Relaties
alle pijlers
Hoe zal ik verder gaan?
woensdag 3 januari 2024 om 23:17
Lang verhaal kort: doorgaan met mijn huidige (verse) relatie, of pas op de plaats?
Ik datete een jaar met een leuke man. Datete, want ik dacht dat het alleen maar voor de leuk was. Hij is een stadsmens, heeft een 'wild' leven met veel vrienden en feestjes. Ik ben alleenstaande moeder van twee tieners, verdeling met m'n ex is 70 (voor mij)/ 30 %. Ik werk gewoon en heb alles op de rit.
Het contact met mijn date was altijd fijn, zowel de seks als de gesprekken. Het groeide langzaam naar eens een nachtje blijven slapen, ergens overnachten, of zelfs een weekendje weg. Dit ging soepel en was heel fijn! Wel zijn we erg verschillend: deze man heeft alles al gezien en gedaan, op elk gebied zowat. Ik kom uit een ei
. Maar alles was vol respect, eerlijkheid en lol en hij past zich aan aan mij. Als ik bij hem ben, kan ik me wentelen in even een ander leven: niet sloven en zorgen, maar feesten, gepamperd worden (zonder dat hij overdrijft, ik kan niet tegen buitensporig dure dingen oid), relaxen en leuke dingen ondernemen. Ik voel me soms een beetje pretty woman bij hem. Een provinciaaltje in De Grote Stad.
In de zomer nam ik me voor, méér te willen dan een fwb, waar ik deze stadmeneer onder schaarde. Ik werd via via gekoppeld aan een lieve leuke man, en na 3 dates merkte ik, dat dat zou kunnen uitgroeien naar méér. Er was een vanzelfsprekende klik, vonk, en interesse en we lijken dezelfde waarden te hebben.
Ik besloot, mijn stadsmeneer dit te vertellen en ons contact te stoppen. Tijdens dat gesprek, kwam er, voor mij, een enorme wending: mijn fwb was verbijsterd, dacht en wilde echt dat wij zouden toe groeien naar een relatie, als hij mij maar genoeg ruimte gaf. Was enorm verdrietig en sprak zijn gevoelens over en naar mij uit. Het was lief, kwetsbaar, overweldigend, oprecht, zijn uitingen.
Ik was compleet verwarr en vroeg wat bedenktijd. Ik had dit niet zien aankomen: alles wat ik.mezelf toewens, wilde hij met mij. Ik was ook gevleid, dat zo'n 'man van de wereld' zoveel in mij ziet?! Nou vind ik mezelf best heel leuk en sprankelend, maar ik ben geen wilde, geen feestbeest, niet losbandig.
Ik besloot, dat ik de stadsmeneer zeker nu niet kon parkeren. Er zat blijkbaar méér, veel meer in en tussen ons dan ik eerst dacht. Ik wilde dat uitzoeken, onderzoeken, ervaren. Door het daten afgelopen jaar was ik behoorlijk dol op hem geraakt. Hem goed leren kennen, af en toe wat verliefdig. Dus ik wilde hem, ons, zeker een kans geven.
Goed om te vermelden is ook, dat we allebei bindingsangst hebben. En gezien mijn kinderen heb ik zeker de komende 10 jaar geen samenwoonplannen. Stadsmeneer ook niet, hij is een einzelganger. Daarmee zaten we dus op 1 lijn. Ik val trouwens niet op foute mannen, ben psychisch stabiel en zal nooit verkeerde levenskeuzes maken, wil ik er nog even bij noemen mijn gevoel is vaak wispelturig, maar ik blijf altijd rationeel en handel er niet naar.
Afgelopen maanden waren fijn en mooi. Wat er tussen ons is, is gegroeid. We hebben het niet veel over 'ons', dat lijken we beiden niet te kunnen bespreken, wel delen we persoonlijke verhalen met elkaar. We zijn elkaar regelmatiger gaan zien. Ik heb wat familie en vrienden van hem ontmoet, hij stelt z'n wereld open. Ik probeer het, maar vind dit.lastig. ik ben erg voorzichtig vanwege m'n kinderen. Hij ziet amper iets van mijn leven.
Het contact met date 2, de veelbelovende lieve man, heb ik.met een achterlijke.smoes geparkeerd. Ik heb hem.wat op de mouw gespeld, met veel pijn in m'n hart. Hij reageerde begripvol, en ons contact stopte. Ik dacht: ik geef mezelf tot kersttijd om mijn relatie met stadsmeneer te verdiepen. Dan zal dit spijtgevoel zijn afgenomen.
Ik.heb in de tussentijd vaak aan de lieve man gedacht. Met wroeging. Maar 4 maanden geen contact.
En net, net toen ik.bedacht dat ik met stadsmeneer wel stappen zou kunnen maken (hem iets meer integreren in mijn leven, zelf wat opener durven zijn)... kreeg ik een onverwacht appje, de dag voor kerst, van de lieve man. Dat ie nog veel aan me dacht, en hoe het met me ging?
Ik was compleet in de war, van slag. Nog steeds, nu na 2 weken. Ik heb kort iets teruggestuurd, zonder het vuurtje aan te wakkeren.
Ondertussen denk ik terug, aan die 3 dates. Ik was niet weggevaagd door verliefdheid ofzo, het voelde juist kalm en prettig, maar ik zei erna tegen vriendinnen en collega's: dit zit goed. Deze is erbij, met kerst... zo'n bizarre uitspraak, vooral uit mijn mond!
Ik weet wel, dat ik een paar maanden geleden, na de wending, eigenlijk beide mannen had moeten parkeren. Time out had moeten nemen om te bedenken wat ik echt wil.
Dat heb ik niet gedaan, dus nu heb ik voor m'n gevoel het probleem uitgesteld, verplaatst.
Nu weet ik niet, wat te doen... met stadsmeneer ontwikkelt onze relatie zich nog steeds. Ik weet echter niet, of dit echt gaat werken, omdat onze levens zo verschillend zijn, en ik ook niet zeker weet of het echt houden van kan worden...
Hoe kan ik het beste verder gaan? Ik wil niemand kwetsen of aan een lijntje houden, daar heb ik echt een hekel aan! Dat is mij zelf heel lang overkomen rondom mijn scheiding, dus dat wens ik niemand toe...
Ik datete een jaar met een leuke man. Datete, want ik dacht dat het alleen maar voor de leuk was. Hij is een stadsmens, heeft een 'wild' leven met veel vrienden en feestjes. Ik ben alleenstaande moeder van twee tieners, verdeling met m'n ex is 70 (voor mij)/ 30 %. Ik werk gewoon en heb alles op de rit.
Het contact met mijn date was altijd fijn, zowel de seks als de gesprekken. Het groeide langzaam naar eens een nachtje blijven slapen, ergens overnachten, of zelfs een weekendje weg. Dit ging soepel en was heel fijn! Wel zijn we erg verschillend: deze man heeft alles al gezien en gedaan, op elk gebied zowat. Ik kom uit een ei
. Maar alles was vol respect, eerlijkheid en lol en hij past zich aan aan mij. Als ik bij hem ben, kan ik me wentelen in even een ander leven: niet sloven en zorgen, maar feesten, gepamperd worden (zonder dat hij overdrijft, ik kan niet tegen buitensporig dure dingen oid), relaxen en leuke dingen ondernemen. Ik voel me soms een beetje pretty woman bij hem. Een provinciaaltje in De Grote Stad. In de zomer nam ik me voor, méér te willen dan een fwb, waar ik deze stadmeneer onder schaarde. Ik werd via via gekoppeld aan een lieve leuke man, en na 3 dates merkte ik, dat dat zou kunnen uitgroeien naar méér. Er was een vanzelfsprekende klik, vonk, en interesse en we lijken dezelfde waarden te hebben.
Ik besloot, mijn stadsmeneer dit te vertellen en ons contact te stoppen. Tijdens dat gesprek, kwam er, voor mij, een enorme wending: mijn fwb was verbijsterd, dacht en wilde echt dat wij zouden toe groeien naar een relatie, als hij mij maar genoeg ruimte gaf. Was enorm verdrietig en sprak zijn gevoelens over en naar mij uit. Het was lief, kwetsbaar, overweldigend, oprecht, zijn uitingen.
Ik was compleet verwarr en vroeg wat bedenktijd. Ik had dit niet zien aankomen: alles wat ik.mezelf toewens, wilde hij met mij. Ik was ook gevleid, dat zo'n 'man van de wereld' zoveel in mij ziet?! Nou vind ik mezelf best heel leuk en sprankelend, maar ik ben geen wilde, geen feestbeest, niet losbandig.
Ik besloot, dat ik de stadsmeneer zeker nu niet kon parkeren. Er zat blijkbaar méér, veel meer in en tussen ons dan ik eerst dacht. Ik wilde dat uitzoeken, onderzoeken, ervaren. Door het daten afgelopen jaar was ik behoorlijk dol op hem geraakt. Hem goed leren kennen, af en toe wat verliefdig. Dus ik wilde hem, ons, zeker een kans geven.
Goed om te vermelden is ook, dat we allebei bindingsangst hebben. En gezien mijn kinderen heb ik zeker de komende 10 jaar geen samenwoonplannen. Stadsmeneer ook niet, hij is een einzelganger. Daarmee zaten we dus op 1 lijn. Ik val trouwens niet op foute mannen, ben psychisch stabiel en zal nooit verkeerde levenskeuzes maken, wil ik er nog even bij noemen
mijn gevoel is vaak wispelturig, maar ik blijf altijd rationeel en handel er niet naar. Afgelopen maanden waren fijn en mooi. Wat er tussen ons is, is gegroeid. We hebben het niet veel over 'ons', dat lijken we beiden niet te kunnen bespreken, wel delen we persoonlijke verhalen met elkaar. We zijn elkaar regelmatiger gaan zien. Ik heb wat familie en vrienden van hem ontmoet, hij stelt z'n wereld open. Ik probeer het, maar vind dit.lastig. ik ben erg voorzichtig vanwege m'n kinderen. Hij ziet amper iets van mijn leven.
Het contact met date 2, de veelbelovende lieve man, heb ik.met een achterlijke.smoes geparkeerd. Ik heb hem.wat op de mouw gespeld, met veel pijn in m'n hart. Hij reageerde begripvol, en ons contact stopte. Ik dacht: ik geef mezelf tot kersttijd om mijn relatie met stadsmeneer te verdiepen. Dan zal dit spijtgevoel zijn afgenomen.
Ik.heb in de tussentijd vaak aan de lieve man gedacht. Met wroeging. Maar 4 maanden geen contact.
En net, net toen ik.bedacht dat ik met stadsmeneer wel stappen zou kunnen maken (hem iets meer integreren in mijn leven, zelf wat opener durven zijn)... kreeg ik een onverwacht appje, de dag voor kerst, van de lieve man. Dat ie nog veel aan me dacht, en hoe het met me ging?
Ik was compleet in de war, van slag. Nog steeds, nu na 2 weken. Ik heb kort iets teruggestuurd, zonder het vuurtje aan te wakkeren.
Ondertussen denk ik terug, aan die 3 dates. Ik was niet weggevaagd door verliefdheid ofzo, het voelde juist kalm en prettig, maar ik zei erna tegen vriendinnen en collega's: dit zit goed. Deze is erbij, met kerst... zo'n bizarre uitspraak, vooral uit mijn mond!
Ik weet wel, dat ik een paar maanden geleden, na de wending, eigenlijk beide mannen had moeten parkeren. Time out had moeten nemen om te bedenken wat ik echt wil.
Dat heb ik niet gedaan, dus nu heb ik voor m'n gevoel het probleem uitgesteld, verplaatst.
Nu weet ik niet, wat te doen... met stadsmeneer ontwikkelt onze relatie zich nog steeds. Ik weet echter niet, of dit echt gaat werken, omdat onze levens zo verschillend zijn, en ik ook niet zeker weet of het echt houden van kan worden...
Hoe kan ik het beste verder gaan? Ik wil niemand kwetsen of aan een lijntje houden, daar heb ik echt een hekel aan! Dat is mij zelf heel lang overkomen rondom mijn scheiding, dus dat wens ik niemand toe...
woensdag 3 januari 2024 om 23:36
Nog een toevoeging: het contact tussen stadsmeneer en mij is heel gelijkwaardig. Ik kan me voorstellen dat dat uit het verhaal hierboven anders lijkt. Hij is ook 10 jaar ouder, heeft z'n zaken ook zeer goed voor elkaar, heeft een stabiel leven, maar dan met veel uitspattingen. We kunnen zeer goed praten met elkaar, geen drama gedoe, heel stabiel en levendig is ons contact.
vrijdag 5 januari 2024 om 07:30
Je verhaal leest een beetje als bouquetreeks. Dat maakt het lastig om er goed op te reageren. Je creëert wel een heleboel gedoe voor jezelf.
Wat me tegenstaat in je verhaal is dat je achter je kinderen verschuilt om jezelf niet open te stellen. Begin eens met eerlijk te zijn naar jezelf. Als jij een relatie wil (met wie dan ook) dan zal je toch mensen moeten toelaten in je leven. En als je dat niet wilt is dat ook ok, het is jouw leven. Maar wees daarin dan eerlijk naar jezelf en gebruik je kinderen niet als excuus.
En compleet van slag van een aardig berichtje van iemand met wie je drie dates hebt gehad is natuurlijk nogal overdreven. Je hebt een heel fantasieverhaal in je hoofd over die man maar je kent hem amper. Het heeft dus ook geen zin om die mannen te vergelijken want het is alleen je fantasie van hoe het zou kunnen zijn.
Ik denk dus dat het met beide niks gaat worden. Maar dat heeft minder met levensstijl te maken en meer met je eigen houding.
Wat me tegenstaat in je verhaal is dat je achter je kinderen verschuilt om jezelf niet open te stellen. Begin eens met eerlijk te zijn naar jezelf. Als jij een relatie wil (met wie dan ook) dan zal je toch mensen moeten toelaten in je leven. En als je dat niet wilt is dat ook ok, het is jouw leven. Maar wees daarin dan eerlijk naar jezelf en gebruik je kinderen niet als excuus.
En compleet van slag van een aardig berichtje van iemand met wie je drie dates hebt gehad is natuurlijk nogal overdreven. Je hebt een heel fantasieverhaal in je hoofd over die man maar je kent hem amper. Het heeft dus ook geen zin om die mannen te vergelijken want het is alleen je fantasie van hoe het zou kunnen zijn.
Ik denk dus dat het met beide niks gaat worden. Maar dat heeft minder met levensstijl te maken en meer met je eigen houding.
vrijdag 5 januari 2024 om 07:42
Je gaat niet erg netjes met deze heren en hun gevoelens om.
Je houdt 'stadsmeneer' aan het lijntje omdat hij jou laat voelen als een prinsesje. Heeft niet zoveel met liefde te maken, vooral met verwend en gepamperd te worden.
'Lieve man' voelt veilig. Maar dat is nog geen liefde...
Stop met beide mannen aan het lijntje te houden, je doet het vooral om je eigen ego een boost te geven.
Je houdt 'stadsmeneer' aan het lijntje omdat hij jou laat voelen als een prinsesje. Heeft niet zoveel met liefde te maken, vooral met verwend en gepamperd te worden.
'Lieve man' voelt veilig. Maar dat is nog geen liefde...
Stop met beide mannen aan het lijntje te houden, je doet het vooral om je eigen ego een boost te geven.
frommeltje wijzigde dit bericht op 05-01-2024 07:50
Reden: Aangepast i.v.m. " iets te kort door de bocht "
Reden: Aangepast i.v.m. " iets te kort door de bocht "
79.00% gewijzigd
vrijdag 5 januari 2024 om 07:46
Dit helemaal. Hak de knoop door!Frommeltje schreef: ↑05-01-2024 07:42Maakt mij niet uit wie je kiest, maar breng wel even het fatsoen op om met 1 van beide het contact te verbreken.
Je gaat niet erg netjes met deze heren en hun gevoelens om.
Of zeg tegen stadsmeneer dat je nog steeds overweegt om hem te dumpen voor de 'lieve'. Dan kan hij beslissen of hij zo met zich laat sollen of niet.
vrijdag 5 januari 2024 om 07:52
Het was je eerste bericht, ik denk dat het even heeft geduurd voor de mods het hadden goedgekeurd, en dat het daarom te ver naar beneden stond. Goed dat je het even onder de aandacht bracht.
In de OP vond ik de relatie met de stadsmeneer behoorlijk ongelijkwaardig overkomen eerlijk gezegd. Je hebt dat wel genuanceerd in je eerste bericht daarna, maar toch. Het leest alsof jij je wentelt in een voor jou onbekende wereld, waar alle aandacht is voor jou, een ontsnapping uit je gewone leventje met je kids. Dingen doen die je nooit deed, en waar je nu de kans voor hebt. Is dat een leven zoals je dat ook voor je ziet als jij de leeftijd hebt die deze man nu heeft? En wil hij dat ook nog over tien jaar? Of denk je dat jullie dan andere dingen zullen doen, en is het dan ook nog zo leuk?
De lieve man, waar je afgelopen zomer over dacht dat hij met kerst aan tafel zou zitten, die zou je sneller aan je kinderen hebben voorgesteld? Of aan je familie? Al binnen een half jaar, gezien de kerstuitspraak? Zo ja, waarom hij wel en de stadsmeneer niet?
Als een singlemom-vriendin met dit verhaal bij jou zou komen, wat zou je haar dan aanraden?
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 5 januari 2024 om 08:08
Als het na een jaar daten en omgaan met de stadsmeneer geen houden van is dan zou ik het hierbij laten.
Dan ben je vrij om met de lieve meneer te gaan daten. Geen idee of dat wel echt wat wordt. Je hebt bindingsangst, dus tja, waarschijnlijk ga je daar ook beren op de weg zien. Maar met die ander kom je kennelijk niet op een niveau dat je voldoende verbinding voelt. Dus laat dat gaan.
Dan ben je vrij om met de lieve meneer te gaan daten. Geen idee of dat wel echt wat wordt. Je hebt bindingsangst, dus tja, waarschijnlijk ga je daar ook beren op de weg zien. Maar met die ander kom je kennelijk niet op een niveau dat je voldoende verbinding voelt. Dus laat dat gaan.
vrijdag 5 januari 2024 om 08:58
Als ik mijn eigen ervaringen op jouw verhaal projecteer denk ik dat jouw relatie met stadsmeneer niet gaat werken. Ik leid uit je verhaal af dat je met hem iemand bent die je graag wil zijn, maar dat zijn leven heel ver van dat van jou af staat. Hij is avontuurlijk, onvoorspelbaar en bindt zich moeilijk. Dat klinkt niet goed verenigbaar met jou leven als single moeder. Heb je niet onbewust het contact tussen hem en je kids afgehouden om die reden? En eerlijk, als je na een jaar daten nog geen dikke relatie hebt, wat is dan de kans dat dar nog gaat gebeuren? Ik zou lieve man een kans geven. Of beter wellicht; allebei afkappen en wachten tot er een man voorbij komt die echt bij je past en waar je geen twijfels hebt.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:18
aikidoka schreef: ↑05-01-2024 08:08Als het na een jaar daten en omgaan met de stadsmeneer geen houden van is dan zou ik het hierbij laten.
Dit zegt een vriendin van mij ook, ja. Mijn ervaring is, dat gevoel zich wel kan ontwikkelen. Maar idd, een jaar is lang.
Ik voel wel heel veel genegenheid voor stadsmeneer. Als ik bij hem ben, ben ik blij en ontspannen. Voel ik me ook wel verbonden. Alleen zodra ik weer weg ben, lijkt dat lijntje ook weg, ondanks dat hij heel trouw en loyaal is in contact.
Het lijkt ook, alsof ik na m'n scheiding niet meer weet hoe het moet: houden van. Alsof ik alles al heb weggegeven, ik voel me wat cynisch over liefde, niet meer toe in staat. Terwijl ik eigenlijk van nature heel gevoelig ben...
vrijdag 5 januari 2024 om 09:21
Hoe zie jij de toekomst voor je? Wil je een man om mee samen te wonen, nu met kinderen, straks als je kinderen groot en de deur uit zijn? Of alleen een weekend en vakantiemeneer?
En begin eens om met stadsmeneer de toekomst te bespreken. Is hij van plan om een rol te spelen in het leven van de kinderen als je hem dat zou vragen, wil hij hetzelfde als jij in de toekomst, en hoe ziet hij dat voor zich?
En vraag ze allebei eens op bezoek. Met je kinderen erbij. Gewoon gezellig op de koffie of lunchen zonder dat er meteen een label van mama's date aan hangt. Om te kijken of ze met elkaar op kunnen schieten.
En begin eens om met stadsmeneer de toekomst te bespreken. Is hij van plan om een rol te spelen in het leven van de kinderen als je hem dat zou vragen, wil hij hetzelfde als jij in de toekomst, en hoe ziet hij dat voor zich?
En vraag ze allebei eens op bezoek. Met je kinderen erbij. Gewoon gezellig op de koffie of lunchen zonder dat er meteen een label van mama's date aan hangt. Om te kijken of ze met elkaar op kunnen schieten.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:22
Over het afhouden en hem niet toelaten in mijn leven:
Ja, dit is vanwege de kinderen. Ik moet en wil 100% zeker weten dat een nieuwe relatie stabiel is en lang blijft, voor ik hen wil voorstellen.
Ik heb een tijdje geleden een relatie gehad van 1,5 jaar, heb hem na een jaar voorgesteld aan m'n kinderen, en het ging alsnog uit. (Omdat ik niet wilde samenwonen en hij beslist wel). Daar heb ik nog steeds erg spijt van. Ik wil best wispelturig in de liefde zijn, maar geen wispelturig moeder.
Ja, dit is vanwege de kinderen. Ik moet en wil 100% zeker weten dat een nieuwe relatie stabiel is en lang blijft, voor ik hen wil voorstellen.
Ik heb een tijdje geleden een relatie gehad van 1,5 jaar, heb hem na een jaar voorgesteld aan m'n kinderen, en het ging alsnog uit. (Omdat ik niet wilde samenwonen en hij beslist wel). Daar heb ik nog steeds erg spijt van. Ik wil best wispelturig in de liefde zijn, maar geen wispelturig moeder.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:27
Waarom meteen zo moeilijk? je kunt toch gewoon mannen als vriend of kennis op bezoek hebben zonder dat de kinderen meteen denken dat het hun nieuwe stiefvader wordt? Hoe oud zijn je kinderen eigenlijk?Jubelien schreef: ↑05-01-2024 09:22Over het afhouden en hem niet toelaten in mijn leven:
Ja, dit is vanwege de kinderen. Ik moet en wil 100% zeker weten dat een nieuwe relatie stabiel is en lang blijft, voor ik hen wil voorstellen.
Ik heb een tijdje geleden een relatie gehad van 1,5 jaar, heb hem na een jaar voorgesteld aan m'n kinderen, en het ging alsnog uit. (Omdat ik niet wilde samenwonen en hij beslist wel). Daar heb ik nog steeds erg spijt van. Ik wil best wispelturig in de liefde zijn, maar geen wispelturig moeder.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:37
Hij is stabiel maar heeft veel uitspattingen. Wat houden die uitspattingen in, wild feesten met drugs en alcohol?Jubelien schreef: ↑03-01-2024 23:36Nog een toevoeging: het contact tussen stadsmeneer en mij is heel gelijkwaardig. Ik kan me voorstellen dat dat uit het verhaal hierboven anders lijkt. Hij is ook 10 jaar ouder, heeft z'n zaken ook zeer goed voor elkaar, heeft een stabiel leven, maar dan met veel uitspattingen. We kunnen zeer goed praten met elkaar, geen drama gedoe, heel stabiel en levendig is ons contact.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:40
Ik hoef ook later niet perse samen te wonen, denk ik. Ik vind het heerlijk, alleen. Een weekend / LAT relatie is voor mij vervullend, ook later als de kinderen de deur uit zijn.
Stadsmeneer denkt er net zo over. Dat vind ik heel bijzonder: we staan in veel dingen hetzelfde, hebben alleen een heel andere levensinvulling, doordat ik een gezin heb en hij een vrije vogel is.
Stadsmeneer is wel benieuwd naar meer van mijn leven. Ook naar mijn kinderen, heeft hij gezegd. Dat zegt wel wat: hij heeft al meerdere relaties verbroken doordat zijn vriendin destijds óf een kinderwens had, óf samenwoonwensen, óf al kinderen had en graag veel samen wilde voegen. Ik heb dat alles niet, ben juist het tegenovergestelde. Maar daardoor geef ik misschien ook te weinig.
Ik laat ook weinig zien van mijn leven misschien, omdat ik bang ben dat ie het maar saai vindt... ik beleef niet zoveel: werk hard, ben druk met de kinderen die jonge tieners zijn, zie een vriendin hier of daar en dat is het wel een beetje. Mijn tijd wordt hier volop mee gevuld, heb alleen 's avonds een uurtje voor mezelf waarbij ik uitgeput op de bank plof, lees, en verder maak ik niet veel mee. Ik heb alleen 1 weekend in de twee weken kinder-vrij, en dat vul ik dan met hem, of een toevallig feestje van mijn kant. Ik heb wel een hele fijne familie waar ik veel mee doe en deel. Maar dat is natuurlijk niet zo spannend.
Het is nogal een contrast met zijn leven, zijn vriendengroepen en zijn activiteiten.
Ben redelijk jong moeder geworden, en heb festivals ed pas ontdekt vorig jaar. Dus ja, ik ben aan het 'inhalen' en ontdekken, ook door hem.
Ik denk dan: hoe saai voor hem, mijn leven? Heb hem niet zoveel te bieden...
Ben zelf heel content hoor, met mijn leven! Heb een fijn gezin, leuke baan met fijne collega's, een paar goeie vriendinnen en warme familie.
Maar bruisend en interessant? Nee...
Nu lijkt ons contact wel heel eenzijdig, alsof hij geeft en ik neem... ik.geloof, dat het wel.wederkering is: ik neem initiatief, doe voorstellen, organiseer dingen als weekendje weg, sauna bv.
Stadsmeneer denkt er net zo over. Dat vind ik heel bijzonder: we staan in veel dingen hetzelfde, hebben alleen een heel andere levensinvulling, doordat ik een gezin heb en hij een vrije vogel is.
Stadsmeneer is wel benieuwd naar meer van mijn leven. Ook naar mijn kinderen, heeft hij gezegd. Dat zegt wel wat: hij heeft al meerdere relaties verbroken doordat zijn vriendin destijds óf een kinderwens had, óf samenwoonwensen, óf al kinderen had en graag veel samen wilde voegen. Ik heb dat alles niet, ben juist het tegenovergestelde. Maar daardoor geef ik misschien ook te weinig.
Ik laat ook weinig zien van mijn leven misschien, omdat ik bang ben dat ie het maar saai vindt... ik beleef niet zoveel: werk hard, ben druk met de kinderen die jonge tieners zijn, zie een vriendin hier of daar en dat is het wel een beetje. Mijn tijd wordt hier volop mee gevuld, heb alleen 's avonds een uurtje voor mezelf waarbij ik uitgeput op de bank plof, lees, en verder maak ik niet veel mee. Ik heb alleen 1 weekend in de twee weken kinder-vrij, en dat vul ik dan met hem, of een toevallig feestje van mijn kant. Ik heb wel een hele fijne familie waar ik veel mee doe en deel. Maar dat is natuurlijk niet zo spannend.
Het is nogal een contrast met zijn leven, zijn vriendengroepen en zijn activiteiten.
Ben redelijk jong moeder geworden, en heb festivals ed pas ontdekt vorig jaar. Dus ja, ik ben aan het 'inhalen' en ontdekken, ook door hem.
Ik denk dan: hoe saai voor hem, mijn leven? Heb hem niet zoveel te bieden...
Ben zelf heel content hoor, met mijn leven! Heb een fijn gezin, leuke baan met fijne collega's, een paar goeie vriendinnen en warme familie.
Maar bruisend en interessant? Nee...
Nu lijkt ons contact wel heel eenzijdig, alsof hij geeft en ik neem... ik.geloof, dat het wel.wederkering is: ik neem initiatief, doe voorstellen, organiseer dingen als weekendje weg, sauna bv.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:41
Ik herken de stadsmeneer situatie vanuit een fwb die ik een tijd heb gehad.
Ik denk dat als je het lijntje een beetje verliest als je niet bij hem bent een heel duidelijk signaal is. Je vindt het leuk om bij hem te zijn, maar hij is geen echt onderdeel van je leven.
Ik heb mijn stadsmeneer beëindigd omdat ik het uiteindelijk onbevredigend vond om steeds zo te blijven hangen. Ik kon ook niet helemaal mezelf zijn, kijk, als je niets hoeft is het makkelijk. Maar dingen bespreken met name wat lastiger dingen kon alleen als het over anderen ging. Ik kwam er steeds meer achter waarom deze man het leven heeft wat hij heeft, En helaas ook een beetje waarom ik iets met hem had
Ik heb uiteindelijk liever een emotioneel bereikbare man, die mijn leven beter begrijpt en me uitdaagt om er in mijn eigen echte leven wat van te maken. De stadmeneer bood comfort, en hij gaf altijd aan dat hij me wilde helpen/voor me wilde zijn, maar wat hij daarin te bieden had, had ik niet nodig en wat ik nodig had, had hij niet te bieden. Dus het was heel lief en gaf me een goed gevoel, maar onderaan de streep schoten we er niets mee op.
Ik denk dat als je het lijntje een beetje verliest als je niet bij hem bent een heel duidelijk signaal is. Je vindt het leuk om bij hem te zijn, maar hij is geen echt onderdeel van je leven.
Ik heb mijn stadsmeneer beëindigd omdat ik het uiteindelijk onbevredigend vond om steeds zo te blijven hangen. Ik kon ook niet helemaal mezelf zijn, kijk, als je niets hoeft is het makkelijk. Maar dingen bespreken met name wat lastiger dingen kon alleen als het over anderen ging. Ik kwam er steeds meer achter waarom deze man het leven heeft wat hij heeft, En helaas ook een beetje waarom ik iets met hem had
Ik heb uiteindelijk liever een emotioneel bereikbare man, die mijn leven beter begrijpt en me uitdaagt om er in mijn eigen echte leven wat van te maken. De stadmeneer bood comfort, en hij gaf altijd aan dat hij me wilde helpen/voor me wilde zijn, maar wat hij daarin te bieden had, had ik niet nodig en wat ik nodig had, had hij niet te bieden. Dus het was heel lief en gaf me een goed gevoel, maar onderaan de streep schoten we er niets mee op.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 5 januari 2024 om 09:41
Sjaantje37 schreef: ↑05-01-2024 09:37Hij is stabiel maar heeft veel uitspattingen. Wat houden die uitspattingen in, wild feesten met drugs en alcohol?
Ja, dat. En eerder ook met seks (feestjes).
Aanvulling: stabiel in de zin van; zijn leven (werk, wonen, vrienden, geld) helemaal op orde.
vrijdag 5 januari 2024 om 09:45
Wil jij dat ook?
IK lees dat je nu al bezig bent met hoe je je 'tekortkomingen' kunt compenseren. Hij is niet leuker of beter, of een betere 'catch' dan jij.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
vrijdag 5 januari 2024 om 09:49
Haha, leest herkenbaar! Wat was de reden, achteraf bezien, dat je iets met hem had?lolapaloeza schreef: ↑05-01-2024 09:41Ik herken de stadsmeneer situatie vanuit een fwb die ik een tijd heb gehad.
Ik denk dat als je het lijntje een beetje verliest als je niet bij hem bent een heel duidelijk signaal is. Je vindt het leuk om bij hem te zijn, maar hij is geen echt onderdeel van je leven.
Ik heb mijn stadsmeneer beëindigd omdat ik het uiteindelijk onbevredigend vond om steeds zo te blijven hangen. Ik kon ook niet helemaal mezelf zijn, kijk, als je niets hoeft is het makkelijk. Maar dingen bespreken met name wat lastiger dingen kon alleen als het over anderen ging. Ik kwam er steeds meer achter waarom deze man het leven heeft wat hij heeft, En helaas ook een beetje waarom ik iets met hem had
Hier is stadsmeneer wel emotioneel heel ontwikkeld, heel gevoelig en sensitief ook. Maar met een constante hang en drang naar prikkels. Loyaal en betrouwbaar, maar wel eigengereid en apart
Hij is idd geen onderdeel van mijn leven. Ik zie nu, ook door dit topic, wel wat mijn eigen aandeel daarin is; ik houd hem af. Dat doe ik,.omdat ik twijfel. Maar daardoor wordt het een vicieuze cirkel, want zo kan hij natuurlijk nooit dichterbij komen...
Maar ik wil geen stappen nemen, als ik het niet zeker weet. En zo blijf ik in de loop...
vrijdag 5 januari 2024 om 09:50
Dat vul jij in voor hem he. Je weet helemaal niet of hij dat stom of saai vindt. Als hij geïnteresseerd is in jou, is hij hier ook allemaal in geinteresseerd.
Je hebt niet alleen de kant die je hem toont in jullie tijd samen, je hebt ook een andere kant. Hij wil daar ook mee kennismaken. Ik zou dat dus gewoon doen. Begin met je werk, een keer wat drinken met die vriendinnen, vertel over je familie, etc. Als hij daarom afhaakt op jou, weet je genoeg. Maar er is ook een kans dat hij het juist fijn vindt ook die kant van jou te leren kennen. Zonder dat hij die kant van jou kent kun je niet echt iets opbouwen.
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 5 januari 2024 om 09:52
Hij kan toch best kennismaken met stukjes van jouw leven, zonder dat jij het zeker weet? Met je vriendinnen, met je broer/zus bijv? Of gewoon even langskomen voor een bakkie koffie zaterdagmiddag als de kinderen er ook zijn, gewoon als vriend zonder dat je de kinderen vertelt dat je deze man date.
Coffee is never my cup of tea
vrijdag 5 januari 2024 om 09:53
Het lijkt erop dat je teveel Sex and the City hebt gekeken. Eerlijk gezegd is het niet helemaal netjes wat je doet met de gevoelens met de mannen.
Maar om in de wijze woorden van Johnny Depp te spreken:
if you love two people at the same time, choose the second. Because if you really loved the first one, you wouldn't have fallen for the second....
Stadsmeneer zou niet/minder boeien als hij zijn zaakjes niet zo op orde zou hebben. Ik zou dus voor optie 2 gaan. Maar eigenlijk zou ik bij twijfel geen van beiden kiezen.
Maar om in de wijze woorden van Johnny Depp te spreken:
if you love two people at the same time, choose the second. Because if you really loved the first one, you wouldn't have fallen for the second....
Stadsmeneer zou niet/minder boeien als hij zijn zaakjes niet zo op orde zou hebben. Ik zou dus voor optie 2 gaan. Maar eigenlijk zou ik bij twijfel geen van beiden kiezen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
