Hoe besluit je nou of je gaat scheiden?

03-07-2023 23:34 108 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet eens hoe ik deze post moet maken. Man en ik zijn al jaren samen. We zijn ouders van twee pubers, hebben een geweldig huis op een geweldige plek en geen geldzorgen.

Hoewel ik financieel onafhankelijk ben, zal dat prachtige huis met ruime levensstijl er niet inzitten als ik gescheiden ben.

En ik begin steeds vaker te denken dat dat de enige reden is dat ik blijf.

We leven als huisgenoten. We raken elkaar al jaren amper aan. We lachen niet samen. We praten niet samen. Ik vind hem niet meer leuk. Ik vind hem niet meer aantrekkelijk. We delen niks samen.
Ieder jaar denk ik wel aan scheiden. En ieder jaar blijf ik bij hem. Omdat ik mijn leventje niet wil opgeven? Omdat ik bang ben voor verandering? Of jaloezie, als hij zijn leven snel oppakt en ik achterblijf als oude vrijster met een stapel katten? Of omdat ik - ergens - toch wel van hem hou?

Ik weet het niet. Ik weet niet wat wijsheid is. Ik wil hier met niemand in mijn omgeving over praten. Ik ben ongelukkig. Maar dat kan ook zijn omdat ik moe ben, niet lekker in mijn vel zit. We hebben net ruzie gehad, dat helpt natuurlijk ook niet.

Maar ik weet niet wat ik moet doen. Wat een onsamenhangend geheel. Deze post en mijn gevoelsleven. Hoe hak je de knoop door?

NB We hebben jaren geleden al relatietherapie gehad. Adviezen opvolgen ging moeizaam, uiteindelijk is het soort van doodgebloed.
rozemuur wijzigde dit bericht op 03-07-2023 23:44
Reden: Relatietherapie - check.
4.96% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
04-07-2023 00:44
Want hoe ‘begin’ je een scheiding? Moet ik dan wachten tot een geschikt moment? Wanneer is het een geschikt moment om het leven van een compleet gezin volledig op losse schroeven te zetten?

En dan moeten we onze weekendplannen afzeggen. Het tegen onze ouders gaan vertellen. En tegen onze kennisenkring. (Kan dat tegenwoordig per app?)

En dan moeten we de vakantie annuleren. En hypotheekgesprekken. En verhuizen. En een nieuwe wasmachine. En een internetabonnement.
Nouja... dat ging bij mij vrij makkelijk beginnen over een scheiding. Want we hadden ruzie en toen schreeuwde hij voor de zoveelste keer "Dan ga je toch lekker bij me weg als ik zo'n lul ben" en toen zei ik voor de verandering "Goed idee, doen we". Normaal was ik dan altijd degene die inbond en ging lijmen, dit keer niet.
Ik heb alleen de mensen geappt die dicht bij me staan eigenlijk, mijn ouders heb ik het wel in persoon verteld.
En ja je moet een hoop annuleren en een hoop regelen, maar als dat eenmaal allemaal achter de rug is voel je je zoveel rustiger en beter.
rozemuur schreef:
04-07-2023 09:55
Ik weet dat mijn man van me houdt en dat heeft hij vannacht bewezen: ik heb denk ik een uur liggen huilen vannacht en al die tijd heeft mijn man me vastgehouden en geaaid, zonder vragen te stellen, mij gewoon laten huilen.
Maar goed, dit zag ik mijn ex dan bijvoorbeeld niet doen. Die zou eerder benadrukken wat een enorme drama queen ik was en dat ik het over mezelf afriep. Was dat huilen schuldgevoel of een bui/emotie die er de laatste tijd sowieso vaker is en losstaat van hoe je man en jij op elkaar reageren?
Alle reacties Link kopieren Quote
Zenmomentje schreef:
04-07-2023 13:33
Dat mag. Ik vind wat dochter zegt belangrijker dan de andere genoemde overwegingen.
Na een aanvaring heeft een puber iets geroepen. 1 keer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zenmomentje schreef:
04-07-2023 13:33
Dat mag. Ik vind wat dochter zegt belangrijker dan de andere genoemde overwegingen.
maar van een rijtje niet ter zake doende argumenten
maakt het echt niet uit wie er op 1 staat
Alle reacties Link kopieren Quote
De keuze om uit elkaar te gaan, is zelden gebaseerd op één incident, maar door een heleboel zaken bij elkaar. Ik lees eigenlijk weinig waarom je nog bij elkaar zou blijven. Dat hij ook lief kan zijn, is fijn, maar het lijkt mij niet op te wegen tegen alles dat niet leuk en lief en gezellig is.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
04-07-2023 00:00
Of de angst dat ik spijt krijg als ik vrijgezel ben en hij (binnen no-time, want dat doen ze toch?) een vrouw aan de haak geslagen heeft. En dan de jaloezie.
Ik begrijp deze opmerking niet zo goed. Jij bent volgens mij ongelukkig in de relatie. Ik neem aan dat je om die reden telkens overweegt om te scheiden. Dan neem ik aan dat je partner ook niet heel gelukkig is. Gun je jullie beiden dan niet een beetje levensgeluk? Wat maakt dat je je vooral bezig houdt met hem en dat hij dan een nieuwe relatie zou krijgen? Is dat iets dat alleen jij mag?
Alle reacties Link kopieren Quote
rozemuur schreef:
04-07-2023 00:00
Of de angst dat ik spijt krijg als ik vrijgezel ben en hij (binnen no-time, want dat doen ze toch?) een vrouw aan de haak geslagen heeft. En dan de jaloezie.
Maar waar moet je dan jaloers op zijn. Zo'n catch is het niet voor jou.
En misschien gaat hij wel makkelijker door met zijn leven zonder jou dan jij met jou leven zonder hem. Maar daarvoor zou ik niet bij iemand blijven, dat is jezelf saboteren. En het is niet zo dat hij nu al zoveel rekening houdt met jou.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Lila-Linda schreef:
05-07-2023 09:26
maar van een rijtje niet ter zake doende argumenten
maakt het echt niet uit wie er op 1 staat
Zoals ik al zei, dat standpunt mag jij hebben. Ik vind daarentegen hoe dochter hierin staat wel ter zake doend (hoewel niet in de zin van dat ze dochter de beslissing moet laten nemen). Maar ik denk dat to inmiddels wel duidelijk is wat mijn standpunt is en daar kan ze mee doen wat ze wil. Succes to.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ik me afvraag is in hoeverre jouw man in staat is om een gezonde evenwichtige relatie te hebben. Zijn diagnose is nl. geen kattenpis, neigend naar schizofrenie. Ik kan me daarom ook voorstellen dat het niet houdbaar is. Aan de andere kant vraag ik me af hoe het dan kan dat je met zo iemand getrouwd bent en kinderen hebt gekregen. Nogmaals, dit is amper een diagnose die je over het hoofd kunt zien. Dan ben je een relatie aangegaan met forse psychiatrische problematiek. Had je echt verwacht dat dat voorbij zou waaien?
Waarmee ik niet wil suggereren dat je niet op je keuze terug mag komen. Vraag me alleen af of je het al die tijd niet hebt willen zien?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven