Hoever schuift je privéleven voor je kinderen?

lonelycat woensdag 26 februari 2025 om 12:21

Ik was net een ander topic aan het lezen over een vrouw die stappen wilde nemen met haar vriend maar nog inwonende oudere kinderen heeft.
Ik vroeg mij af hoever schuift je privéleven?
Ik heb een vergelijkbare situatie alleen ben ik single. Kinderen, beide volwassen, beide 100% bij mij inwonend.
Beide geen ambities op korte termijn zelfstandig te wonen.
Hoever hou je bij daten en relatie nog rekening met volwassen kinderen? Hoe snel kun je een man mee naar huis nemen? Welke vrijheid kun je nemen?
En hoe snel kun je stappen nemen in een relatie ?

Ik vind dit best een lastige. Soms denk ik wel eens ga maar op kamers. Ik ben zelf ook toe aan wat vrijheid en privé maar tegenwoordig is het allemaal niet zo makkelijk.
Dus ja, hoe doen andere dit, niet perse op mijn verhaald sluitend maar ik vraag me wel af hoeveel je nog je volwassen kinderen je leven laat beïnvloeden

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 21:43

Charlotta schreef: ↑
28-02-2025 20:58
Ik snap dit dus niet helemaal. Waarom kon je tijdens je studie niet ernaast werken? En waarom kon je niet als single alleen wonen na je studie? Waarom moest je dan perse bij je ouders terug als je geen relatie had gehad? Ik weet dat je uit België komt en geen 30 meer bent dus we praten over minstens 20 jaar geleden. Toen kon je als single in België vast wel een huisje huren. Het lijkt wel of jullie in België de jongeren bewust klein houden, ook met ‘kindergeld’ dat naar de ouders gaat als kinderen al lang 18+ zijn.. en als alleenstaande moet je blijkbaar thuis blijven wonen tot je een partner hebt gestrikt!

Het kan allemaal.
Maar met meer dan 1 dag per week werken en tegelijk studeren is het hier schier onmogelijk om je studie op tijd te halen.
Bovendien is élke ouder hier volgens de wet verplicht kind zijn studie te betalen. Daar dient onder andere het kindergeld voor en het feit dat je kind blijft meetellen op de belasting-aangifte (waarbij je dus korting krijgt).
Alleen als je ouders aantoonbaar te weinig verdienen heb je recht op een (al dan niet gedeeltelijke) studiebeurs.

Je kan alleen gaan wonen na je studie.
Maar dat is gruwelijk duur en ik ken genoeg alleenstaanden die 2 jobs moeten combineren om alles betaald te krijgen.
Met zijn 2 is het toch écht gezelliger en betaalbaarder.

De meeste alleenstaanden sparen dus eerst een paar jaar en blijven bij hun ouders wonen voor ze alleen gaan wonen.
Dat geeft je tenminste een buffer. En zorgt ervoor dat je die 3 maanden huurwaarborg makkelijker kan betalen.

Een huisbaas zal ook sneller verhuren aan een koppel ipv aan een alleenstaande.
Als 1 van de 2 zijn werk verliest is er nog niet zo'n immers probleem.
(Sociale huur heb je hier nauwelijks. Zowat alles is private huur.)

Ook wordt er hier véél meer gekocht dan in Nederland is mijn gevoel.
Mensen betalen liever geen jaren het pand van een ander af.
De Belg heeft een baksteen in de maag

.

In de ideale situatie blijf je dus bij je ouders zitten tot je het voorschot - 10 % - van een huis of appartement bijeen gespaard hebt. En de kosten van bank, notaris en registratierechten (reken nog eens ongeveer 10 %).
De bank leent meestal immers maar maximaal 90 %.
Met zijn twee heb je dat geld natuurlijk sneller bijeen dan alleen.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 21:50

Tegen mijn 30ste hadden mijn ouders mij ook als alleenstaande overigens écht wel buitengegooid. Of mij naar buiten geholpen en mee helpen zoeken

.
Waarbij ik bij voorkeur gelijk iets kocht.
(Ze hebben het altijd zonde gevonden dat ik introk bij vriend en 5 jaar het pand van een huisbaas heb afbetaald. Niet zozeer dat ik bij hem introk, wel dat ik / dat we 5 jaar gewacht hebben met kopen.)

Maar zonder partner hadden ze mij na mijn studies echt wel een aantal jaar laten terugkeren.
Zodat ik een paar jaar kon sparen en een mooie start kon nemen.

Zelfde met mijn zus.

Ze wilden ooit hun huis wel een keer definitief terug, maar dat had ook weer geen immense haast.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Charlotta vrijdag 28 februari 2025 om 21:52

Groot verschil met de Nederlandse woningmarkt destijds dan: ik had voor mijn eerste koopflatje (klein, slechte buurt) gewoon een volledige hypotheek. Ik had geen cent gespaard en dat hoefde toen ook niet (wat een tijden!!)

Claire45 vrijdag 28 februari 2025 om 22:06

NomenNesci0 schreef: ↑
28-02-2025 21:26
Mag ik vragen of dat leeftijd gerelateerd is (ik ben 49)? Of meer bubbel gerelateerd? Ik ken het nl. niet. Als meisje op jezelf wonen heb ik zelf nooit als vreemd ervaren, maar als doodnormaal. In mijn bubbel is dat ook doodnormaal. Had meer gedacht dat dat van iets langer geleden was. Kostgeld was wel normaal als je thuiswoonde, zeker als je kon werken (al dan niet naast een pretstudie).

Kostgeld vind ik dan weer gek. Tenzij er een harde financiële noodzaak is, maar alleen al daarom mag ik hopen dat mijn dochter op kamers kan gaan wonen en daarna aan haar eigen leven begint, want het hele concept ‘kostgeld’ kan ik geestelijk niet aan. Dat mijn kind mij moet betalen om te kunnen eten en slapen, al is ze dertig of veertig, lijkt me heel ingewikkeld. Maar goed, misschien denk ik er heel anders over als mijn kind over twintig jaar nog steeds elke avond haar benen onder mijn eettafel steekt

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 22:08

Ik vind dat Belgische systeem wel nadelig voor mensen die bewust of onbewust lang single blijven maar misschien is dat in Nederland over het algemeen ook wel lastiger, zeker als het over kopen gaat.

Maar het lijkt me wel beperkender voor je woonmogelijkheden als je jong en single bent. Dat je dan ofwel sneller gaat samenwonen dan je ideaal gezien zou willen of veel langer bij je ouders blijft wonen dan je zou willen.

Dat pakweg van 18 tot 28 bewust alléén wonen (of met studerende of jonge werkenden) zonder ouders en zonder partner dat lijkt dus voor maar weinigen te bestaan in België.

Nana_Mouskouri vrijdag 28 februari 2025 om 22:10

Ik vraag me af of één forummer representatief is voor België. Al woonde Megamindy ook bij haar grootouders, natuurlijk.

Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 22:11

Claire45 schreef: ↑
28-02-2025 22:06
Kostgeld vind ik dan weer gek. Tenzij er een harde financiële noodzaak is, maar alleen al daarom mag ik hopen dat mijn dochter op kamers kan gaan wonen en daarna aan haar eigen leven begint, want het hele concept ‘kostgeld’ kan ik geestelijk niet aan. Dat mijn kind mij moet betalen om te kunnen eten en slapen, al is ze dertig of veertig, lijkt me heel ingewikkeld. Maar goed, misschien denk ik er heel anders over als mijn kind over twintig jaar nog steeds elke avond haar benen onder mijn eettafel steekt

Als je het niet nodig hebt ... Geweldig!
Als je anders élke euro moet tellen ... Vraag dat kostgeld!
Als je kind élke cent langs deuren en ramen buitengooit aan luxe ... Vraag dat kostgeld! Zodat ze tenminste een idee heeft dat leven geld kost en niet alles naar reizen, make-up en de laatste nieuwe iPhone moet. En spaar het geld desnoods op (voor haar inrichting, voor je toekomstige kleinkinderen, om er zelf een mooie reis mee te maken, ...).

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Wissewis vrijdag 28 februari 2025 om 22:15

Dala schreef: ↑
28-02-2025 22:08
Ik vind dat Belgische systeem wel nadelig voor mensen die bewust of onbewust lang single blijven maar misschien is dat in Nederland over het algemeen ook wel lastiger, zeker als het over kopen gaat.

Maar het lijkt me wel beperkender voor je woonmogelijkheden als je jong en single bent. Dat je dan ofwel sneller gaat samenwonen dan je ideaal gezien zou willen of veel langer bij je ouders blijft wonen dan je zou willen.

Dat pakweg van 18 tot 28 bewust alléén wonen (of met studerende of jonge werkenden) zonder ouders en zonder partner dat lijkt dus voor maar weinigen te bestaan in België.

In Nederland is alleen gaan wonen zonder op een gore te kleine kamer te belanden anders ook schier onmogelijk.
Uit wat ik hier heel vaak lees.

Er is meer sociale huur bij jullie, maar je staat er eerst wel jaren voor op de wachtlijst.

Hier en daar zijn hier overigens ook co-housings.
Maar die hebben vaak gedoe met je adres daar effectief zetten.
En worden ook vaak gezien als voor 25 à 30+.
(Ik heb er hier één in de straat. De gemiddelde leeftijd is er toch echt rond de 28 à 30.)

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 22:23

Wissewis schreef: ↑
28-02-2025 22:15
In Nederland is alleen gaan wonen zonder op een gore te kleine kamer te belanden anders ook schier onmogelijk.
Uit wat ik hier heel vaak lees.

Er is meer sociale huur bij jullie, maar je staat er eerst wel jaren voor op de wachtlijst.

Hier en daar zijn hier overigens ook co-housings.
Maar die hebben vaak gedoe met je adres daar effectief zetten.
En worden ook vaak gezien als voor 25 à 30+.
(Ik heb er hier één in de straat. De gemiddelde leeftijd is er toch echt rond de 28 à 30.)

Niet doen, niet doen. Dat zeggen mensen vaak alleen maar als ze er helemaal nooit gezeten hebben. Maar dan nog, de te kleine, vieze kamer kan een opmaatje zijn naar een andere kamer, leukere buurt, gezellig huis etc.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 22:27

Claire45 schreef: ↑
28-02-2025 22:06
Kostgeld vind ik dan weer gek. Tenzij er een harde financiële noodzaak is, maar alleen al daarom mag ik hopen dat mijn dochter op kamers kan gaan wonen en daarna aan haar eigen leven begint, want het hele concept ‘kostgeld’ kan ik geestelijk niet aan. Dat mijn kind mij moet betalen om te kunnen eten en slapen, al is ze dertig of veertig, lijkt me heel ingewikkeld. Maar goed, misschien denk ik er heel anders over als mijn kind over twintig jaar nog steeds elke avond haar benen onder mijn eettafel steekt

Ik ga ze voor de keuze stellen: als je thuis blijft wonen betaal jij mij. Als je op kamers gaat betaal ik die.

Geintje hoor. Ik snap echt echt echt dat er redenen zijn dat die 18 jarige het nog niet kan of wil.

Aan de situatie kostgeld betalen ga ik waarschijnlijk nooit beginnen. Vind dat zo verdrietig klinken.

Charlotta vrijdag 28 februari 2025 om 22:42

Wissewis schreef: ↑
28-02-2025 22:15
In Nederland is alleen gaan wonen zonder op een gore te kleine kamer te belanden anders ook schier onmogelijk.
Uit wat ik hier heel vaak lees.

Er is meer sociale huur bij jullie, maar je staat er eerst wel jaren voor op de wachtlijst.

Hier en daar zijn hier overigens ook co-housings.
Maar die hebben vaak gedoe met je adres daar effectief zetten.
En worden ook vaak gezien als voor 25 à 30+.
(Ik heb er hier één in de straat. De gemiddelde leeftijd is er toch echt rond de 28 à 30.)

Nu wel, maar 20-25 jaar geleden was het toch echt prima mogelijk om alleen iets te kopen of te huren. Om me heen deed iedereen dat, na de studententijd en voor het samenwonen. Jij hebt het toch ook over 30 jaar terug denk ik?

Hallodaar vrijdag 28 februari 2025 om 23:02

Dala schreef: ↑
28-02-2025 22:27
Ik ga ze voor de keuze stellen: als je thuis blijft wonen betaal jij mij. Als je op kamers gaat betaal ik die.

Geintje hoor. Ik snap echt echt echt dat er redenen zijn dat die 18 jarige het nog niet kan of wil.

Aan de situatie kostgeld betalen ga ik waarschijnlijk nooit beginnen. Vind dat zo verdrietig klinken.

Kostgeld vind ik persoonlijk ook iets triestigs hebben. Toch ken ik inmiddels al aardig wat gezinnen waarin de ruim volwassen kinderen, toch echt moeten mee betalen.
Wat ik dan eigenlijk ook wel weer logisch vind. Een volwassen kerel van 26 jaar bijvoorbeeld, hoeft toch niet meer volledig op de zak van zijn ouders te leven?
In mijn persoonlijke geval hing er altijd een soort nare sfeer rondom dat Kostgeld.
Ik moest altijd horen hoe dankbaar ik moest zijn voor mijn natje en droogje, het dak boven mijn hoofd. Voor zo'n prikkie.
Ik ga daarom nóóit Kostgeld aan mijn eigen kinderen vragen. Wel zijn er kosten waar ze echt zelf voor moeten opdraaien. Dat wel.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 23:04

Charlotta schreef: ↑
28-02-2025 22:42
Nu wel, maar 20-25 jaar geleden was het toch echt prima mogelijk om alleen iets te kopen of te huren. Om me heen deed iedereen dat, na de studententijd en voor het samenwonen. Jij hebt het toch ook over 30 jaar terug denk ik?

Zo ken ik het eigenlijk ook van de meesten inclusief ikzelf. En vind dit ook wel het gezondst.

En wat niet mogelijk is, is niet mogelijk. Die woningmarkt is een serieus probleem! Maar intussen groeit er ook een hele generatie op die het bijna niet anders weet dan dat het vanzelfsprekend en normaal is zoals het nu gaat. De generatie <30 is ook een stuk conservatiever over bijvoorbeeld vrouwen, en ik vraag me dus echt af dat een relatie heeft. Dat die toch anders in het leven zouden staan als ze allebei niet direct vanuit hun ouderlijke huizen de basis leggen voor een nieuw kerngezinnetje.

feow vrijdag 28 februari 2025 om 23:10

Dala schreef: ↑
28-02-2025 22:27
.

Aan de situatie kostgeld betalen ga ik waarschijnlijk nooit beginnen. Vind dat zo verdrietig klinken.

Eens.
Maar ik ga waarschijnlijk na bijna twee jaar toch wel beginnen aan een bijdrage. Die vervolgens in een ‘potje voor later’ voor betreffend kind gaat belanden.
Vooral omdat het zo’n kloof zal zijn tussen gratis bij ouders en betalen voor alles. Dus ik verwacht dat ik toch ergens ga beginnen met het opdringen van vaste lasten.

Mijn koters vinden het fantastisch thuis en willen eeuwig blijven. En dat mag, maar het is wel ook heel erg krap (60m2).
De oudste is al jaren uit huis (moest voor studie) en woont nu in een soort studentenhuisconstructie met eind 20/ begin 30-ers. Ik zie dat niet snel veranderen, omdat er financieel niet echt iets anders haalbaar is.

Zelf kon ik vroeger echt niet wachten met vertrekken uit huis. Vanaf mijn 14e zorgde ik voor mijn eigen boodschappen en avondeten en leefde ik niet meer mee in het gezin. Maar mijn ouders hadden wel her en der huizen waar wij, zo goed als gratis, in konden wonen. Ik vind het wel jammer dat ik mijn kinderen dat niet kan bieden.

Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 23:11

Hallodaar schreef: ↑
28-02-2025 23:02
Kostgeld vind ik persoonlijk ook iets triestigs hebben. Toch ken ik inmiddels al aardig wat gezinnen waarin de ruim volwassen kinderen, toch echt moeten mee betalen.
Wat ik dan eigenlijk ook wel weer logisch vind. Een volwassen kerel van 26 jaar bijvoorbeeld, hoeft toch niet meer volledig op de zak van zijn ouders te leven?
In mijn persoonlijke geval hing er altijd een soort nare sfeer rondom dat Kostgeld.
Ik moest altijd horen hoe dankbaar ik moest zijn voor mijn natje en droogje, het dak boven mijn hoofd. Voor zo'n prikkie.
Ik ga daarom nóóit Kostgeld aan mijn eigen kinderen vragen. Wel zijn er kosten waar ze echt zelf voor moeten opdraaien. Dat wel.

Ja, hele lastige vind ik dat. De situatie waarin zo'n volwassen kerel volledig op de zak van zijn ouders leeft en een goed salaris heeft en inmiddels een dikgespekte bankrekening vind ik ook een vreemde situatie. Ik vind het woord alleen echt naar klinken.

Hallodaar vrijdag 28 februari 2025 om 23:21

Dala schreef: ↑
28-02-2025 23:11
Ja, hele lastige vind ik dat. De situatie waarin zo'n volwassen kerel volledig op de zak van zijn ouders leeft en een goed salaris heeft en inmiddels een dikgespekte bankrekening vind ik ook een vreemde situatie. Ik vind het woord alleen echt naar klinken.

Ja precies. Kostgeld stamt ook echt af van 'kostganger!' En dat zijn je kinderen natuurlijk niet.
De naam klink ook gewoon niet lekker.
Maar zat me dan onlangs wel een beetje te verbijten bij een of ander tv programma over een gezin met geldzorgen.
Zoonlief van midden 20 (met een fulltime salaris) vond zichzelf wel een barmhartige dude omdat hij heus wel eens een tasje boodschappen bekostigde wanneer pa en ma aan het einde van het salaris nog een stukje maand over hadden.
Dan gaat er stelselmatig iets scheef volgens mij. En nee, lang niet alle volwassen kinderen blijven thuis omdat ze graag gepamperd blijven. Het is vaak gewoon niet anders. Maar ik denk dat het allemaal niet gratis kan blijven.

Dala vrijdag 28 februari 2025 om 23:27

Hallodaar schreef: ↑
28-02-2025 23:21
Ja precies. Kostgeld stamt ook echt af van 'kostganger!' En dat zijn je kinderen natuurlijk niet.
De naam klink ook gewoon niet lekker.
Maar zat me dan onlangs wel een beetje te verbijten bij een of ander tv programma over een gezin met geldzorgen.
Zoonlief van midden 20 (met een fulltime salaris) vond zichzelf wel een barmhartige dude omdat hij heus wel eens een tasje boodschappen bekostigde wanneer pa en ma aan het einde van het salaris nog een stukje maand over hadden.
Dan gaat er stelselmatig iets scheef volgens mij. En nee, lang niet alle volwassen kinderen blijven thuis omdat ze graag gepamperd blijven. Het is vaak gewoon niet anders. Maar ik denk dat het allemaal niet gratis kan blijven.

Nee inderdaad. Zoals feow ook schrijft, dan wordt het verschil wel heel groot wanneer ze eenmaal wel zelf hun huur en alle kosten moeten gaan betalen.

Maar met 26+ en een goed salaris en inmiddels een mooie bankrekening (want wij hebben ook gespaard, en als je tussen je 18e en 26e geen kostgeld hebt betaald dan heb je zelf ook wel echt veel kunnen sparen) dan kun je echt wel eens een bod gaan doen op je eerste koopappartment.

Charlotta vrijdag 28 februari 2025 om 23:39

Dala schreef: ↑
28-02-2025 23:11
Ja, hele lastige vind ik dat. De situatie waarin zo'n volwassen kerel volledig op de zak van zijn ouders leeft en een goed salaris heeft en inmiddels een dikgespekte bankrekening vind ik ook een vreemde situatie. Ik vind het woord alleen echt naar klinken.

Ik zou een studerend kind natuurlijk geen kostgeld vragen. Maar mocht ik ooit een dik volwassen kind hebben met een fulltime salaris dan lijkt me een bijdrage aan de boodschappen echt niet zo gek. Mijn zoon eet me nu al failliet, en dat doet ie met 24 vast nog steeds. Mocht hij dan nog thuis wonen dan lijkt het me echt heel redelijk als hij zelf mee gaat betalen aan eten. Woonkosten hoeft van mij dan weer niet want die maak ik alleen ook. Maar vooral zou ik hem op die leeftijd gaan stimuleren een eigen plek te zoeken.

Attraverso vrijdag 28 februari 2025 om 23:45

Nana_Mouskouri schreef: ↑
28-02-2025 22:10
Ik vraag me af of één forummer representatief is voor België. Al woonde Megamindy ook bij haar grootouders, natuurlijk.

Dank je.
Toch iemand die het zich afvraagt.
We hebben 3 landstalen, 27 regeringen. De gemiddelde Belg bestaat niet eens.

Al klopt het wel dat wij hier de kosten voor onze studerende kinderen betalen en studenten wat ze verdienen door te werken gewoon mogen houden als zakgeld.

Hallodaar vrijdag 28 februari 2025 om 23:48

Charlotta schreef: ↑
28-02-2025 23:39
Ik zou een studerend kind natuurlijk geen kostgeld vragen. Maar mocht ik ooit een dik volwassen kind hebben met een fulltime salaris dan lijkt me een bijdrage aan de boodschappen echt niet zo gek. Mijn zoon eet me nu al failliet, en dat doet ie met 24 vast nog steeds. Mocht hij dan nog thuis wonen dan lijkt het me echt heel redelijk als hij zelf mee gaat betalen aan eten. Woonkosten hoeft van mij dan weer niet want die maak ik alleen ook.

Ik denk dat ik het zo ook wel wil doen.
Kinderen hebben nu enkel bijbaantjes. Daar ga ik niks van vragen.
Al ben ik wel op de rem aan het trappen bij onze oudste. Zelf neem ik een paar broodjes met jam en kaas mee naar mijn werk. Madame blieft avocado, gerookte zalm etc, op luxe broodjes. Prima, maar daar dan niet steeds tikkies voor sturen.
En dat je geld op is omdat je zo vaak moest tanken, komt misschien omdat je voor 1 kilometer al je auto pakt?
Of ben ik nu een bitch?
Ik vind dat ze het ook wel moeten leren. En je ouders zijn geen standaard geldschieters.

lila01 zaterdag 1 maart 2025 om 00:03

MrsM schreef: ↑
28-02-2025 19:11
Ik was 2 weken 20 toen ik ging samenwonen. Met 18 was ik klaar met school en ben toen fulltime gaan werken. Destijds vriend, nu man, woonde al op zichzelf, en ik ging steeds meer kleding daarheen verhuizen en steeds vaker daar slapen tot mijn moeder zei; kun je niet beter gewoon daar gaan wonen?

Nou, de auto volgeladen en ik was weg. (Overigens in zeer goede verstandhouding)

Mijn sibling werkte destijds in het buitenland dus mijn ouders hadden toen het huis voor zichzelf.

In mijn bubbel overigens niemand die heeft verder gestudeerd en op kamers heeft gewoond. Allemaal destijds MBO opleidingen dus we gingen tegelijkertijd fulltime werken. Wel was ik de 1e die ging samenwonen dus ons huis was ineens een soort studentenwoning voor werkenden. Iedere avond vrienden over de vloer en geen ouderlijk toezicht. Heerlijke tijd was dat!

Hier ook al vanaf mijn 18e aan het werk en op mijn 20ste gaan samenwonen ( jaren 80).
Ben overigens op mijn 30ste weer gaan studeren

.

Charlotta zaterdag 1 maart 2025 om 00:10

Hallodaar schreef: ↑
28-02-2025 23:48
Ik denk dat ik het zo ook wel wil doen.
Kinderen hebben nu enkel bijbaantjes. Daar ga ik niks van vragen.
Al ben ik wel op de rem aan het trappen bij onze oudste. Zelf neem ik een paar broodjes met jam en kaas mee naar mijn werk. Madame blieft avocado, gerookte zalm etc, op luxe broodjes. Prima, maar daar dan niet steeds tikkies voor sturen.
En dat je geld op is omdat je zo vaak moest tanken, komt misschien omdat je voor 1 kilometer al je auto pakt?
Of ben ik nu een bitch?
Ik vind dat ze het ook wel moeten leren. En je ouders zijn geen standaard geldschieters.

Je kind studeert nog en heeft een eigen auto? zal wel ergens ‘buiten’ wonen maar ik vind een auto voor je kind betalen al vrij luxe hoor! Die van mij hebben een fiets en ik denk dat ze nooit meer van me krijgen dan dat

NomenNesci0 zaterdag 1 maart 2025 om 00:23

Persoonlijk vind ik het vreemd dat er zo negatief wordt gedacht over kostgeld. Om mij heen zie ik jongeren (incl. eigen kinderen) vreselijk veel geld over de balk smijten aan heb dingen en aan etentjes/drankjes buiten de deur. Dat staat in mega schril contrast met hoe wij (ik, huisgenoten, vrienden) op onszelf woonden. Waarbij de maand altijd langer was dan de stufi + lening + werk.

Ik zou niet weten waarom thuiswonende VOLWASSEN kinderen (want er wordt vaak gezegd mijn kind, maar kind is het niet meer, het is volwassen) meer te besteden hebben dan hun ouders die alles moeten betalen, tot op de leeftijd dat ze dit meer dan prima kunnen.
Ik vind het bizar dat ouders zich zo snel zo rot, schuldig, bezwaard voelen om iets terug te vragen van hun kind, alsof je daarmee een misdaad begaat of iig bijna gevoelsmatig laat merken hoeveel je van je kind houdt, dat je álles voor hem of haar over hebt.

Maar ondertussen wel tig topics over dat jeugd niet meer weet hoe ze zich sociaal moeten opstellen, dat jeugd niet meer weet wat het is om volwassen te zijn, dat jeugd meer schulden heeft dan ooit en het financieel niet overziet. Maak je het écht zoveel beter voor je kind door deze helemaal weg te houden uit het leven dat nu eenmaal onherroepelijk bestaat uit keuzes maken? Niet alles te kunnen? Het leren uitstellen van behoeftes?

Hallodaar zaterdag 1 maart 2025 om 00:28

Charlotta schreef: ↑
01-03-2025 00:10
Je kind studeert nog en heeft een eigen auto? zal wel ergens ‘buiten’ wonen maar ik vind een auto voor je kind betalen al vrij luxe hoor! Die van mij hebben een fiets en ik denk dat ze nooit meer van me krijgen dan dat

We wonen beslist niet ergens buiten. Was het maar waar!

Die eigen auto is best wel overdreven ja.
Ik was daar eerlijk gezegd ook niet blij mee.
Je rijbewijs gehaald hebben, betekent niet automatisch meteen een eigen auto moeten bezitten..
Was een cadeau van haar vader en opa. Ik keek er echt anders tegenaan. Vond het buiten proportie.
Overigens kreeg ze ook heel veel reacties van vrienden als: "we krijgen niet allemaal een auto van ons pappie!" Of "rijke lui's kindje!"
En dat vond ze helemaal niet leuk! Ze is er echt anders door bekeken. Dat heeft ze heel erg gevoeld. Dus hoe leuk is zo'n cadeau dan eigenlijk?

NomenNesci0 zaterdag 1 maart 2025 om 00:30

Dala schreef: ↑
28-02-2025 23:11
Ja, hele lastige vind ik dat. De situatie waarin zo'n volwassen kerel volledig op de zak van zijn ouders leeft en een goed salaris heeft en inmiddels een dikgespekte bankrekening vind ik ook een vreemde situatie. Ik vind het woord alleen echt naar klinken.

Je kunt het toch bijdrage noemen? Of leefgeld?
Jij leeft ook niet van lucht, net als jouw huis zichzelf niet repareert, het gas niet uit de kraan stroomt en de boodschappen niet op de stoep staan, zonder dat je daar voor moet werken en betalen.
Waar komen die nare gevoelens vandaan? Wat is de associatie met je kind opklimmend mee te gaan laten betalen aan het volwassen leven? Vinden wij tegenwoordig dat kinderen zo lang mogelijk ontzien moeten worden? Worden het daar leukere mensen van?
Of had je dat voor jezelf gewild?

Ik begrijp de weerstand niet zo goed.

Actieve topics