Relaties
alle pijlers
Hij misbruikt dochter, is nu Jeugdcoordinator, wat moet ik doen?
vrijdag 15 juni 2007 om 17:29
Hoi,
Ik heb advies nodig, kom er zelf niet echt uit.
Als kind ben ik van mij 7de tot mijn 12e sexueelmisbruikt en lichamelijk mishandeld door mijn vader. Op mijn 12e zijn mijn ouders gescheiden en uiteindelijk heb ik op mijn 13e alles verteld aan mijn moeder. Ik ben in therapie gegaan, uit huis geplaats, enz. Mijn vader is er toetertijd mee geconfornteerd en heeft direct toegegeven. Hij is direct ook in therapie gegaan. Hij was altijd sexueel gestoord, dit kwam niet alleen terug in het misbruiken van zijn dochter, maar ook in vele andere dingen. De therapie is dus geweest voor het hele plaatje, ook voor het mishandelen. Een aantal jaren heeft dit geduurd en op den duur is hij als 'beter/genezen' verklaard door de psygiater. Er is trouwens geen aangifte gedaan, want dan trok ik zelf niet.
Op een gegeven moment is hij weer een andere vrouw tegen gekomen, hier is hij mee getrouwd. Zij had al een zoon en samen hebben ze een dochter gekregen. Uiteraard was dit mijn grootste nachtmerrie, gezien zijn verleden. Maar haar moeder, zijn vrouw, weet er alles van en hij is 'genezen'. Zij houdt het dus wel in de gaten.
Ik heb nog heel zelden contact met hem, maar soms ga ik nog wel eens langs. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is toch mijn vader. Mijn vader is nu dus ook heel anders als dat hij was met mij en mijn broer. Hij is nu echt een vader, slaat niet meer, is geinteresseerd in zijn kinderen en maakt echt deel uit van het gezin. Ik kan dus zien dat er echt iets veranderd is in hem en dat hij iets geleerd heeft van zijn gemaakte fouten. Alleen jammer dat mijn broer en ik proefkonijnen zijn geweest, maar dit is een heel ander verhaal.
Nu ben ik mijn vader gaan google, gewoon uit nieuwsgierigheid. En wat zie ik: hij is jeugdcoornidator van een basketbalclub.... Wat moet ik nu?
Aan de ene kant heb ik van, ik moet melding maken bij de club van zijn verleden, maar aan de andere kant heb ik zoiets van, hij is veranderd en doet niet meer wat hij heeft gedaan, waarom dan het verleden oprakelen..
Ik weet wat politiek correct is en dat is het vertellen aan de club, maar zit gewoon heel erg met het feit van, het gaat nu zo goed met hem en iedereen verdient een tweede kans, toch? Kijk als ik maar het kleinste vermoeden zou hebben dat hij nog steeds 'verknipt' is, dan zal ik meteen actie ondernemen, maar dat heb ik dus niet. En de hulpverlening heeft hem ook losgelaten met de mededeling dat hij genezen is en heeft geleerd van zijn fouten. Wat moet ik doen???
Hetgeen dat mij ook niet loslaat is, heeft hij werkelijk geleerd van zijn fouten, of is het gewoon dat hij nu weet hoe hij zich moet gedragen, omdat hij anders in de moeilijkheden komt. Maar dat hij van binnen nog wel die behoeftes heeft, maar deze onderdrukt, waardoor iedereen denkt, waaronder ik en de hulpverlener, dat hij niet meer die fouten zal maken.... Ik weet het gewoon niet...
Advies is zeker welkom.
Groetjes Daisy
Ik heb advies nodig, kom er zelf niet echt uit.
Als kind ben ik van mij 7de tot mijn 12e sexueelmisbruikt en lichamelijk mishandeld door mijn vader. Op mijn 12e zijn mijn ouders gescheiden en uiteindelijk heb ik op mijn 13e alles verteld aan mijn moeder. Ik ben in therapie gegaan, uit huis geplaats, enz. Mijn vader is er toetertijd mee geconfornteerd en heeft direct toegegeven. Hij is direct ook in therapie gegaan. Hij was altijd sexueel gestoord, dit kwam niet alleen terug in het misbruiken van zijn dochter, maar ook in vele andere dingen. De therapie is dus geweest voor het hele plaatje, ook voor het mishandelen. Een aantal jaren heeft dit geduurd en op den duur is hij als 'beter/genezen' verklaard door de psygiater. Er is trouwens geen aangifte gedaan, want dan trok ik zelf niet.
Op een gegeven moment is hij weer een andere vrouw tegen gekomen, hier is hij mee getrouwd. Zij had al een zoon en samen hebben ze een dochter gekregen. Uiteraard was dit mijn grootste nachtmerrie, gezien zijn verleden. Maar haar moeder, zijn vrouw, weet er alles van en hij is 'genezen'. Zij houdt het dus wel in de gaten.
Ik heb nog heel zelden contact met hem, maar soms ga ik nog wel eens langs. Het is moeilijk uit te leggen, maar het is toch mijn vader. Mijn vader is nu dus ook heel anders als dat hij was met mij en mijn broer. Hij is nu echt een vader, slaat niet meer, is geinteresseerd in zijn kinderen en maakt echt deel uit van het gezin. Ik kan dus zien dat er echt iets veranderd is in hem en dat hij iets geleerd heeft van zijn gemaakte fouten. Alleen jammer dat mijn broer en ik proefkonijnen zijn geweest, maar dit is een heel ander verhaal.
Nu ben ik mijn vader gaan google, gewoon uit nieuwsgierigheid. En wat zie ik: hij is jeugdcoornidator van een basketbalclub.... Wat moet ik nu?
Aan de ene kant heb ik van, ik moet melding maken bij de club van zijn verleden, maar aan de andere kant heb ik zoiets van, hij is veranderd en doet niet meer wat hij heeft gedaan, waarom dan het verleden oprakelen..
Ik weet wat politiek correct is en dat is het vertellen aan de club, maar zit gewoon heel erg met het feit van, het gaat nu zo goed met hem en iedereen verdient een tweede kans, toch? Kijk als ik maar het kleinste vermoeden zou hebben dat hij nog steeds 'verknipt' is, dan zal ik meteen actie ondernemen, maar dat heb ik dus niet. En de hulpverlening heeft hem ook losgelaten met de mededeling dat hij genezen is en heeft geleerd van zijn fouten. Wat moet ik doen???
Hetgeen dat mij ook niet loslaat is, heeft hij werkelijk geleerd van zijn fouten, of is het gewoon dat hij nu weet hoe hij zich moet gedragen, omdat hij anders in de moeilijkheden komt. Maar dat hij van binnen nog wel die behoeftes heeft, maar deze onderdrukt, waardoor iedereen denkt, waaronder ik en de hulpverlener, dat hij niet meer die fouten zal maken.... Ik weet het gewoon niet...
Advies is zeker welkom.
Groetjes Daisy
vrijdag 15 juni 2007 om 17:41
Jeetje Daisy, wat een verhaal! Lastige positie ook waar jij je nu in bevindt... Was hij destijds ook "geïntereseerd" in andere kinderen of ging het puur om het insestueze? Persoonlijk geloof ik eerlijk gezegd niet in "genezing" van pedofilie. Iemand misschien (zelden) leren om zijn drang niet op die manier te bevredigen. Ik zou ik jouw geval denk ik contact opnemen met zijn therapeut (als je die kunt vinden) en dit verhaal voorleggen. Die kan misschien een betere inschatting maken?
vrijdag 15 juni 2007 om 19:16
vrijdag 15 juni 2007 om 19:21
wat ik zou willen weten van mijn vader is (als ik jou was): waarom is hij jeugdcoordinator ?
wat er niet goed proeft voor mij is het volgende : iemand die weet dat hij (zacht uitgedrukt ) fout is geweest , genezen is, maar wel jeugd coordineert......blijkbaar vind hij zich zo genezen, dat hij zijn eigen probleem niet meer ziet.
ik mis iets qua zuiverheid, overmoed zelfs van zijn kant (want hij is immers genezen. terwijl ik denk dat iemand pas genezen is, erkent dat hij een probleem heeft en dat dit nooit zal weggaan)
zelf zou ik als ik in zijn positie zat ook geen enkele aanleiding willen geven om bij anderen vragen op te roepen wb mijn vroegere daden en erkennen dat ik dus beter niet met kinderen en jeugdigen om kan gaan.
wat er niet goed proeft voor mij is het volgende : iemand die weet dat hij (zacht uitgedrukt ) fout is geweest , genezen is, maar wel jeugd coordineert......blijkbaar vind hij zich zo genezen, dat hij zijn eigen probleem niet meer ziet.
ik mis iets qua zuiverheid, overmoed zelfs van zijn kant (want hij is immers genezen. terwijl ik denk dat iemand pas genezen is, erkent dat hij een probleem heeft en dat dit nooit zal weggaan)
zelf zou ik als ik in zijn positie zat ook geen enkele aanleiding willen geven om bij anderen vragen op te roepen wb mijn vroegere daden en erkennen dat ik dus beter niet met kinderen en jeugdigen om kan gaan.
vrijdag 15 juni 2007 om 20:31
Het is misschien nu toch jammer dat je destijds geen aangifte hebt gedaan, zodat justitie over kon gaan tot strafvervolging. Want als hij was veroordeeld, had hij nu een probleem gehad.
Om te kunnen werken met jeugdigen heb je nl in dit land een "Verklaring omtrent Gedrag" nodig. ( Wordt verstrekt door het Ministerie van Justitie). En als men ooit is vervolgd voor (kinder) misbruik, krijgt hij/zij zo'n verklaring natuurlijk niet.
Om te kunnen werken met jeugdigen heb je nl in dit land een "Verklaring omtrent Gedrag" nodig. ( Wordt verstrekt door het Ministerie van Justitie). En als men ooit is vervolgd voor (kinder) misbruik, krijgt hij/zij zo'n verklaring natuurlijk niet.
vrijdag 15 juni 2007 om 21:57
Ik heb geen ervaring met de nare dingen die jij hebt moeten meemaken in je leven. Knap dat je er trouwens zo mee om kan gaan. Ik weet niet of ik het contact aan zou kunnen met zo'n persoon.
Wat mij te binnen schiet als ik jouw verhaal lees is hetzelfde als een alcohollist/junk/andere verslaving. Na behandeling "clean" verklaard zijn. Maar de hang erna schijn je je hele leven mee te dragen. Een constant gevecht om niet in het oude patroon terug te vallen. In die zin is het m.i. totaal verkeerd wat hij nu doet.
Omdat je destijds geen aanklacht hebt ingedient heb je niet zoveel om op te staan om het aanhangig te maken op zo'n club. Komt over als smaad. Ik zou het met je vader overleggen, wat jouw gevoel erbij is. En kijken of je hem kan overhalen om toch in een andere richting werk te zoeken, iig niet met jonge kinderen.
Heel veel wijsheid toegewenst.
Wat mij te binnen schiet als ik jouw verhaal lees is hetzelfde als een alcohollist/junk/andere verslaving. Na behandeling "clean" verklaard zijn. Maar de hang erna schijn je je hele leven mee te dragen. Een constant gevecht om niet in het oude patroon terug te vallen. In die zin is het m.i. totaal verkeerd wat hij nu doet.
Omdat je destijds geen aanklacht hebt ingedient heb je niet zoveel om op te staan om het aanhangig te maken op zo'n club. Komt over als smaad. Ik zou het met je vader overleggen, wat jouw gevoel erbij is. En kijken of je hem kan overhalen om toch in een andere richting werk te zoeken, iig niet met jonge kinderen.
Heel veel wijsheid toegewenst.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 16 juni 2007 om 10:10
Wel melden! Ongeacht het wel of geen strafblad. Je kunt niet genezen van pedofilie. Punt uit. Waarom hij dan ins hemelsnaam met kinderen gaat werken is mij een raadsel. Nou ja, eigenlijk geen raadsel, want zo zit hij lekker dicht bij de bron. En als je het moeilijk vind om te melden, dan meld je het anoniem bij een paar van de ouders van de kinderen. Wedden dat hij binnen no time op kan stappen? Heb ik bij mijn exstiefvader al een aantal keer gedaan. Alleen heeft hij wel een strafblad voor dit soort delicten. Want bij de zogeheten amateursverenigingen word niet gevraagd naar doe verklaring omtrent gedrag.
zaterdag 16 juni 2007 om 11:51
Het is inderdaad een bekend gegeven dat pedo's juist graag in de jeugdsector werken.
Ik ken een kerel die op die manier ( hij werkte op een kinderboerderij...) een meisje van 15 zwanger heeft gemaakt. Het meisje in kwestie was toen nog heel lang in de veronderstelling dat hij ook met haar "verder" zou gaan. (Hij was getrouwd en had een paar kleine koters )
Een tijd lang ging hij met beide dames om. Uiteindelijk is de boel geklapt. Niet lang daarna had hij weer een neiuw slachtoffer op de kinderboerderij: Inderdaad, een meisje van 15.
Ik ken een kerel die op die manier ( hij werkte op een kinderboerderij...) een meisje van 15 zwanger heeft gemaakt. Het meisje in kwestie was toen nog heel lang in de veronderstelling dat hij ook met haar "verder" zou gaan. (Hij was getrouwd en had een paar kleine koters )
Een tijd lang ging hij met beide dames om. Uiteindelijk is de boel geklapt. Niet lang daarna had hij weer een neiuw slachtoffer op de kinderboerderij: Inderdaad, een meisje van 15.
zaterdag 16 juni 2007 om 13:11
Moeilijk...kan je leven met de uitkomst van wel of niet vertellen? Stel dat er niets aan de hand is maar je vertelt het wel en zijn leven ligt overhoop? Of er is iets mis en jij bent de klokkenluider? Of je zegt niets en later blijkt dat er wel degelijk wat speelt?
Misschien moet je die overweging eens maken. Of met een onafhankelijk iemand praten over wat te doen...lastig dilemma.
Misschien moet je die overweging eens maken. Of met een onafhankelijk iemand praten over wat te doen...lastig dilemma.
zaterdag 16 juni 2007 om 13:23
Was dat googelen echt uit nieuwsgierigheid? Of vertelde hij jou niet wat hij voor werk doet en ben je daarom gaan zoeken? Kan je met de situatie die jou is overkomen omgaan? Zelf heb je af en toe contact. Waarschijnlijk voel je je dan niet bedreigt. Ben je toch bang dat hij kinderen waar hij mee werkt iets aandoet? Kan je niet met die persoon over spreken waar je in je jeugd mee hebt gepraat? Die psycholoog/psychiater kan jou waarschijnlijk beter adviseren.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 16 juni 2007 om 13:38
hi Daisy,
Moeilijk zeg. Ik vind het erg om te lezen wat hij jou heeft aangedaan.
Je hoeft jezelf niet te verwijten dat je toen geen aangifte deed en dat hij nu eventueel zijn gang kan gaan. Er is er maar 1 verantwoordelijk en dat is hij.
Ik heb begrepen dat de partner grijpt naar de kinderen als hij Of pedofiel is OF hij onvoldoende seks van zijn partner krijgt. Normale mannen zoeken het dan bij een minnares of hoer.
Als hij pedofiel is zal hij dat nog steeds zijn. En is het gevaar er nog.
Als het misbruik voortkwam uit seksuele frustratie lijkt me dat het nu wel over zou kunnen zijn.
Je zou melding kunnen maken van je zorgen bij de politie afdeling jeugd en zeden. Indien zij ooit een melding krijgen dat er bij die vereniging iets fout gaat dan weten ze waar ze moeten zoeken.
Over je eigen eventuele aangifte, zo´n strafbaar feit verjaard pas na een x aantal jaren nadat je 18 bent geworden. Dus aangifte kan misschien nog, hoewel ik begrijp dat dat moeilijke is want het blijft je vader en de reden die je nu opgeeft zijn zorgen over eventueel toekomstig misbruik. info bij het juridisch loket.
Moeilijk zeg. Ik vind het erg om te lezen wat hij jou heeft aangedaan.
Je hoeft jezelf niet te verwijten dat je toen geen aangifte deed en dat hij nu eventueel zijn gang kan gaan. Er is er maar 1 verantwoordelijk en dat is hij.
Ik heb begrepen dat de partner grijpt naar de kinderen als hij Of pedofiel is OF hij onvoldoende seks van zijn partner krijgt. Normale mannen zoeken het dan bij een minnares of hoer.
Als hij pedofiel is zal hij dat nog steeds zijn. En is het gevaar er nog.
Als het misbruik voortkwam uit seksuele frustratie lijkt me dat het nu wel over zou kunnen zijn.
Je zou melding kunnen maken van je zorgen bij de politie afdeling jeugd en zeden. Indien zij ooit een melding krijgen dat er bij die vereniging iets fout gaat dan weten ze waar ze moeten zoeken.
Over je eigen eventuele aangifte, zo´n strafbaar feit verjaard pas na een x aantal jaren nadat je 18 bent geworden. Dus aangifte kan misschien nog, hoewel ik begrijp dat dat moeilijke is want het blijft je vader en de reden die je nu opgeeft zijn zorgen over eventueel toekomstig misbruik. info bij het juridisch loket.
zaterdag 16 juni 2007 om 16:05
Hi Daisy,
Allereerst een *; voor wat je mee hebt moeten maken in je jeugd. Meer dan verschrikkelijk kan ik er niet over zeggen eigenlijk. Bah.
Knap ook van je, dat je er ten opzichte van de dader/je vader er tegenwoordige een leefbare modus in hebt gevonden.
Ik zou het niet stilhouden. Ik zou ook geen overhaaste beslissing nemen. Bijna iedereen verdient een tweede kans. Maar wanneer geef je deze tweede kans met een gerust gevoel en wanneer gaan je nekharen er van overeind staan. Mag iemand met een dergelijk verleden überhaupt ooit nog werkzaamheden/contacten/vertrouwensbanden hebben in de buurt van of met kinderen hebben? Ik neig erg sterk naar nee. Maar ja...moeilijk.
Ben jij zijn enige slachtoffer (en ajb, hiermee vergoeilijk ik niets t.o.v. van jou)? Of zijn er meerderen?
Ik zou eerst gaan informeren/oriënteren. Ik ben niet thuis in deze dienstverlening, dus misschien zeg ik niet het juiste, maar kun je terecht bij degene(n) die jou vroeger geholpen heeft/hebben? Is het een idee om bij de politie met iemand te gaan praten? Je huisarts? De therapeut(en) van je vader destijds? Misschien heeft éen van hen een advies hierover of kan je doorverwijzen?
En dan in overleg met éen van hen de vereniging inlichten over wat er vroeger gebeurd is?
Je ziet het; ik weet het eigenlijk niet zo goed. Maar stilhouden zou ik echt niet doen. Dat blijft vreten. En terecht.
Heel veel sterkte hiermee.
Allereerst een *; voor wat je mee hebt moeten maken in je jeugd. Meer dan verschrikkelijk kan ik er niet over zeggen eigenlijk. Bah.
Knap ook van je, dat je er ten opzichte van de dader/je vader er tegenwoordige een leefbare modus in hebt gevonden.
Ik zou het niet stilhouden. Ik zou ook geen overhaaste beslissing nemen. Bijna iedereen verdient een tweede kans. Maar wanneer geef je deze tweede kans met een gerust gevoel en wanneer gaan je nekharen er van overeind staan. Mag iemand met een dergelijk verleden überhaupt ooit nog werkzaamheden/contacten/vertrouwensbanden hebben in de buurt van of met kinderen hebben? Ik neig erg sterk naar nee. Maar ja...moeilijk.
Ben jij zijn enige slachtoffer (en ajb, hiermee vergoeilijk ik niets t.o.v. van jou)? Of zijn er meerderen?
Ik zou eerst gaan informeren/oriënteren. Ik ben niet thuis in deze dienstverlening, dus misschien zeg ik niet het juiste, maar kun je terecht bij degene(n) die jou vroeger geholpen heeft/hebben? Is het een idee om bij de politie met iemand te gaan praten? Je huisarts? De therapeut(en) van je vader destijds? Misschien heeft éen van hen een advies hierover of kan je doorverwijzen?
En dan in overleg met éen van hen de vereniging inlichten over wat er vroeger gebeurd is?
Je ziet het; ik weet het eigenlijk niet zo goed. Maar stilhouden zou ik echt niet doen. Dat blijft vreten. En terecht.
Heel veel sterkte hiermee.
zaterdag 16 juni 2007 om 17:14
Heel erg wat je hebt meegemaakt. Ik persoonlijk zou zo iemand nooit meer kunnen zien. Knap dat jij dat wel kunt!
Mijn mening is ook dat iemand nooit geneest van zulke neigingen. Ik vind het vreselijk dat mensen met zo'n verleden werkzaam zijn in een baan met kinderen. Moet er niet aan denken dat mijn kinderen bij zo iemand in een club of les zitten, hoewel je dat niet meteen aan de buitenkant ziet natuurlijk.
Ik zou er dus melding van maken, eigenlijk vind ik dat je dat zelfs verplicht bent naar andere kinderen/ouders toe.
Mijn mening is ook dat iemand nooit geneest van zulke neigingen. Ik vind het vreselijk dat mensen met zo'n verleden werkzaam zijn in een baan met kinderen. Moet er niet aan denken dat mijn kinderen bij zo iemand in een club of les zitten, hoewel je dat niet meteen aan de buitenkant ziet natuurlijk.
Ik zou er dus melding van maken, eigenlijk vind ik dat je dat zelfs verplicht bent naar andere kinderen/ouders toe.
zaterdag 16 juni 2007 om 17:27
zaterdag 16 juni 2007 om 19:06
Beste Daisy,
Allereerst: ik vind je een moedige meid. Ik werk zelf bij de jeugdbescherming en zou je willen adviseren om dit wel te melden. Dit kan ook anoniem (let dan wel op dat je niet via een nummermelder getraceerd kunt worden). De jeugd- en zedenpolitie vind ik een hele goede tip. Zij kunnen hier dan verder mee aan de gang. Op deze manier hoef jij niet in gesprek met de club of met ouders, wat behoorlijk pijnlijk kan zijn en heb je toch je "plicht" gedaan. Veel sterkte en wijsheid meid.
Groetjes, Josephien
Allereerst: ik vind je een moedige meid. Ik werk zelf bij de jeugdbescherming en zou je willen adviseren om dit wel te melden. Dit kan ook anoniem (let dan wel op dat je niet via een nummermelder getraceerd kunt worden). De jeugd- en zedenpolitie vind ik een hele goede tip. Zij kunnen hier dan verder mee aan de gang. Op deze manier hoef jij niet in gesprek met de club of met ouders, wat behoorlijk pijnlijk kan zijn en heb je toch je "plicht" gedaan. Veel sterkte en wijsheid meid.
Groetjes, Josephien
