Relaties
alle pijlers
Heropend: Partner geweld huidige partner in het verleden
maandag 29 augustus 2022 om 22:36
Ik wil graag verder praten over Partner geweld huidige partner in het verleden.
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:05
Fijn dat je iets aan mijn posts hebt.
Toen ik in een huiselijk geweld situatie zat, studeerde ik, had een bijbaan, was actief in een sport, had vriendinnen en ik woonde samen. Klinkt perfect he?
Toch zaten de gaten in elke deur en muur, was geen bord zonder barst en moest ik soms het vuur uit de sloffen lopen omdat ik wel moest zorgen dat het eten op tafel stond binnen 5 minuten dat vriend thuis was, want hij had zwaar werk en ik was minder dan een made als ik de aardappels te laat had opgezet. Dan hoefde ik de rest van de avond niet meer te rekenen op een leuke avond.
Ook moest zijn kleding op de beste plek worden gehangen om te drogen. Een ding waar ik nu, 15 jaar later en bij een nieuwe man nog steeds heel veel bij voel als ik het beste plekje pak voor mijn kleren. Dat zal altijd een brandplek blijven.
Ik zat nota bene op een sociale opleiding, liep overal stage, maar geen haar op mijn hoofd die dacht dat ze thuis mishandeld werd. Dat ik in een huiselijk geweld situatie zat. Ja, hij sloeg, stond neus aan neus, dreigde, sloeg dus het huis langzaam aan gort... Maar dat kwam gewoon omdat ( insert verzachtende omstandigheden).
En als ik nu niet dit en dat had gedaan, had hij niet zus en zo hoeven reageren.
Nooit, zelfs niet toen hij me actief aan het wurgen was, heb ik gedacht dat het niet klopte wat er gebeurde. Wel dacht ik, toen hij toch op tijd stopte, dat ik hier weg moest. Maar dat deed ik omdat hij anders in de problemen kwam. Niet omdat ik misschien het niet zou overleven.
Pas toen internet en het viva forum voor mij gemeengoed werd, jaren later, besefte ik pas hoe het heette, waar ik uit ontkomen was. En toen ben ik alles erover gaan lezen wat ik erover kon vinden.
Het is dus niet gek dat je het niet ziet. Je ziet het pas als je het door hebt.
Toen ik in een huiselijk geweld situatie zat, studeerde ik, had een bijbaan, was actief in een sport, had vriendinnen en ik woonde samen. Klinkt perfect he?
Toch zaten de gaten in elke deur en muur, was geen bord zonder barst en moest ik soms het vuur uit de sloffen lopen omdat ik wel moest zorgen dat het eten op tafel stond binnen 5 minuten dat vriend thuis was, want hij had zwaar werk en ik was minder dan een made als ik de aardappels te laat had opgezet. Dan hoefde ik de rest van de avond niet meer te rekenen op een leuke avond.
Ook moest zijn kleding op de beste plek worden gehangen om te drogen. Een ding waar ik nu, 15 jaar later en bij een nieuwe man nog steeds heel veel bij voel als ik het beste plekje pak voor mijn kleren. Dat zal altijd een brandplek blijven.
Ik zat nota bene op een sociale opleiding, liep overal stage, maar geen haar op mijn hoofd die dacht dat ze thuis mishandeld werd. Dat ik in een huiselijk geweld situatie zat. Ja, hij sloeg, stond neus aan neus, dreigde, sloeg dus het huis langzaam aan gort... Maar dat kwam gewoon omdat ( insert verzachtende omstandigheden).
En als ik nu niet dit en dat had gedaan, had hij niet zus en zo hoeven reageren.
Nooit, zelfs niet toen hij me actief aan het wurgen was, heb ik gedacht dat het niet klopte wat er gebeurde. Wel dacht ik, toen hij toch op tijd stopte, dat ik hier weg moest. Maar dat deed ik omdat hij anders in de problemen kwam. Niet omdat ik misschien het niet zou overleven.
Pas toen internet en het viva forum voor mij gemeengoed werd, jaren later, besefte ik pas hoe het heette, waar ik uit ontkomen was. En toen ben ik alles erover gaan lezen wat ik erover kon vinden.
Het is dus niet gek dat je het niet ziet. Je ziet het pas als je het door hebt.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:06
Wat een enorme stap om dit volmondig te erkennen. Wat goed. Zo knap!Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:02ja dus. Hoewel ik eigenlijk van alles er bij wilde halen; niet vaak, niet hard, niet alleen slaan; eerder duwen of juist dreigen. Maar eerlijk moet het antwoord dus ja zijn.
Wat voel je nu je dit kunt toegeven tegenover jezelf?
doreia* wijzigde dit bericht op 30-08-2022 15:07
7.89% gewijzigd
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:06
Eerlijk na jezelf zijn is de eerste stap. Eerlijk zonder mitsen en maren, zonder goed te praten. Nu de volgende stap, inzien dat het niet jouw schuld is dat hij zich zo gedraagt. In snap heel goed dat dat een hele grote stap is, te groot voor nu.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:02ja dus. Hoewel ik eigenlijk van alles er bij wilde halen; niet vaak, niet hard, niet alleen slaan; eerder duwen of juist dreigen. Maar eerlijk moet het antwoord dus ja zijn.
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:43
Wat verdrietig om te lezen in wat voor situatie je je bevindt TO, en ook om de gedachtenkronkels te lezen die je helderheid lijken te ontnemen.
Je schrijft dat je veilig bent omdat hij nooit doordraait. Maar ik wil je dan toch, nog een keer, zeggen dat af en toe door je partner geslagen worden per definitie niet veilig is. Het maakt je op je hoede, het maakt je alert, het laat je nadenken over al je stappen. Juist alle herbelevingen laten je zien dat het onveilig is, het is je trauma dat de kop op steekt. Dat hij (nu) niet door draait is lullig gezegd een geluk bij een ongeluk, maar dat maakt niet dat het veilig is.
Dat je kinderen niks door zouden hebben is écht een illusie. Sterker nog, als jij al mishandeld werd op het moment dat zij er nog niet waren, dan zat de angst al in je systeem op het moment dat je zwanger werd van je kinderen. Google eens op transgenerationeel trauma en je zult zien dat ook dat al kan doorwerken.
Los daarvan, wil ik ook graag nog mijn eigen ervaring delen. Ik ben een dochter van een alcoholiste. Geen lichamelijk geweld, maar wel een onveilige omgeving omdat ik op den duur nooit wist hoe ik mijn moeder aan zou treffen. Al ver voordat de buitenwereld en mijn vader door hadden (of wilden erkennen) dat er een probleem was, had ik dat als kind door. Het hoeft niet hardop gezegd te worden om het te weten of aan te voelen. En hoewel mijn moeder (die inmiddels overigens helemaal hersteld is) ook zou zeggen dat ik het als jong volwassene fijn vond om thuis te komen en dat ik goed terecht was gekomen, durf ik hier wel te zeggen dat ik met name naar huis ging om te kijken hoe de vlag erbij hing en niet omdat ik het daar nou zo fijn vond. En jaren later heb ik de nodige gesprekken met een professional gehad om me te realiseren wat een puberteit met een alcoholistische moeder voor mij betekende.
En hoewel er dus geen sprake was van huiselijk geweld, is de onveilige thuissituatie wel enigszins vergelijkbaar met jouw situatie. En ik kan je zeggen dat ik echt nog jarenlang die angst in me heb gevoeld, terwijl ik me dat tegelijkertijd ook pas jaren later echt realiseerde. Het continue alert zijn, het onbewust op je tenen lopen, het altijd peilen van de toestand van de ander; het wordt een tweede natuur. En het zal ook jouw tweede natuur geworden zijn. Pas als je het niet meer hebt, zal je echt voelen hoeveel het van je vraagt. Ik kan het nog steeds oproepen, het wordt soms zelfs nog steeds getriggerd, maar door gesprekken is het rauwe randje er inmiddels echt af. En voel ik me er zo gezegd eindelijk vrij van. Dat is wat je uiteindelijk te doen staat TO; jezelf bevrijden en jezelf verzorgen.
Je schrijft dat je veilig bent omdat hij nooit doordraait. Maar ik wil je dan toch, nog een keer, zeggen dat af en toe door je partner geslagen worden per definitie niet veilig is. Het maakt je op je hoede, het maakt je alert, het laat je nadenken over al je stappen. Juist alle herbelevingen laten je zien dat het onveilig is, het is je trauma dat de kop op steekt. Dat hij (nu) niet door draait is lullig gezegd een geluk bij een ongeluk, maar dat maakt niet dat het veilig is.
Dat je kinderen niks door zouden hebben is écht een illusie. Sterker nog, als jij al mishandeld werd op het moment dat zij er nog niet waren, dan zat de angst al in je systeem op het moment dat je zwanger werd van je kinderen. Google eens op transgenerationeel trauma en je zult zien dat ook dat al kan doorwerken.
Los daarvan, wil ik ook graag nog mijn eigen ervaring delen. Ik ben een dochter van een alcoholiste. Geen lichamelijk geweld, maar wel een onveilige omgeving omdat ik op den duur nooit wist hoe ik mijn moeder aan zou treffen. Al ver voordat de buitenwereld en mijn vader door hadden (of wilden erkennen) dat er een probleem was, had ik dat als kind door. Het hoeft niet hardop gezegd te worden om het te weten of aan te voelen. En hoewel mijn moeder (die inmiddels overigens helemaal hersteld is) ook zou zeggen dat ik het als jong volwassene fijn vond om thuis te komen en dat ik goed terecht was gekomen, durf ik hier wel te zeggen dat ik met name naar huis ging om te kijken hoe de vlag erbij hing en niet omdat ik het daar nou zo fijn vond. En jaren later heb ik de nodige gesprekken met een professional gehad om me te realiseren wat een puberteit met een alcoholistische moeder voor mij betekende.
En hoewel er dus geen sprake was van huiselijk geweld, is de onveilige thuissituatie wel enigszins vergelijkbaar met jouw situatie. En ik kan je zeggen dat ik echt nog jarenlang die angst in me heb gevoeld, terwijl ik me dat tegelijkertijd ook pas jaren later echt realiseerde. Het continue alert zijn, het onbewust op je tenen lopen, het altijd peilen van de toestand van de ander; het wordt een tweede natuur. En het zal ook jouw tweede natuur geworden zijn. Pas als je het niet meer hebt, zal je echt voelen hoeveel het van je vraagt. Ik kan het nog steeds oproepen, het wordt soms zelfs nog steeds getriggerd, maar door gesprekken is het rauwe randje er inmiddels echt af. En voel ik me er zo gezegd eindelijk vrij van. Dat is wat je uiteindelijk te doen staat TO; jezelf bevrijden en jezelf verzorgen.
meisje85 wijzigde dit bericht op 30-08-2022 15:59
0.09% gewijzigd
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:52
Dit laat goed zien hoe loyaal je naar hem bent en hoezeer hij zichzelf en zijn gedachten al in jou heeft ingeprent. Wat moet je anders doen TO? Je kan moeilijk tegen hem zeggen; "kunnen we even praten over dat jij mij af en toe slaat?". Ik wil daarmee niet lullig over je situatie doen he, begrijp me niet verkeerd. Maar dit is er wel eentje waarbij je bij uitstek input van anderen nodig hebt, om te zien hoe verziekt de situatie is waarin je thuis verkeert. Het gaat om jou. Niet dat het lullig is dat je achter zijn rug om over hem praten. Het is echt nog vele, vele malen lulliger dat hij zijn handen niet thuis kan houden.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:37Ik voel meer eerder een beetje l*llig tegenover mijn man, dat ik dit achter zijn rug om zit te 'bespreken".
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:56
Ik zette keihard Marco borsato op met zijn nieuwe hit' ik leef niet meer voor jou'.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:37Ik voel meer eerder een beetje l*llig tegenover mijn man, dat ik dit achter zijn rug om zit te 'bespreken".
En je draagt een enorm geheim met je mee, waarvan je ergens weet dat als het uitkomt, dit gevolgen kan hebben voor hem. En ook voor jezelf.
Want als hij erachter komt, dan..... Ben je niet veilig.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 30 augustus 2022 om 15:59
Ik ben er echt van overtuigd dat deuren zich zullen openen, deuren waarvan je nu niet eens het bestaan weet, als je met anderen deelt wat er speelt of aangeeft dat je hulp nodig hebt. Als je bijvoorbeeld mijn vriendin zou zijn, dan had je per direct bij mij in huis gemogen. Zonder enige twijfel. (Andere situatie, maar toen ik jaren geleden bij mijn ex weg ging, gewoon omdat de koek op was, had ik ook geen woning. Ik sliep een week bij een vriendin, daarna een week bij een andere vriendin en daarna maar liefst een paar weken in het huis van de vriend van een vriendin - die ik niet eens zelf kende! - die toevallig net langere tijd in het buitenland was)Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:51Verder zou ik ook echt niet weten. áls we de relatie beëindigen, waar ik naar toe zou moeten. Of hij, en dus ook de kinderen
Los daarvan, zou het je helpen als je daarvoor een concreter stappenplan zou hebben? Kunnen we je daarbij helpen?
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:00
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:02
Maar ik heb niet enkel de verantwoording naar mezelf toe, maar bovenal naar mijn kinderen. En, ook niet onbelangrijk, ik wil nu niet weg, misschien ooit wel of ook niet, maar nu in ieder geval niet.meisje85 schreef: ↑30-08-2022 15:59Ik ben er echt van overtuigd dat deuren zich zullen openen, deuren waarvan je nu niet eens het bestaan weet, als je met anderen deelt wat er speelt of aangeeft dat je hulp nodig hebt. Als je bijvoorbeeld mijn vriendin zou zijn, dan had je per direct bij mij in huis gemogen. Zonder enige twijfel. (Andere situatie, maar toen ik jaren geleden bij mijn ex weg ging, gewoon omdat de koek op was, had ik ook geen woning. Ik sliep een week bij een vriendin, daarna een week bij een andere vriendin en daarna maar liefst een paar weken in het huis van de vriend van een vriendin - die ik niet eens zelf kende! - die toevallig net langere tijd in het buitenland was)
Los daarvan, zou het je helpen als je daarvoor een concreter stappenplan zou hebben? Kunnen we je daarbij helpen?
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:04
Denkt hij dit echt?
En wat denk jij?
Hij maakt zich overigens schuldig aan een strafbaar feit, is dat wel eens onderwerp van gesprek geweest tussen jullie?
Ik weet niet of blijf-van-mijn-lijf huizen nog bestaan maar daar zou je zo voor in aanmerking komen hè? Je wordt mishandeld vrouw......
.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:04
Wat wil je dan?Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:02En, ook niet onbelangrijk, ik wil nu niet weg, misschien ooit wel of ook niet, maar nu in ieder geval niet.
.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:05
Had je dit topic dan ge(her)opend?Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:04Als ik het zelf zo lees lijkt het bijna wel of ik het allemaal wel prima vind. Misschien kan ik er wel heel goed mee leven? Zou dat kunnen?
.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:05
Je kunt heel goed zonder hem, alleen zul je dat pas achteraf inzien. Je zit al zolang in deze situatie. Wonen je kinderen nu wel of niet thuis?Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 15:51Verder zou ik ook echt niet weten. áls we de relatie beëindigen, waar ik naar toe zou moeten. Of hij, en dus ook de kinderen
Heb je iemand die je in vertrouwen kunt nemen? Dat is geen verraad richting je man, hoewel ik zeker wel begrijp dat jij dat wel zo ervaart.
Zoek hulp, je bent het echt waard.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:08
Dat is denk vooral de angst voor het onbekende. Het is ontzettend eng om uit deze situatie te stappen, alles is onzeker en onbekend. Dat voelt leven zoals je nu doet veilig, je weet immers zo'n beetje waar je aan toe bent. Hoewel je weet dat de situatie niet normaal is. De vraag is wanneer is het voor jou genoeg en durf je de angst aan te gaan?Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:04Als ik het zelf zo lees lijkt het bijna wel of ik het allemaal wel prima vind. Misschien kan ik er wel heel goed mee leven? Zou dat kunnen?
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:11
Je bent zo afgestompt dat je je leven 'normaal' vindt en het accepteert. Je houdt jezelf voor dat je kinderen nooit iets gemerkt hebben en vrolijke onbevangen mensen zijn.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:04Als ik het zelf zo lees lijkt het bijna wel of ik het allemaal wel prima vind. Misschien kan ik er wel heel goed mee leven? Zou dat kunnen?
Wat voor voorbeeld ben je voor je kinderen?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:12
Kinderen wonen thuis. De situatie is echt leefbaar hoor. Het openen van het topic; eigenlijk toch mijn ei kwijt kunnen. En misschien hetzelfde als met het oproepen van de beelden, het doorleven en een plekje kunnen geven. Ik denk wel dat we in al die jaren van onze relatie het dichtst bij een oplossing zijn. Omdat hij wel toegeeft als er iets is voorgevallen dat hij het zo niet wil en dat het ook niet zou mogen gebeuren.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:13
Nee, dat is het niet. Anders herbeleef je niet, wil je niet verwerken en weet je dat het niet deugt.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:04Als ik het zelf zo lees lijkt het bijna wel of ik het allemaal wel prima vind. Misschien kan ik er wel heel goed mee leven? Zou dat kunnen?
Waar dit om gaat is dat je helemaal murw bent. Je weet niet meer wie jij bent, zonder hem. Wie is Juliette2908 eigenlijk als haar man 4 maanden op reis zou zijn? Hoe zou ze zich voelen, wat zou ze doen, wat zou ze eten?
Daarom voel je ook zo weinig. Want als je nog zou kunnen voelen, zou hij je nog kunnen raken. En je lijf heeft zichzelf na al die jaren achter een betonnen muur verschanst om te overleven.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:14
Dat heet manipuleren. En in jouw geval zelfs gaslighting.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:12Kinderen wonen thuis. De situatie is echt leefbaar hoor. Het openen van het topic; eigenlijk toch mijn ei kwijt kunnen. En misschien hetzelfde als met het oproepen van de beelden, het doorleven en een plekje kunnen geven. Ik denk wel dat we in al die jaren van onze relatie het dichtst bij een oplossing zijn. Omdat hij wel toegeeft als er iets is voorgevallen dat hij het zo niet wil en dat het ook niet zou mogen gebeuren.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:15
Kunnen, zullen, mogen...Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:12Kinderen wonen thuis. De situatie is echt leefbaar hoor. Het openen van het topic; eigenlijk toch mijn ei kwijt kunnen. En misschien hetzelfde als met het oproepen van de beelden, het doorleven en een plekje kunnen geven. Ik denk wel dat we in al die jaren van onze relatie het dichtst bij een oplossing zijn. Omdat hij wel toegeeft als er iets is voorgevallen dat hij het zo niet wil en dat het ook niet zou mogen gebeuren.
Allemaal toekomst.
Ondertussen is het wachten op de volgende klap.
En ben ik overtuigd dat je kinderen alles weten, maar iedereen de roze olifant in de kamer negeert omwille van de gevoelens van de ander.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:17
De kinderen krijgen hier echt veel van mee, ik praat uit eigen ervaring. Jouw kinderen zijn opgevoed in een situatie waarin in hun moeder zich steeds aanpaste aan de situatie om conflicten te voorkomen. Dat voorbeeld krijgen ze mee. Ik weet niet of je een dochter hebt, maar grote kans dat zij straks ook in een relatie komt die niet gelijkwaardig is. Wil je zo'n leven voor haar?
Ga naar de huisarts, zoek hulp voor je gevoel.
Ga naar de huisarts, zoek hulp voor je gevoel.
dinsdag 30 augustus 2022 om 16:19
En wat doet hij daaraan? Met "erkennen" dat het niet zou mogen gebeuren houdt hij vooral jou aan het lijntje. Of heeft hij daadwerkelijk hulp gezocht voor zijn problemen? Zonder hulp gaat hij dat zeker niet oplossen.Juliette2908 schreef: ↑30-08-2022 16:12Omdat hij wel toegeeft als er iets is voorgevallen dat hij het zo niet wil en dat het ook niet zou mogen gebeuren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
