kan? Of zou je een andere tandarts zoeken?

Zou jij een man willen waar je niet veilig bent omdat als de spanning teveel oploopt, jij een oplawaai krijgt om zijn stress te verlichten? Of zou je een andere man zoeken?

Je man kan niet omgaan met negatieve gevoelens, wordt dan agressief, en heeft pas heel kort geleden mondjesmaat toegegeven dat zijn gedrag niet ideaal is.

Zelfs als je kinderen niet weten van het fysieke geweld kan ik je beloven dat dit impact op ze heeft gehad.

Hoi Juliette,

Wat dapper dat je overweegt contact met de huisarts op te nemen hierover.
Eng hè?
Wat houdt je tegen om nu vast de afspraak te maken voor als je tijd hebt?
Ik herken de drempel hoor, het kost mij ook enorm veel tijd en moeite om een afspraak te maken als het iets is waar ik me voor schaam, of waar ik zijn tijd niet aan wil verspillen.
Ik hoop dat het je lukt, die afspraak maken.
Het hoeft ook niet al meteen voor morgen.
Je kan de afspraak ook vast maken voor volgende week. Of over twee weken, als je tijd hebt.

Fijn dat je weer een topic geopend hebt. Ik hoop dat je het blijft gebruiken om van je af te schrijven.

Heb je vaak last van beelden?

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 00:02

Nee, ik ben heus wel veilig, hij draait nooit door ofzo, dat hij me iets heel ergs aan zou doen

Ik ken je andere topic niet en ik heb nu ook niet alle reacties gelezen ik reageer alleen op deze.

JIJ BENT HELEMAAL NIET VEILIG.
VEILIGHEID IS GEEN KLAPPEN OF TIKKEN ONTVANGEN.

Ik merk in sommige reacties dat je zijn gedrag goed praat.
Ik kom uit een gezin van huiselijk geweld en tot op de dag van vandaag heb ik daar last van in mijn leven.
Ik heb mijn moeder nog steeds niet vergeven dat ze mij in die situatie heeft laten groot brengen.
Kies voor jezelf je bent meer waard.
Je hoeft geen tikken of klappen ook al zo'n ze nog zo zacht te accepteren. Dat heeft met macht te maken en onvermogen.

Ik snap oprecht niet dat vrouwen zich zo laten behandelen

appelwangetje schreef: ↑

30-08-2022 09:04

Ik ken je andere topic niet en ik heb nu ook niet alle reacties gelezen ik reageer alleen op deze.

JIJ BENT HELEMAAL NIET VEILIG.
VEILIGHEID IS GEEN KLAPPEN OF TIKKEN ONTVANGEN.

Ik merk in sommige reacties dat je zijn gedrag goed praat.
Ik kom uit een gezin van huiselijk geweld en tot op de dag van vandaag heb ik daar last van in mijn leven.
Ik heb mijn moeder nog steeds niet vergeven dat ze mij in die situatie heeft laten groot brengen.
Kies voor jezelf je bent meer waard.
Je hoeft geen tikken of klappen ook al zo'n ze nog zo zacht te accepteren. Dat heeft met macht te maken en onvermogen.

Ik snap oprecht niet dat vrouwen zich zo laten behandelen

Omdat je niet vanaf dag 1 en date 1 een klap krijgt.
Dat gaat zo geleidelijk.

Als je daar meer over wilt weten, kun je inlezen over huiselijk geweld en de patronen die daarin voorkomen. Dan zie je hoe het een vreselijk slechte combinatie is van 2 beschadigde mensen, waarvan de een heeft besloten nooit meer iemand de baas over hem/haar te laten zijn en dus altijd de baas wil zijn in een relatie, en een iemand die wil zorgen, de ander voorop zet want als de ander gelukkig is, dan is die persoon ook gelukkig en kunnen ze samen gelukkig zijn.

Die combinatie samen maakt dat ze beide het slechtste in elkaar naar boven halen. Hij luistert niet, want zijn wil is wet. Zij maakt zichzelf onzichtbaar, want die tactiek zou wel eens kunnen werken om te krijgen wat ze wil, namelijk een gelukkig gezin en niet alleen hoeven zijn.

Doreia* schreef: ↑

30-08-2022 09:10

Omdat je niet vanaf dag 1 en date 1 een klap krijgt.
Dat gaat zo geleidelijk.

Als je daar meer over wilt weten, kun je inlezen over huiselijk geweld en de patronen die daarin voorkomen. Dan zie je hoe het een vreselijk slechte combinatie is van 2 beschadigde mensen, waarvan de een heeft besloten nooit meer iemand de baas over hem/haar te laten zijn en dus altijd de baas wil zijn in een relatie, en een iemand die wil zorgen, de ander voorop zet want als de ander gelukkig is, dan is die persoon ook gelukkig en kunnen ze samen gelukkig zijn.

Die combinatie samen maakt dat ze beide het slechtste in elkaar naar boven halen. Hij luistert niet, want zijn wil is wet. Zij maakt zichzelf onzichtbaar, want die tactiek zou wel eens kunnen werken om te krijgen wat ze wil, namelijk een gelukkig gezin en niet alleen hoeven zijn.

Zoals gezegd ik kom uit gezin van huiselijk geweld ik weet hoe t in zijn werk gaat, dat maakt nog niet dat ik snap dat je dat accepteert

Je kan je beter afvragen waarom mannen denken dat ze vrouwen zo kunnen en mogen behandelen. Laten we daar eens wat tijd en energie instoppen....

Juliette2908 schreef: ↑

29-08-2022 23:42

In die situatie is eigenlijk niet veel veranderd. Dus heel af en toe, een incident. Wel geeft hij aan dat dat ook zeker niet is wat hij wil. Het zijn de momenten dat we vastlopen.

Slaat hij zijn werkgever weleens als het niet zo lekker gaat op zijn werk?
Heeft hij weleens een arts geslagen toen het slecht ging met zijn gezondheid?

Ik gok van niet. En als dat klopt heeft hij dus 100% een rem waar hij automatisch aan trekt op het moment dat hij weet dat hij de consequenties van zo'n klap niet wil incasseren.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 00:10

Nee, onze kinderen weten hier niets van!

Geloof me kinderen zien en voelen meer dan je denkt veel meer!

Hij slaat je nog steeds en je praat het goed. Besef je wel dat niks goed kan praten wat hij doet.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en dat van de kinderen. Zolang je bij hem bent, dit mee genaakt hebt en nog meemaakt ga je dat niet worden. Je bent inmiddels 2 jaar verder en situatie is nog zoals hij is.

TO wanneer was de laatste mishandeling? Ik zelf denk zeer recent en dat dit de reden is dat je dit forum weer op zoekt.

Wil je echt luisteren of ga je hier je mishandelaar verdedigen en zeggen dat hij het allemaal niet zo bedoeld maar ondertussen slaat hij jou al 20 jaar.

Ik vermoed dat hij jou ook echt murw hebt geslagen en jij je vast blijft houden aan een strohalm waarvan jij denkt dat het liefde is.

Ik snap je wel TO. Ik heb meer dan 15 jaar in een soortgelijke situatie gezeten. (Ik heb je eerdere topic gelezen) Ook ik voelde wel dat er iets fundamenteel niet goed zat in onze relatie, maar ik kreeg pas door hoe diep ik zat en hoe niet normaal het eigenlijk was toen ik therapie kreeg voor iets anders. In onze relatie waren er ook heel veel goede dingen. Zijn ware aard, zijn schaduwkant, kwam pas echt met volle kracht naar buiten tijdens en na de scheiding. Tot op de dag van vandaag ben ik dankbaar dat ik de stap heb gezet al is het heel moeilijk geweest en helaas is het nog steeds moeilijk. Hij laat niet los en raakt mij nog steeds via onze inmiddels jong volwassen kinderen, maar ik kan hem nu tenminste wel buiten sluiten en hem alleen te woord staan als het echt nodig is.

Ik ben dus gescheiden, iets wat jij niet wilt. Ook dat kan ik begrijpen. Ik denk dat je deze topics hebt geopend omdat je een plek zoekt om hierover je hart te kunnen luchten zonder consequenties in het echte leven. Het feit dat dit het tweede topic is over hetzelfde onderwerp geeft aan dat je er mee bezig bent en blijft. Dat is een goede zaak. Het liefst wil je waarschijnlijk dat deze kant van je man spontaan verdwijnt en dat je alleen het goede van je man, je huwelijk en je leven kunt behouden. Heel begrijpelijk. Dat zijn nare kant zomaar verdwijnt is echter niet realistisch en het bewijs daarvan is al geleverd. Je weet zelf diep in je hart ook dat dit niet echt gaat veranderen.

Je hebt altijd een keuze ook als het lijkt dat dat niet zo is. Je kunt kiezen om het te verdragen, het voor lief te nemen. Dat betekend dat je jezelf tekort doet en dat je altijd dit verdriet, deze onveiligheid en dit trauma (want dat is het) zal blijven voelen. Stel jezelf de vraag of het het waard is om de komende 30 jaar zo te leven ? Als het antwoord volmondig ja is, dan weet je dat. Ga dan op zoek naar manieren om ermee om te gaan. Zorg dat je voldoende fijne en leuke dingen hebt in je leven voor jezelf. Zoek mensen op bij wie je jezelf kan zijn. Zorg bij het minste gevoel van onveiligheid bij jezelf dat je onmiddellijk de kamer verlaat en dat je naar een kamer kunt gaan met een slot op deur of dat je naar buiten gaat voor een wandeling tot je je weer rustig voelt of tot hij weer normaal kan doen. Zonder discussie vooraf. Gewoon opstaan en gaan. Bespreek dat met je man. Laat hem weten dat je het niet meer accepteert dat hij je tikken geeft of anderszins fysiek of kwetsend wordt en vertel hem wat jou actie gaat zijn als hij zijn emoties weer eens niet onder controle heeft. Deel het mee en reageer niet op schampere of geïrriteerde reacties. Koppel zijn gedrag los van jezelf. Hoe hij reageert is van hem en van hem alleen. Dat heeft niets met jou te maken. Jij kiest hoe jij met zijn reacties omgaat, dat is van jou. Jij zorgt voor jezelf op zo’n moment. Laat de rest bij hem.

Als het antwoord ‘nee’ is (zo kan ik niet verder de komende 30 jaar) of ‘ik weet het niet’ dan is er werk aan de winkel. Ga met je man in gesprek voor zover dat mogelijk is. Als hij open staat voor een gesprek zou ik relatietherapie voorstellen en tegelijkertijd voor jou een EMDR traject starten voor het verwerken van je trauma. Afhankelijk van het verloop van deze gesprekken zal wel duidelijk worden of een scheiding uiteindelijk misschien toch onvermijdelijk is.
Laat hem in ieder geval weten dat je al heel lang lijdt onder zijn gedrag en dat je het vanaf nu echt anders wilt. Hij zal het bagatelliseren, maar geef hem die kans niet. Blijf bij je gevoel en hou voor ogen dat je verandering eist, niet vraagt. Aan eisen zijn consequenties verbonden. Bepaal voor jezelf wat die consequenties zijn en zorg dat je voor de volle 100% achter die consequenties staat.

Als je de kans klein acht dat er met hem te praten valt heb je nog steeds een keus. De keuze maken zal je meer rust geven.
Dit gezegd hebbende denk ik niet dat je het bovenstaande kunt uitvoeren zonder hulp. Daarom is het heel goed om naar de huisarts te gaan. Als je hem/haar niet alles wil vertellen omdat hij/zij de familie dokter is vraag dan alleen om een verwijzing naar de POH-GGZ ivm persoonlijke en psychische problemen. Je kunt er vaak snel terecht en de POH staat vaak wat verder van de familie af. Overigens heeft de huisarts (en de POH !) natuurlijk beroepsgeheim. Hij/zij staat neutraal tegenover het door jou vertelde verhaal. Je bent echt de enige niet die met een dergelijk verhaal bij de huisarts komt. Hij/zij vindt daar verder niets van. Het doel is jou zo goed mogelijk verder te helpen.
Heel veel sterkte.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 10:45

Ik begrijp jullie reacties. Ik zou ook in deze lijn reageren als ik het van iemand anders zou horen. Toen onze relatie begon was ik 16, hij 17, eigenlijk nog kinderen. Al lang niet meer natuurlijk, maar we hebben een bepaalde rolverdeling binnen de relatie gecreëerd die niet helemaal juist is gegaan, maar op veel punten gaan we heel goed samen en vullen we elkaar aan. Dat alles maakt dat ik het af en toe moeilijk vind, wat goed is om te doen.

Omdat het nu eenmaal zo is, hoeft niet te betekenen dat het voor altijd zo moet blijven gaan.

Hij is de baas.
Jij dient te luisteren.

En als het niet gaat zoals hij wil, dan krijg jij klappen.

En dit is hoe jij het gewend bent geraakt. En dat is heel erg.

Ik lig in mijn bed na te denken hoe leuk het was dat de kinderen weer op school zaten en over hoe ik morgen de dag in ga delen.
Ik lig te denken aan Nick en Simon bij Jinek en wat ik daar van vind.
Ik lig te denken over wat ik volgende week tegen de nieuwe leerkracht van mijn kind wil zeggen bij de kennismaking.
Ik lig na te denken dat ik nu wel even moet gaan beginnen te slapen, omdat over 6 uur mijn jongste weer in bed komt kruipen.

Op geen enkel moment denk ik aan narigheid wat binnen mijn huwelijk gebeurd, want wat jij moet doorstaan, gebeurt niet in een gezonde, normale, evenwichtige, stabiele, respectvolle relatie.

In een goede relatie is het niet jullie tegen elkaar.
Daar is het sámen tegen het probleem.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 08:41

Ik zal binnenkort langsgaan bij de huisarts.

Verder ben ik er van overtuigd dat als we elkaar in het echte leven zouden kennen, jullie oordeel over mij, maar ook over hem, anders zou zijn. Hier wordt 1 kant overbelicht. Of is dit nou ook een gedachtenkronkel van mij?

Jij zit in een tunnelvisie, kun je niks aan doen, dat sluipt er in.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 00:02

Nee, ik ben heus wel veilig, hij draait nooit door ofzo, dat hij me iets heel ergs aan zou doen

Je ziet zelf niet eens hoe erg het is.... Praat het goed: het is allemaal niet zo erg, het is ook mijn fout, mijn kaak was niet gebroken (!), 'alleen' aan de haren trekken, hard vastpakken, met spullen gooien. Dit.is.niet.normaal.

Man, man, man, wanneer is het een keer wel genoeg? Als je kinderen gebeld worden dat je met een ambulance afgevoerd wordt en je in kritieke toestand ligt? Jij kunt hem niet veranderen. En dat ligt niet aan jou. Een mens moet zelf willen veranderen.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 00:01

Laatste keer; ik denk een paar weken terug, twee of drie tikken tegen zijkant gezicht/oor, niet hard. Vind vooral het snel geïrriteerd/boos zijn steeds lastiger te hanteren. Stemmingswisselingen waarvan ik niet kan plaatsen waarom.

Dat hij je niet hard geslagen heeft betekent dat hij zich zelf onder controle had.

Hij heeft je dus heel beheerst en heel doelbewust geslagen omdat hij vond dat jij dit verdiende.

Jij wil nietnaar de huisarts want hij kent jouw man en jouw kinderen ook. Je wil dus niet naar de huisarts uit schaamte.

Jij hoeft je niet te schamen. Dat zou je man moeten doen. En jij verdient dit niet.

Elleke schreef: ↑

30-08-2022 10:50

Je hebt altijd een keuze ook als het lijkt dat dat niet zo is. Je kunt kiezen om het te verdragen, het voor lief te nemen.

Ik vind dit een hele mooie post.
Niet alleen deze zin dus, de hele post.

Lees m goed door, TO.

Juliette2908 schreef: ↑

30-08-2022 10:49

Iemand vroeg naar de beelden: daar kan ik zelf van bepalen of en waar ze doorkomen. Soms doe ik dat expres, meestal voor het slapen gaan. Ik weet niet zo goed waarom, het idee dat als ik dingen herbeleef het een plekje krijgt, zoiets. Soms denk ik daardoor ook wel dat ik dingen anders ben gaan herinneren/invullen in de loop van de tijd dan dat het echt gegaan is.

Dingen krijgen pas een plekje als je er klaar voor bent ze te verwerken.

En verwerken gaat pas als je niet meer in de situatie zit waarin de dingen die je wilt verwerken blijven gebeuren.

Dat dingen vroeger harder, zachter, langer, korter, etc.. gingen haalt het feit dat de dingen die zijn gebeurd nu nog steeds gebeuren niet weg.