Hoe besluit je nou of je gaat scheiden?

03-07-2023 23:34 108 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet eens hoe ik deze post moet maken. Man en ik zijn al jaren samen. We zijn ouders van twee pubers, hebben een geweldig huis op een geweldige plek en geen geldzorgen.

Hoewel ik financieel onafhankelijk ben, zal dat prachtige huis met ruime levensstijl er niet inzitten als ik gescheiden ben.

En ik begin steeds vaker te denken dat dat de enige reden is dat ik blijf.

We leven als huisgenoten. We raken elkaar al jaren amper aan. We lachen niet samen. We praten niet samen. Ik vind hem niet meer leuk. Ik vind hem niet meer aantrekkelijk. We delen niks samen.
Ieder jaar denk ik wel aan scheiden. En ieder jaar blijf ik bij hem. Omdat ik mijn leventje niet wil opgeven? Omdat ik bang ben voor verandering? Of jaloezie, als hij zijn leven snel oppakt en ik achterblijf als oude vrijster met een stapel katten? Of omdat ik - ergens - toch wel van hem hou?

Ik weet het niet. Ik weet niet wat wijsheid is. Ik wil hier met niemand in mijn omgeving over praten. Ik ben ongelukkig. Maar dat kan ook zijn omdat ik moe ben, niet lekker in mijn vel zit. We hebben net ruzie gehad, dat helpt natuurlijk ook niet.

Maar ik weet niet wat ik moet doen. Wat een onsamenhangend geheel. Deze post en mijn gevoelsleven. Hoe hak je de knoop door?

NB We hebben jaren geleden al relatietherapie gehad. Adviezen opvolgen ging moeizaam, uiteindelijk is het soort van doodgebloed.
rozemuur wijzigde dit bericht op 03-07-2023 23:44
Reden: Relatietherapie - check.
4.96% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zou kunnen beginnen om te bepalen of je bereid bent er nog energie in te steken. Door bijv. in relatietherapie te gaan.

Dat heeft ons destijds duidelijk gemaakt dat er geen toekomst meer in zat maar ook geholpen om op een goede manier uut elkaar te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat jij (jullie), zeker omdat je voor je gevoel toch nog wel wat te verliezen hebt, veel uit relatie therapie kan halen. Met name duidelijkheid.

Ik wist het heel duidelijk. Geen seconde twijfel of spijt gehad.
Alle reacties Link kopieren Quote
Relatietherapie hebben we jaren geleden al gehad - uiteindelijk ging het opvolgen van de adviezen van de therapeut moeizaam en ging het hele relatietherapiegebeuren uit als een nachtkaars.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doen jullie nog leuke dingen samen? Zonder de kinderen?
Uit eten, weekend weg etc.
Alle reacties Link kopieren Quote
Valkia-the-Bloody schreef:
03-07-2023 23:40
Ik denk dat jij (jullie), zeker omdat je voor je gevoel toch nog wel wat te verliezen hebt, veel uit relatie therapie kan halen. Met name duidelijkheid.

Ik wist het heel duidelijk. Geen seconde twijfel of spijt gehad.
En was het achteraf gezien dus de juiste keuze? Het gedoe en het verdriet waard?
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
03-07-2023 23:43
Relatietherapie hebben we jaren geleden al gehad - uiteindelijk ging het opvolgen van de adviezen van de therapeut moeizaam en ging het hele relatietherapiegebeuren uit als een nachtkaars.
En als jullie die adviezen er weer eens bij pakken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Jajaja schreef:
03-07-2023 23:44
Doen jullie nog leuke dingen samen? Zonder de kinderen?
Uit eten, weekend weg etc.
Ja, wel met enige regelmaat. Dan hebben we het vooral over ons werk - dat is hetzelfde - want verder kletsen we niet echt. En het helpt ook niet met het lichamelijke aspect, want dan gebeurt er ook niks.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet dat ‘huwelijk een werkwoord is’, maar het voelt bij ons als trekken aan een dood paard en ik heb ook helemaal geen zin en puf en motivatie om er zoveel moeite voor te moeten doen.

Oh, dit opschrijven. Wat een ellende.
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
03-07-2023 23:45
En was het achteraf gezien dus de juiste keuze? Het gedoe en het verdriet waard?
Absoluut de juiste keuze. Er was bij mij maar heel weinig verdriet en frustratie. Natuurlijk wel onzekerheid, maar dat is normaal.

Natuurlijk is het kut voor de kinderen. Dat vond en vind ik nog het allermoeilijkst.
Alle reacties Link kopieren Quote
En nou word ik zo’n TO die op alle adviezen en tips zegt: ‘nee dat werkt niet want’.

(Ik heb ook veel gevoel voor drama. Dat helpt niet met het serieus kunnen nemen van mijn emoties. Of neem ik juist mijn emoties niet serieus omdat ik vind dat ik gevoel voor drama heb? Echt. Wat een ellende. Ik wil denk ik gewoon graag niet stilstaan bij mijn gevoel, omdat mijn gevoel volgens mij volkomen duidelijk is. Shit.)
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
03-07-2023 23:48
Ik weet dat ‘huwelijk een werkwoord is’, maar het voelt bij ons als trekken aan een dood paard en ik heb ook helemaal geen zin en puf en motivatie om er zoveel moeite voor te moeten doen.

Oh, dit opschrijven. Wat een ellende.

Je weet het al. Maar ja, veiligheid vs het onbekende.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Valkia-the-Bloody schreef:
03-07-2023 23:51
Absoluut de juiste keuze. Er was bij mij maar heel weinig verdriet en frustratie. Natuurlijk wel onzekerheid, maar dat is normaal.

Natuurlijk is het kut voor de kinderen. Dat vond en vind ik nog het allermoeilijkst.
Ik ben bang dat vooral mijn dochter het juist een erg goed idee vindt, omdat zij niet snapt wat ik bij haar vader doe. Daar voel ik me vreselijk schuldig over, alle kanten op.
Alle reacties Link kopieren Quote
Campanula schreef:
03-07-2023 23:53
Je weet het al. Maar ja, veiligheid vs het onbekende.
Zo lijkt het wel echt, hè? Ik hoop zo dat ik hier morgenochtend anders over denk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoezo vindt ze dat dan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Twijfel je eigenlijk wel TO? Of is het meer de angst voor het onbekende...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou eens beginnen met je verhaal en emoties te vertellen tegen een professional. Huisarts, psycholoog, poh.

Zou het kunnen dat jij je eigen gevoelens al verrekte lang weg duwt?
valkia-the-bloody wijzigde dit bericht op 04-07-2023 00:06
0.55% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
03-07-2023 23:55
Zo lijkt het wel echt, hè? Ik hoop zo dat ik hier morgenochtend anders over denk.

In ieder geval sterkte.
It won't stop until you wise up
rozemuur schreef:
03-07-2023 23:52
En nou word ik zo’n TO die op alle adviezen en tips zegt: ‘nee dat werkt niet want’.

(Ik heb ook veel gevoel voor drama. Dat helpt niet met het serieus kunnen nemen van mijn emoties. Of neem ik juist mijn emoties niet serieus omdat ik vind dat ik gevoel voor drama heb? Echt. Wat een ellende. Ik wil denk ik gewoon graag niet stilstaan bij mijn gevoel, omdat mijn gevoel volgens mij volkomen duidelijk is. Shit.)
Familie van roze oog?
Grapje.
Ik heb geen advies, maar wens je sterkte.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jajaja schreef:
03-07-2023 23:55
Hoezo vindt ze dat dan?
Mijn man is gediagnosticeerd met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis: hij doet niet aan (het tonen van zijn) gevoel. Dus ook niet naar mijn dochter. Dat vindt ze erg moeilijk te verkroppen.
Alle reacties Link kopieren Quote
La_Galette schreef:
03-07-2023 23:55
Twijfel je eigenlijk wel TO? Of is het meer de angst voor het onbekende...
Of de angst dat ik spijt krijg als ik vrijgezel ben en hij (binnen no-time, want dat doen ze toch?) een vrouw aan de haak geslagen heeft. En dan de jaloezie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wist al dat er het advies "relatietherapie" zou komen. Kan zeker een nuttig instrument zijn maar je moet daarnaast echt zelf aan de slag. Als die wil er niet is, dan is het sowieso zinloos. En dat lijkt er wel een beetje op, getuige de ogenschijnlijk nonchalante manier waarop je de therapie en het vervolg erop bespreekt.

Volgens mij heb je je keuze al gemaakt. Nu en misschien toen al.
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
04-07-2023 00:00
Of de angst dat ik spijt krijg als ik vrijgezel ben en hij (binnen no-time, want dat doen ze toch?) een vrouw aan de haak geslagen heeft. En dan de jaloezie.
Waar ben je dan jaloers op?
Alle reacties Link kopieren Quote
Valkia-the-Bloody schreef:
03-07-2023 23:56
Ik zou eens beginnen met je verhaal en emoties te vertellen tegen een professionel. Huisarts, psycholoog, poh.

Zou het kunnen dat jij je eigen gevoelens al verrekte lang weg duwt?
Nou eerlijk gezegd: ik ben de afgelopen 20 jaar van een speelse extraverte in een knorrige en zure introverte persoonlijkheid veranderd. En ik weet niet of dat nou altijd al in mij zat, of ik depressief ben, gewoon ouder geworden ben of me aangepast heb aan mijn man. Daar ben ik ook niet erg trots op, dat ik niet zo met mezelf in contact ben gebleven.
rozemuur wijzigde dit bericht op 04-07-2023 00:05
4.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Kijk je uit naar het alternatief, op jezelf wonen, met voorlopig nog je kinderen bij je? Eigen leven hebben met jouw vriendinnen, een eigen huis, zonder hem in de buurt? Ik snap dat dat eng is misschien maar wordt je ergens ook gelukkig van die gedachte? Dan zou ik het wel overwegen eigenlijk.
Er zijn hier ook vrouwen geweest, in beetje vergelijkbare situatie, die hun eigen leven toen omgegooid hebben, zonder te scheiden. Zou ook kunnen dat daar meer het probleem zit.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven