Homo zonder ooit relatie te hebben gehad (geen maagd)

Ik kom uit een streng christelijk milieu oorspronkelijk. Daarom ben ik wat ' later'. uit de kast gekomen alsnog ben ik sinds het begin van mijn 20er jaren toch wel openlijk uit de kast.

Ik heb het nog nooit gedaan met een vrouw. Tijdens de middelbare school heb ik niks gedaan, ook niemand gezoend. Dit ging zo door totdat ik zo rond de 22 jaar oud was ongeveer, toen heb ik een keer dronken gebekt met mijn beste vriend en daarna ben ik seksueel gaan experimenteren met andere mannen. Allemaal erg mondjesmaat overigens, het is veel als ik 2 x per jaar iets van seks/date heb met iemand.

Een relatie is er nooit van gekomen. Om mij heen gingen vrienden samenwonen met hun vaste partner, bij mij is dat nooit gebeurd. Ook wel wat dramagevallen van vrienden die weer uit elkaar gingen, maar ook zoiets heb ik eigenlijk nooit meegemaakt.

Inmiddels ben ik al zo oud dat ik in een ruim appartement woon op mezelf en maar 2 katten heb genomen anders zit ik helemaal alleen. Dus om samen een leuke woonruimte te vinden heb ik de potentiële partner niet meer nodig. Ik ben inmiddels ook al zo oud (begin 30 ) dat ik maar weinig nieuwe mensen meer tegenkom. Vroeger ging ik bijvoorbeeld vaker naar de kroeg, daar ga ik nu nog maar zelden heen.

Dating apps probeer ik al 10 jaar maar ik vind er maar weinig dates mee, zoals eerder aangegeven is het veel als ik 2x in het jaar een date heb. Zo een date is soms gewoon een kopje koffie drinken (en vaak zie ik de persoon in kwestie daarna nooit meer terug), soms is het meteen seks (eigenlijk niet mijn voorkeur maar ja, ik wil ook wel heel af en toe seks en dat is voor mij eigenlijk de enige manier; na zo een seksdate zie je elkaar ook niet meer trouwens) en maar zelden zie ik iemand vaker.

Standaarden verlagen heeft weinig uitgehaald; als ik iemand niet leuk vind vind ik die persoon gewoon niet leuk. Dat weet ik binnen 1 seconde als ik ze zie. ik heb dit wel eens geprobeerd dat ik dan wat meer interesse toon als iemand dat in mij toont ook al denk ik in eerste instantie niet dat het wat gaat worden, maar als die initiële klik er niet is houdt het voor mij toch op.

Single blijven vind ik nog niet eens zo heel erg , maar mijn probleem is dat ik da natuurlijk erg weinig seks en lichamelijk contact hebt. Wetenschappelijk is aangetoond dat mensen die veel lichamelijk contact en seks hebben toch een stuk gezonder zijn.

Tot nu toe is mijn record van met een persoon daten denk ik 1 maand. Langer heeft niemand het met mij volgehouden.

In mijn vriendengroep (erg verspreid en niet echt heel erg hecht meer) zitten vrijwel geen homo's. Er zit 'e'en andere single homo in maar daar wil ik geen relatie mee en hij ook niet met mij. Die gaat überhaupt vrijwel nooit naar buiten en speelt op zijn kamer met lego. Ik heb ook niet echt hobby's die heel erg typisch zijn en waar alleen maar homo's op afkomen of zo.

Naar een gay bar gaan doe ik niet meer in mijn eentje, er gaan altijd oudere mannen achter je aan zitten en ik vind dat hinderlijk en irritant. Ik ging ooit met een groepje homo's naar de gay bar toen ik in het buitenland woonde en dat was wel leuk maar ik woon daar niet meer. Er is wel een gay bar op fietsafstand van waar ik woon (alhoewel toch dik 10 km) maar in mijn eentje wil ik daar dus niet heen. Er kunnen zelfs oude mannen zijn die ik ken (ik ken er wel wat die ook homo zijn in mijn regio) en ik heb geen zin om achternagezeten te worden. Met een vriend zou ik nog best naar een gay bar willen gaan overigens, of in een groepje.

Kortom: op zich vind ik het niet zo heel erg om alleenstaand te zijn. Toch zou het wel duidelijk voordelen voor mij hebben als ik ooit een vriend zou hebben, voornamelijk zodat ik vaker seks kan hebben en lichamelijk contact. Hoe krijg ik dat dan voor mekaar?

ladreamerx schreef: ↑

12-06-2024 12:14

Is een datingbureau niet geschikter?
Een bureau waar ze een gesprek met je inplannen om te kijken wat je zoekt etc. en ze je kunnen koppelen voor een date. En misschien kunnen meedenken wat je kan verbeteren.
Online daten is gewoon heel lastig voor iedereen. Als je struggelt met daten en wellicht maakt autisme het allemaal nog lastiger kan een betaald datingbureau wel helpen.
Het kost misschien wat geld maar het levert misschien minder frusterende evaringen op.

Ja echt een serieus datingbureau waar je voor betaalt is mij eerder voorgesteld. Als dat de enige manier is om iemand te ontmoeten voor mij zal dat uiteindelijk moeten. Maar ik voel mezelf nog niet klaar om deze stap te zetten. Ik denk als ik 35 ben en het dan nog niet is gelukt om een relatie te krijgen.

Browniedoc schreef: ↑

12-06-2024 12:33

Ik heb een vriendin die hetero is en die zou dit precies hetzelfde kunnen schrijven. Behalve dan dat zij wél heel sociaal is en veel uitgaat.

Ze is nu half 30 en heeft nog nooit een relatie gehad. Nouja, ze refereert af en toe naar een relatie van 4 maanden toen ze 14 was, maar dat is natuurlijk andere koek. Af en toe heeft ze one night stands voor seks. Soms met de hoop op meer maar in de praktijk lukt het niet.

Ik begrijp het écht niet. Het is een super vlotte meid, misschien wat "too much" af en toe, maar ik ken zo veel mensen die dat zijn en die gewoon relaties hebben. Ze is leuk om te zien, hoog opgeleid, succesvol in haar werk en vriendschappen. Het lukt haar op de één of andere manier niet om iemand te vinden en ze zou het heel graag willen. Heeft ook een kinderwens.

Soms lukt het gewoon niet en dat is extreem vervelend en verdrietig ook. Je mist dan echt een stukje fysieke en emotionele intimiteit. En dat is natuurlijk echt wel heel belangrijk voor je geluk. TO omschrijft dat misschien wat stug maar voor je (mentale) gezondheid is dat echt wel relevant. Ze vertelt wel eens dat er dagen zijn dat ze geen woord met iemand wisselt, omdat ze dan toevallig vrij is en niet heeft afgesproken. Of dagen gaan voorbij zonder dat ze aangeraakt wordt door iemand. Dat is echt wel heel naar.

ik zou graag in contact komen met dit soort lotgenoten, want ik dacht toch al dat ik niet de enige was, maar ik ben ze nog niet tegengekomen. Ik vraag me af of daar een soort groep voor bestaat of zo.

Want aan sommige reacties in dit topic die toch erg gemeen/naar zijn, merk je hoe slecht dit probleem wordt geaccepteerd hier in ons land.

Bovendien denk ik ook dat dit een groeiend probleem is, met de huidige sociale media, de erfenis van corona, etc. etc.

aikidoka schreef: ↑

12-06-2024 12:31

Ik vind het idee dat je het niet meer kunt leren of geen kans meer maakt boven een bepaalde leeftijd best raar. Mijn man was 33 toen we een relatie kregen en had veel minder relatie ervaring dan ik. Maar hij is niet slechter in een relatie hebben dan ik.
Natuurlijk kun je het nog leren.

Ik heb onlangs een verhaal gelezen van een monnik die op zijn 70e uit is getreden, omdat hij verliefd werd en een relatie kreeg. Ik denk dat je het idee dat je het juist wel kan leren moet omarmen en dat dat je heel erg kan helpen.

Ok maar tot nu toe is het nog niet gelukt. En je geeft zelf al aan dat zelfs je man toch wel wat relatie ervaring had, zij het minder dan jij.

S-Groot schreef: ↑

12-06-2024 12:22

Helemaal mee eens. Het is natuurlijk makkelijk en lekker duidelijk om je singleheid als oorzaak aan te duiden, dan hoef je als TO-zijnde verder nergens meer naar te kijken. Maar als TO liever niet meer het gevoel heeft van uitgekotst te worden kan TO beter verder gaan kijken, want aan het niet lukken van een relatie krijgen ligt dezelfde reden ten grondslag dat veel mensen je 'uitkotsen'.

Ik ben het eens met anderen dat TO beter verder kan gaan zoeken in de autiwereld, wellicht dat er vanuit die contacten ook meer duidelijk wordt. En anders gewoon fijne contacten, niet uitgekotst worden.

' De autiwereld' , wat stel je je daar eigenlijk bij voor vraag ik me dan af?

tyche schreef: ↑

12-06-2024 11:31

Hierop inhakend: dit illustreert het transactionele van je visie op relatie, dat veel mensen al hebben benoemd.
Dit zijn namelijk zaken die totaal inwisselbaar zijn. Een lichaam, woning, inkomen en intelligentie hebben is een fijne basis, maar het zegt totaal niet over wie jij bent, wat nou specifiek maakt dat iemand het fijn zou vinden om met jou tijd door te brengen. Wat voor persoon ben je? Wat is je karakter? Wat zijn je goede en slechte eigenschappen? Waarvan zouden je vrienden zeggen 'dat is nou typisch klompenboertje'?

Ik kan dat niet echt omschrijven omdat ik niet echt in een hokje pas vind ik zelf.

Wat voor persoon? Geen idee. Denk meer introvert dan extravert. Eerlijk.

Ik heb niet echt goede eigenschappen behalve dan dat ik niet zo dom ben als het achterend van een varken. Dan moet je ook weer niet denken dat ik superslim als Einstein ben of zo, als ik zo slim was geweest was ik wel miljonair geweest.

Ik heb een heleboel slechte eigenschappen.

Wat mijn vrienden typisch aan me vinden? Dan denk ik vooral de humor maar verder weinig.

Andersom geldt het ook. Als je op zoek bent naar een lichaam dat voldoet aan wat basiseisen en een bepaalde kwantiteit aan seks, dan zal dat voor de ander niet echt voelen alsof je hem als persoon nou zo bijzonder vindt.

Heb wel eens proberen duidelijk te maken aan iemand dat ik hem heel erg leuk vind maar die zei van ik ben helemaal niet leuk houd op. En toen werd het niks.

Ik vraag me dus af of je daadwerkelijk een relatie wilt, met de emotionele verbondenheid en kwetsbaarheid die daar bij hoort, of dat je gewoon een hogere en betrouwbare frequentie aan seks wil. Of een relatie wil omdat je het gevoel hebt dat je er anders niet bij hoort (je noemt ergens zelfs 'uitgekotst worden': wat doen of zeggen andere mensen dan concreet?).

Ik kan nu niet sec zeggen van ' ik ben op zoek naar emotionele verbondenheid en kwetsbaarheid' . Want met wie moet ik me emotioneel verbonden voelen dan? Ik ben single.

Hogere en betrouwbare frequentie aan seks is altijd leuk. Dan wel met 'e'en persoon. Ik houd er niet van, steeds die platte seksdates. Het is dat het voor mij de enige manier is om intimiteit te krijgen, anders zou ik die helemaal niet doen.

Wat zeggen/doen mensen concreet waaruit blijkt dat ik er niet bij hoor als alleenstaande? Meer dat ik zelden word uitgenodigd eigenlijk. Veel mensen geven aan niet te begrijpen waarom ik nog niemand heb gevonden, want het is toch makkelijk? Gaat toch vanzelf? En vaak wordt er ook gedacht dat ik er zelf voor kies geen relatie te hebben, terwijl dat niet zo is. Dan was ik namelijk wel streng christelijk gebleven als dat zo was.

Tegelijk zeg je dat je intimiteit mist, dat betaalde seks bv geen goede vervanging is van wat je zoekt. Dat een klik hebben ook belangrijk is, dat het anders niet werkt.
Waarin zit voor jou de toegevoegde waarde van een ander mens om samen mee te zijn, los van de lichamelijke behoefte die je hebt?

- huur delen
- samen op vakantie gaan, samen een taxi delen en hotelkamer scheelt behoorlijk
- fiscale voordelen als je een geregistreerd partnerschap aangaat
- mijn woning is ' te groot' . Ik ben bang dat ik er op een gegeven moment uit word gezet. Daarom is het belangrijk om een partner te vinden om mee samen te wonen zodat ik nooit mijn woning uit hoef. Ik heb namelijk een eengezinswoning terwijl ik alleenstaand ben, in de sociale sector. Huisgenoten (waar ik dus geen relatie mee heb) wil ik niet meer, in het verleden heeft dat geleid tot allerlei ruzies. Ik wil nooit meer terug naar die tijd.
- Samen leuke dingen doen zoals sporten of eindje fietsen of misschien uit eten of zo.
- Het liefst iemand waar ik mee thuis kan komen. Een man van 50 kan hartstikke leuk en knap en vlot zijn maar daar kan ik niet mee thuis komen. Alsnog al is het iemand waar ik niet mee thuis kan komen, is dat beter dan niets.

Kun je iets met begrippen als erkenning, vertrouwen, emotionele veiligheid? Zijn dat dingen waar jij behoefte aan hebt? Kun je je voorstellen wat dat voor een partner zou inhouden in relatie tot jou?

Erkenning - wel handig als de persoon mij erkent en andersom.
Vertrouwen - ik weet meestal wel redelijk snel of ik iemand kan vertrouwen of niet.
Emotionele veiligheid - ik wil graag niet op mijn tenen moeten lopen de hele tijd inderdaad, en andersom.

FaceofOZ schreef: ↑

12-06-2024 12:47

Wij hoeven er niets bij voor te stellen. Het is niet voor ons.

Ok dan zal ik je wat verklappen: er bestaat geen ' autiwereld' .

Autisten zijn meestal wat introverter, daarom zul je niet een ' autistenkroeg' vinden of iets dergelijks. Er bestaat geen autistentinder, er zijn wel wat dating apps die zich richten op autisten maar daar zit bijna niemand op. Er bestaat geen wijk of straat waar de meeste mensen autistisch zijn.

Olliebollie3 schreef: ↑

12-06-2024 13:01

Ah zo. Ik snap wat je zegt! En het klopt ook wat je zegt. Ik kan erop terugkijken en denken: ik vind het prima zo alleen.

Ik gun je die ervaring ook. Misschien is een dating bureau een betere optie. En daarnaast als je ervoor open staat een soort dating coach? Dat klinkt weer zo belerend, maar om toch uit te zoeken waar je pijnpunten liggen. Ook wat betreft je onzekerheid van het nooit gehad hebben van een relatie. Die neem je toch mee tijdens het daten. Als je een coach hebt die met je meekijkt en je feedback kan geven, dat kan misschien wel helpen.

Tsja bestond dat maar he, zo een datingcoach.

Er bestaat wel een seksuoloog, dat is een erkende GGZ discipline, maar die wordt meestal ingeschakeld als er problemen zijn met de seksualiteit binnen een klassiek (manvrouw) huwelijk. Van een datingcoach heb ik nooit gehoord.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

12-06-2024 13:00

Het probleem wordt niet per se slecht geaccepteerd. Ik vind het oprecht naar voor je en gun je een leuke en lieve man. Ik kan niet voor anderen spreken, maar je negativiteit zuigt mij leeg. Het zou kunnen dat je daarom de reacties krijgt die je krijgt.

Tsja dus ik moet maar doen alsof alles koek en ei is en zonneschijn en ik zo gelukkig ben.

Dat houd ik echter hooguit 5 minuutjes vol, want het is niet wie ik ben.

Nogmaals weer het adagium van ' je moet jezelf zijn'. Dat wordt gezegd, totdat.....

Browniedoc schreef: ↑

12-06-2024 12:59

Ben je wel eens verliefd geweest TO?

Alleen kalverliefdes voor wie op dat moment de leukste jongen was in mijn klas/groep etc. Niks serieus en dat waren dan geeneens homo's. Uiteindelijk waaide dat ook over.

Is er ooit sprake geweest van een verliefdheid die nergens op uitliep vanwege omstandigheden of geen gevoelens door de ander?

Elke keer als ik iemand wel leuk vond bleek dat die persoon niet dezelfde gevoelens voor mij had, anders had ik nu dit topic niet geopend.

Ik weet nog dat ik ooit een keer aan mijn vriendin vroeg of ze écht met die gast van die bruiloft gewoon was meegegaan?! Toen keek ze me aan en zei ze: als ik dit soort dingen niet doe, heb ik gewoon nóóit seks. Ze heeft een tijdje een fwb gehad, maar dat voelde op een gegeven moment ook zo zielloos na een langere tijd. Hij is inmiddels getrouwd en heeft kinderen.

Nou een FWB is al een stuk meer dan mijn beste score, dat heeft ze goed gedaan hoor.

Heb je ook behoefte aan een soort levensmetgezel / levenspartner TO? Of is dat niet zozeer waar je behoefte ligt? Ben je eenzaam?

Ik heb een aantal vrienden waarvan ik er 1 vaker zie mijn beste vriend.

Ik ben eenzaam maar leef dus niet in een compleet isolement.

aikidoka schreef: ↑

12-06-2024 12:45

Ja, maar waarom denk je dat die ervaring op of voor een bepaalde leeftijd moet opdoen? Ik snap het echt niet. Je bent nooit te oud om te leren.

Ik was al stikverliefd op mijn man voor we het over voorgaande relaties hadden en ik had hem niet afgewezen als hij geen ervaring had gehad.

Nou ik moet de eerste nog tegenkomen die verliefd op me wordt.

Browniedoc schreef: ↑

12-06-2024 13:26

Ik merk in je berichten een bepaalde houding op. Cynisch, afwijzend, zeer rationeel. Ik ken je helemaal niet verder natuurlijk.

Maar, ik begrijp je houding wel. Ik denk dat mensen de maakbaarheid van deze situatie overschatten. Ook al volg je alle "regeltjes", er is gewoon geen garantie op succes. Zoals je zelf ook al aangeeft.

En dat heeft denk ik te maken dat het veel mensen wel is gelukt. Dan denkt iedereen dat het komt door dingen die ze doen (niet persé onwaar natuurlijk), maar andersom is het ook niet ALTIJD waar. Het is niet zo dat als je alle dingen goed doet, een relatie gegarandeerd is. Je hebt natuurlijk ook mensen die alles fout doen en tóch een relatie hebben. Die maakbaarheidsgedachte moet er bij jezelf ook uit denk ik. Misschien doe je niks verkeerd, maar heb je gewoon pech.

Ik heb geen advies, maar ik zou toch op de één of andere manier hulp zoeken. Persoonlijke coaching oid. Om het te accepteren. Om niet cynisch te worden. Om positief te blijven. Om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Om er het beste van te maken onder slechte omstandigheden. En wie weet gebeurt het alsnog, maar misschien ook niet.

Mja het zou kunnen maar ik heb van kinds af aan tot aan mijn 25 e bij psychologen gelopen. ik zie dan nu ook niet meer het nut van mij weer op de wachtlijst laten plaatsen en te wachten op een nieuwe plek bij de psycholoog om dit allemaal weer van voor af aan te starten; het heeft de afgelopen 25 jaar niet geholpen, dus waarom zou het nu opeens wel helpen?

Browniedoc schreef: ↑

12-06-2024 13:32

Je vraag is ook concreet:


Kortom: op zich vind ik het niet zo heel erg om alleenstaand te zijn. Toch zou het wel duidelijk voordelen voor mij hebben als ik ooit een vriend zou hebben, voornamelijk zodat ik vaker seks kan hebben en lichamelijk contact. Hoe krijg ik dat dan voor mekaar?

Maar misschien moet je accepteren dat dit niet lukt op een traditionele manier.

Het is dan heel sec kiezen tussen:
1. Vluchtige eenmalige seksuele afspraken zonder gevoelens
2. Betalen voor een fijne escort die je "vaker" boekt

Een high class escort kost honderden euro's per avond. Dat ga ik niet betalen. Stel ik was nou nog ook echt maagd geweest en zo, ja dan misschien. Maar als homo kan je op zich wel platte seks vinden.

Ik vind de vluchtige eenmalige afspraken niet zo heel fijn, dus meestal doe ik dat alleen als ik die persoon aantrekkelijk vind. Zo vaak komt dat niet voor dat er een aantrekkelijk persoon seks met mij wil. Daarom heb ik dus maar heel zelden seks, 1 a 2 x per jaar en daar moet ik dan ook echt moeite voor doen.

En voor fysiek contact kun je proberen wat vaker langs vrienden en familie te gaan en hen hiervoor te gebruiken. Hand vasthouden, lange(re) knuffels, etc..

Met mijn beste vriend knuffel ik wel maar verder is dit niet echt aan de orde. Familie heb ik helaas niet in de buurt. Mijn broer woont 2 en een half uur ver weg. Mijn moeder is dood. Mijn vader woont in het buitenland. Grootouders zijn dood.

Ik kan me voorstellen dat deze oplossingen pijnlijk zijn en ver verwijderd van je ideaalplaatje. Misschien is het ook een soort rouwverwerking die je door moet?

Succes hiermee. Het lijkt me extreem lastig.

Er is in principe natuurlijk niet echt een reden om ervan uit te gaan dat ik nooit een relatie zal vinden, behalve dan de behaalde resultaten in het verleden (geen). Ik ga mezelf niet celibatair verklaren of zo. Dan kan ik net zo goed weer streng christelijk worden zoals vroeger. Ken die hele Biebel nog uit mijn hoofd hoor en al die psalmen en zo

Selene schreef: ↑

12-06-2024 13:27

Veel ASS datingsites bieden dat aan. Als je er serieus naar gekeken had had je dat geweten.

Zoveel ASS datingsites zijn er niet, ik heb naar reviews gekeken over bijvoorbeeld Hiki dating en steevast is het van er zit te weinig volk op. Ook logisch want zoveel ASS mensen zijn er niet. Voeg dan nog toe dat ik homo ben, en je hebt een minderheid van een minderheid.